14

Notacja wczesnobizantyjska – składały się na nią kreski, kropki. Od IX-XI wieku. Bardzo

mało się zachowało. Nie było jeszcze znaków na każdą sylabę.

Znaki służyły pomocą przede wszystkim dyrygentowi. W tej

notacji zapisywano hymny, psalmy oraz inne śpiewy liturgicz-

ne (pieśni duchowe)

Notacja środkowobizantyjska – od XII do XIV wieku. Niektóre znaki zmieniały swoje zna-

czenie, np. apostrophos – na Zachodzie był tylko znakiem od-

dechowym, tutaj dźwięk słabszy w środku frazy, potem dźwięk

niższy o sekundę.

(To właśnie Egon Welesz jako pierwszy daje pierwszą pełną interpretację znaków).

OMÓWIENIE ZNAKÓW NOTACJI NEUMATYCZNEJ