Autor: Bartosz Haładuda B4

FUNDAMENTY

GŁĘBOKIE

Wykonał:

Bartosz Haładuda B4

Rok akademicki 2008/09

Autor: Bartosz Haładuda B4

Podstawę wykonania projektu stanową:

- projekt wydany przez Instytut Inżynierii Lądowej, Zakład Geotechniki i Geologii Inżynierskiej

Politechniki Poznańskiej;

- Polska Norma o numerze PN-83/B-024832.

W ćwiczeniu należy zaprojektować fundamenty posadowione głęboko.

1.

Zestawienie parametrów geotechnicznych podłoża.

Wartości charakterystyczne:

z

h

rodzaj gr.

I

D

v

I

L

stan wilg.

ρ

(n)

ߛ

(௡)

v ߛ′

(௡)

[m]

[m]

[-]

[-]

[-]

[t/m

3

]

[kN/m

3

]

0,0
6,4

6,4

P

g

klasyf.:

C

0,80

-

2,07

20,7

6,4
8,2

1,8

P

g

klasyf.:

B

0,70

-

2,08

20,8

8,2

≥10,0

≥

1,8

Ż

0,90

w

1,97

19,7

III)

II)

I)

Autor: Bartosz Haładuda B4

Wartości obliczeniowe:

h

rodzaj

gr.

I

D

v

I

L

S

r

ρ

(r)

ߛ

(௥)

v ߛ′

(௥)

[m]

[-]

[-]

[-]

[t/m

3

]

[kN/m

3

]

mnożnik

0,9

0,9

6,4

P

g

klasyf.:

C

0,8

-

1,86

18,63

1,8

P

g

klasyf.:

B

0,7

-

1,87

18,72

≥

1,8

Ż

0,9

w

1,77

17,73

2.

Opis warunków gruntowo-wodnych.

- pierwsza warstwa to piasek gliniasty o stopniu plastyczności I

L

równym 0,8 klasy geotechnicznej „C”

(stan gruntu: miękkoplastyczny); miąższość warstwy: 6,4m;

- druga warstwa to piasek gliniasty o stopniu plastyczności I

L

równym 0,7 klasy geotechnicznej „B”

(stan gruntu: miękkoplastyczny); strop warstwy: 6,4m; miąższość warstwy: 1,8m;

- trzecia warstwa to żwir o stopniu zagęszczenia I

D

równym 0,9 (stan gruntu: zagęszczony); stan

wilgotnościowy – wilgotny; strop warstwy: 8,2m; miąższość warstwy: powyżej 1,8m.

Występowania wody gruntowej nie stwierdzono.

3.

Wybór technologii z uzasadnieniem.

Zastosowano technologię pali wbijanych typu Franki. Metoda ta jest bardzo korzystna jeśli chodzi o

czas tworzenia każdego pala, jest nieskomplikowana, pale posiadają bardzo dużą nośność i niewielkie

osiadanie (powierzchnia pali jest chropowata), łatwe dostosowanie długości pala, w zależności od

wymaganej głębokości posadowienia.

I)

II)

III)

Autor: Bartosz Haładuda B4

I STAN GRANICZNY

4.

Obliczenie udźwigu i strefy aktywnej pojedynczego pala.

Nośność pala wciskanego oblicza się ze wzoru:

ܰ

௧

= ܰ

௣

+ ܰ

௦

gdzie

ܰ

௣

- nośność od parcia gruntu, obliczana ze wzoru:

ܰ

௣

= ܵ

௣

∙ ݍ

(௥)

∙ ܣ

௣

gdzie

ܵ

௣

- współczynnik technologiczny, zależny od typu pala i sposobu jego wprowadzenia

w grunt, a także od stopnia zagęszczenia/plastyczności gruntu, w którym znajduje się

dolny koniec pala; odczytywany z Tablicy 4. normy;

ݍ

(௥)

- obliczeniowa wartość wytrzymałości gruntu pod podstawą pala, wyznaczona

zgodnie z Tablicą 1. normy;

ܣ

௣

- pole podstawy pala (uwzględniając poszerzenie od rury spustowej – dla pali

Franki).

ܰ

௦

- nośność od tarcia pala o grunt, na pobocznicy, obliczana ze wzoru:

ܰ

௦

= ෍ ܵ

௦

೔

∙ ݐ

௜

(௥)

∙ ܣ

௦

೔

gdzie

ܵ

௦

೔

- współczynnik technologiczny, zależny od typu pala i sposobu jego wprowadzenia

w grunt, a także od stopnia zagęszczenia/plastyczności gruntów, przez warstwy

których przechodzi pal; odczytywany z Tablicy 4. normy;

ݐ

௜

(௥)

- obliczeniowa wartość wytrzymałości gruntu wzdłuż pobocznicy pala, w obrębie

warstwy i-tej, wyznaczona zgodnie z Tablicą 2. normy;

ܣ

௦

೔

- pole powierzchni bocznej pala w warstwie i-tej.

Rysunek poglądowy – strona 1.

4.1.

Podstawowe parametry pala.

Przyjęta długość pala:

ࡴ = ૚૙࢓

Przyjęta średnica pala:

ࡰ = ૙, ૝࢓

Materiał tworzący pal:

۰܍ܜܗܖ ࡮૛૙ + ܢ܊ܚܗܒ܍ܖܑ܍

ߛ

௕

(௡)

= 24,0

݇ܰ

݉

ଷ

ߛ

௕

(௥)

= ߛ

௙

∙ ߛ

௕

(௡)

ߛ

௙

= 1,1

ߛ

௕

(௥)

= 1,1 ∙ 24,0

ࢽ

࢈

(࢘)

= ૛૟, ૝

࢑ࡺ

࢓

૜

Autor: Bartosz Haładuda B4

Pole podstawy:

ܣ

௣

= ߨ ∙ ൬

ܦ

2൰

ଶ

ܣ

௣

= ߨ ∙ ൬

40ܿ݉

2 ൰

ଶ

࡭

࢖

= ૚૛૞૟, ૟૝ࢉ࢓

૛

≅ ૙, ૚૛૟࢓

૛

Obwód podstawy:

ܱ = 2ߨ ∙

ܦ

2

ܱ = 2ߨ ∙

40ܿ݉

2

ࡻ = ૚૛૞, ૟૟ࢉ࢓ ≅ ૚, ૛૞૟࢓

Objętość pala:

ܸ

௣

= ܣ

௣

∙ ܮ

ܸ

௣

= 0,126 ∙ 10

ࢂ

࢖

= ૚, ૛૟࢓

૜

4.2.

Opór graniczny podstawy pala.

Wartość wytrzymałości gruntu pod podstawą pala: dla głębokości krytycznej

ℎ

௖

= 10݉, wg Tablicy 1.

z normy, biorąc pod uwagę wiersz dla żwiru i interpolując wartości odpowiadające stanom

zagęszczenia, by otrzymać

ݍ

(ூ

ವ

ୀ଴,ଽ)

.

ࢗ

(࢔)

(ࡵ

ࡰ

ୀ૙,ૢ)

= ૟ૢ૝૟, ૢૠ࢑ࡼࢇ

Autor: Bartosz Haładuda B4

Wartość obliczeniowa:

ݍ

(௥)

= ݍ

(௡)

∙ ߛ

௠

ߛ

௠

= 0,9

ݍ

(௥)

= 6946,97 ∙ 0,9

ࢗ

(࢘)

= ૟૛૞૛, ૛ૠ࢑ࡼࢇ

Zatem:

ܰ

௣

= ܵ

௣

∙ ݍ

(௥)

∙ ܣ

௣

ܵ

௣

= 1,3 (dla gruntu niespoistego o ID=0,9 (>0,67) i pala wciskanego typu Franki);

ܣ

௣

≔ 1,75 ∙ ܣ

௣

→ jako poszerzenie pala Franki, którego podstawa formowana jest w gruncie

niespoistym.

ܰ

௣

= 1,3 ∙ 6252,27݇ܲܽ ∙ 1,75 ∙ 0,126݉

ଶ

ࡺ

࢖

= ૚ૠૢ૛, ૛૚࢑ࡺ

4.3.

Opór pobocznicy pala.

Wartość wytrzymałości gruntu na pobocznicy pala: do głębokości

ℎ

௧

= 5݉ wartość jest zmienna

(rośnie liniowo), a potem głębiej jest stała. Posługiwać się należy Tablicą 2. z normy, gdy trzeba,

interpolując wartości odpowiadające stanom zagęszczenia/plastyczności.

a)

I-warstwa:

- dla

ℎ

௧

= 5݉ opór na pobocznicy wynosi:

ݐ = 10,6݇ܲܽ

- dla wartości t

1

, znajdującej się w połowie tej warstwy (z = 3,2m <5m):

ݐ

ଵ

=

ݐ

ℎ

௧

∙ ݖ

ݐ

ଵ

=

10,6

5 ∙ 3,2

࢚

૚

= ૟, ૠૡ૝࢑ࡼࢇ

Wartość obliczeniowa:

ݐ

ଵ

(௥)

= ݐ

ଵ

∙ ߛ

௠

ߛ

௠

= 0,9

ݐ

ଵ

(௥)

= 6,784 ∙ 0,9

࢚

૚

(࢘)

= ૟, ૚૚࢑ࡼࢇ

Pole powierzchni bocznej pala:

ܣ

௦

భ

= ܱ ∙ ℎ

ܣ

௦

భ

= 1,256݉ ∙ 6,4݉

࡭

࢙

૚

= ૡ, ૙૝࢓

૛

Współczynnik technologiczny:

ࡿ

࢙

૚

= ૚, ૙

! I

L

wynosi 0,8, a w Tablicy 4. z normy podano

ܵ

௦

భ

dla I

L

maksymalnie 0,75 – przyjęto więc

ܵ

௦

భ

jak dla

I

L

=0,75 !

Autor: Bartosz Haładuda B4

Zatem:

ܰ

௦

భ

= ܵ

௦

భ

∙ ݐ

ଵ

(௥)

∙ ܣ

௦

భ

ܰ

௦

భ

= 1,0 ∙ 6,11݇ܲܽ ∙ 8,04݉

ଶ

∎ ࡺ

࢙

૚

= ૝ૢ, ૚૛࢑ࡺ

b)

II-warstwa:

- dla

ℎ

௧

= 5݉ opór na pobocznicy wynosi:

ݐ = 17,4݇ܲܽ

- dla wartości t

2

, znajdującej się w połowie tej warstwy (z = 7,3m >5m):

ݐ

ଶ

= ݐ

࢚

૛

= ૚ૠ, ૝࢑ࡼࢇ

Wartość obliczeniowa:

ݐ

ଶ

(௥)

= ݐ

ଶ

∙ ߛ

௠

ߛ

௠

= 0,9

ݐ

ଶ

(௥)

= 17,4 ∙ 0,9

࢚

૛

(࢘)

= ૚૞, ૟૟࢑ࡼࢇ

Pole powierzchni bocznej pala:

ܣ

௦

మ

= ܱ ∙ ℎ

ܣ

௦

మ

= 1,256݉ ∙ 1,8݉

࡭

࢙

૛

= ૛, ૛૟࢓

૛

Współczynnik technologiczny:

ࡿ

࢙

૛

= ૚, ૙

Zatem:

ܰ

௦

మ

= ܵ

௦

మ

∙ ݐ

ଶ

(௥)

∙ ܣ

௦

మ

ܰ

௦

మ

= 1,0 ∙ 15,66݇ܲܽ ∙ 2,26݉

ଶ

∎ ࡺ

࢙

૛

= ૜૞, ૜ૢ࢑ࡺ

c)

III-warstwa:

- dla

ℎ

௧

= 5݉ opór na pobocznicy wynosi:

ݐ = 148,33݇ܲܽ

- dla wartości t

3

, znajdującej się w połowie tej warstwy (z = 9,9m >5m):

ݐ

ଷ

= ݐ

࢚

૜

= ૚૝ૡ, ૜૜࢑ࡼࢇ

Wartość obliczeniowa:

Autor: Bartosz Haładuda B4

ݐ

ଷ

(௥)

= ݐ

ଷ

∙ ߛ

௠

ߛ

௠

= 0,9

ݐ

ଷ

(௥)

= 148,33 ∙ 0,9

࢚

૜

(࢘)

= ૚૜૜, ૞૙࢑ࡼࢇ

Pole powierzchni bocznej pala:

ܣ

௦

య

= ܱ ∙ ℎ

ܣ

௦

య

= 1,256݉ ∙ 1,8݉

࡭

࢙

૜

= ૛, ૛૟࢓

૛

Współczynnik technologiczny:

ࡿ

࢙

૜

= ૚, ૚

Zatem:

ܰ

௦

య

= ܵ

௦

య

∙ ݐ

ଷ

(௥)

∙ ܣ

௦

య

ܰ

௦

య

= 1,1 ∙ 133,50݇ܲܽ ∙ 2,26݉

ଷ

∎ ࡺ

࢙

૜

= ૜૜૚, ૡૡ࢑ࡺ

Całkowity opór na pobocznicę:

ܰ

௦

= ܰ

௦

భ

+ ܰ

௦

మ

+ ܰ

௦

య

ܰ

௦

= 49,12 + 35,39 + 331,88

ࡺ

࢙

= ૝૚૟, ૜ૢ࢑ࡺ

Całkowita nośność jednego pala:

ܰ

௧

= ܰ

௣

+ ܰ

௦

ܰ

௣

= 1792,21݇ܰ ܰ

௦

= 416,39݇ܰ

ܰ

௧

= 1792,21 + 416,39

ࡺ

࢚

= ૛૛૙ૡ, ૟࢑ࡺ

4.4.

Strefa aktywna pala.

Pal wciskany: strefą aktywną pala nazywamy strefy naprężeń powstałych dokoła każdego pala –

wyznaczone są przez powierzchnię kołowego stożka ściętego w każdej warstwie z osobna

(jednorodnej geotechnicznie). Podstawa leży w poziomie dolnym warstwy gruntu.

ܴ =

ܦ

2 + ℎ

௜

∙ ݐ݃ߙ

௜

gdzie

ߙ

௜

- kąt, odczytany z Tablicy 7. z normy, zależny od stanu gruntu i spoistości. Jest to kąt

między osią pala a tworzącą stożka strefy naprężeń.

ܴ =

ܦ

2 + ℎ

ଵ

∙ ݐ݃ߙ

ଵ

+ ℎ

ଶ

∙ ݐ݃ߙ

ଶ

+ ℎ

ଷ

∙ ݐ݃ߙ

ଷ

ܴ =

0,4݉

2 + 6,4 ∙ ݐ݃1° + 1,8 ∙ ݐ݃1° + 1,8 ∙ ݐ݃7°

ࡾ = ૙, ૞૟࢓

Autor: Bartosz Haładuda B4

5.

Określenie potrzebnej ilości pali i sposobu ich rozmieszczenia.

5.1.

Potrzebna ilość pali.

Pale powinny unieść swój ciężar

ܳ

௣

oraz zadane obciążenie N, które dalej będzie przedstawiane jako

1,1 ∙ ܳ

௥

:

ܳ

௥

≤ ݉ ∙ ݊ ∙ ቀܰ

௧

− ܸ

௣

∙ ߛ

௕

(௥)

ቁ

gdzie m – współczynnik korekcyjny;

n – ilość pali.

1,1 ∙ ܳ

௥

݉ ∙ ቀܰ

௧

− ܸ

௣

∙ ߛ

௕

(௥)

ቁ

≤ ݊

1,1 ∙ 10300݇ܰ

0,9 ∙ ቀ2208,6݇ܰ − 1,26݉

ଷ

∙ 26,4 ݇ܰ

݉

ଷ

ቁ

≤ ݊

૞, ૠૢ ≤ ࢔

۾ܚܢܡܒęܜ܉ ܑܔܗść ܘ܉ܔܑ: ࢔ = ૟

Autor: Bartosz Haładuda B4

5.2.

Projekt oczepu i rozmieszczenie pali.

5.2.1.

Wymiarowanie oczepu.

Wymiar h:

൜ℎ ∈ ۃ0,7; 1,4ۄ [݉]

ℎ > 0,5ܴ

ܴ = 0,56݉

ℎ > 0,5ℎ > 0,5 ∙ 0,56݉

ࢎ > 0,28࢓

۾ܚܢܡܒܕܝܒę: ࢎ = ૚࢓

Wymiar s:

ݏ > 0,5ܦ + ۃ0,15; 0,3ۄ [݉]

ܦ = 0,4݉

ݏ > 0,5 ∙ 0,4 + 0,3

࢙ > 0,5࢓

۾ܚܢܡܒܕܝܒę: ࢙ = ૚࢓

Wymiar r:

ݎ

௠௔௫

= 8ܦ

ݎ

௠௔௫

= 8 ∙ 0,4݉

࢘

࢓ࢇ࢞

= ૜, ૛࢓

ݎ

௠௜௡

= ۃ4; 5ۄ ∙ ܦ

ݎ

௠௜௡

= ۃ4; 5ۄ ∙ 0,4݉

࢘

࢓࢏࢔

= ۃ૚, ૟; ૛ۄ [࢓]

۾ܚܢܡܒܕܝܒę: ࢘ = ૛, ૞࢓

Autor: Bartosz Haładuda B4

5.2.2.

Rozmieszczenie pali.

Na podstawie projektu oczepu pali w liczbie n=6 rozmieszczono następująco:

5.3.

Sprawdzenie rozstawu.

ܹ

௫

=

ܤ ∙ ܮ

ଶ

6

ܹ

௫

=

4,5 ∙ 7

ଶ

6

ࢃ

࢞

= ૜૟, ૠ૞࢓

૜

ݍ

௠௔௫

=

1,1 ∙ ܳ

௥

ܤ ∙ ܮ +

1,1 ∙ ܯ

ܹ

௫

ݍ

௠௔௫

=

1,1 ∙ 10300݇ܰ

4,5݉ ∙ 7݉ +

1,1 ∙ 520݇ܰ݉

36,75݉

ଷ

ࢗ

࢓ࢇ࢞

= ૜ૠ૞, ૛૞

࢑ࡺ

࢓

૛

Autor: Bartosz Haładuda B4

ݍ

௠௜௡

=

1,1 ∙ ܳ

௥

ܤ ∙ ܮ −

1,1 ∙ ܯ

ܹ

௫

ݍ

௠௜௡

=

10300݇ܰ

4,5݉ ∙ 7݉ −

1,1 ∙ 520݇ܰ݉

36,75݉

ଷ

ࢗ

࢓࢏࢔

= ૜૝૝, ૚૛

࢑ࡺ

࢓

૛

Rozstaw równomierny, gdy:

ݍ

௠௔௫

ݍ

௠௜௡

≤ 1,2

375,25 ݇ܰ

݉

ଶ

344,12 ݇ܰ

݉

ଶ

= 1,09 ≤ 1,2

Z powyższego wynika, że dobrze przyjęto rozstaw.

Autor: Bartosz Haładuda B4

II STAN GRANICZNY

6.

Naprężenia pierwotne i dodatkowe.

6.1.

Naprężenia pierwotne.

ߪ

௭,ఊ

= ߪ

଴

+ ߩ ∙ ݃ ∙ ℎ

gdzie

ߪ

଴

- naprężenia od wyżej leżącego gruntu (nie wliczając nowo obliczanego paska o miąższości

h);

ߩ – gęstość objętościowa paska gruntu.

g=10m/s

2

z

σ

0

h

ρ v ρ’

σ

z,γ

[m]

[kPa]

[m]

[g/m

3

]

[kPa]

0

0

0

0

0

6,4

0

6,4

2,07

132,48

8,2

132,48

1,8

2,08

169,92

10

169,92

1,8

1,97

205,38

Wykres naprężeń pierwotnych przedstawiono na Rysunku 1.

6.2.

Naprężenia od obciążenia zewnętrznego i naprężenia dodatkowe.

ߪ

௢௤

=

ܰ + ܳ

௢

∙ ߛ

௕

(௡)

+ ݊ ∙ ܳ

௣

ܤ′ ∙ ܮ′

gdzie B’, L’ – wymiary fundamentu zastępczego (bez zwieńczenia oczepu (wymiary są takie, by

krawędzie fundamentu zastępczego, patrząc z góry, były stycznymi do okręgów zasięgów

stref naprężeń wokół pala, na głębokości końców pali);

ܳ

௢

- ciężar oczepu (zbrojenie i wykonanie – materiały te same, jak dla pai);

ܳ

௣

- ciężar pala.

ߪ

௢௤

=

ܰ + ܤ ∙ ܮ ∙ ℎ ∙ ߛ

௕

(௡)

+ ݊ ∙ ܸ

௣

∙ ߛ

௕

(௡)

(ܤ − 2ݏ + 2ܴ) ∙ (ܮ − 2ݏ + 2ܴ)

ߛ

௕

(௡)

= 24,0

௞ே

௠

య

ߪ

௢௤

=

10300 + 4,5 ∙ 7 ∙ 1 ∙ 24 + 6 ∙ 1,26 ∙ 24

(4,5 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56) ∙ (7 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56)

࣌

࢕ࢗ

= ૞૙ૠ, ૛૜࢑ࡼࢇ

Naprężenia dodatkowe:

ߪ

௭ௗ

= ߟ

௦

∙ ߪ

௢௤

Autor: Bartosz Haładuda B4

6.3.

Tabela naprężeń występujących poniżej poziomu posadowienia.

Korzystamy z normy PN-81/B-03020, z Rysunku Z2-13.

Dany odczytujemy w oparciu o wykres:

ܮ′

ܤ′ =

(ܮ − 2ݏ + 2ܴ)

(ܤ − 2ݏ + 2ܴ) =

(7 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56)

(4,5 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56) = ૚, ૟ૢ

۾ܚܢܡܒܕܝܒę:

ࡸ′

࡮′ = ૚, ૞

Poziom posadowienia to głębokość z=0.

z

z/B'

η

s

ߪ

௭,ఊ

n. pierw.

ߪ

௭ௗ

n. dod.

30% ∙ ߪ

௭,ఊ

[m]

[-]

[-]

[kPa]

[kPa]

[kPa]

0

0,00

1

205,38

507,23

61,61

0,3

0,08

0,88

211,29

446,36

63,39

0,6

0,17

0,84

217,20

426,07

65,16

0,9

0,25

0,76

223,11

385,49

66,93

1,2

0,33

0,72

229,02

365,21

68,71

1,5

0,41

0,63

234,93

319,55

70,48

1,8

0,50

0,58

240,84

294,19

72,25

2,1

0,58

0,53

246,75

268,83

74,03

2,4

0,66

0,48

252,66

243,47

75,80

2,7

0,75

0,43

258,57

218,11

77,57

3

0,83

0,4

264,48

202,89

79,34

3,3

0,91

0,37

270,39

187,68

81,12

3,6

0,99

0,33

276,30

167,39

82,89

3,9

1,08

0,3

282,21

152,17

84,66

4,2

1,16

0,29

288,12

147,10

86,44

4,5

1,24

0,27

294,03

136,95

88,21

4,8

1,33

0,25

299,94

126,81

89,98

5,1

1,41

0,22

305,85

111,59

91,76

5,4

1,49

0,2

311,76

101,45

93,53

5,7

1,57

0,19

317,67

96,37

95,30

Obliczanie osiadań wykonuje się do momentu, aż naprężenia dodatkowe będą mniej więcej równe

30% naprężeń pierwotnych – w tym przypadku ostatnią głębokością oznaczania będzie z=5,7m – jest

to tzw. dno bryły ściśliwej.

Wszystkie naprężenia zebrane na Rysunku 2.

Autor: Bartosz Haładuda B4

6.4.

Obliczanie osiadań poszczególnych segmentów bryły ściśliwej.

Objętość pod poziomem posadowienia do dna bryły ściśliwej dzieli się na segmenty i dla środka

każdego z nich oblicza się osiadanie.

Dzielę bryłę na 10 segmentów, każdy o grubości h=57cm.

Bryła ściśliwa – Rysunek 3.

Edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej M

0

odczytano z Rysunku 6. (dla Ż o I

D

=0,9).

Osiadania liczy się ze wzoru:

ݏ

௜

=

ߪ

௭ௗ,௜

ܯ

଴,௜

∙ ℎ

௜

Lp

Mo

h

z

z/B'

η

s

ߪ

௭ௗ

n. dod.

s

i

[-]

[kPa]

[m]

[m]

[-]

[-]

[kPa]

[m]

1

244000

0,57

0,285

0,08

0,88

446,3624 0,001043

2

244000

0,57

0,855

0,24

0,77

390,5671 0,000912

3

244000

0,57

1,425

0,39

0,64

324,6272 0,000758

4

244000

0,57

1,995

0,55

0,55

278,9765 0,000652

5

244000

0,57

2,565

0,71

0,46

233,3258 0,000545

6

244000

0,57

3,135

0,87

0,38

192,7474 0,00045

7

244000

0,57

3,705

1,02

0,33

167,3859 0,000391

8

244000

0,57

4,275

1,18

0,27

136,9521 0,00032

9

244000

0,57

4,845

1,34

0,24

121,7352 0,000284

10

244000

0,57

5,415

1,50

0,2

101,446 0,000237

SUMA: 0,005593

Osiadania fundamentu palowego:

࢙ = ૙, ૙૙૞૞ૢ૜࢓ ≈ ૙, ૞૟ࢉ࢓

Wg Tablicy 4. normy PN-81/B-02030 najmniejsze dopuszczalne przemieszczenie wynosi 5cm (dla hali

przemysłowej). Ponieważ w projekcie nie ma sprecyzowanego przeznaczenia fundamentów,

osiadanie projektowe porównano z dopuszczalnym osiadaniem hali przemysłowej:

ݏ < ݏ

௠௔௫

૙, ૞૟ࢉ࢓ < 5ࢉ࢓ → ࡻ. ࡷ.

Wobec powyższego można stwierdzić, że fundamenty głębokie zostały dobrze zaprojektowane.

Autor: Bartosz Haładuda B4

7.

Opis technologii robot fundamentowych.

1.

Wbicie rury obsadowej i korka z suchego betonu na zadaną głębokość za pomocą bijaka.

2.

Zablokowanie rury tuż nad powierzchnią blokami betonowymi.

3.

Wbicie korka z dna rury głębiej tak, aby wydostał się z rury i stanowił podstawę dla pala i

zbrojenia.

4.

Wstawienie zbrojenia.

5.

Stopniowe zalewanie wnętrza rury obsadowej betonem B20 oraz stopniowe jego ubijanie za

pomocą bijaka, przy jednoczesnym podnoszeniu rury obsadowej.

6.

Wyciągnięcie rury obsadowej.

7.

Wykonanie reszty pali w powyższy sposób.

8.

Wykonanie oczepu za pomocą deskowania – formując basen i zalewając go betonem B20 do

zadanej grubości oczepu.

8.

Rysunek konstrukcyjny fundamentu.