Polski opis programu fx Calc

background image

- 1 -

Wersja 4.7.0.

9.11.2015

Instalka

http://www.fx-calc.de/index_en.html


Uniwersalny kalkulator naukowy

dla Windows

Przekład

Robert Wi

ś

niewski

http://chomikuj.pl/bobwis



FX-Calc jest jednym z najbardziej zaawansowanych kalkulatorów przeznaczonych do definiowania,
wizualizacji i obliczania funkcji naukowych. Pozwala na definiowanie i natychmiastowe obliczanie
funkcji zawieraj

ą

cych do 5 zmiennych. Działa równie

ż

na liczbach zespolonych. Rozwi

ą

zuje równania

i analizuje funkcje z graficzn

ą

prezentacj

ą

wyników w formacie 2D i 3D. Wyznacza ekstrema lokalne,

punkty przegi

ę

cia, styczne oraz przeprowadza analiz

ę

regresji liniowej i interpolacje. Dokumentacja

(w j, angielskim) znajduje si

ę

w pliku PDF. Aplikacja działa w systemie Windows XP.


background image

- 2 -

SPIS TRE

Ś

CI


1. Fx-Calc – Uniwersalny kalkulator naukowy
1.1. Unikalne mo

ż

liwo

ś

ci

2. Instalacja
3. Podstawowe koncepcje
4. Skrócona tablica składni wprowadzanych obiektów
5. Obliczenia przykładowe
6. Obliczenia z funkcjami i nawiasami
7. Funkcje definiowane przez u

ż

ytkownika

7.1. Obliczanie przy korzystaniu z pami

ę

ci

8. Sumy i iloczyny
9. Inne operacje
9.1. Analiza funkcji
9.2. Obliczanie stycznych
9.3. Wykresy funkcji 2D
9.4. Wykresy funkcji 3D
9.5. Regresja liniowa
10. Baza danych warto

ś

ci stałych

10.1. Obliczanie pierwiastków
10.2. Pierwiastki dla argumentów innych ni

ż

0

10.3. Warto

ś

ci ekstremalne

10.4. Całki oznaczone
10.5. Punkty nieokre

ś

lone

10.6. Punkty brakuj

ą

ce, pierwiastki i ekstrema

11. Od Autora.

background image

- 3 -

1. Fx-Calc – Uniwersalny kalkulator naukowy


Program fx-Calc jest aktualnie jednym z z najbardziej zaawansowanych kalkulatorów pulpitowych dla
oblicze

ń

naukowych w

ś

rodowisku Windows. Pocz

ą

wszy od prostego okna oblicze

ń

, pozwala na

korzystanie z wbudowanych funkcji, sum i iloczynów.

Przykładowo, kilka klikni

ęć

myszk

ą

uruchamia iteracj

ę

Leibnitza do obliczania warto

ś

ci liczby

ππππ

.


Program fx-Calc pozwala na definiowanie, analizowanie i obliczanie funkcji naukowych i jest
doskonałym zamiennikiem starego kalkulatora Windows.

Niezale

ż

nie od oblicze

ń

i wizualizacji, mo

ż

na analizowa

ć

i rozwi

ą

zywa

ć

funkcje naukowe oraz

przeprowadza

ć

analiz

ę

regresji liniowej.


Chocia

ż

koncepcja Windows nie pozwala na zaawansowany wygl

ą

d interfejsu, du

żą

zalet

ą

programu

jest mo

ż

liwo

ść

wielokrotnego otwierania okien i porównywania wyników w razie potrzeby.


Aplikacja ta wymaga mniej ni

ż

750 kB pami

ę

ci i jest mniejsza od programu calc.exe wbudowanego

w Windows.

Aby skorzysta

ć

z interpretera DLL we własnych projektach, mo

ż

na uzyska

ć

jego kopi

ę

oraz

dokumentacj

ę

bezpo

ś

rednio od autora programu.

1.1. Unikalne mo

ż

liwo

ś

ci

Definiowanie i po

ś

rednie obliczanie funkcji maj

ą

cych do 5 zmiennych

Rozwi

ą

zywanie równa

ń

Analiza funkcji w poł

ą

czeniu z graficzna prezentacj

ą

wyników

Obliczanie parametrycznych sum i iloczynów

Wbudowana biblioteka funkcji

Wbudowana biblioteka stałych naukowych

Wykresy 2D zawieraj

ą

ce zło

ż

one grafiki

Mechanizm Open GL przy

ś

pieszaj

ą

cy tworzenie wykresów 3D

Wielokrotne okna wykresów i analiz w celu porównywania ró

ż

nych charakterystyk funkcji

Interaktywny moduł analizy regresji liniowej

Zautomatyzowana historia polece

ń

Wy

ś

wietlanie aktualnej warto

ś

ci pami

ę

ci w osobnym polu

Wbudowane przykłady

Obsługa liczb zespolonych

Obliczanie punktów nieokre

ś

lonych

background image

- 4 -

2. Instalacja


Wymagania systemowe:

Procesor CPU

X86 Dual Core poczwszy od 1,6 GHz

Pami

ęć

RAM

5123 MB

Dysk twardy HDD

3 MB

Karta grafkii

Wymagana Open GL 2,0

Systemy operacyjne

Windows Vista, Windows 7, Windows 8 (32 i 64 bit),
Windows XP (w ograniczeniu, ale działa)


Fx-Calc wymaga Microsoft dotNET v. 4.0 lub wy

ż

szej.


Instalacja jest bardzo prosta i przeprowadzana w sposób standardowy.


Wymagane jest tylko jedno ustawienie: Lokalizacja.

background image

- 5 -

Instalator tworzy odpowiedni wpis w menu Start i oferuje opcjonalne utworzenie ikony programu na
pulpicie. Istniej

ą

ce dane z wcze

ś

niejszej wersji s

ą

automatycznie przenoszone do nowej wersji.

Niezale

ż

nie od ikony programu, mo

ż

na utworzy

ć

skrót do pliku dokumentacji w formacie PDF.


Fx-Calc zawiera funkcj

ę

automatycznego sprawdzania aktualizacji. Gdy dost

ę

pna jest nowa wersja,

wówczas program oferuje skrót do

ś

ci

ą

gania nowej wersji po zamkni

ę

ciu aplikacji. Taki rodzaj

komunikacji internetowej jest tylko do czytania, tzn. Fx-Calc nie wysyła

ż

adnych danych z komputera

do Internetu.

3. Podstawowe koncepcje


Ka

ż

de obliczenie wymaga wprowadzenia danych w polu edycji. Fx-Calc oblicza natychmiast wyniki

podczas wpisywania. Format wyra

ż

e

ń

matematycznych jest podobny do BASIC, a wbudowana

klawiatura ułatwia wprowadzane funkcji. W razie popełnienia pomyłki w wyra

ż

eniu matematycznym,

program wy

ś

wietli odpowiedni komunikat o bł

ę

dzie. Zniknie on automatyczne po wprowadzeniu

korekty.


Interpreter rozró

ż

nia du

ż

e i małe litery ! Korzystaj

ą

c z klawiatury mo

ż

na wstawia

ć

poprawne nazwy

funkcji w polu edycji.


WA

Ż

NE


Fx-Calc korzysta z normalnej logiki oblicze

ń

naukowych o nazwie DAL (Direct Algebraic Logic).


Tak wi

ę

c mno

ż

enie * oraz dzielenie / jest wykonywane przed dodawaniem + i odejmowaniem -, np:


4 + 5 * 3 = 19, a nie 27

Z tego powodu wyra

ż

enia matematyczne obliczane s

ą

krok po kroku w zale

ż

no

ś

ci od hierarchii

operatorów.

background image

- 6 -

4. Skrócona tablica składni wprowadzanych obiektów

Poni

ż

sza tablica zawiera przegl

ą

d składni wprowadzanych obiektów:

Temat

Podtemat

Przykłady

Komentarze

Liczby
proste

1; 2,579; 3,14256;
0,0015

Jako separator dziesi

ę

tny mo

ż

na stosowa

ć

przecinek lub kropk

ę

Format

naukowy

4e-4; 6.623e-23

Litera e poprzedza wykładnik pot

ę

gi

o podstawie 10

Liczby

Liczby

zespolone

1+1i; 0-4i; 6e-12+i8e3;
(12-i3e-5)

Liczby zespolone w wyra

ż

eniu musz

ą

zawsze

zawiera

ć

oba elementy: rzeczywisty i urojony.

Gdy cz

ęść

urojona jest zerwa, wpisujemy 0

+

5+3.14; 546+3+6

Ka

ż

dy operator * lub / wykonywany jest wcze

ś

niej

-

5-3.14; 546-3-6

Ka

ż

dy operator * lub / wykonywany jest wcze

ś

niej

*

5*3.14; 546*3*6

Operator ten ma pierwsze

ń

stwo przed + lub -

W poni

ż

szych przypadkach operator mno

ż

enia

nie jest wymagany:

Mno

ż

enie dwóch zmiennych x*y jest takie

samo jak xy

Liczba i otwarty nawias 2,5*( ... jest takie
samo jak 2,5 (...

Funkcja 2,5*sin(30) jest taka sama jak
2,5sin(30)

Zmienna 2,5*x jest taka sama jak 2,5x

Nawias zamkni

ę

ty i otwarty ...)*(... jest taki

sam jak ...)(...

/

5/3.14; 546/3*6

Operator ten ma pierwsze

ń

stwo przed + lub -

Przykłady

pierwsze

ń

stwa

4+3*6 = 40
7+1/2 = 7,5

Najpierw obliczane jest 3*6 przed dodaniem 4
Dzielenie jest wykonywane przed dodaniem 7














Operatory

^

x^n; 4^3 = 64
5,23^2,77 = 97,77

W celu podniesienia liczby x do pot

ę

gi n, liczby te

mog

ą

by

ć

całkowite, ułamkowe

a nawet zespolone

Korzystanie

z funkcji

sin(30); f(x)=sin(x)
3^(1.2); 4^2

Ona te przykłady pokazuj

ą

jak korzysta si

ę

z funkcji. Zwykle zaczynamy od identyfikatora
funkcji. po czym nast

ę

puje argument funkcji

w nawiasach Jest to bardzo podobne do składni
j

ę

zyka BASIC. Wyj

ą

tkiem od tej zasady jest

funkcja pot

ę

gowa z której mo

ż

na korzysta

ć

za

pomoc

ą

operatora ^

Funkcje

wbudowane

Wszystkie wbudowane
funkcje

ln(x), exp(x), log(x), x^y, sqrt(x), abs(x), fac(x)
(facult), sin(x), cos(x), tan(x), cotan(x), pi,
arcsin(x), arccos(x), arctan(x), sinh(x), cosh(x),
tanh(x), Con(i); Rec(i);

Stopnie

i radiany

Funkcje
trygonometryczne

Dla funkcji trygonometrycznych mo

ż

na wybra

ć

argumenty w stopniach lub w radianach przy
korzystaniu z przycisków radiowych w górnym
prawym rogu kalkulatora











Funkcje

Funkcje

definiowane



f(x)=sin(x);
f(hight)=sqrt(hight*9,91

Wszystkie funkcje definiowane zaczynaj

ą

si

ę

od f(,

po czym nast

ę

puje do 5 parametrów, przy czym

ich separatorem jest przecinek, a na ko

ń

cu

znajduje si

ę

nawias zamykaj

ą

cy i znak równo

ś

ci

oraz wyra

ż

enie z tymi parametrami:


f(argument 1, argument 2,...) = Wyra

ż

enie


Program fx-Calc rozpoznaje te argumenty oraz
uaktywnia automatycznie odpowiednie pola.

background image

- 7 -

O czym nale

ż

y pami

ę

ta

ć

:

Ogólna zasada jest taka,

ż

e gdy mamy w

ą

tpliwo

ś

ci co do operatorów lub nawiasów, lepiej

skorzysta

ć

z nawiasów aby wyra

ż

enie było bardziej zrozumiałe

Obowi

ą

zuje hierarchia operatorów

Wej

ś

cia rozró

ż

niaj

ą

wielko

ś

ci liter

Liczby zespolone musz

ą

zawsze zawiera

ć

cz

ęść

rzeczywist

ą

i urojon

ą

– nawiasy mog

ą

pomóc przy ich wpisywaniu, ale nie s

ą

konieczne

Kalkulator ten jest bardzo tolerancyjny na brak operatorów mno

ż

enia, ale korzystanie z nich

zmniejsza mo

ż

liwo

ść

popełnienia bł

ę

du,

5. Obliczenia przykładowe

W celu wykonywania prostych oblicze

ń

, wprowadza

ć

wymagane zadania w polu tekstowym – wyniki

oblicze

ń

b

ę

d

ą

pojawiały si

ę

w miar

ę

wpisywania danych. Program fx-Calc przetwarza wyra

ż

enia

korzystaj

ą

c z hierarchii operatorów, np.:

lub:


Mo

ż

na korzysta

ć

z naukowego formatu liczb, np. 5e-5, co jest równe 0,00005. Ponadto, fx-Calc

obsługuje liczby zespolone korzystaj

ą

c z poni

ż

szego formatu:

r +/- i z


gdzie r jest cz

ęś

ci

ą

rzeczywist

ą

, z jest cz

ęś

ci

ą

urojon

ą

, znak plus lub minus przed liter

ą

i definiuje

znak składowej z., np.:

4-ie-3 lub 0+2i

background image

- 8 -

Poni

ż

ej podano przykład takich oblicze

ń

na liczbach zespolonych:


W celu wykonania zło

ż

onych oblicze

ń

na liczbach zespolonych, fx-Calc oferuje funkcje sprz

ęż

enia

liczb zespolonych i obliczania odwrotno

ś

ci liczb zespolonych. Typowym przykładem jest obliczanie

pierwiastka kwadratowego z liczby ujemnej:

6. Obliczenia z funkcjami i nawiasami

Podstaw

ą

jest równie

ż

porównywanie prostych operacji arytmetycznych bez zbytniej komplikacji.

Takie funkcje wymagaj

ą

ce korzystania z nawiasów mo

ż

na wstawia

ć

w polu tekstowym pry korzystaniu

z odpowiednich przycisków. Pami

ęć

dynamiczna pozwala przynajmniej teoretycznie na stosowanie

nieograniczonych poziomów nawiasów w wyra

ż

eniach matematycznych. Przy dzisiejszych rozmiarach

pami

ę

ci, nie ma

ż

adnych ogranicze

ń

w tym zakresie, np.:


lub przy korzystaniu z funkcji sinus:

background image

- 9 -

Wszystkie zaimplementowane funkcje wyst

ę

puj

ą

ce w wi

ę

kszo

ś

ci kalkulatorów naukowych mo

ż

na

znale

źć

wskazuj

ą

c kursorem przycisk funkcyjny. Szczególnym przypadkiem jest obliczanie

pierwiastków innych ni

ż

kwadratowe. Poni

ż

sze dwa przykłady pokazuj

ą

jak to mo

ż

na w prosty sposób

wykona

ć

korzystaj

ą

c z funkcji pot

ę

gowej y^x (np. do obliczenia pierwiastka 3-go i 4-go stopnia):


7. Funkcje definiowane przez u

ż

ytkownika

Krotko mówi

ą

c, funkcje te definiuj

ą

jak mo

ż

na obliczy

ć

okre

ś

lony wynik na podstawie pewnych

parametrów lub zmiennych. Takie zmienne mog

ą

mie

ć

własne nazwy, a fx-Calc mo

ż

e zarz

ą

dza

ć

funkcjami definiowanymi korz6staj

ąć

z własnej, malej bazy danych. Program pozwala na korzystanie

do 5 zmiennych w tych funkcjach.
Ka

ż

da nazwa zmiennej musi zaczyna

ć

si

ę

liter

ą

i musi by

ć

inna od nazwy wbudowanej funkcji, np.

takiej jak sin lub ln. Zmienne s

ą

automatycznie wykrywane podczas ich wpisywania w polu tekstowym

przy czym jednocze

ś

nie aktywowane s

ą

odpowiednie pola (pod polem tekstowym) zgodne z nazwami

zmiennych.

Nale

ż

y pami

ę

ta

ć

,

ż

e wszystkie funkcje definiowane zaczynaj

ą

si

ę

od f(, po czym nast

ę

puje do

5 parametrów, przy czym ich separatorem jest przecinek, np w postaci f(a1,b2,c3,.... Na ko

ń

cu

znajduje si

ę

nawias zamykaj

ą

cy oraz znak równo

ś

ci i wyra

ż

enie z tymi parametrami, npi:

f(a1, b2, c3) = a1*b2*c3


Najłatwiej to zapami

ę

ta

ć

na podstawie przykładów:


Wszystkie warto

ś

ci zmiennych (w naszym przykładzie x1 i x2) mo

ż

na zmienia

ć

w celu obliczania

nowego wyniku funkcji.

background image

- 10 -

Ka

ż

da funkcja definiowana jest przechowywana bazie danych funkcji Function Database (otwieranej

po klikni

ę

ciu przycisku

), co pozwala na ich wywoływanie przez podwójne klikni

ę

cie wymaganej

funkcji

Inn

ą

mo

ż

liwo

ś

ci

ą

jest wywołanie historii polece

ń

, po klikni

ę

ciu przycisku Calculation History


WA

Ż

NE :


Po podwójnym klikni

ę

ciu zaznaczonej pozycji, zostanie ona natychmiast wstawiona do kalkulatora.

Odnosi si

ę

to do wszystkich okienek baz danych.

7.1. Obliczanie przy korzystaniu z pami

ę

ci


Program fx-Calc obsługuje rozszerzon

ą

manipulacj

ę

aktualnej warto

ś

ci w pami

ę

ci za pomoc

ą

czterech podstawowych operacji. Aktualna zawarto

ść

pami

ę

ci jest wy

ś

wietlana w dolnym prawym

rogu głównego okna Value in Memory.

Warto

ść

pocz

ą

tkowa wynosi 0 i mo

ż

na j

ą

przede wszystkim zmienia

ć

przyciskami

oraz

.

background image

- 11 -

Przycisk

wywołuje zawarto

ść

pami

ę

ci wstawia j

ą

w polu edycji, a przycisk

oczyszcza

zawarto

ść

pami

ę

ci nadaj

ą

c jej warto

ść

0.


Program fx-Calc wykonuje poni

ż

sze obliczenia na pami

ę

ci:


Dodaje wynik do pami

ę

ci


Odejmuje wynik z pami

ę

ci


Mno

ż

y wynik w pami

ę

ci


Dzieli wynik w pami

ę

ci

8. Sumy i iloczyny

Sumy i iloczyny s

ą

nieco bardziej zło

ż

one ni

ż

definiowane funkcje. W odró

ż

nieniu od wyra

ż

enia

funkcji, sumy i iloczyny wymagaj

ą

punktu startowego oraz liczy iteracji. Chocia

ż

samo sumowanie jest

proste, to punkt startowy = 0 nie zawsze jest poprawny dla iloczynu
nnym wa

ż

nym aspektem jest obserwowanie jak zachowuje si

ę

okre

ś

lone wyra

ż

enie i program musi

mie

ć

znale

źć

koniec iteracji podany przez u

ż

ytkownika. Mo

ż

na to sprawdzi

ć

ustawiaj

ą

c liczb

ę

iteracji

na 0 lub wciskaj

ą

c przycisk

gdy chcemy zatrzyma

ć

proces oblicze

ń

. Najlepiej to ilustruj

ą

poni

ż

sze przykłady.


Aby zsumowa

ć

wszystkie liczby od 0 do 100, wystarczy wprowadzi

ć

poni

ż

sze wyra

ż

enie:


Poni

ż

szy przykład ilustruje korzystanie z wyra

ż

enia funkcyjnego:

background image

- 12 -

Warto

ść

mo

ż

na ustawi

ć

w odpowiednim polu zmiennej je

ś

li nie jest aktywowane automatycznie Nawet

je

ś

li n jest rozpoznawane i prezentowane w polu zmiennej, wszelkie warto

ś

ci tego pola b

ę

d

ą

ignorowane i nadpisywane przez warto

ś

ci z wyra

ż

enia.


Wyra

ż

enie S

(0

;

100

;f

(

n

,

x

)

=

n

/

(

x

+

n

))

zawiera poni

ż

sze elementy:

S = suma (P = iloczyn)

Licznik n od 0

Licznik n do 100

Wyra

ż

enie to korzysta z funkcji f

(

n

,

x

)

=

n

/

(

x

+

n

))


Jak wspomniano wcze

ś

niej, obowi

ą

zuje to równie

ż

dla iloczynu za wyj

ą

tkiem zmiany litery S na P.

Drugi parametr naszego przykładu jest ustawiony na 0, a program oblicza sum

ę

lub iloczyn do chwili

klikni

ę

cia przycisku

przez u

ż

ytkownika (oczywi

ś

cie, zatrzymanie nast

ę

puje automatycznie po

zako

ń

czeniu oblicze

ń

).


Wszystkie cztery przyciski sumy i iloczynu znajduj

ą

si

ę

w lewym górnym rogu klawiatury kalkulatora.


Chocia

ż

ten kalkulator wykonuje wszystkie obliczenia w trakcie wprowadzania danych, to jednak nie

ma to miejsca w przypadku sum i iloczynów. Powód jest oczywisty. Obliczenia wymagaj

ą

iteracji.

Dlatego trzeba klikn

ąć

zielony przycisk

w celu uruchomienia oblicze

ń

..


Poni

ż

ej przytoczono przykład stosowania sumy do obliczania liczby

π

:

S(0;1000;f(n)=((-1)^n/4^n)(2/(4n+1)+2/(4n+2)+1/(4n+3)))


9. Inne operacje

Program fx-Calc pozwala na:

Wykre

ś

lanie funkcji w 2D i 3D`

Rozwi

ą

zywanie i analizowanie funkcji

Przeprowadzanie analizy regresji liniowej.




Ka

ż

dy z tych modułów zaczyna si

ę

wbudowanym przykładem, który ilustruje stosowane parametry

oraz składni

ę

modułu.


Wszystkie przykłady mo

ż

na łatwo zmienia

ć

i stosowa

ć

wg uznania.

background image

- 13 -

Wa

ż

ne wskazówki:


Wszystkie moduły zawieraj

ą

metody sprawdzania wprowadzanych danych. Gdy wpis zawiera

niepoprawne dane, wowczas obliczenia zostan

ą

przerwane i zasygnalizowany jest bł

ą

d, który nale

ż

y

skorygowa

ć

.


ę

dy sygnalizowane s

ą

przez:

Czerwony kolor tekstu w polach edycji`

Tekst informuj

ą

cy w osobnym polu pod polem edycji.

9.1. Analiza funkcji

Analiza funkcji

mo

ż

e by

ć

czasochłonna, zwłaszcza przy bardziej zło

ż

onych wyra

ż

eniach.


Program oferuje mo

ż

liwo

ść

ogl

ą

dania wielu pierwiastków i ekstremów lokalnych w

ś

ci

ś

le

zdefiniowanym przedziale. Obliczenia oparte s

ą

na algorytmach numerycznych co ułatwia skanowanie

przedziałów i zmiany ich znaków lub pochodnych funkcji. Jest bardzo elastyczne i stabilne, ale ma
pewne ograniczenia. W szczególno

ś

ci nale

ż

y korzysta

ć

z odpowiednich przedziałów i parametrów.

Ponadto mo

ż

na korzysta

ć

z wykresów funkcji w celu weryfikacji rozwi

ą

za

ń

.


Moduł analizy oblicza:

Pierwiastki funkcji

Ekstrema lokalne

Punkty przegi

ę

cia

Interaktywn

ą

iteracj

ę

Newtona

Całki oznaczone


Wa

ż

ne: Zakładka definicji funkcji Function mo

ż

e by

ć

stosowana równie

ż

dla innych zakładek.

Tak wi

ę

c gdy chcemy zmieni

ć

funkcj

ę

lub jej przedział, mo

ż

na korzysta

ć

z tej pierwszej zakładki.




Rozwi

ą

zywanie równa

ń

jest bardzo proste. Wystarczy wybra

ć

zakładk

ę

Solution, zmieni

ć

warto

ść

docelow

ą

i klikn

ąć

przycisk

:

background image

- 14 -


Korzystaj

ą

c z zakładki Function Plot, mo

ż

na łatwo zweryfikowa

ć

wszystkie wyniki na wykresie:


Na koniec, moduł ten pozwala w zakładce Integration na obliczanie całki oznaczonej funkcji.
Program umo

ż

liwia jednoczesne otwieranie wielu instancji tego okna w celu porównywania ró

ż

nych

scenariuszy

background image

- 15 -

9.2. Obliczanie stycznych


Obliczanie stycznych do równa

ń

w zakładce Tangent jest oparte na obliczeniach numerycznych

pierwszej pochodnej danej funkcji w okre

ś

lonym punkcie x danych. Punkt startowy x jest zwykle

ś

redni

ą

z przedziału analizowanej funkcji i mo

ż

e by

ć

łatwo zmieniony przez ustawienie jego warto

ś

ci

w pierwszym polu tekstowym. Uzyskanie poprawnych wyników wymaga aby dana funkcja była

ż

niczkowalna w wybranym przedziale.


Program fx-Calc oblicza styczn

ą

do równania za pomoc

ą

przycisku

oferuje mo

ż

liwo

ść

transferu

uzyskanego równania bezpo

ś

rednio do okna kalkulatora. Na dole tego okna znajduje si

ę

przycisk

pozwalaj

ą

cy na wykonanie nast

ę

pnej iteracji Newtona. Podczas tej operacji mo

ż

na

obserwowa

ć

jak styczna zbli

ż

a si

ę

do nast

ę

pnego rozwi

ą

zania danej funkcji. Zwykle proces tej jest

szybko zbie

ż

ny i najcz

ęś

ciej wystarczy 5 kroków aby uzyska

ć

wynik ko

ń

cowy.


9.3. Wykresy funkcji 2D

Przycisk

w prawym górnym rogu kalkulatora otwiera okno wykresów dwuwymiarowych

2D Graphics z aktywn

ą

zakładk

ą

Ordinary Function pozwalaj

ą

ce na wykre

ś

lanie jednej lub kilka

zwykłych funkcji. Program mo

ż

e wy

ś

wietla

ć

tabel

ę

zawarto

ś

ci i pole zawarto

ś

ci edytora.

background image

- 16 -

Korzystaj

ą

c z pól zaznaczania na dole tego okna, mo

ż

na wybiera

ć

poni

ż

sze opcje:

Wykres funkcji zawarty w polu edycji Plot function in editor field (opcja domy

ś

lna)

Wykresy funkcji zawartych w tabeli Plot functions in table

Wykresy z edytora i z tabeli funkcji


Korzystaj

ą

c z dolnych i górnych granic funkcji, mo

ż

na wizualizowa

ć

funkcje i istotnych ró

ż

nicach. Inn

ą

mo

ż

liwo

ś

ci

ą

jest wykre

ś

lanie funkcji parametrycznych, co pozwala na wizualizacj

ę

okre

ś

lonych

wła

ś

ciwo

ś

ci funkcji w zale

ż

no

ś

ci od wybranych parametrów. W celu zmiany funkcji lub jej opcji, klikn

ąć

funkcj

ę

w dolnej tabeli. Zawarto

ść

górnego pola edycji automatycznie zmieni si

ę

wy

ś

wietlaj

ą

c klikni

ę

t

ą

funkcj

ę

. Ka

ż

da zmiana opcji, zmieni natychmiast odpowiedni pola tabeli. Tryb ten jest wskazywany

przez zmian

ę

koloru tła i nagłówka pola edytora.


W celu opuszczenie tego trybu, wystarczy klikn

ąć

w pustym miejscu tabeli.


Inn

ą

now

ą

opcj

ą

jest wykre

ś

lanie funkcji przy korzystaniu z liczb zespolonych. W tym przypadku

program wykre

ś

la dwa wykresy funkcji: jeden dla składowej rzeczywistej a drugi dla składowej

urojonej. Ponadto, mo

ż

na wzbogaca

ć

wykresy dodaj

ą

c do nich wykresy pochodnych. Tak wi

ę

c

obydwie linie mo

ż

na wizualizowa

ć

na jednym diagramie:

Kilka funkcji (pole edytora i tabela)

Ka

ż

da z nich mo

ż

e mie

ć

poni

ż

sze opcje:

Pochodna funkcji
Rozszerzenie zespolone (cz

ęść

urojona)

Drugi wynik pierwiastka kwadratowego

Stopnie lub radiany dla funkcji trygonometrycznych

W razie potrzeby, mo

ż

na zmniejszy

ć

zdefiniowane granice.


Przyciski radiowe na dole tego okna pozwalaj

ą

na prezentacj

ę

wykresów w postaci linii, punktów lub

wypełnie

ń

kolorami.

Przycisk

wykre

ś

la odpowieni wykres:

background image

- 17 -


W celu wizualizacji funkcji parametrycznej, druga zakładka Parametric Function otwiera okienko
dialogowe pozwalaj

ą

ce na definiowanie poni

ż

szych wielko

ś

ci:

Liczby wy

ś

wietlanych funkcji

Warto

ś

ci pocz

ą

tkowej ka

ż

dego parametru

Warto

ś

ci ko

ń

cowej ka

ż

dego parametru

Kolorów

Przedziału

Warto

ś

ci granicznych

Po klikni

ę

ciu przycisku

uzyskujemy poni

ż

szy diagram:


background image

- 18 -

Na diagramie funkcji parametrycznej, program pozwala na wstawienie do 40 kroków parametrów na
jednym wykresie. Kursor graficzny umo

ż

liwia ogl

ą

danie współrz

ę

dnych okre

ś

lonych punktów. Program

fx-Calc pozwala na otwieranie wielu instancji wykresów parametrycznych w tym oknie w celu
porównywania ró

ż

nych scenariuszy.

9.4. Wykresy funkcji 3D

Klikni

ę

cie przycisku

w prawym górnym rogu kalkulatora otwiera okno 3D Function Plot

pozwalaj

ą

ce na tworzenie wykresów powierzchni trójwymiarowych Z = f(x,y). Sterownik Open GL

pozwala na manipulacj

ę

wykresów w czasie rzeczywistym przy korzystaniu z przyspieszanego

sprz

ę

towo interfejsu graficznego komputera.


Program fx-Calc oferuje dwie metody definiowania obiektów 3D:

Definiowanie obiektów w postaci funkcji Z = f(x,y)

Definiowanie x, y, z jako wektorów za pomoc

ą

współrz

ę

dnych biegunowych r oraz phi (

φ

).


Nie działa to w komputerach bez zainstalowanego sterownika Open GL.

background image

- 19 -

Podobnie do wykresów 2D,m wykresy 3D oferuj

ą

mo

ż

liwo

ść

ustawiania granic warto

ś

ci Z Klikni

ę

cie

zakładki OpenGL 3D pozwala na uzyskanie poni

ż

szego wykresu funkcyjnego.



W oknie tym mo

ż

na:

Obraca

ć

r

ę

cznie wykres 3D myszk

ą

przy wci

ś

ni

ę

tym jej lewym klawiszu

Wy

ś

wietla

ć

siatk

ę

zamiast powierzchni gładkiej

Przybli

ż

a

ć

(powi

ę

ksza

ć

) i oddala

ć

(pomniejsza

ć

)

Uruchamia

ć

automatyczne obracanie



W przypadku modelu biegunowego (zakładka 3D vector) otwiera si

ę

poni

ż

sze okno: deklarowania

ustawie

ń

:




Natomiast klikni

ę

cie zakładki OpenGL 3D wy

ś

wietla odpowiadaj

ą

cy wykres wektorowy:

background image

- 20 -



Program fx-Calc pozwala na otwieranie wielu instancji wykresów w tym oknie w celu porównywania

ż

nych scenariuszy.

9.5. Regresja liniowa


W statystyce, prosta regresja liniowa jest estymacj

ą

metod

ą

najmniejszych kwadratów modelu regresji

liniowej o jednej zmiennej obja

ś

niaj

ą

cej. Inaczej mówi

ą

c, prosta regresja liniowa dopasowuje lini

ę

prost

ą

do zestawu punktów w taki sposób, aby suma kwadratów reszt modelu (tzn. pionowych

odległo

ś

ci mi

ę

dzy punktami zestawu danych a dopasowan

ą

lini

ą

) była mo

ż

liwie jak najmniejsza.

Po klikni

ę

ciu przycisku

w prawym górnym rogu kalkulatora, otwiera si

ę

okno analizy regresji

Regression zawieraj

ą

ce dwie pary warto

ś

ci danych x i y. Program oblicza funkcj

ę

liniow

ą

oraz tworzy

odpowiedni wykres.

Korzystaj

ą

c z przycisku

mo

ż

na kopiowa

ć

uzyskany wykres do schowka, a klikaj

ą

c przycisk

mo

ż

na wklei

ć

aktualn

ą

funkcj

ę

wynikow

ą

do pola edycji kalkulatora w celu jej

wykorzystania w dalszych obliczeniach.


Program fx-Calc pozwala na otwieranie wielu instancji wykresów w tym oknie w celu porównywania

ż

nych scenariuszy.

background image

- 21 -

10. Baza danych warto

ś

ci stałych

Klikni

ę

cie przycisku

z lewej strony klawiatury kalkulatora otwiera okno Scentific Constants

zawieraj

ą

ce mał

ą

baz

ę

stałych naukowych. Podwójne klikni

ę

cie dowolnej stałej kopiuje j

ą

do pola

edycji kalkulatora i okno bazy danych zostaje zamkni

ę

te.

W celu skopiowania stałej do kalkulatora mo

ż

na równie

ż

klikn

ąć

przycisk

.



Obliczenia i metody numeryczne

W celu wykonywania oblicze

ń

, program fx-Calc musi interpretowa

ć

wszystkie wej

ś

cia. Realizuje si

ę

to

za pomoc

ą

specjalnie ładowanego programu, który przekształca wej

ś

cia na szybszy kod wykonawczy.

Kod ten jest nast

ę

pnie wykorzystywany w obliczeniach i w indywidualnych iteracjach.

Program fx-Calc korzysta tylko z metod numerycznych do rozwi

ą

zywania równa

ń

, całek oznaczonych

oraz do wyznaczania warto

ś

ci ekstremalnych. Metody te s

ą

dobrze znane i dostosowane specjalnie

dla fx-Calc. Zarówno interpreter jak i metody obliczeniowe s

ą

składnikami tego programu.



Metody numeryczne

Do obliczania pierwiastków, rozwi

ą

za

ń

, całek oznaczonych i ekstremów, istniej

ą

na ogół dwa sposoby.

Pierwszy z nich analizuje wyra

ż

enie matematyczne (symboliczne), rozwi

ą

zuje je oblicza. Tworzy to

najbardziej dokładne wyniki i zawiera reguły stosowane do wszystkich funkcji. Wad

ą

tej metody jest

rosn

ą

ca zło

ż

ono

ść

przy zagnie

ż

d

ż

aniu funkcji i w wyra

ż

eniach trudniejszych do analizy. Dotyczy to

zwłaszcza całek oznaczonych, ale pierwiastki równa

ń

s

ą

obliczane szybko. Program fx-Calc korzysta

najcz

ęś

ciej z tej metody do rozwi

ą

zywania wi

ę

kszo

ś

ci zada

ń

. W pozostałych przypadkach program

korzysta z metod numerycznych. Jednak i te metody maj

ą

swoje zalety i wady.


Te ostatnie s

ą

ni

ż

ej wymienione:

Konieczno

ść

zdefiniowania analizowanego przedziału (nic poza nim nie b

ę

dzie wynikiem)

Okre

ś

lona niedokładno

ść

(kryterium przerwania oblicze

ń

w przypadku iteracji)

Pierwiastki wy

ż

szych rz

ę

dów nie s

ą

definiowane jako takie.


Zalet

ą

metod numerycznych jest ich uniwersalno

ść

. Tak wi

ę

c s

ą

one bardzo przydatne do

weryfikowania wyników na podstawie wykresów, które pozwalaj

ą

natychmiast na porównywanie

wszystkich wyników.

background image

- 22 -

Przykładowo, klikni

ę

cie przycisku

w prawym górnym rogu głównego okna kalkulatora

otwiera okno analizy funkcji f(x) Analyse (patrz rozdział 9.1).
Klikni

ę

cie w nim zakładki Function Plot otwiera okno aktualnego wykresu z wynikami analizy funkcji.


W odró

ż

nieniu od weryfikacji wyników, wykres ten ilustruje zachowanie si

ę

funkcji.

10.1. Obliczanie pierwiastków


Obliczanie pierwiastków równa

ń

(w postaci f(x) = 0) jest bardziej zło

ż

one ni

ż

mo

ż

na s

ą

dzi

ć

na

pierwszy rzut oka. Niezale

ż

nie od zmiany znaku, istniej

ą

tutaj specjalne sytuacje:

Wierzchołki funkcji, które nie wykazuj

ą

zmiany znaku

Funkcje o małym zakresie analizowanego przedziału


Przy poszukiwania pierwiastków, funkcja jest analizowana w celu wyznaczenia zakresu warto

ś

ci oraz

opcjonalnie jest odpowiednio przekształcana. Program korzysta przy tym z metody zagnie

ż

d

ż

ania

przedziałów (metoda bisekcji), która sprawdza zmiany znak funkcji w przedziale.

background image

- 23 -

Nast

ę

pnie wyznaczane s

ą

wierzchołki funkcji – równie

ż

numerycznie. Jest to numeryczne szukanie

ż

nic. Odnajdywane s

ą

przy tym pierwiastki. Metoda Newtona jest tutaj nieprzydatna, poniewa

ż

nie

zawsze uzyskuje si

ę

zbie

ż

no

ść

je

ś

li funkcje nie s

ą

ci

ą

gle ró

ż

niczkowalne.

10.2. Pierwiastki dla argumentów innych ni

ż

0


Obliczanie pierwiastków ma równie

ż

miejsce przy szukaniu rozwi

ą

za

ń

równania fx(x), nawet je

ś

li

funkcja jest zdefiniowana jako:

0 = f(x) - stała


Jest ona analizowana pry korzystaniu z tej samej metody jak przy poszukiwaniu pierwiiastków

10.3. Warto

ś

ci ekstremalne


Obliczanie ekstremów pozwala na szybkie sprawdzenie rozmieszczenia pierwiastków oraz na
stosowanie transformacji. Jednak tworzenie drugiej pochodnej ró

ż

nic mo

ż

e by

ć

niestabilne i dlatego

pomija si

ę

je przy obliczaniu pików drugiej pochodnej. To równie

ż

tłumaczy dlaczego fx-Calc nie

oblicza punktów po

ś

rednich. W ka

ż

dym przypadku zmiana znaku pierwszej pochodnej odpowiada

realnym ekstremom.

10.4. Całki oznaczone


Całki oznaczone s

ą

cz

ęś

ciej przedmiotem metod numerycznych ni

ż

warto

ś

ci pierwiastków oraz

ekstremów, chocia

ż

rzadko wyst

ę

puj

ą

w analizie funkcji f(x). W tym konkretnym przypadku, fx-Calc

korzysta z metody trapezów, która dzieli badany obszar na 1000 podprzedziałów z du

żą

precyzj

ą

.


Przed ka

ż

dym obliczaniem całki, fx-Calc analizuje funkcj

ę

wyznaczaj

ą

c jej pierwiastki oraz ekstrema.

Program korzysta z tych wyników do definiowania cz

ą

stkowych zakresów całkowania w celu

uzyskania mo

ż

liwie jak najwi

ę

kszej dokładno

ś

ci.

10.5. Punkty nieokre

ś

lone


W celu obliczania nieokre

ś

lono

ś

ci funkcji gdy mianownik funkcji ułamkowej staje si

ę

zerem, program

łamie funkcj

ę

w mianowniku i w odpowiednich punktach. W takich przypadkach s

ą

to punkty

nieokre

ś

lone.


Istniej

ą

pewne ograniczenia dokładno

ś

ci przy obliczaniu tych punktów.


Program fx-Calc rozwi

ą

zuje ten problem numerycznie gdy warto

ść

bezwzgl

ę

dna mianownika jest

mniejsza od 1e-5. Inny przypadek nieokre

ś

lono

ś

ci ma miejsce przy trygonometrycznej funkcji tangens.

Program fx-Calc wyznacza ten punkt dla argumentu równego

ππππ

/2.

background image

- 24 -

10.6. Punkty brakuj

ą

ce, pierwiastki i ekstrema


Wszystkie wcze

ś

niej opisane metody były testowane i dopasowane do najwi

ę

kszej przydatno

ś

ci.

Tym niemniej mog

ą

wyst

ą

pi

ć

pewne braki oczekiwanych wyników i dlatego warto je porównywa

ć

oraz

sprawdza

ć

korzystaj

ą

c z wykresów. Wy

ś

wietlaj

ą

one wyniki uzyskiwane metodami numerycznymi dla

najlepiej ustawionych parametrów.

Pierwszym sposobem jest zwi

ę

kszenie liczby podprzedziałów i wykonanie dokładnego

skanowania funkcji

Mo

ż

liwo

ś

ci te obejmuj

ą

:

Ustawienie pełnego przedziału funkcji

Zmiana dokładno

ś

ci parametrów.


Oczywi

ś

cie, kombinacja wszystkich mo

ż

liwo

ś

ci zwi

ę

ksza szanse powodzenia zgodnie z wybran

ą

precyzj

ą

. Dokładno

ść

odchyle

ń

mniejsza od 1e-15 jest praktycznie bezu

ż

yteczna nawet dla danych

podwójnej dokładno

ś

ci.


Krytyczne przypadki s

ą

funkcjami o bardzo małych lub bardzo du

ż

ych zakresach:

|F(x)| < 1e-50

|F(x)| < 1e+100


Program optymalizuje te przypadki przez odpowiedni

ą

transformacj

ę

warto

ś

ci funkcji Jednak nie

zawsze jest to skuteczne. Dokładne sprawdzanie wykresów pozwala na wykrywanie niezgodno

ś

ci.


11. Od Autora

Przede wszystkim pochodz

ę

z Niemiec i mam nadziej

ę

,

ż

e mój przekład jest wystarczaj

ą

cy. Je

ś

li nie,

prosz

ę

o kontakt ze mn

ą

.


Program fx-Calc mo

ż

e by

ć

bardzo silnym narz

ę

dziem w wi

ę

kszym stopniu do badania funkcji ni

ż

do

algebry. Wi

ę

kszo

ść

oblicze

ń

statystycznych i algebraicznych jest zwykle cz

ęś

ci

ą

typowych arkuszy

kalkulacyjnych, np. takich jak Excel lub Open Office i dlatego nie implementowano szerzej tych
zagadnie

ń

.


Moim drugim celem było utworzenie aplikacji mo

ż

liwie jak najłatwiejszej w stosowaniu. Mam nadziej

ę

,

ż

e zostało to osi

ą

gni

ę

te.


Bardzo prosz

ę

o nadsyłanie swoich uwag i propozycji, zwłaszcza w zakresie poprawy tej aplikacji

Ż

ycz

ę

powodzenia przy korzystaniu z fx-Calc,

Hans Jörg ;-)



Author: Hans Jörg Schmidt, Fasanenweg 10, 99869 Drei Gleichen, Germany

Google+

E-mail:

info@fx-calc.de


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Polski opis programu FX ChemStruct 1
Polski opis programu EST
Polski opis programów pakietu winPenPack Flash 2Gb
Polski opis programu QJot Portable, Opisy programów FREE
Polski opis programu Cleanse Uninstaller Pro, Opisy programów FREE
Polski opis programu CurveFitter 2, Opisy programów FREE
Polski opis programu Autoruns
Polski opis programu Chemistry Problems
Polski opis programu RealWorld Paint, Opisy programów FREE
Polski opis programu BUSINESS CARD DESIGNER PRO
Polski opis programu InterReg 3 2 2
Polski opis FX ChemStruct 1, Opisy programów FREE
Polski opis Eigenmath, Opisy programów FREE
Polski opis Cactus Spam Filter, Opisy programów FREE

więcej podobnych podstron