Autodesk Inventor Simulation 2008
Analiza i symulacja -
Pierwsze kroki
maja 2007
Nr części 46602-180000-5010A
©
2007 Autodesk, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone
Wyłączenie odpowiedzialności
Ta publikacja, ani żadna jej część, nie może być reprodukowana w żadnej formie, żadną metodą i w żadnym celu.
AUTODESK, INC. NIE UDZIELA GWARANCJI ANI RĘKOJMI, W TYM UMOWNYCH ORAZ WSZELKICH WYNIKAJĄCYCH Z OBOWIĄZUJĄCEGO
PRAWA NA UDOSTĘPNIONE PRZEZ AUTODESK MATERIAŁY, ZARÓWNO W ODNIESIENIU DO WAD TYCH MATERIAŁÓW, JAK I PRZYDATNOŚCI
DO PRZEZNACZONEGO UŻYTKU I UDOSTĘPNIA JE WYŁĄCZNIE W TAKIM STANIE, W JAKIM SIĘ ZNAJDUJĄ W CHWILI UDOSTĘPNIENIA. W
ŻADNYM WYPADKU AUTODESK, INC. NIE PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚCI WOBEC OSÓB TRZECICH ZA SZKODY POWSTAŁE W ZWIĄZKU
Z ZAKUPEM LUB UŻYWANIEM UDOSTĘPNIONYCH MATERIAŁÓW, W TYM ZA SZKODY WYNIKŁE POŚREDNIO, BĘDĄCE SKUTKIEM UBOCZNYM
ORAZ SZKODY NIEBĘDĄCE ZWYKŁYM NASTĘPSTWEM TAKIEGO ZAKUPU LUB UŻYWANIA. WYŁĄCZNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ, JAKĄ
PRZYJMUJE AUTODESK, INC. NIEZALEŻNIE OD FORMY DZIAŁANIA, OGRANICZA SIĘ DO WYSOKOŚCI CENY ZAKUPU MATERIAŁÓW, O
KTÓRYCH MOWA POWYŻEJ.
Autodesk, Inc. zastrzega sobie prawo do wprowadzania poprawek i udoskonalania produktów stosownie do potrzeb. Publikacja ta opisuje stan produktu w
momencie jej wydania i może odbiegać od późniejszych wersji produktu.
Znaki towarowe należące do Autodesk
Następujące znaki towarowe należą do lub zostały zastrzeżone przez Autodesk, Inc. w USA i innych krajach: 3DEC (wzór/logo), 3December, 3December.com,
3ds Max, ActiveShapes, Actrix, ADI, Alias, Alias (wzór/logo), AliasStudio, Alias|Wavefront (wzór/logo), ATC, AUGI, AutoCAD, AutoCAD Learning Assistance,
AutoCAD LT, AutoCAD Simulator, AutoCAD SQL Extension, AutoCAD SQL Interface, Autodesk, Autodesk Envision, Autodesk Insight, Autodesk Intent,
Autodesk Inventor, Autodesk Map, Autodesk MapGuide, Autodesk Streamline, AutoLISP, AutoSnap, AutoSketch, AutoTrack, Backdraft, Built with ObjectARX
(logo), Burn, Buzzsaw, CAiCE, Can You Imagine, Character Studio, Cinestream, Civil 3D, Cleaner, Cleaner Central, ClearScale, Colour Warper, Combustion,
Communication Specification, Constructware, Content Explorer, Create>what's>Next> (wzór/logo), Dancing Baby (obraz), DesignCenter, Design Doctor,
Designer's Toolkit, DesignKids, DesignProf, DesignServer, DesignStudio, Design|Studio (wzór/logo), Design Your World, Design Your World (wzór/logo),
DWF, DWG, DWG (logo), DWG TrueConvert, DWG TrueView, DXF, EditDV, Education by Design, Extending the Design Team, FBX, Filmbox, FMDesktop,
GDX Driver, Gmax, Heads-up Design, Heidi, HOOPS, HumanIK, i-drop, iMOUT, Incinerator, IntroDV, Kaydara, Kaydara (wzór/logo), LocationLogic, Lustre,
Maya, Mechanical Desktop, MotionBuilder, ObjectARX, ObjectDBX, Open Reality, PolarSnap, PortfolioWall, Powered with Autodesk Technology,
Productstream, ProjectPoint, Reactor, RealDWG, Real-time Roto, Render Queue, Revit, Showcase, SketchBook, StudioTools, Topobase, Toxik, Visual,
Visual Bridge, Visual Construction, Visual Drainage, Visual Hydro, Visual Landscape, Visual Roads, Visual Survey, Visual Syllabus, Visual Toolbox, Visual
Tugboat, Visual LISP, Voice Reality, Volo i Wiretap.
Następujące znaki towarowe należą do lub zostały zastrzeżone przez Autodesk Canada Co. w USA oraz/lub Kanadzie i innych krajach: Backburner, Discreet,
Fire, Flame, Flint, Frost, Inferno, Multi-Master Editing, River, Smoke, Sparks, Stone, Wire.
Wszystkie pozostałe nazwy znaków firmowych, nazwy produktów lub znaki towarowe należą do ich prawnych właścicieli.
Współpraca programistyczna z innymi podmiotami
2D DCM
©
1989-2006 UGS Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
ACIS
® ©
1989-2002 Spatial Corp.
CDM
©
1999-2006 UGS Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
COPRA
®
MetalBender
©
1989-2006 data M Software GmbH. Wszelkie prawa zastrzeżone.
dBASE
™ ©
2006 dataBased Intelligence, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
FLEXlm
® ©
1988-2006 Macrovision Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
HTML Help
©
1995-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Internet Explorer
©
1995-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
libpng
©
1995-2006 Glenn Randers-Pehrson. Autorzy współpracujący: John Bowler, Kevin Bracey, Sam Bushell, Simon-Pierre Cadieux, Andreas Dilger, Magnus
Holmgren, Tom Lane, Dave Martindale, Eric S. Raymond, Greg Roelofs, Guy Eric Schalnat, Paul Schmidt, Tom Tanner, Cosmin Truta, Willem van Schaik,
Gilles Vollant i Tim Wegner.
Macromedia
®
Flash
®
Player
©
1995-2006 Adobe Systems, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Microsoft
®
SQL Server
©
1993-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Objective Grid
©
2002-2006 Quovadx, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Portions
©
1981-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Portions
©
1992-2006 International TechneGroup, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
RSA Data Security, Inc., MD5 Message-Digest Algorithm
©
1991-2006 RSA Data Security, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
SafeCast
® ©
1996-2006 Macrovision Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
SMLib
™ ©
1998-2006 IntegrityWare, Inc. oraz Solid Modeling Solutions, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Czcionki z biblioteki czcionek Bitstream, Inc.
©
1992. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Czcionki z Payne Loving Trust
©
1992, 1996. Wszelkie prawa zastrzeżone.
uuencode/uudecode
©
1983-2006 Regents of the University of California. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Visual Basic (logo)
® ©
1987-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Visual Basic
®©
1987-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Windows
®
NetMeeting
®©
1996-2006 Microsoft Corp. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Wise for Windows Installer
©
2002-2006 Wise Solutions, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
XpressFreeLib
©
1999-2006 Developer Express, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
XpressQuantumTreeList
©
1999-2006 Developer Express, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
XpressSideBar
©
1999-2006 Developer Express, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
XtraBars for XtraGrid
©
1999-2006 Developer Express, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
XtraGrid
©
1999-2006 Developer Express, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
XtraTreeList for XtraGrid
©
1999-2006 Developer Express, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.
zlib
©
1995-2006 Jean-loup Gailly i Mark Adler.
Kontrolka Objective Grid na licencji Quovadx, Inc.
Częściowo na licencji UGS Corp.
Częściowo oprogramowanie bazuje na współpracy z Independent JPEG Group.
Oprogramowanie zawiera program Macromedia
®
Flash
®
Player będący własnością Adobe Systems, Inc.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Spis treści
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Rozdział 1
Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . 3
Informacje o programie Autodesk Inventor Simulation
Poznawanie Autodesk Inventor Simulation
. . . . . . . . . . . . . . . . 4
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
Użycie narzędzi Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Zrozumienie Wartości Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Zrozumienie działania Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Interpretowanie wyników Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . 10
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Maksymalne i minimalne naprężenia główne
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Rozdział 2
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Praca w środowisku Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Przeprowadzanie Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
v
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Przeprowadzanie Analizy modalnej
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Rozdział 3
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Odczyt wyników Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Interpretacja konturów wyników
. . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Ustawianie opcji wyświetlania wyników
. . . . . . . . . . . . . . 32
Rozdział 4
Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Aktualizowanie wyników analiz naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . . . 39
Rozdział 5
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Zapisywanie i rozprowadzanie raportów
. . . . . . . . . . . . . . . . . 43
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Rozdział 6
Zarządzanie plikami Analizy naprężeń
. . . . . . . . . . . . . . 45
Tworzenie i używanie plików analiz
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
Naprawa nieskojarzonych plików
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
Rozwiązywanie problemów z nieudanymi połączeniami
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
Tworzenie nowych plików analizy
. . . . . . . . . . . . . . . . . 48
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
vi | Spis treści
Rozdział 7
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Informacje o Autodesk Inventor Simulation
. . . . . . . . . . . . . . . 54
Poznawanie Autodesk Inventor Simulation
. . . . . . . . . . . . . . . 55
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Zrozumienie narzędzi symulacji
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Interpretacja wyników symulacji
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
Rozdział 8
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Rozdział 9
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
Rozdział 10
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 1
Spis treści | vii
viii
Analiza naprężeń
W tej części
Część 1 tego podręcznika zawiera podstawowe informacje o
programie Analiza naprężeń Autodesk Inventor
®
. Ten dodatek
■
Pierwsze kroki z Analizą
naprężeń
do środowisk części i konstrukcji blachowej Autodesk Inventor
■
■
dostarcza opcji analizowania naprężenia i reakcji na
częstotliwości projektów części mechanicznych.
■
Weryfikowanie Modeli i
Analiz naprężeń
■
■
Zarządzanie plikami Analizy
naprężeń
1
2
Pierwsze kroki z Analizą
naprężeń
W tym rozdziale
Oprogramowanie Autodesk Inventor
®
Simulation zapewnia
zestaw narzędzi dla przemysłu, które rozszerzają możliwości
■
Informacje o programie
Autodesk Inventor
Simulation
Autodesk Inventor
®
w zakresie tworzenia złożonych
mechanizmów i innych projektów produktu.
■
Poznawanie Autodesk
Inventor Simulation
■
Analiza naprężeń Autodesk Inventor
®
jest dodatkiem do
środowisk części i konstrukcji blachowej Autodesk Inventor.
■
Użycie narzędzi Analizy
naprężeń
■
Zrozumienie Wartości
Analizy naprężeń
Umożliwia ona analizowanie odpowiedzi projektów
mechanicznych części na naprężenia i częstotliwości.
■
Zrozumienie działania
Analizy naprężeń
■
Interpretowanie wyników
Analizy naprężeń
W tym rozdziale omówiono podstawowe informacje na temat
środowiska analizy naprężeń i operacji procesu roboczego,
niezbędnych do analizowania obciążeń i wiązań
umieszczonych na części.
1
3
Informacje o programie Autodesk Inventor Simulation
Autodesk Inventor Simulation, zbudowany na aplikacji Autodesk Inventor,
zawiera kilka różnych modułów. Pierwszy moduł opisany w tym podręczniku
to Analiza naprężeń. Zapewnia ona funkcjonalność dla naprężania i analizy
projektów mechanicznych produktów.
Ten podręcznik zawiera podstawowe informacje pomagające w rozpoczęciu
pracy i konkretne przykłady przedstawiające możliwości analizy naprężeń
Autodesk Inventor.
Poznawanie Autodesk Inventor Simulation
Przyjęto, że użytkownik posiada praktyczną znajomość narzędzi i interfejsu
Autodesk Inventor. Jeżeli nie, należy użyć zintegrowanego systemu obsługi
projektu (DSS), aby uzyskać dostęp do ćwiczeń i dokumentacji online oraz
wykonać ćwiczenia z podręcznika Pierwsze kroki Autodesk Inventor.
Na początek zalecane jest zrozumienie, w jaki sposób:
■
Używać zespołu, modelowania części i środowiska szkicu oraz przeglądarki.
■
Edytować komponenty wewnątrz zespołu.
■
Tworzyć, wiązać i manipulować punktami konstrukcyjnymi i elementami
konstrukcyjnymi.
■
Ustawiać style kolorów.
Zwiększ wydajność dzięki oprogramowaniu firmy Autodesk
®
. Przejdź szkolenie
w Autoryzowanym Centrum Szkoleniowym firmy Autodesk (ATC
®
). Będziesz
mieć okazję uczestniczyć w zajęciach praktycznych prowadzonych przez
profesjonalnych instruktorów, dzięki czemu zaczniesz w pełni wykorzystywać
produkty firmy Autodesk. Możesz skorzystać z oferty szkoleniowej w jednym
z 1400 centrów szkoleniowych w 75 krajach. Więcej informacji na temat
Autoryzowanych Centrów Szkoleniowych firmy Autodesk można uzyskać pod
adresem
lub odwiedzając witrynę
, na której podano adresy centrów.
Zalecana jest także znajomość systemu operacyjnego Microsoft
®
Windows
NT
®
4.0, Windows
®
2000 lub Windows
®
XP oraz posiadanie wiedzy użytkowej
o sposobach naprężania i analizowania projektów zespołu mechanicznego.
4 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
Użycie Pomocy
Podczas pracy może wystąpić potrzeba uzyskania dodatkowych informacji o
wykonywanym zadaniu. System pomocy zawiera szczegółowe pojęcia,
procedury i odniesienia do każdego elementu modułów Autodesk Inventor
Simulation, jak również do standardowych elementów Autodesk Inventor
Aby uzyskać dostęp do Systemu pomocy, należy użyć jednej z następujących
metod:
■
Kliknij opcję Pomoc ➤ Tematy pomocy, a następnie użyj Spisu treści, aby
przejść do tematów związanych z Analizą naprężeń.
■
Naciśnij F1, aby uzyskać dostęp do Pomocy przy aktywnej operacji.
■
W dowolnym oknie dialogowym kliknij ikonę ?.
■
W oknie graficznym kliknij prawym przyciskiem myszy, a następnie kliknij
Jak wykonać. Wyświetlany jest temat Jak wykonać dla aktualnego narzędzia.
Użycie Pomocy | 5
Aby uzyskać informacje na temat nowych funkcji dodanych w ostatnim
wydaniu, kliknij opcję Pomoc ➤ Co nowego, a następnie użyj Spisu treści,
aby przejść do tematów związanych z Analizą naprężeń.
Użycie narzędzi Analizy naprężeń
Analiza naprężeń Autodesk Inventor dostarcza narzędzi do określania
wydajności projektu strukturalnego bezpośrednio na modelu Autodesk
Inventor. Analiza naprężeń Autodesk Inventor zawiera narzędzia do wstawiania
obciążeń i wiązań na części i do obliczania wynikowego naprężenia, deformacji,
współczynnika bezpieczeństwa i trybów częstotliwości rezonansowej.
Wejdź do środowiska analizy naprężeń Autodesk Inventor z aktywną częścią.
Z narzędziami analizy naprężeń można:
■
Przeprowadzić analizę naprężenia lub częstotliwości dla części.
■
Zastosować siłę, nacisk, łożysko, moment lub obciążenie bryły do
wierzchołków, powierzchni lub krawędzi części albo zastosować obciążenie
ruchem bezpośrednio do części.
■
Zastosować do modelu stałe lub niezerowe wiązania odsunięcia.
■
Ocenić wpływ wielu zmian parametrów projektu.
■
Przeglądać wyniki analizy pod kątem naprężenia równoważnego,
minimalnego i maksymalnego naprężenia głównego, odkształcenia,
współczynnika bezpieczeństwa lub trybów częstotliwości rezonansowych.
■
Dodawać lub wyłączać elementy takie jak wstawki, zaokrąglenia lub rowki,
ponownie oceniać projekt i aktualizować rozwiązanie.
■
Animować część podczas różnych etapów odkształcania, naprężenia,
współczynnika bezpieczeństwa i częstotliwości.
■
Generować całkowity i automatyczny raport projektu inżynierskiego, który
może być zapisany w formacie HTML.
6 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
Zrozumienie Wartości Analizy naprężeń
Przeprowadzenie analizy części mechanicznej w fazie projektowania pomaga
w dostarczeniu na rynek lepszego produktu w krótszym czasie. Analiza naprężeń
Autodesk Inventor pomaga w:
■
Określaniu, czy dana część jest wystarczająco mocna, aby mogła wytrzymać
oczekiwane obciążenia lub wibracje bez uszkodzenia lub nieodpowiedniego
odkształcenia.
■
Zdobywaniu wartościowych informacji na wczesnym etapie projektu, kiedy
koszt zmiany projektu nie jest wysoki.
■
Określaniu, czy dana część może być zaprojektowana ponownie w mniej
kosztowny sposób, tak aby nadal sprawowała się odpowiednio w
przeznaczonym dla niej użyciu.
Analiza naprężeń jest narzędziem pomagającym lepiej zrozumieć, w jaki sposób
część będzie się zachowywała w określonych warunkach. Wysoce
wykwalifikowany specjalista może spędzić bardzo dużo czasu na
przeprowadzaniu tzw. szczegółowej analizy, aby uzyskać dokładne odpowiedzi,
biorąc pod uwagę rzeczywistość. Często użyteczne w przewidywaniu i
udoskonalaniu projektu są informacje uzyskane z podstawowych lub
granicznych analiz. Przeprowadzanie podstawowej analizy na wczesnym etapie
projektowania może znacznie udoskonalić proces inżynieryjny.
Oto przykład użycia analizy naprężeń: przy projektowaniu nawiasowania lub
jednoczęściowej konstrukcji spawanej deformacja części może bardzo mocno
wpłynąć na dopasowanie krytycznych komponentów, co spowoduje
wytworzenie sił przyspieszających zużycie. Przy ocenie efektów wibracji
geometria odgrywa krytyczną rolę w częstotliwości rezonansowej części.
Unikanie lub celowanie w pewnych przypadkach w częstotliwości rezonansowe,
stanowi różnicę między niepowodzeniem części a spodziewaną wydajnością
części.
Dla każdej analizy, zarówno szczegółowej, jak i granicznej, konieczne jest
wzięcie pod uwagę natury przybliżeń, przestudiowanie wyników i test
końcowego projektu. Właściwe użycie analizy naprężeń znacznie zmniejsza
liczbę wymaganych testów fizycznych. Można eksperymentować z szerokim
wachlarzem opcji projektowania i udoskonalać projekt końcowy.
Aby dowiedzieć się więcej o możliwościach Analizy naprężeń Autodesk
Inventor, należy obejrzeć demonstracje i ćwiczenia online lub udać się pod
adres
, aby zobaczyć w jaki sposób przeprowadzać
analizę na zespołach Autodesk Inventor.
Zrozumienie Wartości Analizy naprężeń | 7
Zrozumienie działania Analizy naprężeń
Analiza naprężeń jest przeprowadzana przy użyciu matematycznej reprezentacji
fizycznego systemu złożonego z następujących elementów:
■
Część (model).
■
Właściwości materiału.
■
Dostępne warunki graniczne i obciążenia, nazywane przetwarzaniem
początkowym.
■
Rozwiązanie tej matematycznej reprezentacji (rozwiązywanie).
Aby znaleźć rozwiązanie, część jest dzielona na mniejsze elementy.
Rozwiązanie dodaje poszczególne zachowania każdego elementu, aby
przewidzieć zachowanie całego fizycznego systemu.
■
Przeglądanie wyników rozwiązania nazywane przetwarzaniem końcowym.
Założenia analizy
Analiza naprężeń dostarczona w programie Autodesk Inventor jest stosowna
tylko dla właściwości materiału liniowego, gdzie naprężenie jest proporcjonalne
do odkształcenia w materiale (bez trwałego odkształcenia). Zachowanie liniowe
występuje, kiedy nachylenie krzywej naprężenia-obciążenia znajdującej się w
obszarze elastycznym (mierzonym jako Moduł sprężystości) jest stałe.
Całkowite odkształcenie jest w założeniu małe w porównaniu do grubości
części. Na przykład podczas obserwacji ugięcia belki obliczane odkształcenie
musi być znacząco mniejsze niż minimalny przekrój belki.
Wyniki nie są zależne od temperatury. Temperatura w założeniu nie wpływa
na właściwości materiału.
Reprezentacja CAD modelu fizycznego jest łamana na mniejsze części (tak jak
puzzle 3D). Ten proces jest zwany generowaniem siatki. Im wyższa jakość
siatki (zbioru elementów), tym lepsza matematyczna reprezentacja fizycznego
modelu. Dzięki łączeniu zachowań każdego elementu przy użyciu
jednoczesnych równań, można przewidzieć zachowanie części, które inaczej
nie byłoby rozumiane przy użyciu podstawowych obliczeń zamkniętej formy
w typowych podręcznikach inżynieryjnych.
Poniżej znajduje się blok (element) z dobrze zdefiniowanymi zachowaniami
mechanicznymi i modalnymi.
8 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
W tym przykładzie prostej części zachowanie strukturalne byłoby trudne do
przewidzenia przy ręcznym rozwiązywaniu równań.
Tutaj ta sama część jest dzielona na mniejsze bloki (siatkowana w elementy),
gdzie każdy posiada dobrze zdefiniowane zachowanie, gotowe do zsumowania
(rozwiązania) i łatwej interpretacji (przetwarzanie końcowe). W przypadku
konstrukcji blachowych używany jest specjalny typ elementu. Zakłada się, że
model jest cienki w jednym kierunku w porównaniu z rozmiarami w
pozostałych wymiarach. Model ma identyczne topologie na górze i na dole
oraz jedną topologię poprowadzoną po grubości.
Założenia analizy | 9
Interpretowanie wyników Analizy naprężeń
Dane wyjściowe matematycznego rozwiązania stanowią znaczną ilość
nieobrobionych danych. Ta ilość nieobrobionych danych byłaby trudna do
interpretacji bez sortowania danych i graficznej reprezentacji nazywanej
tradycyjnie przetwarzaniem końcowym. Przetwarzanie końcowe jest
wykorzystywane do tworzenia podglądów graficznych, ukazujących rozłożenie
naprężeń, deformacji i innych aspektów modelu. Interpretacja wyników
przetwarzania końcowego jest kluczem do identyfikacji:
■
Obszarów takich jak na przykład słabe obszary w modelu.
■
Obszarów z odpadami materiału, tak jak w obszarach modelu nie
posiadających obciążenia lub z bardzo małym obciążeniem.
■
Wartościowych informacji na temat innych charakterystyk wydajności
modelu, takich jak wibracje, które inaczej nie byłyby znane do momentu
zbudowania fizycznego modelu (prototypu) i przetestowania go.
Etap interpretacji wyników to miejsce na najważniejsze przemyślenia. Należy
porównać wyniki (takie jak liczba kontra kolory konturów, przesunięcia) z
oczekiwanymi wynikami. Pozostaje jedynie podjęcie decyzji, czy wyniki mają
sens i wytłumaczenie wyników, bazując na zasadach inżynierii. Jeśli wyniki
są inne niż spodziewane, należy ponownie ocenić warunki analizy i określić,
co powoduje rozbieżność.
10 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
Naprężenie równoważne
Naprężenia trójwymiarowe i odkształcenia tworzą się w wielu kierunkach.
Powszechny sposób wyrażania tych wielokierunkowych naprężeń to
podsumowanie ich w Naprężenie równoważne, znane również pod nazwą
naprężeń zredukowanych. Trójwymiarowa bryła posiada sześć komponentów
naprężenia. Jeśli właściwości materiału są znajdowane eksperymentalnie, za
pomocą jednoosiowego testu naprężenia, to prawdziwy system naprężeń jest
z nimi powiązany poprzez łączenie sześciu komponentów naprężenia w jedno
naprężenie równoważne.
Maksymalne i minimalne naprężenia główne
Zgodnie z teorią elastyczności nieskończenie mała objętość materiału w
arbitralnym punkcie wewnątrz ciała stałego może być obracana w taki sposób,
że istnieją tylko normalne naprężenia, a wszystkie naprężenia ścinające są
równe zeru. Gdy normalny wektor powierzchni i wektor naprężenia działający
na tę powierzchnię są współliniowe, to kierunek normalnego wektora jest
zwany głównym kierunkiem naprężenia. Wielkość wektora naprężenia na
powierzchni jest zwana główną wartością naprężenia.
Odkształcenie
Odkształcenie jest wielkością rozciągania, jakie zachodzi w obiekcie w wyniku
obciążenia. Należy używać wyników odkształcenia, aby określić gdzie i w jakim
stopniu część będzie zgięta, oraz jak wiele siły potrzeba, aby zgiąć ją na
określoną odległość.
Współczynnik bezpieczeństwa
Wszystkie obiekty posiadają limit naprężenia zależny od użytego materiału,
co jest zwane wytrzymałością materiału. Jeśli stal posiada limit plastyczności
rzędu 40 000 psi, każde naprężenie powyżej tego limitu spowoduje trwałe
odkształcenie. Jeśli projekt nie ma być w założeniu trwale odkształcony poprzez
przekroczenie plastyczności (większość wypadków), to maksymalne
dopuszczalne naprężenie w tym wypadku wynosi 40 000 psi.
Naprężenie równoważne | 11
Współczynnik bezpieczeństwa może być obliczony jako stosunek
maksymalnego dopuszczalnego naprężenia do naprężenia równoważnego
(zredukowanego) i musi wynosić więcej niż 1, aby projekt nadawał się do
zaakceptowania. (Poniżej 1 oznacza, że wystąpią trwałe odkształcenia.)
Wyniki współczynnika bezpieczeństwa natychmiast wskazują obszary możliwej
plastyczności, gdzie wyniki równoważnego naprężenia są pokazane na
czerwono w obszarach największego naprężenia, niezależnie od tego jak wysoka
lub niska jest wartość. Ponieważ współczynnik bezpieczeństwa rzędu 1 oznacza
plastyczność materiału, większość projektantów dąży do uzyskania
współczynnika bezpieczeństwa między 2 a 4, opierając się na scenariuszach
najwyższych oczekiwanych naprężeń. Dopóki maksymalne oczekiwane
obciążenie nie powtarza się regularnie, fakt że niektóre obszary projektu są
plastyczne, nie oznacza jeszcze, że część zawiedzie. Powtarzające się duże
obciążenie może spowodować awarię na skutek zmęczenia, co nie jest
symulowane w Analizie naprężeń Autodesk Inventor. Zawsze należy używać
zasad inżynierii, aby ocenić sytuację.
Tryby częstotliwości
Analiza wibracji jest używana do testowania modelu na:
■
Jego naturalnych częstotliwościach rezonansowych (na przykład klekoczący
tłumik w warunkach bezczynności lub inne błędy)
■
Losowych wibracjach
■
Wstrząsie
■
Uderzeniu
Każdy z tych wypadków może wpływać na naturalną częstotliwość modelu,
który z kolei może powodować rezonans i kolejne awarie. Tryb kształtu to
kształt odkształcenia, które model przyjmuje w momencie wzbudzenia na
częstotliwości rezonansowej.
12 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
Analiza modeli
W tym rozdziale
Po zdefiniowaniu modelu należy zdefiniować obciążenia i
wiązania dla warunku przeznaczonego do testu, a następnie
■
Praca w środowisku
Analizy naprężeń
przeprowadzić analizę modelu. Aby całkowicie przygotować
■
Przeprowadzanie Analizy
naprężeń
model do analizy należy użyć środowiska analizy obciążeń, a
następnie przeprowadzić analizę.
■
Przeprowadzanie Analizy
modalnej
W tym rozdziale opisano, w jaki sposób zdefiniować
obciążenia, wiązania i parametry i jak przeprowadzić analizę.
2
13
Praca w środowisku Analizy naprężeń
Użyj środowiska analizy naprężeń, aby analizować projekt części i szybko
ocenić różne opcje. Można analizować model części poddany różnym
warunkom, używając różnych materiałów, obciążeń i wiązań (lub warunków
granicznych), a następnie przeglądać wyniki. Istnieje wybór pomiędzy
przeprowadzeniem analizy naprężeń, a analizy częstotliwości rezonansowych
ze skojarzonymi trybami kształtu. Po przejrzeniu i ocenie wyników można
wprowadzić zmiany w modelu i ponownie przeprowadzić analizę, aby zobaczyć
jakie efekty wywołały wprowadzone zmiany.
Do środowiska analizy naprężeń można przejść ze środowiska części lub
konstrukcji blachowej.
Przechodzenie do środowiska analizy naprężeń
1
Zacznij pracę z aktywnym środowiskiem części lub konstrukcji blachowej.
2
Kliknij opcję Aplikacje ➤ Analiza naprężeń.
Wyświetlany jest panel narzędzi Analiza naprężeń.
14 | Rozdział 2 Analiza modeli
Obciążenia i wiązania są wyświetlone w przeglądarce, w Obciążeniach i
Wiązaniach. Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy obciążenia lub wiązania
w przeglądarce, można:
■
Poddać element edycji. Otwierane jest okno dialogowe dla danego
elementu, aby można było wprowadzić zmiany.
■
Usunąć element.
Aby zmienić nazwę elementu w przeglądarce, należy kliknąć element,
wprowadzić nową nazwę i nacisnąć klawisz ENTER.
Przeprowadzanie Analizy naprężeń
Po zbudowaniu lub wczytaniu części, można przeprowadzić analizę, aby ocenić
ją pod kątem planowanego użycia. Można przeprowadzić zarówno analizę
naprężeń lub analizę częstotliwości rezonansowych części pod określonymi
warunkami. Użyj jednakowej kolejności pracy w przypadku każdej analizy.
Poniżej znajdują się podstawowe kroki, niezbędne do wykonania analiz
naprężenia lub częstotliwości rezonansowej na projekcie części.
Przebieg pracy: Przeprowadzenie typowej analizy
1
Przejdź do środowiska analizy naprężeń.
2
Upewnij się, że materiał użyty na potrzeby części jest odpowiedni lub
wybierz materiał.
3
W panelu narzędzi Analiza naprężeń wybierz rodzaj obciążenia do
dodania. Dostępne są następujące opcje: Siła, Nacisk, Obciążenie łożyska,
Moment, Obciążenie bryły, Obciążenie ruchem (w przypadku części
wyeksportowanej z Symulacji dynamicznej), Wiązanie stałości.
4
Na modelu wybierz powierzchnie, krawędzie lub wierzchołki, na których
ma zostać umieszczone obciążenie.
5
Wprowadź parametry obciążenia (na przykład w oknie dialogowym Siła
wprowadź wielkość i kierunek). Parametry numeryczne mogą być
wprowadzane jako liczby lub równania zawierające zdefiniowane przez
użytkownika parametry.
6
Powtórz czynności od 3 do 5 dla każdego obciążenia na części.
7
Zastosuj wiązania do modelu.
Przeprowadzanie Analizy naprężeń | 15
8
Zmień ustawienia środowiska analizy naprężeń, jeśli zachodzi taka
potrzeba.
9
Modyfikuj lub dodawaj parametry w miarę potrzeb.
10
Rozpocznij analizę.
11
Obejrzyj wyniki.
12
Zmień model i ponownie go analizuj do momentu osiągnięcia
odpowiedniego zachowania.
Sprawdzanie Materiału
Pierwszym etapem jest weryfikacja poprawności materiału modelu dla analizy
naprężeń. Po wybraniu Analizy naprężeń za pomocą programu Autodesk
Inventor
®
sprawdzany jest materiał zdefiniowany dla części. Jeśli materiał jest
odpowiedni, jest on wyświetlony w przeglądarce analizy naprężeń. Jeśli materiał
nie jest odpowiedni, wyświetlane jest okno dialogowe i można wybrać nowy
materiał.
Można anulować to okno dialogowe i kontynuować ustawianie analizy
naprężeń. Jednakże po próbie aktualizacji analizy naprężeń pojawia się
ponownie to okno dialogowe, aby umożliwić wybór odpowiedniego materiału
przed przeprowadzeniem analizy.
Jeśli wytrzymałość plastyczna lub gęstość są równe zero, nie można
przeprowadzić analizy.
Po wybraniu odpowiedniego materiału kliknij OK.
Zastosowanie Obciążeń
Pierwszym etapem w przygotowaniu modelu do analizy jest zastosowanie
jednego lub kilku obciążeń do modelu.
16 | Rozdział 2 Analiza modeli
Przebieg pracy: Stosowanie obciążeń do analizy
1
Wybierz rodzaj obciążenia, które chcesz zastosować.
2
Wybierz geometrię modelu, gdzie zostanie zastosowane obciążenie.
3
Wprowadź wymagane informacje dla tego obciążenia.
Można zastosować dowolną liczbę obciążeń. W miarę wstawiania obciążenia
są wyświetlane w przeglądarce w Obciążenia i wiązania. Po zdefiniowaniu
obciążenia można poddać je edycji, klikając obciążenie prawym przyciskiem
myszy, a następnie wybierając opcję Edycja z menu.
Wybór i stosowanie obciążenia
1
W panelu narzędzi Analiza naprężeń w środowisku analizy naprężeń,
kliknij Siła.
Po wybraniu Siły należy zdefiniować siłę w oknie dialogowym Siła.
Zastosowanie Obciążeń | 17
2
Kliknij powierzchnie, krawędzie lub wierzchołki na części, aby je
zaznaczyć. Kliknij, przytrzymując klawisz Ctrl, aby usunąć element z
zestawu zaznaczenia.
Po zaznaczeniu początkowego elementu wybór zostaje ograniczony do
elementów tego samego typu (tylko powierzchnie, tylko krawędzie, tylko
wierzchołki). Strzałka kierunkowa zmienia kolor na biały.
3
Kliknij strzałkę kierunkową, aby ustawić kierunek siły. Można wybrać
normalny kierunek dla powierzchni lub płaszczyzny konstrukcyjnej lub
wzdłuż krawędzi czy osi konstrukcyjnej.
Jeśli siła zlokalizowana jest na jednej powierzchni, to kierunek jest
automatycznie ustawiany na kierunek normalny dla powierzchni, z siłą
skierowaną na zewnątrz części.
4
Kliknij przycisk Odwróć kierunek, aby odwrócić kierunek siły.
5
Wprowadź wielkość siły.
6
Aby określić komponenty siły, kliknij przycisk Więcej, aby rozszerzyć
okno dialogowe, a następnie zaznacz pola wyboru dla Użyj komponentów.
7
Używając zdefiniowanych parametrów, wprowadź numeryczną wartość
siły lub równanie. Domyślna wartość to 100 w jednostkach
zdefiniowanych dla części.
18 | Rozdział 2 Analiza modeli
8
Kliknij OK.
Na modelu wyświetlana jest strzałka oznaczająca kierunek i lokalizację
siły.
Podobna procedura obowiązuje przy innych rodzajach obciążenia.
W tej tabeli zostały podsumowane informacje o każdym typie obciążenia:
Informacje o poszczególnych obciążeniach
Obciążenie
Siła może być zastosowana do zbioru powierzchni, krawędzi lub
wierzchołków. Jeśli siła zlokalizowana jest na powierzchni, to
Siła
kierunek jest automatycznie ustawiany na kierunek normalny dla
powierzchni, z siłą skierowaną do wewnątrz części. Kierunek może
być definiowany przez płaskie powierzchnie, proste krawędzie i
osie.
Nacisk jest jednorodny i normalny do powierzchni dla każdego
położenia na powierzchni. Nacisk jest stosowany jedynie dla
powierzchni.
Nacisk
Obciążenie łożyska może być zastosowane tylko dla powierzchni
cylindrycznych. Domyślnie obciążenie jest stosowane wzdłuż osi
walca, a kierunek obciążenia jest poprzeczny.
Obciążenie
łożyska
Moment może być stosowany wyłącznie do powierzchni. Kierunek
może być definiowany przez płaskie powierzchnie, proste krawędzie,
dwa wierzchołki i osie.
Moment
Zastosowanie Obciążeń | 19
Informacje o poszczególnych obciążeniach
Obciążenie
Należy wybrać kierunek z listy Standardowe przyciąganie ziemskie,
aby zastosować grawitację. Wybierz pole wyboru Włącz w
Obciążenia
bryły
Przyspieszeniu i prędkości obrotowej. Można stosować tylko jedno
obciążenie bryły w czasie jednej analizy.
Można używać elementu niezerowe przesunięcie Wiązania stałości
jako obciążenia. Zastosuj wiązanie i zaznacz pole wyboru Użyj
komponentów.
Niezerowe
przesunięcie
Korzystając z elementu Obciążenia ruchu, można importować
obciążenia utworzone w środowisku Symulacji dynamicznej. Aby
Obciążenia
ruchu
móc importować obciążenia w środowisku analizy naprężeń, Należy
najpierw wyeksportować obciążenia ze środowiska symulacji
dynamicznej.
Zastosowanie Wiązań
Po zdefiniowaniu wiązań należy określić wiązania na geometrii części. Można
zastosować dowolną liczbę wiązań. Zdefiniowane wiązania są wyświetlone w
przeglądarce w Obciążeniach i wiązaniach. Po zdefiniowaniu obciążenia można
poddać je edycji, klikając obciążenie prawym przyciskiem myszy, a następnie
wybierając polecenie Edycja z menu.
Wybór i stosowanie wiązania
1
W panelu narzędzi Analiza naprężeń kliknij opcję Wiązanie stałości,
Utwierdzenie sworznia lub Utwierdzenie beztarciowe.
2
W oknie graficznym wybierz zbiór powierzchni, krawędzi lub
wierzchołków do związania.
Strzałka kierunkowa zmienia kolor na biały.
3
Kliknij przycisk Więcej, aby określić stałe przesunięcie dla wiązania, jeśli
zachodzi taka potrzeba. Zaznacz opcję Użyj komponentów, a następnie
zaznacz pole wyboru obok etykiety głównej osi (X, Y lub Z), wzdłuż której
występuje przesunięcie.
Można używać parametrów i wartości ujemnych. Użyj komponentów,
aby określić niezerowe przesunięcie, które może być użyte jako obciążenie.
20 | Rozdział 2 Analiza modeli
4
Kliknij OK.
Ustawianie Parametrów
Podczas definiowania obciążeń i wiązań dla części, wprowadzane wartości
(wielkości, komponenty wektorów itd.) są przechowywane jako parametry w
programie Autodesk Inventor. Nazwy parametrów są generowane
automatycznie przez Autodesk Inventor. Na przykład parametry obciążenia
są nazywane dn, przy czym d0 jest pierwszym utworzonym obciążeniem, d1
drugim itd.
Wartości wielkości obciążenia i przesunięcia wiązania mogą być wprowadzane
jako równania podczas ich definiowania. Po zdefiniowaniu obciążeń i wiązań
można również wybrać Parametry z panelu narzędzi analizy naprężeń i
wprowadzić równania dla każdego z parametrów obciążenia lub wiązania w
oknie dialogowym Parametry.
Ustawianie Parametrów | 21
W dowolnej chwili można definiować i zmieniać parametry, zarówno podczas
modelowania części, ustawiania analizy lub podczas przetwarzania końcowego.
Jeśli zmienione zostaną parametry skojarzone z obciążeniem lub wiązaniem
po uzyskaniu rozwiązania, polecenie Aktualizacja jest dostępne, aby umożliwić
uzyskanie nowego rozwiązania.
Nie można usuwać parametrów generowanych przez system, jednakże są one
usuwane automatycznie w wypadku usunięcia skojarzonych obciążeń lub
wiązań. Nie można również usuwać parametrów używanych w danej chwili
przez parametr wygenerowany przez system.
Śledzenie wyłączenia elementu
Podczas przeprowadzania analizy może zaistnieć potrzeba dostosowania części
modelu w celu umożliwenia bardziej wydajnej analizy. Jest to zwykle związane
z usunięciem niewielkich elementów geometrii, które tylko komplikowały
siatkę, nie wpływając znacznie na wynik końcowy.
Ustawianie Opcji rozwiązania
Przed rozpoczęciem rozwiązania można ustawić typ analizy i relewancję siatki
dla analizy, a następnie określić, czy nowy plik analizy ma być utworzony.
Wybierz Ustawienia analizy naprężeń z panelu narzędzi analizy naprężeń, aby
22 | Rozdział 2 Analiza modeli
otworzyć okno dialogowe. Po skończeniu ustawiania opcji należy kliknąć
przycisk OK, aby je zatwierdzić.
Określanie typów analizy
Przed rozpoczęciem rozwiązania w oknie dialogowym Ustawienia w sekcji Typ
analizy należy wybrać opcję Analiza naprężeń, Analiza modalna (aby
przeprowadzić analizę częstotliwości rezonansowej) lub Obie (aby
przeprowadzić analizę naprężeń oraz analizę modalną przy naprężeniu
wstępnym dla części).
Ustawianie kontroli siatki
Istnieją dwa typy modelu generowania siatki: model bryły standardowej i
cienki model zoptymalizowany. W przypadku części domyślnym modelem
jest model bryły standardowej. Siatkę można generować we wszystkich
kierunkach (X, Y i Z). Domyślnym modelem generowania siatki w przypadku
konstrukcji blachowej jest cienki model zoptymalizowany. Zakłada się, że
model jest cienki w jednym kierunku w porównaniu z rozmiarem w innych
wymiarach, ma identyczne topologie na górze i na dole i ma tylko jedną
topologię poprowadzoną po grubości. W oknie dialogowym Ustawienia przesuń
Ustawianie Opcji rozwiązania | 23
suwak Relewancja siatki, aby ustawić rozmiar siatki. Domyślna wartość zero
to średnia siatki. Ustawienie suwaka na 100 tworzy dokładną siatkę, która
zapewnia dokładny wynik, ale spowalnia rozwiązanie. Ustawienie suwaka na
-100 tworzy siatkę zgrubną, zapewniającą szybkie rozwiązanie, ale jednocześnie
mogącą zawierać niedokładne wyniki. Relewancja siatki i Zbieżność wyników
działają tylko w przypadku modelu bryły standardowej. Aby uzyskać podgląd
siatki przy poszczególnych ustawieniach, kliknij opcję Podgląd siatki.
Zaznacz pole wyboru Zbieżność wyników, aby zezwolić na adaptacyjne
ulepszanie siatki za pomocą programu Autodesk Inventor.
Symuluje położenie części w zespole w przypadku
obciążenia ruchem w Symulacji dynamicznej.
Ruch wieloetapowy
Przenosi aktywną część i ustala inne nieaktywne części
za pomocą różnych przedziałów czasu.
Przenieś aktywną
część
Ustala aktywną część i przenosi inne nieaktywne części.
Przenieś zespół
Utrzymuje relację pomiędzy dokumentem części i
innymi plikami analizy naprężeń.
Utwórz łącza OLE do
plików wynikowych
Uzyskanie Rozwiązań
Po ukończeniu wszystkich wymaganych czynności polecenie Uaktualnienie
analizy naprężeń jest dostępne na pasku narzędzi Standard. Kliknij to narzędzie,
aby rozpocząć rozwiązanie.
Okno dialogowe Stan rozwiązań jest wyświetlane w czasie postępu rozwiązania.
Podczas rozwiązania program Autodesk Inventor jest niedostępny. Po
ukończeniu rozwiązania wyniki są wyświetlane graficznie.
Aby uzyskać informacje o przeglądaniu wyników rozwiązania, zobacz
(str. 27).
Przeprowadzanie Analizy modalnej
Poza analizą naprężeń można również wykonać analizę częstotliwości
rezonansowych (modalną), aby znaleźć częstotliwości, pod wpływem których
część będzie wibrowała, a tryb kształtuje się na tych częstotliwościach. Podobnie
jak analiza naprężeń, analiza modalna jest dostępna w środowisku analizy
naprężeń.
Można przeprowadzić analizę częstotliwości rezonansowych niezależnie od
analizy naprężeń. Analiza częstotliwości może być przeprowadzona na
24 | Rozdział 2 Analiza modeli
prenaprężonej strukturze i w tym wypadku można zdefiniować obciążenia
części przed analizą. Można również znaleźć częstotliwości rezonansowe
niezwiązanej części.
Początkowe czynności muszą być takie, jak przy analizie naprężeń. Zapoznaj
się z instrukcjami zawartymi w sekcji
Przeprowadzanie Analizy naprężeń
(str.
15), aby ustawić obciążenia, wiązania, parametry oraz opcje rozwiązania.
Proces roboczy: Przeprowadzanie analizy modalnej
1
Podaj środowisko analizy naprężeń.
2
Upewnij się, że materiał użyty na potrzeby części jest odpowiedni lub
wybierz materiał.
3
Zastosuj dowolne obciążenia (opcjonalnie).
4
Zastosuj niezbędne wiązania (opcjonalnie).
5
Przed rozpoczęciem rozwiązania wybierz opcję Analiza modalna w oknie
dialogowym Ustawienia w sekcji Typ analizy.
Przy wyborze Obie przeprowadzana jest analiza naprężeń i analiza
modalna części. Wybór analizy modalnej z zastosowanym obciążeniem
tworzy prenaprężone rozwiązanie modalne.
6
Kliknij OK.
Wyniki dla pierwszych sześciu trybów częstotliwości są wstawione w
folderze Tryby w przeglądarce. Dla części niezwiązanej pierwsze sześć
częstotliwości jest równe zero.
7
Aby zmienić liczbę wyświetlanych częstotliwości lub zawęzić zakres
zwracanych wyników częstotliwości, kliknij prawym przyciskiem myszy
folder Tryby, a następnie wybierz Opcje.
Zostanie wyświetlone okno dialogowe Opcje częstotliwości. Wprowadź
maksymalną liczbę trybów do wyszukania lub zakres częstotliwości, do
których chcesz ograniczyć zbiór wyników.
Przeprowadzanie Analizy modalnej | 25
Po ukończeniu wszystkich wymaganych czynności polecenie
Uaktualnienie analizy naprężeń jest dostępne na standardowym pasku
narzędzi.
8
Kliknij Uaktualnienie analizy naprężeń, aby rozpocząć rozwiązanie.
Okno dialogowe Stan rozwiązań jest wyświetlane w czasie postępu
rozwiązania. Po ukończeniu rozwiązania wyniki są dostępne do
przeglądania.
26 | Rozdział 2 Analiza modeli
Przeglądanie wyników
W tym rozdziale
Po przeprowadzeniu analizy modelu pod zdefiniowanymi
warunkami analizy naprężeń można obserwować wyniki
rozwiązania.
■
■
■
Odczyt wyników Analizy
naprężeń
Ten rozdział opisuje sposoby interpretacji wizualnych wyników
analiz naprężeń.
3
27
Używanie wizualizacji wyników
Należy skorzystać z wizualizacji wyników, aby zobaczyć, w jaki sposób część
reaguje na zastosowane obciążenia i wiązania. Można wizualizować wielkość
naprężeń występujących w części, odkształcenie części, współczynnik
bezpieczeństwa naprężenia i w wypadku analiz modalnych tryby częstotliwości
rezonansowych.
Przechodzenie do wizualizacji wyników
1
Rozpocznij w środowisku analizy naprężeń. Otwórz część lub konstrukcję
blachową, która ma być analizowana lub uzupełnij wymagane kroki w
bieżącej analizie.
2
Na standardowym pasku narzędzi kliknij narzędzie Uaktualnienie analizy
naprężeń.
Pasek kolorów jest wyświetlany w oknie graficznym.
Polecenia przetwarzania końcowego są włączone na standardowym pasku
narzędzi, a tryby wyświetlania przełączają się w zarysy stopniowane.
28 | Rozdział 3 Przeglądanie wyników
Aby zobaczyć inne zestawy wyników, należy je dwukrotnie kliknąć w
przeglądarce. Podczas oglądania wyników można:
■
Zmienić pasek kolorów, aby wyróżnić określone poziomy naprężeń.
■
Porównać wyniki do geometrii nieodkształconej.
■
Zobaczyć siatkę użytą dla rozwiązania.
Użyj kontroli normalnego widoku, aby manipulować modelem w celu
uzyskania trójwymiarowego widoku wyników.
Aby zmienić dowolne parametry modelu, należy powrócić do modelowania
części, a następnie do analiz naprężeń i aktualizować rozwiązanie.
Edycja Paska kolorów
Pasek kolorów pokazuje w jaki sposób kolory konturów odpowiadają wartością
naprężeń lub obliczonemu przesunięciu w rozwiązaniu. Można edytować pasek
kolorów, aby ustawić kolorowe kontury w taki sposób, aby
naprężenie/odsunięcie było wyświetlane w pożądany sposób.
Edycja paska kolorów
1
W panelu narzędzi Analiza naprężeń kliknij pasek kolorów.
Domyślnie wartości minimalne i maksymalne wyświetlone na pasku
kolorów są minimalnymi i maksymalnymi wartościami wyników z
rozwiązania. Można edytować skrajne minimalne i maksymalne wartości
oraz wartości na krawędziach taśmy.
2
Aby edytować maksymalne i minimalne krytyczne wartości progrowe,
usuń zaznaczenie pola wyboru Automatyczne, a następnie edytuj wartości
w polach tekstowych. Kliknij przycisk Zastosuj, aby zakończyć zmiany.
Aby przywrócić domyślne maksymalne i minimalne krytyczne wartości
progowe, wybierz Automatyczne, a następnie kliknij przycisk Zastosuj.
Poziomy są początkowo podzielone na siedem równych sekcji z
domyślnymi kolorami przypisanymi każdej sekcji. Można wybrać liczbę
kolorów konturów w zakresie od 1 do 12.
3
Aby zwiększyć lub zmniejszyć liczbę kolorów, należy skorzystać
z przycisków Zwiększ kolory i Zmniejsz kolory. Pożądaną liczbę kolorów
można również wpisać w polu tekstowym.
Edycja Paska kolorów | 29
4
Kliknij pole wyboru Odwróć kolory, aby odwrócić sekwencję kolorów
wyświetlanych w pasku kolorów.
5
Można obejrzeć podgląd wynikowych konturów w różnych kolorach
lub w odcieniach szarości. Kliknij Skala szarości przy Kolorze, aby zobaczyć
kontury wynikowe w skali szarości.
UWAGA Ta opcja nie działa w przypadku współczynnika bezpieczeństwa.
6
Pasek kolorów jest domyślnie umieszczony w górnym lewym rogu.
Wybierz odpowiednią opcję w Pozycji, aby umieścić pasek kolorów w
innym miejscu.
7
W Rozmiarze wybierz odpowiednią opcję, aby zmienić rozmiar paska
kolorów, a następnie kliknij przycisk Zastosuj.
Ustawienia paska kolorów, takie jak kolor, położenie i rozmiar, są
stosowane dla wszystkich typów wyników.
Ustawienia maksymalnych i minimalnych wartości progowych, liczby
kolorów i odwócenia kolorów są stosowane jedynie dla wybranego typu
wyniku.
Odczyt wyników Analizy naprężeń
Gdy analiza jest zakończona, można obejrzeć wyniki danego rozwiązania. Po
dokonaniu analizy naprężeń lub ustawieniu obu typów analiz do
przeprowadzenia początkowo widoczny jest zestaw równorzędnych wyników
naprężenia. Jeśli początkową analizą była analiza częstotliwości rezonansowych
(bez analizy naprężeń), to widoczny jest zestaw wyników dla pierwszego trybu.
Aby zobaczyć inne zestawy wyników, należy je dwukrotnie kliknąć w panelu
przeglądarki. Aktualnie widoczny zestaw wyników posiada znak zaznaczenia
wyświetlany obok niego w przeglądarce. Podczas przeglądania wyników zawsze
widoczny będzie nieodkształcony model krawędziowy części.
Interpretacja konturów wyników
Kolory konturów wyświetlone w wynikach odpowiadają zakresom wartości
pokazanym w legendzie. W większości wypadków wyniki wyświetlone na
czerwono są najważniejsze z powodu reprezentowania przez nie wysokiego
30 | Rozdział 3 Przeglądanie wyników
naprężenia lub wysokiego odkształcenia, lub niskiego współczynnika
bezpieczeństwa. Każdy zestaw wyników zawiera różne informacje na temat
efektów obciążenia na części.
Naprężenie równoważne
Wyniki naprężenia równoważnego korzystają z kolorów konturów w celu
wyróżnienia naprężeń obliczonych podczas rozwiązania dla modelu.
Wyświetlany jest odkształcony model. Kolorowe kontury odpowiadają
wartościom określonym przez pasek kolorów.
Maksymalne naprężenie główne
Maksymalne naprężenie główne zwraca wartość naprężenia normalną dla
powierzchni, gdy naprężenie ścinające jest równe zero. Maksymalne naprężenie
główne pomaga w zrozumieniu maksymalnego naprężenia rozciągającego
wywołanego w części przez warunki obciążeniowe.
Minimalne naprężenie główne
Minimalne naprężenie główne zachowuje się normalnie w stosunku do
powierzchni, gdy naprężenie ścinające jest równe zero. Pomaga ono w
zrozumieniu maksymalnego naprężenia ściskającego wywołanego w części z
uwagi na warunki obciążeniowe.
Odkształcenie
Wyniki deformacji pokazują zdeformowany kształt modelu po rozwiązaniu.
Kolorowe kontury pokazują wielkość odkształcenia od kształtu oryginalnego.
Kolorowe kontury odpowiadają wartościom określonym przez pasek kolorów.
Współczynnik bezpieczeństwa
Współczynnik bezpieczeństwa pokazuje obszary modelu, które prawdopodobnie
zawiodą pod obciążeniem. Kolorowe kontury odpowiadają wartościom
określonym przez pasek kolorów.
Interpretacja konturów wyników | 31
Tryby częstotliwości
Można przeglądać diagramy trybów dla wielu częstotliwości rezonansowych
określonych w rozwiązaniu. Wyniki modalne są wyświetlane w folderze Tryby
w przeglądarce. Po dwukrotnym kliknięciu trybu częstotliwości wyświetlany
jest tryb kształtu. Kolorowe kontury pokazują wielkość odkształcenia od kształtu
oryginalnego. Częstotliwość trybu jest pokazana w legendzie. Jest ona również
dostępna jako parametr.
Animacja wyników
Narzędzie Animacja wyników służy do wizualizowania części podczas różnych
etapów odkształcania. Można także animować naprężenie, współczynnik
bezpieczeństwa oraz odkształcenie przy różnych częstotliwościach.
Ustawianie opcji wyświetlania wyników
Podczas przeglądania wyników można skorzystać z następujących poleceń ze
standardowego paska narzędzi Analizy naprężeń, aby zmodyfikować elementy
wyświetlanych wyników dla danego modelu.
Używane do
Polecenie
Włącza i wyłącza wyświetlanie punktu maksymalnego wyniku w
trybie.
Maksimum
Włącza i wyłącza wyświetlanie punktu minimalnego wyniku w trybie.
Minimum
Włącza lub wyłącza wyświetlanie symboli obciążenia na części.
Warunek
graniczny
Wyświetla siatkę elementu użytą w rozwiązaniu, razem z
wynikowymi konturami.
Widoczność
elementu
32 | Rozdział 3 Przeglądanie wyników
Należy skorzystać z menu Styl odkształcenia, aby zmienić wyświetlanie
zdeformowanej części. Wybranie polecenia Aktualny pokazuje odkształcenie
do przeskalowania. Ponieważ odkształcenia są zazwyczaj małe, różne opcje
automatyczne wyolbrzymiają skalę, aby kształt odkształcenia został lepiej
zaakcentowany.
Należy użyć menu Ustawienia wyświetlania, aby ustawić kontur jako
stopniowany, gładki lub bez konturu. Po wyłączeniu konturów dla
odkształconej części wyświetlana jest siatka. Jeśli Widoczność elementu jest
włączona, elementy siatki są wyświetlane; w innym wypadku wyświetlana jest
szara siatka bryły. Przy wyłączonych konturach wyświetlana jest legenda.
Wartości wszystkich opcji wyświetlania dla danego zestawu wyników są
zapisywane dla tego zestawu wyników.
Ustawianie opcji wyświetlania wyników | 33
34
Weryfikowanie Modeli i
Analiz naprężeń
W tym rozdziale
Po przeprowadzeniu rozwiązania dla modelu można ocenić,
w jaki sposób zmiany modelu lub warunków analizy wpłyną
na wynik rozwiązania.
■
■
■
Aktualizowanie wyników
analiz naprężeń
W tym rozdziale omówiono sposoby wprowadzania zmian w
warunkach rozwiązania na części i ponownego
przeprowadzania rozwiązania.
4
35
Zmiana geometrii modelu
Po przeprowadzeniu analizy na modelu można zmienić projekt modelu i
ponownie przeprowadzić analizę, aby zobaczyć efekty wprowadzonych zmian.
Edycja projektu i ponowne uruchomienie analizy
1
Wróć do modelowania części, klikając opcję Aplikacje ➤ Część lub Model
w menu przeglądarki.
Paski narzędzi i przeglądarka modelowania części są wyświetlane, a okno
graficzne zmienia się z powrotem w część nieodkształconej bryły.
2
Kliknij opcję Ostatnio wyświetlany wynik naprężenia, aby włączyć
wyświetlanie ostatniego zestawu wyników.
Podgląd wyników rozwiązania w czasie edycji geometrii początkowej
zapewnia pomoc przy decyzji, który wymiar poddać edycji, aby osiągnąć
wyniki zbliżone do pożądanych.
3
W przeglądarce wybierz element, który chcesz edytować. Zostanie on
wyróżniony w modelu krawędziowym.
4
W przeglądarce kliknij prawym przyciskiem myszy szkic dla elementu,
który chcesz edytować. Kliknij opcję Widoczność, aby szkic był widoczny
na modelu.
5
Dwukrotnie kliknij wymiar, który ma zostać zmieniony, wprowadź nową
wartość w polu tekstowym, a następnie kliknij zielony znacznik. Szic jest
uaktualniany.
6
Kliknij opcję Aplikacje ➤ Analiza naprężeń.
7
Na pasku narzędzi Standard kliknij opcję Uaktualnienie analizy naprężeń.
Po aktualizacji analizy naprężeń symbole obciążenia są poprawnie umieszczane
ponownie, jeśli element, z którym były skojarzone, został przesunięty w wyniku
zmiany geometrii. Kierunek obciążenia się nie zmienia, nawet gdy element
skojarzony z obciążeniem zmienia orientację.
36 | Rozdział 4 Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń
Zmiana Warunków rozwiązania
Po przeprowadzeniu analizy na modelu można zmienić warunki, pod jakimi
rozwiązanie zostało uzyskane, a następnie przeprowadzić analizę ponownie,
aby sprawdzić, jaki efekt przyniosły zmiany. Na tym etapie możliwa jest edycja
zdefiniowanych obciążeń i wiązań, dodawanie ich lub usuwanie. Można
również zmienić relewancję siatki lub typ analizy. Aby zmienić warunki
rozwiązania, należy uaktywnić środowisko analizy naprężeń, jeśli nie jest
jeszcze aktywne.
Usuwanie obciążenia lub wiązania
■
W przeglądarce kliknij prawym przyciskiem myszy obciążenie lub wiązanie
i wybierz z menu polecenie Usuń.
Dodawanie obciążenia lub wiązania
■
Wybierz polecenie z panelu narzędzi i postępuj według tej samej procedury,
co przy tworzeniu początkowych obciążeń i wiązań.
Edycja obciążenia lub wiązania
1
W przeglądarce kliknij prawym przyciskiem myszy obciążenie lub wiązanie
i wybierz opcję Edycja z menu.
Wyświetlane jest identyczne okno dialogowe, co przy tworzeniu obciążeń
i wiązań. Wartości w oknie dialogowym są aktualnymi wartościami dla
tego obciążenia lub wiązania.
2
Kliknij strzałkę położenia po lewej stronie okna dialogowego, aby włączyć
wskazywanie elementu.
Początkowo wybór ograniczony jest do jednakowych typów elementu
(powierzchnia, krawędź lub wierzchołek), które są w użyciu przez
obciążenie lub wiązanie.
Aby usunąć dowolny element, kliknij go, przytrzymując klawisz Ctrl. Jeśli
usuniesz wszystkie aktualne elementy, nowe zaznaczenia mogą być
dowolnego typu.
3
Kliknij białą Strzałkę kierunkową, aby zmienić kierunek obciążenia.
4
Kliknij przycisk Odwróć kierunek, aby odwrócić kierunek, jeśli zachodzi
taka potrzeba.
5
Zmień dowolne wartości skojarzone z obciążeniem lub wiązaniem.
Zmiana Warunków rozwiązania | 37
6
Kliknij OK, aby zastosować zmiany obciążenia lub wiązania.
Ukrycie symbolu obciążenia
■
Kliknij przycisk wyświetlanie Warunku końcowego na pasku narzędzi.
Symbole obciążenia są ukryte.
Ponowne wyświetlenie symbolu obciążenia
■
Na pasku narzędzi kliknij ponownie przycisk wyświetlania Warunku
końcowego.
Symbole obciążenia są wyświetlane ponownie.
Tymczasowe wyświetlenie symboli obciążenia
■
Zatrzymaj w przeglądarce kursor nad folderem Obciążenia i wiązania
lub nad konkretnym obciążeniem.
Wyświetlane są symbole obciążenia.
UWAGA Jeśli edycja obciążenia następuje, gdy symbole obciążenia są ukryte, to
symbole wszystkich obciążeń są wyświetlone i pozostają włączone po skończeniu
edycji.
Zmiana relewancji siatki
1
W panelu narzędzi Analiza naprężeń kliknij Ustawienia analizy naprężeń.
2
W oknie dialogowym Ustawienia przesuń suwak, aby ustawić relewancję
siatki.
3
Kliknij Podgląd siatki, aby zobaczyć siatkę przy konkretnym ustawieniu.
Podgląd siatki jest wyświetlany na nieodkształconym cieniowanym
podglądzie części.
Zmiana typu analizy
1
W panelu narzędzi Analiza naprężeń kliknij Ustawienia analizy naprężeń.
2
W oknie dialogowym Ustawienia w menu Typ analizy wybierz nowy typ
analizy.
38 | Rozdział 4 Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń
Jeśli wybierzesz Analizę naprężeń lub Analizę modalną, w przeglądarce
wyświetlane są jedynie zestawy wyników dla wybranego typu analizy.
Wszystkie otrzymane wcześniej zestawy wyników są usuwane.
Zmiana typu elementu dla konstrukcji blachowych
1
W panelu narzędzi Analiza naprężeń kliknij Ustawienia analizy naprężeń.
2
W oknie dialogowym Ustawienia wybierz Model bryły standardowej.
Aktualizowanie wyników analiz naprężeń
Po zmianie dowolnego z warunków rozwiązania lub po edycji geometrii części
aktualne wyniki są nieprawidłowe. Jest to zaznaczone poprzez użycie symbolu
błyskawicy na ikonach wyników, a polecenie Uaktualnienie analizy naprężeń
staje się aktywne na pasku narzędzi Standard.
Aktualizacja wyników analizy naprężeń
■
Na pasku narzędzi Standard kliknij polecenie Uaktualnienie analizy
naprężeń.
Nowe wyniki są generowane na podstawie zmienionych warunków
rozwiązania.
Aktualizowanie wyników analiz naprężeń | 39
40
Generowanie raportów
W tym rozdziale
Po przeprowadzeniu analizy na części można wygenerować
raport zawierający pisemny zapis środowiska analizy i
wyników.
■
■
■
Zapisywanie i
rozprowadzanie raportów
W tym rozdziale omówiono sposoby generowania raportu
analizy i jego interpretacji oraz wskazano, jak zapisać i
rozprowadzić raport.
5
41
Przeprowadzanie raportów
Po przeprowadzeniu analizy naprężeń na części można zapisać szczegóły tej
analizy na potrzeby przyszłego odniesienia się do nich. Użyj polecenia Raport,
aby zapisać wszystkie warunki i wyniki analizy w łatwym do przechowywania
i przeglądania formacie HTML.
Generowanie raportu
1
Ustaw i przeprowadź analizę dla części.
2
Ustaw powiększenie i orientację widoku, aby najlepiej zilustrować wyniki
analizy. Wybrany widok będzie użyty również w raporcie.
3
W panelu narzędzi kliknij Raport, aby utworzyć raport dla aktualnej
analizy. Kiedy jest on ukończony, wyświetlane jest okno przeglądarki
zawierające raport.
4
Zapisz raport na potrzeby przyszłego odniesienia się do niego za pomocą
polecenia przeglądarki Zapisz jako.
Interpretacja raportów
Raport zawiera podsumowanie, wprowadzenie, procedurę i aneksy.
Podsumowanie
Podsumowanie zawiera zestawienie plików użytych do analizy oraz warunki
i wyniki analizy.
Wprowadzenie
Wprowadzenie opisuje zawartość raportu i sposób interpretacji analizy.
Procedura
Procedura zawiera szczegóły różnych warunków analizy.
42 | Rozdział 5 Generowanie raportów
Model
W części model znajduje się:
■
Opis relewancji siatki oraz liczba węzłów i elementów
■
Opis fizycznych właściwości modelu
Środowisko
W części środowisko znajdują się:
■
Warunki obciążenia i wiązania
Rozwiązanie
■
Naprężenie równoważne
■
Maksymalne i minimalne naprężenia główne
■
Odkształcenie
■
Współczynnik bezpieczeństwa
■
Wyniki odpowiedzi częstotliwości
Aneksy
Aneksy zawierają liczby scenariusza z etykietami, które pokazują kontury dla
różnych zestawów wyników, takich jak równoważne naprężenie, minimalne
i maksymalne naprężenia główne, odkształcenie, współczynnik bezpieczeństwa
i kształty trybu.
Zapisywanie i rozprowadzanie raportów
Raport jest generowany jako zestaw plików, które można oglądać w
przeglądarce internetowej. Zawiera główną stronę HTML, arkusze stylów,
wygenerowane cyfry oraz inne pliki wymienione na końcu raportu.
Aneksy | 43
Zapisywanie raportów
Użyj polecenia przeglądarki Zapisz jako, aby zapisać wszystkie pliki raportu w
wybranym folderze. Najnowsze wersje przeglądarki Microsoft
®
Internet Explorer
umożliwiają otwarcie raportu w programie Microsoft
®
Word. Jeśli zachodzi
taka potrzeba, można zapisać raport jako dokument programu Word.
Należy zachować ostrożność przy zapisywaniu raportu w folderze, gdzie
wcześniej zapisana była kopia tego samego raportu. Wynikiem mogą być pliki
w tym katalogu, które były używane przez poprzednie wersje raportu, ale nie
są używane przez wersję aktualną. Aby uniknąć dezorientacji, najlepszym
rozwiązaniem jest tworzenie nowego folderu dla każdej wersji raportu lub
usuwanie wszystkich plików z folderu przed jego użyciem.
Drukowanie raportów
Aby wydrukować raport, należy użyć polecenia Drukuj z przeglądarki
internetowej, podobnie jak w wypadku drukowania stron internetowych.
Rozprowadzanie raportów
Aby udostępnić raport na stronie sieci WWW, przenieś wszystkie skojarzone
z raportem pliki na swoją stronę sieci WWW i rozprowadź adres URL
prowadzący do głównej strony raportu, pierwszego pliku wyświetlonego w
tabeli.
44 | Rozdział 5 Generowanie raportów
Zarządzanie plikami Analizy
naprężeń
W tym rozdziale
Przeprowadzanie analizy naprężeń w programie Autodesk
Inventor
®
powoduje utworzenie osobnego pliku zawierającego
■
Tworzenie i używanie
plików analiz
informacje o tej analizie. Prócz tego modyfikowany jest
■
również plik części, aby wskazać obecność pliku naprężeń i
nazwę tego pliku.
■
Ten rozdział omawia współzależności między plikami i opisuje
postępowanie w wypadku rozdzielenia plików.
6
45
Tworzenie i używanie plików analiz
Można przeprowadzić analizę naprężeń poprzez tworzenie części w programie
Autodesk Inventor, a następnie ustawić warunek analizy naprężeń. Można
również wczytać część utworzoną wcześniej, na której dotychczas nie była
przeprowadzana analiza naprężeń i ustawić warunki analizy naprężeń. Po
ustawieniu analizy naprężeń dla części, informacje o analizie naprężeń dla
części są zapisywane przy zapisywaniu tej części.
Rozpoczęcie nowej analizy
1
Wczytaj istniejącą część lub utwórz nową część w środowisku części lub
w środowisku konstrukcji blachowej.
2
Podaj środowisko analizy naprężeń, klikając opcję Aplikacje ➤ Analiza
naprężeń.
3
Ustaw warunki analizy.
Po ustawieniu dowolnych informacji o analizie naprężeń zapisanie części
zapisuje również skojarzone informacje o analizie naprężeń w pliku części.
Dane wejściowe i informacje o wynikach analizy naprężeń, łącznie z
obciążeniami, wiązaniami i wszystkimi wynikami, są zapisywane w osobnym
pliku. Plik analizy naprężeń ma tę samą nazwę co plik części, ale korzysta z
rozszerzenia .ipa. Domyślnie plik .ipa jest przechowywany w tym samym
folderze co plik .ipt.
Pliki _structure.rst (dla analizy naprężeń) i _modal.rst (dla analizy modalnej)
używane do eksportowania ANSYS są generowane po zapisaniu. Jeśli zostaną
wybrane oba pliki _strucure.esave i _structure.db używane do eksportowania
ANSYS, zostaną one również wygenerowane i będą przechowywane w
podfolderze podobnie jak plik .ipt.
Powiązania między plikami
Aktywacja środowiska analizy naprężeń, a następnie zapisanie pliku .ipt nie
spowodują utworzenia plików analizy. Należy dodać przynajmniej jedno
uaktualnienie analizy naprężeń, zanim za pomocą programu Autodesk Inventor
zostanie utworzony plik .ipa.
Pliki analizy zawierają informacje wskazujące, który plik .ipt jest skojarzony z
plikiem .ipa. Do jednego pliku .ipa nie może odnosić się kilka plików .ipt, tak
jak do jednego pliku .ipt nie może odnosić się kilka plików .ipa.
46 | Rozdział 6 Zarządzanie plikami Analizy naprężeń
Polecenie Zapisz kopię jako nie generuje nowego pliku .ipa. Oznacza to, że
nowy plik .ipt odnosi się do tego samego pliku .ipa co poprzedni plik .ipt.
W oknie dialogowym Ustawienia analizy naprężeń polecenie Utwórz łącza
OLE do plików wynikowych jest używane do utrzymania relacji pomiędzy
plikami analizy (nie dotyczy plików .ipa i .ipt). Jeśli zaznaczono tę opcję, pliki
są wymagane, aby otworzyć plik .ipt.
Aby uzyskać więcej informacji o poleceniu Zapisz kopię jako, zobacz
(str. 47) w tym rozdziale.
UWAGA Istniejący plik
.ipa nie jest wczytywany, dopóki środowisko analizy naprężeń
nie zostanie aktywowane.
Naprawa nieskojarzonych plików
W pewnych wypadkach można edytować plik części bez obecności pliku .ipa.
Konsultant może na przykład otrzymać plik .ipt, ale bez pliku .ipa. Można
edytować plik części poprzez użycie opcji Pomiń w oknie dialogowym Rozwiąż
połączenie.
Jeśli część jest edytowana, gdy brakuje pliku .ipa, a następnie podjęta jest próba
ponownego skojarzenia części z jej plikiem analizy, za pomocą programu
Autodesk Inventor zostanie podjęta próba aktualizacji warunków naprężenia.
Możliwe jest wystąpienie błędów podczas ponownego kojarzenia plików.
Kopiowanie plików geometrii
Można utworzyć kopię pliku .ipt, korzystając z polecenia Zapisz kopię jako lub
używając polecenia kopiuj w systemie operacyjnym. Gdy tak się dzieje, kopia
pliku .ipt nadal odnosi się do oryginalnego pliku .ipa.
Rozwiązywanie problemów z nieudanymi połączeniami plików
W niektórych wypadkach plik .ipa może nie zostać rozwiązany przy próbie
analizy części. Na przykład użytkownik może zmienić nazwę lub przenieść
plik .ipa, albo sprzedawca może otrzymać kopię pliku .ipt bez skojarzonego
pliku .ipa. W tych okolicznościach plik .ipa nie zostanie rozwiązany i pojawi
się okno dialogowe Rozwiąż połączenie.
Naprawa nieskojarzonych plików | 47
W takiej sytuacji można podjąć dwojakie działanie, inne niż anulowanie
procesu otwierania pliku:
■
Pominięcie pliku.
■
Wybranie istniejącego pliku .ipa.
Pomijanie brakujących plików IPA
Jeśli zostanie wybrana edycja części, mimo że brakuje pliku .ipa, można podać
środowisko analizy naprężeń i utworzyć nowy plik .ipa, ponownie uruchamiając
uaktualnienie analizy naprężeń i zapisując jej wyniki. Można edytować
dokument części. W tym wypadku jednak nie można przeprowadzać żadnych
analiz naprężeń.
Wybór istniejących plików IPA
Jeśli brakuje pliku .ipa, można wybrać istniejący plik .ipa, który został
przeniesiony lub którego nazwa została zmieniona.
Tworzenie nowych plików analizy
Aby utworzyć nowy plik .ipa, kliknij przycisk Uaktualnienie analizy naprężeń
znajdujący się na standardowym pasku narzędzi i zapisz plik. Za pomocą
programu Autodesk Inventor podjęta jest próba utworzenia nowego pliku .ipa
w domyślnej lokalizacji, korzystając z domyślnej nazwy.
Jeśli istnieje już plik o określonej nazwie i w określonej lokalizacji, za pomocą
programu Autodesk Inventor sprawdzane jest, czy plik .ipa wskazuje na aktywny
plik .ipt. Jeśli tak, poprzedni plik jest zastępowany przez nowy plik .ipa.
Podczas tworzenia nowego pliku nowy plik .ipa posiada warunki graniczne
zgodne z tymi przechowywanymi w pliku .ipt.
Eksport plików analizy
W niektórych przypadkach może być wymagana bardziej skomplikowana
analiza części niż dostępna w Analizie naprężeń Autodesk Inventor. Istnieje
48 | Rozdział 6 Zarządzanie plikami Analizy naprężeń
możliwość eksportu bieżących informacji o analizie do pliku, który może być
importowany do programu ANSYS WorkBench, gdzie dostępna jest bardziej
kompleksowa analiza.
Eksportowanie informacji do programu ANSYS WorkBench
1
Po ustawieniu opcji i przeprowadzeniu analizy wybierz polecenie Eksport
do ANSYS w panelu narzędzi Analiza naprężeń.
2
Przejdź do lokalizacji, w której przechowywane są pliki projektu.
3
Kliknij Zapisz.
Plik jest zapisywany przy użyciu tej samej nazwy co nazwa pliku części,
ale z rozszerzeniem .dsdb.
Możliwy jest teraz import części i pliku analiz do ANSYS WorkBench, aby
przeprowadzić bardziej złożone analizy.
Eksport plików analizy | 49
50
Symulacja
W tej części
Część 2 tego podręcznika zawiera podstawowe informacje o
programie Autodesk Inventor
®
Simulation. To środowisko
■
■
aplikacji dostarcza narzędzi pozwalających przewidzieć
■
dynamiczną wydajność i największe naprężenia przed
zbudowaniem prototypu.
■
51
52
Symulacja - pierwsze kroki
W tym rozdziale
Ten rozdział dostarcza podstawowych informacji o środowisku
symulacji dynamicznej.
■
Informacje o Autodesk
Inventor Simulation
■
Poznawanie Autodesk
Inventor Simulation
■
■
■
■
Interpretacja wyników
symulacji
7
53
Informacje o Autodesk Inventor Simulation
Symulacja dynamiczna Autodesk Inventor
®
dostarcza narzędzi do symulowania
i analizowania dynamicznych charakterystyk zespołu w ruchu, w różnych
warunkach obciążeniowych. Można również eksportować warunki obciążenia
w dowolnym stanie ruchu do Analizy naprężeń Autodesk Inventor
®
, aby
zobaczyć, w jaki sposób części reagują na dynamiczne obciążenia w dowolnym
punkcie zakresu ruchu zespołu.
Środowisko symulacji dynamicznej obsługuje jedynie pliki zespołu Autodesk
Inventor
®
(.iam).
Symulacja dynamiczna pozwala na:
■
Automatyczne programowe konwertowanie wszystkich zestawień i
wstawianie wiązań do złączy standardowych.
■
Dostęp do ogromnej biblioteki złączy ruchowych.
■
Definiowanie zewnętrznych sił i momentów.
■
Tworzenie symulacji ruchu w oparciu o położenie, prędkość, przyspieszenie
i moment obrotowy jako funkcje czasu w złączach.
■
Wizualizację ruchu 3D przy wykorzystaniu śladów.
■
Eksportowanie pełnych wykresów wyjściowych do programu Microsoft
®
Excel.
■
Przenoszenie dynamicznych i statycznych złączy i sił bezwładności do
Analizy naprężeń Autodesk Inventor lub do programu ANSYS Workbench.
■
Obliczanie siły wymaganej do utrzymania symulacji dynamicznej w stanie
równowagi.
■
Konwertowanie wiązań zespołu do złączy ruchowych.
■
Użycie tarcia, tłumienia, sztywności i elastyczności jako funkcji czasu przy
definiowaniu złączy.
■
Interaktywne użycie ruchu dynamicznego części w celu zastosowania siły
dynamicznej do symulacji złączy.
54 | Rozdział 7 Symulacja - pierwsze kroki
Poznawanie Autodesk Inventor Simulation
Przyjęto, że użytkownik posiada praktyczną znajomość narzędzi i interfejsu
Autodesk Inventor. Jeżeli nie, należy użyć zintegrowanego systemu obsługi
projektu (DSS), aby uzyskać dostęp do ćwiczeń i dokumentacji online oraz
wykonać ćwiczenia w tym podręczniku.
Na początek zalecane jest zrozumienie, w jaki sposób:
■
Używać zespołu, modelowania części i środowiska szkicu oraz przeglądarki.
■
Edytować komponenty wewnątrz zespołu.
Zalecana jest także znajomość systemu operacyjnego Windows
®
2000 lub
Windows
®
XP oraz posiadanie wiedzy użytkowej o sposobach naprężania i
analizowania projektów zespołu mechanicznego.
Użycie Pomocy
Podczas pracy może wystąpić potrzeba uzyskania dodatkowych informacji o
wykonywanym zadaniu. System pomocy Autodesk Inventor zawiera
szczegółowe pojęcia, procedury i odniesienia do każdego elementu modułów
Autodesk Inventor Simulation, jak również do standardowych elementów
Autodesk Inventor.
Aby uzyskać dostęp do Systemu pomocy, należy użyć jednej z następujących
metod:
■
Kliknij opcję Pomoc ➤ Tematy pomocy. Na karcie Tematy pomocy kliknij
opcję Podręczniki użytkownika ➤ Symulacja.
■
W dowolnym oknie dialogowym kliknij ikonę ?.
Zrozumienie narzędzi symulacji
Symulowane mogą być duże i skomplikowane ruchome zespoły w połączeniu
z setkami ruchomych części. Autodesk Inventor Simulation zapewnia:
■
Interaktywne, jednoczesne i skojarzeniowe wizualizacje animacji 3D razem
z trajektoriami, prędkością, przyspieszeniem i wektorami siły oraz
odkształcalnymi sprężynami.
Poznawanie Autodesk Inventor Simulation | 55
■
Narzędzia generowania graficznego na potrzeby reprezentacji i
przetwarzania końcowego danych wyjściowych symulacji.
Założenia symulacji
Narzędzia symulacji dynamicznej dostarczone w programie Autodesk Inventor
są pomocne na etapach projektowania i rozwoju oraz w redukowaniu liczby
prototypów. Jednak, ze względu na hipotezę przyjętą w symulacji, zapewnia
ona jedynie przybliżenie zachowania obserwowanego w mechanizmach
fizycznie istniejących.
Interpretacja wyników symulacji
Aby uniknąć obliczeń mogących prowadzić do błędnej interpretacji wyników
lub niekompletnych modeli powodujących wyjątkowe zachowanie, lub nawet
sytuacji, w których symulacja jest niemożliwa do obliczenia, należy mieć
świadomość zasad stosowanych do:
■
Parametrów względnych
■
Ciągłości praw
■
Spójnych mas i bezwładności
Parametry względne
Dla Autodesk Inventor Simulation używane są parametry względne.
Przykładowo zmienne położenia, prędkości i przyspieszenia dają bezpośredni
opis ruchu części pochodnej względem części macierzystej poprzez stopnie
swobody złącza, które je łączy. Wynikiem tego jest fakt, że prędkość początkowa
stopnia swobody musi być wybrana ostrożnie.
Spójne masy i bezwładność
Mechanizm powinien być dobrze uwarunkowany. Przykładowo masa i
bezwładność mechanizmu powinny być tego samego rzędu wielkości.
Najczęstszym błędem jest błędna definicja gęstości lub objętości części CAD.
56 | Rozdział 7 Symulacja - pierwsze kroki
Ciągłość praw
Obliczenia numeryczne są wrażliwe na nieciągłości w nałożonych prawach.
Dlatego też, gdy prawo prędkości definiuje serię liniowych pochylni,
przyspieszenie jest nieciągłe. Podobnie, korzystając ze złączy kontaktowych,
lepiej jest zapobiegać profilowaniu lub zarysowaniu z prostymi krawędziami.
UWAGA Używanie małych zaokrągleń ułatwia obliczenia poprzez podział krawędzi.
Ciągłość praw | 57
58
Symulacja ruchu
W tym rozdziale
Celem pracy z symulacją dynamiczną lub w środowisku
zespołu jest zbudowanie funkcjonalnego mechanizmu.
■
■
Symulacja dynamiczna dodaje do mechanizmu rzeczywiste
■
wpływy dynamiczne różnego rodzaju obciążeń w celu
utworzenia prawdziwego łańcucha kinematycznego.
■
■
8
59
Stopnie swobody
Dynamiczna symulacja i środowisko zespołu są używane do tworzenia
mechanizmów, ale istnieją między nimi poważne różnice. Podstawowa i
najważniejsza różnica jest związana ze stopniami swobody.
Komponenty w programie Autodesk Inventor
®
Simulation domyślnie posiadają
zero stopni swobody. Komponenty swobodne i bez wiązań w środowisku
zespołu posiadają sześć stopni swobody.
W środowisku zespołu wiązania są dodawane w celu ograniczenia stopni
swobody. W środowisku symulacji dynamicznej budowane są złącza, aby
utworzyć stopnie swobody.
Zrozumienie wiązań
Domyślnie każde wiązanie istniejące w zespole nie ma wpływu na symulację
dynamiczną.
Otwieranie plików przykładowych
1
Ustaw tutorial_files jako aktywny projekt i otwórz plikGate.iam.
2
Zapisz kopię tego zespołu. Nazwij kopię: Gate-saved.iam. Zamknij plik
Gate.iam, a następnie otwórz plik Gate-saved.iam.
3
Przesuń drzwi, aby zobaczyć, w jaki sposób porusza się zespół.
Podczas pracy z następującymi ćwiczeniami należy okresowo zapisywać
zespół.
60 | Rozdział 8 Symulacja ruchu
Konwertowanie wiązań zespołu
Zauważ, że zespół porusza się w ten sam sposób, co w środowisku zespołu. To
wydaje się zaprzeczać wcześniejszym wyjaśnieniom, jednakże widziany ruch
jest zapożyczony ze środowiska zespołu. Pomimo pracy z programem Autodesk
Inventor Simulation sama symulacja nie jest jeszcze uruchomiona. Ponieważ
nie jest ona aktywna, zespół może poruszać się bez ograniczeń.
Przechodzenie do środowiska symulacji dynamicznej
1
Kliknij opcję Aplikacje ➤ Symulacja dynamiczna.
Środowisko symulacji dynamicznej jest aktywne.
UWAGA Jeśli otwarty zespół został utworzony w programie Autodesk Inventor
Simulation 2008, w ustawieniach Symulacji dynamicznej domyślnie wybierane jest
polecenie Automatycznie aktualizuj przekształcone złącza. Ponieważ ten zespół został
początkowo utworzony za pomocą poprzedniej wersji programu Autodesk Inventor
i zapisany w Symulacji dynamicznej, polecenie Automatycznie aktualizuj przekształcone
złącza jest domyślnie odznaczone. Mimo że ta funkcja oferuje wiele możliwości i jest
bardzo użyteczna, na potrzeby szkolenia pozostaje ona odznaczona.
2
Kliknij przycisk Uruchom na Panelu symulacji w dolnej części
przeglądarki.
Przeglądarka Symulacji dynamicznej staje się szara, a suwak stanu w
panelu symulacji przesuwa się, wskazując, że symulacja jest uruchomiona.
Ponieważ nie zostały utworzone jeszcze złącza (i nie zostały określone
siły napędowe), zespół jest całkowicie nieruchomy i nie zmienia pozycji.
3
Kliknij przycisk Zatrzymaj, jeśli suwak stanu nadal się porusza.
Tryb symulacji jest nadal aktywny, mimo że symulacja nie jest już
uruchomiona.
4
Spróbuj przeciągnąć komponent Drzwi. Nie porusza się on.
5
Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny w panelu narzędzi
Symulacja dynamiczna w dolnej części przeglądarki.
Spowoduje to opuszczenie trybu symulacji i powrót do trybu
konstrukcyjnego Symulacji dynamicznej. W trybie konstrukcyjnym można
wykonywać takie zadania, jak tworzenie złączy i stosowanie obciążeń.
Konwertowanie wiązań zespołu | 61
Automatyczne konwertowanie wiązań zespołu
1
Kliknij opcję Ustawienia symulacji dynamicznej w panelu narzędzi
Symulacja dynamiczna.
W tym oknie dialogowym pojawiła się opcja Automatycznie aktualizuj
przekształcone złącza, która automatycznie przekształca określone wiązania
zespołu w złącze standardowe.
Po otwarciu zespołu utworzonego w programie Autodesk Inventor
Simulation 2008 domyślnie wybierane jest polecenie Automatycznie
aktualizuj przekształcone złącza. Jednakże w związku z tym, że zespół
został utworzony za pomocą wcześniejszej wersji programu Inventor,
opcja domyślna nie jest wybierana.
2
W oknie dialogowym Ustawienia symulacji dynamicznej kliknij polecenie
Automatycznie aktualizuj przekształcone złącza.
3
Kliknij przycisk Zastosuj.
Utworzono spoinę i pięć złączy standardowych.
4
W przeglądarce Symulacji dynamicznej przejdź do folderu Grupy ruchome,
a następnie otwórz folder Grupa spojona. Zwróć uwagę na dwie części,
które zostały zespojone w jednej operacji przekształcania wiązań zespołu.
5
W folderze Złącza standardowe zwróć uwagę na złącza standardowe, które
zostały utworzone automatycznie w programie.
6
W oknie dialogowym Ustawienia symulacji dynamicznej usuń znacznik
wyboru znajdujący się obok polecenia Automatycznie aktualizuj
przekształcone złącza.
UWAGA Po wybraniu tej opcji usuwane są wszystkie złącza istniejące w zespole.
7
Kliknij przycisk OK.
Konwertowanie wiązań
1
W panelu narzędzi Symulacja dynamiczna kliknij opcję Konwertuj
wiązania zespołu.
UWAGA Za pomocą programu Autodesk Inventor Simulation konwertowane są
wiązania skojarzone ze stopniami swobody, takie jak Zestawiające lub Wstawiające,
ale nie są konwertowane wiązania skojarzone z położeniem, takie jak Kątowe.
62 | Rozdział 8 Symulacja ruchu
2
Wybierz komponent Drzwi (3).
3
Wybierz komponent Słupek (4).
Wiązania zespołu istniejące pomiędzy dwiema częściami są wyświetlone
na liście w oknie dialogowym. W tym wypadku istnieją dwa wiązania
zestawiające: wiązanie osiowe pomiędzy osiami zawiasów i wiązanie
powierzchnia-do-powierzchni pomiędzy płaskimi powierzchniami
zawiasów.
Wiązanie osiowe pomiędzy osiami zawiasów
Konwertowanie wiązań zespołu | 63
Wiązanie powierzchnia-do-powierzchni pomiędzy płaskimi powierzchniami zawiasów
4
Zaznacz pole wyboru obok Wiązania1: (drzwi:1, słupek:1). Jest to wiązanie
osiowe.
Należy zauważyć, że typ złącza (Cylindryczne) jest wyświetlony w polu
Złącze, a animacja przełącza się do animacji Złącze cylindryczne. Za
pomocą programu Autodesk Inventor Simulation automatycznie
wybierane jest odpowiednie złącze potrzebne do konwersji wiązania.
5
Usuń zaznaczenie pola wyboru obok Wiązania:1 (drzwi:1, słupek:1), a
następnie zaznacz pole wyboru obok Wiązania2: (drzwi:1, słupek:1) -
złącze powierzchnia-do-powierzchni. Samodzielnie złącze
powierzchnia-do-powierzchni zostałoby skonwertowane do złącza
płaskiego.
6
Zaznacz pole wyboru obok Wiązania1: (drzwi:1, słupek:1).
7
Upewnij się, że pola wyboru dla obu wiązań są zaznaczone.
Gdy są rozpatrywane razem, dla programu Autodesk Inventor Simulation
określone jest, że dwa typy wiązania powinny być konwertowane do
złącza obrotowego. Dwa wiązania zestawiające razem działają jak złącze
wstawione, które zachowuje się jak złącze obrotowe.
8
Kliknij przycisk OK w oknie dialogowym Konwertuj wiązania zespołu.
64 | Rozdział 8 Symulacja ruchu
Zauważ, że nowe złącze zostało dodane do przeglądarki pod węzłem
Standardowe złącza. Dodatkowo, pojawia się węzeł Grupy ruchome, a
komponent Drzwi jest przenoszony z grupy Nieruchome do Ruchome.
Definiowanie siły
Aby przetestować to złącze i zobaczyć podstawową symulację, należy
zdefiniować pierwszą siłę.
Definicja grawitacji
1
W przeglądarce kliknij prawym przyciskiem myszy element Grawitacja
(w oknie Obciążenia zewnętrzne), a następnie wybierz polecenie Definiuj
grawitację.
PORADA Można również dwukrotnie kliknąć węzeł Grawitacja.
2
Sprawdź, czy w oknie dialogwym Grawitacja jest zaznaczona opcja
Element.
3
Aby wybrać krawędź części i ustawić wektor grawitacji, użyj strzałki
Wyboru elementu.
Definiowanie siły | 65
4
Kliknij przycisk OK.
5
Przeciągnij drzwi do pozycji zbliżonej do tej na rysunku poniżej.
66 | Rozdział 8 Symulacja ruchu
Tworzenie symulacji
Panel symulacji zawiera wiele pól, takich jak:
1
Czas końcowy
2
Obrazy
3
Filtr
4
Czas symulacji
5
Procent zrealizowanej symulacji
6
Czas rzeczywisty obliczenia
Panel symulacji
Umożliwia kontrolę całkowitego czasu dostępnego dla
symulacji.
Pole Czas końcowy
Umożliwia kontrolę liczby ramek obrazu dostępnych
dla symulacji.
Pole Obrazy
Umożliwia kontrolę etapu wyświetlania obrazu. Jeśli
wartość jest równa 1, odtwarzane są wszystkie ramki.
Pole Filtr
Jeśli wartość jest równa 5, odtwarzana jest co piąta
ramka itd. Pole można edytować, gdy tryb symulacji
jest aktywny, ale symulacja nie jest uruchomiona.
Umożliwia wyświetlenie czasu trwania ruchu
mechanizmu, tak jak byłoby to zaobserwowane w
wypadku modelu fizycznego.
Wartość Czas
symulacji
Umożliwia wyświetlenie procentu ukończenia
symulacji.
Wartość Procent
Tworzenie symulacji | 67
Umożliwia wyświetlenie rzeczywistego czasu
potrzebnego do przeprowadzenia symulacji. Złożoność
Wartość Czas
rzeczywisty
obliczenia
modelu i zasoby komputera mają wpływ na tę wartość.
PORADA Można kliknąć przycisk Odśwież ekran, aby wyłączyć odświeżanie ekranu w
czasie symulacji. Symulacja jest przeprowadzana, ale nie istnieje graficzna reprezentacja.
Przed uruchomieniem symulacji należy zwiększyć jej długość.
Uruchamianie symulacji
1
W Panelu symulacji w polu Czas końcowy wprowadź wartość 10 sek.
2
Kliknij przycisk Uruchom w Panelu symulacji.
Komponent Drzwi porusza się z przyspieszeniem i opóźnieniem
odpowiednim w stosunku do siły grawitacji i bezwładności części.
UWAGA Kierunek grawitacji nie ma nic wspólnego z żadnym zewnętrznym
kierunkiem do góry lub do dołu, ale jest określany zgodnie z danym wektorem.
Ponieważ nie zostały jeszcze określone żadne siły tarcia ani tłumienia, mechanizm
jest bezstratny. Kąt łuku, po którym poruszają się drzwi, jest taki sam niezależnie
od długości przeprowadzania symulacji.
3
Jeśli symulacja jest nadal uruchomiona, kliknij przycisk Zatrzymaj na
panelu symulacji.
4
Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny.
68 | Rozdział 8 Symulacja ruchu
Tworzenie ruchomego
zespołu
W tym rozdziale
Aby symulować ruch dynamiczny w zespole, należy
zdefiniować mechaniczne złącza pomiędzy częściami.
■
■
Ten rozdział zapewnia podstawowe procesy robocze tworzenia
złączy.
■
■
9
69
Tworzenie bryły sztywnej
W niektórych przypadkach pożądane może być poruszanie części jako bryły
sztywnej, a złącze nie jest wymagane. W czasie ruchu spawana bryła zachowuje
się jak podzespół poruszany w zespole macierzystym z łańcuchem wiązania.
Tworzenie bryły sztywnej przy użyciu spawania
1
W przeglądarce rozwiń Nieruchome, a następnie kliknij wspornik:1.
2
W Grupach ruchomych kliknij drzwi:1, naciskając klawisz Ctrl.
Upewnij się, że obie części są wybrane.
3
Kliknij drzwi:1 prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz polecenie
Spawaj części.
Części stają się bryłą sztywną.
4
Wybierz grupę Spawane:1 i naciśnij klawisz F2.
Nazwa grupy spawanej jest polem tekstowym.
5
W polu tekstowym wpisz drzwi pełne:1.
Dodawanie złączy
Złącza stałe są najczęściej używanymi złączami i są oparte na różnych
kombinacjach obracania i przekształcania stopni swobody.
1
Kliknij narzędzie Konwertuj wiązania zespołu.
2
Wybierz część Słupka (2).
3
Wybierz część Połączenia (3).
70 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
4
Zaznacz pole wyboru obok obu wiązań i kliknij przycisk Zastosuj.
5
Wybierz część Połączenia (5).
6
Wybierz bryłę Dźwignika (6).
7
Zaznacz pola wyboru obok wiązań zestawiających i kliknij przycisk OK.
Potrzebne są jeszcze dwa złącza, aby zakończyć ten łańcuch kinematyczny.
Istniejące wiązania można konwertować, ale w następnym procesie
roboczym złącza zostaną utworzone ręcznie.
8
Kliknij narzędzie Wstaw złącze.
Rozwijane menu w górnej części okna dialogowego Wstaw złącze
wyświetla różne rodzaje dostępnych złączy. Dolna część dostarcza narzędzi
wyboru odpowiednich do wybranego typu złącza.
Złącze obrotowe jest określane domyślnie, a animacja obrotu jest
odtwarzana w pętli.
9
Wybierz Cylindryczne z menu złącza.
Dodawanie złączy | 71
PORADA Alternatywnie do menu rozwijanego można również użyć polecenia
Wyświetl tabelę złączy, aby wyświetlić reprezentację każdej kategorii złączy i
określonego typu złącza.
Oś Z
Podobnie jak w wypadku tworzenia wiązań zespołu, aby utworzyć złącze,
należy spełnić określone warunki.
1
Wybierz powierzchnię cylindryczną bryły dźwignika (1).
2
Kliknij prawym przyciskiem myszy w oknie graficznym i wybierz polecenie
Kontynuuj.
Włącza to narzędzia wyboru w polu Komponent 2.
3
Wybierz powierzchnię cylindryczną części trzonu dźwignika (3).
72 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
W tym przykładzie nie jest konieczne określanie początków i osi X, ale
konieczne jest dopasowanie osi Z na dwóch częściach. W wypadku
większości złączy osie Z dwóch wyborów muszą być dopasowane i
wskazywać ten sam kierunek. Dla tych dwóch wyborów osie Z domyślnie
wskazują ten sam kierunek. W razie potrzeby można użyć przycisku
Przełącz Z, aby przełączyć kierunek osi Z.
UWAGA Kolejność wyboru jest bardzo ważna. Najpierw należy wybrać
powierzchnię cylindryczną bryły dźwignika, a następnie powierzchnię cylindryczną
trzonu dźwignika. Aby cofnąć wybór, kliknij ponownie przycisk wyboru, a następnie
dokonaj nowego wyboru.
4
Kliknij przycisk OK w oknie dialogowym Wstaw złącze.
Układ złącza
W sensie ogólnym układ złącza jest podobny do narzędzia Obrót/przesunięcie
3D i do wskaźnika 3D oznaczającego osie X, Y i Z. Jednak różnicą jest fakt, że
osie X, Y i Z pochodzą z wybranej geometrii i nie są powiązane z częścią lub
układami współrzędnych zespołu.
Układ złącza | 73
Układ złącza korzysta także z kształtów, aby oznaczyć osie, a nie z kolorów.
Wektor X jest oznaczony pojedynczą strzałką. Wektor Y korzysta z podwójnej
strzałki. Z potrójnej strzałki korzysta wektor Z.
UWAGA Nie zachodzi potrzeba określania osi X, dopóki konkretna oś X nie jest
potrzebna dla danej akcji w programie Pisak wyjściowy.
Tworzenie złącza
1
Odsuń trzon dźwignika od wspornika, dzięki czemu widoczny będzie
otwór na wsporniku.
2
Kliknij narzędzie Wstaw złącze.
3
W oknie dialogowym Wstaw złącze w menu Złącze wybierz opcję
Cylindryczne.
4
Wybierz otwór w widełkach trzonu dźwignika, gdy otwory w widełkach
trzonu dźwignika i we wsporniku są równoległe.
5
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Kontynuuj.
6
Wybierz otwór na wsporniku.
74 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
7
Kliknij OK. Powróć do domyślnego widoku izometrycznego.
8
Przeciągnij i umieść drzwi tak jak to pokazano.
9
Kliknij przycisk Uruchom w Panelu symulacji. Części poruszają się jak
jeden mechanizm.
10
Jeśli symulacja nadal jest odtwarzana, naciśnij przycisk Zatrzymaj.
11
Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny.
Teraz użyte zostanie złącze kontaktowe pomiędzy drzwiami a częściami słupka
w celu zatrzymania drzwi po osiągnięciu stopera.
Wstawianie złącza kontaktowego
1
Kliknij narzędzie Wstaw złącze, a następnie wybierz Złącze
kontaktowe 2D.
2
Wybierz dolną płaszczyznę drzwi.
Układ złącza | 75
3
Wybierz punkt na stoperze.
4
Kliknij przycisk OK.
Wektor tego złącza musi być odwrócony.
76 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
Wstawianie wektora
1
W przeglądarce kliknij prawym przyciskiem myszy Złącze kontaktowe
2D (drzwi:1, słupek:1), a następnie wybierz Właściwości.
2
Kliknij przycisk Odwróć normalnie.
3
Kliknij przycisk OK.
4
Wróc do widoku izometrycznego, zmień wartość Obrazy na 4000, a
następnie kliknij opcję Odtwórz w Panelu symulacji. Drzwi stykają się ze
stoperem.
5
Kliknij przycisk Zatrzymaj.
6
Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny.
W rzeczywistości ruch drzwi nie jest kontrolowany przez grawitację, ale przez
pewne urządzenie lub mechanizm. W tym ćwiczeniu dodany zostanie
amortyzator sprężyny, który dostarczy siły niezbędnej do zamknięcia drzwi i
przytrzymania ich przy stoperze.
Dodaj sprężynę
1
Przeciągnij drzwi do pozycji, w której będą one spoczywać na stoperze
lub w jego pobliżu.
2
Kliknij dwukrotnie węzeł Grawitacja, a następnie zaznacz opcję Wyłącz.
3
Kliknij przycisk OK.
4
Kliknij narzędzie Wstaw złącze, a następnie wybierz opcję
Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik.
Układ złącza | 77
5
Wybierz krawędź kołową na bryle dźwignika. W tym wypadku punktem
wyboru jest punkt środkowy łuku.
6
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Kontynuuj.
7
Obróć model, a następnie wybierz płaszczyznę trzonu dźwignika.
78 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
8
Kliknij przycisk OK. Tworzona jest sprężyna.
Domyślnie sprężyna jest aktywna.
Definiowanie sprężyny
1
W węźle Złącza siłowe kliknij prawym przyciskiem myszy opcję
Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a następnie wybierz Właściwości.
Układ złącza | 79
2
W oknie dialogowym Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik w polu Sztywność
wpisz 1 N/mm.
3
Rozwiń okno dialogowe. Z menu Typ wybierz Amortyzator sprężyny.
4
Kliknij przycisk OK.
5
Powróć do widoku izometrycznego.
6
Kliknij przycisk Uruchom w Panelu symulacji.
Sprężyna przyciska drzwi do stopera. Bezwładność drzwi i opór sprężyny
tworzą cykl. Opór sprężyny ostatecznie pokonuje bezwładność drzwi.
Aby kontrolować gwałtowność ruchu drzwi po osiągnięciu stopera, do sprężyny
można dodać tłumienie.
Dodawanie tłumienia
1
Powróć do trybu konstrukcyjnego.
2
Kliknij prawym przyciskiem myszy Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a
następnie wybierz polecenie Właściwości.
3
Wprowadź wartość 1 N s/mm w polu Tłumienie.
Edycja rozmiaru sprężyny
1
W sekcji Wymiary zmień wartość Promień na 11.
2
W sekcji Właściwości zmień wartość Promień przewodu na 5.
UWAGA Są to jedynie zmiany kosmetyczne, które nie mają wpływu na właściwości
fizyczne danej sprężyny.
3
Kliknij przycisk OK.
4
Kliknij przycisk Uruchom w Panelu symulacji.
Ruch drzwi jest tłumiony, kontakt drzwi ze stoperem jest łagodniejszy, a
cykl odbijania jest znacznie skrócony.
Następnie symulowana będzie siła potrzebna do otwarcia drzwi.
Tworzenie siły
1
Powróć do trybu konstrukcyjnego.
80 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
2
Kliknij narzędzie Siła.
3
Wybierz wierzchołek na drzwiach.
4
Wybierz krawędź dla kierunku siły.
5
Wskaźnik kierunku powinien wskazywać w kierunku przeciwnym
do stopera na słupku. W oknie dialgowym Siła kliknij przycisk Odwróć
kierunek, aby odwrócić wektor.
6
W polu Wielkość wpisz 10 N i kliknij przycisk OK.
7
Powróć do widoku izometrycznego.
8
Przeciągnij drzwi do pozycji, w której będą one spoczywać na stoperze
lub w jego pobliżu.
9
Uruchom symulację. Siła pokonuje sprężynę i utrzymuje drzwi w stanie
otwarcia.
Układ złącza | 81
10
Powróć do Trybu konstrukcyjnego.
Siła jest wartością stałą i niesłabnącą. W miarę jak dynamiczne wpływy
siły, bezwładności części, tłumienia sprężyny i napięcia sprężyny niwelują
się nawzajem, mechanizm dochodzi do stanu równowagi.
Wektor pozostaje niezmieniony, pomimo że kąt krawędzi użyty do
określenia wektora siły zmienia się względem mechanizmu.
W tej sekcji dodane zostanie tłumienie momentu obrotowego w jednym ze
złączy. Aby wpływ tłumienia momentu obrotowego był lepiej widoczny, z
mechanizmu usunięty zostanie wpływ sprężyny.
Tworzenie tłumienia momentu obrotowego
1
Kliknij prawym przyciskiem myszy opcję Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik,
a następnie zaznacz polecenie Wyłącz siłownik.
2
Przeprowadź symulację, aby zaznajomić się z ruchem drzwi bez wpływu
tłumienia momentu obrotowego (lub sprężyny).
3
Powróć do Trybu konstrukcyjnego.
4
Dodaj tłumienie do złącza obrotowego pomiędzy częściami drzwi i słupka.
5
Kliknij prawym przyciskiem myszy Obrót (drzwi:1, słupek:1), a następnie
wybierz polecenie Właściwości.
6
Kliknij zakładkę SSS 1 (R).
7
Kliknij przycisk Edycja momentu obrotowego złącza.
8
Zaznacz pole wyboru Włącz moment obrotowy złącza.
9
W oknie Tłumienie wpisz 50 N mm s/st i kliknij przycisk OK.
Ikona przeglądarki dla tego złącza zmienia się, aby wskazać, że
zastosowany został moment obrotowy.
10
Uruchom symulację. Drzwi otwierają się tak jak wcześniej, ale ruch
cykliczny drzwi jest szybko ograniczany przez wartość tłumienia.
11
Powróć do trybu konstrukcyjnego.
82 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu
Narzędzia symulacji
W tym rozdziale
W tym rozdziale opisano sposoby zróżnicowania momentu
obrotowego złącza korzystając z Pisaka wejściowego, sposoby
■
■
analizowania symulacji korzystając z Pisaka wyjściowego oraz
sposoby eksportu obciążenia do Analizy naprężeń Autodesk
Inventor
®
.
10
83
Pisak wejściowy
Podobnie jak siła, wartość tłumiąca jest również stała. Można ustawić wartość
tłumiącą jako zmienną.
1
Kliknij prawym przyciskiem myszy n1:Obrót (drzwi:1, słupek:1), a
następnie wybierz polecenie Właściwości.
2
Kliknij zakładkę SSS 1 (R).
3
Kliknij przycisk Edytuj moment obrotowy złącza.
4
Kliknij przycisk Pisak wejściowy położony obok
pola Tłumienie.
Pisak wejściowy jest używany do zmiany momentu obrotowego złącza.
Pionowa oś wykresu reprezentuje obciążenie momentu obrotowego.
Pozioma oś reprezentuje czas. Rzut momentu obrotowego jest
reprezentowany przez czerwoną linię.
Zmiana momentu obrotowego złącza
1
Dwukrotnie kliknij linię obok wartości czasu 0,25, aby dodać nowy punkt
odniesienia.
2
Dwukrotnie kliknij linię obok wartości 0,75, aby dodać kolejny punkt
odniesienia.
Cztery punkty odniesienia definiują trzy sektory. Każdy sektor reprezentuje
warunki wartości tłumienia. Przesuniemy punkty odniesienia, aby
zaplanować zmiany w prędkości celem utworzenia zmiennego tłumienia.
3
Wybierz pierwszy sektor.
84 | Rozdział 10 Narzędzia symulacji
4
Upewnij się, że pola X1 i Y1 w sekcji Punkt początkowy są ustawione na
0
.
5
Wprowadź wartość 0,5 sek. w polu X2 w sekcji Punkt końcowy. Jest to
końcowa wartość czasu dla wybranego sektora.
6
Wprowadź wartość 70 N mm w polu Y2. Jest to najwyższa wartość
obciążenia dla wybranego sektora.
7
Wybierz drugi sektor.
8
Wprowadź wartość 1,1 s w polu X2 w sekcji Punkt końcowy.
9
Wprowadź wartość 70 N mm w polu Y2.
Zauważ, że wartości w sekcjach Punkt początkowy są dziedziczone z sekcji
Punkt końcowy poprzedniego sektora; punkt końcowy wcześniejszego
sektora jest punktem początkowym kolejnego.
Pisak wejściowy | 85
10
Wybierz trzeci sektor.
11
Wprowadź wartość 2,2 sek. w polu X2 w sekcji Punkt końcowy.
12
Wprowadź wartość 0 N mm w polu Y2. Naciśnij klawisz Tab, aby opuścić
pole i aktualizować wykres.
Teraz moment obrotowy zwiększa się przez około 0,50 sekundy, pozostaje
stały przez 0,60 sekundy, a następnie zmniejsza się.
13
Kliknij przycisk OK, a następnie kliknij przycisk OK w oknie dialogowym
Właściwości złącza.
14
Uruchom symulację.
Mimo że nie jest to zbyt widoczne, zmienne tłumienie modyfikuje ruch
bramy.
15
Powróć do trybu konstrukcyjnego.
86 | Rozdział 10 Narzędzia symulacji
Pisak wyjściowy
Korzystając z Pisaka wyjściowego można uzyskać wykresy i wartości
numeryczne wszystkich zmiennych wejściowych i wyjściowych w symulacji,
zarówno podczas obliczania, jak i po nim.
1
Kliknij prawym przyciskiem myszy złącze Obrót (drzwi:1, słupek:1), a
następnie wybierz Właściwości.
2
Kliknij zakładkę SSS 1 (R).
3
Kliknij przycisk Edytuj moment obrotowy złącza, a następnie usuń
zaznaczenie pola wyboru Włącz moment obrotowy złącza.
4
Kliknij przycisk OK.
5
Kliknij prawym przyciskiem myszy Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a
następnie usuń zaznaczenie pola Wyłącz siłownik. Sprężyna powinna być
aktywna.
6
Kliknij prawym przyciskiem myszy Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a
następnie wybierz polecenie Właściwości.
7
Wprowadź wartość 0,3 N s/mm w polu Tłumienie.
8
Kliknij przycisk OK.
Dodaj moment obrotowy do złącza pomiędzy częściami słupka i
połączenia.
9
Kliknij prawym przyciskiem myszy Obrót (słupek:1, połączenie:1), a
następnie wybierz polecenie Właściwości.
10
Kliknij zakładkę SSS 1 (R).
11
Kliknij przycisk Edytuj moment obrotowy złącza.
12
W oknie dialogowym Edytuj moment obrotowy złącza zaznacz pole
wyboru Włącz moment obrotowy złącza.
13
W polu Tłumienie wprowadź wartość 50 N mm s/st.
14
Kliknij przycisk OK.
Pisak wyjściowy | 87
Pisak wyjściowy
1
Kliknij narzędzie Pisak wyjściowy.
2
W przeglądarce Pisak wyjściowy rozwiń Obrót (słupek:1, połączenie:1).
3
Rozwiń folder Siła obrotu , a następnie wybierz fr[2.1].
4
Uruchom symulację. Podczas gdy symulacja jest uruchomiona, za pomocą
narzędzia Pisak wyjściowy tworzona jest wizualna reprezentacja siły.
UWAGA Skala wykresu jest dostosowana automatycznie do krzywej.
Przygotowanie do MES
1
Kliknij opcję Właściwości symulacji dynamicznej w panelu narzędzi
Symulacja dynamiczna.
2
W oknie dialogowym Ustawienia symulacji dynamicznej kliknij opcję
Analiza naprężeń AIP.
3
Kliknij przycisk OK.
Wybór części
1
W panelu narzędzi Symulacja dynamiczna kliknij opcję Eksport do MES.
2
W oknie dialogowym Eksport do MES kliknij strzałkę wyboru, aby
aktywować wybór części, jeśli to konieczne.
3
W oknie graficznym kliknij połączenie:1.
4
W oknie dialogowym kliknij przycisk OK.
Wybór powierzchni
1
W oknie dialogowym Wybór powierzchni obciążenia łożyska MES kliknij
połączenie:1.
2
Kliknij opcję Obrót (słupek:1, połączenie:1).
3
W oknie graficznym w części połączenia wybierz dwie powierzchnie
cylindryczne z odpowiednim złączem obrotowym.
4
W oknie dialogowym kliknij opcję Obrót (połączenie:1, bryła dźwignika:1).
88 | Rozdział 10 Narzędzia symulacji
5
W oknie graficznym w części połączenia wybierz powierzchnię
cylindryczną z tym złączem obrotowym.
6
W oknie dialogowym kliknij przycisk OK.
Wybór przedziałów czasu
1
Uruchom symulację.
2
W panelu przedziałów czasu Pisaka wyjściowego kliknij następujące
przedziały czasu: 0,4 sek., 0,935 sek. i 3,0 sek.
3
Zamknij Pisak wyjściowy.
Import do Analizy naprężeń Autodesk Inventor
1
W oknie graficznym kliknij prawym przyciskiem myszy połączenie:1 i
wybierz polecenie Edytuj.
Automatycznie wprowadzany jest tryb Części. Wszystkie części
mechanizmu, poza częścią wybraną do edycji, stają się przezroczyste.
2
Na głównym pasku narzędzi kliknij opcję Aplikacje ➤ Analiza naprężeń.
3
Na panelu narzędzi Analiza naprężeń kliknij opcję Obciążenia ruchem.
4
W oknie dialogowym komunikatu, które wyświetlane jest po zakończeniu
obliczania obciążenia, kliknij przycisk OK.
5
Na głównym pasku narzędzi kliknij narzędzie Uaktualnienie analizy
naprężeń.
W oknie graficznym wyświetlane są żądane wyniki naprężeń.
6
W przeglądarce Analiza naprężeń wybierz różne przedziały czasu, aby
zobaczyć odpowiednie wyniki.
Pisak wyjściowy | 89
90
Indeks
A
aktualizacja analiz
analiza naprężeń
funkcjonalność
narzędzia
procesy robocze
środowisko
wyniki
założenia
analizy
8, 10, 12, 15, 23–24, 28, 30, 36,
modalny
ponowne uruchamianie na projektach
poddanych edycji
procesy robocze
przetwarzanie końcowe
raporty
rozwiązywanie
siatkowanie
typy, ustawienia
uaktualnianie
wibracja
wyniki, odczyt
złożone
analizy częstotliwości rezonansowych 25
analizy częstotliwości wibracji
analizy modalne
analizy przetwarzania końcowego
ANSYS WorkBench
B
bryła sztywna, tworzenie
bryły spawane
C
ciągłość praw
Ć
ćwiczenia, warunki wstępne
G
geometria modelu, edycja
geometria, edycja
K
kolory konturów
Ł
łańcuchy kinematyczne
łańcuchy, kinematyczne
M
materiał, wybór
moment obrotowy złącza
N
naprężenia równoważne
naprężenia zredukowane
naprężenia, równoważne
narzędzia, analiza naprężeń
narzędzie Wstaw złącze
naturalne częstotliwości rezonansowe 12
niezbędne do ćwiczeń
O
obciążenia
parametry, ustawianie
podgląd przeglądarki
Indeks | 91
podsumowanie typów
usuwanie, dodawanie i edycja
wybór i zastosowanie
obciążenia bryły
obciążenia łożyska
obciążenia momentem
obciążenia nacisku
obciążenia niezerowego przesunięcia
okna dialogowe
Opcje częstotliwości
Panel symulacji
Parametry
Siła
Stan rozwiązań
Ustawienia analizy naprężeń
Wiązanie stałości
Wybierz materiał
okno dialogowe Eksport do MES
okno dialogowe Opcje częstotliwości 25
okno dialogowe Parametry
okno dialogowe Siła
okno dialogowe Stan rozwiązań
okno dialogowe Ustawienia analizy
naprężeń
okno dialogowe Wiązanie stałości
okno dialogowe Wybierz materiał
okno dialogowe Wybór powierzchni
obciążenia łożyska MES
opcje rozwiązań
opcje wyników częstotliwości
P
panel narzędzi, analiza naprężeń
Panel symulacji
czas końcowy
czas rzeczywisty obliczonych
wartości
filtr
obrazy
okno dialogowe
wartość czasu symulacji
wartość procentowa
parametry względne
parametry, ustawianie dla obciążeń
pasek kolorów
Pisak wejściowy
Pisak wyjściowy
pliki analizy (.ipa)
eksportowanie
naprawa nieskojarzonych
pliki, analizy
ponowne skojarzenie
polecenie Aktualizacja
polecenie Minimum
polecenie Raport
polecenie Uaktualnienie analizy
naprężeń
polecenie Warunek graniczny
polecenie Widoczność elementu
procesy robocze
analizy, typowe przeprowadzanie 15
zastosowanie obciążeń dla
analizy
przebieg prac
przeprowadzanie analiz
modalnych
przeglądarka, analiza naprężeń
przetwarzanie początkowe
R
raporty
drukowanie i rozprowadzanie
zapisywanie
rozwiązania
generowanie
metody
opcje, ustawienia
ponowne uruchamianie
S
siatki
tworzenie
ustawienia rozmiarów
ustawienia rozmiaru
widoki
wyświetlanie
siły
symulacja
92 | Indeks
spójne masy i bezwładność
sprężyny, wstawianie do złączy
stopień swobody
symbole obciążenia
wyświetlanie
symulacja dynamiczna
ciągłość praw
parametry względne
spójne masy i bezwładność
wyniki
założenia
System pomocy
T
tłumienie momentu obrotowego,
dodawanie do złączy
tłumienie, dodawanie do sprężyn
tryby
częstotliwość
opcje wyniku
tryby częstotliwości
typ pliku .ipa
typy analiz, ustawienia
U
układ złączy
W
wiązania
konwertowanie zespołu
podgląd przeglądarki
stałe przesunięcia
usuwanie, dodawanie i edycja
wybór i zastosowanie
zespół
wyniki
analiza naprężeń, odczyt
animacja
częstotliwość rezonansowa
naprężenia równoważne
odkształcenie
opcje częstotliwości
opcje wyświetlania
przeglądanie
uaktualnianie
współczynnik bezpieczeństwa
wyświetlanie analiz
wyniki częstotliwości rezonansowych 32
wyniki odkształcenia
wyświetlanie
wyniki współczynnika
bezpieczeństwa
Z
złącza
Indeks | 93
94
Document Outline
- Spis treści
- Analiza naprężeń
- Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
- Analiza modeli
- Przeglądanie wyników
- Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń
- Generowanie raportów
- Zarządzanie plikami Analizy naprężeń
- Symulacja
- Indeks
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Autodesk Inventor Professional 10 Analiza naprężeń Pierwsze kroki
Górniak, Wachnicki Pierwsze kroki w analizie danych (całość)
AutoCAD 2005 PL Pierwsze kroki a25pkp(1)
Pierwsze kroki z RGH JTAG Aktualizacja FreeBoota krok 4
Protel DXP Pierwsze kroki [PL]
1997 01 Pierwsze kroki w cyfrówce
NA130PL 02 2005 Pierwsze Kroki
AutoCAD 2004 Pierwsze kroki
GAMS pierwsze kroki
Pierwsze kroki ku Miłości 5, rozwój duchowy, Rozwój duchowy, ROZWOJ DUCHOWY- EZOTERYKA
3 Pierwsze kroki ku Miłości i
Pierwsze kroki ku Miłości
więcej podobnych podstron