Dr inż. Krzysztof Schabowicz

BUDOWNICTWO OGÓLNE

WYKŁAD 15 i 16

Tynki i okładziny, zewnętrzne i wewnętrzne.

Podłogi. Roboty malarskie.

WROCŁAW 2010

TYNKI

Tynki,

zwane również wyprawami, tworzą zewnętrzne

warstwy elementów budowlanych.

Do podstawowych

funkcji

tynków należą:

1. Ochrona ścian przed wpływami atmosferycznymi,
2. Nadanie elementom estetycznego wyglądu,
3. Zapewnienie

warunków

higienicznych

w

pomieszczeniu,

4. Zabezpieczenie przeciwpożarowe elementu.

DEFINICJA I FUNKCJE

PODZIAŁ tynków ze względu na miejsce
wykonania

PODZIAŁ tynków ze względu na liczbę
warstw i rodzaje faktury

PODZIAŁ tynków ze względu na rodzaj
użytej zaprawy

PODZIAŁ tynków ze względu pełnione
dodatkowe funkcje

PODZIAŁ cienkościennych tynków
elewacyjnych ze względu na rodzaj
spoiwa

CECHY TYNKU

Dobry, trwały tynk charakteryzuje się następującymi
cechami:

a.Trwałe przyleganie do podłoża,

b.Brak rys,

c.Trwałe zachowanie faktury,

d.Trwałe zachowanie barwy.

PODZIAŁ TYNKÓW W ZALEŻNOŚCI OD
TECHNIKI WYKONANIA, GRUBOŚCI I
DOKŁADNOŚCI WYKONANIA.

Rodzaj tynku

Kategoria

Podłoże

Grubość

tynku

[mm]

Dopuszczalne

odchyłki [mm]

1

2

3

4

5

Tynki zwykłe

Tynki surowe rapowane

0

Cegła, beton,

drobnowymiarowe

elementy ceramiczne

12

 

Tynki surowe

 

 

-6

wyrównywane kielnią

I

 

+4

 

 

10

 

Tynki surowe ściągane pacą

Ia

 

 

Tynki pocienione (na

prefabrykatach)

II

jw. oraz płyty wiórowo-

cementowe itp.

15

-5

+3

Tynki pospolite

dwuwarstwowe

II

*)

Siatka stalowa lub

druciano-ceramiczna,

otrzcinowanie

20

±3

Wielkowymiarowe

elementy prefabrykowane

betonowe

5

Tynki pocienione (na

prefabrykatach)

III

jw.

5

±3

Tynki pospolite

trójwarstwowe

III

*)

Gipsowe i gipsobetonowe

12

-4

+2

Cegła, beton,

drobnowymiarowe

elementy ceramiczne i

betonowe, płyty wiórowo-

cementowe itp.

18

PODZIAŁ TYNKÓW W ZALEŻNOŚCI OD
TECHNIKI WYKONANIA, GRUBOŚCI I
DOKŁADNOŚCI WYKONANIA.

Rodzaj tynku

Kategoria

Podłoże

Grubość

tynku

[mm]

Dopuszczalne

odchyłki [mm]

1

2

3

4

5

Tynki doborowe

IV

Siatka stalowa lub

druciano-ceramiczna,

otrzcinowanie

23

-4

+2

Podłoże gipsowe i

gipsobetonowe

12

Tynki doborowe filcowane

IVf

Cegła, beton,

drobnowymiarowe

elementy ceramiczne i

betonowe, płyty wiórowo-

cementowe

18

-4

+2

Tynk wypalany

IVw

Siatka stalowa lub

druciano-ceramiczna,

otrzcinowanie

23

Tynki szlachetne

Tynk szlachetny nakrapiany

IV spec.

Tynk trójwarstwowy

drapany

3

Dokładność

wykonania

podkładu jak dla

kat. III

Tynk szlachetny cyklinowany:

a)      Drobnoziarnisty b)     

Średnioziarnisty c)     

Gruboziarnisty

IV spec.

Tynk kategorii IV

5

8

12

Dokładność

wykonania

podkładu jak dla

kat. IV

Tynk szlachetny kamieniarski

i szlifowany

IV spec.

Tynk kategorii IV

10

jw.

Stiuki

-

Tynk kategorii IV

6

jw.

PRZYCZEPNOŚĆ TYNKU

Przyczepność tynku do podłoża powstaje w wyniku:

1.Wnikania

spoiwa

zaprawy

w

zagłębienia

na

powierzchni podłoża – podłoże powinno być jak
najbardziej chropowate lub należy je ponacinać np.
młotkiem murarskim,
2.Powstawania

związków

chemicznych

między

materiałami tynku i podłoża [np. krzemian glinu (nowa
cegła ceramiczna) + wodzian wapnia (zaprawa) =
krzemiany wapniowe],
3.Mechanicznego zazębiania się zaprawy w spoinach, na
siatce podtynkowej, trzcinie itp. W celu polepszania tej
przyczepności mur powinien być wykonany na tzw. puste
spoiny lub zaprawę ze spoin należy wydrapać.

PRZYCZEPNOŚĆ TYNKU

Wpływ na przyczepność tynku mają:

1)Nieodpowiednie uziarnienie piasku (pył, glina itp.),
2)Brudne lub zatłuszczone podłoże,
3)Gładkie podłoże (deski, beton z formy stalowej itp.),
4)Nadmiar wilgoci w okresie mrozów (rozmrożenie
materiału przez powstający lód),
5)Intensywne

wysychanie

świeżej

zaprawy

(przy

wykonywaniu tynków w czasie upałów lub na ścianie
nasłonecznionej, tynk na materiale porowatym np.
gazobetonie itp.),
6)Duża ilość cementu w zaprawie (powoduje duży skurcz w
czasie wiązania).
Obniżenie się wytrzymałości i przyczepności tynku
powoduje odspojenie się od podłoża (tzw. odparzenie
tynku) i odpadanie tynku płatami.

PRZYCZEPNOŚĆ TYNKU

Minimalna przyczepność tynku do podłoża wynosi:

Tynk wapienny

0,010 MPa

Tynk cementowo-wapienny, gipsowo-wapienny 0,025 MPa

Tynk cementowy

0,050 MPa

PRZYCZEPNOŚĆ TYNKU

Zmniejszenie przyczepności

następuje na skutek:

Skurczu lub pęcznienia zaprawy lub podłoża,

Różnicy współczynników rozszerzalności termicznej
Δα

1

zaprawy i podłoża

•Tynk wapienny

8 * 10

-6

1/°C

•Tynk cementowy

10 * 10

-6

1/°C

•Mur z cegły ceramicznej 5 * 10

-6

1/°C

•Beton

10 * 10

-6

1/°C

Różnicy modułów sprężystości ΔE zaprawy i podłoża

Naprężenia termiczne będą tym większe im większa
będzie różnica Δα

1

i ΔE.

Do zapraw tynkarskich należy używać szczególnie
dobrego spoiwa:

Wapno

powinno być czyste, wolne od siarczków

(siarczki powodują wykwity na tynku), bez cząstek
niezgaszonych

(ciasto

wapienne

należy

przygotować

odpowiednio

wcześniej),

bez

domieszek margla,

Cement

powinien być bez grudek.

Piasek do tynków nie może zawierać margla
(margiel przy uwodnieniu kilkadziesiąt razy
powiększa swoją objętość i powoduje tzw.
strzelanie tynku). Zaleca się stosowanie gotowych
(fabrycznych) mieszanek tynkarskich.

ZE WZGLĘDU NA SPOSÓB WYKONANIA
TYNKI MOGĄ BYĆ JEDNO, DWU LUB
TRÓJWARSTWOWE.

*)

w przypadku tynkowania mechanicznego wymagania dotyczące wyglądu powierzchni i tynków nie

ulegają zmianie.

**)

tynki przewidziane pod malowanie powinny mieć na całej powierzchni barwę jednakową i o tym

samym natężeniu, bez smug i plam. Wymaganie to nie dotyczy tynków surowych.

Liczba warstw

Sposób wykonania

*)

Wygląd powierzchni

**)

Kategoria

tynku

Odmiana

tynku

1

2

3

4

5

Tynki

jednowarstwowe

Narzut uzyskany przez

równomierne obrzucanie

powierzchni podłoża zaprawą

Nierówna, z widocznymi

poszczególnymi rzutami i

możliwymi niewielkimi

prześwitami podłoża

0

Tynki surowe

jw., ale wyrównane kielnią

Bez prześwitów podłoża,

większe zgrubienia

wyrównane

I

jw., ale po narzuceniu ściągane

pacą

Z grubsza wyrównane

Ia

Narzut jednolicie zatarty na

ostro

Równa, ale szorstka

II

Tynki

pocienione

Tynki

dwuwarstwowe

Obrzutka + narzut wyrównany i

jednolicie zatarty na gładko

Równa i gładka

III

Tynki

pocienione

Obrzutka + narzut wyrównany

od ręki, a następnie jednolicie

zatarty na ostro

Równa, ale szorstka

II

Tynki

pospolite

ZE WZGLĘDU NA SPOSÓB WYKONANIA
TYNKI MOGĄ BYĆ JEDNO, DWU LUB
TRÓJWARSTWOWE.

Liczba warstw

Sposób wykonania

*)

Wygląd powierzchni

**)

Kategoria

tynku

Odmiana

tynku

1

2

3

4

5

Tynki trójwarstwowe

Obrzutka + narzut + gładź

jednolicie gładko zatarta

Równa i gładka

III

Tynki

pospolite

Obrzutka + narzut

dokładnie wyrównany wg

pasm lub listew + gładź

starannie wygładzona

packą drewnianą lub

metalową

Równa i bardzo gładka

IV

Tynki

doborowe

jw., lecz gładź po związaniu

pociągnięta rzadką, tłustą

zaprawą, a następnie

starannie zatarta packą

obłożoną filcem

Równa i bardzo gładka,

matowa, bez widocznych

ziarenek piasku

IVf

Jak tynki dwuwarstwowe +

gładź wykonana po

dostatecznym stężeniu

zaprawy narzutu przez

zacieranie packą metalową

z jednoczesnym

posypywaniem mieszaniną

cementu i piasku

przesianego przez sito o

prześwicie 0,25 mm, a w

końcowym etapie – samym
cementem, ze skrapianiem

powierzchni wodą

Równa, bardzo gładka z

połyskiem, o ciemnym

zabarwieniu

IVw

Tynki

wypalane

TYNKI WARSTWOWE

Tynki warstwowe składają się z następujących
warstw:

Obrzutki

,

która

powinna

zapewnić

dobrą

przyczepność do podłoża, grubości do 5mm,
wykonanej z bardzo rzadkiej zaprawy,

Narzutu

, który wyrównuje podłoże do płaszczyzny,

grubości 10-20mm (na siatce lub trzcinie nawet do
25mm), z zaprawy o gęstej konsystencji,

Gładzi

, grubości 3-5mm, w celu nadania właściwej

faktury lub dokładnego wyrównania (wygładzenia)
powierzchni.

PODŁOŻE POD TYNK

Podłoże pod tynk powinno być odpowiednio
przygotowane,

np.

oczyszczone,

wykonane

odpowiednie

nierówności

(puste spoiny, chropowata powierzchnia itp.),
nawilżone,

osiatkowane itd.

PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA POD TYNK

Rodzaj podłoża

Niezbędne czynności i wymagania

1

2

Z elementów

ceramicznych i z

cegły wapienno-

piaskowej

Mur ceglany powinien być wykonany na niepełne spoiny, tzn. nie napełnione zaprawą

na głębokość 10-15 mm od lica muru. Pełne spoiny przed tynkowaniem wyskrobać na tę

głębokość. Ze stropów ceglanych usunąć wyciekłą ze spoin zwisającą zaprawę. W razie

potrzeby podłoże oczyścić z kurzu, sadzy, rdzy i substancji tłustych. Przed tynkowaniem

mur zmyć wodą

Z betonów

kruszywowych

Podłoże równe, ale szorstkie. Powierzchnię podłoża naciąć dłutem ręcznym lub

pneumatycznym i po nacięciu dokładnie oczyścić. Nie dotyczy to tynkowania

wielkowymiarowych elementów prefabrykowanych. Przed tynkowaniem podłoże obficie

zwilżyć wodą. Podłoże powinno być czyste, niepylące, pozbawione śladów smarów i

łuszczącej się zendry.

Z elementów z

betonów

komórkowych

Mury oczyścić z wystających grudek zaprawy i naprawić większe uszkodzenia kawałkami

betonu komórkowego, tak aby tynk nie tworzył zbyt grubej warstwy w miejscach

reperowanych. W okresie letnim lub w przypadku nadmiernego wysuszenia przed

tynkowaniem podłoże zwilżyć wodą.

Gipsowe lub

gipsobetonowe

Podłoże tak wysuszone, aby przy sprawdzaniu wilgociomierzem elektrycznym jego

wilgotność nie przekraczała 6% wagowo. Nie dotyczy to przypadku, gdy przewidziane są

tynki gipsowe i gipsowo-wapienne. Części metalowe przylegające do tworzywa

gipsowego zabezpieczyć środkiem antykorozyjnym. Bezpośrednio przed tynkowaniem

podłoże oczyścić z kurzu miękką szczotką na sucho, a następnie lekko zwilżyć wodą.

PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA POD TYNK

Rodzaj

podłoża

Niezbędne czynności i wymagania

1

2

Z płyt

wiórkowo-

cementowych

Styki płyt zakryć pasami o szerokości 10 cm z siatki metalowej, przybitymi do

płyty w odstępach ok. 10 cm. W przypadku zapraw zawierających gips siatka

powinna być ocynkowana lub w inny sposób zabezpieczona przed korozją, np.

przez powleczenie lakierem asfaltowym. Bezpośrednio przed tynkowaniem

podłoże oczyścić z kurzu i zwilżyć wodą.

Drewniane

Wykonać podkład z siatki stalowej, z mat trzcinowych, z listewek lub z

drewna. Deski tworzące podłoże powinny być wąskie (ok. 12 cm). Siatkę na

drewnie należy układać na prętach lub listewkach o grubości 6-10 mm.

Arkusze lub pasy siatek powinny zachodzić na siebie co najmniej 3 cm i być

ze sobą powiązane miękkim drutem wiązałkowym. Podkład z siatki wykonać

także na podłożach z twardych płyt pilśniowych lub z płyt paździerzowych.

Metalowe

Kształtowniki lub blachy osłonić siatką stalową, druciano ceramiczną

przywiązaną drutem lub w inny sposób trwale przytwierdzoną. Elementy i

siatka powinny być oczyszczone z łuszczącej się rdzy i innych zanieczyszczeń

oraz dwukrotnie powleczone mlekiem cementowym w przypadku tynków

zawierających cement. Przy tynkach z gipsem podłoże zabezpieczyć powłoką

antykorozyjną. Siatki powinny być ocynkowane lub w inny sposób

zabezpieczone przed korozją. Siatka, która sama ma służyć jako podłoże,

powinna być dostatecznie sztywna i mieć oczka nie większe niż 1 x 1 cm.

Układ warstw w tynku powinien być taki, aby ich
wytrzymałość

zmniejszała się od podłoża na zewnątrz. Tynki zewnętrzne nie
powinny

zawierać dużej ilości cementu (cement absorbuje wodę
opadową i

długo ją utrzymuje, co w zimie może prowadzić do
rozmrożenia tynku)

a ich powierzchnia nie powinna być zagładzana (zagładzanie
powoduje

powstanie tzw. skorupy co powoduje powolne wysychanie
wody

opadowej z tynku i może spowodować jego rozmrożenie).

Nierówna powierzchnia tynku zewnętrznego (baranki, cykliny
itp.)

powoduje zwiększenie powierzchni odparowywania wody
opadowej i

zwiększa trwałość tynku zewnętrznego. Trwałość tynku
zewnętrznego

można polepszyć przez hydrofobizację tynku tj. nasycenie go

preparatami hydrofobowymi – powoduje to odpychanie cząstek
wody

opadowej i tynk nie jest nawilżany.

NAKŁADANIE TYNKU

Tynk może być wykonywany ręcznie lub mechanicznie.
W celu uzyskania właściwej płaszczyzny tynku należy
stosować przy wykonywaniu narzutu listwy lub pasy
kierunkowe.

Wyznaczanie horyzontu za pomocą gwoździ: a) bicie
gwoździ,
b) sprawdzanie poziomu za pomocą łaty murarskiej z
poziomicą

Wyznaczanie lica powierzchni
tynku za pomocą gwoździ lub
drewnianych klepek

NAKŁADANIE TYNKU

Wyznaczanie lica powierzchni tynku na

suficie za pomocą łaty z poziomicą

Kolejne czynności przy biciu pasów

ZE WZGLĘDU NA DOKŁADNOŚĆ
UZYSKANIA PŁASZCZYZNY TYNKI DZIELI
SIĘ NA KATEGORIE.

Kategoria

tynku

Dopuszczalne

odchylenia

powierzchni od

płaszczyzny i

odchylenia krawędzi

od linii prostej

Dopuszczalne

odchylenia

powierzchni od

kierunku pionowego

Dopuszczalne

odchylenia

powierzchni od

kierunku poziomego

Dopuszczalne

odchylenia

przecinających się

płaszczyzn od kąta

przewidzianego w

dokumentacji

0

I, Ia

Nie podlegają sprawdzeniu

II

Nie większe niż 4 mm

na całej długości łaty

kontrolnej (2 m)

Nie większe niż 3 mm na

1 m

Nie większe niż 4 mm na

1 m i ogółem nie więcej

niż 10 mm dla całej

powierzchni

ograniczonej pionowymi
przegrodami (np. ściany

i belki)

Nie większe niż 4 mm

na 1 m

III

Nie większe niż 3 mm i

w liczbie nie większej

niż 3 szt. na całej

długości łaty kontrolnej

(2 m)

Nie większe niż 2 mm na

1 m i ogółem nie więcej

niż 4 mm w

pomieszczeniach do 3,5

m wysokości oraz nie

więcej niż 6 mm w

pomieszczeniach powyżej

3,5 m wysokości

Nie większe niż 3 mm na

1 m i ogółem nie więcej

niż 6 mm dla całej

powierzchni

ograniczonej pionowymi

przegrodami

Nie większe niż 3 mm

na 1 m

IV

IVf

IVw

Nie większe niż 2 mm i

w liczbie nie większej

niż 2 na długości łaty

kontrolnej (2 m)

Nie większe niż 1,5 mm

na 1 m i ogółem nie

więcej niż 3 mm w

pomieszczeniach o

wysokości do 3,5 m i 4

mm w pomieszczeniach

powyżej 3,5 m wysokości

Nie większe niż 2 mm na

1 m i ogółem nie więcej

niż 3 mm dla całej

powierzchni

ograniczonej pionowymi

przegrodami

Nie większe niż 2 mm

na 1 m

TYNKI POCIENIONE

Tynki pocienione

stosowane są na równych

podłożach z

betonu, betonu komórkowego klejonego (HEBEL,

YTONG),

styropianu

(ocieplenie

styropianem,

THERMOMUR). Mogą być nie zbrojone lub zbrojone

siatką z włókien szklanych lub z tworzyw

sztucznych.

TYNKI POCIENIONE

Wykonuje się je z mas tynkarskich:

1.Na spoiwach z dyspersji wodnych polimerów,

2.Na spoiwach z roztworów syntetycznych,
nierozcieńczalne wodą,

3.Na

spoiwach

mineralnych

z

dodatkami

modyfikującymi, do zarobienia wodą,

4.Na spoiwach mieszanych mineralno-organicznych,
rozcieńczalne wodą.

TYNKI RENOWACYJNE

Stosuje się je na zawilgocone ściany. Cechuje je wysoka

porowatość oraz paroprzepuszczalność połączona z

niskim

współczynnikiem

podciągania

kapilarnego.

Położenie tynku renowacyjnego na zawilgocony i

zasolony mur powoduje przeniesienie strefy odparowania

do wnętrza tynku, krystalizację i kumulację soli w jego

porach, a w konsekwencji powierzchnia ściany jest

pozbawiona – przez wiele (do kilkunastu) lat – mokrych

plam i wykwitów soli.

TYNKI RENOWACYJNE

Tynki te wykonuje się z fabrycznie przygotowanych suchych

mieszanek tynkarskich – składy chemiczne tych mieszanek są

chronione patentami.

Przed zastosowaniem tynku renowacyjnego należy wykonać

ekspertyzę techniczną, w której powinny być określone:

a)Przyczyny i stopień zawilgocenia muru,

b)Rodzaj i stężenie rozpuszczalnych soli,

c)Stan techniczny przegrody (czy nadaje się jako podłoże pod

tynk).

Ponadto ekspertyza powinna określać niezbędną grubość oraz

wytyczne wykonania tych tynków.

Proces niszczenia tynku zwykłego (tradycyjnego)

Schemat działania tynku renowacyjnego

OKŁADZI

NY

PODZIAŁ

1. Ze względu na

usytuowanie

:

a) Wewnętrzne,
b) Zewnętrzne.

2. Ze względu na

materiał

:

a) Kamienne,
b) Ceramiczne,
c) Cementowe,
d) Szklane,
e) Drewniane,
f) Z tworzyw sztucznych,
g) Z tkanin,
h) Z blach.

MATERIAŁ NA OKŁADZINY

Na zewnątrz budynku okłada się cokoły lub całe
ściany. Zewnętrzne okładziny z blach lub tworzyw
sztucznych w postaci listew nazywa się ostatnio
sidingiem.

Na okładziny zewnętrzne można stosować:

Kamień naturalny,
Ceramikę,
Płytki cementowe,
Elementy z blach,
Elementy z tworzyw sztucznych,
Elementy ze szkła,
Drewno.

OKŁADZINY KAMIENNE

Okładziny

kamienne

można

wykonywać

równocześnie z murowaniem ściany (tylko wtedy
gdy zapewnimy jednakowe osiadanie ściany i
okładziny) lub po zakończeniu osiadania ściany
murowanej. Szczelną warstwę okładziny kamiennej
należy oddzielić od ściany pustką wentylacyjną.
Okładzin

kamiennych

nie

należy

mocować

zaprawami lub klejami.

SKOTWIENIA

Okładziny kamienne powinny być odpowiednio skotwione z
murem.

Kotwie do
połączeń licówek
ze ścian:
a)Kotwie zwykłe
b)Kotwie dwójniki
c)Kotew pionowa
d)Kotew skręcona

INNE OKŁADZINY

Okładziny ceramiczne i z płytek cementowych

mocuje

się

na

zaprawie

cementowej

lub

cementowo-wapiennej albo na specjalnej zaprawie
polimerowo-cementowej.

INNE OKŁADZINY

Okładziny metalowe lub z tworzyw sztucznych

(tzw. sidingi) mocuje się mechanicznie do ściany.

Należy

stosować

cały

system

okładzinowy

proponowany

przez

producentów

(elementy

okładziny, kotwie i łączniki, uszczelki i obróbki,

profile narożne itp.).

PODZIAŁ OKŁADZIN WEWNĘTRZNYCH

Kamienne,

Z drewna i materiałów drewnopochodnych

(boazerie),

Z

płytek

mineralnych

(ceramicznych,

fajansowych

szkliwionych, czyli tzw. glazury,

cementowych),

Z metali (blach),

Z tworzyw sztucznych.

Przy wykonywaniu okładzin z płytek należy zwrócić
szczególną uwagę na ich jakość oraz przygotowanie
podłoża.

Usuwanie nierówności
ściany betonowej:
a)Odkuwanie
b)Szlifowanie tarczą
szlifierską

Typowe błędy kształtów
płytek

Wygląd okładziny z
ułożonymi płytkami
łukowymi i o
nieprostopadłych brzegach

Sprawdzanie zwichrowania
płytek

Wygląd okładziny z
ułożonymi płytkami
zwichrowanymi i
rombowymi

Przyrząd do segregowania
płytek

Okładziny z

drewna

można montować na suchych podłożach.

Montuje się je w pewnej odległości od ściany, a w
pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności należy zapewnić
wentylację powietrza pod boazerią.

Przykład profilów
przekroju desek i
sposobów łączenia:
a)Na wpust
b)Na obce pióro
c)Na zakład

Okładzina z drewna z
cyrkulacją powietrza
między ścianą a okładziną:
a)Konstrukcja – przekrój
pionowy
b)Przekrój poziomy przez
podkład listwowy z
wycięciami

Zakończenia okładzin należy wykonywać ze specjalnych
listew z PCW, drewna lub blachy. Przykładowe listwy z PCW
dla płytek ceramicznych (glazury).

Listwy montażowo-
dekoracyjne z twardego PCW:
a)Listwa narożnikowa wklęsła
dwustronna
b)Listwa narożnikowa wypukła
dwustronna
c)Listwa narożnikowa wypukła
jednostronna
d)Listwa narożnikowa wklęsła
jednostronna
e)Listwa nadwannowa
f)Listwa brzegowa
g)Listwa środkowa

OKŁADZINA Z PCW DLA ŚCIAN I
SUFITÓW

Cechy:
1.PCW nie wymaga prawie żadnej konserwacji i nie
ulega korozji biologicznej,
2.Trudnopalny,
3.Dobra izolacyjność,
4.Szybki i łatwy montaż. Profile są lakierowane, więc
nie wymagają dalszej obróbki,
5.Nie niszczy się pod wpływem domowych środków
sanitarnych,
6.Łatwe mocowanie: gwoździe lub zszywki po
montażu są niewidoczne

OKŁADZINA Z PCV DLA ŚCIAN I
SUFITÓW

OKŁADZINA Z PCV DLA ŚCIAN I
SUFITÓW

OKŁADZINA Z PCW DLA ŚCIAN I
SUFITÓW

PODŁOG

I

DEFINICJA

Podłogą

nazywa się element wykończenia budowli ułożony na

podłożu, składający się z jednej lub więcej warstw, z których
górna (nazywana posadzką) jest płaska i odpowiednio
dostosowana do wymagań użytkowych.

Podkład

stanowi część składową podłogi, która przejmuje

obciążenie działające na posadzkę i przekazuje je na podłoże.
Podłożem
w szczególności może być konstrukcja stropu.

DEFINICJA

Schemat podłogi z podziałem na poszczególne
warstwy:
1 – posadzka,
2 – klej lub lepik,
3 – warstwa wygładzająca,
4 – podkład,
5 – warstwa ochronna,
6 – izolacja termiczna lub akustyczna,
7 – izolacja przeciwwilgociowa lub
paroszczelna,
8 – podłoże (strop lub podłoże leżące na
gruncie)

PODZIAŁ PODŁÓG

1. Przeznaczenie:

a) Do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt

ludzi,

b) Do pomieszczeń techniczno-produkcyjnych,
c) Do pomieszczeń podrzędnych,

2. Rodzaj posadzki:

a) Z drewna i materiałów drewnopochodnych,
b) Z tworzyw sztucznych i gumy,
c) Z materiałów tekstylnych (dywanowych),
d) Z materiałów mineralnych,
e) Z

materiałów

mineralno-organicznych

(skałodrzew, asfalt),

f) Z metalu.

PODZIAŁ PODŁÓG

Podłogi dzielimy także, ze względu na:

1.Postać posadzki:

a) Z desek lub deszczułek,
b) Z płytek, płyt, paneli,
c) Z arkuszy wykładzinowych,
d) Bezspoinowe,

2.Właściwości techniczne:

a) Zwiększające izolacyjność akustyczną,
b) Zwiększające izolacyjność termiczną,
c) Wodoszczelne,
d) Chemoodporne,
e) Trudnościeralne,
f) Elektroizolacyjne lub elektroprzewodzące.

CECHY

Podłogi powinny charakteryzować następujące
cechy:

Równość i poziom powierzchni,
Gładkość (ale nie śliskość),
Niezmienność kształtu,
Elastyczność powierzchni,
Odporność na uderzenia i ścieranie,
Mała światłoczułość,
Bezpyłowość,
Łatwość czyszczenia.

Warstwy podłogi należy tak dobierać, aby spełnione
były

wymagania

wytrzymałościowe

i

eksploatacyjne.

KRYTERIA OCENY WŁAŚCIWOŚCI
WYTRZYMAŁOŚCIOWYCH MATERIAŁÓW
PODŁOGOWYCH

Rodzaj materiałów

podłogowych

Kryteria oceny właściwości

wytrzymałościowych

Kamień naturalny, ceramika,

tworzywa cementowe,

kompozycje żywiczno-

mineralne itp.

Wytrzymałość na ściskanie i

zginanie, odporność na

ścieranie i uderzenia

(udarność)

Cienkie elastyczne materiały

podłogowe z tworzyw

sztucznych, materiały tekstylne

Wytrzymałość na rozciąganie,

odporność na wgniecenia od

nacisków skupionych,

odporność na ścieranie

Materiały z drewna

Twardość

Ważną funkcją podłogi jest zabezpieczenie przed przenikaniem
dźwięków powietrznych i uderzeniowych.

Rozwiązanie przegrody stropo-podłogowej o zbliżonych właściwościach akustycznych:
a)Wykładzina z warstwą izolacyjną na stropie żelbetowym ciężkim,
b)Podłoga pływająca na stropie lekkim
1 – wykładzina z PVC na filcu, 2 – wykładzina z PVC, 3 – warstwa wygładzająca i klej, 4 –
podkład,
5 – izolacja przeciwdźwiękowa, 6 – listwa podłogowa, 7 – strop.

PODŁOGI Z IZOLACJĄ AKUSTYCZNĄ

1 – izolacja akustyczna (np.
styropian, płyta pilśniowa),
2 – pasek izolacji,
3 – warstwa ochronna,
4 – podkład monolityczny lub
prefabrykowany,
5 – nawierzchnia podłogi,
6 – warstwa wygładzająca,
7 – listwa podłogowa z PVC,
8 – legar,
9 – deska.

Przykłady rozwiązań podłóg z
izolacją akustyczną:
a)Z posadzką z deszczułek na
podkładzie betonowym,
b)Posadzka z wykładziny z PVC
na podkładzie gipsowym,
c)Posadzka z podkładem
prefabrykowanym,
d)Posadzka z desek na
legarach.

WŁAŚCIWOŚCI CIEPLNE

Właściwości cieplne podłóg charakteryzuje ich

izolacyjność

termiczna

oraz

wskaźnik

ciepłochłonności,

gdy podłoga znajduje się w pomieszczeniu
przeznaczonym

na stały pobyt ludzi.

WŁAŚCIWOŚCI CIEPLNE

Grupy

pomieszczeń

Określenie

Maksymalne

wartości

współczynnika

ciepłochłonności

B W*s

0,5

/(m

2

*K)

I

Pomieszczenia o zwiększonych wymaganiach sanitarno-

higienicznych, tj. pokoje i izby mieszkalne, żłobki,

przedszkola, pokoje chorych w szpitalach, z wyjątkiem

przypadków zastosowania ogrzewania sufitowego

700

II

Pomieszczenia w obiektach budownictwa powszechnego

przewidziane na długotrwały pobyt ludzi w bezruchu

(pokoje biurowe, pokoje do pracy kameralnej w

instytucjach i zakładach naukowych, biblioteki, czytelnie

itp.)

980

III

Pomieszczenia w obiektach budownictwa

powszechnego, z wyjątkiem wymienionych wyżej, a

także w budynkach produkcyjnych i innych

przeznaczonych na pobyt ludzi pracujących przy małym

ruchu i bez specjalnego wysiłku fizycznego, jak również

przestrzeń komunikacyjna w budownictwie

mieszkaniowym

1260

*)

IV

Wszystkie inne pomieszczenia, a także te, w których

zgodnie z przeznaczeniem powinna być utrzymywana

temperatura powietrza powyżej 23°C oraz

pomieszczenia zaopatrzone w ogrzewanie sufitowo-

podłogowe

Nie normuje się

PODŁOGI Z IZOLACJĄ TERMICZNĄ

Przykłady rozwiązań podłóg z izolacją termiczną:
a)Podłoga z posadzką drewnianą,
b)Posadzka z tworzyw sztucznych.
1 – izolacja termiczna (styropian, płyta pilśniowa,
filc mineralny itp.)
2 – warstwa ochronna z papy,
3 – podkład betonowy,
4 – parkiet mozaikowy,
5 – warstwa wygładzająca,
6 – wykładzina z PVC,
7 – listwa podłogowa z PVC.

Przykład podłogi z izolacją
paroszczelną i termiczną:
1 – izolacja paroszczelna,
2 – Izolacja termiczna,
3 – warstwa ochronna,
4 – podkład,
5 – posadzka,
6 – strop,
7 – kierunek przenikania pary
wodnej.

PODŁOGI Z IZOLACJĄ TERMICZNĄ

Przykłady podłóg w pomieszczeniach mokrych:
a)Bez instalacji odwadniającej,
b)Z instalacją odwadniającą.
1 – wykładzina z PCW,
2 – płytki ceramiczne,
3 – podkład betonowy,
4 – izolacja wodoszczelna,
5 – izolacja akustyczna,
6 – warstwa zaprawy zapewniająca spadek,
7 – strop.

Podłogi w pomieszczeniach sanitarnych i kuchniach powinny
wykazywać się odpornością na okresowe zmywanie lub
krótkotrwałe rozlanie wody.

PODŁOGI Z IZOLACJĄ TERMICZNĄ

Przykład podłogi na podłożu na gruncie z izolacją
przeciwwilgociową i termiczną:
1 – podłoże betonowe na gruncie, 2 – izolacja
przeciwwilgociowa, 3 – izolacja termiczna, 4 –
warstwa ochronna, 5 – podkład, 6 – posadzka, 7
– kierunek przenikania wilgoci gruntowej.

Podłogi wykonywane bezpośrednio na gruncie powinny mieć
zabezpieczenie przed wodą gruntową i podciąganiem
kapilarnym.

Przykłady rozwiązań podłóg na podłożu na gruncie w
pomieszczeniach mokrych:
a)Bez instalacji odwadniającej,
b)Z instalacją odwadniającą
1 – wykładzina z PVC, 2 – płytki ceramiczne, 3 – podkład
betonowy, 4 – izolacja wodoszczelna, 5 – warstwa
zaprawy tworząca spadek, 6 – izolacja termiczna, 7 –
izolacja przeciwwilgociowa, 8 – podłoże.

PODŁOGI Z IZOLACJĄ
PRZECIWWILGOCIOWĄ

Posadzka podziemia zabezpieczona przed wilgocią z
przyległego terenu i spod podłogi.

Podłogi drewniane na gruncie można wykonywać z pustką
wentylacyjną

Podłoga drewniana na słupkach z cegły

na gruncie suchym

Podłoga drewniana z legarami na płycie

betonowej na gruncie mokrym

Podkład pod posadzkę (zwany jastrychem), aby nie powstawały
w nim spękania, powinien mieć grubość nie mniejszą niż:

Cementowy 3,5 cm,
Gipsowy 4,0 cm

Różne rodzaje posadzek powinny być łączone ze sobą poprzez
przedzielenie

wkładką

dylatacyjną

lub

kątownikiem

metalowym.

Przykłady połączeń różnych posadzek:
a)i b) z przedzieleniem wkładką dylatacyjną,
c) z zastosowaniem kątownika metalowego, chroniącego krawędź posadzki
betonowej.

Posadzki bezspoinowe, zwłaszcza cementowe, muszą być ze
względu na skurcz i odkształcenia termiczne, dylatowane na
mniejsze powierzchnie.
Przy ścianach powinny być wykonane dylatacje obwodowe,
przykryte odpowiednimi listwami. Dylatacje obwodowe
spełniają

ważną

rolę

w

posadzkach

drewnianych

(parkietach)

umożliwiając

odkształcanie się posadzki na skutek zmian wilgotności drewna
– brak dylatacji powoduje wybrzuszanie się parkietów.

Przykłady zakończenia przy ścianach:
1 – listwa podłogowa z drewna, 2 – cokół z drewna, 3 – listwa podłogowa z PVC, 4 – wykładzina podłogowa z
PVC wywinięta na ścianę, 5 – listewka z PVC, 6 – płyta laminatu Unilam, 7 – listwa podłogowa dwuczęściowa z
PVC do instalacji elektrycznych.

ROBOTY

MALARS

KIE

Cele malowania

Zabezpieczenie elementów budowli przed

korozją,

ogniem,

wpływem

czynników

atmosferycznych itp.,

Nadawanie

elementom

lub

budowli

odpowiedniego wyrazu plastycznego,

Zapewnienie optymalnych warunków pracy

lub wypoczynku (dobór odpowiednich barw),

Zachowanie

właściwych

wymagań

higienicznych.

ROBOTY MALARSKIE

Roboty malarskie obejmują kilka zasadniczych
czynności:

•Przygotowanie powierzchni,

•Gruntowanie,

•Właściwe malowanie.

Roboty malarskie należą do ostatnich robót
wykończeniowych.

TECHNIKI MALOWANIA

W malarstwie budowlanym rozróżniamy następujące
techniki budowlane (w zależności od spoiwa lub
rozcieńczalników farby):

Lp.

Nazwa

techniki

Materiał

powłokowy

Surowce charakteryzujące

Spoiwo

Rozcieńczalnik

1.

Wapienna

Wapno

Wapno

Woda

Zaczyn

cementowy

Cement

Woda

2.

Klejowa

Farba klejowa

Klej roślinny lub

kostny

Woda

3.

Kazeinowa Farba kazeinowa Klej kazeinowy

Woda

4.

Krzemianowa

Farba

krzemianowa

Szkło wodne

Woda

5.

Olejna

Farby olejne

Oleje schnące,

żywice

syntetyczne

Organiczny

i syntetyczne

6.

Lakiernicza Lakiery i emalie

Żywice naturalne

i syntetyczne

Organiczny

7.

Emulsyjna

Farby emulsyjne

Emulsje

Woda

ZASADY MALOWANIA

Malowanie

polega na naniesieniu odpowiedniej liczby warstw

farby na uprzednio przygotowane podłoże. Powłoki malarskie

mogą być nanoszone ręcznie lub mechanicznie.

ZASADY MALOWANIA

Podłoża przed malowaniem muszą być odkurzone,

oczyszczone,

poreperowane

(poszpachlowane),

przeszlifowane i zagruntowane,

Nowe warstwy farby można nakładać po wyschnięciu

poprzednich,

Farby należy stale mieszać w naczyniach, ponieważ mają

one tendencje do osadzania się na dnie,

Farby nie powinno zabraknąć (trudno dopasować ten

sam odcień – chyba, że są to gotowe odcienie fabryczne)

Warstwy farby należy nakładać „krzyżowo”,

Malowanie należy zaczynać od sufitów,

Nie

przyspieszać

sztucznie

schnięcia

farb

na

rozpuszczalnikach wodnych,

Nowe, świeże tynki malować wyłącznie farbami

odpornymi

na działanie alkaliów,

Do farb wapiennych i krzemianowych można dodawać

wyłącznie pigmenty odporne na działanie alkaliów,

Stare powłoki farb należy przed malowaniem zmyć, a

grubsze warstwy usunąć,

Na zawilgocone podłoża lub w pomieszczeniach

wilgotnych

należy

stosować

farby

wapienne

lub

krzemianowe,

Stal przed malowaniem należy szczególnie starannie

oczyścić, zwłaszcza z rdzy i tłustych plam,

Roboty malarskie należy wykonywać w odpowiednich

temperaturach

(lakierowanie>20°C,

olejne>10°C,

pozostałe>8°C).

POKRYCIE MALARSKIE

Rodzaj pokrycia malarskiego należy dostosować do rodzaju
podłoża:

POKRYCIE MALARSKIE

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12 13

14

15

16

Emulsyjn

e

Olejno-

kazeinowa

Klej

kazeinowy

Woda

 

+

+

+

+

+

+

 

 

 

 

 

Polinit

Dyspersja

wodna

polioctanu

winylu

Woda

 

+

+

+

+

+

+

 

 

 

 

 

Akrylit

Dyspersja

wodna

żywicy

akrylowej

Woda

 

 

+

+

+

+

+

 

 

 

 

 

Ftalit

Żywice

alkilowe

Woda

 

 

 

+

+

+

+

+

 

 

 

 

Powłoki

fakturując

e

Lateksy

kauczukow

e

Woda

 

+

+

+

+

+

 

 

 

 

 

 

Olejne

Olejna

Oleje

schnące Rozcień-

czalnik

+

+

+

+

 

 

+

+

+

+

+

 

Syntetyczn

a

Żywice

ftalowe

+

+

+

+

 

 

+

+

+

+

+

 

POKRYCIE MALARSKIE

TYPOWE USTERKI MALARSKIE

Usterka malowania

Sposób usunięcia

Prześwitywanie spodnich warstw

Ponownie wykonać wierzchnią powłokę

malarską

Ślady pędzli na powierzchni

powłoki

Dokładnie wygładzić powierzchnię materiałem

ściernym i powtórnie starannie nanieść

wierzchnią powłokę malarską

Plamy na powierzchni malowanej

metodą rozpylania (natrysku

mechanicznego)

Powierzchnię powtórnie pomalować dokładnie

utrzymując stałą odległość wylotu rozpylacza

od powierzchni malowanej

Matowe plamy na powierzchni

powłoki

Powtórnie nanieść starannie powłokę

malarską

Sfałdowanie powłoki malarskiej

Oczyścić powierzchnię z nałożonej warstwy,

ponownie przygotować powierzchnię i

dokładnie nanieść cienką warstwę powłoki

Odspojenie się, łuszczenie,

spękanie lub zmiana barwy

powłoki

jw.

Zamiast malowania można wykonać

tapetowanie

,

czyli oklejenie podłoża tapetą:

Papierową zwykłą,
Papierową impregnowaną,
Papierową powlekaną pcw,
Na podłożu z tkaniny, powlekaną,
Z folii z tworzywa sztucznego.

TAPETOWANIE

TAPETOWANIE

DZIĘKUJE ZA
UWAGĘ