dyrektywa ramowa 2008 i inne dyrektywy odpadowe

złom elektryczny i
elektroniczny

lista odpadów

dec.
94/3

O ODPADACH

DYR.

2006/1

baterie i
akumulatory

usuwanie
PCB i PCT

osady ściekowe
w rolnictwie

przemysł
tlenków tytanu

oleje
odpadowe

odpady z
opakowań

DYR.

75/439

DYR.

78/176

DYR.

91/157

DYR.

86/278

DYR.

96/59

DYR.

94/62

sporządzanie informacji

oznakowanie opakowań

Dec.
97/129

Dec.
97/138

kontrola przy wywozie poza OECD

dokumenty przy transporcie

przyjęcie zmian w Konw. Bazylejskiej

Dec.
97/640

Dec.
94/774

Dec.
94/575

przemieszczanie odpadów
wewnątrz i na zewnątrz EU

ROZP.

259/93

1997 r. – strategia EU w
postępowaniu z odpadami

odpady
niebzpieczne

DYR.

91/689

ujednolicenie raportów
Państw w/s gospodarki
odpadami

DYR.

91/692

Dec.
94/741

kwestionariusze o implementacji
dyrektyw

DYR.

2000/5

DYR.

2002/9

baterie i
akumulatory

DYR.

2006/6

składowanie odpadów

spalanie odpadów

DYR.

2000/76/E

DYR.

99/31

przemieszczanie odpadów

ROZP.

1013

/2006

statystyki odpadów

ROZP.

2150

/2002

dyrektywa PE i Rady

2008/98/WE

z dnia 19 listopada

2008 r. w sprawie

odpadów oraz

uchylająca niektóre

dyrektywy

Odpady
wydobywcze

DYR.

2006/2

wraki samochodowe

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady

2008/98/WE

z dnia 19 listopada 2008 r.

w sprawie odpadów oraz uchylajaca niektóre

dyrektywy

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady

2008/98/WE

z dnia 19 listopada 2008 r.

w sprawie odpadów oraz uchylajaca niektóre

dyrektywy

Dz.Urz.UE z 22.11.2008 nr L 312/3

transpozycja – 12.12.2010

Dz.Urz.UE z 22.11.2008 nr L 312/3

transpozycja – 12.12.2010

PRAWO ATOMOWE z 2000 r.

z 27 kwietnia 2001r.

z 27 k w i et n i a

20 0 1 r .

PRZEPISY

SZCZEGÓŁOWE

PRZEPISY

UZUPEŁNIAJĄCE

z 13 września 1996 r.

USTAWA O RECYKLINGU POJAZDÓW

WYCOFANYCH Z EKSPLOATACJI

z 20.01.2005

USTAWA O MIĘDZYNARODOWYM

OBROCIE ODPADAMI

z 29 czerwca 2007

USTAWA O ZUŻYTYM SPRZĘCIE

ELEKTRYCZNYM I ELEKTRONICZNYM z

29.07.2005

USTAWA O ZAKAZIE STOSOWANIA WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST z 19.06.1997

USTAWA O SUBSTANCJACH ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ z 20.04.2004

USTAWA O PORTOWYCH URZĄDZENIACH

DO ODBIORU ODPADÓW ZE STATKÓW

z 12.09.2002

USTAWA O NAWOZACH I NAWOŻENIU z 10.07.2007

USTAWA O ODPADACH WYDOBYWCZYCH

Z 10.07.2008

USTAWA O BATERIACH

I AKUMULATORACH Z …..2009

USTAWA

O PLANOWANIU I

ZAGOSPODAROWANIU

PRZESTRZENNYM

z 27 marca 2003

USTAWA

O NORMALIZACJI
z 12 września 2002

USTAWA

PRAWO BUDOWLANE

z 7 lipca 1994

USTAWA

O SYSTEMIE ZGODNOŚCI

z 30 sierpnia 2002

USTAWA

O OGÓLNYM BEZPIECZEŃSTWIE

PRODUKTÓW

z 30 grudnia 2003

Podstawowe założenia

dyrektywy

Podstawowe założenia

dyrektywy



konieczność wyjaśnienia kluczowych pojęć



wzmocnienie środków niezbędnych dla
przeciwdziałania powstawaniu odpadów



wprowadzenie podejścia uwzględniającego
cały cykl życia produktów i materiałów, a nie
tylko fazę odpadu



wprowadzenie zachęt do poddawania odpadów
odzyskowi oraz wykorzystywania odzyskanych
materiałów



uniknięcie powielania rozwiązań już przyjętych
w innych aktach wspólnotowych



konieczność wyjaśnienia kluczowych pojęć



wzmocnienie środków niezbędnych dla
przeciwdziałania powstawaniu odpadów



wprowadzenie podejścia uwzględniającego
cały cykl życia produktów i materiałów, a nie
tylko fazę odpadu



wprowadzenie zachęt do poddawania odpadów
odzyskowi oraz wykorzystywania odzyskanych
materiałów



uniknięcie powielania rozwiązań już przyjętych
w innych aktach wspólnotowych

SPOŁECZEŃSTWO RECYKLINGU

 IDEA

„SPOŁECZEŃSTWA RECYKLINGU”-



dążącego do eliminacji wytwarzania
odpadów i do wykorzystywania odpadów
jako zasobu



realizacja założenia wymaga -



zapewnienia segregacji u źródła



zbierania i recyklingu priorytetowych
strumieni odpadów

 IDEA

„SPOŁECZEŃSTWA RECYKLINGU”-



dążącego do eliminacji wytwarzania
odpadów i do wykorzystywania odpadów
jako zasobu



realizacja założenia wymaga -



zapewnienia segregacji u źródła



zbierania i recyklingu priorytetowych
strumieni odpadów

SCHEMAT POSTĘPOWANIA Z ODPADAMI

HIERARCHIA POSTĘPOWANIA

Z ODPADAMI -

1. zapobieganie
2. przygotowywanie do ponownego użycia
3. recykling
4. inne metody odzysku, np. odzysk energii
5. unieszkodliwianie

HIERARCHIA POSTĘPOWANIA

Z ODPADAMI -

1. zapobieganie
2. przygotowywanie do ponownego użycia
3. recykling
4. inne metody odzysku, np. odzysk energii
5. unieszkodliwianie

Zapobieganie



środki zastosowane, zanim dana substancja,

materiał lub produkt staną się odpadami, które

mają na celu zmniejszenie –



ilości przyszłych odpadów, w tym również przez

ponowne użycie produktów lub wydłużenie

okresu żywotności produktów;



niekorzystnego oddziaływania wytworzonych

odpadów na środowisko i zdrowie ludzi;



zawartości substancji szkodliwych

w materiałach i produktach



środki zastosowane, zanim dana substancja,

materiał lub produkt staną się odpadami, które

mają na celu zmniejszenie –



ilości przyszłych odpadów, w tym również przez

ponowne użycie produktów lub wydłużenie

okresu żywotności produktów;



niekorzystnego oddziaływania wytworzonych

odpadów na środowisko i zdrowie ludzi;



zawartości substancji szkodliwych

w materiałach i produktach

Poziomy selektywnej zbiórki odpadów

• do 2020 roku przygotowanie do ponownego

wykorzystania i recyklingu materiałów

odpadowych, przynajmniej takich jak papier,

metal, plastik i szkło z gospodarstw domowych

i w miarę możliwości innego pochodzenia pod

warunkiem, że te strumienie odpadów są podobne

do odpadów z gospodarstw domowych, zostanie

zwiększone do minimum 50% wagi;

• do 2020 r. przygotowanie do ponownego

wykorzystania, recyklingu i innych sposobów

odzyskiwania materiałów, w tym wypełniania

wyrobisk, gdzie odpady zastępują inne materiały,

zostanie zwiększone do minimum 70% wagi

• do 2020 roku przygotowanie do ponownego

wykorzystania i recyklingu materiałów

odpadowych, przynajmniej takich jak papier,

metal, plastik i szkło z gospodarstw domowych

i w miarę możliwości innego pochodzenia pod

warunkiem, że te strumienie odpadów są podobne

do odpadów z gospodarstw domowych, zostanie

zwiększone do minimum 50% wagi;

• do 2020 r. przygotowanie do ponownego

wykorzystania, recyklingu i innych sposobów

odzyskiwania materiałów, w tym wypełniania

wyrobisk, gdzie odpady zastępują inne materiały,

zostanie zwiększone do minimum 70% wagi

ZASADA ROZSZERZONEJ ODPOWIEDZIALNOSCI

PRODUCENTA

ZASADA ROZSZERZONEJ ODPOWIEDZIALNOSCI

PRODUCENTA



„producent” - każda osoba fizyczna lub prawna,
która zawodowo opracowuje, wytwarza, przetwarza,
obrabia, sprzedaje lub wwozi produkty



elementy odpowiedzialności -

• przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów

pozostających po wykorzystaniu tych produktów

• późniejsze gospodarowanie tymi odpadami
• odpowiedzialność finansowa za te działania
• obowiązek podawania do wiadomości publicznej

informacji o stopniu, w jakim można ponownie
wykorzystać i przetworzyć dany produkt



„producent” - każda osoba fizyczna lub prawna,
która zawodowo opracowuje, wytwarza, przetwarza,
obrabia, sprzedaje lub wwozi produkty



elementy odpowiedzialności -

• przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów

pozostających po wykorzystaniu tych produktów

• późniejsze gospodarowanie tymi odpadami
• odpowiedzialność finansowa za te działania
• obowiązek podawania do wiadomości publicznej

informacji o stopniu, w jakim można ponownie
wykorzystać i przetworzyć dany produkt

Definicje podstawowych pojęć

• Produkty uboczne i utrata statusu odpadu
• Nowe definicje podmiotowe (dealerzy

i brokerzy)

• Działania związane z postępowaniem

z odpadami

– zapobieganie
– odzysk
– recykling
– przygotowanie do ponownego użycia
– przetwarzanie

• Produkty uboczne i utrata statusu odpadu
• Nowe definicje podmiotowe (dealerzy

i brokerzy)

• Działania związane z postępowaniem

z odpadami

– zapobieganie
– odzysk
– recykling
– przygotowanie do ponownego użycia
– przetwarzanie

Produkty uboczne

• substancje lub przedmioty, powstające

w wyniku procesu produkcyjnego,
którego podstawowym celem nie jest
ich produkowanie

• mogą być uznane za produkty uboczne

(nie odpady), jeżeli zostaną łącznie
spełnione kryteria wskazane w art.5
ust.1

• substancje lub przedmioty, powstające

w wyniku procesu produkcyjnego,
którego podstawowym celem nie jest
ich produkowanie

• mogą być uznane za produkty uboczne

(nie odpady), jeżeli zostaną łącznie
spełnione kryteria wskazane w art.5
ust.1

Kryteria z art.5 ust.1

• dalsze wykorzystywanie danej substancji lub tego

przedmiotu jest pewne;

• dana substancja lub przedmiot mogą być

wykorzystywane bezpośrednio bez jakiegokolwiek

dalszego przetwarzania innego niż normalna

praktyka przemysłowa;

• dana substancja lub przedmiot są produkowane

jako integralna część procesu produkcyjnego;

• dalsze wykorzystywanie będzie zgodne z prawem,

tzn. dana substancja lub przedmiot spełniają

wszelkie istotne wymagania dla określonego

zastosowania w zakresie produktu, ochrony

środowiska i zdrowia ludzkiego, i nie doprowadzi

do ogólnych niekorzystnych oddziaływań na

środowisko lub zdrowie ludzi

• dalsze wykorzystywanie danej substancji lub tego

przedmiotu jest pewne;

• dana substancja lub przedmiot mogą być

wykorzystywane bezpośrednio bez jakiegokolwiek

dalszego przetwarzania innego niż normalna

praktyka przemysłowa;

• dana substancja lub przedmiot są produkowane

jako integralna część procesu produkcyjnego;

• dalsze wykorzystywanie będzie zgodne z prawem,

tzn. dana substancja lub przedmiot spełniają

wszelkie istotne wymagania dla określonego

zastosowania w zakresie produktu, ochrony

środowiska i zdrowia ludzkiego, i nie doprowadzi

do ogólnych niekorzystnych oddziaływań na

środowisko lub zdrowie ludzi

Utrata statusu odpadu

►

poprzez poddanie ich procesom

odzysku, w szczególności recyklingu,

►

jeżeli po zrealizowaniu takiego procesu

będą spełniać kryteria ustalone w art.6
ust.1

►

poprzez poddanie ich procesom

odzysku, w szczególności recyklingu,

►

jeżeli po zrealizowaniu takiego procesu

będą spełniać kryteria ustalone w art.6
ust.1

Kryteria z art.6 ust.1



dana substancja lub przedmiot jest powszechnie
stosowana do konkretnych celów



istnieje rynek takich substancji lub przedmiotów
bądź popyt na nie



dana substancja lub przedmiot spełniają
wymagania techniczne dla konkretnych celów
oraz wymagania obowiązujących przepisów
i norm mających zastosowanie do produktów



zastosowanie danej substancji lub przedmiotu
nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych
skutków dla środowiska lub zdrowia ludzi



dana substancja lub przedmiot jest powszechnie
stosowana do konkretnych celów



istnieje rynek takich substancji lub przedmiotów
bądź popyt na nie



dana substancja lub przedmiot spełniają
wymagania techniczne dla konkretnych celów
oraz wymagania obowiązujących przepisów
i norm mających zastosowanie do produktów



zastosowanie danej substancji lub przedmiotu
nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych
skutków dla środowiska lub zdrowia ludzi

Odpady niebezpieczne

• Art.3 pkt.2 -
• Odpady niebezpieczne to odpady

wykazujące co najmniej jedną spośród

właściwości niebezpiecznych

wymienionych w załączniku III

• odpady niebezpieczne klasyfikowane

zgodnie z wykazem odpadów

ustalonym decyzją Komisji

2000/532/WE

• Art.3 pkt.2 -
• Odpady niebezpieczne to odpady

wykazujące co najmniej jedną spośród

właściwości niebezpiecznych

wymienionych w załączniku III

• odpady niebezpieczne klasyfikowane

zgodnie z wykazem odpadów

ustalonym decyzją Komisji

2000/532/WE

DECYZJA 2000/532

• włączenie danej substancji lub przedmiotu do

wykazu nie oznacza, że stanowią one odpad we
wszystkich okolicznościach

• Państwo członkowskie może uznać dane odpady

za odpady niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały
umieszczone w wykazie odpadów, w przypadku,
gdy wykazują co najmniej jedną właściwości
wymienionych w załączniku III

• wyjątkowo państwo może uznać, że szczególny rodzaj

odpadów określony w wykazie jako niebezpieczny nie
wykazuje żadnej z właściwości wymienionych
w załączniku III

• włączenie danej substancji lub przedmiotu do

wykazu nie oznacza, że stanowią one odpad we
wszystkich okolicznościach

• Państwo członkowskie może uznać dane odpady

za odpady niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały
umieszczone w wykazie odpadów, w przypadku,
gdy wykazują co najmniej jedną właściwości
wymienionych w załączniku III

• wyjątkowo państwo może uznać, że szczególny rodzaj

odpadów określony w wykazie jako niebezpieczny nie
wykazuje żadnej z właściwości wymienionych
w załączniku III

GOSPODAROWANIE ODPADAMI

• „gospodarowanie odpadami” oznacza

zbieranie, transport, odzysk oraz
unieszkodliwianie odpadów, łącznie
z nadzorem nad tego rodzaju działaniami,
jak również późniejsze postępowanie
z miejscami unieszkodliwiania odpadów
wraz z działaniami wykonywanymi
w charakterze dealera lub brokera

• „gospodarowanie odpadami” oznacza

PRZETWARZANIE

ODPADÓW

PRZETWARZANIE

ODPADÓW

• procesy odzysku lub unieszkodliwiania,

w tym przygotowanie poprzedzające
odzysk lub unieszkodliwianie

• procesy odzysku lub unieszkodliwiania,

w tym przygotowanie poprzedzające
odzysk lub unieszkodliwianie

Zbieranie odpadów

• „zbieranie” oznacza gromadzenie

odpadów, w tym również wstępne
sortowanie i wstępne magazynowanie
odpadów do celów ich transportu do
zakładu przetwarzania

• „selektywna zbiórka” oznacza zbiórkę,

w ramach której dany strumień odpadów
obejmuje jedynie odpady jednego rodzaju
i o tym samym charakterze w celu
ułatwienia specyficznego
przetwarzania

• „zbieranie” oznacza gromadzenie

odpadów, w tym również wstępne
sortowanie i wstępne magazynowanie
odpadów do celów ich transportu do
zakładu przetwarzania

• „selektywna zbiórka” oznacza zbiórkę,

w ramach której dany strumień odpadów
obejmuje jedynie odpady jednego rodzaju
i o tym samym charakterze w celu
ułatwienia specyficznego
przetwarzania

Odzysk odpadów

• „Odzysk" to jakikolwiek proces, którego

głównym celem i efektem ma być

spowodowanie, aby odpady służyły

użytecznemu zastosowaniu.

• Może to być osiągnięte poprzez –

– zastąpienie odpadami innych materiałów,

które w przeciwnym wypadku zostałyby użyte

do spełnienia danej funkcji, lub

– poprzez prowadzenie działań, w wyniku

których odpady są przygotowywane do

spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie

lub w gospodarce.

• „Odzysk" to jakikolwiek proces, którego

głównym celem i efektem ma być

spowodowanie, aby odpady służyły

użytecznemu zastosowaniu.

• Może to być osiągnięte poprzez –

– zastąpienie odpadami innych materiałów,

które w przeciwnym wypadku zostałyby użyte

do spełnienia danej funkcji, lub

– poprzez prowadzenie działań, w wyniku

których odpady są przygotowywane do

spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie

lub w gospodarce.

Recykling

• „

Recykling

”

to –

– jakikolwiek proces odzysku,

w ramach którego materiały
odpadowe są ponownie
przetwarzane w produkty,
materiały lub substancje wykorzystywane
w pierwotnym celu lub innych celach

– także ponowne przetwarzanie materiału

organicznego,

• pojęcie nie obejmuje odzysku energii

i ponownego przetwarzania na materiały,
które mają być wykorzystane jako paliwa lub
do celów wypełniania wyrobisk

• „

Recykling

”

to –

– jakikolwiek proces odzysku,

w ramach którego materiały
odpadowe są ponownie
przetwarzane w produkty,
materiały lub substancje wykorzystywane
w pierwotnym celu lub innych celach

– także ponowne przetwarzanie materiału

organicznego,

• pojęcie nie obejmuje odzysku energii

i ponownego przetwarzania na materiały,
które mają być wykorzystane jako paliwa lub
do celów wypełniania wyrobisk

Przygotowanie do

ponownego użycia

Przygotowanie do

ponownego użycia

• "Przygotowanie do ponownego użycia"

oznacza procesy odzysku polegające

na sprawdzeniu, czyszczeniu lub

naprawie, w ramach których produkty

lub składniki produktów, które

wcześniej stały się odpadami, są

przygotowywane do tego, by mogły być

ponownie wykorzystywane bez

jakichkolwiek innych czynności

przetwarzania wstępnego

• "Przygotowanie do ponownego użycia"

oznacza procesy odzysku polegające

na sprawdzeniu, czyszczeniu lub

naprawie, w ramach których produkty

lub składniki produktów, które

wcześniej stały się odpadami, są

przygotowywane do tego, by mogły być

ponownie wykorzystywane bez

jakichkolwiek innych czynności

przetwarzania wstępnego

Unieszkodliwianie

• „unieszkodliwianie” to wszelkie

procesy niebędące odzyskiem, nawet

jeżeli wtórnym skutkiem takiego

procesu jest odzysk substancji lub

energii

• decyduje pierwotny cel procesu, jeżeli

nie jest związany z wykorzystaniem

odpadu (w sensie znalezienia dla niego

użytecznego zastosowania)

• „unieszkodliwianie” to wszelkie

procesy niebędące odzyskiem, nawet

jeżeli wtórnym skutkiem takiego

procesu jest odzysk substancji lub

energii

• decyduje pierwotny cel procesu, jeżeli

nie jest związany z wykorzystaniem

odpadu (w sensie znalezienia dla niego

użytecznego zastosowania)

Posiadacz odpadów

• „posiadacz odpadów” oznacza wytwórcę

odpadów lub osobę fizyczną lub prawną
będącą w posiadaniu tych odpadów

• „wytwórca odpadów” oznacza dowolny

podmiot, którego działalność prowadzi do
powstawania odpadów (pierwotny wytwórca
odpadów) lub dowolny podmiot zajmujący
się przetwarzaniem wstępnym, mieszaniem
lub innymi procesami prowadzącymi do
zmiany charakteru lub składu tych odpadów

• „posiadacz odpadów” oznacza wytwórcę

odpadów lub osobę fizyczną lub prawną
będącą w posiadaniu tych odpadów

• „wytwórca odpadów” oznacza dowolny

Dealerzy i brokerzy

• Dealer

- podmiot występujący w roli

zleceniodawcy w transakcji zakupu

a następnie sprzedaży odpadów, w tym

również dealerzy, którzy nie obejmują

odpadów fizycznie w posiadanie,

• Broker

- podmiot organizujący odzysk

lub unieszkodliwianie odpadów

w imieniu innych stron, w tym

brokerzy, którzy nie obejmują

odpadów fizycznie w posiadanie

• Dealer

- podmiot występujący w roli

zleceniodawcy w transakcji zakupu

a następnie sprzedaży odpadów, w tym

również dealerzy, którzy nie obejmują

odpadów fizycznie w posiadanie,

• Broker

- podmiot organizujący odzysk

lub unieszkodliwianie odpadów

w imieniu innych stron, w tym

brokerzy, którzy nie obejmują

odpadów fizycznie w posiadanie

ZASADA ROZSZERZONEJ

ODPOWIEDZIALNOŚCI

PRODUCENTA

ZASADA ROZSZERZONEJ

ODPOWIEDZIALNOŚCI

PRODUCENTA



„

producent

” - każda osoba fizyczna lub prawna,

która zawodowo opracowuje, wytwarza,

przetwarza, obrabia, sprzedaje lub wwozi

produkty



elementy odpowiedzialności -

• przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów

pozostających po wykorzystaniu tych produktów

• późniejsze gospodarowanie tymi odpadami
• odpowiedzialność finansowa za te działania
• obowiązek podawania do wiadomości publicznej

informacji o stopniu, w jakim można ponownie

wykorzystać i przetworzyć dany produkt



„

producent

” - każda osoba fizyczna lub prawna,

która zawodowo opracowuje, wytwarza,

przetwarza, obrabia, sprzedaje lub wwozi

produkty



elementy odpowiedzialności -

• przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów

pozostających po wykorzystaniu tych produktów

• późniejsze gospodarowanie tymi odpadami
• odpowiedzialność finansowa za te działania
• obowiązek podawania do wiadomości publicznej

informacji o stopniu, w jakim można ponownie

wykorzystać i przetworzyć dany produkt

REGLAMENTACJA

GOSPODAROWANIA ODPADAMI

REGLAMENTACJA

GOSPODAROWANIA ODPADAMI

• Państwa członkowskie wymagają, aby

wszystkie zakłady lub przedsięwzięcia,

które zamierzają dokonywać

przetwarzania

odpadów, uzyskały

zezwolenie

od właściwego organu

• jeżeli właściwy organ uzna, że

planowana metoda przetwarzania jest

niedopuszczalna z punktu widzenia

ochrony środowiska, odmawia

udzielenia zezwolenia.

• Państwa członkowskie wymagają, aby

wszystkie zakłady lub przedsięwzięcia,

które zamierzają dokonywać

przetwarzania

odpadów, uzyskały

zezwolenie

od właściwego organu

• jeżeli właściwy organ uzna, że

planowana metoda przetwarzania jest

niedopuszczalna z punktu widzenia

ochrony środowiska, odmawia

udzielenia zezwolenia.

REGLAMENTACJA

wpis do rejestru

–

• zakłady lub przedsięwzięcia zajmujące

się zawodowo zbieraniem lub
transportem odpadów

• dealerzy lub brokerzy
• zakłady lub przedsięwzięcia, które

podlegają zwolnieniom z wymogów
posiadania zezwoleń

wpis do rejestru

–

• zakłady lub przedsięwzięcia zajmujące

się zawodowo zbieraniem lub
transportem odpadów

• dealerzy lub brokerzy
• zakłady lub przedsięwzięcia, które

podlegają zwolnieniom z wymogów
posiadania zezwoleń

ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA

GOSPODAROWANIE ODPADAMI (1)

ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA

GOSPODAROWANIE ODPADAMI (1)

• Państwa członkowskie stosują niezbędne

środki w celu zapewnienia, by każdy pierwotny
wytwórca odpadów lub inny posiadacz
odpadów dokonywał przetwarzania odpadów
samodzielnie

• lub zlecał przetwarzanie dealerowi, zakładowi

lub przedsięwzięciu wykonującemu czynności
przetwarzania odpadów

• lub zlecił zorganizowanie przetwarzania

prywatnemu lub publicznemu podmiotowi
zajmującemu się zbieraniem odpadów

• Państwa członkowskie stosują niezbędne

środki w celu zapewnienia, by każdy pierwotny
wytwórca odpadów lub inny posiadacz
odpadów dokonywał przetwarzania odpadów
samodzielnie

• lub zlecał przetwarzanie dealerowi, zakładowi

lub przedsięwzięciu wykonującemu czynności
przetwarzania odpadów

• lub zlecił zorganizowanie przetwarzania

prywatnemu lub publicznemu podmiotowi
zajmującemu się zbieraniem odpadów

ODPOWIEDZIALNOŚĆ (2)

• W przypadku gdy odpady są przemieszczane

w celu ich wstępnego przetworzenia od

pierwotnego wytwórcy lub posiadacza do jednej

z osób fizycznych lub prawnych, o których mowa

w ust. 1, nie następuje zwolnienie

z odpowiedzialności za przeprowadzenie

ostatecznego procesu odzysku lub

unieszkodliwienia.

• Państwa członkowskie mogą określić warunki

odpowiedzialności i postanowić, w jakich

przypadkach pierwotny wytwórca

odpowiedzialny jest za wszystkie działania na

odpadach w łańcuchu ich przetwarzania lub w

jakich odpowiedzialność może być dzielona lub

przekazywana między uczestnikami tego

łańcucha przetwarzania

• W przypadku gdy odpady są przemieszczane

w celu ich wstępnego przetworzenia od

pierwotnego wytwórcy lub posiadacza do jednej

z osób fizycznych lub prawnych, o których mowa

w ust. 1, nie następuje zwolnienie

z odpowiedzialności za przeprowadzenie

ostatecznego procesu odzysku lub

unieszkodliwienia.

• Państwa członkowskie mogą określić warunki

odpowiedzialności i postanowić, w jakich

przypadkach pierwotny wytwórca

odpowiedzialny jest za wszystkie działania na

odpadach w łańcuchu ich przetwarzania lub w

jakich odpowiedzialność może być dzielona lub

przekazywana między uczestnikami tego

łańcucha przetwarzania

ODPOWIEDZIALNOŚĆ (3)

• Państwa członkowskie mogą postanowić, że

odpowiedzialność za organizację gospodarowania

odpadami jest ponoszona częściowo lub

całkowicie przez producenta produktu, z którego

pochodzą odpady, i że dystrybutorzy tych

produktów mogą ponosić wspólnie tę

odpowiedzialność.

• Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki

w celu zapewnienia, że na ich terytorium zakłady

i przedsięwzięcia zajmujące się zawodowo

zbieraniem i transportem odpadów dostarczają

zebrane i transportowane przez siebie odpady do

odpowiednich instalacji przetwarzania odpadów,

z poszanowaniem obowiązków określonych

w art. 13 (ochrona zdrowia ludzi i środowiska)

• Państwa członkowskie mogą postanowić, że

odpowiedzialność za organizację gospodarowania

odpadami jest ponoszona częściowo lub

całkowicie przez producenta produktu, z którego

pochodzą odpady, i że dystrybutorzy tych

produktów mogą ponosić wspólnie tę

odpowiedzialność.

• Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki

w celu zapewnienia, że na ich terytorium zakłady

i przedsięwzięcia zajmujące się zawodowo

zbieraniem i transportem odpadów dostarczają

zebrane i transportowane przez siebie odpady do

odpowiednich instalacji przetwarzania odpadów,

z poszanowaniem obowiązków określonych

w art. 13 (ochrona zdrowia ludzi i środowiska)

Dyrektywy dotyczące
różnych rodzajów odpadów

Thematic Strategy on waste prevention

and recycling

Waste Framework

Directive

(2008/98/EC)

Waste Streams

Waste Treatment Operations

Framework Legislation

Waste Shipment

Regulation

(EEC/259/93)

Incineration Directive

(2000/76/EC)

Landfill Directive

(1999/31/EC)

recycling standards

(future, based on

WFD)

Sewage

Sludge

(86/278/EEC)

Batteries &

Accumulators

(2006/66/EC)

Packaging &

Packaging

Waste

(94/62/EC)

PCBs

(96/59/EC)

End-of-Life

Vehicles

(2000/53/EC)

Electrical &

Electronic

Equipment

(2002/96/EC)

Mining Waste

(2003/319/

EC)

Restrictions on the

Use of Hazardous

Substances in WEEE

(2002/95/EC)

W strategii OECD od początku lat ’90



W prawie europejskim od 1994 roku

(opakowania)



Obecnie podstawa unijnej strategii

„odpadowej” i wszystkich tzw. dyrektyw

„nowego podejścia” (wraki samochodowe,

sprzęt elektryczny i elektroniczny, baterie

i akumulatory)

Zasada „Poszerzonej Odpowiedzialności
Producentów” (Extended Responsibility
Producers – ERP) podstawą nowoczesnej
gospodarki odpadami w Unii Europejskiej

PODSTAWY PRAWNE UE DOTYCZĄCE
OPAKOWAŃ I

ODPADÓW

OPAKOWANIOWYCH



Dyrektywa 94/62 o opakowaniach i odpadach
opakowaniowych

•Wymagania zasadnicze

• Minimalizacja (projektowanie/produkcja;

waga/objętość)

• Ograniczenie zawartości metali ciężkich
• Ograniczenie negatywnego oddziaływania na

środowisko

(odpady opakowaniowe)

• Przydatność do (wielokrotnego użycia) odzysku poprzez:

• recykling
• spalenie wykorzystaniem energii
• kompostowanie
• biodegradację

• Osiągnięcie docelowych poziomów odzysku i recyklingu

NOWELIZACJA PRAWA EUROPEJSKIEGO



Dyrektywa 2004/12/EC

(nowelizująca 94/62)

z 11.02.2004r.



nowe ogólne poziomy odzysku i recyklingu



Odzysk- 60%

(2007 – 50%)



Recykling – min 55% max 80%

(2007 – 25%)



Poziomy docelowe w poszczególnych kategoriach



modyfikacja kategorii:

naturalne

drewno

aluminium + stal metale



recykling tworzyw – tylko recykling mechaniczny



termin transpozycji – 18.08.2005r.



Dyrektywa 2005/20/EC

(nowelizująca 94/62)

z 9.03.2005r.



ostateczny okres przejściowy dla Polski do 2014r.



termin transpozycji – 9.09.2006r.

22%

40%

60%

14%

25%

22,50%

50%

25%

40%

50%

15%

39%

48%

60%

11%

20%

15%

10%

20%

30%

40%

50%

60%

70%

2004

2007

2014

papier

szkło

tworzywa

stal

aluminium

naturalne

ROSNĄCE POZIOMY RECYKLINGU
2007/2014

Wzrost: papier - 25%,

szkło - 50%,

stal - 50%,

aluminium -

12,5%

25%

22,5%

Postępowanie z pojazdami

wycofanymi z eksploatacji

Postępowanie z pojazdami

wycofanymi z eksploatacji

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Unii
Europejskiej nr 2000/53/WE z dnia 18 września
2000 r. w sprawie pojazdów wycofywanych
z eksploatacji (OJ L 269 21.10.200, p.34),

Podstawy prawne

dyrektywa 2000/53/WE

z 18 września 2000 r.

w sprawie pojazdów

wycofanych z eksploatacji

ustawa

z 20 stycznia 2005 r.

o recyklingu pojazdów

wycofanych z eksploatacji

dyrektywa 2000/53/WE

z 18 września 2000 r.

w sprawie pojazdów

wycofanych z

eksploatacji



dyrektywa Rady 70/156/EWG z 6 lutego 1970 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw

Członkowskich odnoszących się do homologacji typu

pojazdów silnikowych i ich przyczep



dyrektywa Rady 67/548/EWG z 27 czerwca 1967 r.

w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych,

wykonawczych i administracyjnych odnoszących się

do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji

niebezpiecznych

Dyrektywa

ramowa

Pojazdy objęte

przepisami



pojazd należący do kategorii
M1 i N1 zdefiniowanych w załączniku
IIA do dyrektywy 70/156/EWG - rozporządzenia
Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r.
w sprawie homologacji pojazdów samochodowych
i przyczep (samochody osobowe do przewozu co
najwyżej 8 osób oraz ciężarowe o maksymalnej
masie do 3,5 t.)



pojazd trójkołowy według definicji zawartej
w dyrektywie 92/61/EWG, z wyłączeniem motocykli
trójkołowych

Wyłączenie



Pojazdy historyczne 

nie są odpadami



pojazdy zabytkowe w rozumieniu przepisów

ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu

drogowym



pojazdy mające co najmniej 25 lat, o ile dany

model nie jest produkowany od 15 lat i został

uznany przez rzeczoznawcę samochodowego za

unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla

udokumentowania historii motoryzacji

dyrektywa 2000/53/WE –

podmiotowy zakres obowiązywania



producenci (profesjonalni importerzy)

pojazdów samochodowych



użytkownicy pojazdów samochodowych



przedsiębiorcy zajmujący się zbieraniem,

demontażem, strzępieniem, odzyskiwaniem,

recyklingiem oraz przetwarzaniem

pojazdów wycofanych z eksplo-

atacji, ich części i materiałów



przedsiębiorcy – także podmio-

ty zajmujące się

dystrybucją,

ubezpieczaniem

pojazdów,

dyrektywa 2000/53/WE –

obowiązki



związane z zapobieganiem powstawaniu odpadów –

producenci pojazdów, materiałów i części
wykorzystywanych w pojazdach



w zakresie zbierania wraków samochodowych –

wszyscy przedsiębiorcy



związane z przetwarzaniem pojazdów wycofanych
z eksploatacji –

przedsiębiorcy prowadzący taką

działalność



związane z odzyskiem, ponownym użyciem i
recyklingiem -

przedsiębiorcy prowadzący taką

działalność

Zapobieganie

powstawaniu

odpadów



ograniczenie używania w pojazdach substancji

niebezpiecznych oraz redukowanie ich

stosowania



projektowanie i produkowanie nowych

pojazdów w taki sposób, aby umożliwić oraz

ułatwić demontaż, ponowne użycie oraz

odzyskiwanie, w szczególności recykling

pojazdów oraz ich części i materiałów



włączanie większej ilości materiałów

uzyskanych z recyklingu do pojazdów i innych

produktów

dyrektywa 2000/53/WE

Zbieranie



Wszyscy przedsiębiorcy

–



zorganizowanie systemów
zbierania wszystkich pojazdów wycofanych
z eksploatacji oraz części zużytych



kryterium „

należytej dostępności

” dla przekazują-

cych zużyte pojazdy



Organy państwa

–



zbudowanie systemu dokumentowania przekaza-
nia wraków do punktów zbiórki, stwarzającego
obowiązek przekazania dla użytkownika



świadectwa złomowania wzajemnie uznawane

DYREKTYWA



nowe pojęcie

- zespół działań przygotowują-

cych wrak do ostatecznego zagospodarowania

(poddania go którejś z form odzysku bądź

unieszkodliwienia)



obowiązki przetwarzających

–



przestrzeganie wymagań dyrektywy

(załącznik 1)



uzyskanie pozwolenia (rejestracji)



coroczna kontrola

PRZETWARZANIE

DYREKTYWA

Odzysk, ponowne użycie

i recykling



„ponowne użycie”

- wszelkiego rodzaju

działania, poprzez które części pojazdów
wycofanych z eksploatacji są użyte w tym
samym celu, do jakiego były pierwotnie
przeznaczone

(zaliczane do recyklingu)



obowiązek osiągania poziomów odzysku



1 stycznia 2006 r. - ponowne użycie i odzysk 85%;
ponowne użycie i recykling 80%, w odniesieniu do
średniej masy pojazdu oraz roku



1 stycznia 2015 r. – odpowiednio 95 % i 85 %

W EE

Postępowanie z odpadami

ze zużytego sprzętu

elektrycznego i elektronicznego

DYREKTYWA NR 2002/96/WE

PARLAMENTU

EUROPEJSKIEGO

I RADY

z dnia 27 stycznia 2003 r.

w sprawie zużytego sprzętu

elektrotechnicznego

i elektronicznego (WEEE)

Zakres przedmiotowy obowiązywania

•

sprzęt elektryczny i elektroniczny w postaci

urządzeń wymienionych w załączniku nr 1

(lista zamknięta)

•

wyprodukowany i wprowadzony na terytorium kraju

•

wprowadzony na terytorium kraju w drodze importu lub

wewnątrzwspólnotowego nabycia

•

definicja według dyrektywy

•

zużyty sprzęt EE



wyłączenia –



sprzęt elektryczny i elektroniczny służący ochronie

bezpieczeństwa RP, jeżeli sprzęt ten jest przeznaczony

wyłącznie do celów wojskowych



odpady promieniotwórcze

Art. 2

System postępowania

ze zużytym sprzętem elektrycznym

i elektronicznym

•

obowiązek zorganizowania systemu zbierania,

przetwarzania, odzysku i recyklingu WEEE

•

obowiązek osiągania poziomów odzysku i recyklingu

WEEE

•

system rejestrowania –

•

wykonania obowiązków ustawowych

•

podmiotów wykonujących obowiązki ustawowe

•

zakaz prowadzenia demontażu zużytego sprzętu

elektrycznego i elektronicznego poza zakładem

przetwarzania (art.5)

•

adresowana do wprowadzającego na

terytorium kraju sprzęt elektryczny

i elektroniczny

•

stosowana do określonych produktów

oraz ich wytwórców, bez względu na

technikę sprzedaży, w tym także

sprzedaż na odległość i elektroniczna

zasada rozszerzonej

odpowiedzialności

producenta za wytworzony
przez niego produkt

Zakres przedmiotowy

obowiązywania

•

wszelkiego rodzaju

urządzenia elektryczne

i elektroniczne

używane przez

konsumentów

oraz

•

urządzenia elektryczne

i elektroniczne

przeznaczone do

użytku profesjonalnego

DEFINICJA

EEE

„urządzenia elektryczne

i elektroniczne” („EEE”)



urządzenia, których

właściwe działanie jest

uzależnione od zasilania

prądem elektrycznym lub

polem elektromagnetycznym

oraz urządzenia do

wytwarzania, przesyłu oraz

pomiaru prądu i pól, ujęte

w kategoriach wymienionych

w załączniku IA oraz

przeznaczone do użycia przy

napięciu znamionowym

nieprzekraczającym 1 000

Volt dla prądu zmiennego

i 1 500 Volt dla prądu stałego

Kategorie –

załącznik nr 1a do dyrektywy

•

Wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa

domowego

•

Małogabarytowe urządzenia gospodarstwa

domowego

•

Urządzenia IT i telekomunikacyjne

•

Urządzenia konsumenckie

•

Urządzenia oświetleniowe

•

Przyrządy elektryczne i elektroniczne (z wyjątkiem

wielkogabarytowych, stacjonarnych przyrządów

przemysłowych)

•

Zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy

•

Wyroby medyczne (z wyjątkiem wszelkich wyrobów

zaimplantowanych i zainfekowanych)

•

Przyrządy do nadzoru i kontroli

•

Automaty

Kategorie urządzeń elektrycznych
elektronicznych

1. Wielkogabarytowe urządzenia
gospodarstwa domowego

2. Małogabarytowe urządzenia
gospodarstwa domowego

6. Przyrządy elektryczne
i elektroniczne (z wyjątkiem
wielkogabarytowych,
stacjonarnych przyrządów
przemysłowych)

4. Urządzenia audiowizualne

5. Urządzenia oświetleniowe

3. Urządzenia IT i telekomunikacyjne

10. Automaty

7. Zabawki, sprzęt
rekreacyjny i sportowy

8. Wyroby medyczne (z wyjątkiem
wszelkich wyrobów zaimplantowanych
i zainfekowanych)

9. Przyrządy do
nadzoru i kontroli

Dwie kategorie WEEE

•

odpady historyczne

zużyty sprzęt

elektryczny i elektroniczny powstały

ze sprzętu wprowadzonego na

terytorium kraju przed dniem

13 sierpnia 2005 r.

•

odpady nowe

zużyty sprzęt

elektryczny i elektroniczny, który

powstanie ze sprzętu

wprowadzanego na terytorium kraju

po dniu 13 sierpnia 2005 r.

Odpowiedzialność producenta

za produkt

•

za projekt produktu

(uwzględniający

i umożliwiający jego demontaż oraz odzysk,

w szczególności ponowne użycie i recykling

WEEE, ich części składowych i materiałów)

•

za powstały z produktu odpad

(skierowanie

go w pierwszym rzędzie do ponownego

użycia, recyklingu albo odzysku)

•

za przekazanie

odpowiednich informacji

konsumentowi

Wymagania związane ze

zbieraniem odpadów EEE

•

selektywna

zbiórka

•

zachęcanie konsumentów produktów do

zwrotu WEEE

•

ustanowienie dogodnej infrastruktury

systemów zwrotu WEEE (w tym również

takie punkty publiczne, gdzie prywatne

gospodarstwa domowe mogą co najmniej

nieodpłatnie zwracać wytworzone odpady)

•

przekazanie użytkownikom informacji

o sposobie takiej zbiórki (kierowanej do

konsumentów i przetwarzających odpady)

Dyrektywa 2006/21/WE

w sprawie

gospodarowania odpadami

z przemysłu wydobywczego

Geneza dyrektywy 2006/21/WE

Ekologiczne katastrofy w Europie

Wyciek ze stawu osadowego w kopalni

Aznalcollar

Szkody w transgranicznym dorzeczu Dunaju

Deficyt wspólnotowych przepisów prawnych

dotyczących odpadów

• Dyrektywa ramowa 75/442/EWG

w sprawie odpadów (dziś dyrektywa
2006/12/WE)

• Dyrektywa 99/31/WE w sprawie

składowania odpadów

• Definicje podstawowych pojęć: „odpad”,

„odzysk”, „unieszkodliwianie”

• Wyłączenie odpadów górniczych, jeśli są objęte

innymi regulacjami prawnymi

• Niejasności prawne w odniesieniu do górnictwa

Pozytywy i negatywy ramowej dyrektywy

o odpadach

•

Wyłączenie niezanieczyszczonej gleby lub innych niż niebezpieczne

obojętnych odpadów pochodzących z poszukiwania,
eksploatacji, przeróbki kopalin

• Objęcie zakresem przedmiotowym górniczych odpadów

niebezpiecznych i górniczych odpadów innych niż
niebezpieczne, nie będących odpadami obojętnymi

• Zakaz składowania odpadów płynnych

• Zakaz składowania odpadów innych niż niebezpieczne z odpadami

niebezpiecznymi

• Wymóg tworzenia specjalnych barier i powłok na dnie składowiska

Dyrektywa 99/31/WE w sprawie składowania

• Sprawa Tombesi dot. pozostałości z obróbki
marmuru (wartość ekonomiczna odpadu)

•Sprawa fińskiego kamieniołomu Palin Granit
Oy (problem kwalifikacji materiału: odpad czy
produkt uboczny)

• Sprawa Avesta Polarit Chrome Oy kopalni rud
chromu

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości



Komunikat Komisji Europejskiej w sprawie

bezpiecznego prowadzenia działalności

górniczej - 2000 r.



Rezolucja Parlamentu Europejskiego - 2001 r.



Dokumenty robocze Komisji Europejskiej na temat

gospodarowania odpadami z górnictwa w

latach 2001 - 2002



Projekt dyrektywy w sprawie gospodarowania

odpadami z przemysłu wydobywczego - 2003 r.

Propozycje zmian w przepisach dotyczących

gospodarki odpadami

• Problem zakresu przedmiotowego dyrektywy

• Problem definicji przemysłu wydobywczego,

obiektu unieszkodliwiania odpadów, przeróbki

• Problem gwarancji finansowych

Prace nad dyrektywą o odpadach

wydobywczych w Radzie Unii Europejskiej

i Parlamencie Europejskim

Znaczenie dyrektywy 2006/21/WE

uchwalonej

w dniu 15 marca 2006 r. przez

Parlament Europejski

Radę Unii Europejskiej

Cele dyrektywy 2006/21/WE

• Ustanowienie minimalnych wymagań w zakresie

gospodarki odpadami wydobywczymi

• Promocja odzysku, rozważnej gospodarki surowcami

mineralnymi

• Minimalizacja zagrożeń środowiskowych niesionych

przez odpady wydobywcze

• Zmniejszenie negatywnych skutków dla środowiska

odcieków z obiektów unieszkodliwiania odpadów

• Zapobieganie i minimalizowanie negatywnych skutków

wypadków związanych z funkcjonowaniem obiektów
unieszkodliwiania odpadów

Zakres dyrektywy 2006/21/WE

• Do odpadów wydobywczych nadal stosuje się

dyrektywę ramową o odpadach 2006/12/WE

• Nie ma natomiast zastosowania dyrektywa

99/31/WE w sprawie składowania odpadów

Nowe definicje prawne dla gospodarki odpadami

• „przemysł wydobywczy”
• „surowiec mineralny”
• „przeróbka”
• „odpady przeróbcze”
• „obiekt unieszkodliwiania odpadów”
• „hałda”
• „tama”
• „staw osadowy”

Przedmiot dyrektywy 2006/21/WE

•

Plan gospodarowania odpadami

• Informowanie o poważnych wypadkach i zapobieganie im

• Wniosek i zezwolenie

• Udział społeczeństwa

• System klasyfikacji obiektów unieszkodliwiania odpadów

• Wyrobiska poeksploatacyjne

• Budowa i zarządzanie obiektami

•

Procedury zamknięcia i po zamknięciu obiektu

• Zapobieganie pogarszania się stanu wody, zanieczyszczenia powietrza

i gleby

• Gwarancja finansowa
• Odpowiedzialność za środowisko
• Skutki transgraniczne
• Kontrole przeprowadzane przez właściwy organ

Okresy przejściowe

Obiekty działające w dniu 1 maja 2008 r., mają

czas na dostosowanie się do przepisów

dyrektywy do dnia 1 maja 2012 r. z wyjątkiem

obowiązku posiadania gwarancji finansowej,

który musi być przestrzegany

od dnia 1 maja 2014 r.

Przepisy przejściowe

• Dyrektywa nie ma zastosowania do obiektów

zamkniętych na dzień 1 maja 2008 r.

• Tylko wybrane przepisy dyrektywy mają zastosowanie do
obiektów, które:

-zaprzestały przyjmowania odpadów przed dniem 1 maja

2006 r.,

- są na końcowym etapie zamykania,

-zostaną definitywnie zamknięte do dnia 31 grudnia 2010 r.

Państwa członkowskie miały transponować

postanowienia dyrektywy do prawa krajowego

do 1 maja 2008 r.

Komisja Europejska została upoważniona do

wydania aktów wykonawczych m.in. w takich

sprawach jak: odpady obojętne,

charakterystyka odpadów, klasyfikacja

obiektów unieszkodliwiania odpadów,

gwarancje finansowe.

UWARUNKOWANIA PRAWNE

GOSPODAROWANIA

ODPADAMI

BIODEGRADOWALNYMI

Dyrektywa 2008/98/WE (19.11.2008)

w sprawie odpadów

• Wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej

muszą transponować do 12.12.2010 r. przepisy

ustawowe, wykonawcze i administracyjne

niezbędne do wykonania dyrektywy PEiR

2008/98/WE z dn. 19.11.2008 r. w sprawie

odpadów.

• Celem nowego systemu prawnego będzie

stworzenie tzw. społeczeństwa recyklingu.

W zakresie bioodpadów celem jest ograniczenie

składowania odpadów biodegradowalnych,

poprzez stworzenie systemów selektywnego

zbierania odpadów.

Dyrektywa 2008/98/WE (19.11.2008)

w sprawie odpadów

• Na

terenie

Unii

Europejskiej

trwają

prace

nad

wdrożeniem nowych przepisów o bioodpadach (projekt

dyrektywy o bioodpadach, Zielona Księga).

• W

państwach

europejskich

(Niemcy,

Austria)

wprowadzane są wymogi dla dezodoryzacji powietrza

poprocesowego

(dotyczy

metod

biologicznych).

Aby dotrzymać założone normy (np. w kompo-

stowniach) już obecnie zakładane są w tych krajach

dwustopniowe

systemy

oczyszczania

powietrza

poprocesowego (np. płuczka i filtr biologiczny, najlepiej

z wykorzystaniem ciepła poprocesowego). Wejście

powyższych

przepisów

terenie

całej

Unii

Europejskiej

oznaczać,

będzie

konieczność

prowadzenia procesu biologicznego w systemach

zamkniętych.

Wymagania projektowanej „Biowaste Directive”

Dyrektywa dotycząca bioodpadów regulować wszystkie

problemy stosowania odpadów organicznych

i uzyskanych z nich produktów.

• Projekt

dyrektywy

jako

drogę

pozyskania

surowców

odpadowych do produkcji kompostu jednoznacznie nakazuje

selektywne

zbieranie

bioodpadów

źródła.

Selektywnie

zbierane powinny być następujące bioodpady (chyba że

kompostowane są przydomowo):

- odpady żywności z gosp. domowych,
- odpady żywności z restauracji, szkół i obiektów publicznych,
- bioodpady z targowisk,
- bioodpady ze sklepów, rzemiosła i usług,
- bioodpady z przedsiębiorstw handlowych, przemysłowych

i innych,

- odpady zielone i odpady drewna z prywatnych oraz

publicznych terenów zielonych (parki, ogrody i cmentarze),

Wymagania projektowanej „Biowaste Directive”

• Systemy selektywnego zbierania bioodpadów

(wg projektu dyrektywy) powinny objąć:

- aglomeracje miejskie o liczbie mieszkańców większej

niż 100 000, w ciągu trzech lat,

- aglomeracje miejskie o liczbie mieszkańców większej

niż 2 000, w ciągu pięciu lat.

• Można zrezygnować z obowiązku selektywnego zbierania

bioodpadów jeśli:

- system zbiórki nie zapewni dostatecznej czystości

bioodpadów,

- zbiórka prowadzona byłaby na terenach słabo

zaludnionych, (wówczas konieczne jest
prowadzenie kampanii kompostowników
przydomowych).

Zielona księga w sprawie gospodarowania

bioodpadami w UE

jakie działania w zakresie zapobiegania powstawaniu

bioodpadów należy podjąć w UE?

• przedstawia aktualny stan gospodarowania

bioodpadami w krajach UE;

• ma służyć rozpoczęciu debaty mającej wypracować

optymalne sposoby gospodarowania odpadami, jakie
zostaną określone w przepisach unijnych;

• przedstawia możliwe sposoby gospodarowania

bioodpadami;

• zadaje konkretne pytania w jakich kierunkach powinny

się kierować regulacje wspólnotowe w zakresie
bioodpadów, np.:

Zielona księga w sprawie gospodarowania

bioodpadami w UE

czy dalsze ograniczanie ilości odpadów ulegających

biodegradacji, które można składować jest korzystne
czy też nie?

- które metody przetwarzania bioodpadów należy

wspierać? Czy w celu optymalizacji metod należy szerzej
korzystać z ocen cyklu życia?

- czy odzysk energii z bioodpadów jest korzystny z punktu

widzenia zrównoważonej gospodarki zasobami (w tym
odpadami)?

- czy należy wspierać recykling bioodpadów (produkcję

kompostu) i jak go pogodzić z odzyskiem energii
z bioodpadów?

- oraz szereg pytań odnoszących się do norm dla

kompostu i stabilizatu.

Dyrektywa Unii Europejskiej w sprawie baterii
i akumulatorów oraz zużytych baterii
i akumulatorów (2006/66/EC) została
opublikowana w roku 2008 i obowiązuje we
wszystkich państwach członkowskich UE.
Jej celem jest zwiększenie liczby baterii
i akumulatorów poddawanych recyklingowi w celu
ograniczenia ich niekorzystnego wpływu na
środowisko.

Dyrektywa w sprawie baterii i akumulatorów

Procesy unieszkodliwiania odpadów

Podstawy prawne

• dyrektywa Parlamentu Europejskiego

i Rady 2000/76/WE z dnia 4 grudnia

2000 r. w sprawie spalania odpadów

(Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 91)

• dyrektywa Parlamentu Europejskiego

i Rady 2000/76/WE z dnia 4 grudnia

2000 r. w sprawie spalania odpadów

(Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 91)

Termiczne przekształcanie

nieaktualna

Pojęcie -

„energia ze źródeł odnawialnych” (UE)

Pojęcie -

„energia ze źródeł odnawialnych” (UE)

• Dyrektywa 2001/77 –

– odnawialne, niekopalne źródła energii (energia

wiatru, słoneczna, geotermiczna, falowa, pływów,

wodna, biomasy, gazu z odpadów, gazu z zakładów

oczyszczania ścieków i biogazów)

• Dyrektywa 2003/54 –

– odnawialne, niekopalne źródła energii (energia

wiatru, energia promieniowania słonecznego,

energia geotermalna, energia fal, prądów i pływów

morskich, hydroenergia, energia pozyskiwana z

biomasy, gazu pochodzącego z wysypisk śmieci,

oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych

(biogaz)

• Dyrektywa 2001/77 –

– odnawialne, niekopalne źródła energii (energia

wiatru, słoneczna, geotermiczna, falowa, pływów,

wodna, biomasy, gazu z odpadów, gazu z zakładów

oczyszczania ścieków i biogazów)

• Dyrektywa 2003/54 –

– odnawialne, niekopalne źródła energii (energia

wiatru, energia promieniowania słonecznego,

energia geotermalna, energia fal, prądów i pływów

morskich, hydroenergia, energia pozyskiwana z

biomasy, gazu pochodzącego z wysypisk śmieci,

oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych

(biogaz)

Odpady jako źródło energii odnawialnej ?

Pojęcie – „biomasa” (UE)

• Dyrektywa 2001/77

– podatne na rozkład biologiczny frakcje

produktów, odpady i pozostałości z przemysłu
rolnego (łącznie z substancjami roślinnymi
i zwierzęcymi), leśnictwa i związanych z nim
gałęzi gospodarki, jak również podatne na rozkład
biologiczny frakcje odpadów przemysłowych
i miejskich

• Dyrektywa 2001/77

– podatne na rozkład biologiczny frakcje

• energia uzyskana z odpadów

spełniających cechy „biomasy” może być
uznana za energię pochodzącą ze źródeł
odnawialnych

• pozyskiwanie energii z odpadów -

w rozumieniu przepisów o odpadach to
„zagospodarowanie odpadów”

• KONSEKWENCJA – OBOWIĄZEK

PRZESTRZEGANIA PRZEPISÓW
O ODPADACH

• energia uzyskana z odpadów

spełniających cechy „biomasy” może być
uznana za energię pochodzącą ze źródeł
odnawialnych

• pozyskiwanie energii z odpadów -

w rozumieniu przepisów o odpadach to
„zagospodarowanie odpadów”

• KONSEKWENCJA – OBOWIĄZEK

PRZESTRZEGANIA PRZEPISÓW
O ODPADACH

Dyrektywa 1999/31/EC w sprawie
składowania odpadów

Szczegółowe wymagania techniczno-
technologiczne umieszczone zostały w trzech
aneksach do dyrektywy:

Aneks I zawiera ogólne wymagania dla wszystkich klas

składowisk, w tym dotyczące: lokalizacji, kontroli
wód i zagospodarowania odcieków, zabezpieczenia
gruntu i wody dla poszczególnych klas składowisk.

Aneks II - kryteria dopuszczenia odpadów do

składowania.

Aneks III - procedury kontroli i monitoringu składowisk

w okresie eksploatacji i po ich zamknięciu.

Podstawowy, uznawany powszechnie w krajach
UE, zarówno przez decydentów jak i
technologów gospodarki odpadami, jako
kluczowy zapis dyrektywy zawarty jest w:

Artykule 5

, który określa rodzaje odpadów (oraz procedury

ich obróbki - unieszkodliwiania przed składowaniem) które
nie powinny być składowane na składowiskach.

Artykule 6

, który określa warunki dopuszczenia odpadów

do składowania na składowiskach poszczególnych klas:
.........
składowane mogą być tylko odpady poddane wcześniej
obróbce lub unieszkodliwianiu innymi metodami

oraz

„.....

Każdy kraj członkowski UE powinien (w ciągu dwóch lat od wejścia

w życie dyrektywy czyli do 2003 r.) przyjąć własną strategię ograniczania
składowania odpadów biorozkładalnych, aby spełnić następujące cele:
nie później niż w ciągu 5 lat od wejścia w życie dyrektywy (czyli do 2006
roku) - ograniczenie składowania tych odpadów do 75% ich masy
w stosunku do ilości odpadów biorozkładalnych zawartych w strumieniu
odpadów komunalnych wytworzonych roku 1995 (lub najbliższym
w którym prowadzono ewidencję zgodną ze standardem Eurostat);
- nie później niż w ciągu 8 lat od wejścia w życie dyrektywy (czyli do 2009

roku) - ograniczenie do 50%;

- nie później niż w ciągu 15 lat od wejścia w życie dyrektywy (czyli do

2016 roku) - ograniczenie do 35%.

Dla Państw Członkowskich, które w 1995 r unieszkodliwiały poprzez
składowanie więcej niż 80 % wywożonych odpadów komunalnych
(oczywiście należy do nich Polska), przewidziano możliwość przedłużenia
terminów podanych powyżej o okres nie przekraczający czterech lat (do
2010, 2013 i 2020 roku).

Do najważniejszych postanowień dyrektywy
1999/31/EC w sprawie składowania odpadów
(w tym związanych z właściwościami
technologicznymi odpadów) należy zaliczyć:

Obowiązek ograniczenia ilości biologicznie rozkładalnych

odpadów komunalnych usuwanych na składowiska

w celu zmniejszenia ogólnego efektu cieplarnianego

wprowadza się obowiązek ograniczenia ilości biologicznie
rozkładalnych odpadów komunalnych usuwanych na
składowiska oraz zapewnienia w nowo projektowanych i
istniejących składowiskach ujęcia i unieszkodliwiania
powstającego biogazu,

Dla zmniejszenia objętości oraz ograniczenia uciążliwości
wszystkie odpady powinny być poddane obróbce przed
składowaniem,

Zakaz składowania zużytych opon

zakaz składowania zużytych opon (w ciągu 5 lat od wejścia
w życie dyrektywy – 2006 r., w tym w ciągu 2 lat
zaprzestanie składowania całych opon – 2003 r., oraz
w ciągu 5 lat - opon rozdrobnionych),

zakaz wspólnego składowania odpadów niebezpiecznych

z innymi odpadami,

Wytyczne w sprawie lokalizacji składowisk,
uszczelnienia wierzchowiny i rekultywacji składowisk,
gospodarki gazowej.

Urealnienie opłat za składowanie odpadów

urealnienie opłat za składowanie odpadów poprzez
uwzględnienie w opłacie za unieszkodliwianie odpadów na
składowisku wszystkich składników związanych z budową,
eksploatacją, monitoringiem, zamknięciem i rekultywacją oraz
monitoringiem i dozorowaniem obiektu przez okres 30 lat po
zakończeniu jego eksploatacji,

urealnienie kosztów składowania - w celu wprowadzenia
równowagi pomiędzy kosztami składowania odpadów
(uznanych za zbyt niskie), a kosztami innych metod
zagospodarowania, takimi jak np. recykling materiałowy i
energetyczny, kompostowanie, unieszkodliwianie termiczne
(spalanie) itp.

Monitoring oddziaływania składowisk na środowisko

- określenie szczegółowego zakresu monitoringu

i kontroli podczas eksploatacji obiektu, jak i po jej
zakończeniu (do 30 lat),

- zaostrzenie procedur zamykania składowisk i ich

monitorowania (30 lat po zamknięciu lub tak długo jak
wynika z oceny ryzyka),

- nakaz bezwzględnego egzekwowania zasady „polluter

pay” - poprzez zaostrzenie wymogów dla finansowych
gwarancji właścicieli składowisk dotyczących pokrycia
kosztów usunięcia szkód.

Zakres monitoringu podczas eksploatacji, jak i po jej

zakończeniu obejmuje pomiary (w nawiasach podano
dane dla okresu eksploatacji):

- warunków meteorologicznych (wysokości opadu, temperatury

powietrza, kierunku i prędkości wiatru, wielkości parowania,
wilgotności powietrza - codzienne pomiary),

- ilości (co miesiąc) i jakości odcieków (kwartalnie),
- ilości i jakości wód powierzchniowych (kwartalnie),
- potencjalnych emisji gazu i ciśnienia atmosferycznego (miesięcznie),
- poziomu zwierciadła wody podziemnej (półroczne),
- jakości wód podziemnych (stosownie do lokalnych warunków

hydrogeologicznych),

- topografii złoża odpadów (ilości i jakości składowanych odpadów,

zajętych powierzchni i pojemności, metod składowania, czasu
trwania składowania, itp. - roczne sprawozdania),

- osiadania złoża (roczne pomiary).

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
02 Nowa unijana dyrektywa odpadowa
1 termin 2008 inne, Farmakologia, FARMAKOLOGIA, FARMA, giełdy
Negocjacje międzynarodowe - ćwiczenia dr Czech 2008, inne, UE kato, rok 3, Negocjacje i współpraca z
Patomorfologia - gielda- 2008 inne roczniki, 4 rok, patomorfologia, gielda na 100%, Giełda, egzamin,
dyrektywa o składowiskach odpadów
Charakterystyka zmian wprowadzonych nową dyrektywą maszynową w 2008
dyrektywa 22 10 2008 znaki towarowe
łapiński 25 ind kp a dyrektywa eps 2008 01 021
Ramowa Dyrektywa Wodna
dyrektywa 2008 30 WE (2)
dyrektywa 2008 7 WE
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008 112 WE
dyrektywa ramowa 31989L0391PL
Dyrektywa czynników szkodliwych i odpadów szkodliwych

więcej podobnych podstron