Ołtarze niezwykłe

Poliptyki – ołtarze o ruchomych skrzydłach, arcydzieła sztuki

sakralnej. Niektóre wielkie, kapiące od złota, inne małe,
przeznaczone do rodzinnych kaplic lub prywatnych praktyk. Ich

rozwój nastąpił w okresie gotyku i renesansu. Dziś w większości
przechowywane są w muzeach, choć niektóre ocalały w

kościołach do których je zaprojektowano.

Potężny album przygotowany przez Arkady zawiera omówienie i reprodukcje

kilkudziesięciu z nich. Wybór obejmuje tak słynne dzieła jak Ołtarz Gandawski braci van
Eyck, Madonna della Misercordia Piera della Francesca oraz mniej znane jak Ołtarz

Koronacji Marii z kościółka w maleńkiej osadzie w Górnej Adydze czy wielkie, złocone,
wypełniające całe prezbiterium ołtarze hiszpańskie.

Wiele z ołtarzy miało burzliwe losy. Ciekawie przedstawiona historia zabytku, często

odwołująca się do anegdot; ikonografia i analiza stylistyczna napisana z werwą,
odwołująca się do autorytetów i odsyłająca do bibliografii.

Album to publikacja ekskluzywna. Prezentacja każdego ołtarza składa się z kilkunastu
reprodukcji: schemat budowy, widok ogólny, poszczególne tablice, fragmenty

najpiękniejszych przestawień.

Jest i łyżka dziegciu. W albumie poświęconym najwspanialszym poliptykom brakuje
ołtarza Wita Stwosza z kościoła Mariackiego a Ołtarz Sądu Ostatecznego Memlinga jako

ostatni, ma półstronicowy opis i czarno-białe reprodukcje. Cudze chwalicie.

Caterina Limentani Virdis, Mari Pietrogiovanna, „Arcydzieła malarstwa
ołtarzowego”, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2004