W trakcie każdego remontu natrafiamy na liczne

przeszkody i niespodziewane trudności. Z reguły nie warto

wtedy eksperymentować – lepiej spytać o radę fachowca,

czyli zajrzeć do „Majstra”.

poszerzamy oraz pogłębiamy
dłutem aż do samego muru,
zwilżamy odsłonięte miejsce
wilgotną gąbką, a następnie
wypełniamy masą szpachlową
do wypełniania ubytków.

6.

Masa gipsowa bez grudek

Tajemnica przygotowania masy
gipsowej pozbawionej grudek
polega na kolejności dodawania
mieszanych składników. Najpierw
wlewamy wodę, a dopiero
potem dodajemy gip

s

. Nigdy

odwrotnie! Pojemnik należy
przy tym wypełnić wodą w jednej
trzeciej, a następnie stopniowo
dosypywać gips, aż zalegnie pod
powierzchnią wody równomiernie
grubą warstwą. Mieszankę
należy na krótko pozostawić,
by namokła, i następnie
rozmieszać wąską szpachelką,
aż uzyska jednolitą konsystencję.

7.

Przedłużony czas

przydatności gipsu
Czas przydatności gipsu
budowlanego do obróbki
(tzw. czas zachowania stanu
plastycznego) możemy wydłużyć,
dodając do niego białego kleju
do drewna. Wystarczy duża łyżka
na wiaderko gipsu. Specjaliści
mieszają tzw. klej zajęczy
w stosunku 1:12 z wodą i dodają
go do gipsu. Pomieszczenie,
w którym szpachlujemy,
nie powinno być zbyt
przesuszone i nagrzane.

8.

Układanie kabli w ścianie

Układanie kabli pod tynkiem jest
pracą niezwykle żmudną i brudną.
Jeśli mamy do ułożenia więcej niż
kilka metrów kabli, posługiwanie
się tylko młotkiem i dłutem
nie ma sensu. Lepiej ułatwić sobie
zadanie i wypożyczyć bruzdownicę
z przyłączem do odkurzacza

1

2

3

4

5

8

7

6

10

13

11

12

16

9

14

15

warsztatowego np. na jeden
dzień za ok. 73 zł lub na weekend
za ok. 93 zł (ceny wypożyczalni
EWPA Majster). Inwestycja szybko
się zwróci, zwłaszcza w przypadku
twardego muru z litych
materiałów.

9.

Wiercenie otworów

na puszki
Otwory na puszki elektryczne
najł

a

twiej wykonać za pomocą

koronki rdzeniowej założonej
na wiertarkę. Po nawierceniu
otworu tynk ze środka wybijamy
dłutem, tak by nie uszkodzić ściany
wokół niego.

10.

Odpowiednie odstępy

Kable i puszki elektryczne instaluje
się 30 cm nad podłogą i 30 cm
pod sufitem. Odstępy od drzwi
i okien wynoszą 15 cm. Łączniki
świateł umieszcza się na wysokości
ok. 140 cm od podłogi.

11.

Układanie kabli

elektrycznych
Chcielibyśmy ułożyć kabel
w wyfrezowanej bruździe,
ale nie mamy opasek? Najlepiej
wbić obok kabla gwoździe
na krzyż, a następnie wypełnić
bruzdę gipsem. Gdy gips wyschnie,
gwoździe usuwamy, a dziury po
nich również zakrywamy gipsem.

12.

Zapobieganie rysom

Rysy naprężeniowe, wywołane
użyciem różnorodnych
materiałów budowlanych,
nawet po wypełnieniu będą się
łatwo odnawiały. Pomóc mogą
samoprzylepne taśmy z tkaniny.

13.

Tynk ścienny bez fal

Metalowe listwy tynkarskie
– prowadnice – zamontowane
z zachowaniem pionu i poziomu
gwarantują równomierne
nakładanie zaprawy tynkarskiej.
Listwy należy przymocować
tak, by łata tynkarska mogła się
o nie dobrze oprzeć.

14.

Potrzebne rozpoznanie

Przed wierceniem w ścianie warto
zorientować się, czy w wybranym
miejscu nie kryją się przewody.
Dostępne na rynku poręczne
i niedrogie wykrywacze odnajdują
w ścianach nie tylko przewody
elektryczne pod napięciem, metale
żelazne i nieżelazne (np. rury

miedziane),
lecz także
konstrukcje nośne
z drewna. Detektor
Black&Decker BDS300
kosztuje zaledwie 149 zł,
wykrywacz Stanley IntelliSensor
Pro Metal ok. 175 zł, wykrywacz
Bosch PDO Multi 399 zł.

15.

Dobrze zaplątany

Pod wpływem ciągnięcia,
gdy np. wspinamy się na drabinę
z urządzeniem elektrycznym
w dłoni, niektóre wtyczki wypadają
z gniazdek. Nawet jeśli to brzmi
dość komicznie, sprawdza się
znakomicie – wystarczy na kablach
zawiązać węzeł wokół połączenia
i wszystko będzie się
trzymało idealnie.
Jeśli ktoś woli bardziej
elegancki sposób,
powinien kupić specjalny
pojemnik zabezpieczający
połączenie, który
spełnia to samo
zadanie,
a na dodatek
chroni całość
przed pryskającą
wodą.

16.

Wybór

wałka
do malowania
Wałki z długim włosiem
sprawdzają się przy
malowaniu rzadkimi
farbami. Nabierają
więcej farby i nadają
się do malowania
ścian o grubych porach
(tynk surowy). Wałków
ze średniej długości włosiem
używa się do malowania
gładkich ścian, a modeli
o krótkim włosiu do nakładania
gęstych farb o konsystencji pasty.

REMONTUJ Z GŁOWĄ

Fot.

C.

Bordes,

Jalag,

producenci;

ilustracje

T.

Straszburger

100

porad

ułatwiających remont

1.

Usuwanie starych kołków

(numeracja czerwona – patrz zdjęcie)

Stare kołki możemy pozostawić
w ścianach, ponieważ często
w trakcie ich wyciągania powstają
duże ubytki. Jeśli jednak kołek
jest słabo umocowany, lepiej
go wyciągnąć (np. za pomocą
korkociągu) i uzupełnić ubytek
w ścianie (zwykle gipsem). Warto
to zrobić, zwłaszcza gdy nowy
kołek ma być umieszczony
w pobliżu starego.

2.

Wata w ścianę

Trik ten sprawdza się przede
wszystkim w przypadku ścian
pokrytych tapetami typu raufaza.
Dziury po kołkach – zamiast
gipsem – wypełniamy kłębkami
waty, a następnie dotknięciami
pędzla pokrywamy warstwą farby
ściennej.

3.

Wzmacnianie kołka

Często zdarza się, że wiertło wpada
w pustą przestrzeń w ścianie
lub stropie i nie udaje się pewnie
zamocować kołka. Rozwiązaniem
jest Fix.it firmy Fischer – okrągłe
kawałki włókniny, które zanurza
się w wodzie i wilgotne nakłada
na kołek. Kołek wraz z „okładem”
wkłada się do otworu, gdzie
„bandaż” twardnieje. W razie
potrzeby można użyć
kilku wkładek Fix.it.

4.

Szybkie wypełnianie

niewielkich rys
Małe rysy i pęknięcia tynku
wypełniamy akrylową masą
spoinującą, którą po utwardzeniu
można pomalować. Świeżo
nałożoną masę wygładzamy
specjalną szpachelką wyrównującą
lub palcem zwilżonym płynem
do zmywania naczyń.

5.

Odsłanianie głębokich rys

Głębokie rysy w tynku lekko

17

18

20

23

25

19

21

24

26

27

38

36

22

35

39

37

17.

Ocena farby

Farba naniesiona na ścianę
wygląda różnie w zależności
od kąta padania światła, ponieważ
pionowe powierzchnie odbijają
go mniej niż poziome. Kolor farby
sprawdzamy w miejscu, gdzie
ma być użyta, a więc na ścianie.
W tym celu przygotowujemy
próbkę na kawałku tapety
i przykładamy do odpowiedniej
ściany. Warto także wywiesić
próbkę na kilka dni, by móc
sprawdzić oddziaływanie koloru
na otoczenie.

18.

Sprawdzanie podłoża

Jeśli starą farbę ścienną można
zetrzeć ręką (patrz zdjęcie), jedno
jest pewne – w tym miejscu nie
będzie się trzymać ani nowa
tapeta, ani nowa farba. Tak
silnie pylącą starą farbę ścienną
dokładnie zmywamy wodą.
Po wyschnięciu ścianę pokrywamy
środkiem do głębokiego
gruntowania i dopiero potem
malujemy.

19.

Zabezpieczenie podłóg

Wykładziny dywanowe,
podłogi drewniane i płytki
ceramiczne łatwo ochronimy
przed zachlapaniem farbą folią
malarską z samoprzylepną
krawędzią (np. firmy Tesa).
Brzeg folii przyklejamy do listwy
przypodłogowej i dopiero potem
rozkładamy folię na całej podłodze.

20.

Ułatwienie w pracy

Malowanie wysokich ścian i sufitów
nie będzie zbyt męczące, jeżeli
do przedłużenia trzonka wałka
użyjemy teleskopowego drążka.
Niektóre z nich można rozsunąć
na długość nawet 3 m. Wałek
nakłada się na drążek, chociaż
istnieją także inne rozwiązania,
np. widoczny na zdjęciu drążek
z ryglem bagnetowym.

21.

Wstępne przygotowanie

ram drzwiowych
Zanim rozpoczniemy prace
malarskie, ramy drzwiowe oklejamy
taśmą malarską. Jeśli między
ramami a ścianami pozostaje
szczelina, wypełniamy ją szpachlą
akrylową.

22.

Skanowanie wzorów

W gazecie zobaczyliśmy zdjęcie
ścian w odpowiednich dla nas
kolorach albo chcemy dobrać

farbę do koloru tkaniny, ale nie
znamy oznaczeń ich producenta?
To żaden problem dla maszyn
mieszających farby wyposażonych
w zintegrowany skaner. Wystarczy
zabrać ze sobą wzór i oddać go
do wczytania w komputerze, który
sam ustali składniki mieszanki
o odpowiednim odcieniu. Usługa
jest dostępna w dobrych sklepach
z farbami.

23.

Dokładne malowanie

kątów
Świetnym wynalazkiem jest ostro
zakończony wałek do kątów.
Łatwo i równomiernie pokrywa
obie powierzchnie łączące się
pod kątem prostym.

24.

Równomierne malowanie

Najpierw nasycony farbą
wałek przesuwamy po ścianie
z dołu do góry, a dopiero
potem rozprowadzamy farbę
po ścianie na krzyż i w poprzek.
Natychmiast obok robimy następne
pociągnięcie (mokre na mokrym)
i kontynuujemy rozprowadzanie
farby. Jedną ścianę malujemy
w całości bez przerw.

25.

Zabezpieczenie grzejnika

Wprawdzie wałek do malowania
przestrzeni za grzejnikami mieści
się za nimi, ale i tak je brudzi.
Trzeba więc osłonić grzejniki
arkuszem papieru.

26.

Perfekcyjne oklejanie

Producenci oferują taśmy klejące,
które potrafią sprostać wszystkim
naszym wymaganiom. Równe
powierzchnie oklejamy gładkimi

taśmami malarskimi.

Natomiast do łuków

i zakrętów używamy

specjalnej, bardzo

rozciągliwej

taśmy

do krzywizn.

27.

Kierunek malowania

Malowanie zawsze rozpoczynamy
od okna i kontynuujemy
w kierunku przeciwnym do źródła
światła. W ten sposób można
uniknąć widocznych śladów
przykładania pędzla.
28. Obliczanie ilości farby
Wydajność podana na pojemnikach
z farbą dotyczy malowania gładkich
ścian i to zazwyczaj jednokrotnego.
Jeśli malujemy surowy tynk
lub grubą tapetę typu raufaza,
zmniejszamy wydajność o 10–30%.
29. Najpierw kąty
Kąty trzeba pomalować jako
pierwsze, ale nie w całym
pomieszczeniu. Farbę należy
bowiem nakładać zawsze zgodnie
z regułą „mokra na mokrą”,
by przejścia między pomalowanymi
fragmentami nie były widoczne.
30. Odpowiednie
przechowywanie farb
Farby można przechowywać długo,
jeśli ich powierzchnie zalejemy
odrobiną wody lub terpentyny.
31.

Temperatura pokojowa

W trakcie malowania, tak jak podczas
tapetowania, w pomieszczeniu
należy utrzymywać temperaturę
pokojową. Błędem jest nastawianie
grzejników na maksymalne grzanie
lub otwieranie okien na przestrzał,
ponieważ w ten sposób pokryte
farbą ściany schną zbyt szybko
i mogą pękać.
32. Stalowa wełna
Zanieczyszczenia tworzące
wypryski na pomalowanych
powierzchniach można ostrożnie
usunąć za pomocą wełny stalowej,
bez konieczności usuwania
dużej ilości farby. Następnie
całość ponownie malujemy,
nie dopuszczając, by na świeżej
warstwie farby osiadał pył.

33. Duże różnice kolorów
Jeśli po pomalowaniu widać
na ścianie duże różnice w kolorach,
należy ją całą pokryć środkiem
gruntującym i następnie ponownie
pomalować.
34. Latający kurz
Jeśli w trakcie pokrywania
powierzchni farbą w spreju stale
osiada na niej kurz, należy rozciągnąć
w pobliżu mokre prześcieradła!

35.

Owijanie wałka

Wałki malarskie, które mają być
jeszcze używane następnego dnia,
należy szczelnie opakować na noc
w plastikowe worki. Dzięki temu
wałków nie trzeba dokładnie myć.

36.

Demontaż głowicy

termostatu
By w trakcie malowania
nie pobrudzić głowic termostatów,
latem należy je całkowicie zdjąć.
Zimą grzejniki mogłyby się zbytnio
rozgrzać, dlatego głowice lepiej
okleić rozciągliwą taśmą malarską
lub owinąć foliowym woreczkiem.

37.

Czyste malowanie kątów

Malowanie sąsiednich ścian
przy zastosowaniu dekoracyjnych
technik nakładania farby wymaga
bardzo dokładnego wykończenia
w kątach. By w trakcie tych prac
farba nie brudziła sąsiedniej ściany,
podczas malowania osłaniamy ją
kawałkiem kartonu. Ten sposób

zalecamy również przy malowaniu
sąsiednich ścian różnymi kolorami.

38.

Packa do malowania

Jeszcze jeden dobry produkt ze sklepu
z farbami. Poduszeczka z weluru
lub okrągła szczotka w formie
wałka na giętkim drucie (np. firmy
Flügger) umożliwiają dokładne
rozprowadzenie farby na ścianie
za grzejnikiem albo w innych trudno
dostępnych miejscach.

39.

Zapasy farby

Resztki farb warto przechowywać
– mogą się przydać do ewentualnych
poprawek. Idealnie nadają się
do tego czyste słoiki.

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100

porad

malowanie i tapetowanie

ułatwiających remont

40

42

41

43

46

47

48

49

45

44

10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

300

7 7 8 8 9 9 10 11 11 12 12 13 14

275

6 7 7 8 8 9 9 10 10 11 11 12 13

250

5 6 6 7 7 8 8 9 9 10 10 11 11

240

5 6 6 7 7 8 8 8 9 9 10 10 11

Tyle rolek będzie potrzebnych (10,5 x 0,53 m)

Liczba użytych rolek tapet

Długość ścian
w metrach

W

ys

o

ko

ść

p

o

m

ie

sz

cz

eń

w

c

en

ty

m

et

ra

ch

50

51

52

56

57

55

40.

Tapetowanie sufitów

By pasma (bryty) tapet układały
się równo, w odległości ok. 50 cm
od ściany sznurem traserskim
wyznaczamy linię. Wzdłuż tej
linii przyklejamy drugie pasmo,
a dopiero w następnej kolejności
pierwsze.

41.

Klejenie zgodnie z kątem

padania światła
Sufity należy tapetować zawsze
zgodnie z kierunkiem padania
promieni słonecznych. Dzięki
temu styki brytów
układają się
w kierunku światła
i nie powstają nawet
minimalne cienie
zakładek.

42.

Pierwsze

pasmo
Pierwszego pasma nie
przyklejamy w samym
kącie pomieszczenia,
lecz w odległości ok. 50 cm
od niego, na wolnej ścianie.
Za pomocą pionu precyzyjnie
wykreślamy ołówkiem pionową
linię, wzdłuż której ułożymy
pierwsze pasmo. Ponieważ linię
odsunęliśmy od kąta o 50 cm,
pasmo zajdzie na kąt
na ok. 2–3 cm. Nigdy nie należy
całkowicie zakrywać kąta jednym
brytem, a jedynie układać go tak,
by odrobinę wystawał na sąsiednią
ścianę.

43.

Nacinanie krawędzi

Nacinanie krawędzi pasma
ułatwia tapetowanie kątów
pomieszczenia. Ta uwaga
dotyczy także narożników wnęk
okiennych. Pasma tapet należy
przycinać na nich tak, by zawijały
się na narożniku na ok. 2–3 cm.
Pasma na ościeżach okien
naklejamy tak, by dokładnie
przylegały do kątów ścianek
i ościeżnicy okna.

44.

Zapotrzebowanie

na materiał
Tabela po prawej ułatwia
wyliczenie potrzebnej ilości tapety.
Przykład: nasze pomieszczenia
mają wysokość 275 cm, a długość
ścian (bez otworów drzwiowych
i okiennych) to 15 m. Do pokrycia
takiej powierzchni potrzebujemy
9 rolek tapet o standardowych
rozmiarach 10,5 x 0,53 m.

45.

Pomocnik

przy tapetowaniu

sufitów

Sufity pomieszczeń

najlepiej tapetuje się we

dwójkę. Aby pomocnik

nie musiał także balansować

na drabinie, stoi na podłodze

i wspomaga tapeciarza,

podtrzymując tapetę tuż

pod sufitem za pomocą

gumowej wycieraczki

używanej do zbierania wody

z szyb i powierzchni pokrytych

płytkami ceramicznymi.

Niektórzy posługują się w takich

przypadkach szczotkami

do zamiatania, ale są one zbyt

wąskie.

46.

Obcinanie tapet

Ponieważ bryty zawsze

przycina się tak, by były nieco

dłuższe niż wysokość ścian,

naddatek zaznaczamy ołówkiem
i odcinamy nożyczkami lub gładką
szpachelką szerokości 20 cm.
W tym celu szpachelkę energicznie
dociskamy do listwy podłogowej
i zdecydowanie przesuwamy
po końcówce tapety.

47.

Pęcherze pod tapetą

Jeśli po wyschnięciu tapety powstaną
pod nią pęcherze powietrza,
w obrębie ich występowania należy
nawilżyć tapetę i strzykawką z grubą
igłą (do kupienia w aptekach)
wstrzyknąć pod nią klej. Należy
go dobrze rozprowadzić, a całość
dokładnie docisnąć za pomocą
gładkiego wałka do tapet.

48.

Za grzejnikami

By przykleić tapetę za grzejnikiem,
nacinamy bryt jak grzebień
– u góry tapeta pozostaje cała,
a u dołu tniemy ją w pasy. Najpierw
przyklejamy cały górny fragment,
a następnie kolejno dociskamy
wałkiem poszczególne paski
„grzebienia” za grzejnikiem.

49.

Przycinanie brytów

Odmierzone pasma tapet najłatwiej
przytniemy, posługując się linijką
i nożem krążkowym (np. firmy Olfa).
Noże tego rodzaju są wyposażone
w okrągłe, obracające się ostrze,
które umożliwia uzyskanie precyzyjnej
krawędzi cięcia. W trakcie cięcia
materiał nie jest unoszony, jak podczas
cięcia nożyczkami, lecz ostrzem noża
dociskany do podłoża.

lub puszki gniazdek
elektrycznych używamy specjalnej
wykrawarki nakładanej na uchwyt
wiertarki. Należy wiercić z niską
prędkością obrotową i bardzo
ostrożnie.

56.

Układanie płytek

na narożnikach
Rozpoczynamy od ułożenia
całej płytki, wysuwając ją poza
narożnik ściany i pod jej krawędzią
układamy przycięty pasek płytki
pokrywający węższą ściankę.

57.

Płytka na płytkę

Po zagruntowaniu powierzchni
cienką warstwą kleju całość
pozostawiamy do wyschnięcia.
Następnie nakładamy właściwą
warstwę kleju (np. Atlas Plus firmy
Atlas lub Ceresit CM17 SuperFlex
firmy Henkel), jego powierzchnię
modelujemy zębatą szpachelką
lub pacą i natychmiast układamy
na niej płytki.

50.

Wiercenie w płytkach

ceramicznych
Naklejony na płytkę pasek taśmy
klejącej do pakowania zapobiega
ześlizgiwaniu się wiertła. Otwory
w płytkach wiercimy z wyłączoną
funkcją udarową.

51.

Wymiana płytki

podłogowej
Niewielką frezarką uzbrojoną
w nasadkę z frezem ze stopów
twardych (np. Dremel Multi)
przecinamy spoiny wokół płytki.
Następnie tłuczemy płytkę
i wykuwamy jej resztki. Dzięki
temu sąsiednie płytki pozostaną
nienaruszone.

52.

Dobre chłodzenie

Podczas przewiercania twardych
płytek często dochodzi
do szybkiego wyżarzania
narzędzia. Można temu zapobiec
– pole otaczające punkt wiercenia
oklejamy dookoła wałkiem
plasteliny lub modeliny, a powstałą
nieckę wypełniamy wodą
do chłodzenia. Następnie powoli
wiercimy wiertłem do ceramiki
i szkła.

53.

Cięcie płytek

Wprawdzie niektórzy
majsterkowicze wciąż jeszcze
używają do tego liniałów i
narzędzi do cięcia szkła, ale
szybciej, dokładniej i z mniejszymi
stratami można to zrobić
maszynką do cięcia płytek.
Najtańsze urządzenia
tego typu kosztują mniej
niż 100 zł, więc nie warto
ich wypożyczać.

54.

Cięcie elektryczne

Jeśli mamy do pokrycia płytkami

dużą powierzchnię lub musimy

ciąć twarde płytki,

warto rozejrzeć

się za

elektryczną przecinarką do płytek
ceramicznych. Maszyny te są
wyposażone w tarcze diamentowe.
Ceny przecinarek elektrycznych
zaczynają się od ok. 200 zł, więc
zakup się opłaca.

55.

Wycinamy otwór w płytce

Do wykonywania w płytkach

większych otworów na rury

53

54

100

porad

łazienka, kuchnia i płytki

ułatwiających remont

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100

porad

malowanie i tapetowanie

ułatwiających remont

60

59

63

64

71

69

70

72

73

58

100

porad

łazienka, kuchnia i płytki

ułatwiających remont

58.

Stare płytki, nowy kolor

Za pomocą specjalnej farby do płytek
można odświeżyć wygląd ściany
pokrytej glazurą. W przypadku
systemu firmy Flügger stare płytki
trzeba umyć i odtłuścić środkiem
myjąco-czyszczącym Flügger 37,
spłukać je wodą oraz pomalować
zwiększającą przyczepność
farbą gruntującą Flügger Alflex.
Zagruntowane płytki trzeba
dwukrotnie pomalować mocną farbą
akrylową Dekso-plast 5 (matowa)
lub Dekso-plast 25 (półmatowa).
Najpierw wstępnie malujemy
pędzlem spoiny i krawędzie płytek.
Następnie nakładamy farbę wałkiem.

59.

Ochrona przed wilgocią

bez płytek
Ściany w łazience i kuchni nie
muszą być pokryte płytkami
ceramicznymi, by były efektywnie
chronione przed wodą
lub plamami z mydła. Wystarczy
pomalować je specjalną farbą
do stosowania na powierzchniach
narażonych na zabrudzenia,
kondensację pary wodnej oraz
działanie tłuszczu (np. lateksową
emulsją Dulux Kuchnia i Łazienka).
Farby tego rodzaju tworzą
paroprzepuszczalną, wyjątkowo
trwałą powłokę odporną
na zmywanie i szorowanie.
Nakładamy je za pomocą wałka.

60.

Czyste spoinowanie

Przy uszczelnianiu silikonem
spoin w łazience i w kuchni
bardzo pomocne są niewielkie
szpachelki z elastycznych
tworzyw sztucznych (dostępne
w marketach budowlanych),
którymi zdejmujemy nadmiar
masy. Dopiero później silikon
wyrównujemy palcem zwilżonym
płynem do mycia naczyń. Spoinę
pozostawiamy do wyschnięcia.
61. Czyszczenie spoin
W walce z uporczywymi plamami
i grzybami może pomóc zwykły
ocet. Nakłada się go w zależności
od rozmiarów plamy w postaci
rozcieńczonej lub czystej.

62. Odtykanie rury
Gdy zatka się rura odprowadzająca
ścieki, nie trzeba od razu sięgać
po mocne środki chemiczne.
Wystarczy wrzucić do niej 150 g
sody oczyszczonej, a potem wlać
230 ml octu. Gdy przestaną się
pienić, spłukujemy rurę ciepłą
wodą, a następnie dokładnie
zimną. Brak działań ubocznych.

63.

Nowe spoiny silikonowe

Najpierw trzeba usunąć stare
uszczelnienia – łatwo to zrobić
za pomocą noża do usuwania
spoin. W razie potrzeby
można też posłużyć się nożem
z wysuwanym ostrzem.

64.

Jakość

Przy zakupie silikonu warto
sięgać po produkty markowe,
które twardniejąc, nie kurczą
się bardziej niż o 5–10%. Tanie
produkty ze względu na niskiej
jakości komponenty mogą
kurczyć się nawet do 30%, tracąc
elastyczność.

69.

Naprawianie wyłamanych

zawiasów puszkowych
Gdy się to przytrafi, wcale
nie musimy od razu wyrzucać
starego, dobrego jeszcze mebla.
Za pomocą dwuskładnikowego
kitu do zaprawek w drewnie
można trwale wkleić nawet
duże zawiasy. Po zmieszaniu
dwóch komponentów kit trzeba
szybko nakładać, ponieważ masa
błyskawicznie twardnieje.

70.

Naprawianie emalii

Wszystko jedno, czy ubytki
powstały w wannie, brodziku
lub zlewozmywaku. Można je
szybko usunąć za pomocą emalii
zaprawkowej (np. Ceramics firmy
Champion Color za ok. 3,5 zł).

71.

Do wanien akrylowych

Niewielkie uszkodzenia w powłokach
akrylowych można usunąć
za pomocą zestawu polerskiego,
np. firmy Sanitec Koło. Zestaw
zawiera papier do szlifowania

65. Czysta toaleta
W przypadku osadów wapiennych
w muszli należy najpierw usunąć ich
źródło. W zbiorniku spłuczki trzeba
usunąć brązowe osady, wlewając
do środka ocet i dopełniając wodą.
Po upływie nocy spłuczkę dwu-
-trzykrotnie opróżniamy.
66. Gipsowanie
Tężenie gipsu można znacznie
opóźnić, dodając do niego
tynk o wysokiej przyczepności
(np. Rotband-Haftputz firmy
Knauf) i piasek kwarcowy
(materiały mieszamy na sucho).
Nałożony na ścianę gips przed
malowaniem powinien dobrze
wyschnąć (min. 2–3 godz.).
67. Nierdzewne
Jeśli śruby mocujące muszlę WC
nie są nierdzewne, pomoże im
warstwa bezbarwnego lakieru
do paznokci. Lakier nie tylko chroni
przed rdzą, lecz także nie pozwala
się śrubom samoczynnie odkręcać.
68. Błyszcząca armatura
Osady wapienne można dokładnie
usunąć z metalowych powierzchni
armatury, bez drapania podłoża,
wełną stalową o gradacji 00.

na mokro o różnej ziarnistości,
pastę szlifierską i specjalną tkaninę
do polerowania. Cena ok. 48 zł.

72.

Odnawianie wanny

Wannę emaliowaną możemy
odświeżyć białym lakierem
o wysokim połysku w spreju

(np. Ceramics spray firmy Champion
Color za ok. 12 zł). Po lakierowaniu
wanna wygląda jak nowa, a jej
świeża powierzchnia jest prawie
tak samo odporna na ścieranie.

73.

Usuwanie lustra

Na kawałku nici dentystycznej
zawiązujemy kilka węzłów.
Tak wykonaną „piłą linową” można
oddzielić od ściany naklejone lustro,

bez chwytania

za młotek i dłuto.

88

80

78

76

75

400

400

580

450

300

74

77

83

82

85

84

87

86

79

81

74

. Poprawne układanie

wykładzin
Przygotowujemy dokładny szkic
pomieszczeń ze wszystkimi
wymiarami. Zaznaczamy okna
i ewentualnie kierunek padania
światła, który może mieć wpływ
na kierunek układu niektórych
wykładzin, ponieważ ich
szwy muszą zawsze układać
się równolegle do światła.
W ogólnym zapotrzebowaniu
na materiał trzeba uwzględnić
naddatki okładziny na wnęki
i drzwi.

75.

Wykładzina

w wykładzinie
Wykładziny dywanowe szybko
się brudzą w pobliżu drzwi
wejściowych. Jest na to prosty
sposób: za pomocą samodzielnie
wykonanego szablonu wycinamy
zabrudzony fragment wykładziny
i w jego miejscu osadzamy nowy,
który w razie potrzeby równie
szybko wymienimy na kolejny.

76.

Rozwijanie wykładziny

Rozpoczynamy od narożnika,
w którym ściany stykają się
pod kątem prostym. Zwiniętą
wykładzinę dociągamy
do odpowiedniej pozycji rękami
i nogą.

77.

Przycinanie wykładziny

dywanowej
Będzie mniej męczące, jeśli użyjemy
specjalnego noża z nieruchomym
ostrzem krążkowym (Nóż 45-C
firmy Olfa). Ma wygodny uchwyt
i pozwala na cięcie wykładziny
bez ryzyka uszkodzenia podłoża.

78.

Wykładzina w łatki

Wypalone dziury i inne niewielkie
uszkodzenia w wykładzinie mogą
stać się okazją do wykonania
oryginalnej dekoracji. Kawałek

80.

W otworze drzwiowym

By ułożyć wykładzinę dywanową
we wnęce otworu drzwiowego,
wykonujemy ukośne cięcie
w kierunku ościeża. Odginamy ją
i docinamy dokładnie na wymiar,
podkładając deskę (zapobiegniemy
ewentualnemu przecięciu
już ułożonej wykładziny).

81.

Ostrym ostrzem

Do przycinania wykładzin
dywanowych nadają się specjalnie
do tego przeznaczone noże.
Dzięki hakowatym ostrzom
można wykonywać długie, proste
cięcia bez niebezpieczeństwa
uszkodzenia podłoża. Ostrzy
trapezowych używa się do prac
wykończeniowych, chociażby
w obrębie drzwi.

82.

Otwory w panelach

na rury grzewcze
Najpierw ustalamy środek rury
i zaznaczamy go na panelu.
Przepusty na rury wiercimy
za pomocą środkowca
dwuostrzowego, z naddatkiem
co najmniej 1 cm, na którym
oprze się rozeta maskująca.
Następnie przecinamy panel
na kształt klina i łączymy oba
elementy.

układu, a następnie w poprzek
do poprzedniego kierunku
szlifowania. Ostatni etap należy
przeprowadzić w kierunku
równoległym do paneli. Szlifujemy
pod światło, dzięki czemu
łatwiej zauważymy ewentualne
nierówności podłoża.

85.

Wykładzina na schodach

Jeśli skraj pierwszego stopnia
schodów jest wycięty w kształcie
ćwiartki koła, wykonujemy
jego szablon. Jeśli wykonaliśmy
wcześniej szablon stopnia,
należy go połączyć z okrągłym
szablonem. Dzięki temu wzorcowi,
dokładnie przytniemy okładzinę
podłogową.

86.

Tutaj może skrzypieć

Ze względu na naturalną skłonność
drewna do kurczenia się oraz
na codzienne obciążenia schodów,

83.

Pojedyncza rura

grzewcza
Wycinanie będzie jeszcze prostsze,
jeśli przy rurze połączymy
panele na długość. Ze względu
na powstającą spoinę trzeba
zwrócić uwagę na minimalne
przesunięcie.

84.

Szlifowanie drewnianych

paneli podłogowych
Najpierw szlifujemy panele
pod kątem 45° w stosunku do ich

przy belkach policzkowych,
a także stopniach i podstopnicach
powstają szpary, w których
elementy drewniane mogą o siebie
trzeć. Wtedy schody skrzypią.
Zanim rozpoczniemy naprawę,
powinniśmy ustalić, gdzie znajdują
się te słabe punkty.

87.

Stopnie

By wyciszyć skrzypiące stopnie,
należy je najpierw ostrożnie
podnieść, wbijając młotkiem dwa
płaskie kliny. W rozszczepione
w ten sposób szpary wciskamy
masę akrylową.

88.

Podstopnice

W tym przypadku stopnie
odsuwamy od podstopnic,
wbijając między nie kliny. Spoinę
wypełniamy masą uszczelniającą,
aż jej wyciśnięty nadmiar pokaże
się na krawędziach.
Gdy całość wyschnie, usuwamy
nadmiar masy nożem
z wysuwanym ostrzem.
Wtedy też usuwamy kliny.
Na koniec spoinę zasłaniamy
przybitą gwoździkami drewnianą
listewką (ćwierćwałkiem).

wykładziny w innym kolorze
podkładamy pod naszą okładzinę
i jednym cięciem przez obie
warstwy wykonujemy kwadratowe
wstawki.

79.

Jak ze sztancy

Jeśli ktoś chce naprawić wykładzinę
tak, by łat nie było widać na jej
powierzchni, powinien sięgnąć
po przebijak ręczny, którym
wycinamy zarówno uszkodzone
miejsca, jak i łatki.

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100

porad

podłogi i schody

ułatwiających remont

81

POMOŻE PRZY REMONCIE



podpowie, jak zaplanować

remont i jak uniknąć błędów



doradzi, jak najlepiej

wykonać kolejne prace

wykończeniowe



oceni materiały i preparaty

niezbędne przy remoncie

99

100

97

98

93

96

91

92

89

90

1

2

3

94

95

89.

Usuwanie starej farby

olejnej
Opalarki doskonale sprawdzają
się podczas oczyszczania
profilowanych drzwi. Dzięki nim
można rozmiękczać wiele warstw
farby jednocześnie, a następnie
usunąć je szpachelką lub cykliną.

90.

Rozpuszczalniki

Pomocne są także środki chemiczne
w płynie lub o konsystencji pasty
służące do usuwania starych
powłok malarskich. Niestety,
zawsze rozpuszczają jedynie
górną warstwę, którą zdejmujemy
szpachelką.

91.

Szlifowanie drewna

Posługując się wąskimi paskami
papieru ściernego, można
oszlifować także profile toczone.

92.

Malowanie na biało

Stary trik malarzy profesjonalistów.
Białą farbę barwimy odrobiną
czerni lub umbry. Dzięki temu
znacząco poprawiają się
właściwości kryjące farby.

93.

Malowanie ram okiennych

Przed malowaniem ram okiennych
szyby i uszczelnienia silikonowe
koniecznie trzeba osłonić klejącą
taśmą maskującą odporną
na promieniowanie UV. Taka taśma
nie rozpuszcza się pod wpływem
promieni słonecznych, a farba
ma czas, by wyschnąć.

94.

Przechowywanie pędzli

Po długim malowaniu brakuje
już sił na dokładne umycie pędzli.
Jeśli następnego dnia prace mają
być kontynuowane, nieumyte
pędzle można przechować
przez noc w słoiku z wodą.
Pędzle mocuje się taśmą klejącą
tak, by miejsce wiązania włosia
pozostało ponad powierzchnią
wody. Lepszym rozwiązaniem jest

specjalny kubełek na pędzle

z wsadem (np. firmy

Lehnartz). Można w nim

przechowywać pędzle

różnych

rozmiarów.

95.

Odpowiednie pędzle

Do każdej farby należy dobrać
odpowiedni pędzel. Po lewej
pokazujemy pędzel ze świńską
szczeciną, który nadaje się
do nakładania warstw farby i lazury
z żywic syntetycznych. Pędzel
z włosiem sztucznym (po prawej)
dzięki zdolności wchłaniania
dużych ilości substancji idealnie
nadaje się do wodnych farb i lazur
akrylowych.

96.

Kluski w farbie

To się zdarza i może być
denerwujące, ale nie trzeba
od razu wyrzucać całego
pojemnika. By farba nadawała się
do użycia, wystarczy przecedzić
przez naciągniętą pończochę
zawartość puszki do drugiego,
czystego naczynia.

97.

Prace z lakierem ze spreju

Dla uzyskania idealnie
pomalowanej powierzchni farbę
natryskuje się najpierw ruchami
pionowymi, a potem poziomymi.
Należy przy tym kierować dyszę
także poza krawędzie malowanej
powierzchni, aby nie powstały
zgrubienia nakładanej farby.

98.

Malowanie pędzlem

Również w tym przypadku
można uzyskać perfekcyjną
powierzchnię. W tym celu najpierw
nakładamy farbę ruchami na ukos,
a potem w poprzek malowanej
powierzchni.

99.

Malowanie okien

Najpierw długim pociągnięciem
pędzla nakładamy grubą warstwę
farby na listwę przy szybie.
Następnie obrotowymi ruchami
równomiernie ją rozprowadzamy,
dzięki czemu nie jest spychana,
jak w przypadku długich
pociągnięć pędzlem.

100.

Fachowe malowanie

okien ze szczeblinami
Jeśli będziemy malować elementy
okna w odpowiedniej kolejności,
na pomalowanych powierzchniach
nie będzie zacieków,
dotyczy to szczególnie okien
ze szczeblinami. Zasadniczo należy
malować od środka na zewnątrz.
Najpierw maluje się pionowe,
a potem poziome szczebliny (1),
elementy skrzydeł okiennych (2),
a na końcu ramy (3).

REMONTUJ Z GŁOWĄ

100

porad

malowanie drewna

ułatwiających remont