HISTORIA PRACY SOCJALNEJ
1. Główne myśli Arystotelesa:
Człowiek to zoon politykon
Społeczeństwo jest wspólnotą samowystarczalną – może zaspokajac potrzeby
Elementarnym składnikiem jest rodzina
Jednostka może się realizowac nawet w relacji zalezności pan – niewolnik
Szczęśliwi „polis” i jednostki są tożsame
Im doskonalsze państwo tym pełniejszy sposób zaspokajania potrzeb
Życie społeczne okresla zasady działania mającego za przedmiot innych obywateli
Wzajemna sympatia jako podstawa więzi
Człowiekowi sama wiedza nie wystarcza
Przezwyciężanie pogladów jest druga naturą człowieka
Człowiek musi również chcieć
Głosił zasadę powszechnego wychowania państwowego i jego kontrole
2. Myśl społeczna Seneki:
Idea: „ natura zrodziła ludzi jako krewnych z tego samego a nie to samo”
Postępowniem człowieka musi kierowac wzajemna miłośc
Z rozumu płynie powinnośc wobec bliźnich
Należy nieśc pomoc każdemu potrzebującemu,
Należy realizowac czyn miłosierdzia wobec bliskich sercu oraz nieprzyjaciół
Szacunek należy się każdemu
„człowiek rzecz święta dla drugiego człowieka”
Bliźnim jest barbarzyńca jak i człowiek stojący najniżej w spolecznosci czyli niewolnik
Filantropia utożsamian była z pomocą, dobrodziejstwem i szczodrobliwością
3. Formy starożytnej filantropii:
Filantropijnośc sędziów (wyrozumiałośc, litośc, życzliwośc, sprawiedliwośc)
Filantropijne działania na rzecz ludzi (łożenie na flote, chóry teatralne, daniny majątkowe, wykup jeńców
wojennych)
Propagowanie filantropii wśród władców
Zdobywanie miast nie przemocą lecz filantropią
Szerzenie ideii pokoju i braterstwa
Szerzenie ideii gottowości do służby politycznej
Filozofowie nie będąc sami filantropami jednak tworzyli filantropów – podpowiadając im czyny
4. Idee humanizmu w Rzymie:
Humanizm był cnotą umysłu i łączył się z człowiekiem
Humanizm stał się ideą doskonalenia jednostki ludzkiej
Uprawa duszy oznacza doskonalenie umysłu
Działanie humanitarne jest działaniem cywilizacyjnym, kulturalnym
Humanizm przejawia się ogładzie i uprzejmości
Humanizm miał się realizowac w życiu społ. i politycznym
U rzymian humanizm wiazał się z zajmowaną pozycją spoleczną
Humanizm był raczej etykietą niż życzliwym działaniem
5. Poglądy św. Tomasza na świat społeczny:
Człowiek jest istotą społeczno – polityczną, spoleczeństwo stanowi wspólnotę, świat społeczny jest
zróżnicowany
Każdy byt musi się skladac ze zróżnicowanych elementów, jest hierarhia pozycji
W każdej wspólnocie jest różnośc elementów
Akceptacja struktury patrymonialnej średniowiecza
Wspólnota nie może być wspólnotą równych, gdyż niezróżnicowana nie byłyby całoscią
Struktura społeczna wiąże się ze stanem posiadania, czyli z własnoscią
Własnośc nie może być traktowana w kategoriach dobra i zła
Stan posiadania winien być wykorzystany zgodnie z pozycją w spoleczeństwie
Nie należy ani korzystac nadmiernie z bogactwa ani pozbawiac się dóbr z uczerbkiemdla swego stanu
6. Idea braterstwa w poglądach św. Franciszka:
Idea braterstwa między ludzkiego
Nikt nie ma prawa wywyższac się ponad Boga, należy zrównac się ze wszystkimi głównie najsłabszymi i
najbiedniejszymi ludźmi
Współżycie braterskie powinno być służbą
„współżycie braterskie powinno opierac się na posłuszeństwie połączonym z miłością”
Słuchac to nasłuchiwac głosu bożego
Wzajemnie wsłuchiwanie się jednostek to podstawa społeczności ludzkiej
„słuchanie to służba osamotnionemu”
Posłuszeństwo to siostra miłości
Słuchanie to pomoc w przezwyciężaniu samotności
Słuchanie to zaspokojenie głodu miłości
Braterstwo to miłośc do ludzi i do całej przyrody
7. Rzymskie formy pomocy:
Święto saturnaliów – okazja do okazywania dobroci dla ludzi niższych warstw społecznych, akcentowanie
równości społecznej
Instytucja klienteli: (obowiązki klientów):
- Udzielanie poparcia dla patrycjusza,
- witanie codzienne patrycjusza,
- towarzyszenie mu w orszakach,
+ klienci otrzymywali:
- zaproszenia na uczty,
- wsparcia finansowe,
- obronę w sądzie,
- podarki w formie odzieży,
Państwowe zapomogi jako alimentacje:
- wprowadził cesarz Nerva (30 – 98)
- przeznaczone były dla biednych rodziców,
- dla dziewcząt do 15 roku życia,
- dla chłopców do 18 roku życia,
- obowiązkiem alimentacji obciążeni byli władcy ziemscy,
- instrumentalny charakter alimentacji ale też charytatywny,
Furmentacje – rozdawnictwo zboża
- na te formę przeznaczono 20% dochodów państwowych
- korzystało z niej kilkaset tysięcy osob,
- uprawnieni do furmentacji byli obywatele Rzym i nie trzeba było wykazywac ubóstwa
Okazjonalne dary:
- w formie wina, oliwek
- w czasie wydarzeń państwowych
- wszyscy urzędnicy wystawiali uczty dla ludu
8. Średniowieczne formy braterstwa w kosciołach i zakonach:
Od XII wieku następuje rozwój szpitalnictwa zakonnego dzięki fundacjom biskupim i rycerskim
Kościół inicjował dobroczynnośc
Wyprawy krzyżowe, tworzenie zakonów, szerzenie ideii braterstwa, opieki, pomocy biednym, rannym i
chorym
Rycerstwo nabrało charakter bractwa
Pasowanie na rycerza miało charakter religijny
Zakon rycerski miał w swej regule: krzewienie wiary, walkę z niewiernymi, opieke nad chorymi
Sławne zakony rycerskie gloryfikujące ideały obrony słabych i pokrzywdzonych
(zakon templariuszy, zakon rycerzy chrystusowych)
9. Cechy gminy miejskiej oraz bractw:
Wspólnotowy charakter gminy, w skład której wchodziły: cechy, glidie, organizacje cechowe
Cechy były rodzajem bractwa religijnego, skupiały majstrów, czeladników i terminatorów
Bractwa – związki przejawiające różną pożyteczną dla miasta działalnośc (podobna do działalności
cechowej)
Bractwo kurkowe – dla obrony miasta
Bractwo Męki Pańskiej – o charakterze teatralnym
Bractwo Męczenników Miłości – sekta ascetyczna
Każde bractwo posiadało patrona i kaplicę mu poświęconą
Podstawą działalności bractwa była „skrzynka” zasilana składkami członkowskimi, opłat pobieranychz
kandydatów na mistrza grzywien
Pomoc bractwa: pieniężna dla ubogich, chorych, starych członków bractwa
Zamożniejsze bractwa pomagały mniej zamożnym bractwom w mieście
10. Leprozoria – cechy i zasady funkcjonowania:
Pojawiły się w początkach XII w. 1124 w Saint – Lazare w Paryżu
W XII w. są przywiązane do klasztorów i kolegiat, sa umieszczane za miastem
Warunki przyjęcia do leprozorium były ściśle określone
Miejsca rezerwowano dla miejscowej ludności lub mieszkańców wsi
Ścisłe reguły dla trendowatych w obrębie leprozorium
Problemy z prowadzeniem leprozoriów (zwierzchnictwo, finanse, kontrola)
Ograniczenia swobody poruszania się trendowatych i kwestowania
Urzędy miejskie same zakładają leprozoria, mają prawa nadzoru wizytowania, sprawdzania wydatków,
przyjmowania chorych
11. Problemy społeczne powstałe w XIV wieku w Europie:
TRUDNOŚCI WIEKU XIV-XV:
spustoszenie wywołane epidemią dżumy w zachodniej Europie (Francja , Niemcy)
straty demograficzne
upadek miast
rygory oszczędnościowe w miastach
brak rąk do pracy na polach
wzrost wynagrodzeń
klęska głodu w miastach
brak pomocy lekarskiej
*bezsilność medycyny wobec chorób zakaźnych
napady rabunkowe organizowane przez nędarzy
konieczność udzielania pomocy przez władze miejskie
podejrzliwość w postawach wobec ubogich
stosowanie kwarantanny wobec wędrowców i podróżnych (od 1380 roku)
wypędxzanie choprych poza miasto
wypędzanie żebraków od miasta (budowanie baraków - 1504 rok)
udzielanie pomocy ubogim w ich domach (od 1481 roku)
12. Dobroczynność królestwa w XIV wieku na przykładzie Francji:
ze skarbca królewskiego wydawano pieniądze na ubogich zakonników domów Bożych (szpitali przytułków
oraz leprozoriów - ze skarba królewskiego wydawano dużą część pieniędzy, które w pewnym sensie
pełnomocnik mógł rozdawac)
królewska dobroczynność obejmuje również klasztory żeńskie i męskie oraz żebraków
królowie we Francji mają patronat nad szpitalami i leprozoriami
skarb królewski przekazuje pieniądze zastępcy jałmużnika królewskiego na wydatki dobroczynne (od 1380
roku), w tym 30% na okrag paryski
faworyzowanie zakładów dobroczynnych w miastach
konkurowanie króla w obsadzaniu stanowisk na wakujące beneficja z kościołem
jałmużnik królewski nie zawsze był zgodny z biskupami w kwestii mianowania rektorów szpitalnych
13. Poglądy Tomasa More'a na organizację opieki dla chorych:
miłość bliźniego jako wartość
biedny utożsamiany jest z Chrystusem
nakaz moralny przeciwstawiania się współczesnemu społeczeństwu
obraz społeczeństwa zamarł w I cześci utopii (Anglia XVI wiek)
*bezrobotni
*ubodzy
*nędzarze
*żebracy
*złodzieje
(wszyscy wymienieni ludzie powyżej to ludzie LUŹNI SPOŁECZNIE)
Kategorie te są pokrzywdzone, ale pełne życia i gotowości do pracy, w tych kategoriach nie tkwi zło w
społeczeństwie
główne zasady społecznej naprawy (rehabilitacji) zawarł w drugiej części utopii. Idea stworzenia szczęśliwej
wyspy dzięki rządom króla UTOPUSA.
14. Manufaktury jako formy polityki społecznej w XVII wieku:
Zarządzenie Landgrafa Herskiego kierujące luźny element do pracy w kopalniach (opłaconej);
Manufaktury- zakłady produkujące wraz z przytułkami, sierocińcami, szpitalami dla umysłowo chorych wraz z
więźniami.
Manufaktury scentralizowane zatrudniały złoczyńców, doroślych bezrobotnych, chorych, wyjętych spod
prawa, również dzieci.
Manufaktury były narzędziem polityki społecznej , poddane państwu , ale dające zysk i "przemysł krajowy"
Manufaktura - miejsce pracy oraz domem pracy przymusowej ;
powstały w Niemczech
Świadome działania państwa wobec ludzi marginesu - Francja.
Hospital Generale to państwowy dom pracy dla Paryżan wykluczonych.
Główna idea- człowieka siłę należy wykorzystać, a nie niszczyć.
15. Główne myśli św. Wincentego a Paulo:
odkrył konieczność nowej misji kościoła, misja główna - ratowania wieśniaków rówwnież poprzez pomoc
materialną
początek misji - jako wędrowny , kaznodziej, zakończenie misji - BRACTWA MIŁOSIERDZIA
stowarzyszenie przyjmowały kobiety z wyższych stanów, niosły wsparcie duchowne, materialne
MĘSKIE BRACTWA- zakładały warsztaty dla nauki zawodów
do opieki nad chorymi w szpitalach włączone były dziewczęta z ludu, które wyodrębniły się jako nowa
organizacja STOWARZYSZENIE SIÓSTR MIŁOSIERDZIA
św. Wincenty stworzył stowarzyszenie misjonarzy (misje , rekolekcje, prowadzenie szpitali, przytułki)
stworzenie katolickiego systemu opieki:
*placówki misji
*stowarzyszenie pań miłosierdzia
*stowarzyszenie sióstr miłosierdzia
16. Działania socjalne Jana Henryka Pestalloziego:
szwajcar, zwolennik Rosseau, idei wykazywania naturalnego
kreował nowe metody pedagogiki i resocjalizacji
założył wzorowe gospodarstwo rolne w Neuhaf, jako ośrodek promujący kulturę rolną (niepowodzenie tej
misji)
1775 - wydał powieść o miłości braterskiej uzdrawiającej zepsutą społeczność wiejską - wyłożył w tej
powieści zasadę wychowania domowego
Pestallozi otrzymał honorowe obywatelstwo Francji, stał sie sławny, potem Szwajcaria zawierzyła mu
zarżadzanie zakładem sierot (80 dzieci)
stworzył metodę pracy pedagogicznej:
*wzbudzanie uczuć jako podstawa
*wyrabianie skłonności do dobra
*wywoływanie morlanych popędów
17. Poglądy Andrzeja Frycza Modrzewskiego na problemy społeczne:
( w dziele o naprawach RP)
ustawy winny bronić ubogich
ustawy powinny bronić ich przed złem
interwencje państwa w sprawy społeczne
indywidualna charytatywność
zrównoważenie upośledzenia stanowego przez pomoc zewnętrzną
stworzenie zasady pomocy od szlachty
poglądy wyrażone w dziele "o obyczajach":
* pomagać bezdomnym i uczicwym
* karanie "hultajów i pijanic"
* tępić próżniactwo
*każdy przypadek biedy należy rozpatrywać indywidualnie
*państwo ma obowiązek opieki na bezdomnymi
*wspierać zorganizowaną opiekę społeczną
18. Działalnośc Piotra Skargi na rzecz ubogich:
wiek XVIII - , poprzez barki pobożne i skrzynki św. Mikołaja
świadczenia pomocy w formie zapoczątkowanej przez Piotra Skargę
arcybractwo miłosierdzia - założył je jezuita Piotr Skarga, autor żywotó świętych, kazań sejmowych
1584 - na skutek kazań o miłosierdziu głoszonych przez Piotra Skargę powstało arcybratcwo, które miłowało
niesienie pomocy ubogim wstydzącym się żebrać
19. Instytucje opiekuńcze w XVII wieku (alumnaty i przytuliska):
wiek XII - tworzenie przytulisk dla weteranów wojenych, dla ludzi starych; słynny dom stworzony dla tych
ludzi : przytulisko w Takainie zwane Allumnatem tykańskim (zapewnieł opiekę 12 weteranom)
alumnaty - powstały z inicjatywy magnatów polskich dla własnej chwały fundamentów, później jako forma
opieki dla wiernych żołnierzy
alumnaty - miejsce dla żołnierzy okaleczonych labo ułomnego rycerstwa - pierwszy powstał w Warszawie
ufundowany przez Stefana Batorego
Alumnaty - ich rozwój nie był zbyt szybki, gdyż szlachta mogła liczyć na opiekę rodziny, wynagrodzenie od
króla, zatem powstawały tylko dla szczególnych żołnierzy
20.Formy opieki dla sierot w XVIII wieku w Polsce:
Gabriel Boudeuin: założył przytułek - dom dla podrzutków- dla sierot porzuconych, niemowląt, dzieci
mających rodziców chorych umysłowo oraz dla dzieci rodziców przebywających w więzieniach
dzieci w wieku poniemowlęcym oddawane były do wiejskich małżeństw na "odpłatny garnuszek"
wracały po osiągnieciu wieku szkolnego do przytułku, aby sie uczyć
21.Działania filantropijne w Szwajcarii w XIX wieku:
22. Francuski system pomocy oparty na idei wspólnoty rodzinnej:
W systemie pomocy społecznej istotne są działania uwzględniające potrzeby osób i rodzin znajdujących się
w szczególnie trudnych sytuacjach życiowych. Chodzi tu o rodziny dotknięte chorobą, niepełnosprawnością,
rodziny niepełne, wielodzietne, czy patologiczne. W niektórych z nich współwystępują czynniki negatywne,
takie jak niedostatek, bezrobocie, niewydolność opiekuńczo-wychowawcza, niepełnosprawność
psychofizyczna.
23. Działalnośc Adolf Kolpinga na rzecz młodzieży:
opieka nad młodzieżą rzemieślniczą poprzez założenie w 1846 roku stowarzyszenia czeladników
rozumiał trudną sytuację młodzieży napływowej, która terminowała w roli czeladników, była
wykorzystywana poprzez majstrów, nie potrafiła dbać o pieniądze, często popadając w alkoholizm
STOWARZYSZENIE CZELADNIKÓW: upowszechniło się w Nadrenii, Bawarii, Austrii (przez 10 lat skupiły około
18 tys. członków)
stowarzyszenia miały tworzyć hamulce moralne, krzewić dobre formy rozrywki, pobudzać do zdobywania
wiedzy, organizować swoje środowisko, prowadzić do pogłebiania wiary religijnej
największa aktywność stowarzyszenia przypada na lata 50- te XX wieku
idea stowarzyszenia czeladników była skierowana do najbardziej zainteresowanych swoją przyszłością
24. Działania społeczne Hammerla we Francji:
był realizatorem patronializmu (głoszony wcześniej przez Perina)
we własnym przedsiębiorstwie w Od des BOLS stworzył rozbudowany samorząd trojackiego rodzaju:
zawodowy - obejmował rady ubezpieczeń technicznych, ochrony pracy kursy zawodowe, stowarzyszenia
długoletnich pracowników
gospodarczy - gromadził fundusze samorządu oszczędności, fundusz szkolny, fundusz posagowy, dbał o
spółdzielnie rolnicze, a także prowadził akcję ogródków działkowych
społeczny - patronował działalności straży ogniowej i sanitarnej, stowarzyszeniom sportowym,
artystycznym, a także szkolnictwu ogólnemu na poziome elementarnym
Inicjatywa Hamerla spowodowała , że fabryka nabrała charaktery samodzielnej wspólnoty, skupionej wokół
przedsiebiorstwa przemysłowego, opartej na parlamentarnej zimie(?) pracowników
25. Działania socjalne w Warszawie w XVIII wieku:
Przełom w opiece szpitalnej.
Budowa w 1762 roku hospicjum Dzieciątka Jezus jako kontynuacja formy działań Baudouina.
Budynek mieścił 10 sal dla 300 chorych, 100 łóżek dla matek i niemowląt. Komórki dla obłąkanych, izby dla
personelu, kuchnie , magazyny.
Hospicjum Dzieciątka Jezus było pierwszą placówką typowo szpitalną.
W 1775 roku powstaje komisja nad szpitalami w Koronie i Wielkim Księstwie Litewskim - centralny organ
nadzoru nad dobroczynnością. Trwała 5 lat.
Powstała też policja lekarska, która zajmowała się kontrolą szpitala.
W 1765 roku Stanisław August ustanowił komisję dobrego porządku (Boni Ordins), do uporządkowania
dochodów miejskich i nowej organizacji życia w mieście (oczyszczenie miasta z włóczęgów, żebraków,
ladacznic, dzieci ulicy)
Umieszczanie ich w prowizorycznych domach pracy przymusowej za niską opłatę za wykonywaną pracę,
również chałupniczą.
26. Ideały krzewione przez Stanisława Staszica:
Ideały pracy organicznej zostały zawarte w kontrakcie towarzystwa rolniczego rubieszowskiego, aby
doskonalić rolnictwo i przemysł i aby ratować się w nieszczęściach.
pomaganie pogorzelcom w postawieniu zabudowań
w przypadku nieurodzaju lub gradobicia należy wspólnie pomagać wszytskim gospodarstwom wg wielkości
gruntu
dochody z propinacji (?), młynów, stawów winny być przekazywane na doskonalenie rolnictwa, zakładanie
fabryk, rzemiosła, na prowadzenie kupiectwa, na murowanie domów
27.Zasady pomocy zawarte w założeniach Towarzystwa Hrubieszowskiego:
28.Poglądy Fryderyka Skarbka na ubogich i przyczyny obóstwa:
Fryderyk Skarbek był kontynuatorem idei Staszica i wykonawcą jego testamentu, był ekonomistą i
profesorem uniwersytetu warszawskiego, prezesem rady głównej zakładów dobroczynnych, autorem idei:
Poglądy Fryderyka Skarbka na ubogich i ubóstwo:
„ubogim jest każdy, który nie ma sposobu zaspokojenia niezbędnych potrzeb swoich, który pozbawiony jest
własnych zasiłków, kosztem towarzystwa żyje”
„prawodawstwo i administracja losem ubogich wcale zajmować się nie powinny, lepiej to starannie
prywatnej dobroczynności zostawić”
"dobroczynnośc wtedy tylko z duchem chrześcijańskim jest zgodą, gdy dary jej nie według chwilowych
natchnień i upodobania płyną, lecz według stałych zasad udzielane bywają"
29. Działalnośc społeczna Karola Marcinkowskiego:
Stworzył hasło pracy organicznej
Namawiał do prostych czynów zmaiast romantycznych haseł
„rzucac granity pod tęczę” – motto naczelne pracy konkretnej
Praca dla podniesienia handlu, rzemiosła i przemysłu zamiast czynszów narodowych
Oświecenie ludu, poprawa bytu ludności
Aktywnośc oświatowa i gospodarcza
Walka z ciemnotą i zacofaniem
Założył Towarzystwo Pomocy Naukowej
Zainicjował powstanie bazaru w Poznaniu
30. Działalnośc opiekuńcza Henryka Jordana:
Założył park nazwany jego imieniem
Zainicjował rozwój ogródków jordanowskich
W parku Jordana była pływalnia, kilka boisk sportowych oraz instruktorzy gier i zabaw rozwoju ciała
31. Zgromadzenia zakonne w XIXw. W Polsce i ich cele dzialania:
1850 – zgromadzenie sióstr służebniczek Bogurodzicy Dziewicy (cel działania: praca oświatowa z ludem,
opieka nad sierotami, zakładnanie ochronek)
1855 – zgromadzenie kobiet w zgromadzeniu felicjanek( cel działania: wychowywanie dzieci z ubogich warst
społ., prowadzenie ochronek, zakładano szkoły ludowe)
1873 – zgromadzenie sióstr nazaretek (cel działania: organizacje dla Polonii
1886 – zgromadzenie braci i sióstr założone przez Adama Chmielowskiego (św. Brat Albert)
1880 – Towarzystwo przyjaciół dzieci
1884 – towarzystwo opieki nad ubogimi matkami i ich dziecmi
1898 – towarzystwo założone przez dr Pawlaka w Warszawie. Warszawskie towarzystwo higieniczne
1888 – pierwszy ogród dla dzieci założony przez Henryka Jordana w Krakowie
32. Pomoc i opieka podczas I wojny światowej:
33. Kategorie osób objętych opieką społeczną w ustawie o Opiece społ. z 1923r:
34. Pomoc w okresie II wojny światowej:
Od września 1939 – marzec 1941 – działał społeczny komitet samopomocy społ.
Komitet sprawował opiekę nad 400 placówkami opiekuńczymi, z komitetem współdziałało 2700
pracowników etatowych i 500 pracowników honorowych
Funkcjonowanie Rady Głównej Opiekuńczej (RGO) – na terenie generalnej guberni
RGO – jedyna legalna ogranizacja
RGO – od stycznia 1941 do czerwca 1944 udzieliła w formie finansowej i w naturze
1939 – powstanie Robotniczego Komitetu pomocy społ. (z inicjatywy PPS)
Działalośc PCK i Caritas w W-wie podczas całego okresu działań wojennych
35. Pomoc w okresie powojennym w okresie ratownictwa (1945 – 1947):
Objęto pomocą 26,5% ludności, czyli 6,1 mln osób
Działały społeczne komitety opieki społ.
Działała komisja do walki ze skutkami biologicznego wyniszczenia narodu działania tej komisji wspierały
organizacje polonijne, towarzystwa filantropijne
Zadanie ratownicze pełniły:
- polski czerwony krzyż(PCK)
- towarzystwo przyjaciół dzieci(TPD)
- centralny komitet opieki społ.
- związek uczestników walk zbrojnej o niepodległości i demokracj
36. Studium pracy społeczno – oświatowej. Zasady kształcenia:
Do studium mogły uczęszczac osoby z wyższym wykształceniem, albo z rozpoczętymi studiami, obowiązek
posiadania rocznej praktyki zawodowej
Słuchacz musiał przygotowac rozprawę dyplomową
Studia kończyły się egzaminem i obroną pracy dyplomowej
1930 – wprowadzono kurs 2-letni (kończący się uzyskaniem świadectwa) oraz 4-letni (uzyskanie dyplomu)
1935 – Studium zmienia nazwę na Sekcja pracy społ. – oświatowej wydziału pedagogicznego
Cele kształcenia:
- wyposażenie słuchaczy w odpowiednie umiejetności zawodowe
- kształcenie kultury osobistej
- orientacja w różnych dziedzinach nauki
- szerokie zainteresowania słuchaczy
37. Helena Radlińska i jej ideały kształcenia do służby społecznej:
1893 - Działalośc e tajnych kółkach uczniowskich
1897 – świadectwo nauczycielki prywatnej
1902 – 1905 – pracuje jako nauczycielka polskiego i historii
1903 – 1905 – działalnośc w tajnych stowarzyszeniach oświatowych
1906 – 1907 – studiuje na UJ
1912 – artykuł „początki pracy oświatowej w Polsce”
1913 – „praca oświatowa i jej metody , zadania, org.”
1918 – wstępuje do PSL – wyzwolenie
1922 – włącza się do nich pedagog międzynarodowy
1925 – habilitacja
1925 – 1939 – kierownik Studium Pracy Społ. – Oświatowej pry wydziale Pedag. Wolnej Wszechnicy Polskiej
1935 – syntetyczny zarys koncepcji pedagogiki społ. „stosunek wychowawcy do środowiska społecznego”
1937 – książka „społeczne przyczyny powodzeń i niepowodzeń szkolnych”
1942 – 1944 – tajne nauczanie wolnej wszechnicy polskiej
1945 – 1952 – wydaje główne prace „oświata dorosłych”
1947 – mianowana profesorem zwyczajnym pedag. Społecznej
1952 – przerwana działalnośc zakładu pedagogiki społecznej UŁ
1954 – umiera 10.10
1961 – 1964 – 3 – tomowy wybór prac Radlińskej „Pisma pedagogiczne”
38)Misja pracy socjalnej według Alice Salomon: