Jesie idzie

ń

Raz staruszek, spaceruj c w lesie,

ą

Ujrza listek przywi d y i blady

ł

ę ł

I pomy la : - Znowu idzie jesie ,

ś ł

ń

Jesie idzie, nie ma na to rady!

ń

I podrepta do chaty po dró ce,

ł

ż

I oznajmi , stan wszy przed chat ,

ł

ą

ą

Swojej onie, tak samo staruszce:

ż

- Jesie idzie, nie ma rady na to!

ń

A staruszka zmartwi a si szczerze,

ł

ę

Zamachn a r kami obiema:

ęł ę

- Musisz zacz

chodzi w pulowerze.

ąć

ć

Jesie idzie, rady na to nie ma!

ń

Mo e zrobi si ch odno ju jutro

ż

ć ę

ł

ż

Lub pojutrze, a mo e za tydzie

ż

ń

Trzeba b dzie wyj

z kufra futro,

ę

ąć

Nie ma rady. Jesie , jesie idzie!

ń

ń

A by sierpie . Pogoda prze liczna.

ł

ń

ś

Wszystko w z ocie trwa o i w zieleni,

ł

ł

Prócz staruszków nikt chyba nie my la

ś ł

O maj cej nast pi jesieni.

ą

ą ć

Ale có , oni yli najd u ej.

ż

ż

ł ż

Mieli swoje staruszkowie zasady
I wiedzieli, e pr dzej czy pó niej

ż

ę

ź

Jesie przyjdzie. Nie ma na to rady.

ń

Wpisa (-a): Ma gorzata "Zuzanka" Krzy aniak

ł

ł

ż