Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl

ATEIZM - Jak towarzysz Pol Pot budował ateistyczny kraj w Kambodży

Ateizm jest dziś bardzo popularny w Polsce. Czy warto jednak być ateistą? W świetle historii zobaczmy do czego ateizm
służy w praktyce i co się za nim kryje. Pol Pot i Kambodża.

Czerwoni Khmerzy u władzy

Zaraz po przejęciu władzy ateistyczni Czerwoni Khmerzy przystąpili
do realizacji swoich koncepcji. Zamknięto szkoły, szpitale i fabryki,
zlikwidowano banki i pieniądz, zdelegalizowano religię, zlikwidowano
własność prywatną, zaś ludność miast wyrzucono siłą na tereny
wiejskie do tzw. kolektywnych gospodarstw rolnych, które były de
facto obozami pracy przymusowej. Polityka ta, znana jako "Rok
Zerowy", doprowadziła do śmierci ogromnej liczby osób, zarówno
wskutek zagłodzenia, jak i przepracowania czy egzekucji. Czerwoni
Khmerzy systematycznie mordowali wszystkie osoby, które miały
jakiekolwiek powiązanie z poprzednim reżimem, religią buddyjską, a
także fachowców i intelektualistów – zabijano nawet za sam fakt
posiadania okularów lub zbyt delikatnych dłoni. Większość źródeł
podtrzymuje, że liczba ofiar ateistycznych w nic nie wierzących
Czerwonych Khmerów jest w proporcji do liczby ludności wyższa niż

w jakimkolwiek kraju na świecie we współczesnej historii. Najniższe szacunki tuszujące zbrodnie ateizmu mówią o 10%
strat, ale częściej przyjmuje się, że liczba zamordowanych i zmarłych z głodu i chorób osób sięgnęła 20-25% całej
populacji, a nawet jednej trzeciej narodu. Politykę ateistycznych Czerwonych Khmerów określa się powszechnie mianem
ludobójstwa.

KAMBODŻA

Kambodża, Królestwo Kambodży (kambodżański trl. Kâmpǔchéa, Preăhréachéanachâkr Kâmpǔchéa) w latach
1976-1989 Kampucza to państwo w południowo-wschodniej Azji, na Półwyspie Indochińskim, nad Zatoką Tajlandzką.
Graniczy od zachodu i północy z Tajlandią (długość granicy – 803 km), od północy z Laosem (541 km), a od wschodu z
Wietnamem (930 km). Administracja Kambodży dzieli się na 20 prowincji (khett). Aktualnie Kambodża jest monarchią
konstytucyjną. Głową państwa jest monarcha wybierany przez tzw. "Radę Tronu", w której zasiadają potomkowie trzech
linii królewskich, choć sama rada skłąda się ze zwolenniczków monarchii dziedzicznej. Władza ustawodawcza należy do
Zgromadzenia Narodowego, wybieranego co 5 lat w wyborach powszechnych. Władza wykonawcza znajduje się w
rękach rządu (Królewski Rząd Kambodży), na czele którego stoi premier który może być odwołany przez króla według
uznania. Król może wydać dekret z mocą ustawy jak i dać weto absolutne.

* Przyrost naturalny: 2,2%
* Skład etniczny: Khmerzy (94%), Chińczycy (3%), Czamowie, Tajowie, Wietnamczycy, Laotańczycy i inni (3%)
* Główne wyznania: buddyści (80%), ateiści (17%), muzułmanie (2%), chrześcijanie (1%);
* Analfabetyzm: 65%
* Urbanizacja: 13%
* Języki: khmerski (urzędowy), chiński, wietnamski

Od 802 do 1970 roku Kambodża była monarchią dziedziczną. W dniu 18 marca 1970 roku książę Norodom Sihanouk
został obalony w wyniku puczu, który wyniósł do władzy wspieranego przez CIA generała Lon Nola. Nowy przywódca
Kambodży zrezygnował z prowadzonej przez księcia Sihanouka polityki tolerowania oddziałów północno-wietnamskich
oraz Czerwonych Khmerów na terytorium Kambodży i wsparł USA w wojnie z socjalistycznym Wietnamem Północnym,
jednocześnie prowadząc kampanię wymierzoną w 450 tysięczną mniejszość wietnamską w Kambodży. Około 300.000
Wietnamczyków zmuszono do wyjazdu, urządzano pogromy ludności wietnamskiej i podpalono ambasadę Wietnamu
Północnego. Generał Lon Nol wezwał przebywające w Kambodży oddziały północno-wietnamskie do opuszczenia kraju,
a nie uzyskując jednak ich żadnej reakcji, lotnictwo amerykańskie rozpoczęło bombardowania Kambodży tam, gdzie
ukrywały się oddziały północno-wietnamskie.

Dnia 1 maja 1970 roku do Kambodży wkroczyły wojska USA i Południowego Wietnamu. Straty ludzkie i materialne w
Kambodży w wyniku tej interwencji spotęgowały wrogość do Lon Nola i przyczyniły się w znacznej mierze do późniejszego
przejęcia władzy przez Czerwonych Khmerów, od 1970 roku wspieranych przez komunistów z Wietnamu Północnego,

dostarczających im broni, doradców wojskowych i prowadzących szkolenia Czerwonych Khmerów na terytorium
Wietnamu. W maju 1970 roku w ChRL powstał Królewski Rząd Jedności Narodowej, na czele którego stanął książe
Norodom Sihanouk, który nie posiadał jednak kontroli nad krajowym ruchem oporu. Komuniści, stanowiący niegdyś jego
największych wrogów w Kambodży, zgodnie z sugestiami Pekinu i Hanoi nie dowierzali mu, mimo iż po utworzeniu rządu
oficjalnie ich popierał. Rząd ten wezwał naród do walki przeciw najeźdźcom i reżimowi Lon Nola, zwanemu formalnie
Republiką Khmerską.

Historia Kambodży

* od I w. n.e. – państwo Funan
* VI w. – Funan zostaje podbity przez powstałe w wyniku secesji księstwo Czenla
* 802 – powstanie zjednoczonego państwa Khmerów pod rządami dynastii angkorskiej (pozostałością tego okresu jest
Angkor Thom, znajdujący się w pobliżu rzeki Siem Reap)
* 1432 – imperium Khmerów zostaje zajęte przez Tajów, a stolica Angkor Thom zostaje przeniesiona do Phnom Penh
* od XV w. uzależnienie od Syjamu i Wietnamu
* XVI w. – do Kambodży przybyli pierwsi Europejczycy
* 1863 – znalazła się pod protektoratem francuskim
* 1884 – stała się kolonią francuską
* 1887 – włączenie kolonii do Indochin Francuskich
* 1941-1945 – okupacja japońska
* 1945-1946 – okupacja tajlandzka
* 1949 – proklamowanie niepodległości w ramach Unii Francuskiej
* 1955 – wystąpienie z Unii Francuskiej i przyjęcie do ONZ
* 1970 – w wyniku zamachu stanu rządy przejął generał Lon Nol; wybuch wojny domowej; przeciw wojskom rządowym
występują zbrojnie Czerwoni Khmerzy i zwolennicy obalonego, sprzyjającego komunistom księcia Norodoma Sihanouka
* 1975-78/79 – rządy Czerwonych Khmerów – reżim Pol Pota; podczas tych rządów w masowych egzekucjach zginęło
ponad dwa miliony mieszkańców kraju (według innych źródeł - ponad dwa i pół miliona); izolacja kraju; wysiedlenie
wszystkich mieszkańców miast do wiejskich komun, likwidacja szkół, zmuszanie ludzi do niewolniczej pracy;
* 1979 – wojska wietnamskie wspierane przez ZSRR wkraczają do Kambodży i obalają reżim Czerwonych Khmerów;
zmiana nazwy państwa na Ludową Republikę Kampuczy i objęcie władzy przez polityków prowietnamskich; Czerwoni
Khmerzy przechodzą do partyzantki
* 1982 – Sihanouk obejmuje kierownictwo koalicyjnego rządu na emigracji
* wrzesień 1989 – Wietnam wycofuje swoje wojska z Kambodży u władzy pozostaje rząd premiera Hun Sena
* październik 1991 – powstanie Najwyższej Rady Narodowej Kambodży, w której skład weszli przedstawiciele wszystkich
ugrupowań opozycyjnych
* maj 1993 – pierwsze wybory parlamentarne nadzorowane przez ONZ; zwycięstwo odnoszą zwolennicy Sihanouka
dochodzi do utworzenia koalicji z ugrupowaniem prowietnamskim
* październik 1993 – przywrócenie monarchii; królem zostaje Sihanouk
* 1998 – śmierć Pol Pota i poddanie się przywódców Czerwonych Khmerów (grudzień); stabilizacja sytuacji wewnętrznej
* 1999 – Kambodża oficjalnie zostaje członkiem Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN)
* 2001 – przyjęcie ustawy o powołaniu trybunału do osądzenia zbrodni Czerwonych Khmerów
* 2004 - król Norodom Sihanouk abdykuje; na tron wstępuje jego syn, Norodom Sihamoni.
* 2007 - rusza praca trybunału do spraw ludobójstwa i zbrodni wojennych;

Komunistyczna Partia Kampuczy

Khmerska Partia Ludowo-Rewolucyjna powstała w podziemiu w 1951
roku jako organizacja ateistów. Wywodziła się z kambodżańskiego
odgałęzienia Komunistycznej Partii Indochin, założonej przez Ho Chi
Minha w 1930 roku. W 1966 roku, po przechwyceniu władzy w partii i
objęciu w niej stanowiska sekretarza generalnego, Pol Pot potajemnie
zmienił jej nazwę na Komunistyczną Partię Kampuczy, co przez wiele lat
utrzymywano w ścisłej tajemnicy. Partia ta ukrywała się pod nazwą
Angkar (Organizacja), a Pol Pot stopniowo przestawiał ją na grunt
"zasadniczej sprzeczności między rewolucją kampuczańską a rewolucją
wietnamską", gdyż Wietnamscy towarzysze traktowali Khmerów jak
młodszych braci, których trzeba prowadzić za rękę. "Tylko dzięki
tajemniczości możemy być panami sytuacji i odnieść zwycięstwo nad
wrogiem, który nie może się połapać, kto kim jest", wyjaśni później Nuon

Chea, prawa ręka Pol Pota. Dopiero w 1977 roku, tj. w drugim roku swoich rządów, ateista Pol Pot poinformuje o istnieniu
tej partii oraz naciągając historię ogłosi, że powstała ona 17 lat wcześniej i odtąd "kieruje rewolucją kampuczańską".

Ideologia ateistycznych Czerwonych Khmerów była kombinacją ekstremalnych form ateistycznego maoizmu i
antykolonialnych idei europejskiej lewicy, które przywódcy organizacji poznali w trakcie studiów na francuskich

uniwersytetach w latach 50-tych XX wieku. Do tego dołączyły się trwająca długo niechęć do podporządkowania partii
wietnamskim komunistom i ksenofobia, a szczególnie ateistyczna nienawiść do religii. W efekcie, po przejęciu władzy,
narzucono siłą społeczeństwu kambodżańskiemu ateistyczny komunizm w specyficznej azjatyckiej wersji lokalnej. W skład
tzw. Stałego Komitetu Centralnego Komitetu Czerwonych Khmerów wchodzili: Pol Pot (faktyczny przywódca ruchu), Nuon
Chea, Ta Mok, Khieu Samphan, Ke Pauk, Ieng Sary, Son Sen, Yun Yat i Ieng Thirith. Kierownictwo to pozostawało
niemal niezmienione od lat 60-tych, aż do połowy lat 80-tych XX wieku, gdy ateistyczni Czerwoni Khmerzy prowadzili
wojnę partyzancką po odsunięciu ich od władzy przez wojska wietnamskie.

Ateista Pol Pot - Ludobójstwo w Kambodży

Pol Pot, właściwie Saloth Sar - urodził się 19 maja 1925 w
Prek Sbauv w prowincji Kampong Thum 125 km na północ
od Phnom Pehn, zmarł 15 kwietnia 1998 koło Anlong Veng.
Pol Pot to dyktator Kambodży, w młodości działacz kółek
ateistycnych, uczeń rygorystycznej szkoły katolickiej,
nauczyciel i członek ateistycznej Komunistycznej Partii
Kambodży. Studiował na prywatnej uczelni technicznej EFR
w Paryżu, nie uzyskał dyplomu z powodów politycznych.
Uczeń Jean-Paula Sartra, z którego wykładów najbardziej
spodobał się Pol Potowi stalinowski ateizm i marksizm. Od
francuskich komunistów nauczył się ideologii ateizmu i
metod wcielania ich w życie. W 1960 roku współzałożyciel
Komunistycznej Partii Kambodży a w latach 1963–1979 jej
sekretarz generalny. Dowodził oddziałami zbrojnymi
Czerwonych Khmerów. Na jego światopogląd znaczny
wpływ miała ideologia Chińskiej Republiki Ludowej z okresu
Rewolucji kulturalnej oraz myśli Mao Tse Tunga (Mao Ze
Donga).

W 1975 roku, gdy zakończyła się wojna wietnamska,
partyzanci obalili legalny rząd, a Pol Pot zmienił nazwę kraju
na Demokratyczna Kampucza i rozpoczął jedną z
najkrwawszych ludobójczych dyktatur XX wieku. Według Pol
Pota kraj miał się składać wyłącznie z chłopów finansujących
ekonomię kraju poprzez wzrost produkcji rolnej. Niestety,
cała produkcja rolnicza szła na eksport, a ludzie umierali z
głodu. Szacuje się zwykle, że w "Demokratycznej
Kampuczy" zginęło około 1/4 ludności kraju, a liczba
mieszkańców stolicy – Phnom Penh, wskutek przymusowych

wysiedleń zmalała z 2 milionów do 23 tysięcy mieszkańców. Ateista Pol Pot dążył do oczyszczenia kraju ze wszelkiej religii
i wymordowania ludzi wyznających religię, głównie buddyzm. Zlikwidowano klasztory buddyjskie, a mnichów buddyjskich
likwidowano masowo w obozach pracy i miejscach egzekucji. Wymorodwano też przywódców i intelektualistów
muzułmańskich oraz chrześcijańskich.

Nawiązał współpracę z Chińską Republiką Ludową, ale na tym tle, a także z powodu eksterminacji mniejszości
wietnamskiej z wyznania głównie buddyjskiej i incydentów granicznych popadł w ostry konflikt z Wietnamem. W 1979
został obalony przez wojska wietnamskie i wewnętrzną opozycję antyateistyczną. Wraz z księciem Narodomem
Sihanoukiem kierował partyzantką wspieraną przez Tajlandię i ChRL, walczącą z prowietnamskim rządem w Phnom Penh.
Kontynuował wojnę domową także po wycofaniu wojsk wietnamskich oraz stworzeniu rządu zgody narodowej, gdy w
1991 roku książę Sihanouk ponownie został głową państwa. W 1997 roku w ramach jednej z niezliczonych czystek w
kierownictwie partii, zlecił zabójstwo jednego ze swych najbliższych współtowarzyszy jeszcze z czasów paryskich - Son
Sena. Towarzysza Son Sena zabito wraz z 11-osobową rodziną, a ciała rozjechano ciężarówkami. Kilka tygodni później
współtowarzysze urządzili proces pokazowy Pol Pota i skazali go na dożywotni areszt domowy, gdzie po kilku miesiącach
zmarł, według oficjalnej wersji z przyczyn naturalnych.

Szacuje się, że w okresie 3,5-letnich rządów Pol Pota spośród 7,5 mln mieszkańców Kambodży z głodu, chorób i w
wyniku egzekucji zginęło około 1,7-2,5 mln ludzi, głównie wyznawców różnych religii, szczególnie buddyzmu. Pol Pot w
udzielanych wywiadach nie uznawał swojej odpowiedzialności za te zbrodnie. O czasach swoich rządów mówił: "byliśmy
jak dzieci uczące się chodzić", "walczyłem nie po to, aby mordować ludzi", "naszą walkę prowadziliśmy, by zapobiec
wietnamizacji Kambodży", "moje sumienie jest czyste". Wszystko to jedynie wymówki mające zakryć brutalne realizowanie
ateistycznych ideałów oczyszczenia kraju z ludzi religijnych uważanych za opium, które trzeba zniszczyć. Tymi ideałami
bezwzględnej walki Pol Pot zaraził się już od francuskich ateistów komunistów, a moralne poparcie udzieliły Pol Potowi
Chiny Ludowe także rządzone przez ateistów maoistowskich.

Ateista Pol Pot głosił publicznie, że stworzy nowe, lepsze społeczeństwo, oparte na równości i wspólnej własności. Chciał
jednak najpierw cofnąć Kambodżę do poziomu prymitywnej wspólnoty agrarnej. I cofnął, bo chciał zburzyć stary,
"zepsuty" porządek oparty na religii buddyjskiej. I zburzył, a wszystko to za cenę przynajmniej 2 milionów bezpośrednich
ofiar. Dokładnie 18 kwietnia 1998 roku garstka partyzantów gdzieś w kambodżańskiej dżungli spaliła zwłoki ateisty Pol
Pota. Uroczystość pogrzebowa przywódcy ateistycznych Czerwonych Khmerów trwała krótko. Ogień szybko strawił ciało
zwyrodniałego człowieka, który wśród oprawców XX wieku ustępuje chyba jedynie katolikowi Hitlerowi i ateiście Stalinowi,
a i to tylko dlatego, że dane mu było rządzić małym krajem. Ateista Pol Pot pozostawił po sobie pola śmierci, tysiące
mordami zwichniętych do końca życia umysłów i setki pytań bez odpowiedzi.

"Moi amerykańscy przyjaciele pytają mnie często, kim właściwie są ci Czerwoni Khmerzy, skąd się wzięli, czemu tak
nienawidzili Kambodżan" - wspomina w opublikowanej w 1997 roku książce Davida Chandlera "Cambodia: Power, Myth,
and Memory" ("Kambodża - władza, mit i pamięć") Thida B. Mam, Kambodżanka, która przetrwała ludobójczą zagładę i
mieszka w Kalifornii. "Zawsze mi wstyd, gdy muszę im tłumaczyć, że słowem Khmerzy określa się naród zamieszkujący
Kambodżę. W żyłach oprawców i ich ofiar płynie więc ta sama krew. Jesteśmy jednym narodem. Odpowiadam moim
przyjaciołom, że w naszym khmerskim języku nazywamy Czerwonych Khmerów "robakami z naszej własnej skóry"."

W sierpniu 1979 roku rewolucyjny trybunał ludowy w Phnom Phen skazał ateistycznego dyktatora Pol Pota na karę
śmierci, jednak już w grudniu 1979 roku Pol Pot jest wymieniany jako premier rządu Czerwonych Khmerów przez Khieu
Samphan'a. W tym czasie żona Pol Pota, Khieu Ponnary dowiadując się o ogromie zbrodni i ekscesach
homoseksualnych męża popada w totalny obłęd. W 1985 roku Pol Pot rozwodzi się z Khieu Ponnary i bieże za żonę
znacznie młodszą kobietę z którą ma córkę. Khieu Ponnary umiera w roku 2003 jako zapomniana była aktywistka i liderka
ateistycznego ruchu kobiet Czerwonych Khmerów.

Jean-Paul Sartre - ateistyczny mentor Pol Pota

Jean-Paul Charles Aymard Sartre, urodzony 21 czerwca 1905 w Paryżu, a zmarły 15 kwietnia 1980 w Paryżu to
powieściopisarz, dramaturg, eseista i filozof francuski. Przedstawiciel nurtu filozoficznego – egzystencjalizmu. Laureat
Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1964 który odmówił jej przyjęcia. Sartre był czołowym przedstawicielem
egzystencjalizmu ateistycznego. Pod koniec życia odszedł od egzystencjalizmu i rozwinął własną wersję socjologii
marksistowskiej. Jego ostatnim znaczącym dziełem filozoficznym jest napisana w 1960 roku "Critique de la raison
dialectique", w której starał się stworzyć syntezę egzystencjalizmu z marksizmem. Jego współpracowniczką i towarzyszką
życia była pisarka, feministka i filozofka Simone de Beauvoir.

Dzięki założonej w 1945 gazecie filozoficzno-literackiej Les Temps modernes, ateista Sartre stał się sławnym i popularnym
pisarzem i filozofem. Organizuje słynne zebrania ateistycznych intelektualistów (m.in. Simone de Beauvoir, Maurice
Merleau-Ponty i Raymond Aron) w paryskiej dzielnicy Saint Germain des Prés, podczas których propaguje
egzystencjalizm. Dzięki niemu egzystencjalizm ateistyczny stał się najpopularniejszym kierunkiem filozoficznym i
"subkulturą" lat 40-tych i 50-tych XX wieku z własnymi kawiarniami i muzyką jazzową. Sartre stał się zwolennikiem
marksizmu, ale sprzeciwiał się zdecydowanie z jednej strony: stalinizmowi, a z drugiej – kapitalizmowi. Piętnował wojnę w
Indochinach, "imperializm amerykański", gaullistów i ZSRR, popierał homoseksualizm i prawa gejów.

Sartre domagał się Europy "neutralnej i socjalistycznej". Jednak próba utworzenia własnej partii politycznej skończyła się
niepowodzeniem i Sartre zmuszony był zbliżyć się bardziej do Francuskiej Partii Komunistycznej. Popierał studencki ruch
maoistyczny, oraz różne organizacje lewicowe i feministyczne. W 1973 założył dziennik "Libération". Interweniował m.in. w
sprawie przywódcy Frakcji Czerwonej Armii Andreasa Baadera. W latach 60-tych XX wieku Sartre starał się pogodzić
egzystencjalizm z marksizmem w dziele Krytyka dialektycznego rozumu. Wycofuje się powoli z aktywnej dyskusji
filozoficznej z nowym kierunkiem – strukturalizmem. Pisze książki analizujące XIX wiek i twórczość literacką Flauberta.
Podupadał na zdrowiu z powodu nałogowego zażywania amfetaminy, corydrane'u i nadużywania alkoholu.

Pol Pot to taki grzeczny chłopiec

Ateista Pol Pot urodził się w 18, 19 albo 25 maja 1925, 1927 lub 1928 roku w prowincji Kompong Thom. Historycy do dziś
nie potrafią ustalić dokładnej daty, chociaż zapisy z francuskiej uczelni wskazują na 25 maj 1928. On sam powiedział w
roku 1997, że jego matka wypisała datę urodzenia kredą na ścianie i był to styczeń 1925 roku. Nazywał się wtedy Saloth
Sar, a Pol Pot to partyzancki pseudonim, który przyjął wiele lat później jako ateistyczny aktywista. Pol Pot był
najmłodszym synem spośród siedmiorga dzieci zamożnego chłopa. W latach 70-tych XX wieku takich kułaków jak jego
ojciec Czerwoni Khmerzy likwidowali za "wyzyskiwanie" wiejskiego ludu. Ale na przełomie lat 20-tych i 30-tych Saloth Sar
był jeszcze małym, sympatycznym ponoć chłopcem. W jego rodzinnej wsi bardzo go lubiano. Ci, którzy go pamiętają,
mówią, że był wrażliwy, spokojny i bardzo grzeczny. Jego ojciec Suong był ponoć człowiekiem poważnym, wręcz ponurym,
bo np. nie lubił, gdy wiejskie dzieci bawiły się przed jego domem.

Chłopiec miał sześć lat, gdy został wysłany przez rodziców do stolicy Phnom Penh, by zamieszkać na królewskim dworze
razem z bratem. Rodzina Salothów nie była bowiem zwykłą chłopską rodziną, a raczej rodziną ziemskich posiadaczy.
Kuzynka Salotha Sar była jedną z głównych żon króla Monivonga. W wieku lat 6-8 zetknął się trochę z buddyzmem w