polski egzamin CKE 2011 r rozszerzony

Centralna Komisja Egzaminacyjna

Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu.

WPISUJE ZDAJĄCY

KOD PESEL

Miejsce

na naklejkę

z kodem

dysleksja

ład gr

iczny © CKE

2010

EGZAMIN MATURALNY

Z JĘZYKA POLSKIEGO

POZIOM ROZSZERZONY

Instrukcja dla zdającego

1. Sprawdź, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 12 stron.

Ewentualny brak zgłoś przewodniczącemu zespołu
nadzorującego egzamin.

2. Arkusz zawiera dwa tematy. Wybierz jeden z nich i napisz

wypracowanie nie krótsze niż dwie strony (około 250
słów).

3. Pisz czytelnie. Używaj długopisu/pióra tylko z czarnym

tuszem/atramentem.

4. Nie używaj korektora, a błędne zapisy wyraźnie przekreśl.
5. Pamiętaj, że zapisy w brudnopisie nie będą oceniane.
6. Możesz korzystać ze słownika poprawnej polszczyzny

i słownika ortograficznego.

7. Na karcie odpowiedzi wpisz swój numer PESEL i przyklej

naklejkę z kodem.

8. Nie wpisuj żadnych znaków w części przeznaczonej

dla egzaminatora.

MAJ 2011

Czas pracy:

180 minut

Liczba punktów

do uzyskania: 40

MPO-R1_1P-112

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

Temat 1. Zinterpretuj fragment dramatu Sławomira Mrożka Śmierć porucznika.

Określając sytuację dramatyczną i sposób jej budowania, odpowiedz
na pytanie, jaką rolę odgrywają w tekście nawiązania do twórczości Adama
Mickiewicza i tradycji literackiej romantyzmu. Wykorzystaj odpowiednie
konteksty interpretacyjne.

ŚMIERĆ PORUCZNIKA (akt II)
STARZEC (przechodzi na środek komnaty) – Zamknijcie drzwi od kaplicy! Żadnej lampy,
żadnej świcy! (młodzi podnoszą się i otaczają Starca. Pauza) Zamykajcie drzwi na kłódki,
stawcie w środku kocioł wódki!
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Drzwi już zamknięte, ale nie ma wódki.
STARZEC – Niech księżyca światłość blada szczelinami tu nie wpada.
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Nie wpada. [...]
STARZEC – Hej, ty, co z ciężkim duchem jesteś do tego padołu przykuty łańcuchem z ciałem
i duszą pospołu, choć cię anioł śmierci woła, z filologicznych katuszy żywot się wydrzeć
nie zdoła. Gdy cierpisz karę tak srogą, ludzie też robią, co mogą, choć już dość zamętu mamy,
wzywamy cię, zaklinamy… [...]
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Powiedz, czy ci czego braknie? Czy on pragnie
czego, łaknie?
GŁOS ZA SCENĄ – Hej! Księgi moje, diablice, o, wy przeklęte żarłoki, opuście mnie choć
na chwilę, odstąpcie choć na dwa kroki! [...]
STARZEC – Wszelki duch! Jakaż potwora! Widzicie tego upiora?
POETA (ukazuje się jako swój własny duch, wyciąga ręce do młodzieży) – Dzieci! Nie znacie
mnie, dzieci?
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Ktoś nam znany! [...]
POETA (do młodzieży) – Jam wasz klasyk, moje dzieci, przypomnijcie tylko sobie. Jak
i dawniej, w waszej dobie, ledwo czytać gdy zaczniecie, już wam każą umieć w szkole moje
księgi, myśl z nich łuskać.
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Przebóg! Co nas spotyka! Widzicie tego klasyka?
POETA – Ach, zbyt ciężka ręka boska! Za to, że każde pacholę musi się dzisiaj wypluskać
w idei moich odmęcie, okropne cierpię męczarnie, bo taki jest nieba rozkaz.
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Nie znałeś litości, panie!
JEDEN Z MŁODZIEŃCÓW – Nie lubisz literatury! A pomnisz, jak raz w jesieni miałem
wypracowanie o tym, jakich odcieni użyłeś w opisach przyrody?
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Nie znałeś litości, panie!
JEDNA Z DZIEWCZĄT – Nie lubisz literatury! A pomnisz, gdym, prawie dzieckiem,
musiała umieć na pamięć twe pieśni filareckie?
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Nie znałeś litości, panie!
STARZEC – Nie lubisz literatury! A pomnisz, gdym wrócił żywy z mej wysadzonej reduty,
tyś mówił, żem nieprawdziwy, bo wiersz na mym zgonie osnuty?
POETA (zwracając się w stronę starca) – Orson! [...] Po coś mnie wzywał, poruczniku?

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

ORSON – Żebyś zaświadczył. Kiedyś o mojej śmierci świadczyłeś kłamliwie. Dziś twojego
ducha ja biorę za świadka, żem jeszcze jest żywy.
POETA – Masz więc swoją zemstę.
STARZEC – Nie idzie o zemstę, mam ja inne cele. [...]
POETA – Więc mam przy dzieciach zaprzeczać sam sobie, głośno poświadczając, żeś wtedy
nie zginął? Kłam zadać wierszom, które zna na pamięć zebrana tu młodzież? Gdzie twoje
sumienie, gdzie wzgląd wychowawczy? Mógłbyś to załatwić choć nie przy młodzieży.
STARZEC – Jedna jest prawda. [...]
POETA – Przyznaj się, tylko szczerze, choć mi tak wygrażasz i bluźnisz, czy oddałbyś swą
sławę, by żyć nie dla ludzi, lecz z ludźmi?
STARZEC – Nie, nie! Nie pozwolę! To jest podstęp, słowne sztuczki.
POETA – A więc powiem dla nauczki. Posłuchajcie! Czy widzicie, jak targuje się o życie
ze mną, co mu je zabrałem, by je oddać stokroć dłuższe, oprawione w glorię czynu? Choć
przekona moją duszę, zna on dobrze smak wawrzynu. Lecz to mało, on mnie wielbi! [...] On
mnie wielbi, bom… poeta! [...]
STARZEC – Ja mam z tobą pański krzyż, a kysz, a kysz. A kysz!
POETA – Ha, więc wielbi!

(Muzyka jazzowa, na jej tle deklamacja CHÓRU WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY)

CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – Uczniowie, hej uczennice! I my nie znajmy litości!
Szarpajmy klasyka na sztuki, niechaj nagie sterczą kości! (puszczają się w tany i szarpią Poetę)
STARZEC – Gdyś w takim jest nastroju, zostawże nas w spokoju, a kysz! A kysz!
CHÓR WYKOLEJONEJ MŁODZIEŻY – (tańcząc i szarpiąc) Dalej, panowie i panie!
Za mękę naszej nauki i my nie znajmy litości! Szarpajmy klasyka na sztuki, a kiedy klasyka
nie stanie, szarpajmy jego sztuki, poema i wierszowanie, niechaj nagie świecą kości!
POETA (woła odchodząc hieratycznie) – On mnie wielbi! On mnie wielbi! (głos jego niknie
przeciągle za sceną) [...].
1963

Sławomir Mrożek, Dramaty, Kraków 1990

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

Temat 2. Porównaj sposoby kreowania obrazów tańca i jego funkcje we fragmencie

poematu Kwiaty polskie Juliana Tuwima i w wierszu Niech żyje bal Agnieszki
Osieckiej.

KWIATY POLSKIE

[część VI]

Patrz – właśnie na promieniach słońca
Wjeżdża confetti barw sypiąca
W centrum bukietu banda pijana
„Lwich pyszczków”.

Przyjrzyj się tym pyszczkom.
Rozdziawiły się wszystkie i piszczą
Rozgardiaszem weneckiej zabawy
W lesie,
Gdzie skaczące letniaczki się mizdrzą,
Gdzie się
Sypią pstre confettiowe kurzawy.
Galopada mieszczańska śród sosen,
Miotająca farbiarskim bigosem
Strojów,
W bachanalii się wije i niesie
W znoju
Pod dyndaniem lampionów po lesie – –
Lampionów, festonów, kretonów, pomponów,
Krawatów rozwianych, kolorowych balonów,
W girlandowym unosi się roju.
Już z lwich pyszczków – lwie pyski w orkiestrze:
To puzony mosiężne dmą w przestrzeń,
Wydymają balony, syfony,
Mnożą pstre kotyliony w miliony!
Dmą – i z trąb wyfruwają tancerze
(Z trąb, co lśnią jak kuchenne moździerze):
Płuc wydechem ich trębacz wyrzuca,
Potem wdechem znów wchłania ich w płuca,
Więc latają jak ptaki na wichrze
Straszne pyszczki letników wciąż dziksze… [...]
W wirującym kolisku mętnieją
Pary
Ze studentów, dentystek i apte-
karzy,
Z pań rozgrzanych, podlotków i „komi-
niarzy”
Kołujący się zrobił karuzel

Szary.

Swój utwór Tuwim zaczął pisać w listopadzie 1940 r. w Brazylii, kontynuował pracę w Stanach Zjednoczonych

(1941-1944) oraz po powrocie do kraju (1946). Fragmenty utworu ukazywały się w londyńskich
„Wiadomościach Polskich, Politycznych i Literackich” od 16 lutego 1941 r., a później w londyńskiej „Nowej
Polsce” od marca 1942 roku. Tom I utworu, po licznych zmianach w związku z cenzurą, ukazał się w drugiej
połowie stycznia 1949 r.

lwie pyszczki – zdrobnienie nazwy kwiatów lwie paszcze

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

Ja – wódkę za wódką w bufecie…
Oczami po sali drewnianej –
I serce mi wali. [...]
podchodzę
na palcach
i zaraz
nad głową
grzmotnęło do walca

i porywam – na życie na śmierć – do tańca
G r a n d e

V a l s e

B r i l l a n t e

Czy pamiętasz, jak z tobą tańczyłem walca,
Panno, madonno, legendo tych lat?
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca,
Świat, co w ramiona mi wpadł?
Wylękniony bluźnierca,
Dotulałem do serca
W utajeniu kwitnące te dwie,
Unoszone gorąco,
Unisono dyszące,

Jak ty cała w domysłach i w mgle [...]

Gdy przez sufit przetaczam –

Nosem gwiazdy zahaczam,

Gdy po ziemi młynkuję,
To

udaję siłacza.

Wątłe mięśnie naprężam,
Pierś cherlawą wytężam,
Będziesz miała atletę

I huzara za męża. [...]

A tu noga ugrzęzła,

Drzazga w bucie uwięzła,

Bo ma dziurę w podeszwie

Twój pretendent na męża.

Ale szarpnę się, wyrwę –
I

już wolny, odeszło,

I walcuję, szurając
Odwiniętą podeszwą. [...]
I powolutku
w

ten

las

palcach

walca…

Julian Tuwim, Kwiaty polskie, Warszawa 1975

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

NIECH ŻYJE BAL

Życie, kochanie, trwa tyle co taniec:
fandango, bolero, be-bop,
manna, hosanna, różaniec i szaniec
i jazda, i basta, i stop.
Bal to najdłuższy, na jaki nas proszą,
nie grają na bis, chociaż żal,
zanim więc serca upadłość ogłoszą –

na bal, marsz na bal!

Szalejcie aorty, gdy idę na korty,
roboto, ty w rękach się pal!
Miasta nieczułe mijajcie jak porty,
bo życie, bo życie – to bal.
Bufet, jak bufet, jest zaopatrzony,
zależy, czy tu, czy gdzieś tam.
Tańcz, póki żyjesz, i śmiej się do żony

i pij zdrowie dam…

Niech żyje bal,
bo to życie to bal jest nad bale,
niech żyje bal,
drugi raz nie zaproszą nas wcale.
Orkiestra gra,
jeszcze tańczą i drzwi są otwarte,
dzień wart jest dnia
i to życie zachodu jest warte!

Chłoporobotnik i boa, grzechotnik
z niebytu wynurza się fal,
widzi swą mamę i tatę, i żonkę,
i rusza, wyrusza – na bal.
Sucha kostucha, ta Miss Wykidajło
wyłączy nam prąd w środku dnia,
pchajmy więc taczki obłędu jak Byron,

bo raz mamy bal!

Agnieszka Osiecka, Najpiękniejsze wiersze i piosenki, Warszawa 2010

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

WYPRACOWANIE

na temat nr .....................

.......................................................................................................................................................

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

.......................................................................................................................................................

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

.......................................................................................................................................................

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

.......................................................................................................................................................

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

.......................................................................................................................................................

Egzamin maturalny z języka polskiego

Poziom rozszerzony

BRUDNOPIS (nie podlega ocenie)

PESEL

MPO-R1_1P-112

WYPE£NIA EGZAMINATOR

WYPE£NIA ZDAJ¥CY

Punkty

T
R
E
Œ
Æ

Kom

Styl

Jêz

Zap

Wal

zad

Temat:

SUMA

PUNKTÓW

Miejsce na naklejkê

z nr PESEL

KOD EGZAMINATORA

Czytelny podpis egzaminatora

KOD ZDAJ¥CEGO

Centralna Komisja Egzaminacyjna w Warszawie

EGZAMIN MATURALNY 2011

JĘZYK POLSKI

POZIOM ROZSZERZONY

Kryteria oceniania odpowiedzi

MAJ 2011

Egzamin maturalny z języka polskiego – poziom rozszerzony

Kryteria oceniania odpowiedzi

Tworzenie informacji

Napisanie własnego tekstu w związku z tekstem literackim
zamieszczonym w arkuszu

Temat 1. Zinterpretuj fragment dramatu Sławomira Mrożka Śmierć porucznika. Określając

sytuację dramatyczną i sposób jej budowania, odpowiedz na pytanie, jaką rolę
odgrywają w tekście nawiązania do twórczości Adama Mickiewicza i tradycji
literackiej romantyzmu. Wykorzystaj odpowiednie konteksty interpretacyjne.

I. ROZWINIĘCIE TEMATU
Za rozwinięcie tematu można uzyskać maksymalnie 26 punktów.

1. Określenie

sytuacji

dramatycznej,

np.:

a. parodia

części Dziadów,

b. czas i miejsce zdarzeń: kaplica, noc (niech księżyca światłość blada szczelinami

tu nie wpada),

c. postacie

uczestniczące w obrzędzie: Starzec, Chór Wykolejonej Młodzieży, Poeta,

d. cel spotkania bohaterów: wywołanie ducha Poety.

2. Określenie sposobu budowania sytuacji dramatycznej,

np.:

a. rozbijanie stereotypów szkolnej lektury,
b. ujęcie literatury jako źródła cierpień,
c. cierpienie autora (odbiorcy go nie rozumieją, Orson jest niewdzięczny…),
d. cierpienie bohatera (Orson chce być człowiekiem, nie mitem – chce uciec

z literatury),

e. cierpienie odbiorców literatury (chcą się przestać zmagać z literaturą),
f. dominująca kategoria estetyczna – komizm (groteska),
g. kontrast kultury wysokiej i niskiej (np.: w języku),
h. różne typy komizmu,
i. skontrastowanie

rzeczywistości z różnych epok,

j. hiperbola,

k. parodystyczne

nawiązania do stylistyki utworu Mickiewicza (pastisz),

l. wykrzyknienia,
m. powtórzenia,
n. pytania,
o. rytm

(rym).

3. Dostrzeżenie nawiązań do twórczości

Mickiewicza:

do zdarzeń

a. to samo miejsce i czas zdarzeń: (kaplica, noc), te same rekwizyty (kocioł wódki),
b. problem winy i kary,

do bohaterów

c. Starzec – Orson, postać odsyłająca do Reduty Ordona,
d. podobna rola Starca i Guślarza z II cz. „Dziadów” (np. wywołują duchy,

wypowiadają zaklęcia),

e. inna rola Chóru Wykolejonej Młodzieży niż chóru w „Dziadach” cz. II,
f. duch Poety kreowany w konwencji WIDMA – „Złego Pana” – z dramatu

Mickiewicza,

do języka

g. używanie słownictwa odsyłającego do „ Dziadów” cz. II, np.: A kysz, wszelki duch,

jaka potwora, nie znałeś litości panie,

h. aluzje,

Egzamin maturalny z języka polskiego – poziom rozszerzony

Kryteria oceniania odpowiedzi

i. cytaty,
j. kryptocytaty,
k. nawiązania do innych utworów Mickiewicza.

4. Określenie funkcji nawiązań do twórczości Adama Mickiewicza i tradycji literackiej

romantyzmu,

np.: 5

a. polemika ze szkolnym stereotypem lektury,
b. burzenie mitu poety romantycznego i jego roli,
c. rewizja romantycznej roli poezji
d. ukazanie

rozdźwięku między wrażliwością romantyczną i współczesną,

e. stawianie

pytań o rolę literatury,

f. ukazanie

dwuznaczności mitotwórczej roli literatury.

5. Funkcjonalne wykorzystanie różnych kontekstów interpretacyjnych, np.:

2 p.

a. nawiązania do innych utworów romantycznych,
b. nawiązania do konwencji romantycznej,
c. nawiązania do utworów z innych epok, podejmujących polemikę z tradycją

romantyczną,

d. nawiązania do Ferdydurke,
e. nawiązania do innych utworów Mrożka,
f. nawiązanie do tradycji groteski.

6. Podsumowanie,

np.

dostrzeżenie aluzyjnego i groteskowego charakteru sytuacji dramatycznej; demaskatorski

charakter nawiązań do twórczości A.

Mickiewicza oraz polemika z

mitami

romantycznymi uzyskana dzięki zastosowanej przez S. Mrożka parodii,

3 p.

odczytanie aluzyjnego i groteskowego charakteru sytuacji dramatycznej;

zinterpretowanie utworu S. Mrożka jako parodii dramatu A. Mickiewicza,

2 p.

odczytanie aluzyjnego i groteskowego charakteru sytuacji dramatycznej lub odczytanie

utworu S. Mrożka jako polemiki Mickiewiczem (tradycja romantyczną).

1 p.

Temat 2. Porównaj sposoby kreowania obrazów tańca i jego funkcje we fragmencie poematu

Kwiaty polskie Juliana Tuwima i wierszu Niech żyje bal Agnieszki Osieckiej.

Odkrycie

zasady

zestawienia

tekstów,

np.:

a. obraz

balu,

b. rytm walca dominujący w tekstach,
c. dosłowność i metaforyczność obrazów tańca.

2. Przedstawienie obrazu tańca we fragmencie utworu Kwiaty polskie, np.:

3 p.

a. bal w lesie, na łonie natury,
b. żartobliwy charakter obrazu,
c. barwny jak wenecki karnawał,
d. żywiołowy, dynamiczny i ekstatyczny (bachanalia),
e. wirujące w kole pary (motyw karuzeli),
f. uczestnicy – letnicy, ludzie różnych zawodów, zbiorowość,
g. para bohaterów wyodrębniona spośród tańczących.

3. Określenie sposobów kreacji obrazu tańca we fragmencie utworu Kwiaty polskie, np.:

5 p.

a. pierwszoosobowy podmiot mówiący (bohater),
b. bezpośredni zwrot do adresata,
c. wspomnienie

połączone z opisem chwili bieżącej,

d. idealizacja partnerki (madonna, legenda),
e. odrealnione

przedstawienie

tancerzy,

f. subiektywizm,

Egzamin maturalny z języka polskiego – poziom rozszerzony

Kryteria oceniania odpowiedzi

g. metaforyka

(np.:

dźwięk kreuje tancerzy),

h. kontrast: realia a wyobraźnia i emocje,
i. wyliczenia i porównania tworzące dynamiczny obraz,
j. epitety

określające przeżycia tancerzy,

k. autoironia w wypowiedziach bohatera,
l. terminologia

muzyczna,

m. muzyczność, rytmika wydobyta przez np.:

– graficzny układ tekstu
– nieregularność budowy wersyfikacyjnej
– składnię eliptyczną
– bogaty układ rymów (wewnętrzne, zewnętrzne).

4. Określenie funkcji tańca we fragmencie utworu Kwiaty polskie,

np.:

a. taniec

źródłem indywidualnych doznań duchowych i zmysłowych,

b. taniec (wielki brylantowy walc) staje się tańcem całego świata,
c. odkrywa charaktery uczestników,
d. taniec

jako

możliwość pokazania się lepszym niż w rzeczywistości,

e. źródło doznań zmysłowych (w tym erotycznych)pretekst do uwodzenia partnerki,
f. źródło przeżyć estetycznych.

5. Przedstawienie obrazu tańca w utworze Niech żyje bal,

np.:

a. różnorodność tańców w czasie balu,
b. uczestnicy – wszyscy ludzie, obcy i bliscy,
c. konieczność uczestnictwa w tańcu (marsz na bal!),
d. zdarza

się tylko raz, nie może być powtórzony,

e. może być przerwany w nieoczekiwanym momencie (wyłączy nam prąd w środku

dnia),

f. towarzyszą mu emocje.

6. Określenie sposobów kreacji obrazu tańca w utworze Niech żyje bal, np.:

5 p.

a. liryka zwrotu do adresata,
b. bohater liryczny – uczestnik opisywanych zdarzeń,
c. paralelizm rytmu tańca i bicia serca,
d. taniec ukazany jako paradoks (musimy w nim uczestniczyć, mimo że się źle kończy),
e. bufet jako metafora,
f. Miss

Wykidajło – metafora śmierci, pospolitej i bezwzględnej,

g. bal

jako

cierpienie,

h. kolokwializmy

wzmacniające powszechność i pospolitość kreacji balu-życia,

i. apostrofy jako przesłanie skierowane do wszystkich,
j. rola

wykrzyknień i trybu rozkazującego,

k. dwuznaczność sformułowania: życie zachodu jest warte,
l. muzyczność, rytmika wydobyta przez np.:

– onomatopeje
– refren
– powtórzenia i wyliczenia
– składnię eliptyczną
– bogaty układ rymów (wewnętrzne, zewnętrzne).

7. Określenie funkcji tańca w utworze Niech żyje bal,

np.: 3

a. bal jako metafora życia,
b. ukazanie uniwersalizmu ludzkich doświadczeń,
c. podkreślenie powszechności śmierci (dance macabre),
d. wyeksponowanie

dramatyzmu

życia,

e. uzmysłowienie wartości życia ludzkiego.

Egzamin maturalny z języka polskiego – poziom rozszerzony

Kryteria oceniania odpowiedzi

8. Podsumowanie,

np.:

dostrzeżenie podobieństw (np. rytmizacja tekstów, emocjonalny charakter wypowiedzi)
i różnic (np. eksponowanie przeżyć jednostki u Tuwima i zbiorowości u Osieckiej, walc
jako taniec wiodący u Tuwima, różnorodność tańców u Osieckiej), taniec jako
metaforyczny obraz przeżyć indywidualnych i uniwersalnych,

3 p.

dostrzeżenie różnicy lub podobieństwa w obrazach tańca; określenie istoty ich
metaforyczności,

2 p.

dostrzeżenie różnicy lub podobieństwa w obrazach tańca, lub określenie istoty ich
metaforyczności.

1 p.

II.

KOMPOZYCJA (maksymalnie 2

punkty)

Kompozycję wypracowania ocenia się wtedy, gdy przyznane zostały punkty za rozwinięcie tematu.

− podporządkowana zamysłowi funkcjonalnemu wobec tematu, spójna wewnętrznie,

przejrzysta i logiczna; pełna konsekwencja w układzie

graficznym;

− uporządkowana wobec przyjętego kryterium, spójna; graficzne wyodrębnienie

głównych części.

1 p.

Uwaga: jeśli powyższe kryteria nie zostały spełnione, nie przyznaje się punktów.
III. STYL (maksymalnie 2 punkty)
− jasny, żywy, swobodny, zgodny z zastosowaną formą wypowiedzi; urozmaicona

leksyka;

2 p.

− zgodny z zastosowaną formą wypowiedzi, na ogół jasny; wystarczająca leksyka.

1 p.

Uwaga: jeśli powyższe kryteria nie zostały spełnione, nie przyznaje się punktów.
IV. JĘZYK (maksymalnie 8 punktów)
− język w całej pracy komunikatywny, poprawna, urozmaicona składnia,

poprawne: słownictwo,

frazeologia,

fleksja,

− język w całej pracy komunikatywny, poprawne: składnia, słownictwo, frazeologia

i fleksja,

6 p.

− język w całej pracy komunikatywny, poprawna fleksja, w większości poprawne:

składnia, słownictwo,

frazeologia, 4

− język w pracy komunikatywny mimo błędów składniowych, leksykalnych

(słownictwo

frazeologia),

fleksyjnych,

− język w pracy komunikatywny mimo błędów fleksyjnych, licznych błędów

składniowych,

leksykalnych.

Uwaga: jeśli powyższe kryteria nie zostały spełnione, nie przyznaje się punktów.
V.

ZAPIS (maksymalnie 2 punkty)

− bezbłędna ortografia,

poprawna interpunkcja (nieliczne błędy), 2

− poprawna ortografia (nieliczne błędy różnego stopnia),

na ogół

poprawna

interpunkcja.

Uwaga: jeśli powyższe kryteria nie zostały spełnione, nie przyznaje się punktów.
VI.

SZCZEGÓLNE

WALORY

PRACY

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
polski egzamin CKE 2011 r podstawowy
matematyka egzamin CKE 2011 rozszerzony
polski egzamin próbny rozszerzony 2
polski egzamin próbny rozszerzony 1
2 Egzamin Gimnazjalny 2015 CKE Język Polski, Egzamin Gimnazjalny 2015 CKE
Egzamin Gimnazjalny 2015 CKE Język Polski, Egzamin Gimnazjalny 2015 CKE
polski egzamin próbny rozszerzony 2
polski egzamin próbny rozszerzony 1
polski egzamin probny podstawow Nieznany
Egzamin adwokacki 2011 r cywilne
Tematy wykładów do powtórki przed egzaminem z Epistemologi 2011, Filozofia, teksty różne
egzaminy 07 2011
matura probna oke poznan styczen 2011 rozszerzony R id 7

więcej podobnych podstron