N

iedawno „drogą kupna” nabyłem

„cyfraka”. Radość była wielka,

choć, niestety, trwała krótko. Ku-

beł zimnej wody spłynął na moją spękaną

słońcem twarz w samym środku upalnej go-

rączki, gdy chcąc wykonać kolejne zdjęcie,

ujrzałem komunikat o braku wolnego miej-

sca na karcie. Osłupiałem. Ręce mi opadły.

Błysnęła lampa i – tak jak w tym dowcipie

o ludziach znad morza – doznałem olśnie-

nia! Oczywiście – trzeba zakupić więcej pa-

mięci, bo w przeciwnym razie wycieczki do

komputera (w celu przegrania zdjęć) będę

musiał odbywać częściej, niż chadzam do

toalety! No dobrze, kupuję, tylko co, gdzie

i dlaczego tak drogo? Może by tak jakiś test,

porównanie? Krótka rozmowa z Radkiem

Janickim i... oto jest – zestawienie możliwo-

ści 32 modeli. Ja już wiem, czym „zasilę”

swojego Coolpiksa, a Ty?

Nie wszyscy chyba wiedzą, że pamięć

flash ma już 14 lat. Wprowadzono wówczas

na rynek chipy EEPROM – Electrically Erasa-

ble Programmable Random Access Memory,

czyli elektrycznie kasowa(l)ne, programo-

walne pamięci ROM. Do dziś montowane są

one pod maską każdego komputera – wła-

śnie w nich zaszyty jest pecetowy BIOS.

A przenośne pamięci flash to nic innego jak

takie właśnie EEPROM-y, tylko nieco nowo-

cześniejsze – pamięci te można kasować blo-

kowo, dzięki czemu proces ten jest znacznie

szybszy.

Niestety, na rynku nie ma jednego stan-

dardu. Dostępnych jest pięć różnych rozwią-

zań, wzajemnie niekompatybilnych. Kartę

musimy więc dopasować do urządzenia,

które posiadamy, do rzadkości należą bo-

wiem sytuacje, by aparat cyfrowy czy

kamera były wyposażone w gniazda dwóch

różnych nośników pamięci. Nawet jednak je-

śli już wiesz, na jaki standard jesteś skazany

– warto się przyjrzeć wynikom testu, karty

bowiem różnią się między sobą. Testy prze-

prowadziliśmy po podłączeniu do czytnika

FireWire, który nie spowalniał kart (w prze-

ciwieństwie do czytników USB 1.1). Pomiary

wykonaliśmy za pomocą oprogramowania

HD Tach w wersji 2.61.

CompactFlash (CF)

Karty CF to najstarsze (ale i najbardziej chy-

ba dopracowane) przenośne pamięci flash.

Pierwsze wprowadziła firma SanDisk w roku

1994. Mają mocną pozycję – zdobyły ponad

CHIP

| PAŹDZIERNIK 2002

Decydując się na MicroDrive’a, pamiętajmy, że

pasuje on tylko

do urządzeń

obsługujących pamięci CF typ II.

98

AK TUALNOŚCI

>>

TEMAT NUMERU

>>

HARDWARE

>>

SOFT WARE

>>

INTERNET I G@DŻET Y

>>

PORADY

>>

MAGAZYN

maciek k

u

lczyńs

ki

Wybierz najlepszą pamięć dla swojego „cyfraka” (i nie tylko)

Komu w drogę, temu flash!

Co łączy „cyfraka”, dobrą kamerę cyfrową, odtwarzacz MP3 i przenośną pamięć, modnie ostatnio noszoną

w postaci breloczka? Oczywiście nośniki pamięci wykonane w technologii flash. Małe, poręczne, lekkie, łatwe

w użytkowaniu i taniejące z dnia na dzień.

Radosław Janicki, Jerzy Michalczyk

99

AK TUALNOŚCI

>>

TEMAT NUMERU

>>

HARDWARE

>>

SOFT WARE

>>

INTERNET I G@DŻET Y

>>

PORADY

>>

MAGAZYN

Test pamięci flash

optycznych CD-ROM. Oznacza to deklaro-

waną przez producenta prędkość pracy kar-

ty wyrażoną liczbą, przez którą należy po-

mnożyć wartość 150 KB/s, czyli prędkość

transferu z nośnika CD 1x.

Jak wskazują wyniki testu, pamięci CF to

najszybsze, ale jednocześnie najbardziej

„nierówne” karty typu flash. Starsze modele

sprawują się nieco słabiej (czytaj: porówny-

walnie z innymi nośnikami – transfery mini-

mum 1,5 MB/s przy odczycie i 0,5 MB/s

przy zapisie), ale za to te najnowsze to

prawdziwe wyścigówki, pozostawiające

resztę nośników daleko w tyle. Najszybsze

„CF-ki” zapisują dane z prędkościami prawie

dwuipółkrotnie większymi (około 2,2 MB/s)

niż pozostałe „flesze”. Odczyt (na poziomie

3–4 MB/s) również prawie dwukrotnie prze-

kracza możliwości pozostałych urządzeń.

Ze spokojnym sumieniem polecamy dwie

testowane „kości”: Kingstona CF 128 MB,

którego można nazwać King Kongiem odczy-

tu (transfer 4 MB/s), oraz nieco tylko słabszą

kartę firmy Pretec – CF 512 MB. Te dwa mo-

dele charakteryzowały się bardzo dobrymi

transferami w obie strony (do i z karty).

Reszta peletonu była już trochę bardziej nie-

równa. Przykładowo: należące do czołówki

pod względem zapisu karty SanDisk CF serii

Ultra czytały dane z prędkością „jedynie”

2 MB, czyli dwukrotnie wolniej niż wspo-

mniany model Kingstona. Najsłabsze modele

są porównywalne z innymi nośnikami.

nie). Można co prawda spotkać jeszcze star-

sze karty obsługujące tylko jedno napięcie,

są one jednak rzadkością.

Maksymalna pojemność dostępnych kart

CompactFlash wynosi obecnie 1 GB, zado-

woli więc ona nawet bardzo wymagających

użytkowników. Nie zadowoli ich natomiast

z pewnością cena, która w przypadku du-

żych pamięci rośnie szybciej niż pojemność

(patrz: wykres).

Oznaczenia na kartach typu 8x, 12x na-

wiązują do prędkości pracy napędów

60 procent rynku wszystkich nieulotnych pa-

mięci przenośnych. Są zgodne ze standar-

dem PCMCIA oraz ATA/IDE, dzięki czemu

do podłączenia ich do notebooka bądź pece-

ta wystarczy tani adapter z minimalną ilością

elektroniki. Za to udogodnienie płacimy rela-

tywnie dużymi rozmiarami i wagą, ale z dru-

giej strony karty te są zazwyczaj bezproble-

mowe, jeżeli chodzi o kompatybilność.

Każda może być zasilana jednym z dwóch

napięć 3,3 V albo 5 V (sama rozpozna, jakie

napięcie udostępnia aparat czy inne urządze-

CHIP

| PAŹDZIERNIK 2002

100

»

Koszt megabajta rośnie:

teore-

tycznie im więcej pamięci, tym powinna

mniej kosztować, jak się jednak okazuje, naj-

tańsze są kości 128–256 MB. Większe pojem-

ności wymagają stosowania zaawansowa-

nych technologii produkcji, stąd rosnący lub

stały koszt jednego megabajta. Przeraża cena

pamięci MS i SD – jest dwukrotnie wyższa

niż w wypadku innych kart!

[MB]

CompactFlash

SmartMedia

Secure Digital

Multimedia Card

Memory Stick

MicroDrive

Błyskawiczny kurs budowy i działania pamięci nieulotnej

»

Flash na błysk

Konstrukcja pamięci flash jest prosta jak
budowa... tranzystora polowego. Komórka
flash to w zasadzie taki właśnie kawałek
struktury półprzewodnikowej, tyle że odro-
binę nietypowy. Normalny tranzystor polo-
wy składa się (upraszczając) z trzech
warstw półprzewodnika: źródła, bramki
i drenu. Zmiana potencjału na bramce ste-
ruje przepływem prądu z drenu do źródła.
W pamięci flash bramkę podzielono na
dwie części, rozdzielając ją cieniutką war-
stwą izolatora (tlenku krzemu).
Jedna część – odseparowana od
reszty tranzystora – nazywana jest
bramką kontrolną, druga, połączo-
na ze źródłem i drenem – bramką
pływającą.

Po przyłożeniu odpowiednio du-

żego napięcia do drenu tak zwany
efekt tunelowy (zjawisko kwanto-
we) powoduje przedostanie się
elektronów ze źródła do bramki
pływającej i uwięzienie ich na izo-

latorze. W ten sposób

programujemy

(za-

pisujemy) dane w pamięci. Elektrony nie
ulecą z komórki nawet po zaniku zasilania,
uwięzione barierą potencjałów wytworzo-
ną na styku półprzewodnika (bramka pły-
wająca) i izolatora. W zależności od tego,
ile z nich znajduje się w pułapce – taki ma-
my „stan” pojedynczej celi. Jeśli ładunków
mamy dużo – hamują one przepływ prądu
ze źródła, jeśli nie ma ich wcale – na wyj-
ściu dostajemy maksymalne napięcie.

Odczyt

realizowany jest na zasadzie po-

równania napięcia otrzymywanego na dre-
nie tranzystora z napięciem wzorcowym.
Jeśli poziom przekracza wartość wzorcową,
oznacza to jedynkę, jeśli nie – zero. W no-
woczesnych pamięciach typu MLC (Multi-
Level Cell Technology) dzięki precyzyjnym
mechanizmom dozowania elektronów
i porównywania potencjału możliwe jest
zapamiętywanie i sprawdzanie nie jedne-
go, lecz kilku poziomów napięć w pojedyn-

czej celi. Dzięki temu w jednym tranzysto-
rze można zapisać więcej niż jeden bit in-
formacji. Pozwala to zwiększyć ilość zapa-
miętywanych danych bez konieczności
przebudowy struktury krzemowej samej
pamięci.

Kasowanie

to ostatnia operacja, jaką

można wykonać na komórce pamięci flash.
Realizujemy to bardzo prosto, usuwając
elektrony z

powierzchni dielektryka

(izolatora), czyli, inaczej mówiąc, zapisu-
jąc w tranzystorze same jedynki.

6,0

8,0

4,0

2,0

32

64

128

256

512

1024

0

izolator

przepływ prądu

bramka kontrolna

bramka pływajaca

linia bitu

linia adresowa

Dren

źródło

Cena a pojemność

[zł]

CHIP

| PAŹDZIERNIK 2002

Takie wyniki nasuwają dwa wnioski. Po

pierwsze, SM dobrze sprawdzą się wszędzie

tam, gdzie liczy się przede wszystkim od-

czyt danych, czyli np. w odtwarzaczach

MP3. Jeśli mamy takie urządzenie i potrze-

bujemy dodatkowej pamięci, wówczas kartę

możemy w zasadzie wybrać w ciemno. Po

drugie, kupując SM do aparatu cyfrowego

czy, palmtopa musisz uważać na prędkość

zapisu. Szczególnie w przypadku kilkume-

gapikselowych „cyfraków” czas zapisu zdję-

cia może się wydłużyć nawet o 100%. Ogól-

nie najlepiej sprawowały się modele firm

Kingston i Pretec, natomiast pamięci Toshi-

by, SanDiska oraz przetestowana dla porów-

nania czteromegabajtowa karta znaj-

dująca się w naszym redakcyjnym

aparacie firmy Agfa były, niestety,

wolniejsze.

0,76 mm, a waga – 2 g! Jednocześnie mają

one również największą powierzchnię, co

przy niewielkiej grubości czyni te karty dość

delikatnym medium. Maksymalna pojem-

ność dostępnych obecnie modeli to zaledwie

128 MB, w niektórych zastosowaniach może

nie być wystarczająca. Produkowane są

w dwóch wersjach różniących się zasila-

niem: 3,3 V albo 5 V (to starsze konstruk-

cje). Karty w zależności od napięcia mają

ścięty inny róg obudowy – 3,3-woltowe lewy,

a 5-woltowe – prawy. Musisz koniecznie

sprawdzić, jakiego napięcia używa Twoje

urządzenie, i kupić odpowiednią kartę .

Powinieneś również zwrócić uwagę na

pobór energii przez kartę. Pamięci różnych

producentów pobierają prąd w ilościach róż-

niących się nawet o 50%. Nie jest to bez zna-

czenia, szczególnie jeśli pracujemy na bate-

riach. Dla kart SM pobór mocy waha się

średnio w granicach 10–40 mA.

Bardzo ciekawie prezentują się wyniki te-

stu: prędkość odczytu danych ze wszystkich

ośmiu testowanych kart była niemal iden-

tyczna i oscylowała wokół 2,55 MB/s, z od-

chyleniami rzędu 75 KB/s. Większe różnice

występują podczas zapisu. Co gorsza, jest on

znacznie wolniejszy niż odczyt. Najszybsza

karta Pretec SM 128 MB zapisywała dane

z prędkością 950 KB/s, gdy najwolniejszy

SanDisk SM 128 MB osiągał już tylko 570,4

KB/s, czyli pracował prawie dwukrotnie

wolniej.

Pod względem transferów CF mają tylko jed-

nego prawdziwego konkurenta – miniaturo-

wy dysk IBM-a MicroDrive, o którym jeszcze

będzie dalej mowa.

Kupując kartę CompactFlash, zwróć uwa-

gę, czy ma certyfikat CFA (Compact Flash

Association). Jest to organizacja ustanawia-

jąca standardy dla producentów urządzeń

pracujących na kartach CF. Jeżeli na karcie

widnieje napis „Digital Film Compilant”,

możemy mieć pewność, że cyfrowy aparat

będzie z nią pracował. Zazwyczaj na pudeł-

ku powinien być również tekst typu: „Rede-

fining Film & Data Storage” i lista urządzeń,

z którymi współpracuje pamięć. Decydując

się na konkretny model, trzeba też spraw-

dzić, czy jest to typ I czy II. Różnica polega

przede wszystkim na grubości kart. Typ

I ma 3,3 mm grubości, a II – 5 mm.

Niektóre karty CF wyposażone są dodat-

kowo w kontroler USB (nawet to się udało

zmieścić!). Co to oznacza? Sam czytnik USB

można w takim przypadku sprowadzić do

postaci jedynie kabelka i gniazda na kartę.

Taniej! Pamiętaj jednak, że gdy w Twoje ręce

trafi karta bez wspomnianego kontrolera,

wtedy taki czytnik na nic Ci się nie przyda.

Warto więc wydać trochę więcej pieniędzy,

by mieć spokój z kompatybilnością.

SmartMedia (SM)

SM to jedne z najlżejszych i najcieńszych

kart typu flash. Ich grubość nie przekracza

100

AK TUALNOŚCI

>>

TEMAT NUMERU

>>

HARDWARE

>>

SOFT WARE

>>

INTERNET I G@DŻET Y

>>

PORADY

>>

MAGAZYN

Test pamięci flash

Wymiary dł.×szer.×wys. [mm]

Waga [g]
Zasilanie
Pobór prądu (spoczynek) [µA]

Pobór prądu (praca) [mA]
Typowa pojemność [MB]

Zastosowanie

Aparaty cyfrowe

Kamery cyfrowe

Odtwarzacze MP3
Telefony komórkowe
Drukarki

Parametr/karta

42,8×36,4×3,3 (I),
42,8×36,4×5 (II)
11,4
3 V i 5 V
200–500

20–35
8–1024

Canon, Nikon, Pentax,
Kodak, Casio
(60% rynku)
–

10% rynku

–

HP, Epson

CompactFlash

47×45×0,76

2
5 V lub 3,3 V
100

10
4–128

Olympus, Fuji
(30% rynku)

–

30% rynku
–
HP, Epson

SmartMedia

42,8×36,4×5

16
3,3 V i 5 V
650 (I generacja)
200 (II generacja)
200–280
170–1024

Canon, Nikon, Pen-
tax, Kodak,
Casio
–

Rzadko
–
HP, Epson

MicroDrive

50×21,5×2,8

4
3,3 V
b.d.

45
4–256

Sony

Sony

Sony
Sony
Epson (z adapterem)

Memory Stick

32×24×2,1 (SD),
32×24×1,4 (MM)
2/1,5
3,3 V
100

35
4–512 (1024 w 2. kw.
2002)

Toshiba, Panasonic,
HP, Minolta

Wszyscy producenci
(poza Sony)
60% rynku
Siemens, Nokia
Epson (z adapterem)

Secure Digital/
MultiMedia Card

Tylko czytnik zgodny z FireWire (np.

Sagatek DRW-CF

) bądź USB 2.0 pozwoli

w pełni wykorzystać przepustowość naj-
szybszych kart.

Porównanie parametrów standardów pamięci przenośnych

b.d. – brak danych

MultiMedia Card
(MMC) i Secure

Digital (SD)

Karty MMC są naj-

mniejsze spośród

wszystkich prze-

nośnych pamięci

nieulotnych, zarów-

no pod względem gabarytów,

jak i wagi. Stanowią wynik

współpracy dwóch firm Siemens

i SanDisk. Powstały w roku 1997.

Ich niewielkie rozmiary prede-

stynują je do zastosowań w od-

twarzaczach MP3, kamerach wi-

deo, odbiornikach GPS i tele-

fonach komórkowych.

Secure Digital (SD) stanowią

rozwinięcie kart MMC. Są nieco

grubsze, jednak pozostałe wy-

miary „pasują”, dzięki czemu

dość dużo urządzeń obsługuje

oba typy kart. Niemniej trzeba

uważać i zawsze przed zakupem

sprawdzić, czy w posiadanym

przez nas urządzeniu karta bę-

dzie działała. SD zostały pomy-

ślane do zastosowań audio-w-

ideo (są powszechnie stosowane

w kamerach cyfrowych do zapi-

su zdjęć i filmów MPEG-4).

Zaimplementowano w

nich

mechanizmy zapobiegające nie-

legalnemu kopiowaniu utworów

chronionych prawami autorski-

mi. W efekcie karty SD mają sie-

dem wyprowadzeń (MMC tylko

pięć). Dwa dodatkowe służą

właśnie do przesyłania sygna-

łów umożliwiających

Na wyprawie i tak potrzebna jest pojemniejsza pamięć

»

Załaduj magazynek

Choć nowe pamięci flash mo-
gą osiągać pojemności 1 GB,
to jednak nie każdego stać na
wyłożenie niemal 4000 zł na
taką kartę. Jak więc pogodzić
potrzebę pojemności z ceną?
W domu nie ma problemu –
raz na jakiś czas przeładowuje-
my informacje z aparatu do
komputera. Natomiast w po-
dróży, na wczasach? W takim
przypadku możemy się zaopa-
trzyć w przenośny dysk twardy
z wbudowanym czytnikiem.
Dostępnych jest kilka tego ty-
pu urządzeń:

Image Tank

– podłą-

czany do USB 1.1, po-
zwala na zamontowa-
nie dowolnego dysku
2,5-calowego. Jest
magazynem i jedno-
cześnie czytnikiem
kart CompactFlash
i SmartMedia. Nieste-
ty, wymaga zastoso-
wania osobnego zasi-
lania.

Multimedia Data-

bank

– wyposażony

w interfejs USB 1.1
współpracuje z do-
wolnym dyskiem 2,5-
calowym oraz karta-
mi CF i MM. Cieka-
wostką jest możli-

wość podłączenia urządzenia
do wejścia wideo i odtwarza-
nia plików JPG, MP3 oraz
MPEG. Wymaga osobnego za-
silania.

MindStor

– magazynek

z dwoma złączami USB 1.1 i Fi-
reWire, wyposażony standar-
dowo w 2,5-calowe dyski o po-
jemności 10, 20 i 30 GB. Zale-
tami są niewielkie wymiary, in-
formacyjny wyświetlacz LCD,
brak ograniczeń w transferze
(FireWire) oraz wbudowany
akumulator NiMh.

MindStor pozwoli załadować

dane

z dowolnej karty.

Może też służyć

jako bardzo poręczna pamięć masowa.

102

»

CHIP

| PAŹDZIERNIK 2002

ry Stick, niemal niestosowane w urządze-

niach innych producentów. Czy to się opła-

ca? Firmie Sony – z pewnością. Klientom,

niestety, niekoniecznie, szczególnie ze

względu na ceny, które są niemal dwukrotnie

wyższe w porównaniu z wartością innych

nośników.

Zalety kart typu Memory Stick to przede

wszystkim niewielka waga i rozmiary. Do

wad należy zaliczyć, niestety, słabą wydaj-

ność. Urządzenia te charakteryzują się naj-

słabszym odczytem spośród testowanych

pamięci, a zapis niewiele przekracza możli-

wości kart MultiMedia Card. Jeśli już zdecy-

dujemy się na sprzęt firmy Sony, jesteśmy

skazani na oferowane rozwiązanie. Pamię-

tajmy o osiągach wszędzie tam, gdzie ma to

znaczenie – np. przy zakupie aparatu cyfro-

wego z

wielomegapikselową matrycą,

szczególnie gdy zamierzamy robić dużo

zdjęć seryjnych, wymagających szybkiego

składowania danych.

słów na wyciągnięcie większych pieniędzy

od klienta.

Sony jest wielką korporacją, którą stać na

promowanie i utrzymywanie akcesoriów

i komponentów niezgodnych z „resztą świa-

ta”. Do znanych wszystkim MiniDisków do-

łączyły kasety MicroMV oraz pamięci Memo-

sprzętowe kodowanie oraz dekodowanie za-

bezpieczonych utworów. SD wyposażone są

dodatkowo w zatrzask pozwalający mecha-

nicznie zabezpieczyć je przed zapisem i przy-

padkowym skasowaniem ważnych danych.

Mimo małych gabarytów owych kart pro-

ducentom udało się „upchnąć” na niewiel-

kiej powierzchni nawet 256 MB pamięci,

a SanDisk zapowiada wprowadzenie pod ko-

niec roku kart 512-megabajtowych.

Testy pokazują, że SD są nawet dwukrot-

nie szybsze od MultiMedia Card (przy od-

czycie), ale, niestety, nie dorównują ani pa-

mięciom SmartMedia, ani CompactFlash

(tym najszybszym). Mimo to transfery

z karty na poziomie 2 MB/s można uznać za

całkiem przyzwoite. MMC pracowały już tyl-

ko z prędkością 1 MB/s, co pozostawia je

w stosunku do innych technologii daleko

w tyle. Z zapisem jest, niestety, znacznie go-

rzej. Najszybsza karta SD zapisywała dane

z prędkością 885,8 KB/s, a najwolniejsza

(SanDisk MMC 32 MB) – zaledwie 88,6

KB/s. To ponad 36 razy słabiej od najszyb-

szego w zapisie MicroDrive’a!

Jeśli zamierzasz zakupić kartę SD/MMC,

powinieneś wiedzieć, że nie zawsze dobrze

współpracują one z czytnikami obsługujący-

mi je poprzez przejściówkę (np. SD->CF).

Zdarza się, że przejściówka obsługuje jedy-

nie karty do określonej pojemności bądź nie

obsługuje kart MMC. Przed zakupem radzi-

my sprawdzić kompatybilność rzeczonych

urządzeń.

Memory Stick (MS)

Czy pamiętacie jeszcze radzieckie tory nie-

pasujące do rozstawu osi pociągów z reszty

świata? A nietypowe śrubki o innym niż nor-

malny gwincie? A lewostronny ruch w An-

glii? Brak kompatybilności to albo dziedzic-

two przeszłości, albo nakaz jedynie słusznej

ideologii, albo... jeden z ciekawszych pomy-

102

AK TUALNOŚCI

>>

TEMAT NUMERU

>>

HARDWARE

>>

SOFT WARE

>>

INTERNET I G@DŻET Y

>>

PORADY

>>

MAGAZYN

Test pamięci flash

8 MB

16 MB

32 MB
64 MB

128 MB
192 MB

256 MB
384 MB

512 MB

1GB

Pojemność
karty

4

2

1

1

1

8

4

2

2

1

16

8

5

4

3

32

16

10

8

6

64

32

21

16

12

96

48

32

24

19

128

64

42

32

25

192

96

64

48

38

256

128

85

64

51

512

256

170

128 102

1

2

3

4

5

40

20

13

10

8

80

40

26

20

16

160

80

53

40

32

320

160

106

80

64

640

320

213

160

128

960

480

320

240

192

1280

640

426

320

256

1920

960

640

480

384

2560

1280

853

640

512

5120

2560

1706

1280

1024

1

2

3

4

5

Ile zdjęć zmieścisz na karcie

Format skompresowany – (10:1)

Wielkość matrycy aparatu [megapiksele]

Format nieskompresowany

Wielkość matrycy aparatu [megapiksele]

Nikon CF 16 MB

SanDisk CF 64 MB

Pixo Media CF 64MB

Pretec CF 64 MB

SanDisk CF 128 MB Ultra

SanDisk CF 128 MB

Pretec CF 128 MB

Kingston CF 128 MB

Lexar CF 128 MB

Pretec CF 512 MB

SanDisk CF 512 MB Ultra

IBM Micro Drive 1 GB

Pixo CF 128 MB

Pretec MMC 32 MB

SanDisk MMC 32 MB

Pretec MMC 64 MB

Kingston MMC 64 MB

SanDisk MMC 64 MB

SanDisk MS 64 MB

SanDisk MS 128 MB

SanDisk SD 32 MB

Pretec SD 64 MB

SanDisk SD 64 MB

Kingston SD 128 MB

Agfa SM 4 MB

SanDisk SM 32 MB

Toshiba SM 64 MB

SanDisk SM 64 MB

Pretec SM 64 MB

SanDisk SM 128 MB

Kingston SM 128 MB

Pretec SM 128 MB

Model

513,6

797,8

680,3

812,5

2182,5

839,5

609,1

2230,8

1377,5

2256,3

2314,1

3243,2

1554,5

325,1

88,6

404,3

389,0

368,1

572,9

533,9

391,0

636,4

885,8

689,6

621,5

603,1

635,3

581,3

768,1

570,4

781,3

950,4

Zapis
[KB/s]

CHIP

Lab

1)

CSI

FotoJoker

ComDis

CSI

CSI

ComDis

Dominik

K-Consult

ComDis

CSI

CHIP

Lab

1)

FotoJoker

ComDis

CSI

ComDis

Dominik

CSI

CSI

CSI

CSI

ComDis

CSI

Dominik

CHIP

Lab

1)

CSI

CHIP

Lab

1)

CSI

ComDis

CSI

Dominik

ComDis

Dostawca

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

Lp.

1) urządzenia na wyposażeniu redakcji – wyniki podajemy dla porównania

2,6

42,0

2,2

1,5

33,4

48,0

1,6

1,6

1,3

1,4

40,0

24,4

1,4

2,1

3,2

2,1

2,1

2,1

5,7

6,1

3,3

0,9

6,7

1,0

1,3

1,4

1,4

1,4

1,4

4,1

6,7

4,1

2931,4

1626,9

1621,4

2126,5

2173,6

1694,8

1843,0

4086,8

3692,3

3168,5

2224,9

3391,8

3185,9

1120,6

1262,1

1104,4

1149,0

1136,4

1026,9

1028,0

1898,8

2089,5

1498,0

2171,1

2629,3

2555,5

2530,5

2533,9

2627,3

2505,0

2502,7

2597,0

Odczyt
[KB/s]

Średni
czas dostę-
pu [ms]

ok. 100

195

180

185

410

330

300

405

ok. 400

1800

2000

1250

330

170

150

280

435

305

280

535

195

360

305

980

ok. 100

100

ok. 180

170

180

350

405

300

15

60

61

61

122

121

124

122

122

487

487

1026

122

29

30

60

60

61

62

122

29

60

59

122

4

30

61

61

61

123

123

123

Cena
[zł]

Pojemność
zmierzona
[MB]

Dane techniczne i wyniki testu

CF

MMC

MS

SD

SM

MicroDrive (MD)

Miniaturowy dysk firmy IBM nie

jest pamięcią typu flash. Został

jednak przez nas przetestowany,

ponieważ montuje się go w obu-

dowie zgodnej ze standardem

CompactFlash II i przez wiele

osób uznawany jest za niezłą al-

ternatywę dla kart typu CF. Pod-

stawowa zaleta MicroDrive’a to

duża pojemność. Pierwsze, naj-

mniejsze dyski oferowały 170

MB, w chwili gdy na rynku kró-

lowały karty flashowe o wielko-

ści 8–32 MB. Później pojawiły

się modele 340-megabajtowe.

Dziś dostępne są już dyski dru-

giej generacji o pojemności 512

MB i 1 GB.

Podstawowy atut MD to ce-

na. Obecnie za największy giga-

bajtowy napęd zapłacimy pra-

wie czterokrotnie mniej niż za

nośnik CF o identycznej pojem-

ności! Kolejną zaletą MD są bar-

dzo dobre (w porównaniu z in-

nymi pamięciami flash, nie

dyskami oczywiście) parametry:

najwyższa prędkość zapisu

i bardzo dobry odczyt (trzecie

miejsce) – oba przekraczające

3 MB/s. Wadami są duży czas

dostępu oraz nieco większe zu-

życie prądu w trakcie pracy, któ-

re jednak w praktyce nie prze-

kłada się jednoznacznie na czas

pracy akumulatorów – wbrew

pozorom skraca się on jedynie

o kilkanaście procent w przy-

padku napędów drugiej genera-

cji (512 MB i 1 GB).

Dysk jako urządzenie mecha-

niczne, wymaga tego, by obcho-

dzić się z nim delikatnie. Pod

tym względem pamięci typu

flash są o wiele bardziej odpor-

ne na gwałtowne przeciążenia.

Decydując się na MD powinni-

śmy sprawdzić dwie rzeczy – po

pierwsze, czy nasze urządzenie

obsługuje pamięci CF typu II

oraz czy jest w stanie dostarczyć

prąd rzędu 300 mA (szczytowo

nawet 500 mA). Nawet jednak

jeśli oba warunki są spełnione,

lepiej wykonać praktyczny test

i sprawdzić, czy np. aparat bę-

dzie pracował bez problemu.

Szybsza jest szybsza!

Wybór kart dostępnych na ryn-

ku jest dość duży. Jak widać,

można trafić na modele, które

parametrami pracy nie spełnią

naszych oczekiwań.

Na koniec drobna uwaga do-

tycząca czytników kart. Wszyst-

kie karty w czytnikach USB

zwalniają. Transfery nie przekra-

czają 1 MB/s, bo wąskie gardło

stanowi tu sam interfejs USB. Je-

śli więc chcemy w pełni wyko-

rzystać tkwiące w kartach możli-

wości, powinniśmy nabyć nieco

droższy, lecz znacznie szybszy

czytnik FireWire bądź USB 2.0.

O ile czytnik zmienić jest nie-

co łatwiej, o tyle sam aparat

bądź kamerę wybieramy naj-

częściej raz na długi czas. A jak

się okazuje, tutaj także są różne

mechanizmy obsługi kart i róż-

ne prędkości zapisu. Profesjo-

nalne aparaty zapisują dane na

kartach, wykorzystując niemal

w pełni oferowaną przepusto-

wość. Słabsze i starsze modele

robią to znacznie wolniej. O dzi-

wo, zmierzona w teście różnica

prędkości przekłada się niemal

proporcjonalnie na wolniejsze

urządzenia.

Przykładowo: w aparacie Ni-

kon Coolpix 995 10-megabajto-

wy plik TIFF zapisywany jest na

oryginalnej karcie w czasie oko-

ło 37 sekund, gdy tymczasem na

Kingston CF 128 trwa to zaled-

wie 17,5 sekundy. Zdrowy

rozsądek podpowiada, że czas

ten powinien być identyczny,

w obu przypadkach transmisja

jest hamowana przez powolny

interfejs aparatu. Okazuje się

jednak, że tak nie jest. Szybsza

karta jest rzeczywiście szybsza,

niezależnie od rodzaju i prędko-

ści interfejsu. Paradoks?

I

INFO

Informacje o kartach

http://www.compactflash.org/
http:///www.sdcard.org/
http://www.mmca.org/
http://www.memory-

stick.com/