background image

Dietetyka    

 

 

 

 

 

 

 

 

ALINA 

 
 

Najczęstsze błędy żywieniowe 

Warunkiem prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka jest ciągłe dostarczanie 
mu składników odżywczych w odpowiednich ilościach i proporcjach. 
 

Do najczęstszych błędów w żywieniu Polaków należą: 

 nieregularne spożywanie posiłków, 
 zbyt małe spożycie pieczywa razowego, grubych kasz i suchych nasion roślin 

strączkowych, 

 niskie spożycie warzyw i owoców, co prowadzi do niedoborów witamin i składników 

mineralnych, 

 zbyt małe spożycie produktów mlecznych, niezapewniające zapotrzebowania na wapń, 
 zbyt duże spożycie tłuszczów zwierzęcych, 
 zbyt małe spożycie olejów roślinnych: rzepakowego, niskoerukowego, 

słonecznikowego, sojowego, oliwy, 

 zbyt duże spożycie mięsa i wędlin, 
 małe spożycie ryb, szczególnie morskich, 
 za duże spożycie cukru i słodyczy, 
 duże spożycie soli kuchennej, 
 małe urozmaicenie potraw, 
 stosowanie tradycyjnych technologii przygotowania potraw z użyciem dużej ilości 

tłuszczu, 

 fast food
 brak zrozumienia dla istoty karmienia naturalnego niemowląt 

(Ciborowska, Rudnicka: 2004). 
 
Do najczęstszych zagrożeń dla zdrowia, wynikających z błędów żywieniowych, 

należą: 

 niedobory energii i białka, których następstwem są marasmus czy kwashiorkor, 
 niedobory witamin i soli mineralnych, prowadzące do choroby beri-beri, pelagry, 

gnilca, krzywicy, osteoporozy, niedokrwistości, wola prostego i wielu innych, 

 niedobory błonnika pokarmowego, sprzyjające rozwojowi takich schorzeń, jak: zespół 

jelita drażliwego, zaparcia nawykowe, guzki krwawnicze, uchyłkowatość jelita 
grubego, nowotwory jelita grubego, kamica żółciowa, 

 następstwa nadmiaru energii i składników odżywczych w pożywieniu, prowadzące do 

otyłości, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego oraz innych chorób układu krążenia, 

 następstwa nieprawidłowego przechowywania żywności, wywołujące zatrucia 

bakteryjne i chemiczne, 

 skórne odczyny alergiczne i alergie pokarmowe wywołane przez stosowanie 

szkodliwych zanieczyszczeń żywności. 
 

Ponieważ poprawa żywienia ludności zależy od prawidłowej organizacji produkcji 
żywności oraz jej konsumpcji, stąd tak ważne jest przygotowanie specjalistów z zakresu 

technologii żywności i żywienia człowieka. W Polsce specjalistów w tym zakresie kształcą: 
1. Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie — Wydział Żywienia Człowieka 

oraz Gospodarstwa Domowego i Wydział Technologii Żywności. 
2. Akademie rolnicze — wydziały technologii żywności — specjalizacja Żywienie 
Człowieka. 

3. Akademia Medyczna w Poznaniu — podyplomowe kształcenie lekarzy i dietetyków 
z zakresu dietetyki. 

4. Medyczne Studia Zawodowe — wydziały dietetyki — kształcą dietetyków i dietetyczki, 
których głównym zadaniem jest planowanie i realizacja żywienia człowieka w zdrowiu 

i chorobie. 
Bardzo ważne jest, aby każdy kraj prowadził politykę żywienia, ponieważ służy ona 

 

1

background image

 

2

ochronie zdrowia. Polityka żywnościowa dotyczy kolejno produkcji, przetwarzania, 
obrotu, importu i eksportu żywności. Opracowuje ona normy żywienia i wyżywienia, 

a także wytyczne dotyczące żywienia, które wpłyną na poprawę stanu zdrowia 
społeczeństwa. 
 

Z inicjatywy Instytutu Żywności i Żywienia w 1987 roku został powołany przez 
Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Narodowy Program Profilaktyki Cholesterolowej. 

 
Jego podstawowym celem jest: 

 zmniejszenie poziomu cholesterolu do 200 mg/dl, 
 upowszechnienie sposobów żywienia zgodnie z zaleceniami WHO, 
 zdecydowane obniżenie ryzyka wystąpienia niedokrwiennej choroby serca. 

Dobrze prowadzona oświata zdrowotna to doskonały czynnik w realizacji Programu. 
Szczególnie ważne jest zmniejszenie spożycia: 

 tłuszczów — do 20–30% energii (masło, smalec, słonina), 
 cholesterolu — do 100 mg/1000 kcal dziennie (ograniczenie spożycia żółtka jaj), 
 cukru — do 10% energii, 
 soli — do 5 g dziennie, 

a także zwiększenie spożycia: 

 węglowodanów złożonych — do 45–55% energii, 
 błonnika pokarmowego — 30–40 g dziennie, 
 żywności pochodzenia roślinnego (warzywa, owoce, produkty zbożowe, suche nasiona 

roślin strączkowych), 

 ryb, drobiu, chudego mięsa, 
 przetworów mlecznych o małej zawartości tłuszczu (Ciborowska, Rudnicka, 2004: 17).