Świat wartości wyłaniający się z "Pieśni" Kochanowskiego

Pieśń- podzielony na strofy utwór liryczny o poważnej zwykle tematyce.
Nowe pojmowanie Boga w świetle hymnu "Czego chcesz od nas Panie..."
świat jest konstrukcją idealnie harmonijną i piękną, a każdy jego szczegół
pełni określoną i użyteczną rolę
Bóg jest budowniczym świata, jego piękno tkwi w najdrobniejszych elementach
stworzonego dzieła i on porusza tym zdumiewającym mechanizmem
Człowiek wobec stworzonego przez Boga świata zachwycony i kontempluje jego
uroki. Wielbi Stwórcę, którego istnienie przenika cały wszechświat. Jest
wdzięczny za to, że może korzystać z tak hojnych darów, oddaje więc hołd i
liczy na opiekę Boga. W przeciwieństwie do średniowiecznych tekstów,
Kochanowski nie przypomina o śmierci, o życiu pozagrobowym, lecz głosi radość
życia. Pragnie, żeby człowiek dążył do poznania tego, co go otacza, żeby piękny
świat uczynił go szczęśliwym.
Humanistyczna pełnia życia i postawa stoicka w pieśniach Kochanowskiego
"Miło szaleć kiedy czas po temu..." - Horacjańskie carpe diem. Kochanowski ceni
poczucie humoru w wesołym towarzystwie, przy stole biesiadnym. Zachęca do
szukania szczęścia na ziemi, a nie w życiu pozagrobowym
"Chcemy sobie być radzi..." - Radość życia musi być oparta o stateczność i
mądrość. Poeta pochwala wesołą kompanię, humor, ale zaleca pogodę ducha,
zachowanie godności w znoszeniu problemów, trudności, przeciwności losu
"Nie porzucaj nadzieje..." - Poeta opiewa urodę świata, radość życia, chwali
aktywną, twórczą postawę człowieka. Zna ona zmienności losu i kaprysy fortuny,
w każdej sytuacji jednak zaleca zachowanie dystansu i pogody ducha
"Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony..." - Należy żyć godnie, przestrzegać
wartości moralnych i zarazem dbać o to, by życie było ciekawe, by niosło ze
sobą radość i szczęście. Poeta chwali dążenie do poznania świata i do tworzenia
piękna. Kochanowski docenia wartość swojej twórczości. Jest szczęśliwy, że
został obdarzony talentem poetyckim i może dać ludziom radość. Na wzór Horacego
poeta wierzy w moc i trwałość swojej poezji, odczuwa dumę, że jest artystą.