FUNDAMENTY GŁĘBOKIE:

FUNDAMENTY KESONOWE – do posadowienia dużych mostów stosowane są dwa rodzaje kesonów: pogrążonych bez użycia sprężonego powietrza (najczęściej przez zatapianie) oraz z użyciem sprężonego powietrza (tzw. Kesony pneumatyczne). Fundamenty te charakteryzują się dużą nośnością i odpornością na wpływy sejsmiczne. Wprowadzono mieszanki do oddychania o odpowiednim składzie chemicznym ze względu na graniczną wartość ciśnienia w komorze roboczej lub roboty do pracy w niej sterowane z zewnątrz.

STUDNIE FUNDAMENTOWE – zagłębia się przez wtłaczanie do gruntu wody lub sprężonego powietrza przez specjalną instalację umiejscowioną przy zewnętrznych ścianach studni bądź przez stosowanie warstwy zmniejszającej tarcie (np. zawiesiny bentonitowej). Instalacja ta wykorzystywana jest do iniekcji eliminującej rozluźnienie gruntu wokół ścian studni. Nowsze metody preferują wciskanie studni, wykorzystując kotwy gruntowe i siłowniki hydrauliczne.

FUNDAMENTY SKRZYNIOWE – ten rodzaj fundamentów przyjęto z budownictwa morskiego. Skrzynie różnią się od studni tym, że posiadają dno, dlatego ustawia się je na podłożu przygotowanym na projektowanej głębokości posadowienia.

FUNDAMENTY SZCZELINOWE – Ściany szczelinowe – jako betonowe lub żelbetowe konstrukcje formowane w gruncie, w wąskich wykopach zabezpieczonych zawiesiną iłową, znalazły zastosowanie (obudowy tuneli metra, przejść podziemnych, skrzyżowań dwupoziomowych w miastach). Ten sposób posadowienia jest stosowany w przypadku działania na podłoże gruntowe dużych obciążeń pionowych i bocznych. Stosuje się je jako (barety – słupy szczelinowe) w postaci krótkich odcinków ściany, uformowanych w szczelinie o wymiarach w planie odpowiadających kształtowi chwytaka.

FUNDAMENTY PALOWE – stosuje się w przypadku podłoża słabego uwarstwionego, gdy warstwa nośna jest na dużej głębokości i niebezpieczeństwa rozmycia dna. Dzielimy na:

Sposób pracy pala w grupie:

PALE SŁUPY – podstawa jest oparta na nośnej warstwie (np. na skale),

PALE ZAWIESZONE – ze względu na długość: krótkie (do 6 m), średnie (do 25 m), długie (>25 m), ze względu na średnicę: mało średnicowe (D do 15 cm), normalnośredniowe (D do 60 cm), wielkośrednicowe (D powyżej 60 cm), ze względu na wykonanie: prefabrykowane, wykonywane w gruncie (bez usuwania gruntu i z usuwaniem gruntu)

WARUNKI GEOLOGICZNO – INŻYNIERSKIE:

PROSTE – tereny płaskie lub pofałdowane, poziome lub nieznacznie nachylone warstwy gruntu i jeden, ustabilizowany poziom wody podziemnej.(poziome warstwy gruntów jednorodnych, grunty nośne przyjmowane do projektowania)

ZŁOŻONE – tereny pagórkowate, warstwy pochyłe, sfałdowane o słabo znanej stratygrafii, występuje kilka poziomów wodonośnych.(poniżej poziomu posadowienia grunty zróżnicowane co do rodzaju, miąższości i składu)

SKOMPLIKOWANE – tereny podgórskie, górskie i dolin rzecznych, złożona budowa geologiczna, występuje kilka poziomów wodonośnych, zachodzą intensywne procesy geodynamiczne w tym zaburzenia glacitektoniczne.(duża zmienność rodzaju, miąższości i stanu gruntu)