grafika

32

kwiecień 2006

grafika

GIMP

33

www.lpmagazine.org

GIMP w praktyce

Mehdi Kabab

G

IMP (GNU Manipulation Image
Program) jest aplikacją prze-
znaczoną do tworzenia i edy-
cji grafiki bitmapowej. Jest ona

systematycznie rozwijana, udoskonalana
i zdobywa coraz większe rzesze użytkow-
ników. Program można wykorzystać zarów-
no do tworzenia niewielkich obiektów gra-
ficznych, jak również do przygotowywania
grafiki na potrzeby stron WWW czy pub-
likacji. Świetnie daje też sobie radę z ob-
róbką i retuszem zdjęć. Opanowanie GIMP-a
wymaga oczywiście, tak jak w przypad-
ku każdego programu, odrobiny praktyki
i wprawy.

Tworzenie tapety

GIMP, w pierwotnym założeniu, miał być
programem do obróbki zdjęć. Możemy go
jednak użyć do wykonania różnego typu
projektów, nie tylko fotomontażu. Przy po-
mocy niniejszego artykułu będziemy mo-
gli stworzyć ciekawą tapetę, a przy oka-
zji poznamy wiele technik ułatwiających
pracę z programem. Oczywiście, tylko od
nas zależy, do jakich celów wykorzystamy
GIMP-a. Mogą być one inne niż te zapre-
zentowane poniżej, ale metodyka pracy
pozostanie taka sama.

Zacznijmy od stworzenia nowego do-

kumentu (Plik–>Nowy lub [Ctrl]+[N]) o wy-
miarach 1600x1200 pikseli i rozdzielczości
72 dpi. Kolor tła nie jest w tej chwili istot-
ny (zmienimy go nieco później), ale biały
zapewni nam najlepszą widoczność. Stwo-
rzony dokument posłuży nam za podsta-
wę (punkt wyjściowy) dla naszej tapety.

Musimy wybrać głównego bohatera

naszej scenerii. U nas będzie to słoń. Otwórz-
my dokument graficzny elephant.jpg, za-

mieszczony na płycie CD/DVD (Plik–>
Otwórz lub [Ctrl]+[O]). Aby go przenieść
w formie sylwetki, będziemy musieli użyć
trybu maskowania. W tym celu możemy
wykorzystać jedną z wielu technik ofero-
wanych przez GIMP-a:

• narzędzie Odręczne zaznaczanie obszarów

(skrót klawiaturowy [F]), przy pomocy
którego odręcznie zaznaczamy obszar,
z którego chcemy skorzystać;

• tzw. “Inteligentne” nożyczki, czyli Zazna-

czanie kształtów w obrazie (skrót [I]), któ-
re pozwalają na zaznaczanie obszarów
poprzez przechodzenie wzdłuż linii
krzywych oddzielających fragmenty
o znacznym kontraście;

• maskowanie za pomocą Różdżki (skrót

[Z]), która umożliwia automatyczne
zaznaczenie obszarów o podobnych
właściwościach kolorów (stopień “wra-
żliwości” różdżki możemy zmieniać
w opcjach narzędzia);

Na CD/DVD

Na płytach CD/DVD znajdują się

wszystkie materiały potrzebne do

stworzenia tapety omawianej

w artykule.

DVD

Po uruchomieniu Linux+ Live

DVD możesz zapoznać się

z GIMP-em i stworzyć tapetę

omawianą w artykule (dostępne

są wszystkie materiały).

O autorze

Nieco ponad rok temu autor

odkrył GIMP-a. Zachwycony

jego możliwościami

i praktycznym, wygodnym

interfejsem, wnosi swój wkład

w jego rozpowszechnienie

i popularyzowanie w krajach

francuskojęzycznych. Poza tym,

autor prowadzi stronę internetową

(http://gimp4you.eu.org/),

oferującą rozmaite pomoce dla

osób chcących dobrze poznać

ten program.

Warstwy i ścieżki

Pomimo, że te dwa okna są do siebie
podobne, nie mają one ze sobą nic
wspólnego. Warstwy pozwalają wyod-
rębnić różne elementy, ale nie można sto-
sować do nich efektów, trybów przenika-
nia itd. Warstwy ścieżek pokazują wyłącz-
nie już narysowane ścieżki, abyśmy mogli
później do nich wrócić. Tak więc rysunek
zamieszczony na warstwie ścieżek nie
istnieje na warstwie tradycyjnej, dopóki
nie zastosujemy do niej jakiegoś koloru.
Z tego powodu jeden rysunek może być
z łatwością używany na różnych war-
stwach.

grafika

32

kwiecień 2006

grafika

GIMP

33

www.lpmagazine.org

• tryb Szybkiej maski ([Shift]+[Q]), w której

czerwony filtr pokrywa obraz i przy
pomocy narzędzi do rysowania, gum-
ki, jak również koloru czarnego i bia-
łego, musimy wymazać kolor czerwo-
ny widniejący na obiekcie do selekcji;
jak tylko wyjdziemy z tego trybu (po-
nowne wciśnięcie [Shift]+[Q]), wszys-
tko, co nie jest czerwone, stanie się
zaznaczeniem;

• narzędzie Tworzenie i modyfikowanie

ścieżek (w dalszej części artykułu będzie-
my używali krótszej nazwy: Ścieżki)
(skrót [B]), które działa w oparciu
o krzywe Béziera.

Istnieje możliwość łączenia tych technik
– wszystko będzie zależeć przede wszyst-
kim od typu elementu przeznaczonego do
maskowania, jak również od jego otocze-
nia.

Odcienie kolorów otaczających główny

obiekt naszego rysunku są bardzo podo-
bne do jego barwy, a jego zaokrąglo-
ne kształty sprawiają, że użycie Różdżki
lub Inteligentnych nożyczek może nie przy-
nieść oczekiwanych efektów. Podobnie
będzie w przypadku Odręcznego zazna-
czania obszarów. Zapowiada się, że będzie
dość trudno, gdyż krzywe dość ciężko od-
tworzyć, a z tego względu jakość masko-
wania może nie być zadowalająca. Tech-
nika maskowania polegająca na kreśleniu
krzywych Béziera będzie w tym przy-
padku najodpowiedniejsza i najskutecz-
niejsza.

Praca z krzywymi Béziera

Narzędzie Ścieżki daje nam swobodę w ry-
sowaniu zarówno prostych, jak i złożo-
nych form. Posiadamy przy tym nieogra-
niczoną możliwość powrotu do naryso-
wanego kształtu, jeśli tylko zechcemy go
zmienić. Na początku może nas zniechę-
cić to narzędzie ze względu na jego sto-
sunkowo mało intuicyjną obsługę, ale gdy
już dobrze poznamy sposób posługiwania
się krzywymi, okażą się one nieocenioną
pomocą w tworzeniu i edycji obrazów.

Zasada działania

Ścieżki składają się z segmentów, które
tworzymy poprzez dodawanie punktów
pojedynczym kliknięciem myszki. Istnieją
dwa rodzaje punktów:

• węzły – przechodzą przez nie ścieżki

(można je przesuwać w trakcie edycji),

• punkty kontrolne (kwadraciki) – umoż-

liwiają wykrzywianie, wyginanie oraz
modelowanie segmentów poprzez dzia-
łanie na ich stycznych (“wąsach”, po-
wodujących odkształcenie danego seg-
mentu).

Maskowanie przy pomocy ścieżek spro-
wadza się do odgraniczenia elementu za
pomocą segmentów poprzez dodawanie
węzłów, które zostaną następnie zamie-
nione w punkty kontrolne. Działając na ich
stycznych, należy spróbować nadać seg-
mentom kształt najbardziej zbliżony do
kształtu obiektu, który chcemy uzyskać.

Tak stworzone ścieżki zostaną później za-
mienione w zaznaczenie.

Istnieją dwa sposoby tworzenia zazna-

czenia przy pomocy ścieżek. Pierwszy po-
lega na na stworzeniu ścieżki wielokąt-
nej, bez stycznych, mającej na celu szybko
wyodrębnić kształt, a później, w drugim
etapie na edycji stycznych. Druga metoda
polega na przesuwaniu stycznych jedno-
cześnie przy tworzeniu węzłów. W naszym
przykładzie użyjemy drugiej techniki.

Praktyka

Pilnując, aby w okienku opcji narzędzia
Ścieżka był aktywny tryb Rysuj (lub Projek-
towanie, w zależności od wersji GIMP-a,
jaką posiadamy), dodajemy nasze punkty
na końcach każdej krzywej, tworząc w ten
sposób kontur słonia. Klikając, aby dodać
punkty, jednocześnie przesuwamy mysz-
ką w jednym kierunku, aby pokazały się
wiązki stycznych. Dopasowujemy je wtedy
tak, aby móc modelować (wyginać) nasze
segmenty. Rysunek 2 ilustruje początkowe
czynności. Powtarzamy te operacje, aż cał-
kowicie obrysujemy sylwetkę słonia. Jeśli
zdarzy się, że zauważymy brak punktu
pomiędzy dwoma innym punktami, kli-
kamy na segment, przytrzymując jedno-
cześnie wciśnięty klawisz [Shift]. W celu
zamknięcia ścieżki, wystarczy kliknąć na
przeciwny koniec ścieżki, przytrzymując
wciśnięty klawisz [Ctrl] (na końcu wskaź-
nika powinien pojawić się symbol przypo-
minający odwrócone “U”).

Rysunek 1.

Przyszłe tło

Rysunek 2.

Początek rysowania ścieżki

– wykonujemy operacje na stycznych, aby
odpowiednio wymodelować segmenty

Sztuczka

Tak jak w celu importowania warstwy do
innego obrazka, opcja przeciągnij i upuść
pozwala stworzyć nowy obraz z warstwy.
Wystarczy przeciągnąć ją do ramki narzę-
dziowej GIMP-a.

grafika

34

kwiecień 2006

grafika

GIMP

35

www.lpmagazine.org

Teraz, gdy nasza ścieżka jest zamknię-

ta, pozostaje tylko zmienić ją w zaznacze-
nie. W zakładce Ścieżki, pilnując przy tym,
aby świeżo narysowana ścieżka została
zaznaczona, klikamy na piąty przycisk, li-
cząc od lewej strony, o nazwie Zmień ścieżkę
w zaznaczenie lub, prościej, wybieramy z me-
nu Zaznaczenie–>Ze ścieżki ([Ctrl]+[V]). co spo-
woduje wykonanie zaznaczenia na rysun-
ku. W zakładce Warstwy stwórzmy nową,
przezroczystą warstwę (Warstwa–>Nowa war
stwa...), nazwijmy ją słoń, a później wypeł-
nijmy ją kolorem czarnym (Edycja–>Wypeł-
nij kolorem tła lub [Ctrl]+[+],). Teraz pozo-
staje nam tylko usunąć zaznaczenie, więc
w tym celu wchodzimy do menu Zazna-
czenie–>Brak (albo [Shift]+[Ctrl]+[A]).

Wróćmy do naszego początkowego do-

kumentu i stwórzmy nowa przezroczy-
stą warstwę o nazwie sceneria. Nadal przy
pomocy narzędzia Ścieżki narysujmy to,
co znajdzie się na naszej ziemi. W propo-
nowanym przykładzie dodane są jedy-
nie trzy węzły: dwa na brzegach warstwy
i trzeci mniej więcej pośrodku. “Bawiąc
się” ich prowadnicami, nadajmy rysunkowi
lekko pofałdowany, pagórkowaty kształt.

Zmieńmy ten rysunek w zaznaczenie,

a później, mając cały czas aktywną świeżo
stworzoną warstwę, wypełnijmy ją kolo-
rem czarnym. Podobnie jak przy tworze-
niu sylwetki słonia, usuńmy zaznaczenie
([Shift]+[Ctrl]+[A]).

Importowanie elementów

Teraz musimy tylko zaimportować sylwet-
kę słonia (Rysunek 3), jak również sylwet-

kę drzewa do dokumentu z naszą tapetą.
Istnieją dwa sposoby na realizację tego:

• otwarcie obrazka bezpośrednio w war-

stwie poprzez menu Plik–>Otwórz jako
nową warstwę (skrót [Ctrl]+[Alt]+[O])
– tutaj musi być jednak spełnione zało-
żenie, że element został wcześniej zapi-
sany jako rysunek w formacie obsługi-
wanym przez GIMP-a. Otwórzmy plik
tree.xcf jako nową warstwę w naszym
obrazku. W ten sposób stworzyliśmy
warstwę o takiej samej nazwie, co do-
kument podstawowy, zawierającą drze-
wo w formie sylwetki;

• przeciągnij i upuść (drag & drop) – prze-

ciągnijmy po prostu warstwę słoń do
okienka z obrazkiem docelowym. Po-
wstanie w ten sposób kopia warstwy
nazwaną Kopia słoń.

Rozmieszczanie elementów

Wszystkie elementy obrazka są teraz nie-
uporządkowane. Będziemy musieli je upo-
rządkować, aby nasza scenka przybrała od-
powiednią formę.

Odwracanie

Na początek sprawimy, że słoń będzie pa-
trzył się w drugą stronę. Aby to zrobić, akty-
wujemy warstwę słoń, a następnie wybie-
ramy narzędzie Obijanie (Narzędzia–>Na-
rzędzia przekształcania–>Odbicie lub [Shift]+
[F]). To narzędzie pozwala wykonać lus-
trzanego odbicia w pionie lub poziomie.
W oknie opcji narzędzia aktywujmy typ Po-
ziomo, ponieważ życzymy sobie po prostu,
aby nasz słoń spoglądał w lewo, zamiast
na prawo. Klikamy na obrazek (pilnując,
aby warstwa słoń była zaznaczona) w celu
wykonania tej zmiany. Nic się nie dzieje?
Możliwe, że w opcjach narzędzia, opcja Ele-
ment nie została poprawnie ustawiona. Mo-
że mieć jedną z trzech wartości: operowa-
nie na warstwie, na zaznaczeniu albo na
ścieżce. Jak zapewne się domyślacie, należy
tu wybrać pierwszą propozycję, czyli war-
stwę.

Przenoszenie

Ponieważ warstwa słoń jest ciągle zazna-
czeniem, posłużmy się narzędziem Przesu-
nięcie (Narzędzia–>Narzędzia przekształcania
–>Przesunięcie lub klawisz [M]) i przenie-
śmy naszego słonia na prawą stronę doku-
mentu w ten sposób, aby jego nogi stapia-
ły się z ziemią. Starajmy się przy tym, aby
jego pozycja wyglądała naturalnie. Nastę-
pnie powtórzmy tę samą czynność z war-

stwą tree.xcf, ale umieszczając ją po lewej
stronie obrazka (Rysunek 4).

Zapisywanie

Starajmy się regularnie zapisywać naszą
pracę w formacie XCF, czyli w formacie
GIMP-a, posługując się skrótem [Ctrl]+[S].
Dzięki temu unikniemy przykrych rozcza-
rowań i niespodzianek.

Tworzenie nieba

Wybieramy narzędzie Gradient (Narzędzia
–>Narzędzia rysownicze–>Gradient lub kla-
wisz L), umożliwiające wypełnianie ele-
mentów obrazka gradientem. Kolory prze-
nikają się wtedy nawzajem, w taki sposób,
że jeden kolor przechodzi płynnie w drugi.

W zakładce opcji narzędzia możemy

zdefiniować następujące cechy gradientu:

• Kształt – Gimp oferuje 11 różnych

kształtów gradientów;

• Tryb (Mode) – tryb przenikania się pikseli;
• Krycie (Opacity) – umożliwia ustawie-

nie stopnia nieprzezroczystości (war-
tości krycia) gradientu;

• Gradient – wybór rodzaju gradientu

(udostępnia bazę wcześniej zdefinio-
wanych gradientów, jak również tych,
które sami stworzyliśmy);

• Odwróć – przestawia kolory z pierw-

szego planu i z tła. Ta opcja da taki
sam efekt, jaki otrzymalibyśmy przy
użyciu menu Narzędzia–>Zamień kolory
(klawisz [X]);

• Przesunięcie – zaczyna od wypełnienia

kolorem pierwszoplanowym określo-
nej ilości pikseli, a dopiero później sto-
suje gradient;

• Okresowość – jeśli punkt końcowy gra-

dientu nie dosięgnie krawędzi warstwy,
gradient zostanie powtórzony; zazna-
czenie opcji Brak wyłącza tę funkcję;

• Dithering – umożliwia stworzenie wra-

żenia, że większa ilość koloru została
użyta do wykonania gradientu;

• Nadpróbkowanie adaptywne – poprawia

jakość gradientu, ale w zamian wydłu-
ża czas obliczania.

Przechodzimy do warstwy Tło, a następnie
wybieramy jako kolor pierwszego planu
pomarańczowy (np. Czerwony: 255, Zie-
lony: 119, Niebieski: 37) i kolor biały jako
barwę tła. Aktywujemy ją w Progu, a póź-
niej trzymając w celu narysowania prostej
wciśnięty klawisz [Ctrl], rysujmy piono-
wy, liniowy, nieprzejrzysty gradient (kry-
cie o wartości równej 100%) typu Kolor

Rysunek 3.

Nasz słoń jako maska

Rysunek 4.

Sceneria

grafika

36

kwiecień 2006

grafika

GIMP

37

www.lpmagazine.org

pierwszoplanowy na kolor tła (format RGB),
bez powtórzenia ani przesunięcia, zaczy-
nając od mniej więcej środka wysokości
scenerii. Aby góra warstwy nie była zbyt
biała, możemy przekroczyć krawędź obraz-
ka. Nie zaczynamy rysować od dołu ob-
razka po to, aby umożliwić kolorowi pier-
wszoplanowemu wyjść odrobinę poza sce-
nerię. Ma to na celu wywołanie efektu le-
dwie przebijającego się na powierzchnię
światła o niewielkim kącie padania. Było-
by też możliwe zastosowanie tu opcji Prze-
sunięcie, dostępnej z narzędziem Gradient,
i wykonanie rysunku od samego dołu ob-
razka.

Szczypta realizmu

Na naszym obrazku brakuje czegoś, co
nadałoby mu atrakcyjny i spójny wygląd.
Aby temu zaradzić, dodamy kilka chmur.
Otwórzmy obrazek clouds.jpg jako nową
warstwę, a następnie w zakładce warstw
umieśćmy ją nad warstwą tła. Posłużmy
się narzędziem Rozciągnij/Zwęź (Narzędzia
–>Narzędzia przekształcania–>Skalowanie lub
skrótem [Shift]+[T]), aby zmienić wielkość
warstwy clouds.jpg. W opcjach narzędzia
wybierzmy interpolację typu Sześcienna dla
otrzymania lepszego rezultatu. W oknie
dialogowym, które otwiera się po kliknię-
ciu na obrazek, wpiszemy wartość

1857

jako

aktualną szerokość (pierwsza komórka),
a później zatwierdźmy. Mamy również mo-
żliwość wykonania zmiany przy pomocy

myszki, posługując się uchwytami, które
są widoczne na ramce wokół obrazka.
Uchwyt środkowy pomoże nam przenieść
warstwę. Przenieśmy warstwę tak, aby na-
dać naturalny wygląd niebu.

Zmieńmy jej tryb przenikania na Przy-

ciemnij, co spowoduje, tak jak na to wska-
zuje nazwa, że warstwa stanie się nieco
ciemniejsza i to, że otrzymamy melanż
kolorów z kolorami warstw położonych
niżej. Zmniejszymy krycie warstwy clouds.
jpg do wartości ok. 54%, aby cała kompo-
zycja nabrała bardziej realistycznych kolo-
rów (Rysunek 5).

Słońce

Utwórzmy nową przezroczystą warstwę
i nazwijmy ją słońce. Przy pomocy narzę-
dzia Zaznaczenie eliptyczne (Narzędzia–>Na-
rzędzia zaznaczania–>Zaznaczenie eliptyczna
lub klawisz [E]) narysujmy okrąg. Aby
otrzymać doskonały, pełny kształt okrę-
gu, trzymamy wciśnięty klawisz [Shift]
w tym samym momencie, w którym wyko-
nujemy zaznaczenie. Klawisz [Ctrl] poz-
woli nam rozciągnąć je we wszystkich kie-
runkach, tzn. że początek naszego zazna-
czenia stanie się jej punktem central-
nym. Klawisz [Alt] służy do przenosze-
nia selekcji w trakcie rysowania. Nie oba-
wiajmy się próbować różnych kombi-
nacji skrótów klawiaturowych. Jeśli chce-
my użyć jednej z tych funkcji (mogą się
one kumulować), pilnujmy, aby wcisnąć
je, gdy tylko zaczniemy rysować zazna-
czenie. Wciśnięcie klawisza [Shift] lub [Ctrl]
na początku rysowania spowoduje od-
powiednio dodanie lub usunięcie zazna-
czenia, które zostanie zastosowane do
tego istniejącego. Wypełniamy zaznacze-
nie kolorem żółtym (Czerwony: 255, Zie-
lony: 190, Niebieski: 13). Umieszczamy
warstwę pod warstwą chmur (clouds.jpg),
aby słońce było umieszczone na dalszym
planie.

Cały czas zachowując aktywne zazna-

czenie, tworzymy nową przezroczystą
warstwę i za pomocą narzędzia Gradient
wykonujemy gradient promienisty (radial)
typu Tło na kolor pierwszoplanowy (format
RGB), wybierając wcześniej kolor szary
(Czerwony: 152, Zielony: 152, Niebieski:
152) jako kolor pierwszego planu i biały
jako kolor tła. Początek rysunku jest punk-
tem centralnym (w przybliżeniu) zazna-
czenia, a jego kraniec nie wykracza poza
to zaznaczenie. Ustawmy warstwę w tryb
przenikania Przyciemnij; słońce, na począt-
ku żółte, staje się coraz bardziej pomarań-

czowe na brzegach. Jeśli tak się nie dzieje,
trzeba sprawdzić, czy rzeczywiście ostat-
nia stworzona warstwa znajduje się powy-
żej warstwy słońce. Zważywszy, że tryb
przenikania warstwy jest ustawiony na
Przyciemnij, regulując jej kontrasty i jej
światło dojdziemy do oczekiwanego efek-
tu. Wejdźmy do Warstwa–>Kolory–>Jasność
i Kontrast, a następnie wyregulujmy war-
tości. Gdy już znajdziemy efekt, na który
liczyliśmy (tutaj wartość -65 dla jasności
i 75 dla kontrastu), zatwierdzamy, aby
zastosować wprowadzone zmiany. Teraz
możemy usunąć zaznaczenie.

Jesteśmy już zadowoleni z koloru słoń-

ca, ale musimy dodać jeszcze lekkie, roz-
proszone światło, aby efekt nie raził wzro-
ku. W tym celu tworzymy nową, przezro-
czystą warstwę światło, a później wybiera-
my narzędzie Gradient. Ustawiamy kolor
pierwszoplanowy na pomarańczowy (Czer-
wony: 255, Zielony: 118, Niebieski: 35)
i rysujemy nieprzezroczysty gradient pro-
mienisty typu Kolor pierwszoplanowy do
Przezroczystości, zaczynając od środka słoń-
ca, a kończąc na mniej więcej dwukrotnej
długości jego promienia. Umieśćmy war-
stwę światło poniżej warstwy słońce. Aby
nadać temu światłu efekt rozproszenia,
ustawmy warstwę światło w trybie Nakła-
dania i zmniejszmy wartość krycia do oko-
ło 75% (Rysunek 6).

Zastosowanie pędzli

Nasz słoń nie bez przyczyny jest zwrócony
w stronę samotnego drzewa. Szuka on
bowiem nieco zieleni, aby przekąsić małe
co nieco. Aby narysować kilka kępek trawy,
użyjemy pędzli (ang. brushes). Zamiast ry-

Rysunek 5.

Tworzy się efekt “pod światło”

Rysunek 6.

Dodanie słońca podkreśla

realizm scenerii

Rysunek 7.

Świeżo dodane pędzle mają

uzupełnić naszą paletę pędzli

grafika

36

kwiecień 2006

grafika

GIMP

37

www.lpmagazine.org

Rysunek 8.

Przy odrobinie sprytu

i pomysłowości wszystko jest możliwe

Rysunek 9.

Noga słonia jako tzw. pływająca selekcja (Floating Selection)

W sieci:

• Oficjalna strona projektu GIMP:

http://www.gimp.org/

• Strona grafika komputerowego

Aurory D. alias Rore:
http://home.tele2.fr/auroreblender/

• Francuskojęzyczny portal

gromadzący nowinki oraz tutoriale do
GIMP-a:
http://www.gimp-fr.org/

sować po kolei każdą kępkę, skorzysta-
my z przyborów do rysowania. Przede
wszystkim musimy jednak doinstalować
nowe pędzle.

Na płycie CD/DVD w katalogu Linux+

/Graphics/GIMP/GrassBrushes znajdziemy
czternaście poruszających się, animowa-
nych pędzli, stworzonych przez Aurorę D.
alias Rore. Skopiujmy pliki posiadające roz-
szerzenie .gih do naszego osobistego kata-
logu, który GIMP sam stworzył podczas
instalacji – zwykle jest to ~/.gimp-X.X/
brushes (~ oznacza katalog domowy użyt-
kownika). Pędzle GIMP-a mogą posia-
dać również inne rozszerzenia, ale każde
z nich ma dokładnie sprecyzowaną funk-
cję i przeznaczenie. Aby nowe pędzle
zostały załadowane, należy ponownie uru-
chomić GIMP-a. Czternaście nowych pę-
dzli pojawia się w zakładce Pędzle (Rysu-
nek 7).

Dodajemy kolejne szczegóły

Tworzymy nową, przezroczystą warstwę
lewe źdźbła trawy i umieszczamy ją pod
warstwą sceneria. Aktywujemy teraz narzę-
dzie Pędzel dostępne w menu Narzędzia–>
Narzędzia rysownicze–>Pędzel (klawisz [P]),
a następnie w zakładce opcji narzędzia wy-
bieramy pędzel Grass. Zostawiamy wartość
krycia narzędzia na 100% i tryb Normal,
natomiast wszystkie inne opcje odznacza-
my.

Zresetujmy kolor pierwszoplanowy

i drugoplanowy (klawisz D), a później na-
rysujmy kilka źdźbeł trawy po lewej stro-
nie od drzewa, klikając tyle razy, ile ma
ich się znaleźć w wybranych przez nas
miejscach. Powtórzmy tę czynność z pę-
dzlem Grass#1. Stwórzmy nową, przezro-
czystą warstwę prawe źdźbła trawy, a nas-
tępnie przy pomocy pędzla Grass#5 wy-
konajmy te same czynności, co wcześ-
niej, ale tym razem po prawej stronie drze-
wa.

Ponieważ chcemy, aby nasza trawa wy-

glądał tak, jakby się poruszała, narysuje-
my jeszcze nieduży, nieco bujniejszy klomb

trawy o naturalnym wyglądzie. W tym
celu tworzymy nową, przezroczystą war-
stwę inne kępki trawy, a następnie wybie-
ramy pędzel High Grass#6. W zakładce Pę-
dzle (Brushes) wyregulujmy parametr Odstęp,
aby wpłynąć na rozstawienie źdźbeł trawy
w stosunku do siebie, a następnie, zaczy-
nając od drzewa, narysujmy linię biegną-
cą wzdłuż krzywej naszego podłoża (naszej
ziemi). Powtórzmy tę czynność z pędzlem
High Grass#4 (Rysunek 8).

Nie mogę rysować!

Próbowaliśmy rysować na naszej przezro-
czystej warstwie, ale bez rezultatu? Odzna-
czmy w takim razie punkt Zachowanie prze-
zroczystości, znajdujący się na prawo od try-
bów przenikania w zakładce warstw.

Ostatnie poprawki

Tapeta może nam wydawać się skończona
i możemy być zadowoleni z efektu, ale
jeden szczegół będzie nam tu jednak
przeszkadzał, a są nim tylne nogi słonia.
Rzeczywiście, na obrazku oryginalnym
słoń nie porusza się, a na naszym rysun-
ku zwierzę jest w ruchu. Aby nadać nieco
naturalności i realizmu tej sytuacji, dorysu-
jemy mu jedną nogę.

Najpierw aktywujmy warstwę słoń, a póź-

niej wybierzmy narzędzie Odręczne zazna-
czanie obszarów (lub Lasso – skrót [F]). Wyko-
najmy zaznaczenie tylnej nogi, później sko-
piujmy ją (Edycja–>Skopiuj lub [Ctrl]+[C])
i wklejmy (Edycja–>Wklej lub [Ctrl]+[V]).
W zakładce warstw pojawiła się pływające

zaznaczenie (Floating Selection). Aby ją zmie-
nić w warstwę, należy kliknąć na przycisk
Nowa warstwa... w okienku (pierwszy przy-
cisk z lewej na dole), a później zmienić jej
nazwę na noga. Wykonajmy obrót war-
stwy noga przy pomocy narzędzia Obrót
(Narzędzia–>Narzędzia przekształcenia–>Obrót
lub [Shift]+[R]) w kierunku przeciwnym do
wskazówek zegara (w przykładzie zasto-
sowaliśmy obrót -29°). Umieścimy nogę
z tyłu słonia za pomocą narzędzia Przenieś,
w ten sposób, aby stopa słonia przenika-
ła się w sposób naturalny z ziemią. Jeśli
pojawi się przestrzeń, luka pomiędzy tuło-
wiem zwierzaka, a jego nową nogą, wystar-
czy, że użyjemy narzędzia Pędzel z końców-
ką typu Circle, aby poprawić brakujący ele-
ment (Rysunek 9).

Nasza tapeta jest skończona, teraz

pozostaje tylko zapisać naszą pracę w for-
macie PNG lub JPG, aby móc z niej korzy-
stać.