Konspekt katechezy

Jacek Pietruszka WMSD

Temat: Diecezja w służbie człowiekowi

Klasa: ponadgimnazjalna

Cel dydaktyczny ogólny: Uczeń zna instytucje charytatywne w swojej
diecezji.
Cel wychowawczy: Uczeń potrafi dostrzec osoby potrzebujące i chce

pomagać im oraz angażuje się w pomoc instytucjom charytatywnym w
diecezji.
Cele dydaktyczne szczegółowe:



(Dopuszczający)

Uczeń

zna

biblijne

przykłady

pomocy

potrzebującym.



(Dostateczny) Uczeń potrafi wymienić instytucje charytatywne

znajdujące się w diecezji.



(Dobry) Uczeń zna miejsca, w których znajdują się główne siedziby

danych instytutów.



(Bardzo dobry) Uczeń potrafi opisać każdą instytucję, podać jaki ma

charyzmat.

Pomoce metodyczne: Egzemplarz Pisma Świętego, wydrukowany tekst Łk

10, 30-37 jeżeli każdy z uczniów nie będzie mógł mieć dostępu do Pisma
Świętego, Kiść winogrona.

Treść

Metoda

Czas

Wstęp

Modlitwa wstępna: W imię Ojca... ;Ojcze

nasz...;
Przywitanie się z uczniami.

Sprawdzenie obecności.
Sprawdzenie zadania domowego, jeżeli na
wcześniejszej lekcji było zadane.

3 min.

Wprowa-

dzenie

1) Imię z przymiotnikiem

(wyjaśnić na czym polega ta metoda:
każdy z uczniów podaje swoje imię oraz

przymiotnik, który go charakteryzuje i
zaczyna się na tę samą literę, co imię;

zachęcić, by przymiotnik był pozytywną
cechą charakteru)

Imię

z

przymiotni
kiem

10

min.

Podanie

proble-
matyki

Na dzisiejszej lekcji, będziemy chcieli zająć

się

zagadnieniem

służby

drugiemu

człowiekowi.

Jednak na początku chciałbym opowiedzieć

17

min.

historię pewnej kiści winogrona.

Tekst opowiadania w załączniku 2.

Po skończeniu opowiadania można podzielić
kiść winogrona, aby każdy uczeń otrzymał

przynajmniej jedno winogrono i podkreślić
ideę podziału radością.



Co wartościowego można wyciągnąć z

tego opowiadania? (radość płynie z

ofiarowania komuś pomocy)



Czy dobrze, że powstają w naszej

diecezji

instytucje

charytatywne?

Dlaczego? (Tak. Ponieważ w takich
instytucjach każdy potrzebujący może

znaleźć pomoc dla siebie.)

Opowiada

nie

Dyskusja

21
min.

Rozwinię-

cie

Tekst wykładu w załączniku 1

Podkreślić, aby podczas wykładu uczniowie
robili

notatkę,

która

później

będzie

sprawdzona.

Wykład

24

min.

Pogłębie-
nie



W jaki sposób można pomóc drugiemu

człowiekowi i naszym życiu, w naszym

miecie?

(poprzez

instytucje

charytatywne)



Czy w Piśmie Świętym możemy

odnaleźć przykład pomocy drugiemu

człowiekowi? Jeżeli tak to jaki?
(opowiadanie

o

miłosiernym

samarytaninie)

Pogadanka

32
min.

Każdy otrzymuje oryginalny tekst Łk 10, 30-
37 (wydrukowaną kartkę lub egzemplarz

Pisma

Świętego).

Wspólnie

jest

on

odczytany. Później każdy sam analizuje w

ciszy, a swoją reakcję wyraża przez
następujące znaki:

? (werset jest niezrozumiały);

! (werset wyraża coś ważnego);
→ (werset osobiście poruszył czytającego).

Następnie

wybieram

kilka

osób

aby

odczytały fragment który oznaczyły ? oraz !,
później chętną osobę pytam o → (każda
odpowiedź

ucznia

z

podaniem

wytłumaczenia).

Västers

35
min.

Zakoń-

czenie

Zadanie pracy domowej:

 Znajdź i opisz 3 przypadki osób, które

pomogły

komuś

bardzo

potrzebującemu.

Modlitwa: Panie Jezu, Ty mówisz nam,

abyśmy kochali każdego człowieka bez
względu na jego pochodzenie, kolor skóry,

czy chorobę jaką posiada. Daj nam, abyśmy
nigdy nie przeszli obojętnie obok osoby,

która potrzebuje naszej pomocy ale zawsze
potrafili podejść i wyciągnąć pomocną dłoń.
Daj nam Jezu, abyśmy w każdym człowieku
dostrzegali Ciebie, który żyjesz i królujesz z
Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego,

Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Pożegnanie się z uczniami.

43

min.

Załącznik 1 (Raczej opowiadać, zmieścić się w 8
minutach)

Czy niesienie pomocy osobom potrzebującym może sprawiać nam

przyjemność? Większość z nas pewnie zastanawia się czy poprzez

niesienie pomocy stajemy się lepsi? Jednakże niektórzy ludzie udzielają jej

z potrzeby serca, ponieważ nie jest im obojętny los drugiego człowieka,

tacy ludzie są wrażliwi na ludzką krzywdę. Istnieje wiele organizacji,

których celem jest pomoc potrzebującym. Zrzeszają one ludzi dobrej woli,

którzy bezinteresownie pracują dla innych. Działają oni m.in. w hospicjum

gdzie przebywają ludzie chorzy. Dla nich obecność wolontariuszy, z

którymi nawet rozmowa wpływa kojąco na ich psychikę i samopoczucie,

sprawia, że w ostatnich chwilach nie czują się samotni i opuszczeni. W

rozmowach tych starają się poruszać tematy śmierci, do której

przygotowują się psychicznie, aby nie była dla nich tak przerażająca.

Wolontariusze organizują także pomoc w czasie klęsk żywiołowych,

przykładem może być powódź, która miała miejsce w 1996r. Osoby te

organizowały zbiórkę leków, czystej wody, pościeli, koców i innych

najpotrzebniejszych rzeczy, ponieważ powodzianie stracili dorobek całego

życia oraz dach nad głową. W takich akcjach wolontariusze przydzielani są

także do pracy nad segregowaniem zebranych darów, wówczas przydaje

się każda para rąk. Tak więc niesienie pomocy potrzebującemu

człowiekowi może sprawić radość zarówno osobie, która tej pomocy

potrzebuje jak i osobie, która tej pomocy udziela.

W naszej diecezji, szczególnie w Opolu istnieje wiele miejsc, w

których jako wolontariusze możemy pomagać osobom potrzebującym.

1)

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Opolu

Przedmiotem działalności MOPR w Opolu jest realizacja polityki społecznej

państwa mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie

trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać,

wykorzystując

własne

środki,

możliwości

i

uprawnienia.

Nadrzędnym celem działalności MOPR w Opolu jest zaspokajanie

niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwianie im

bytowania

w

warunkach

odpowiadających

godności

człowieka.

Według art. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej,

pomocy udziela się osobom i rodzinom, w szczególności z powodu:



ubóstwa,



sieroctwa,



bezdomności,



bezrobocia,



niepełnosprawności,



długotrwałej lub ciężkiej choroby,



przemocy w rodzinie,



potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności,



bezradności w sprawach opiekuńczo - wychowawczych i

prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach

niepełnych lub wielodzietnych,



braku umiejętności w przystosowaniu do życia młodzieży

opuszczającej placówki opiekuńczo - wychowawcze,



trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy,



trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu

karnego,



alkoholizmu i narkomanii,



zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej,



klęski żywiołowej lub ekologicznej.

MOPR ma swoją placówkę na terenie Opola przy ulicy Armii Krajowej 36.

MOPR ma różnego rodzaju ośrodki, które prowadzi, są nimi:

 Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

Ośrodek ten pomaga osobom, które są ofiarami przemocy w

rodzinie. Zarówno przemocy fizycznej, jak i psychicznej, ekonomicznej,

seksualnej oraz zaniedbanie i niezaspakajanie podstawowych potrzeb
członka rodziny, które prowadzi do jego cierpienia.

 Ośrodek Interwencji Kryzysowej

Ośrodek ten świadczy pomoc w sytuacjach:



- przemocy w rodzinie i kryzysów małżeńskich



- alkoholizmu i innych uzależnień



- bezdomności



- samotności



- utraty pracy



- utraty bliskiej osoby



- klęsk żywiołowych



- bezrobocia



- przemocy seksualnej w tym gwałtu

Ośrodek udziela wsparcia po to, by pomóc osobie lub rodzinie

odzyskać własne zdolności i zasoby psychiczne do radzenia sobie w

sytuacjach trudnych i umożliwić lepsze funkcjonowanie we własnym
środowisku i społeczności.

 Ośrodek Readaptacji Społecznej "Szansa"

Ośrodek udziela schronienia samotnym matkom oraz pełnym

rodzinom zdolnym do samoobsługi i niewymagającym opieki medycznej.

 Dom Dziennego Pobytu „Magda-Maria”

Placówka jest ośrodkiem wsparcia dla Seniorów i osób

niepełnosprawnych z terenu miasta Opola.

2)

Caritas Diecezji Opolskiej

Caritas Polska jest instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu

Polski. Została reaktywowana 10 października 1990 roku. Odwołuje się do

tradycji pracy charytatywnej Caritas sprzed 1950 roku. Działa w oparciu o

ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła

katolickiego. Od 2004 roku posiada status organizacji pożytku publicznego

(KRS 0000198645). Caritas Polska koordynuje pracę 44 diecezjalnych i

archidiecezjalnych Caritas w Polsce, wspierając je wykonywaniu ich zadań.

Ponadto Caritas Polska pełni rolę reprezentacyjną (występując w imieniu

Caritas w Polsce na szczeblu krajowym i międzynarodowym), formacyjno-

informacyjną (prowadząc szkolenia, sympozja, rozpoznając obszary i skalę

ubóstwa w Polsce), operacyjną (inicjując ogólnopolskie zbiórki funduszy

dla Polski i zagranicy, organizując transporty humanitarne, udzielając

pomocy doraźnej i długofalowej, materialnej, psychologicznej, prawnej i

finansowej osobom bezrobotnym, bezdomnym, chorym, starszym,

dzieciom z rodzin ubogich, a także imigrantom i uchodźcom).

Dzięki staraniom Ks. abpa Alfonsa Nossola, Caritas Diecezji Opolskiej

stworzyła nowoczesny i alternatywny wobec państwowej służby zdrowia

system usług opiekuńczo-medycznych. 10. października 1992 r. w

Dobrzeniu Wielkim k. Opola, poświęcona została pierwsza w Polsce Stacja

Opieki Caritas. Aktualnie na terenie diecezji opolskiej działają 53 Stacji

Opieki. Wyposażenie wszystkich stacji jest darem Rządu Niemieckiego.

Działalność Stacji finansowana jest przez władze samorządowe oraz

Opolski i Śląski Narodowy Fundusz Zdrowia.

Caritas Diecezji Opolskiej działa na wielu płaszczyznach:

 Prowadzi różnego rodzaju wysoko wyspecjalizowane gabinety

rehabilitacyjne, których na terenie naszej diecezji jest 37

 Poradnie Opieki Paliatywnej i Zespoły Domowej Opieki

Hospicyjnej świadczą aktywną, wszechstronną i całościową

opiekę

nad

pacjentami

chorującymi

na

nieuleczalne,

postępujące choroby w końcowym okresie życia. Celem ich

działania jest poprawienie jakości życia chorych i ich rodzin,

zwalczanie bólu trudnego do opanowania i innych objawów

somatycznych, łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych i

socjalnych oraz wspomaganie rodziny chorych tak w czasie

trwania choroby, jak i w okresie osierocenia.

 Poradnie Opieki Paliatywnej udzielają porad, konsultacji i wizyt

domowych chorym z zaawansowaną chorobą, najczęściej

nowotworową. Wspierają rodzinę chorego z uwzględnieniem

zespołowego podejścia do chorego i jego rodziny. Poradnie

Opieki Paliatywnej świadczą pomoc chorym, którzy mogą

przybyć do poradni lub ze względu na ograniczoną możliwość

poruszania się, ale stabilny stan ogólny wymagają wizyt

domowych.

 Pielęgniarska Opieka Długoterminowa świadczona jest przez

pielęgniarki 50. Stacji Opieki Caritas Diecezji Opolskiej. Opieka

długoterminowa to opieka nad obłożnie i przewlekle chorymi

przebywającymi w domu, którzy ze względu na problemy

zdrowotne wymagają systematycznej i intensywnej opieki

pielęgniarskiej. Opieka ta sprawowana jest we współpracy z

lekarzem

rodzinnym.

Celem

pielęgniarskiej

opieki

długoterminowej jest zapewnienie świadczeń pielęgniarskich w

środowisku domowym pacjentom obłożnie chorym oraz

przygotowanie chorego (i jego rodziny) do samo opieki i samo

pielęgnacji.

 Kuchnie Caritas.

Codziennie ok. 400 osób z okolic Nysy, Raciborza, Kluczborka,

Głuchołaz i Opola, które nie są w stanie ugotować sobie obiadu,

otrzymują do domu gorące dwudaniowe posiłki. Obiady

dowożone są do podopiecznych samochodami. Cena jednego

posiłku wynosi średnio 7,00 zł. Ta forma pomocy stwarza

doskonałą okazję do nawiązania kontaktu i przerwania

samotności osób starszych. Poza dowożeniem posiłków kuchnie

Caritas wydają na miejscu ok. 150 obiadów dziennie. W

kuchniach Caritas istnieje możliwość zamawiania posiłków

regeneracyjnych oraz dla stołówek.

W Opolu przy ul. Mickiewicza 5 działa Misja Garażowa dla osób

bezdomnych.

Placówka

należy

do

tzw.

projektów

niskoprogowych tzn. nie wymagających spełnienia żadnych

innych warunków w celu otrzymania gorącego posiłku poza

kryterium pilnej potrzeby. Misja działa codziennie od

poniedziałku do piątku. Oprócz pomocy żywnościowej w

okresach wzmożonego zagrożenia zdrowia i życia oferuje

bezdomnym pomoc odzieżową i medyczną.

Caritas Diecezji Opolskiej swoją siedzibę główną ma w Opolu na

ulicy Szpitalnej 5A. Dyrektorem jest ks. prał. dr Arnold Drechsler.

Załącznik 2 (3 minuty)

Krąg radości

Któregoś ranka, a było to nie tak dawno temu, pewien rolnik stanął

przed klasztorną bramą i energicznie zastukał. Kiedy brat furtian otworzył
ciężkie dębowe drzwi, chłop z uśmiechem pokazał mu kiść dorodnych

winogron.
- Bracie furtianie, czy wiesz, komu chcę podarować tę kiść winogron,

najpiękniejszą z całej mojej winnicy? - zapytał.
- Na pewno opatowi lub któremuś z ojców zakonnych.

- Nie. Tobie!
- Mnie? Furtian aż się zarumienił z radości. - Naprawdę chcesz mi ją dać?

- Tak, ponieważ zawsze byłeś dla mnie dobry, uprzejmy i pomagałeś mi,
kiedy cię o to prosiłem. Chciałbym, żeby ta kiść winogron sprawiła ci
trochę radości.

Niekłamane szczęście, bijące z oblicza furtiana, sprawiało

przyjemność także rolnikowi.

Brat furtian ostrożnie wziął winogrona i podziwiał je przez cały

ranek. Rzeczywiście, była to cudowna, wspaniała kiść. W pewnej chwili

przyszedł mu do głowy pomysł:
- A może by tak zanieść te winogrona opatowi, aby i jemu dać trochę

radości?
- Wziął kiść i zaniósł ją opatowi.

Opat był uszczęśliwiony. Ale nagle przypomniał sobie, że w

klasztorze jest stary, chory zakonnik i pomyślał:

-"Zaniosę mu te winogrona, może poczuje się trochę lepiej".

I tak kiść winogron znowu odbyła małą wędrówkę. Jednak nie

pozostała długo w celi chorego brata, który posłał ją bratu kucharzowi,
pocącemu się cały dzień przy garnkach. Ten zaś podarował winogrona
bratu zakrystianowi (aby i jemu sprawić trochę radości), który z kolei

zaniósł je najmłodszemu bratu w klasztorze, a ten ofiarował je komuś
innemu, a ten inny jeszcze komuś innemu. Wreszcie, wędrując od

zakonnika do zakonnika, kiść winogron powróciła do furtiana (aby dać mu
trochę radości). Tak zamknął się ten krąg. Krąg radości.

Nie czekaj, aż rozpocznie kto inny.

To do ciebie dzisiaj należy zainicjowanie kręgu radości.

często wystarczy mała, malutka iskierka, by wysadzić w powietrze

ogromny ciężar.

Wystarczy iskierka dobroci, a świat zacznie się zmieniać.

Miłość to jedyny skarb, który rozmnaża się poprzez dzielenie:

to jedyny dar rosnący tym bardziej, im więcej się z niego czerpie.

To jedyne przedsięwzięcie, w którym tym więcej się zarabia,

im więcej się wydaje; podaruj ją, rzuć daleko od siebie,

rozprosz ją na cztery wiatry, opróżnij z niej kieszenie,

wysyp ją z koszyka, a nazajutrz będziesz miał jej więcej niż dotychczas.