TECHNOLOGIE WYKONYWANIA PALI1. Pale wiercone z zabezpieczeniem otworu przez rurowanie
Technologię tą stosujemy przy wykonywaniu pali o średnicach 400 mm, 620 mm, 700 mm, 880 mm. Jako narzędzi wiercących używamy różnego rodzaju świdrów ślimakowych, kubełkowych oraz koron wycinających. Rury służą tu do zapewnienia stateczności otworu w trakcie wiercenia oraz zapobieżenia rozluźnieniu gruntu na zewnątrz rur. Rury są opuszczane w trakcie wiercenia w głąb gruntu przy użyciu wciskarki lub adaptera stołu obrotowego. Poszczególne segmenty rur łączy się ze sobą przy pomocy specjalnych śrub tzw. korków. W zależności od rodzaju gruntu stosuje się różne techniki wiercenia. W przypadku występowania wody należy zawsze pamiętać o konieczności zabezpieczenia dna otworu przed rozluźnieniem poprzez wytworzenie w otworze nadciśnienia słupem wody lub zawiesiny bentonitowej. Wytworzone nadciśnienie słupem użytej cieczy należy utrzymać do końca betonowania. Wywiercony otwór należy oczyścić i zamontować w nim kosz zbrojeniowy. Betonowanie odbywa się metodą kontraktorową. W trakcie betonowania rury są podciągane i demontowane. W celu uniknięcia zawieszania się betonu na zbrojeniu nie należy stosować betonu na kruszywie łamanym. Masa betonowa powinna mieć odpowiedni skład aby zapewniony był wypływ betonu rurą kontraktorową jak i kontakt pobocznicy z gruntem. Możliwe jest wiercenie na sucho jeżeli pozwalają na to warunki gruntowo-wodne. Obliczenie nośności takiego pala musi być odpowiednio skorygowane. W technologii tej wykonujemy pale o długości wiercenia do 18.50 m.
2. Pale wiercone z zabezpieczeniem otworu zawiesiną bentonitową
W technologii tej stateczność ścian otworu zapewnia zawiesina bentonitowa o odpowiednich parametrach. Bardzo istotną rzeczą jest tu utrzymywanie zawiesiny na poziomie określonym w projekcie. Wiercenie odbywa się świdrem kubełkowym. Po odwierceniu otworu na zakładaną rzędną następuje oczyszczenie dna i montaż kosza zbrojeniowego. Betonowanie prowadzone jest metodą kontraktor. W celu uniknięcia zawieszania się betonu na zbrojeniu nie należy stosować betonu na kruszywie łamanym. Masa betonowa powinna mieć odpowiedni skład aby zapewniony był wypływ betonu rurą kontraktorową jak i kontakt pobocznicy z gruntem. W technologii tej wykonujemy pale o średnicy 400 mm, 500 mm, 600 mm, 700 mm, 880 mm i o długości wiercenia do 18.50 m.
3. Pale CFA
Technologia
ta polega na wkręceniu przelotowego świdra spiralnego (ciągłego)
do rzędnej podstawy pala. Po osiągnięciu pożądanej głębokości,
następuje podciąganie świdra (bez obrotu) i podawanie przez trzon
tegoż świdra masy betonowej. Beton podawany jest pompą, dzięki
czemu zapewnione jest odpowiednio wysokie ciśnienie i przestrzeń
wycięta spiralą świdra jest dokładnie wypełniona masą betonową.
W metodzie tej następuje wzmocnienie pobocznicy przez rozpychanie
gruntu w trakcie wkręcania i rozpieranie gruntu wtłaczanym betonem.
Po zakończeniu betonowania następuje wwibrowanie kosza
zbrojeniowego w świeży beton. Przy palach CFA zbrojenie powinno być
zagłębione do głębokości uzasadnionej technicznie (stosuje się
tzw. zbrojenia zawieszone zazwyczaj krótsze niż długość pala).
Podstawową zaletą pali CFA jest duża wydajność robót.
Wykonujemy pale o średnicach 400 mm,
500 mm, 600 mm,
800 mm
4. Pale VDW
Metoda
ta polega na wierceniu otworu przy pomocy wiertnicy z podwójnym
stołem obrotowym napędzającym świder (w prawo) i rurę osłonową
(w lewo). Z rurą wiertniczą można podejść bezpośrednio pod
ścianę (stąd nazwa metody), a wiercenie odbywa się równocześnie
z pogrążaniem rury osłonowej. Po wykonaniu otworu na określoną
głębokość można :
- wyjąć świder, włożyć
zbrojenie (lub kształtownik) i pala zabetonować,
- wyciągnąć
rurę i świder (w gruntach spoistych), otwór wypełnić betonem lub
zawiesiną samotężejącą lub też mleczkiem
cementowym,
- zabetonować pala otworem wewnętrznym w
świdrze (jak CFA) wyciągając jednocześnie rurę osłonową. Po
wyciągnięciu rury można w beton pogrążyć zbrojenie
(lub kształtownik).
Metoda ta jest dość powszechnie stosowana
w Niemczech przy zabezpieczaniu istniejących budynków, przy których
wybudować trzeba nowe budynki z poziomem posadowienia poniżej
fundamentów istniejących budynków. Metoda ta umożliwia również
wykonanie pali zazębiających się, z których w zależności od
istniejącego obciążenia, co drugi (na przykład) może być nośny
i co drugi wypełniający (uszczelniający) . Dla dokładnego
usytuowania pali w poziomie pracy wiertnicy wykonuje się formę
dokładnego usytuowania pali.
W
technologii tej wykonujemy pale (palisady) 300 mm i długości
wiercenia do 10.00 m.
5. Pale wbijane
Najczęściej stosuje się prefabrykowane pale żelbetowe o przekroju 30 x 30 cm i 40 x 40 cm oraz stalowe pale o przekroju dwuteowym I 300 – I 500 lub rurowe o 300 – 500 mm.