Strona 1 z 8
Akademia Górniczo-Hutnicza
im. Stanisława Staszica
Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
Kierunek: Górnictwo i Geologia
Sprawozdanie:
Statystyczny ocena zasobności złoża miedzi KGHM w serii W-R.
Wykonali:
Bartosz Klich
Piotr Więckowski
Mariusz Świętojański
Strona 2 z 8
W geologii górniczej do opisu i oceny wartości parametrów złożowych używane są metody
statystyki matematycznej oparte na rachunku prawdopodobieństwa z założeniem, że parametry te są
zmiennymi losowymi, co pozwala wywnioskować właściwości całego złoża, na podstawie
wyodrębnionej części (próbki statystycznej). Celem matematycznego opracowania wyników badań
jest określenie przedziałów ich zmienności, ponieważ ośrodek geologiczny nie jest jednorodny, poza
tym pomiary charakteryzują się niedokładnościami wynikającymi z samych metod badawczych oraz
zaokrągleń wyników.
Opracowanie wyników zaczyna się od zastąpienia obszernego zbioru danych z opróbowań
złoża szeregiem parametrów statystycznych odzwierciedlających cechy złoża. Do tych parametrów
należą:
Miary położenia: średnia arytmetyczna, mediana i moda;
Miary rozrzutu: wariacja, odchylenie standardowe i współczynnik zmienności;
Miary skośności: współczynnik asymetrii;
Miary spłaszczenia: współczynnik ekscesu, którego nie liczymy.
Z racji, iż dysponujemy danymi powyżej 30 jednostek (zał. 1), dlatego do wyznaczania
parametrów statystycznych używać będziemy szeregu rozdzielczego wraz z graficzną prezentacją
wyników w postaci histogramu (zał. 2). Przedziały klasowe histogramu zostały wyliczone z:
∆ =
−
1 + 3,3 ∗ log
Histogram jest jednomodalny, asymetrycznie dodatni, prawo asymetryczny, zawiera 8
przedziałów.
Opis poszczególnych parametrów:
Średnia arytmetyczna stanowi podstawę klasyfikacji złóż pod względem zawartości składnika
użytecznego wg R. Krajewskiego. Natomiast ze względu na możliwość błędnego określenia z powodu
zbyt małej liczby próbek lub błędów analizy chemicznej może dojść do zawyżonych wartości tego
parametru, dlatego też nie może być on brany pod uwagę, jako jedyny parametr określający złoże.
Średnia miąższość złoża w badanych próbkach wynosi 207,7 [m].
Mediana jest środkową wartością danych uszeregowanych rosnąco lub malejąco i jest rozumiana,
jako optymalne przewidywanie wartości za pomocą jednej liczby, w tym przypadku wynosi ona
198,315 [m].
Moda to wartość występująca najczęściej lub wartość środkowa najliczniejszej klasy. Wskazuje, z
jakimi wartościami parametrów złożowych można się najczęściej spotkać. Określenie modalności
histogramu stanowi informację o jednorodności lub niejednorodności badanego parametru
złożowego. Histogramy wielomodalne pomagają wydzielić z ośrodka niejednorodnego części
jednorodne ze względu na dany parametr. Moda dla badanych próbek jest równa 200 [m] i jest
wartością środkową najliczniejszej klasy. Histogram jest jednomodalny. Wielkość mód pozwala na
określenie kolejnego parametru, jakim jest asymetria.
Strona 3 z 8
Wielkość asymetrii określa współczynnik asymetrii oraz znak (kierunek) asymetrii. Przy asymetrii
dodatniej (prawo asymetrycznej) mediana daje zawsze niższe wartości od średniej asymetrycznej, co
pozwala na ostrożniejsze szacowanie nieznanej rzeczywistej wartości średniej parametru w złożu. Ma
to znaczenie przy występowaniu w próbkach nielicznej grupy danych o bardzo wysokich
(anomalnych) wartościach parametru złożowego znacznie przewyższających wartość średnią np.
występowanie samorodków złota. Wtedy do szacowania, jako wartość średnią używa się mediany by
zapobiec przeszacowaniu zasobów złoża. Wynosi 0,368348667.
Miarę spłaszczenia opisuje współczynnik ekscesu:
=
1
∗
∗
(
− ) − 3
W naszym przypadku wynosi : -3,2287873
Wariancja to średnie kwadratowe odchylenie badanej cechy od wartości średniej arytmetycznej
utożsamiania ze zróżnicowaniem zbiorowości. W tym przypadku wynosi 3282,00 [m].
Odchylenie standardowe to średnie odchylenie wartości badanej cechy od wartości średniej
arytmetycznej. Dla badanych próbek wynosi 57,29 [m].
Współczynnik zmienności, jako miara rozrzutu stanowi miarę rozproszenia wartości danego
parametru złożowego w badanych próbkach. Umożliwia to porównywanie zmienności różnych
parametrów złożowych np. miąższości i zawartości składnika użytecznego lub porównywanie tych
samych parametrów przy silnie zróżnicowanych wartościach średnich. Współczynnik zmienności jest
ważny przy projektowaniu sieci rozpoznawczej, której gęstość trzeba dopasować do parametru
złożowego o największej zmienności. Jest on również istotny przy określaniu minimalnej wielkości
próbki pobieranej z urobku wg wzoru H. Czeczotta. Współczynnik zmienności jest podstawą
klasyfikacji zmienności złóż wg Baryszewa. Dla analizowanych wynosi on 17,75%, co wg powyższej
klasyfikacji oznacza, że złoże to znajduje się w pierwszej grupie złóż o przeciętnej sile zmienności.
Określone wartości parametrów statystycznych dla próbki, jak i postać histogramu, są ściśle
związane z konkretnymi warunkami pomiaru wartości parametrów złożowych. Zależą one nie tylko
od naturalnej zmienności parametrów złożowych, ale też od kształtu i liczby próbek, a w
szczególności od wielkości i orientacji próbek w przestrzeni geologicznej. W przypadku, gdy próbki o
kształcie prostokąta orientowane są dłuższym bokiem równolegle do kierunku maksymalnej
zmienności złoża anizotropowego, rozrzut wartości parametrów złożowych jest znacznie mniejszy niż
w przypadku orientacji próbki krótszym bokiem równolegle do kierunku tej zmienności. Przejawia się
to również większym skupieniem histogramu wokół wartości średniej oraz niższymi wartościami
parametrów rozrzutu. Dlatego orientacja próbek w złożu powinna być dobierana stosownie do
struktury zmienności złoża. Tak samo należy postępować przy planowaniu geometrii sieci
rozpoznawczej. Z tego wynika, że wiarygodne porównywanie zmienności parametrów złożowych
może się odbywać tylko przy zastosowaniu podobnego typu opróbowania.
Strona 4 z 8
Załącznik 1.
1
143,55
2
181,61
3
229,01
4
197,42
5
190,95
6
153,62
7
219,13
8
142,61
9
146,01
10
308,87
11
261,5
12
70,74
13
63,24
14
247,7
15
282,37
16
194,91
17
215,13
18
226,15
19
309,41
20
204,1
21
164,45
22
181,57
23
198,74
24
163,19
25
189,48
26
157,25
27
256,71
28
360,68
29
199,46
30
273,52
31
321,14
32
303,45
33
275,67
34
186,92
35
151,39
36
177,82
37
141,3
38
283,02
39
232,4
40
248,92
41
323
42
242,53
43
218,46
Strona 5 z 8
44
195,7
45
184,12
46
155,31
47
204,51
48
257,46
49
176,68
50
202,27
51
176,34
52
145,57
53
163,05
54
163,3
55
219,49
56
180,03
57
235,03
58
169,57
59
298,05
60
215,92
61
172,98
62
203,3
63
131,1
64
280,65
65
197,89
66
243,74
67
142,99
68
326,5
69
215,25
70
170,44
71
140,7
72
204,61
73
166,72
74
182,38
75
193,33
76
209,48
77
270,57
78
170,47
79
169,63
80
245,01
Strona 6 z 8
średnia arytmetyczna:
207,7405
m
mediana:
198,315
m
moda:
200
m
odchylenie standardowe:
57,29
m
wariancja:
3282,00
współczynnik zmienności:
27,58
%
współczynnik asymetrii:
0,368348667
m
klasa(przedział) częstość
1. (0 -40)
0
2. (40-80)
2
3. (80-120)
0
4. (120-160)
12
5. (160-200)
28
6. (200-240)
16
7. (240-280)
10
8. (280-320)
7
9. (320-360)
5
0
5
10
15
20
25
30
1
2
3
4
5
6
7
8
9
cz
ę
st
o
ść
Klasa
Strona 7 z 8
Przedziałowa ocena średnich wartości parametrów złożowych i zasobów złoża.
W statystyce matematycznej występują dwa rodzaje ocen: punktowa i przedziałowa. Ocena
punktowa ma na celu odszukanie wyników próbki statystycznej, czyli takiej liczby która zapewnia
najlepsze przybliżenie wartości szukanego parametru rozkładu rozpatrywanej zmiennej losowej (np.
średnia arytmetyczna). Warto podkreślić, że taka ocena jest ryzykowna z powodu naturalnej
zmienności złoża i błędów popełnionych w czasie opróbowań, a także analizy chemicznej próbek.
Drugim rodzajem jest ocena przedziałowa, która daje możliwość bezpieczniejszego sposobu oceny
średnich wartości przez wyznaczenie przedziałów ufności. W granicy przedziału ufności powinna się
mieścić prawdopodobieństwem prawdziwa, nieznana wartość średnia badanego parametru
złożowego.
Przy dokonaniu oceny przedziałowej rozróżniono próbkę statystyczną jako dużą (liczba
elementów jest większa jak 30). Z twierdzeń granicznych przyjęto, że rozkład średniej arytmetycznej
jest bliski rozkładowi normalnemu. Korzystając z powyższych zależności wyznaczono granice
przedziału ufności dla wartości średniej wg. wzoru:
− ×
√
<
<
+ ×
√
= 1 −
gdzie:
n- liczba punktów opróbowań (80)
m – nieznana, prawdziwa wartość średnia parametru złożowego
z – współczynnik ufności (2)
α – poziom istotności
1-α – dopuszczalne ryzyko błędu
s – odchylenie standardowe (57,29)
– średnia arytmetyczna (207,74)
Zastosowano prawdopodobieństwo dla rozkładu normalnego P=0,95 (z=2)
P (194,92 < m < 220,55) = 0,95
Z ryzykiem błędu 5% można stwierdzić, że nieznana średnia wartość parametru mieści się w
przedziale:
(194,92 < m < 220,55)
Strona 8 z 8
Aby określić minimalną ilość punktów opróbowania dla złoża, która zapewnia złoża z zadanym
dopuszczalnym błędem, wyliczono dopuszczalny bezwzględny błąd oceny średniej wartości
parametru
ε
b
oraz błąd względny
ε
w
.
√
ε
b
= 12,81
b
×
%
ε
w
= 6,16%
Wartość błędu względnego wyrażona w procentach pozwala na swobodne porównywanie
parametrów wyrażonych w różnych jednostkach. W naszym przypadku E
w
= 6% co jest wynikiem na
niskim poziomie mieszczącym się w kategorii A (złoże dobrze rozpoznane).
Finalnym krokiem w omawianej analizie statystycznej będzie określenie minimalnej gęstości
sieci rozpoznawczej dla złoża kategorii rozpoznania A, czyli o dopuszczalnym błędzie oszacowania
zasobów wynoszącym 10%. Przekształcając wyżej wymienione wzory otrzymujemy:
= (
×
×
)
czyli:
n
min
= 0,00185
Przy założeniach, że mamy do czynienia ze złożem kategorii rozpoznania A, a
prawdopodobieństwo występowania wynosiło 95% możemy wnioskować, iż wykonanie 80 punktów
badawczych w celu oszacowania średniej zawartości miedzi w serii złożowej było zbędne. Złe
oszacowanie gęstości sieci rozpoznawczej wiążę się ze stratami finansowymi i czasowymi.