TECHNOLOGIE WYKONYWANIA PALI

1. Pale wiercone z zabezpieczeniem otworu przez rurowanie.

Technologię tą stosujemy przy wykonywaniu pali o średnicach
400 mm, 
620 mm, 
700 mm, 
 880 mmm. Jako narzędzi wiercących używamy różnego rodzaju świdrów ślimakowych, kubełkowych oraz koron wycinających. Rury służą tu do zapewnienia stateczności otworu w trakcie wiercenia oraz zapobieżenia rozluźnieniu gruntu na zewnątrz rur. Rury są opuszczane w trakcie wiercenia w głąb gruntu przy użyciu wciskarki lub adaptera stołu obrotowego. Poszczególne segmenty rur łączy się ze sobą przy pomocy specjalnych śrub tzw. korków. W zależności od rodzaju gruntu stosuje się różne techniki wiercenia. W przypadku występowania wody należy zawsze pamiętać o konieczności zabezpieczenia dna otworu przed rozluźnieniem poprzez wytworzenie w otworze nadciśnienia słupem wody lub zawiesiny bentonitowej. Wytworzone nadciśnienie słupem użytej cieczy należy utrzymać do końca betonowania. Wywiercony otwór należy  oczyścić i zamontować w nim kosz zbrojeniowy. Betonowanie odbywa się metodą kontraktorową.  W trakcie betonowania rury są podciągane i demontowane. W celu uniknięcia zawieszania się betonu na zbrojeniu nie należy stosować betonu na kruszywie łamanym. Masa betonowa powinna mieć odpowiedni skład aby zapewniony był wypływ betonu rurą kontraktorową jak i kontakt pobocznicy z gruntem. Możliwe jest wiercenie na sucho jeżeli pozwalają na to warunki gruntowo-wodne. Obliczenie nośności takiego pala musi być odpowiednio skorygowane. W technologii tej wykonujemy pale o długości wiercenia do 18.50 m.

2. Pale wiercone z zabezpieczeniem otworu zawiesiną bentonitową.

W technologii tej stateczność ścian otworu zapewnia zawiesina bentonitowa o odpowiednich parametrach. Bardzo istotną rzeczą jest tu utrzymywanie zawiesiny na poziomie określonym w projekcie. Wiercenie odbywa się świdrem kubełkowym. Po odwierceniu otworu na zakładaną rzędną następuje oczyszczenie dna i montaż kosza zbrojeniowego. Betonowanie prowadzone jest metodą kontraktor. W celu uniknięcia zawieszania się betonu na zbrojeniu nie należy stosować betonu na kruszywie łamanym. Masa betonowa powinna mieć odpowiedni skład aby zapewniony był wypływ betonu rurą kontraktorową jak i kontakt pobocznicy z gruntem. W technologii tej wykonujemy pale o średnicy
 400 mmm, 
500 mmm,    
600 mmm, 
700 mmm,
880 mmm i o długości wiercenia do 18.50 m.

3. Pale CFA.

Technologia ta polega na wkręceniu przelotowego świdra spiralnego (ciągłego) do rzędnej podstawy pala. Po osiągnięciu pożądanej głębokości, następuje podciąganie świdra (bez obrotu) i podawanie przez trzon tegoż świdra masy betonowej. Beton podawany jest pompą, dzięki czemu zapewnione jest odpowiednio wysokie ciśnienie i przestrzeń wycięta spiralą świdra jest dokładnie wypełniona masą betonową. W metodzie tej następuje wzmocnienie pobocznicy przez rozpychanie gruntu w trakcie wkręcania i rozpieranie gruntu wtłaczanym betonem. Po zakończeniu betonowania następuje wwibrowanie kosza zbrojeniowego w świeży beton. Przy palach CFA zbrojenie powinno być zagłębione do głębokości uzasadnionej technicznie (stosuje się tzw. zbrojenia zawieszone zazwyczaj krótsze niż długość pala). Podstawową zaletą pali CFA jest duża wydajność robót. Wykonujemy pale o średnicach
400 mmm,
500 mmm,
600 mmm,
800 mmm.

4. Pale VDW

Metoda ta polega na wierceniu otworu przy pomocy wiertnicy z podwójnym stołem obrotowym napędzającym świder (w prawo) i rurę osłonową (w lewo). Z rurą wiertniczą można podejść bezpośrednio pod ścianę (stąd nazwa metody), a wiercenie odbywa się równocześnie z pogrążaniem rury osłonowej. Po wykonaniu otworu na określoną głębokość można :

- wyjąć świder, włożyć zbrojenie (lub kształtownik) i pala zabetonować,
- wyciągnąć rurę i świder (w gruntach spoistych), otwór wypełnić betonem lub zawiesiną samotężejącą lub też mleczkiem cementowym,
- zabetonować pala otworem wewnętrznym w świdrze (jak CFA) wyciągając jednocześnie rurę osłonową. Po wyciągnięciu  rury można w beton pogrążyć zbrojenie  (lub kształtownik).
Metoda ta jest dość powszechnie stosowana w Niemczech przy zabezpieczaniu istniejących budynków, przy których wybudować trzeba nowe budynki z poziomem posadowienia poniżej fundamentów istniejących budynków. Metoda ta umożliwia również wykonanie pali zazębiających się, z których w zależności od istniejącego obciążenia, co drugi (na przykład) może być nośny i co drugi wypełniający (uszczelniający) . Dla dokładnego usytuowania pali w poziomie pracy wiertnicy wykonuje się formę dokładnego usytuowania pali.

W technologii tej wykonujemy pale (palisady) 
300 mm i długości wiercenia do 10.00 m.

4

---