EDGE

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

EDGE (skrót od ang. Enhanced Data rates for GSM Evolution) – technologia używana w sieciach GSM do
przesyłania danych.

Jest ona rozszerzeniem dla technologii GPRS (oprócz nazwy EDGE używa się też terminu EGPRS -
Enhanced GPRS), poprawiony został w niej interfejs radiowy, dzięki czemu uzyskano około trzykrotne
polepszenie przepływności (w większości obecnych systemów teoretycznie do 236.8 kbit/s) oraz możliwość
dynamicznej zmiany szybkości nadawania pakietów w zależności od warunków transmisji.

Specyfikacja technologii EDGE jest rozwijana przez konsorcjum standaryzacyjne 3GPP, które
odpowiedzialne jest za rozwój standardów GSM i UMTS. EDGE nazywana jest czasami technologią 2.5G,
ponieważ stając się częścią możliwości oferowanych przez GSM, jest elementem ewolucji pomiędzy tymi
dwoma standardami. Okazuje się jednak, że może być stosowana także w innych sieciach, w których dostęp
radiowy bazuje na technologii TDMA, przykładem mogą być tutaj sieci IS-136, popularne w USA.

Spis treści

1 Usługi oferowane dzięki EDGE
2 Technologia EDGE na tle światowego rynku telekomunikacyjnego
3 EDGE w Polsce
4 Kwestie techniczne

4.1 Budowa sieci wspomagającej transmisję w technologii EDGE
4.2 Interfejs radiowy

4.2.1 Idea kanałów radiowych w sieci GSM/EDGE
4.2.2 Transmisja radiowa za pomocą technologii EDGE

4.3 Szybkość transferu danych w technologii EDGE

5 Przyszłość technologii EDGE
6 Terminale
7 Przypisy
8 Bibliografia
9 Zobacz też
10 Linki zewnętrzne

Usługi oferowane dzięki EDGE

EDGE jest technologią związaną z przesyłaniem danych i jako taka nie oferuje konkretnych usług, ale
możliwości dla ich dostarczania. Dzięki znacznemu zwiększeniu szybkości transferu danych (w porównaniu
z poprzednikiem - GPRS), wiele usług dostępnych wcześniej, może być dostarczane z lepszą jakością, mogą
pojawić się też nowe, zarezerwowane do tej pory dla systemów UMTS.

Przykładowymi usługami są: dostęp do Internetu, firmowych sieci LAN, usług bankowych, korzystanie z
transmisji strumieniowych (muzyka, filmy, programy sportowe i informacyjne, relacje z koncertów itp.),
połączenia audio-video, gry on-line, Instant Messaging i wiele innych.

Technologia EDGE na tle światowego rynku telekomunikacyjnego

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

1 z 8

2011-06-14 02:02

Telefonia komórkowa jest najszybciej rozwijającym się segmentem rynku telekomunikacyjnego. W latach
90. XX wieku działało kilka niekompatybilnych systemów drugiej generacji, a International
Telecommunication Union (ITU) opracowywała założenia dla IMT-2000, wspólnej platformy na której miały
być oparte systemy 3G. Rekomendacje ITU nie zaowocowały jednym, wspólnym systemem ponieważ
ewolucja w telekomunikacji bazuje na istniejących niekompatybilnych rozwiązaniach i uwarunkowaniach
prawnych, różniących się w zależności od obszaru świata. Założenia IMT-2000 nie są więc obecnie zbiorem
specyfikacji dla konkretnej platformy, ale rekomendacjami dla "rodziny systemów", które umożliwiają
rozwój telefonii 3G i współistnienie (kooperację) pomiędzy sieciami budowanymi na bazie różnych
standardów. Przedmiotem rekomendacji jest też prędkość transmisji danych: np. 144 kbit/s dla szybko
poruszających się abonentów, szybkość 384 kbit/s na obszarach zurbanizowanych, do 2 Mbit/s w
specjalnych komórkach (ang. cells) w centrach konferencyjnych lub biurach. W tak określone wymagania
bardzo dobrze wpisuje się EDGE, które obecnie umożliwia maksymalną teoretyczną przepływność na
poziomie ok. 250 kbit/s, a trwające prace nad nowymi specyfikacjami przesuną tę granicę do około 1 Mbit/s.

Implementacja tej technologii w systemach GSM (najpopularniejszym standardzie sieci komórkowych
drugiej generacji) bazuje na istniejącej sieci radiowej i szkieletowej (wykorzystywane są stacje bazowe i
częstotliwości używane do transmisji głosu, oraz elementy sieci pakietowej wspomagające klasyczną
transmisję GPRS), co znacznie upraszcza proces wprowadzania nowej technologii (z technicznego i
ekonomicznego punktu widzenia). Wielu operatorów, którzy na bazie istniejących sieci budują systemy 3G,
oferuje usługi dzięki technologii WCDMA w miastach, oraz usługi opierające się na technologii EDGE na
terenach słabiej zurbanizowanych (oferowane abonentom urządzenia potrafią pracować w obu systemach),
może więc pokryć usługą mobilnego dostępu do internetu cały kraj przy jednoczesnej optymalizacji kosztów.
EDGE okazał się elementem ewolucji pomiędzy systemami 2G i 3G nie tylko dla standardu GSM, ale także
dla sieci IS-136 popularnych w USA i Kanadzie.

Na początku lipca 2009, według Global mobile Suppliers Association

[1]

, 443 sieci w 181 krajach oferowało

usługi oparte na technologii EDGE na bazie sieci GSM. Abonenci sieci umożliwiających transmisję EDGE
mogą korzystać z niej także będąc w roamingu w obcej sieci. Umowy roamingowe pomiędzy operatorami dla
tego rodzaju transmisji, opierają się na umowach dla transmisji GPRS.

EDGE w Polsce

Obecnie w Polsce, czterech operatorów zaimplementowało technologię EDGE w swoich sieciach. We
wszystkich przypadkach, jest ona częścią usługi mobilnego dostępu do Internetu, która wykorzystuje różne
metody dostępu:

w dużych miastach operatorzy starają się rozbudowywać sieci WCDMA/HSDPA
w pozostałych miejscach, wszędzie tam, gdzie ma to uzasadnienie ekonomiczne istniejąca sieć GSM
przystosowywana jest do transmisji w technologii EDGE.
na terenach słabo zurbanizowanych, dostęp do Internetu możliwy jest za pomocą klasycznego GPRS.

Będące w ofercie modemy na kartach PCMCIA umożliwiają transmisję we wszystkich wspomnianych
technologiach i łatwe przełączanie się pomiędzy nimi, gdy któraś z nich nie jest w danym momencie
dostępna.

Operator

Sieć

Nazwa

usługi

Zasięg

Polska

Telefonia

Cyfrowa

T-Mobile blueconnect

Zasięg EDGE w sieci T-Mobile (http://www.t-mobile.pl

/pl/indywidualni/stali_klienci/uslugi_do_telefonu

/mapa_zasiegu)

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

2 z 8

2011-06-14 02:02

Polkomtel

Plus

iPlus

Zasięg EDGE w sieci Plus (http://www.plus.pl

/mapa_zasiegu_plusa/)

PTK Centertel Orange

Orange Free

Zasięg EDGE w sieci Orange (http://www.zasieg-

orange.wp.pl/)

P4

Play

Play Online

Zasięg EDGE w sieci Play (http://internet.playmobile.pl

/maps/map)

Kwestie techniczne

Budowa sieci wspomagającej transmisję w technologii EDGE

Technologia EDGE bazuje na infrastrukturze telekomunikacyjnej używanej w sieci GSM/GPRS. Do obsługi
ruchu pakietowego wewnątrz sieci używana jest sieć szkieletowa (ang. Core Network) zbudowana dla
potrzeb transmisji GPRS.

Poniższy opis jest uproszczony i ogranicza się do nakreślenia ogólnej struktury sieci wspomagającej
transmisję EDGE. W celu zapoznania się ze szczegółami implementacji/integracji z siecią GSM, oraz
z poszczególnymi scenariuszami związanymi z obsługą ruchu pakietowego zobacz rozdział
Architektura sieci GPRS w haśle GPRS.

Stacja bazowa - do transmisji EDGE używane są stacje bazowe wykorzystywane w klasycznej sieci
GSM/GPRS. Należy tylko dokonać aktualizacji oprogramowania stacji bazowej (zwykle robi się to
zdalnie z poziomu Kontrolera Stacji Bazowych) oraz zainstalować dodatkowy hardware (obsługiwany
jest nowy rodzaj modulacji - 8-PSK).
BSC - Base Station Controller (Kontroler Stacji Bazowych) to element sieci GSM kontrolujący
zazwyczaj od kilkudziesięciu do kilkuset stacji bazowych. Podczas wdrażania technologii EDGE,
dokonuje się aktualizacji software oraz konfiguracji samych kontrolerów i obsługujących ten rodzaj
transmisji stacji bazowych.
PCU - Packet Control Unit jest odpowiedzialny za prawidłową obsługę ruchu pakietowego w radiowej
części sieci. Przydziela terminalom EDGE kanały radiowe, buforuje dane przesłane przez SGSN,
forwarduje je do odpowiedniej stacji bazowej dodając informację, która umożliwi terminalowi
zidentyfikowanie 'swoich' danych. PCU może być (w zależności od dostawcy) zaimplementowany
jako dodatkowy hardware w BSC bądź jako niezależny element sieci obsługujący jedno lub więcej

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

3 z 8

2011-06-14 02:02

Idea szczelin czasowych w GSM

BSC.
SGSN- Serving GPRS Support Node jest elementem sieci GPRS/EDGE odpowiedzialnym za
zarządzanie terminalami będącymi na kontrolowanym przez siebie terenie. Teren ten podzielony jest
na Routing Area. Jeśli terminal zmieni położenie i znajdzie się w innym Routing Area, fakt ten zostanie
odnotowany w SGSN. Element ten jest też odpowiedzialny za uwierzytelnianie terminala włączającego
się do sieci. Podczas transmisji uczestniczy w przesyłaniu pakietów (w obie strony) pomiędzy
terminalem a siecią GPRS/EDGE. Liczba SGSN w sieci zależy od ruchu pakietowego generowanego
przez abonentów.
GGSN - GPRS Gateway Support Node jest elementem sieci działającym jak router łączący sieć
GPRS/EDGE i zewnętrzną sieć (np. Internet lub sieć LAN użytkownika). Gdy użytkownik terminala
chce skorzystać z zasobów zewnętrznej sieci, GGSN przydziela mu adres IP (z własnej puli numerów
lub dostarczony przez serwer z zewnętrznej sieci), dodatkowo na czas sesji aktywuje tzw. PDP
context

[2]

, który zawiera numer IMSI terminala, przydzielony mu adres IP oraz adres IP SGSN, które

kontroluje obszar, na którym znajduje się użytkownik. PDP context będzie przydatny podczas
routowania pakietów przychodzących z zewnętrznej sieci.

Interfejs radiowy

Idea kanałów radiowych w sieci GSM/EDGE

Do transmisji w technologii
EDGE wykorzystuje się stacje
bazowe używane w GSM do
przesyłania głosu. Każda ze
stacji nadaje i odbiera na kilku
(kilkunastu) częstotliwościach
(zawsze mamy do czynienia z
parami częstotliwości: w
każdej parze na jednej
częstotliwości nadają telefony
komórkowe, a na drugiej
stacja bazowa).

Na każdej z częstotliwości cyfrowa transmisja odbywa się w 8 cyklicznie powtarzających się szczelinach
czasowych. W GSM każdej rozmowie przyporządkowana jest jedna szczelina czasowa. W pierwszej
szczelinie czasowej przez około 0,577 ms przesyłane są bity związane z pierwszą rozmową, w drugiej
szczelinie z drugą rozmową, ... , w ósmej szczelinie z ósmą rozmową. Potem znowu następuje transmisja
związana z pierwszą rozmową, itd.

Teoretycznie, w przypadku przesyłania danych za pomocą technologii EDGE, dla jednego terminala,
Package Control Unit (zobacz rozdział Budowa sieci wspomagającej transmisję w technologii EDGE) może
przeznaczyć do ośmiu szczelin czasowych (wszystkie muszą znajdować się na tej samej częstotliwości) do
transmisji w obu kierunkach, obecnie większość systemów GSM/EDGE umożliwiają jednak zaalokowanie
tylko do 4 kanałów dla wysyłania i odbierania danych przez stację bazową w obrębie jednej transmisji
(najnowsze rozwiązania oferują 5 szczelin czasowych dla transmisji w stronę terminala). Każdy z kanałów
może być współdzielony przez wielu użytkowników, ponieważ rzadko zdarza się tak, że wszyscy nagle
odbierają/wysyłają pakiety danych w tej samej chwili.

Jeśli jednak dojdzie do takiej sytuacji, że użytkownicy korzystający z tych samych zasobów sieciowych będą
używać je w tym samym momencie, szybkość transmisji spadnie.

Transmisja radiowa za pomocą technologii EDGE

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

4 z 8

2011-06-14 02:02

Schemat transmisji radiowej w technologii EDGE

Transmisja w technologii
EDGE pomiędzy stacją
bazową a terminalem, może
być przedstawiona na
podstawie trzech warstw

[3]

:

Radio Link Control
(RLC) - warstwa, w
której sprawdzana jest
poprawność transmisji
oraz inicjowana
retransmisja w
przypadku błędów w
analizowanych blokach
danych.
Media Access Control
(MAC) - z tą warstwą
związane są procedury synchronizujące korzystanie wielu terminali z tych samych kanałów
radiowych, oraz umożliwiające terminalowi nadawanie i odbieranie w kilku kanałach.
warstwy fizycznej

dane kodowane są przed wysłaniem, metoda kodowania zależy od wyboru jednego z dziewięciu
schematów modulacji i kodowania (MCS-1 - MCS-9).
dane przesyłane są dzięki modulacji fali nośnej

W klasycznej sieci GSM do transmisji głosu i danych (technologie CSD i HSCSD) stosuje się modulację
GMSK (Gaussian Minimum Shift Keying). Tą samą modulację stosuje się dla technologii GPRS.

W przypadku EDGE, modulacja GMSK również jest stosowana (wtedy w jednym kanale radiowym mogą
być przesyłane pakiety dla abonentów korzystających zarówno z GPRS jak i EDGE), dodana została także
nowa modulacja 8-PSK (8 Phase Shift Keying), oferująca większą przepływność, ale kosztem większej
wrażliwości na warunki transmisji.

System wybierając dla konkretnej transmisji sposób modulacji i kodowania, może użyć jeden z 9 schematów,
tzw. Modulation and Coding Scheme: MCS-1 - MCS-9.

Każdy z nich charakteryzuje się inną szybkością transmisji danych, kosztem odpornością na zakłócenia. Np.
MCS-1 charakteryzuje się tzw. code rate = 0.53 (co oznacza, że 47% przesyłanych danych jest
redundantnych, co może mieć znaczenie podczas naprawy błędnie odebranej ramki i w konsekwencji może
zapobiec konieczności retransmisji). W dodatku użyta modulacja GMSK jest prostsza i bardziej odporna na
zakłócenia. Wadą tego rozwiązania jest niska przepływność - 8.8 kbit/s w jednym kanale radiowym. Dla
MCS-9, code rate = 1, co oznacza, że redundantne dane w ogóle nie są przesyłane, a w dodatku wybrana
jest modulacja 8-PSK. Osiągana przepływność wynosi w tym przypadku 59.2 kbit/s dla jednego kanału
radiowego.

Wszystkie schematy modulacji i kodowania podzielone są na trzy rodziny: A, B i C. Kiedy warunki dla
połączenia zainicjowanego za pomocą jakiegoś schematu zmieniają się, może zostać wybrany inny schemat
w obrębie tej samej rodziny, w konsekwencji przepływność danych w kanale radiowym dostosowywana jest
dynamicznie do jakości transmisji.

Schemat Code rate Modulacja Transfer Rodzina

MCS-1

0.53

GMSK

8.8 kbit/s

C

MCS-2

0.66

GMSK

11.2 kbit/s

B

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

5 z 8

2011-06-14 02:02

MCS-3

0.85

GMSK

14.8 kbit/s

A

MCS-4

1

GMSK

17.6 kbit/s

C

MCS-5

0.37

8-PSK

22.4 kbit/s

B

MCS-6

0.49

8-PSK

29.6 kbit/s

A

MCS-7

0.76

8-PSK

47.8 kbit/s

B

MCS-8

0.92

8-PSK

54.4 kbit/s

A

MCS-9

1

8-PSK

59.2 kbit/s

A

Uwaga: Wartości podane (w kbit/s) w kolumnie "Transfer" dotyczą danych użytkownika (IP) przesyłanych w
jednej szczelinie czasowej.

Szybkość transferu danych w technologii EDGE

Obecnie większość sieci radiowych GSM umożliwia wykorzystanie maksymalnie 4 szczelin czasowych do
transmisji w stronę terminala lub stacji bazowej.

W idealnych warunkach:

terminalowi zostają przydzielone do transmisji 4 szczeliny czasowe
brak innych terminali wysyłających/odbierających pakiety na tych kanałach
bardzo dobra jakość transferu umożliwiająca wykorzystanie schematu MCS-9

przepływność danych może osiągnąć 4*59.2 kbit/s = 236.8 kbit/s. Najnowsze rozwiązania oferują 5 szczelin
czasowych dla transmisji w stronę terminala, z czego wynika maksymalna teoretyczna przepływność 296
kbit/s (5*59.2).

W rzeczywistych warunkach, szczeliny czasowe mogą być współdzielone z innymi użytkownikami,
dodatkowo jakość transmisji (a w konsekwencji wybór metody kodowania i związana z nią szybkość
transmisji) ograniczana jest przez warunki propagacji sygnału (warunki atmosferyczne, ukształtowanie
terenu, zakłócenia związane z wysoką zabudową, odległość od stacji bazowej, a nawet szybkość poruszania
się abonenta - np. korzystanie z EDGE w szybko poruszającym się pociągu).

Przyszłość technologii EDGE

3GPP w swoich najnowszych specyfikacjach (Release 7) uwzględnia nowe sposoby wykorzystania interfejsu
radiowego (EDGE Evolution).

Do transmisji w każdą ze stron (do stacji bazowej i do terminala) mogłą być użyte dwie częstotliwości,
na każdej z nich maksymalnie 5 szczelin czasowych (razem 10 szczelin w każdą ze stron).
Wprowadzone zostały nowe rodzaje modulacji - 16QAM i 32QAM, oraz bazujące na nich nowe
schematy modulacji i kodowania MCS10 - MCS12. Maksymalny transfer w jednej szczelinie czasowej
wzrósł do 81 kbit/s.
W urządzeniach końcowych zostały wprowadzone podwojone układy odbiorcze (ang. dual-antena
terminals), na wzór rozwiązań stosowanych w stacjach bazowych. Sygnał kombinowany, odebrany
przez dwie anteny charakteryzuje się lepszą jakością w związku z wytłumieniem niektórych
niekorzystnych czynników, takich jak interferencje z innymi transmisjami.

Te rozwiązania teoretycznie zwiększają szybkość transferu danych do ok. 1 Mbit/s.

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

6 z 8

2011-06-14 02:02

Terminale

Obecnie, na rynku dostępnych jest coraz więcej urządzeń (telefony komórkowe i modemy na kartach
PCMCIA), które umożliwiają abonentom korzystanie z transmisji w technologii EDGE. Specyfikacja
3GPP

[4]

definiuje trzy klasy terminali GPRS/EDGE.

Klasa A - terminal może jednocześnie obsługiwać transmisje związane z komutacją łączy (transmisja
głosu, SMS - usługi oferowane w klasycznej sieci GSM), jak i z komutacją pakietów (czyli transmisją
EDGE) - tzw. Dual Transfer Mode (DTM). W roku 2006 na rynku pojawiły się pierwsze takie
telefony, np. Nokia N93.
Klasa B - terminal może włączyć się do sieci jako użytkownik obu rodzajów transmisji (klasycznej
GSM i GPRS/EDGE) oraz nasłuchiwać na odpowiednim kanale radiowym zgłoszenia związanego z
rozpoczęciem rozmowy, oczekującym SMS (klasyczne usługi GSM) lub rozpoczęciem nadawania
pakietów (usługa GPRS). W momencie, gdy zostanie zestawiony jeden z rodzajów transmisji,
możliwości związane z obsługą drugiego rodzaju stają się nieaktywne (aż do przerwania transmisji). Do
klasy B należy większość oferowanych obecnie telefonów komórkowych.
Klasa C - terminal może obsługiwać tylko transmisję GPRS/EDGE lub oba rodzaje (klasyczne usługi
GSM i GPRS), ale w tym drugim przypadku podczas włączania do sieci automatycznie lub manualnie
jest ustawiany w tryb związany z obsługą tylko jednego rodzaju transmisji. Czyli np. włącza się tylko
do sieci GPRS i umożliwia tylko ten rodzaj transmisji. Do tej klasy terminali należą na przykład
modemy GPRS na kartach PCMCIA używanych w laptopach.

Innym parametrem charakteryzującym możliwości urządzenia nadającego i odbierającego pakiety w
technologii EDGE jest tzw. EDGE multislot class, czyli maksymalna ilość kanałów radiowych, które
urządzenia może zaalokować dla potrzeb jednej transmisji.

[5]

Multislot Class Downlink Uplink Maksimum(Uplink+Downlink)

:

:

:

:

8

4

1

5

9

3

2

5

10

4

2

5

11

4

3

5

12

4

4

5

:

:

:

:

30

5

1

6

31

5

2

6

32

5

3

6

33

5

4

6

34

5

5

6

:

:

:

:

Większość urządzeń obsługujących transmisję EDGE, pracuje w trybach 10-12. Zdarzają się także
urządzenia umożliwiające transmisję w trybie 32 (np. Nokia N93), ale obecnie niewiele sieci może
zaoferować taki rodzaj transmisji (większość umożliwia wykorzystanie maksymalnie 4 kanałów radiowych
dla przesyłania danych w stronę stacji bazowej lub terminala).

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

7 z 8

2011-06-14 02:02

Przypisy

↑ EDGE Fact Sheet With network deployments/launches worldwide July 7, 2009

1.

↑ 3GPP TS 23.060 v.5.13.0 GPRS; Service description; Technical Realization. Rozdział 13 (Information storage)

2.

↑ Specyfikacja 3GPP TS 43.064 v5.13.0 GPRS. Overall description of the GPRS radio interface; Stage 2

3.

↑ Specyfikacja 3GPP TS 22.060 v3.5.0 GPRS. Service description; Overview

4.

↑ Specyfikacja 3GPP TS 45.02 v5.13.0 GPRS. Multiplexing and multiple access on the radio path, Annex B (MS classes for
multislot capability)

5.

Bibliografia

GSM, GPRS and EDGE performace. Evoluton towards 3G/UMTS. Timo Halonen. Javier Romero. Juan Melero.
Ericsson White Paper. The Evolution of EDGE. February 2007.
Specyfikacja 3GPP TS 22.60 v5.3.0 GPRS; Service description; Overview
Specyfikacja 3GPP TS 23.60 v.5.13.0 GPRS; Service description; Technical Realization
Specyfikacja 3GPP TS 43.64 v.5.3.0 GPRS; Overall description of the GPRS radio interface; Stage 2

Zobacz też

Inne standardy przesyłania danych w sieci GSM: CSD, HSCSD, GPRS
Access Point Name - nazwa wskazująca na zewnętrzną sieć pakietową, używana podczas konfiguracji
usługi GPRS/EDGE w telefonie komórkowym

Linki zewnętrzne

Strona domowa (http://www.3gpp.org) 3GPP, instytutu standaryzacyjnego, rozwijającego specyfikację
związaną z GPRS/EDGE

Niektóre specyfikacje 3GPP (Release 5) używane podczas implementacji EDGE w sieciach GSM.

Specyfikacja 3GPP TS 22.60 (http://www.3gpp.org/ftp/Specs/archive/22_series/22.060
/22060-530.zip) GPRS; Service description; Overview
Specyfikacja 3GPP TS 23.60 (http://www.3gpp.org/ftp/Specs/archive/23_series/23.060
/23060-5d0.zip) GPRS; Service description; Technical Realization
Specyfikacja 3GPP TS 43.64 (http://www.3gpp.org/ftp/Specs/archive/43_series/43.064
/43064-530.zip) GPRS; Overall description of the GPRS radio interface; Stage 2
Specyfikacja 3GPP TS 45.02 (http://www.3gpp.org/ftp/Specs/archive/45_series/45.002
/45002-5d0.zip) GPRS; GPRS. Multiplexing and multiple access on the radio path
Zmiany w EDGE v.2 (http://lesswires.pl/produkty/press-room/edge-faza-2/edge-wstp/) Praca
opisująca zasady działania systemu EDGE

Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE”
Kategorie: Artykuły na medal • GSM • Standardy telefonii mobilnej

Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 01:07, 5 cze 2011. Tekst udostępniany na licencji Creative
Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania
dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania.

EDGE – Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/EDGE

8 z 8

2011-06-14 02:02