Wielkanoc
to jedno z najpi
ę
kniejszych
ś
wi
ą
t chrze
ś
cija
ń
skich.
W Wielk
ą
Niedziel
ę
dzwony w ko
ś
ciele ogłaszaj
ą
ś
wiatu,
ż
e Chrystus
zmartwychwstał. Cała rodzina zasiada do uroczystego
ś
niadania.
Na wielkanocnym stole stoi koszyczek, a w nim cukrowy baranek, pisanki
i pokarmy po
ś
wi
ę
cone w Wielk
ą
Sobot
ę
. Wszyscy dziel
ą
si
ę
jajkiem,
ż
ycz
ą
c sobie pomy
ś
lno
ś
ci, zdrowia i błogosławie
ń
stwa Bo
ż
ego.
Z Wielkanoc
ą
wi
ąż
e si
ę
wiele pi
ę
knych legend i ludowych zwyczajów.
Przypomnijmy niektóre z nich, te zwi
ą
zane z .. jajkiem.
Wła
ś
nie ono, raz w roku, na Wielkanoc, wyst
ę
puje w głównej roli!
„JAJKOWE” PRZES
ĄDY
Jajko
– to znak wszelkiego pocz
ą
tku, narodzin i zmartwychwstania.
W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed
po
ż
arem i złymi duchami, zapewniało urodzaj w polu i ogrodzie, a nawet
powodzenie w miło
ś
ci. Wierzono,
ż
e jajko ma znaczenie magiczne,
dlatego u
ż
ywano go jako kamienia w
ę
gielnego przy budowie nowych
domów. Taczanie jaja po ciele chorego miało "wlewa
ć
" w niego nowe siły.
Noworodka myło si
ę
w wodzie, do której wkładano, poza innymi
przedmiotami maj
ą
cymi zapewni
ć
szcz
ęś
cie i bogactwo, równie
ż
jajo.
Wydmuszki pisanek wielkanocnych poło
ż
one pod drzewami owocowymi
miały chroni
ć
je przed szkodnikami. Wierzono,
ż
e wrzucone w płomienie
ugasz
ą
po
ż
ar.
Ś
wi
ę
conym jajkiem dotykano zwierz
ą
t gospodarskich - co
miało ochroni
ć
przed chorobami. Pisank
ę
zakopywano pod progiem domu
w celu zagrodzenia dost
ę
pu siłom nieczystym.
W mitologiach wielu ludów mo
ż
na znale
źć
opowie
ść
o jaju, z którego
powstał
ś
wiat. Jajko uwa
ż
ano równie
ż
za symbol zmartwychwstania,
ukrytego w zarodku nieustannie odradzaj
ą
cego si
ę
ż
ycia w przyrodzie,
tajemniczej siły istnienia. Z jajka wykluwa si
ę
kurczak, który jest
symbolem nowego
ż
ycia.
SK
ĄD WZIĄŁ SIĘ ZWYCZAJ MALOWANIA JAJ?
Podanie greckie z X wieku zapewnia,
ż
e zwyczaj malowania jaj na
Wielkanoc zapocz
ą
tkowała Maria Magdalena, której przy grobie
Chrystusa ukazał si
ę
anioł i powiedział: „Nie płacz, Maryjo! Chrystus
zmartwychwstał”. Uradowana pobiegła do domu i ze zdziwieniem
stwierdziła,
ż
e wszystkie jajka, jakie miała w misce, zabarwiły si
ę
na
czerwono. Wyniosła je na drog
ę
i podarowała przechodz
ą
cym wła
ś
nie
apostołom. Oznajmiła przy tym nowin
ę
o zmartwychwstaniu. Czerwone
jajka zamieniły si
ę
w ptaki, które,
ć
wierkaj
ą
c, wyfrun
ę
ły z r
ą
k apostołów i
uniosły w niebo. Odczytano to jako znak,
ż
e po
ś
mierci nast
ę
puje
zmartwychwstanie i nowe
ż
ycie.
Zwyczaj zdobienia jaj i wykorzystywania ich w celach magicznych si
ę
ga
staro
ż
ytno
ś
ci. Wykorzystywano je w obrz
ę
dach pogrzebowych i
zwi
ą
zanych z kultem zmarłych. Najstarsze pisanki - datowane na III w. -
odnaleziono w grobowcach i wykopaliskach w Asharah na Bliskim
Wschodzie. Sztuka zdobienia jajek znana była Egipcjanom, Persom,
Chi
ń
czykom, Fenicjanom, Grekom i Rzymianom. Najdawniejsze polskie
pisanki pochodz
ą
z X w., cho
ć
przyjmuje si
ę
powszechnie,
ż
e zdobienie
jaj było znane Słowianom ju
ż
wcze
ś
niej. Fragmenty najstarszych pisanek
odnaleziono pod Wrocławiem i Opolem.
CO MO
ŻNA ZROBIĆ Z PISANKĄ
Pisanki
dawano w podarunku jako dowód
ż
yczliwo
ś
ci i sympatii.
Dostawali je członkowie rodziny, dzieci chrzestne, osoby zaprzyja
ź
nione.
Je
ś
li chłopakowi podobała si
ę
jaka
ś
panna, oznajmiał jej o tym, wr
ę
czaj
ą
c
pisank
ę
. Je
ż
eli dziewczyna j
ą
przyj
ę
ła i w zamian dała swoj
ą
, znaczyło to,
ż
e odwzajemnia uczucia kawalera. Ale tylko panny na wydaniu mogły
robi
ć
pisanki!
„ Kogo kocham i miłuj
ę
, temu jajko podaruj
ę
.”
Pisanki nosiło si
ę
nawet na cmentarze, gdzie kładziono je na groby
bliskich.
Pełniły one te
ż
rol
ę
wykupu w obrz
ę
dach wielkanocnych, np. w czasie
smagania, dyngusu, chodzenia z barankiem lub kurkiem.
Panna mogła dosta
ć
tak
ż
e słodkie jajo z czekolady i marcepanu - czasem
znajdowała w nim pier
ś
cionek z brylantem, ofiarowany przez adoratora.
Tak od XVIII w. obdarowywano si
ę
w wytwornym towarzystwie.
Najbardziej kosztowne s
ą
ze złota, przyozdobione szlachetnymi
kamieniami. Francuski jubiler Faberge produkował takie ekskluzywne
egzemplarze na zamówienie cara Rosji. Pierwsze "jajko" zostało
zamówione przez cara Aleksandra III w 1885 r. i stało si
ę
własno
ś
ci
ą
carycy El
ż
biety. Dla mniej wymagaj
ą
cych s
ą
jaja z drewna, porcelany i
gliny.
Cho
ć
pisanki z Cepelii
S
ą
stołu ozdob
ą
,
Ja tam wol
ę
pisanki
Własnego wyrobu.
Tadeusz Fangrat „Pisanki”
Pisanki słu
ż
yły do zabawy w „taczanki”. Turlało si
ę
po stole malowane
jaja, zderzaj
ą
c je ze sob
ą
. Wygrywał ten, czyja pisanka pozostała
niestłuczona. Znana te
ż
była zabawa polegaj
ą
ca na turlaniu jajek z
opartej o ziemi
ę
deseczki. Wygrywało jajko, które potoczyło si
ę
najdalej.
Jak pisze Kadłubek — „Polacy z dawien dawna (...) bawili si
ę
z panami
swymi jak z malowanymi jajkami". Owa zabawa, nazywana „na wybitki",
„w bitki" lub „walatka", polegała na uderzaniu jednej pisanki o drug
ą
—
wygrywał ten, kto stłukł jajko przeciwnika.
„Zwyczaj malowania jaj wielkanocnych był powszechny w narodzie" —
pisze Gloger w „Encyklopedii staropolskiej” i podaje ró
ż
ne sposoby, do
dzi
ś
zreszt
ą
stosowane, przygotowywania pisanek i kraszanek.
„Rysuj
ą
jajko rozpuszczonym woskiem, aby farba miejsc powoskowanych
nie pokryła. Rysowanie zowi
ą
«pisaniem», st
ą
d nazwa «pisanki», tak jak
dawnych «dzbanów pisanych» (...). Upowszechnione desenie maj
ą
swe
nazwy od wzorów i podobie
ń
stw, rysuj
ą
wi
ę
c w gał
ą
zki, w drabinki, w
wiatraczki, w jabłuszka, w serduszka, w kurze łapki itd. Jako narz
ę
dzi do
pisania u
ż
ywaj
ą
szpilek, igieł, kozików, szydeł, słomek i drewienek".
RODZAJE JAJ WIELKANOCNYCH
Nazwy jaj wielkanocnych zale
żą
od sposobu ich barwienia.
Kraszanki – jajka o czerwonej barwie, od staropolskiego słowa „krasi
ć
” –
barwi
ć
, upi
ę
ksza
ć
.
Malowanki – jajka jednobarwne o innych kolorach.
Skrobanki – na jednolitym tle kraszanki lub malowanki wyskrobuje si
ę
wzorek (np. szpilk
ą
).
Wyklejanki – jajka z naklejonym obrazkiem z listków, sitowia, włóczki itp.
Nalepianki – jajka ozdobione nalepionymi na skorupk
ę
ró
ż
nobarwnymi
wycinkami z papieru.
Pisanki – przed zanurzeniem jajka w barwnym roztworze robi si
ę
na nim
wzory woskiem. Tam, gdzie był wosk, zostawał biały, niepomalowany
ś
lad
na kolorowym tle. Dawniej po naniesieniu wzoru na skorup
ę
jajka,
farbowano je u
ż
ywaj
ą
c naturalnych barwników, które dawały pi
ę
kne
kolory. I tak kolor zielony uzyskiwano z listków młodego
ż
yta, kolor
czerwonawo-
ż
ółty z łusek cebuli, kolor ciemnobr
ą
zowy i czarny z kory
ś
liwy lub olchy, kolor czerwony uzyskiwano dzi
ę
ki burakom a kolor
niebieski z płatków kwiatu bławatka. Po wykonaniu wzoru woskiem i
zabarwieniu skorupy, z wysuszonego jajka
ś
cierano wosk uzyskuj
ą
c
zaplanowane, białe wzory, tworz
ą
ce pi
ę
kn
ą
, dwubarwn
ą
pisank
ę
.
Pisanki, kraszanki, malowanki miały sens symboliczny. Uwa
ż
ano,
ż
e
malowanie jaj jest jednym z warunków istnienia
ś
wiata. Ich zdobieniem we
wzory geometryczne lub ro
ś
linne zajmowały si
ę
dawniej tylko kobiety,
które wyp
ę
dzały z izby ka
ż
dego przybysza płci m
ę
skiej i odczyniały urok,
który mógł rzuci
ć
na pisanki i jeszcze nie ozdobione jajka:
"Sól tobie w oczach, kamie
ń
w z
ę
bach. Jak ziemia woskowi nie szkodzi,
tak twoje oczy niech nie szkodz
ą
pisankom".
Barwy pisanek maj
ą
swoje symboliczne znaczenie; tak wi
ę
c fioletowa i
niebieska oznacza
ż
ałob
ę
i Wielki Post, czerwona - krew Chrystusa
przelan
ą
na krzy
ż
u za nasze grzechy, a zielona, br
ą
zowa i
ż
ółta - rado
ść
ze zmartwychwstania.
PISANKOWE ZWYCZAJE
W ró
ż
nych krajach
ś
wi
ę
towanie z jajkami wygl
ą
da inaczej. W Holandii
dzieci szukaj
ą
jajek ukrytych w domu, we Francji – w ogrodzie. W
Niemczech pomalowane na zielono jajka wr
ę
cza si
ę
przyjaciołom, w
Szwecji za
ś
cała rodzina z ochot
ą
bawi si
ę
w „taczanki”.
W Bułgarii czerwone wielkanocne jajka maluje si
ę
w Wielki Czwartek albo
w Wielki Pi
ą
tek. Pierwszym umalowanym na czerwono jajkiem babcia
kre
ś
li znak krzy
ż
a na czołach dzieci,
ż
eby były zdrowe i rumiane przez
cały rok. To jajko kładzie si
ę
przed domow
ą
ikon
ą
, w skrzyni z wianem
dziewczyny albo zakopuje si
ę
na
ś
rodku pola,
ż
eby chroniło je przed
gradem.
Patrzcie,
Ile na stole pisanek!
Ka
ż
da ma oczy
Malowane,
Naklejane.
Ka
ż
da ma u
ś
miech
Kolorowy
I le
ż
y na stole grzecznie,
Ż
eby si
ę
nie potłuc
Przypadkiem
W dzie
ń
ś
wi
ą
teczny.
Ale pami
ę
tajcie!
Pisanki
Nie s
ą
do jedzenia.
Z pisanek si
ę
wykluj
ą
Ś
WI
Ą
TECZNE
Ż
YCZENIA.
Dorota Gellner „Pisanki”
Ż
YCZYMY WESOŁYCH PISANEK W KOLORACH T
Ę
CZY
I
Ś
WI
Ą
TECZNEGO U
Ś
MIECHU!
Bibliografia:
Duralska-Macheta Teresa „Wielkanocne
ś
wi
ę
towanie”.
Ś
wierszczyk 1998 nr 7 s. 18-
19
Duralska-Macheta Teresa „Wielkanocne
ś
wi
ę
towanie wczoraj i dzi
ś
”.
Ś
wierszczyk
1999 nr 7 s. 18-19
Hry
ń
-Ku
ś
mierek Renata,
Ś
liwa Zuzanna „Encyklopedia tradycji polskich”. Pozna
ń
,
Podsiedlik-Raniowski i Spółka 2000
Kamocki Janusz „Od andrzejek do do
ż
ynek”. Warszawa, Młodzie
ż
owa Agencja
Wydawnicza 1986.
Lenkiewicz Krystyna „Wybór wierszy okoliczno
ś
ciowych dla klas I-III”. Warszawa,
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1994
Martin Jerzy W. „O jajku”.
Ś
wierszczyk 2003 nr 8 s. 6-7
Szantyr-Królikowska Katarzyna „Przy wielkanocnym stole”.
Ś
wierszczyk 2001 nr 7 s.
18-19
http://www.kwbturow.com.pl/aktualnosci/biuletyn4_02/6.php
http://www.pk.org.pl/ppk/00/ppk.asp?dzial=16&artykul=Bulgarskie_tradycj
e_wielkanocne
http://boleslawiec.home.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=45
53
http://www.wolsztyn.pl/archiwum/kwiecien2004/04042004/04042004.html
oprac. Jadwiga Tomczyk