Gliwice, 19 listopad 2014

Katedra Geotechniki i Dróg

Wydział Budownictwa

Politechnika Śląska

Konsultacje (nr)

Wymagany postęp realizacji projektu

1.

03.12.2014

•

Opis zadanej technologii wykonywania pali

•

Warunki gruntowo – wodne i przyjęcie geometrii
posadowienia pośredniego

•

Zestawienie obciążeń

•

Ustalenie wartości q i t

2.

10.12.2014

•

Nośność pojedynczego pala

3.

17.12.2014

•

Nośność grupy pali

4.

07.01.2015

•

Nośność pojedynczego pala obciążonego siłą poziomą

5.

14.01.2015

•

Wymiarowanie zbrojenia pali i oczepu

•

Rysunek zbrojenia pali i oczepu

6.

21.01.2015

•

Oddanie projektu

•

Sprawdzian pisemny – wiedza z zakresu projektu

7. (28.01.2015)

Zaliczenie

Pale wiercone w rurze osłonowej

Pale CFA

Główne zalety:



Przenoszenie bardzo dużych
obciążeń pionowych, poziomych i
momentów zginających



Możliwość kontroli warunków
gruntowych



Brak wstrząsów podczas realizacji
robót



Wykonywanie pali do długości 50 m

Przykłady pali przemieszczeniowych:



Pale Vibro



Pale Franki

Główne zalety:



Metoda bezurobkowa



Szybkość wykonywania robót



Możliwość wykonywania pali nachylonych



Możliwość oszacowania nośności w trakcie wykonywania robót

Wady:



Drgania i hałas towarzyszące wykonywaniu robót



Trudność ze zmianą długości pala w trakcie jego pogrążania



opis warunków gruntowo – wodnych



opis technologii wykonania pali



przyjęcie ilości pali oraz ich wymiarów



przyjęcie geometrii oczepu

Pale należy zagłębiać w grunt nośny na głębokość równą:



co najmniej 1,0 m dla gruntów zagęszczonych i zwartych,



2,0 m dla gruntów średnio zagęszczonych oraz półzwartych i twardoplastycznych.

Jeżeli nośność podstawy stanowi ponad połowę nośności całego pala musi on być
zagłębiony co najmniej na 1,5 m w nośnej warstwie (nie dotyczy podłoża skalnego).

Przy podłożu uwarstwionym, gdzie występują na przemian grunty niespoiste i spoiste,
należy dążyć do tego, aby podstawa pala znajdowała się w warstwie gruntu niespoistego
co najmniej 2,5xD

p

ponad stropem warstwy gruntu spoistego.

Jeżeli pod warstwami nośnymi gruntu występują grunty dużej miąższości w stanie
miękkoplastycznym lub grunty organiczne między ich stropem a podstawą pala należy
pozostawić warstwę o grubości co najmniej 5xD

p

.

Liczbę pali, kształt i wymiary przyjmuje się zgodnie z następującymi zasadami:



Pod ławami fundamentowymi pale rozmieszcza się w dwóch rzędach, pod stopami
słupów stosuje się minimum 2 pale.



Najmniejsze

odstępy między palami 3÷4 średnice, największe 8 średnic.



Odległość osi pali żelbetowych od skraju podpory palowej powinna być większa niż
połowa średnicy + (15÷30) cm.



Wysokość oczepów palowych pod słupy zaleca się przyjmować (0,7÷1,4) m i równa
nie mniej niż połowę osiowego rozstawu pali.

W naszym projekcie przyjmujemy:

NARYSOWAĆ: Schemat posadowienia



wysokość oczepu H

st

= 1,5m



głębokość posadowienia D = 2,0m



słup o przekroju kwadratowym 0,5x0,5m



4 pale fundamentowe

Obciążenie obliczeniowe Qr działające wzdłuż pala powinno spełniać warunek:



m – współczynnik korekcyjny przyjmowany zgodnie z PN-83/B-02482 Pkt. 2.1.
w zależności od liczby przyjętych pali
N – obliczeniowa nośność pala

Obliczenie obciążenia Qr działającego na pal

Q’=Q + Q

słup

+ Q

oczep

+ Q

zasypka

Q – zadane obciążenie pionowe

Q

słup

= V

słupa

x



betonu

x

współczynnik (zgodnie z PN-82/B-02001 wynosi 1.1)

Q

oczep

= V

oczepu

x



betonu

x

współczynnik (zgodnie z PN-82/B-02001 wynosi 1.1)

Q

zasypka

= V

zasypki

x



zasypki

x

współczynnik (zgodnie z PN-82/B-02001 wynosi 1.2)

N

m

Q

r





Obliczenie obciążenia Qr działającego na pal

n – liczba pali
Q

pal

- V

pala

x



betonu

x

współczynnik

(zgodnie z PN-82/B-02001 wynosi 1.1)

x

i

, y

i –

współrzędne środka przekroju pala „i”

2

2

min

max/

'

i

i

i

i

pal

r

y

y

Mx

x

x

My

Q

n

Q

Q

















0

min



r

Q

WARUNEK decyduje o sprawdzeniu
nośności pala na wyciąganie

si

r

i

si

p

r

p

s

p

t

A

t

S

A

q

S

N

N

N



















)

(

)

(

si

r

i

w

si

w

A

t

S

N









)

(

Obliczeniowa nośność pala wciskanego wynosi:


Obliczeniowa nośność pala wyciąganego wynosi:


gdzie:



q

(r)

– jednostkowa, obliczeniowa wytrzymałość gruntu pod podstawą pala,



t

i

(r)

– jednostkowa, obliczeniowa wytrzymałość gruntu wzdłuż pobocznicy pala

w obrębie warstwy i,



A

p

– pole podstawy pala, uwzgledniające technologię wykonania, ewentualne

poszerzenie podstawy i rodzaj gruntu,



A

s

– pole pobocznicy pala w obrębie warstwy i, uwzgledniające technologię

wykonania,



S

p

, S

si

, S

si

w

– współczynniki technologiczne przyjmowane wg tab. 4 PN, w

zależności od rodzaju pala i sposobu jego wykonania.

Uwaga: Dla pali CFA współczynniki przyjmować równe 1,0. Pale CFA liczymy jak pale
wiercone z głowicą pokrętną. Pale Franki – należy zwrócić uwagę na
zmianę pola powierzchni i długości pala wzdłuż której oblicza się tarcie
na pobocznicy.

Przy obliczaniu nośności pala wartości q i t należy wziąć pod uwagę warunki

gruntowo – wodne zadane w ćwiczeniu projektowym.

Możliwe jest wystąpienie kombinacji kilku przypadków

obliczeniowych

W zależności od warunków gruntowo – wodnych i występujących przypadków

obliczeniowych na tym etapie obliczeń dobierany jest poziom interpolacji

(poziom zastępczy terenu).

W stosunku do poziomu interpolacji obliczana jest głębokość krytyczna.

Wartości q oraz t należy wyznaczyć analitycznie i graficznie (rysunki w skali)

Przy obliczaniu nośności pala wartości q i t nie ulegają zmianie i należy je
interpolować od pierwotnego poziomu terenu w następujących przypadkach:



w przypadku przewarstwienia ośrodka gruntowego, w którym zagłębiony jest
pal, warstwą lub warstwami gruntu słabego, o miąższości < 0,5 m,



jeżeli powyżej poziomu pierwotnego wykonano nasyp budowlany,



jeżeli wykonano wykop w gruncie nośnym.

Interpolacja q i t
dla pali wciskanych
(rys. 5 a, d, f)
– komentarz do PN
wg [5]

Przy obliczaniu nośności pala wartości q i t ulegają zmianie i należy je
interpolować od zastępczego poziomu terenu w następujących przypadkach:



w przypadku przewarstwienia ośrodka gruntowego, w którym zagłębiony jest
pal, warstwą lub warstwami gruntu słabego, o miąższości > 0,5 m,



jeżeli powyżej poziomu pierwotnego znajduje się grunt nienośny lub świeży
nasyp.

Interpolacja q i t
dla pali wciskanych
(rys. 5 b c, e)

–komentarz do PN wg

[5]

Poziom interpolacji wyznacza się stosując zastępczą
wysokość naziomu h

z

, pozwalającą uwzględnić występujące

w poziomie stropu gruntu nośnego naprężenia pierwotne od
zalegających nad nimi gruntów nośnych.

gdzie:





’ – wartość charakterystyczna ciężaru objętościowego

gruntu nośnego z uwzględnieniem wyporu wody,





’

i

– wartość charakterystyczna ciężaru objętościowego

gruntu z uwzględnieniem wyporu wody w warstwie „i”,
zalegającej nad stropem gruntu nośnego,



h

i

– miąższość gruntu warstwy „i” zalegającej nad

stropem gruntu nośnego,



0,65 – współczynnik korekcyjny.

Interpolacja q i t dla pali
wciskanych (rys. 5i)
–komentarz do PN wg [5]

gdzie:



– współczynnik materiałowy gruntu wg pkt. 3.2 PN-81/B-03020,



q – jednostkowy, graniczny opór gruntu pod podstawą pala.

q

q

m

r







)

(

9

,

0



m



si

r

i

si

p

r

p

s

p

t

A

t

S

A

q

S

N

N

N



















)

(

)

(

Jeżeli podstawa pala znajduje się w gruntach innych niż niespoiste w stanie średnio

zagęszczonym lub zagęszczonym, głębokość krytyczna wynosi 10m. Wartości q nie zależą

od średnicy pala a po przekroczeniu głębokości krytycznej osiągają stałe wartości.

Wartości q zestawione w tab. 1 PN, przyjęto dla głębokości krytycznej h

c

=10,0 m i

większej oraz dla średnicy podstawy D

0

=0,4 m.

Dla prefabrykowanych pali kwadratowych wyznacza się średnicę zastępczą przekroju
kołowego równą:




Dla głębokości mniejszych niż h

c

wartości q należy wyznaczać przez interpolację liniową.



a

D

2



Jeżeli podstawa pala znajduje się w gruntach niespoistych średnio zagęszczonych i
zagęszczonych należy uwzględnić wpływ średnicy podstawy na q i h

c

– rys. 1.

Gdy średnica podstawy

D

i

> D

0

=0,4 m

wówczas dla głębokości krytycznej h

ci

wynosi:

(7)

Dla pali wierconych głębokość krytyczną określoną
zgodnie ze wzorem (7) zwiększa się o 30%.


Dla zagłębienia h

c

< h < h

ci

wartości q

i

należy

interpretować liniowo.

Proszę narysować w projekcie!

0

D

D

h

h

i

c

ci





m

h

h

ci

ci

2

,

11

4

,

0

5

,

0

10









Średnica pala wynosi:

D

i

=0,5m >D

0

=0,4m



Głębokość (mierzona od poziomu interpolacji) na której znajduje się podstawa pala
wynosi:

8,5 m<h

c

=10m



Podstawa pala znajduje się w warstwie zagęszczonego żwiru (Ż, I

D

=0,7) –

należy

uwzględnić wpływ średnicy na q oraz hc

kPa

q

5340

33

,

0

2650

03

.

0

5100









D

i

> D

0

=0,4 m

a więc:

0

D

D

h

h

i

c

ci





kPa

q

q

D

D

q

q

i

i

i

i

4776

5

,

0

4

,

0

5340

0











kPa

qi

4776



m

h

ci

2

,

11



kPa

q

q

q

q

r

r

m

r

3654

4060

9

,

0













(8)

gdzie:



– współczynnik materiałowy gruntu wg pkt. 3.2 PN-81/B-03020,



t – jednostkowy, graniczny opór gruntu wzdłuż pobocznicy pala.

9

,

0



m



t

t

m

r







)

(

Wartości t zestawione w tab. 2 PN, przyjęto dla
głębokości krytycznej h

c

= 5,0 m i większej.



Dla głębokości mniejszych niż h

c

wartości t należy

wyznaczać przez interpolację liniową – rys. 2.



Wartości t przyjmuje się bez względu na średnicę
pala.

Rys. 2

Proszę narysować w
projekcie!

si

r

i

si

p

r

p

s

p

t

A

t

S

A

q

S

N

N

N



















)

(

)

(

W obliczeniach nośności pala należy uwzględnić
możliwość wystąpienia tarcia negatywnego,
wywołanego osiadaniem gruntu względem
trzonu pala, zmniejszającego jego całkowitą
nośność, wówczas gdy:



pal jest wprowadzony w warstwy nośne
przez warstwy gruntów
nieskonsolidowanych lub luźno usypanych
(np. torfy, namuły, grunty spoiste o I

L



0,75,

grunty niespoiste o I

D



0,2 i świeże nasypy) –

wartości wg tab. 3 PN:

•

t = 10kPa

•



m

= 1,1



przewidywane jest dodatkowe obciążenie
naziomu względnie odwodnienie gruntu
zalegającego wokół pala.

Schemat obliczenia nośności pala
wciskanego [5]

Nośność fundamentów na palach należy obliczać przenosząc całe obciążenie
fundamentu

wraz z jego ciężarem własnym wyłącznie na pale, bez udziału

oczepu zwieńczającego pale.

Nośność grupy pali równa się sumie nośności pali pojedynczych,
niezależnie od ich rozstawu, w następujących przypadkach:



pale

opierają się na skale,



dolne

końce pali są wprowadzone na głębokość co najmniej 1,0 m w

zagęszczone grunty gruboziarniste oraz piaski grube lub grunty spoiste
zwarte,



pale

wbijane są bez wpłukiwania w piaski zagęszczone lub średnio

zagęszczone.

W gruntach jednorodnych można przyjąć, że
granice strefy naprężeń powstających w gruncie
dookoła każdego pala są wyznaczone powierzchnia
kołowego stożka ściętego, którego tworząca jest
nachylona do osi pala pod katem α, zależnym od
rodzaju gruntu - rys. 6

Kat α należy przyjmować wg tab. 7 PN-83/B-02482.

Promień podstawy strefy naprężeń R oblicza się
według wzoru:



tg

h

D

R







2

Rys. 6

W gruntach uwarstwionych granice strefy
naprężeń w otoczeniu pala należy przyjmować
wg rys. 7 zakładając, że tworząca stożka jest
linią łamaną.

Tworząca prowadzi się od stropu najwyższej
warstwy przenoszącej obciążenie pala.
Promień strefy naprężeń wynosi:









i

i

tg

h

D

R



2

Rys. 7

Przy palach wyciąganych granice strefy
naprężeń wokół pala przedstawiają się jak
na rys. 8.
Promień R koła ograniczającego strefę
naprężeń w poziomie powierzchni terenu
można wyznaczyć w sposób przybliżony
wg wzoru:

(12)

2

1

,

0

D

h

R







Rys. 8

Jeżeli przyjęty rozstaw pali powoduje zachodzenie na siebie stref
naprężeń od poszczególnych pali, wówczas ich nośność wyznacza się wg
zmodyfikowanych wzorów (2) i (3):

(13)

(14)

gdzie:



m

1

–współczynnik redukcyjny, którego wartość przyjmuje się z tab. 8 PN, w

zależności od stosunku

W przypadku możliwości wystąpienia tarcia ujemnego należy zwrócić uwagę,
że wartość obciążenia pochodząca od tarcia ujemnego nie może być większa
od ciężaru osiadających warstw gruntu w obrębie grupy pali.

si

r

i

si

p

r

p

s

p

t

A

t

S

m

A

q

S

N

N

N





















)

(

1

)

(

si

r

i

w

si

w

A

t

S

m

N











)

(

1

R

r

Kryterium sztywności:



pale sztywne, jeżeli h



1,5 h

S



pale wiotkie, jeżeli h



3 h

S



pale pośrednie, jeżeli 1,5 h

S



h



3 h

S

Zagłębienie sprężyste pala h

S

[m] wynosi:

(32)

gdzie:



h – zagłębienie pala w gruncie (względem spodu oczepu) – długość pala [m]



EJ – sztywność giętna pala [kN/m3]



k

x

– współczynnik podatności bocznej gruntu [kN/m3]



D – średnica lub szerokość pala mierzona prostopadle do kierunku działania siły
poziomej [m]



n̅ – wykładnik potęgi, równy:

n̅ = 0 dla gruntów spoistych prekonsolidowanych
n̅ = 1 dla gruntów spoistych normalnie skonsolidowanych i gruntów niespoistych

4

4











n

n

x

S

h

D

k

EJ

h

Sprawdzenie jak dla

pali sztywnych i dla

pali wiotkich

Współczynnik podatności bocznej gruntu k

x

Dla pali zagłębionych w gruntach organicznych k

x

= 0

Dla pali o średnicy 0,2 m



D



1,8 m, zagłębionych w:



gruntach niespoistych o I

D



0,2 wynosi:

(40)



gruntach spoistych o I

L



0,75 wynosi :

(41)

gdzie:



I

D

– stopień zagęszczenia gruntu (w obliczeniach równy maksymalnie 0,8)



I

L

– stopień plastyczności gruntu



D – średnica lub szerokość (w obliczeniach równa maksymalnie 1,0 m)





u

(n)

– wartość charakterystyczna ciężaru objętościowego gruntu (bez uwzględnienia

wyporu wody)



S

n

– współczynnik przyjmowany w zależności od rodzaju pali wg tab. 11

Dla podłoża uwarstwionego końcową wartość kx obliczmy jako średnią ważoną (waga –
miąższość warstwy). Obliczony współczynnik k

x

[MPa]

odpowiada naprężeniu, które

pozwala na przemieszczenie

głowicy pala o 1,0 m

D

I

I

S

k

n

D

D

n

x

)

(

2

)

150

225

750

(

















n

L

x

S

D

I

k









)

1

(

9600

W obliczeniach stanu granicznego nośności wartość obliczeniowa siły
poziomej powinna spełniać warunek:

(33)

gdzie:



H

r

– obliczeniowa siła pozioma równa w projekcie:



n – liczba pali



H

f

– obliczeniowa nośność boczna gruntu



m – współczynnik korekcyjny, którego wartość
wynosi:

m = 0,8 przy posadowieniu pali w gruntach
niespoistych,
m = 0,7 przy posadowieniu pali w gruntach spoistych.

2

2

2

1





























n

T

n

T

H

r

f

r

H

m

H





Obliczeniowa

nośność boczna gruntu jednorodnego równa się:

(34)

gdzie:



N

q

N

c

– współczynniki nośności odczytywane z nomogramów na rys. 19 i 20, w

zależności od wartości obliczeniowej kąta tarcia wewnętrznego gruntu

F

u

(r)

i

stosunku



i

q

i

c

– współczynniki uwzględniające wysokość zaczepienia siły nad poziomem

terenu,

odczytywane z nomogramów na rys. 23, w zależności

od stosunku

(35)



b

q

b

c

– współczynniki uwzględniające wpływ szerokości pala, odczytywane z

nomogramów na rys. 21 i 22,



D

1

– szerokość przekroju pala, mierzona w kierunku równoległym do kierunku

działania siły

D

h

h

h

H

c

c

c

r

u

q

q

q

r

f

S

i

N

h

D

c

S

i

N

h

D

H

























)

(

2

)

(



q

q

D

D

S

b







1

1

c

c

D

D

S

b







1

1

Obliczeniowa wartości parametrów geotechnicznych:

(36)

gdzie:





u

(r)

– wartość obliczeniowa kata tarcia wewnętrznego gruntu





u

(n)

– wartość charakterystyczna kata tarcia wewnętrznego gruntu



c

u

(r)

– wartość obliczeniowa spójności gruntu



c

u

(n)

– wartość charakterystyczna spójności gruntu





u

(r)

– wartość obliczeniowa ciężaru objętościowego gruntu





u

(n)

– wartość charakterystyczna ciężaru objętościowego gruntu (bez

uwzględnienia wyporu wody)



S

n

– współczynnik przyjmowany w zależności od rodzaju pali wg tab. 11

)

(

)

(

9

,

0

n

n

r

S











)

(

)

(

8

,

0

n

n

r

S

F







F

)

(

)

(

5

,

0

n

u

r

u

c

c





Parametry gruntowe (charakterystyczne i obliczeniowe) należy
zestawić tabelarycznie na początku projektu
wg PN-81/B-03020: I

D

, I

L

,



,



, c,



, M

0

, E

0

Schemat pracy pala sztywnego

Grunt uwarstwiony – przy zaleganiu najsłabszej warstwy gruntu od powierzchni
terenu do głębokości co najmniej h/3 obliczenia przeprowadza się jak dla gruntu
jednorodnego, przyjmując parametry k

x

N

q

N

c

b

q

b

c

F

u

(r)

c

u

(r)

g

u

(r)

warstwy

najsłabszej.
W pozostałych przypadkach do obliczeń należy przyjmować średnie ważone
wartości tych parametrów w zależności od miąższości i wytrzymałości
poszczególnych warstw.

W projekcie uwzględnić punkt
przyłożenia siły do grupy pali!

Przemieszczenie osi pala sztywnego w poziomie powinno spełniać warunek:

(36)

Przy głowicy utwierdzonej (jak w projekcie) wynosi (tab. 12):



w gruntach niespoistych:



w gruntach spoistych:

Wartość charakterystyczna siły poziomej H

n

- w projekcie:

Wysokość zaczepienia siły poziomej nad obliczeniowym poziomem terenu h

H

-

w projekcie przyjmowana zgodnie z rysunkiem:

cm

y

y

d

0

,

1

0





x

n

k

h

H

y







2

0

2

x

n

k

h

D

H

y







0

2

,

1

r

n

H

H



Przemieszczenie osi pala wiotkiego w poziomie powinno spełniać warunek:

(47)

Przy głowicy utwierdzonej (jak w projekcie) wynosi:

(46)

Moment zginający (wartość obliczeniowa):

(45)

cm

y

y

d

0

,

1

0





1

0











n

S

x

n

n

h

k

D

h

H

y

S

r

h

H

M







5

,

0

max

Schemat pracy pala wiotkiego

Grunt uwarstwiony

– przy zaleganiu najsłabszej warstwy gruntu od

powierzchni terenu do

głębokości co najmniej 0,5h

S

do

obliczeń należy

przyjmować wartości współczynnika podatności bocznej k

x

dla tej warstwy.

W przypadku gdy do

głębokości h

S

zalega

więcej warstw gruntu do obliczeń

należy przyjmować średnią ważoną wartość tego współczynnika w zależności
od

miąższości i wytrzymałości poszczególnych warstw.

Projektując pale należy wykonać obliczenia:



zbrojenia pali

– proponowany sposób wg PN-B-03264:2002 jak dla słupa

uzwojonego, mimośrodowo ściskanego (lub rozciąganego), np. wg książki
Kliszczewicz R.: Konstrukcje betonowe, Wydawnictwo Politechniki
Śląskiej,



zbrojenia oczepu

– proponowany sposób wg książki: Rybak Cz. i inni:

Fundamentowanie. Projektowanie posadowień, Dolnośląskie
Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław 2001,



sprawdzenie zbrojenia oczepu na przebicie

(słupem, palami) – wg PN-EN

1992-1-1 2008 pkt. 6.4

–

w naszym opracowaniu pomijamy te obliczenia z

uwagi na znaczną grubość oczepu, wynoszącą 1,5 m.



Należy obliczyć siły wewnętrzne w palach dla
wszystkich kombinacji obciążeń. Zbrojenie pala
oblicza się dla najbardziej niekorzystnych
wartości Q

r max/min

[kN] i M

odp

[kNm] lub M

max/min

[kNm] i Q

r odp

[kN]



Obliczenia wykonuje się jak dla przekrojów
mimośrodowo ściskanych (lub
rozciąganych)



W naszym opracowaniu posługujemy się
schematem pręta obustronnie utwierdzonego
przegubowo



Pale ściskane, przechodzące przez grunty
słabe o t



0 należy sprawdzić na wyboczenie –

pomijamy w naszym opracowaniu

Długość pala wynosi:

(1)

gdzie:



h

ocz

– długość zakotwienia pala w oczepie,



u = 0,5 – współczynnik wyboczeniowy,

Średnica rdzenia betonowego wynosi:

(2)

gdzie:



f

st

– średnica uzwojenia,



c

min

– minimalna otulina zbrojenia,





c

– odchyłka wymiarowa przy obliczaniu otulenia,



D – średnica pala.

u

h

h

u

l

l

ocz











)

(

0

st

c

core

c

D

d















)

(

2

min

Mimośród niezamierzony wynosi:

(3)

gdzie:

(4a, b,c)

Mimośród statyczny wynosi:

(5)

Mimośród całkowity wynosi:

(6)

Jeżeli: to nie uwzględnia się wpływu uzwojenia w obliczeniach

)

,

,

max(

3

2

1

a

a

a

a

e

e

e

e



600

1

l

e

a



30

2

D

e

a



mm

e

a

10

3



r

ae

Q

M

e



a

e

tot

e

e

e





core

tot

d

e





125

,

0

Pole ściskanego rdzenia betonowego wynosi:

(7)

Pole zbrojenia - dla przyjętego skoku uzwojenia Sn=150 mm - wynosi:

(8)

gdzie:



f

cd

– wytrzymałość obliczeniowa betonu na ściskanie,



f

yd

– obliczeniowa granica plastyczności stali zbrojeniowej.

Minimalne zbrojenie:



A

smin

≥ 0,008A

core



A

smin



0,04A

core

4

2

core

core

d

A







yd

core

cd

r

s

f

A

f

Q

A







Długość zakotwienia wynosi:

(9)

gdzie:



f

– średnica zbrojenia,



f

bd

– graniczne obliczeniowe naprężenie przyczepności.

Długość jednego zwoju wynosi:

(10)

Liczba zwojów na długości pala wynosi:

(11)

Całkowita długość uzwojenia wynosi:

(12)

bd

yd

b

f

f

l





4



2

2

core

z

d

l









n

z

S

l

n



z

z

zc

l

n

l





Dla pasma III siła rozciągająca wynosi:

(13)

gdzie:



Q

r

– maksymalna siła dla pali 5 i 6

Pole zbrojenia wynosi: (14)

Obliczenia wg. Rybaka przeprowadza się dla poszczególnych pasm.

75

,

0

87

,

0

1







r

III

Q

Z

yd

III

SIII

f

Z

A





Zbrojenie obliczamy na zginanie



Szerokość pasma = 1,5D



Jeżeli obliczona ilość wkładek w pasmach
różni się o kilka sztuk przyjmujemy
jednakową ilość wkładek w pasmach



Pomiędzy pasmami należy przyjąć wkładki
w rozstawie konstrukcyjnym

Rysunek powinien zawierać:



Wymiary gabarytowe konstrukcji
oraz rozstaw prętów



Przekrój pionowy



Przekrój w poziomie zbrojenia
dolnego



Przekrój w poziomie góry oczepu,



Przekrój przez pal



„Wyciągnięte” zbrojenie



Zestawienie zbrojenia



Tabelkę rysunkową

Wymagany opis technologiczny oraz

szczegółowy opis technologii wykonania

zastosowanego pala

(SPORZĄDZONE RĘCZNIE)

•

PN-83/B-02482 Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowych.

•

PN-81/B-03020 Grunty budowlane Posadowienie bezpośrednie budowli Obliczenia
statyczne i projektowanie.

•

PN-EN 1536:2001 Wykonawstwo specjalnych robót geotechnicznych. Pale wiercone.

•

PN-EN 12699:2003 Wykonawstwo specjalnych robót geotechnicznych. Pale
przemieszczeniowe.

•

Bzówka J., Juzwa A., Knapik K., Stelmach K.: Geotechnika komunikacyjna.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2013.

•

Cios I., Garwacka – Piórkowska S.: Projektowanie fundamentów. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2008.

•

Gwizdała K.: Fundamenty palowe. Technologie i obliczenia. Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 2013.

•

Rybak Cz. i inni: Fundamentowanie. Projektowanie posadowień. Dolnośląskie
Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław 2001.