Lustro

Od początku swych dziejów ludzkość używała zwierciadła naturalnego, czyli tafli wody.

Późniejsze były wykonywane z polerowanych kamieni a następnie polerowanych metali,

takich jak

miedź

lub

brąz

. Dopiero w XIII wieku w Europie, pojawiają się pierwsze

zwierciadła

szklane

.

W celu ich wytworzenia na jedną stronę tafli szlifowanego szkła kładziono cienką folię

cynową, a następnie zalewano ją rtęcią, Powstający amalgamat cyny świetnie przylegał

do szkła. Gdy patrzymy obecnie na takie zwierciadło od strony szkła,lustrzana metaliczna

warstewka ma odcień szarawy, charakterystyczny dla cyny.

Przez wiele następnych lat, bo aż do połowy XIX wieku, udoskonalono jakość i

powiększano rozmiary tafli szkła na lustra, ale sposób ich wytwarzania pozostał

niezmieniony. Dopiero znany chemik niemiecki Justus Liebig w 1855 roku odkrył, że z

amoniakalnych roztworów soli srebra poprzez redukcję cukrem można osadzić na szkle

lśniące, zwierciadlane warstewki srebra. Podobno przypadkowo posrebrzył wnętrze

probówki. Od tego odkrycia cały świat przeszedł na produkcję luster srebrnych. Są o

wiele tańsze i łatwiejsze w produkcji, ale też i znacznie mniej trwałe.

Poniżej podana jest procentowość odbicia promieni świetlnych przez wszystkie znane

rodzaje luster:

kamienne

ok.30

%

metalowe

ok.40

%

szklane z amalgamatem

cyny

ok.70

%

szklane napylane

aluminium

ok.90

%

Oprócz zwierciadła płaskiego, które daje odbicie nie zniekształcone, stosowane są czasem

zwierciadła wklęsłe, które mają zagłębienie do wewnątrz (jak środek łyżeczki). Odbite od

zwierciadła wklęsłego promienie skupiają się w jednym punkcie, zwanym ogniskiem, a

następnie rozbiegają się tworząc powiększony obraz przedmiotu. Wykorzystuje się je

zamiast soczewek w

teleskopie

zwierciadłowym, zwanym też reflektorem, ponieważ dają

wyraźniejszy obraz.

Z kolei zwierciadła wypukłe (wygięte jak wierzch łyżeczki), rozpraszają promienie światła,

dając obraz pomniejszony - taką właściwość mają np. lusterka w

samochodzie

.

Jedynie człowiek, niektóre małpy człekokształtne (np. szympansy), oraz delfiny

posiadają zdolność rozpoznawania siebie w odbiciu lustrzanym. Koty,

papugi, psy i inne zwierzęta, widząc własne odbicie w lustrze, traktują

je przeważnie jak innego przedstawiciela własnego gatunku i reagują

chęcią do zabawy lub agresją.

Za miesięcznikiem

Młody Technik