Dr inż. Krzysztof Schabowicz
BUDOWNICTWO OGÓLNE
WYKŁAD 13
.
Zasady obliczania elementów z drewna litego w dachach
rozporowych i bezrozporowych.
Zasady obliczania stropów na belkach.
Zasady obliczania nadproży.
Zasady obliczania murów niezbrojonych i zbrojonych
.
WROCŁAW 2010
Zasady obliczania elementów
z drewna litego w dachach
rozporowych i bezrozporowych.
Rozkład obciążeń na pochyłych połaciach
cos
g
g
z
sin
g
g
x
2
cos
s
s
z
cos
sin
s
s
x
cos
w
w
v
sin
w
w
h
Łata lub deskowanie
I wariant obciążeń
II wariant obciążeń
Wiązar rozporowy – wiązar krokwiowy
Wiązar rozporowy – wiązar jętkowy
1
2
3
4
5
2740
1760
1760
2740
H=9000
2299
1477
V=3776
1
2
5
4
3
schemat statyczny
Wiązar rozporowy – wiązar jętkowy
Obciążenia działające na wiązar jętkowy nad poddaszem mieszkalnym: g – ciężar
konstrukcji dachu i pokrycia dachowego,
Δg – dodatkowy ciężar ocieplenia i obudowy
poddasza, g
1
– ciężar stropu na jętce, g
2
– obciążenie użytkowe, s – obciążenie
śniegiem, w – obciążenie wiatrem, P – ciężar człowieka (gdy nie występuje g
2
)
Wiązar rozporowy – wiązar jętkowy
MURŁAT
Wiązar płatwiowo-kleszczowy
1
2
3
4
5
4160
1840
1840
4160
H=12000
2599
1150
V=3749
1
2
3
4
5
schemat statyczny
Wiązar płatwiowo-kleszczowy
Wiązar płatwiowo-kleszczowy
Wiązar płatwiowo-kleszczowy
Przykładowy schemat statyczny ramy (ścianki) stolcowej:
a) w płaszczyźnie x-z, b) w płaszczyźnie x-y
Zestawienie obciążeń
Obciążenie
Wartość
charaktery-
styczna
[kN/m]
Współ-
czynnik
obciążenia
f
[-]
Wartość
obliczeniowa
[kN/m]
Składowe prostopadłe
obciążenia
Składowe równoległe
obciążenia
wartość
charaktery-
styczna
[kN/m]
wartość
obliczeniowa
[kN/m]
wartość
charaktery-
styczna
[kN/m]
wartość
obliczeniowa
[kN/m]
Ciężar własny dachu z
uwzględnieniem ciężaru
krokwi i deskowania
0,35
0,85
g
k
= 0,298
1,2
g
d
= 0,358
g
k
= 0,253
g
d
= 0,304
g
k||
= 0,158
g
d||
= 0,190
ciężar własny krokwi
0,08
0,18
5,5
g
k1
= 0,079
1,1
g
d1
= 0,087
g
k
1
= 0,067
g
d
1
= 0,074
g
k||1
= 0,042
g
d||1
= 0,046
Śnieg
połać lewa
S
k
= Q
k
C
2
= 0,9
1,12
0,85
połać prawa
S
k
= Q
k
C
1
= 0,9
0,75
0,85
S
k
= 0,857
S
k
= 0,574
1,5
1,5
S
d
= 1,200
S
d
= 0,803
S
k
= 0,616
S
k
= 0,413
S
d
= 0,863
S
d
= 0,578
S
k||
= 0,385
S
k||
= 0,258
S
d||
= 0,539
S
d||
= 0,361
Wiatr
połać nawietrzna
p
k1
= q
k
C
e
C
=
= 0,35
0,8
0,28
1,8
0,85
połać zawietrzna
p
k2
= q
k
C
e
C
=
= 0,35
0,8
(-
0,4)
1,8
0,85
p
k1
= +0,120
p
k2
= -0,171
1,3
1,3
p
d1
= +0,156
p
d2
= -0,223
p
k
1
= +0,108
*
p
k
2
= -0,154
*
p
d
1
= +0,140
*
p
d
2
= -0,200
*
-
-
-
-
Ciężar własny kleszczy
2
0,038
0,115
5,5
g
k2
= 0,048
1,1
g
d2
= 0,053
-
-
-
-
Obciążenie skupione
(człowiek obciążający
kleszcze)[kN]
P
k
= 1,00
1,2
P
d
= 1,20
-
-
-
-
*
Uwzględniono współczynnik jednoczesności obciążeń
o
= 0,9
Zasady obliczania stropów na belkach.
Rozpiętość obliczeniowa
l
eff
= l
n
+ a
1
+ a
2
l
n
-
rozpiętość elementu w świetle podpór,
a
1
i a
2
-
odległości teoretycznych punktów podparcia elementu od krawędzi
podpór określone na postawie odpowiednich wartości a
i
z rysunków
Rozpiętość obliczeniowa
Rozpiętość
obliczeniowa l
eff
belek
opartych na murze:
a)
jednoprzęsłowych
wolnopodpartych
lub częściowo
utwierdzonych,
b)
jednoprzęsłowych
wolnopodpartych
prefabrykowanych
c)
wieloprzęsłowych
Rozpiętość obliczeniowa
Wyznaczenie rozpiętości obliczeniowej l
eff
belek wg wzoru dla różnych
warunków podparcia na murze: a) podpora skrajna swobodnie podparta,
b) podpora pośrednia w elemencie ciągłym, c) podpora skrajna z pełnym
zamocowaniem, d) podpora skrajna przy wsporniku
Rozpiętość obliczeniowa
Rozpiętość obliczeniowa l
eff
płyt ceglanych i żelbetowych opartych na
belkach stalowych: a) płyty jednoprzęsłowe, b) płyta wieloprzęsłowa
Schemat statyczny
Schemat statyczny – warunki częściowego
utwierdzenia
(1)
powyżej stropu i pod stropem wymurowana jest ściana, a średnie naprężenie
obliczeniowe jej muru
cd
0,25 MPa,
(2) strop jest oparty na ścianie za pośrednictwem wieńca żelbetowego o
szerokości c równej grubości ściany t i nie mniejszej od wysokości konstrukcji
stropu h
, tak by zapewnione było odpowiednie ramię pary sił mocujących,
(3) z końców żeber wypuszczone są pręty zbrojenia górnego (o przekroju
wystarczającym do przeniesienia momentu utwierdzenia) zaopatrzone w haki
wchodzące w wieniec (przy użyciu stali żebrowanej, haków nie stosuje się).
Schemat statyczny
Przykłady
Przykłady
Schemat obciążenia belki
stropowej stropu poddasza:
a) przekrój przez dach,
b) obszar obciążenia belki
stropowej siłą skupioną
przekazywaną przez słup (po
lewej -
oparty bezpośrednio na
belce, po prawej - oparty na
belkach za pośrednictwem
podwaliny),
c) schemat obciążenia belki
stropowej,
g -
ciężar konstrukcji stropu,
p -
obciążenie użytkowe
poddasza,
F -
obciążenie przekazywane na
belkę stropową przez słup (ciężar
konstrukcji dachu wraz z
ciężarem śniegu i wiatru)
Strop Akermana
Obciążenie
Wartość
charakterystyczna
[kN/m
2
]
Współczynnik
obciążenia
f
[-]
Wartość
obliczeniowa
[kN/m
2
]
g – Obciążenie stałe
wykładzina PCW na kleju grubości
0,07
gładź cementowa grubości
0,035
21,0
folia polietylenowa
styropian grubości
0,02
0,45
warsta wyrównawcza grubości
0,01
21,0
strop Akermana wg tabeli 2.4
2,88
tynk cementowo-wapienny grubości
0,015
19
0,07
0,735
-
0,01
0,21
2,88
0,285
1,2
1,3
-
1,2
1,3
1,1
1,3
0,084
0,956
-
0,012
0,273
3,168
0,371
RAZEM
4,190
4,864
p – Obciążenie zmienne technologiczne
1,5
obciążenie zastępcze od ścianek działowych
0,25
1,5
0,25
1,4
1,2
2,1
0,30
RAZEM g+p
5,940
7,264
Zasady obliczania nadproży.
Schemat
obciążenia nadproża
Schemat obciążenia nadproża:
a) i b) ścianą murowaną bez
otworu,
c) i d) ścianą murowaną z
otworami,
e) ścianą murowaną (z otworami)
o nieforemnej powierzchni
Schemat obciążenia nadproża
Schemat obciążenia nadproża: a) obciążeniem równomiernie rozłożonym
q’
s
, od stropu opartego za pośrednictwem wieńca na ścianie powyżej
nadproża, b) obciążeniem równomiernie rozłożonym q
s
od stropu opartego
za pośrednictwem wieńca bezpośrednio na nadprożu, c) siłami skupionymi
F
, pochodzącymi od belek stropowych opartych bezpośrednio na nadprożu,
d) obciążeniem równomiernie rozłożonym q, od siły skupionej F
pochodzącej od belki stropowej opartej na ścianie powyżej nadproża, e)
obciążeniem równomiernie rozłożonym g, od ciężaru własnego nadproża.
Zasady obliczania murów
niezbrojonych.
Modele obliczeniowe ścian
Ściana zewnętrzna na najwyższej kondygnacji budynku obciążona głownie
pionowo:
a)
odkształcenia ścian i stropów,
b)
przyjęty model obliczeniowy,
c)
mimośrody działania siły pionowej spowodowane obciążeniem od stropów,
d)
oddziaływanie obciążenia poziomego;
1-
nominalna oś ściany (przechodząca przez środek ciężkości przekroju)
Modele obliczeniowe ścian
Ściana zewnętrzna na niższych kondygnacjach budynku obciążona głownie
pionowo:
a) odkształcenia ścian i stropów,
b) przyjęty model obliczeniowy,
c) mimośrody działania siły pionowej spowodowane obciążeniem od stropów,
d) oddziaływanie obciążenia poziomego; 1- nominalna oś ściany
Modele obliczeniowe ścian
Schematy statyczne przyjmowane w obliczeniach ścian murowanych;
a)
model ciągły,
b)
model przegubowy i wykres momentów w ścianie;
h
– wysokość obliczeniowa ściany, θ – kąt obrotu osi stropu na podporze, N,
P
s
, G
– składowe obciążenia ściany, Δe – mimośród II rzędu, M
1d
– wartość
momentu pod stropem, M
2d
– wartość momentu nad stropem, M
m
–
maksymalna wartość momentu w środkowym odcinku ściany
Model ciągły
Model ciągły ściany obciążonej jednostronnie: a) schemat ściany, b) momenty
wywołane mimośrodowym obciążeniem ściany, c) uproszczone modele
obliczeniowe dla wyznaczenia momentu pod stropem M
1d
i nad stropem M
2d
oraz w środkowej strefie ściany M
md
Model przegubowy
Schemat przegubowy przyjmowany dla ściany murowanej nośnej: a) model
zastępczego pręta przegubowego z mimośrodowym przekazaniem reakcji
stropu, b) wykres momentów zginających w ścianie, c) model zniszczenia
ściany w strefie rozciąganej; e
0
– mimośród początkowy obciążenia N, Δe –
mimośród II rzędu, f
c
– wytrzymałość muru na ściskanie, f
t
– wytrzymałość
muru na rozciąganie
Model
przegubowy
Miejsca przyłożenia sił z górnych
kondygnacji N
1
oraz od stropu
nad rozpatrywaną ścianą N
Si
w
modelu przegubowym:
a)
ściana zewnętrzna z
wieńcem o szerokości
mniejszej od grubości ściany
(a
w
< t),
b)
ściana zewnętrzna z
wieńcem o szerokości
równej grubości ściany (a
w
=
t),
c)
ściana wewnętrzna
obciążona stropami z dwóch
stron (a
w
= t),
d)
ściana zewnętrzna
najwyższej kondygnacji;
1-
oś nominalna ściany
(przechodząca przez środek
ciężkości przekroju), 2- oś
obliczeniowa dla modelu ściany,
a
w
– szerokość wieńca, N
1
–
obciążenie z górnych
kondygnacji budynku, N
Si
–
obciążenie ze stropu nad
rozpatrywanym odcinkiem
ściany, G
i
– ciężar
rozpatrywanego odcinka ściany,
t
– grubość ściany, e
a
–
mimośród przypadkowy, e
s
–
mimośród obciążenia ze stropu