PRZETWARZANIE I RENDERING

Czasami obraz nie jest obrazem statycznym. W przypadku

animacji

w celu skrócenia czasu obliczeń

kolejnej klatki, wszystkie opisywane wcześniej

przekształcenia

wykonywane są

tylko raz

w trakcie

tzw. preprocesingu.

Przetwarzanie
Dzięki temu kolejne rachunki, jeżeli tylko trójwymiarowy obraz nie zmienił sie w znaczący sposób,
sprowadzają sie do:

-

zmiany punktu widzenia obserwatora;

-

zmiany położenia niektórych obiektów;

-

ponownych kalkulacji oświetlenia;

-

ewentualnych przesunięć kadrowania;

-

powtórzenia renderingu.

Rendering
Na przygotowane w fazie operacji geometrycznych złożone z trójkątów

szkieletowe bryły

akcelerator:

-

nakłada wypełnienie

pustych przestrzeni wewnątrz wielokątów;

-

symuluje światła

padające na wielokąty.

Ten kolejny ciąg operacji w strumieniu graficznym 3D nosi nazwę

renderingu.

Rendering

można podzielić na

trzy główne

procesy:

-

teksturowanie;

- oświetlanie i cieniowanie;

-

dodawanie efektów specjalnych.

Teksturowanie
Najważniejszym i

najbardziej

skomplikowanym etapem renderingu jest

teksturowanie.

Zabieg ten

polega na nakładaniu na

trójwymiarowy szkielet płaskich obrazków

nazywanych teksturami

mających

imitować

spotykane w realnym świecie powierzchnie.

Mapowanie tekstur
Cały proces

mapowania

(nakładania)

tekstur

sprowadza sie do odpowiedniego owijania brył

teksturami. Problem polega na tym, iż wszystkie elementy trójwymiarowej sceny składają sie z
trójkątów o różnych rozmiarach. Tekstury należy wiec

dopasować

do

wielkości

odpowiadającej

poszczególnych trójkątów.
Proces ten nazywa sie

wycinaniem

(ang.

clipping

).

Wycinanie (clipping)
Polega on na

wyodrębnieniu trójkąta

o zadanej wielkości z

kwadratowej

zazwyczaj

tekstury.

W tym celu określane są

współrzędne trzech punktów na teksturze

, a następnie przyporządkowuje

sie je stosownym wierzchołkom teksturowanego trójkąta.