ĆWICZENIE 18 

 

FIZYCZNE PODSTAWY ELEKTROKARDIOGRAFII. 

 

A. 

Przebieg doświadczenia: 

1. 

Rozkład potencjałów pomiędzy biegunami dipola: 

Do  pomiaru  wykorzystuje  się  kuwetę  z  elektrodami  węglowymi  zanurzonymi  w  roztworze 
elektrolitu (roztwór NaCl), zasilacz 537-S oraz woltomierz 1002.500 G.  

Uwaga:  wykorzystywany  w  pomiarach  zasilacz  należy  włączać

Podłączyć przewody z zasilacza pomiędzy elektrodami 13 (biegun dodatni, czerwona końcówka 
przewodul) i 73 (biegun ujemny, 

czarna  końcówka  przewodu).  Włączyć  miernik  (włącznik 

znajduje się na tylniej ścianie). Włączyć zasilacz - napięcie na zasilaczu powinno być ustawione 
na 10 V. 

Zmierzyć  napięcia  pomiędzy  wszystkimi  elektrodami  a  elektrodą  „zerową”.  Jako 

elektrodę  „zerową”  przyjąć  elektrodę  43.    W tym celu czarną  końcówkę  przewódu  miernika 

umieścić  w  otworze  elektrody  43,  zaś  czerwoną  przykładać  kolejno  do  otworów  wszystkich 

elektrod.  Uzyskaną  na  wyświetlaczu  wartość  zapisywać  w  odpowiednim  polu  tabelki.  Numer 

elektrody  złożony  jest  z  numeru  kolumny  elektrod (pierwsza cyfra w numerze elektrody) i z 
numeru 

rzędu  elektrod  (druga cyfra numeru elektrody). W kwadratowym nawiasie  zapisać 

jednostkę mierzonego napięcia. Po zakończeniu pomiaru wyłączyć zasilacz i miernik, odłączyć 
elektrody pomiarowe. 

  tylko  na czas pomiaru ze 

względu  na  zachodzącą  podczas  przepływu  prądu  elektrolizę,  w  wyniku  której 

rozpuszczają się elektrody węglowe oraz wydziela się chlor! 

 

2.   Rejestracja pracy serca: 

Do zarejestrowania pracy serca należy użyć aparat AsCARD – A4.

Każdy student rejestruje własne EKG. 

  

Elek

trody  kończynowe  (szare)  EKG  powinny  być  połączone  z  klamrami. Nie  plątać  kabli. 

Nałożyć  niewielką  ilość  żelu  na  metalową  płytkę  wewnątrz  klamry  i  założyć  w  następujący 
sposób:  
czerwona – 

prawe przedramię,  

żółta – lewe przedramię,  
zielona – lewa noga,  
czarna – prawa noga.  

Aby zarejestrować zapis EKG elektrody podsercowe (białe) muszą mieć kontakt ze skórą, w tym 

celu umieszczamy czerwoną klamrę z literą S w dowolnie wybranym miejscu na ciele.     

Włączyć aparat EKG przyciskiem 

Ekran 

powinien przyjąć zapis :                                                    

     

Jeśli  na  ekranie  pojawią  się  oznaczenia  wieku,  płci  i  wagi  sprowadzić  do  powyższego     
oznaczenia przy pomocy przycisku nr 1 

a następnie przyciskiem nr 2 uzyskać zapis w systemie 

odprowadze

ń Einthovena (I-II-III), a przyciskami nr 3 i nr 4 ustawić wychylenie oraz prędkość 

przesuwu taśmy podane w ramce powyżej.  

Jeśli na ekranie widoczny jest napis INOP - aparat sygnalizuje nieprawidłowy kontakt elektrod 

ze skórą osoby badanej. Należy poprawić elektrody tak, aby pojawił się napis STOP.  

Po wciśnięciu przycisku                    uruchamiany jest przesuw papieru.  

Należy  zarejestrować  5  cykli  pracy  serca  w  systemie  odprowadzeń  Einthovena  (I-II-III)  a 

następnie zatrzymać rejestrację wciskając przycisk 

Powtórzyć  pomiar  pięciu  cykli  w  trakcie  których  dwukrotnie  badany  szybko  i  mocno  zaciska 

pięść. 

     STOP      I – II – III 
    50 mm/s  20 mm/mV 

Przyciskiem nr 2 

ustawić parametry badania w systemie odprowadzeń Goldbergera (aVR, aVF, 

aVL). Ekran powin

ien wyglądać tak:  

 
Wykonać pomiar 5 cykli w odprowadzeniu Goldberga. 

    

Odłączyć elektrody. Wyłączyć aparat przyciskiem                               

Oczyścić klamry z żelu. Wykonać pomiar dla drugiej osoby z pary. Sprawdzić czy dla każdej 
osoby wykon

ano  trzy  zapisy  pięciu  cykli  odpowiednio  do  powyższych  instrukcji  (zapis 

Einthovena,    zapis  Einthovena  z  zaciśnięciem  pięści,  zapis  Goldbergera).  Opracować  wyniki 
pomiarów. 

 
 

B: Opracowanie wyników: 

       

 

1. 

Na  podstawie  rozkładu  napięć  pomiędzy  elektrodami  a  elektrodą  zerową    narysować  rozkład 

linii ekwipotencjalnych wokół dipola. Porównać otrzymany rysunek z teorią. 

2. 

Uwzględniając  prędkość  przesuwu  taśmy  v  (podana  na  dole  zapisu  EKG),  oraz  odległości  d 

między  załamkami  R,  wyznaczyć  częstotliwość  pracy  serca  dla  5  cykli  odprowadzeń 

Einthovena, wyznaczyć średnią częstotliwość pracy serca f

śr

  

w [Hz] oraz  tętno (ilość skurczów 

na minutę).  

3. 

Uwzględniając  czułość  aparatu  (cecha  aparatu  podana  na  dole  taśmy  z  zapisem  EKG)  i  linię 

izoelektryczną wyznaczyć  wartości U

I

, U

II

, U

III

 oraz aVR, aVL, aVF w dowolnej chwili czasu 

w odpowiednich systemach odprowadzeń.  

      

Sprawdzić czy każdy z zapisów spełnia II prawo Kirchoffa.  

4.  Dla cyklu pracy przy odprowadzeniu Einthovena 

narysować  wektor  elektryczny  serca  dla 

załamka  R  oraz  jeśli  zapis  jest  czytelny  dla  załamka  T.  Rysunki  wykonać  na  wspólnym 

trójkącie różnymi kolorami. 

5. 

Wyjaśnić  przyczynę  powstawania  szumów  przy zapisie Einthovena  z  zaciśniętą  pięścią. 

Wnioski zapisać.  

6. 

Narysuj  przebieg  czasowy  potencjału  czynnościowego  komórek kurczliwych i zaznacz na 
krzywej poszczególne fazy 

zmian  potencjału  czynnościowego  0–4, gdzie:  0 -  szybka 

depolaryzacja, 1 –  wczesna repolaryzacja, 2 –  faza plateau, 3 – 

końcowa  repolaryzacja,              

4 – 

potencjał spoczynkowy. 

7. 

Opisz każdą z faz 0 – 4 analizując zmiany w przepływie jonów. 

8. 

Oznaczyć  załamki    (odpowiednimi literkami) w wybranym cyklu pracy w systemie 

odprowadzeń  Einthovena.  Następnie  przyporządkować  pięć  faz  pobudzenia serca 
poszczególnym  fragmentom zapisu.  Fragmenty zapisów na 

taśmie  dołączyć  do  opracowania 

(zszyć).  

 

 
 
                                                                    
 

 
      
 
 
 
 

STOP      aVR – aVL - aVF 
50 mm/s  20 mm/mV