Systemy informacji o terenie
Egzamin dyplomowy inżynierski

1 Jedną z cech mapy w postaci tradycyjnej jest:

1) pełnienie funkcji środka przechowywania informacji i środka prezentacji informacji

2) pełnienie funkcji środka przechowywania informacji o niezmiennych parametrach kartometrycznych
3) duża pojemność informacyjna obrazu mapy i możliwość zamieszczania opisów
4) łatwość wykonywania selekcji i aktualizacji obrazu mapy

2 Jedną z podstawowych wad mapy w postaci tradycyjnej jest:
1) brak poglądowości obrazu mapy
2) sposób rzutowania odmienny od codziennego widzenia przestrzeni realnej

3) zależność parametrów kartometrycznych obrazu mapy od temperatury i wilgotności

4) brak ustalonych uniwersalnych znaków umownych

3 Stan przestrzeni realnej odwzorowywany w postaci mapy podlega redukcjom:
1) redukcji nadmiarowości (redundancji) i redukcja skali
2) redukcji liczby szczegółów terenowych powiązanej z opisem zredukowanych obiektów na mapie
3) redukcji obiektów terenowych proporcjonalnej pod względem tematycznym klas

4) redukcji przestrzeni, redukcji klas i redukcji kształtu

4 Dla zapisu realnej przestrzeni w postaci komputerowej:
1) niezbędny jest podział przestrzeni na elementarne komórki i analiza ich zawartości

2) niezbędna jest redukcja realnej przestrzeni trójwymiarowej do dwóch wymiarów, a następnie
doprowadzenie do postaci jednowymiarowej (do sekwencji znaków)

3) niezbędna jest bezpośrednia analiza w realnej przestrzeni trójwymiarowej
4) niezbędne jest wyróżnienie obiektów w przestrzeni trójwymiarowej i ich redukcja do jednego wymiaru

5 Wspólną cechą systemu informacji o terenie i systemu informacji geograficznej jest:
1) identyczne środowisko skalowe
2) identyczność typowych modeli

3) przynależność do klasy systemów informacji przestrzennej

4) w przybliżeniu równa wielkość obiektów elementarnych i ich dokładność

6 Zgodnie z cybernetyczną interpretacją pojęcia „informacja", informację można określić jako:
1) jednorazowe przekazanie wiadomości nie pozostającej w relacji z innymi wiadomościami

2) pojawienie się zdarzenia ze zbioru możliwych zdarzeń

3) nośnik wiadomości o zabarwieniu semantycznym
4) budowanie nowych wartości w oparciu o doświadczenie

7 Tablica jako struktura danych:

1) jest uporządkowanym zbiorem elementów tego samego typu

2) jest uporządkowanym zbiorem elementów różnych typów
3) jest uporządkowanym zbiorem elementów liczbowych i literowych
4) jest zbiorem wyłącznie danych liczbowych

8 Rekord jako struktura danych:
1) jest zbiorem elementów, które mogą być różnych typów a kolejność tych elementów jest dowolna
2) jest zbiorem elementów tego samego typu

3) jest zbiorem elementów, które mogą być różnych typów a kolejność tych elementów jest ustalona

4) jest zapisem elementarnym w tablicy

9 Stos jest strukturą danych o następujących cechach:
1) jest strukturą przestrzenną
2) jest strukturą liniową o dostępie dwustronnym

3) jest strukturą liniową, do której jest dostęp tylko z jednej strony

4) jest uporządkowanym zbiorem, w którym kolejność elementów określają wskaźniki

10 Drzewo jest strukturą:
1) reprezentującą cykliczną sieć elementów

2) ustanawiającą hierarchię elementów

3) sieciową, połączoną węzłami
4) równoważnych elementów

11. Opracowanie bazy danych przestrzennych obejmuje następujące po sobie etapy:

1) modelowanie pojęciowe, modelowanie logiczne, modelowanie fizyczne, ładowanie bazy danych, wdrożenie systemu

2) modelowanie logiczne, modelowanie fizyczne, ładowanie bazy danych, modelowanie pojęciowe
3) modelowanie logiczne, modelowanie fizyczne, wektoryzacja mapy, wdrożenie systemu
4) ładowanie bazy danych, modelowanie pojęciowe, modelowanie logiczne, modelowanie fizyczne

12. Podstawowe cechy modelu wektorowego prostego to:

1) prosta struktura zapisu oparta na liście współrzędnych, brak topologii, redundancja danych

2) prosta struktura zapisu oparta na liście współrzędnych, uproszczona topologia, redundancja danych
3) prosta struktura zapisu , topologia dla obiektów liniowych, przydatność do analiz sieciowych
4) prosta struktura zapisu, topologia dla obiektów powierzchniowych, przydatność do analiz przestrzennych

13 Typowym zastosowaniem modelu obiektowego nietopologicznego jest:
1) zastosowanie do wykonywania analiz przestrzennych
2) zastosowanie do zadań uwzględniających relacje przestrzenne pomiędzy obiektami
3) zastosowanie do zadań, gdzie wymagany jest zapis uniwersalny

4) zastosowanie jedynie w zadaniach nie wymagających analiz przestrzennych

14 Topologia obrazu mapy polega na:
1) budowaniu związków pomiędzy geometrią i opisem obrazu mapy
2) budowaniu związków pomiędzy powierzchnią topograficzną i obiektami zlokalizowanymi na tej powierzchni
3) budowaniu obrazu map topograficznych na podstawie map wielkoskalowych

4) wyróżnianiu elementów strukturalnych i obiektów w obrazie mapy i uwzględnieniu relacji przestrzennych pomiędzy
elementami i obiektami

15 Topologiczny model elementarny uwzględnia:
1) elementarny zapis pojedynczych obiektów jako kompletne sekwencje współrzędnych naroży

2) budowanie obiektów wyłącznie z wektorów (pojedynczych odcinków)

3) zapis wyłącznie obiektów o kształcie elementarnym
4) budowanie obiektów wyłącznie z wektorów jednostkowych

16 Podstawową cechą łańcucha w modelu topologicznym jest to, że:

1) rozpoczyna się w węźle i kończy się w węźle

2) może przechodzić przez dowolną liczbę węzłów
3) może być rozpięty wyłącznie na dwóch węzłach i nie może mieć żadnych punktów pośrednich
4) musi rozpoczynać się i kończyć w tym samym węźle

17 Jedną z cech łańcucha w modelu topologicznym jest własność, że łańcuch posiada zapis:
1) obszaru po prawej stronie
2) numerów odcinków, które tworzą dany łańcuch
3) sekwencji obszarów po prawej stronie, które obiega

4) obszaru po lewej stronie i obszaru po prawej stronie

18 Dane geometryczne łańcucha w modelu topologicznym zapisane są w postaci:

1) listy współrzędnych węzła początkowego, punktów pośrednich i węzła końcowego

2) tablicy z numerami wszystkich punktów łańcucha
3) listy współrzędnych punktów pośrednich łańcucha
4) tablicy dwuelementowej współrzędnych węzła początkowego i węzła końcowego

19 Definiowanie obszaru w modelu topologicznym ogólnym polega na:

1) zestawieniu współrzędnych punktów, na których rozpięty jest obszar

2) zestawieniu zbioru łańcuchów ograniczających ten obszar i tak skierowanych, żeby obszar znajdował się po prawej
stronie przy poruszaniu się wzdłuż granicy
3) zestawieniu wektorów normalnych do odcinków, z których zbudowany jest obszar
4) wypisaniu współrzędnych, na których rozpięte są wektory graniczne obszaru

20 Typową cechą modelu topologicznego jest:
1) ograniczona dokładność zapisu obiektów
2) zapotrzebowanie na dużą pojemność pamięci

3) możliwość wykonywania operacji na tak zapisanym obrazie mapy

4) łatwość ustalania relacji pomiędzy obiektami punktowymi

21 Model rastrowy oparty jest na:

1) rozkładzie obrazu na zbiór geometrycznych figur elementarnych

2) korzystaniu z płyty rastrowej do interpretacji obrazu mapy
3) rozkładzie obrazu na linie o rozciągłości pionowej
4) rozkładzie obrazu na linie o rozwinięciu poziomym

22 Zwiększenie dokładności odwzorowania obrazu w modelu rastrowym:
1) wiąże się z koniecznością zgrupowania pojedynczych pikseli w bloki (agregaty)
2 )wiąże się z koniecznością rozdziału obrazu na warstwy tematyczne

3) wymaga większego zapotrzebowania na pojemność pamięci i dłuższego czasu przesyłania obrazu przez łącza
telekomunikacyjne

4) wymaga zastosowania hierarchicznej metody zapisu obrazu

23. Kalibracja mapy rastrowej to:
1) proces nadania mapie przybliżonej georeferencji bez usunięcia zniekształceń geometrycznych rastra
2) usunięcie zniekształceń geometrycznych rastra

3) proces nadania mapie georeferencji z jednoczesnym usunięciem zniekształceń geometrycznych rastra

4) sprawdzenie dokładności mapy

24. Pojęcie infrastruktury informacji przestrzennej obejmuje:
1) technologię typu GIS, Internet, standardy, interoperacyjność, pomija regulacje prawne

2) regulacje prawne, technologię typu GIS, Internet, standaryzację zbiorów i usług, interoperacyjność

3) tylko regulacje prawne i techniczne jednolite dla państw członkowskich UE
4) tylko standaryzację danych przestrzennych i ewaluację oprogramowania typu GIS

25 Tablica zbioru globalnego ma wymiary:

1) tyle kolumn ile występuje w obrazie klas obiektów (atrybutów) i tyle wierszy ile obraz zawiera pikseli

2) tyle kolumn ile występuje w obrazie obiektów i tyle wierszy ile wierszy zawiera podział rastrowy obrazu
3) tyle kolumn i tyle wierszy ile zawiera identyczny podział rastrowy obrazu
4) tyle kolumn ile pikseli zawiera obraz i tyle wierszy ile obraz zawiera obiektów

26 Jedną z cech zbioru globalnego jest:
1) oszczędność zapisu
2) małe zapotrzebowanie na pojemność pamięci

3) uniwersalność i kompletność zapisu

4) wysoka dokładność kartometryczna zapisu obrazu

27 Jedną z wad zbioru globalnego jest:
1) zwięzłość zapisu obiektów o określonym atrybucie
2) niekompletność zapisu obrazu w miejscach nakładania się różnych klas obiektów
3) niejednoznaczność interpretacji atrybutów pikseli należących do różnych klas obiektów

4) konieczność selekcji tablicy w przypadku żądania wygenerowania konkretnych klas obiektów

28. Założenia przyjęte przy opracowaniu bazy danych topograficznych w Polsce (TBD, BDOT):
1) model pojęciowy zbliżony do mapy zasadniczej 1:500, główne źródło danych - pomiar bezpośredni, objęcie
opracowaniem całego kraju
2) model pojęciowy zbliżony do mapy topograficznej 1:10k, główne źródło danych - pomiar bezpośredni, objęcie
opracowaniem tylko obszarów miast
3) model pojęciowy zbliżony do mapy topograficznej 1:10k, główne źródło danych - ortofotomapa, objęcie
opracowaniem tylko obszarów miast i dolin rzecznych

4) model pojęciowy zbliżony do mapy topograficznej 1:10k, główne źródło danych - ortofotomapa, objęcie
opracowaniem całego kraju

29 W celu uzyskania oszczędnego zapisu obrazu w modelu rastrowym:
1) grupujemy obrazy elementarne zgodnie z wartościami atrybutów (klas obiektów) w jednolitym podziale
jednostopniowym
2) zamieniamy zbiory obrazów elementarnych na zblokowane linie poziome (wiersze)

3) budujemy obrazy strukturalne z bloków (agregatów) o zmiennych wymiarach, wypełniające zasięg danych klas
obiektów

4) zamieniamy zbiory obrazów elementarnych na zblokowane linie pionowe (kolumny)

30 Organizacja zbiorów warstw tematycznych w modelu rastrowym polega na tym, że:

1) strukturę zbiorów warstw tematycznych stanowią tablice
2) strukturę zbiorów warstw tematycznych stanowią pliki identyfikatorów pól
3) strukturę zbiorów warstw tematycznych stanowią listy pikseli ograniczających obiekty tematyczne

4) strukturę zbiorów warstw tematycznych stanowią listy identyfikatorów pól (agregatów), które mają te same atrybuty

31 Zbiór globalny i zbiory warstw tematycznych mają następujące cechy:

1) zawierają dokładnie te same informacje, tylko informacje są zorganizowane w odmienny sposób

2) zawierają zupełnie różne informacje niezbędne dla użytkowników
3) zbiory warstw tematycznych zawierają niezbędne informacje dodatkowe
4) zbiory warstw tematycznych zawierają dodatkowe informacje zorganizowane identycznie jako zbiór podstawowy

32 Jedną z zalet modelu rastrowego jest:
1) wysoka dokładność
2) małe zapotrzebowanie na pamięć komputera
3) zgodność układu siatki rastra z obiektami przestrzeni

4) łatwość ustalania związków przestrzennych pomiędzy obiektami, łatwość analiz i modyfikacji

33 W modelu rastrowym informacja zintegrowana jest:
1) z obiektami realnej przestrzeni przedstawianymi na mapie

2) z obszarami elementarnymi rastra (pikselami) lub z agregatami pikseli

3) z pikselami reprezentującymi linie lub wierzchołki obiektów
4) z konturami obiektów przestrzeni realnej przedstawianymi na mapie

34 Graficzną interpretacją hierarchicznej bazy danych jest następująca struktura:
1) schemat sieciowy
2) tablica
3) lista strukturalna (lista list)

4) drzewo

35 Jedna z zalet hierarchicznej bazy danych jest:
1) powtarzalność zapisu na poszczególnych poziomach hierarchii

2)

prosta struktura i mała liczba relacji w węzłach

3) łatwość zapisania w postaci tablicy
4) łatwość zapisania w postaci listy strukturalnej (listy list)

36 Sieciowa baza danych jest:
1) wyłącznie siecią, nie dopuszczającą jakiejkolwiek relacji hierarchii

2) rozszerzeniem bazy hierarchicznej, likwidującym powtórzenia

3) siecią, w której każdy kolejny węzeł jest połączony ze wszystkimi pozostałymi węzłami
4) siecią o ustalonej identycznej liczbie powiązań wychodzących z każdego węzła

37 Podstawową wadą hierarchicznej i sieciowej bazy danych jest to, że:

1)

posiadają strukturę ustaloną w fazie projektu a modyfikacja tej struktury jest trudna

2) posiadają strukturę skomplikowaną i nieprzejrzystą
3) posiadają strukturę wymagającą znacznego przydziału pamięci komputera
4) posiadają strukturę trudną do implementacji komputerowej

38 Krotka (n-tka) w tablicy relacyjnej bazy danych jest:
1) listą rekordów

2) uporządkowanym ciągiem wartości atrybutów

3) zbiorem wszystkich wartości, które może przyjmować dany atrybut
4) zbiorem dziedzin atrybutów

39 Tablica relacji jest:
1) tablicą, w której wiersze są atrybutami zaś kolumny obiektami
2) tablicą, w której kolumny są rekordami
3) zbiorem informacji opisujących różnice pomiędzy obiektami

4) skończonym zbiorem krotek (n-tek)

40 W operacjach logicznych na tablicach relacji (suma, różnica, iloczyn tablic):
1) operandy muszą mieć taką samą liczbę rekordów (krotek)
2) operandy mogą mieć dowolne wymiary

3) operandy muszą mieć identyczny zestaw atrybutów

4) operandy muszą mieć identyczny zestaw atrybutów oraz identyczną liczbę rekordów (krotek)

41 Iloczyn relacji (w relacyjnej bazie danych):
1) daje w wyniku te krotki, które należą do jednej z relacji
2) daje w wyniku te krotki, które należą wyłącznie do jednej lub drugiej relacji

3) daje w wyniku te krotki, które należą jednocześnie do obydwu relacji

4) daje w wyniku te krotki, które nie występują ani w jednej ani w drugiej relacji

42 Różnica relacji (w relacyjnej bazie danych):

1) pozostawia te krotki w odjemnej, dla których nie istnieją krotki w odjemniku (odjemnik jest wzorcem zabierania
krotek)

2) polega na odrzuceniu krotek, których jakakolwiek wartość atrybutu jest równa zero
3) pozostawia te krotki w odjemnej, które jednocześnie występują w odjemniku
4) polega na odrzuceniu wszystkich krotek, które mają niekompletny zestaw atrybutów.

43 Projekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:
1) projektowaniem zestawu atrybutów tablicy relacji

2)

tworzeniem pionowego podzbioru przez wybór określonych atrybutów i usunięcie powtórzeń krotek

3) projektowaniem kompletnego zestawu rekordów
4) usuwaniem tych kolumn atrybutów, które mają niekompletne wartości

44 Selekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

1)

tworzeniem poziomego zbioru relacji przez wybór krotek spełniających określony warunek

2) usuwaniem niekompletnych krotek (rekordów)
3) usuwaniem niekompletnych kolumn
4) tworzeniem dwóch tablic relacji poprzez podział krotek zgodnie z wartością czołowego atrybutu

45 Jedną z wad numerycznego modelu terenu opartego na siatce regularnej:
1) są trudne algorytmy wizualizacji takiego modelu
2) jest trudna implementacja komputerowa algorytmów
3) są skomplikowane algorytmy obliczeń

4) jest niemożliwe wierne odzwierciedlenie linii charakterystycznych terenu (linii szkieletowych)

46 Tworzenie numerycznego modelu terenu opartego na węzłach regularnej siatki kwadratów, z oddzielnym
wyznaczaniem wysokości każdego węzła polega na:
1) wyznaczeniu wysokości węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej ważonej,
przy czym wagi są proporcjonalne do wysokości punktów źródłowych
2) wyznaczeniu wysokości węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej ważonej,
przy czym wagi są równe odległościom pomiędzy węzłem a punktami źródłowymi

3) wyznaczeniu wysokości węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej ważonej,
przy czym wagi są odwrotnościami odległości pomiędzy węzłem a punktami źródłowymi w potędze 1 – 4, w zależności
od stopnia regularności terenu

4) wyznaczeniu wysokości węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej ważonej,
przy czym wagi są odwrotnościami odległości pomiędzy punktami źródłowymi i czterema najbliższymi węzłami siatki

47 Jeżeli powierzchnia topograficzna terenu aproksymowana jest za pomocą wielomianu dwuliniowego,
rozpiętego na punktach nad węzłami siatki regularnej, to wysokość dowolnego punktu jest równa:

1) średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są równe polom prostokątów leżących
naprzeciwko węzłów

2) uśrednionej wysokości czterech najbliższych punktów węzłowych
3) średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są równe odległościom punktu od tych
węzłów
4) średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są proporcjonalne do wysokości
punktów węzłowych

48 Algorytm tworzenia siatki trójkątów numerycznego modelu terenu przy nieznanych połączeniach punktów
źródłowych (zwany algorytmem triangulacji):
1) powinien uwzględnić jedynie punkty skupione blisko, punkty dalekie powinny być odrzucone
2) powinien uwzględnić powiązanie każdego punktu ze wszystkimi pozostałymi

3) musi być uwzględniony każdy punkt zbioru, a procedura postępowania musi być jednoznaczna

4) powinien odrzucać punkty, które znajdują się w środku zbyt gęstych skupisk punktów

49 Podstawowym kryterium powiązania punktów, zgodnie z algorytmem triangulacji Delaunay’a jest:
1) pozostawienie wszystkich punktów wewnątrz okręgu o ustalonym promieniu, nieco większym niż
średnia odległość pomiędzy punktami

2) pozostawienie tych punktów, których symetralne powiązań z punktem centralnym utworzyły wielobok Thiessena

3) odrzucenie wszystkich punktów leżących na zewnątrz wieloboku Thiessena
4) pozostawienie wszystkich punktów leżących pomiędzy okręgiem a wielobokiem Thiessena.

50 Wysokość interpolowanego punktu za pomocą płaszczyzny przechodzącej przez trzy najbliższe punkty, przy
wykorzystaniu numerycznego modelu opartego na nieregularnej siatce trójkątów, jest równa:
1) średniej ważonej z wysokości dwóch najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są równe
odwrotnościom odległości od tych punktów
2) uśrednionej wysokości trzech najbliższych węzłów
3) średniej ważonej z wysokości trzech najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są
proporcjonalne do wysokości tych punktów

4) średniej ważonej z wysokości trzech najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są równe polom trójkątów
leżących naprzeciwko węzłów