Karta kredytowa

"

Plastikowe

pieniądze

" rozpoczęły swoją oszałamiającą

karierę już pod koniec lat czterdziestych w USA, kiedy

przedsiębiorstwa handlu benzyną zaczęły wydawać karty

tożsamości (działające jak talony) dla swoich klientów. Od

1947 roku pierwsze karty kredytowe były używane przez

klientów nowojorskiego Flatbush National Bank

W roku 1952 amerykanie Frank MacNamara i Ralph

Schneider wypuścili kartę płatniczą, którą można było płacić

w restauracji bez gotówki i spłacać dług pod koniec

miesiąca. MacNamara wpadł na pomysł karty, gdy pewnego razu nie mógł zapłacić za

obiad, bo zapomniał portfela.

Wykonana z tektury karta kredytowa nazywała się Diners'Club i miała na odwrocie

wypisane 28 restauracji, które ją honorowały. Obecnie najbardziej rozpowszechnione są:

-

karta magnetyczna wykorzystywana w obrocie płatniczym do bezgotówkowego

regulowania płatności za towary i usługi oraz wypłat z

bankomatów

. Jest to karta z

naniesionym na jednej stronie paskiem z warstwą materiału ferromagnetycznego, w

której zapisane są, w zakodowanej formie, określone informacje. Ich przetwarzanie

możliwe jest po odczytaniu zapisu za pomocą specjalnego czytnika. W roku 1974 w USA

po raz pierwszy

klucz do drzwi

zastąpiono kartą magnetyczną.

-

karta procesorowa (karta chipowa), karta inteligentna; karta z tworzywa sztucznego

zawierająca

mikroprocesor

i układy pamięci, stosowana do uwiarygodnienia użytkownika

bankomatu, klienta banku, realizacji bezgotówkowych operacji płatniczych, oraz jako

karta telefoniczna, przepustka itp.

W Polsce pierwsze trzy banki przystąpiły do systemu Visa dopiero w 1990 roku, a

pierwsze karty kredytowe pojawiły się rok później (przedtem tylko nieliczne sklepy i

hotele honorowały karty którymi płacili cudzoziemcy). Ale już w drugiej połowie 1996

roku ponad 50% transakcji dokonywano kartami.