Mateusz Mytnik

LEKCJA

Szkoła: liceum ogólnokształcące

Temat: Diecezja w służbie człowiekowi (diecezjalne instytucje charytatywne)

Cel wychowawczy (jaką wartość uczeń ma przeżyć, przyjąć):
Uczeń pragnie zaangażować się w służbę drugiemu człowiekowi

Cel dydaktyczny ogólny (kierunek działań):
Uczeń wie gdzie może znaleźć pomoc, gdy jest mu ona potrzebna.

Cele dydaktyczne operacyjne (co uczeń ma po zajęciach wiedzieć i umieć zrobić: np.
uczeń zna.., rozumie..., potrafi.., rozróżnia..., uzasadnia..., określa własnymi słowami...,
wyjaśnia... itp.):

na ocenę 2: uczeń wie co to jest służba w ogólnym tego słowa znaczeniu
na ocenę 3: uczeń zna chrześcijańskie podejście do służby człowiekowi (kontekst biblijny,
nauczanie UNK)
na ocen,e 4: uczeń potrafi wymienić poszczególne instytucje charytatywne w diecezji z
uwzględnieniem tych najbliższych jemu
na ocenę 5: uczeń zna funkcjonowanie poszczególnych instytucji
na ocenę 6: uczeń zainteresowany tematem zna obecną sytuacje wybranej instytucji charytatywnej
funkcjonującej na terenie jego diecezji.

Pomoce metodyczne: Pismo Święte, komputer, projektor multimedialny

Przebieg zajęć (dla przejrzystości najlepiej w formie tabeli):

Lp

TREŚĆ

(proszę napisać dosłownie, jakimi słowami nauczyciel zwraca się do

uczniów – przy poleceniach, pytaniach, wykładzie... oraz jakich

spodziewa się reakcji, odpowiedzi ze strony uczniów)

METODY

(proszę określić metodę,

np. wykład, pogadanka,

opowiadanie, praca z

tekstem, obrazem...)

CZAS

(kolejna minuta

zajęć, a nie czas

przeznaczony na

daną część)

1.

Wprowadzenie uczniów do klasy, oraz zajęcie przez nich miejsc.

1

2.

Drodzy uczniowie zapraszam was wszystkich do wspólnej
modlitwy: Panie Jezus dziękuję Ci, że po raz kolejny możemy się
spotkać na katechezie aby poznawać Ciebie i to jak bardzo
jesteśmy wartościowi w Twoich oczach. Prosimy Cię daj nam
Swojego Ducha, aby to On animował ten czas, Prosimy się
abyśmy byli otwarci na Jego działanie. Jezu, Ty powiedziałeś
„Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko co uczyniliście jednemu z
tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” prosimy Cię
daj na serce kochające naszych bliźnich i nie dopuść abyśmy
kiedykolwiek byli zamknięci na pomoc drugiemu człowiekowi.
Który żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Modlitwa

3

3.

Odczytanie listy z dziennika

Sprawdzenie

4

obecności i

przypomnienie imion

4.

Jak brzmiał temat ostatniej lekcji? (Po zadaniu pytania klasie
czekamy na podniesione w górę ręce. Wybieramy jedną osobę
aby odpowiedziała. Następnie możemy zapytać) Co jeszcze udało
się wam zapamiętać z ostatniej katechezy? (Postępujemy
podobnie jak przy pierwszym pytaniu. Gdyby nikt w klasie nie
podniósł ręki wybieramy jedną osobę. W momencie gdy osoba
uczeń nie wie co odpowiedzieć staramy się go nakierować na
właściwą odpowiedź, co jednocześnie jest przypomnieniem całej
klasie tematu ostatnich zajęć.

Pogadanka

7

5.

Temat dzisiejszej katechezy to: „Diecezja w służbie
człowiekowi”. Powiem wam dzisiaj o charytatywnych
instytucjach w naszej diecezji. Zanim jednak do tego się
zabierzemy chciałbym opowiedzieć wam pewną opowieść, która
powinna zilustrować Wam sens pomocy drugiemu człowiekowi.
Tu następuje opowiadanie (zał. 1)

Opowiadanie

10

6.

Usłyszeliście przed momentem, o tym jak wiele dobrego może
przynieść pomoc innym. Chciałbym abyście teraz odpowiedzieli
na kilka przygotowanych przeze mnie pytań:

1. Czym bohater naszego opowiadania się zajmował?
2. Co było niezwykłego w jego żebractwie?
3. W jaki sposób mężczyzna wykorzystał swój zarobek?
4. Co bohater otrzymał w zamian za udzieloną pomoc?
5. Co sprawiło, że nasz bohater pomimo materialnej biedoty

był szczęśliwym człowiekiem?

(Przy odpowiedziach na poszczególne pytania postępujemy
analogicznie jak przy odpytywaniu na początku zajęć.
Sugerowane odpowiedzi jakich spodziewam się od uczniów to:

1. Żebractwem
2. To, pieniędzmi które posiadał dzielił się z innymi
3. Pomagał innym ludziom (pytania 2 i 3 wzajemnie się

pokrywają, ma to służyć zaakcentowaniu jego pomocy
drugiemu człowiekowi)

4. Na drugi dzień pieniążek od małego chłopca, ten sam

który dzień wcześniej położył na chodniku przed
kawiarnią

5. To, że dzięki życzliwości innych osób, od których

otrzymał pieniądze mógł pomagać innym

Gdyby odpowiedzi uczniów nie pokrywały się z sugerowanymi,
warto ich na nie naprowadzać.)

Pogadanka

15

7.

Chciałbym teraz abyśmy posłuchali fragmentu Ewangelii
opowiadającej o pomocy bliźniemu. (można poprosić jedną
osobę z grupy o przeczytanie tekstu): Jezus nawiązując do tego,
rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł
w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu
zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem
przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak
samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również
obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do
niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem

Praca z tekstem

22

wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go.
Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł:
"Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie,
gdy będę wracał". Któryż z tych trzech okazał się, według twego
zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On
odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu
rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!»
Chciałbym teraz abyście jeszcze raz samodzielnie przeczytali ten
tekst przepisując do zeszytu zdanie, które chcielibyście
wyakcentować, oznajmić światu. (po chwili czasu na wykonanie
zadania prośmy jedną lub dwie osoby o przeczytanie
przepisanego fragmentu wraz z krótką argumentacją dlaczego
właśnie ten fragment wybrali)

8.

Usłyszeliśmy co Jezus mówi o pomocy bliźniemu, teraz każdy z
was dostanie kartkę z listą fragmentów dokumentów Kościoła
które mówią o pomocy bliźniemu. (zał. 2)

1. Encyklika Jana Pawła II Redemptor hominis, nr 13-17;21, z

dn. 4 marca 1979 roku.

2. Encyklika Jana Pawła II, Dives in misericordia, 30 listopada

1980 r.

3. Encyklika Benedykta XVI Deus caritas est, z dn. 25 grudnia

2005 r.

4. Posynodalna Adhortacja Apostolska Jana Pawła II,

Christifideles laici z dn. 30 grudnia 1988 r.

5. List Apostolski Jana Pawła II, Novo millennio ineunte, nr 49-

53 z 6 stycznia 2001 r.

6. II Synod Plenarny w Polsce (1991-1999), Posługa

charytatywna Kościoła, Dokument XI, Warszawa-Poznań
2001 r.

7. Konstytucja Soboru Watykańskiego II, Gaudium et spes, nr

1.

8. Dekret o apostolstwie świeckich Soboru Watykańskiego II,

Apostolicam actuositatem, nr 8

9. Dekret o działalności misyjnej Kościoła Soboru

Watykańskiego II, Ad gentes, nr 5

10. Encyklika Jana Pawła II, Sollicitudo rei socialis, nr 42, z dn.

30 grudnia 1987 r.

Proszę abyście wkleili tą kartkę do swoich zeszytów. Chciałbym
aby każdy z was w domu przeczytał jeden z podanych
fragmentów i spróbował go krótko streścić. To będzie wasze
zadanie domowe.

Notatka

30

9.

Gdy już wiemy co o służbie bliźniemu mówił Jezus i widzimy, że
również dla Kościoła jest to ważna rzeczywistość przypatrzymy
się w jaki sposób pomoc bliźniemu jest realizowana w naszej
diecezji. (wykład z prezentacją)(zał. 3 i 4) Proszę abyście
przepisali do zeszytu te treści które są zawarte w prezentacji,
będzie to dalsza części notatki z dzisiejszych zajęć

Wykład z prezentacją

multimedialną

33

10.

Wiedzie już, w jaki sposób nasza diecezja realizuje charytatywną
pomoc drugiemu człowiekowi. Jest to kropla wody w morzu
potrzeb, które w dzisiejszym świecie się coraz szybciej
powiększają, Na zakończenie dzisiejszej katechezy chciałbym
zapytać was: Waszym zdaniem w jaki sposób diecezja mogłaby

Dyskusja

41

jeszcze bardziej zaangażować się w służbę człowiekowi.
Zastanówcie się chwilkę a następnie jeśli ktoś ma jakoś
propozycję proszę o zasygnalizowanie swojej odpowiedzi
podniesieniem ręki. (dyskusja ma być krótki podsumowaniem
katechezy dlatego po zasygnalizowaniu przez ucznia gotowości
do odpowiedzi, prosimy aby się wypowiedział.)

11.

Proszę się spakować. Zapraszam do wspólnej modlitwy na
zakończenie zajęć.
O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju,
Abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść;
Wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda;
Jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz;
Światło tam, gdzie panuje mrok;
Radość tam, gdzie panuje smutek.

Spraw abyśmy mogli,
Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
Nie tyle szukać miłości, co kochać;

Albowiem dając, otrzymujemy;
Wybaczając, zyskujemy przebaczenie,
A umierając, rodzimy się do wiecznego życia.

Przez Chrystusa Pana naszego.

Amen.

Modlitwa

44