Wykład 6 – part a

Zanim zaczniemy kodować

jakość oprogramowania

Gdzie jesteśmy?

Analiza

Projekt

Implementacja

Klasy (

Atrybuty, Metody,

Mechanizmy dostępu)

Struktury (

Dziedziczenie,

Asocjacje, agregacje i
kompozycje)

Architektury (

Warstwy,

Moduły, Przetwarzanie
danych)

Cele tego wykładu

co jest do zrobienia?

zadania w fazie implementacji

jak to zrobić?

systematyczne postępowanie podczas implementacji
programu obiektowego

jak to działa?

podstawowa umiejętność wdrażania elementarnych

zasad obiektowości w języku programowania C++

4.1. Zanim rozpoczniemy

implementację...

Cele implementacji

bez-

błędność stabilność

dokumen-

tacja

oszczędn

ość

czasu

oszczędno

ść

kosztów

zrozumia-

łość

przyjaznoś

użytkowni-

kowi

rozsze-

rzalność

efektywno

ść

otwartość

Jakość

(za ISO 9126 dla oprogramowania):

funkcjonalność, niezawodność,

stosowalność, efektywność,

serwisowalność, przenośność

„Diabelski kwadrat”

(Harry M. Sneed)

Jakość

Ilość

Czas
projektowania

Koszty

Powierzchnia kwadratu
•

miara produktywności

zespołu projektowego,
•relatywnie niezmienna

Software -

jakość produktu

Funkcjonalność

celowość

pewność

dokładność

współdziałanie,

zgodność ze standardami

Niezawodność

dojrzałość

tolerancja błędów

łatwość modyfikacji

Efektywność

wymagania czasowe

„zasobożerność”

Serwisowalność

zrozumiałość

łatwość uczenia

łatwość obsługi

Przenośność

możliwość analizy systemu

możliwość modyfikacji

stabilność

łatwość analizy błędów

Stosowalność

dopasowanie do wymagań

łatwość instalacji

zgodność ze standardami

zamienność

Konstruktywne wskaźniki

jakości software'u

chińskie piły

są super!

Zapewnienie jakości dzięki projektowaniu w

sposób systematyczny (jakość jest
„wbudowana”)

wskazówki

szablony

narzędzia

notacja

metodyka

wykształcenie

Większość wskaźników jakości software'u

została stworzona na podstawie

doświadczeń z systematycznym

podejściem.

Zadania w fazie implementacji

Cel główny: kodowanie,

Zadania pomocnicze:

Wybór języka programowania

(np. C++)

Wybór środowiska programistycznego

(np. MS Visual Studio)

Wybór generatora kodu

(np. Rhapsody)

Wybór potrzebnych bibliotek

(np. .net-Framework)

Zasady programowania

(o tym później)

Design Pattern

(już nieco omówione)

Dokumentacja

(o tym później)

Algorytmika

(

o tym później)

Modularność

(o tym później)

Modyfikowalność

(o tym później)

Serwis

(o tym później)

Generatory kodu

Znane, dostępne generatory kodu:

Matlab, Rhapsody, Rational Rose, Poseidon for UML,
Trice, Easy Code, ...

Otwarte problemy:

Zakres generacji (np. czy tylko statyczny
szkielet klas?)

Sposób sprzężenia (generacja w jednym

kierunku czy także z powrotem)

Funkcjonalność/stabilność

Gospodarka czasowa, efektywność (np.

także „zasobożerność”)

Czytelność, zrozumiałość kodu źródłowego

Aspekty pewności systemu

Projekt

#include <c>
//kod źródł.

int main()
{ //...

Dygresja: Narzędzia CASE

Definicja:

Computer Aided Software Engineering

Komputerowo wspomagana inżynieria oprogramowania

Możliwości:

wspomaganie tworzenia diagramów UML

generacja kodu źródłowego na podstawie UML

tworzenie diagramów UML na podstawie kodu źródłowego
(Reverse Engineering)

Roundtrip-Engineering

wymiana danych pomiędzy narzędziami różnych firm dzięki
formatowi XMI (XML Metadata Interchange)

Zasady programowania

Problem

składnia języków programowania pozwala na daleko idącą swobodę

„goły” kod oznacza kiepską jakość softwere'u

brak zasad: niespójności i kiepska jakość softwere'u

Rozwiązanie: konwencje

zasady formatowania kodu

komentarze

dobór identyfikatorów (nazw)

szczególne zasady i algorytmika

dokumentacja

...

Niestosowanie obowiązującej konwencji jest uważane za błąd!

Zasady programowania

Formatowanie

Wcięcia, odstępy

Widoczne ustawienie klamry

Zasady dot. maksymalnych rozmiarów bloku programowego (np. metody,
znaków w linii, linii w bloku)

Komentarze

Co jest komentowane

pliki

klasy

metody

algorytmy

Jak

jest komentowane

wzorce standardowe

automatyczna dokumentacja XML

Pańskie przemówienie było wyborne,

kolego. -

Kto je panu napisał?

Dziękuję. Cieszę się że się podobało. -

Kto je panu wytłumaczył?

Zasady programowania

Identyfikatory

Język (polski, angielski?)

Pliki (nazwa modułu, nazwa nagłówka?)

Klasy, typy danych (np. struktury)

Nazwy metod (otwarte, prywatne, wg zwracanej wartości?)

Zmienne -wg funkcji (zmienne -

składniki, zmienne lokalne, zmienne

globalne, ...)

Zmienne -wg typu
(standardowe,
tablice, obiekty,

wskaźniki, ...)

Stałe

(stałe literalne, makra, ...)

Zasady programowania

Algorytmika i inne

Modularyzacja (modele komponentów, rozdział tekstu źródłowego na wiele plików, co

znajduje się w plikach nagłówkowych, co w implementacji)

Zalecenia do implementacji łącz

klasy abstrakcyjne (interfejsy)

preferencje (przekazywanie argumentów przez referencje/wartość)

zwracanie wartości przez funkcje (np. dla obsługi błędów)

wzorce (templates)

Zalecenia do wdrażania zależności klas (asocjacje, kompozycje, ...)

Zasady inicjalizacji

Zasady rozgałęziania (if...else, switch...case...default)

Obsługa błędów i wyjątków

unikanie dzielenia przez 0 (zero)

unikanie wykraczania poza dopuszczalne zakresy wartości

inne zasady obsługi błędów

Zasady programowania

Dokumentacja

Podczas implementacji

projektant

wersja

zaplanowane testy

przeprowadzone testy

znalezione błędy

naprawione błędy

Po implementacji

wprowadzenie do instalacji

wymagania

wprowadzenie dla użytkownika

szczegóły dla programistów

rozszerzalność

serwis

Zasady programowania -
standardy

Zasady MISRA

The Motor Industry Software Reliability Association

141 zasad kodowania dla C (wcześniej 127)

Zasady kodowania dla C++: Wysoko integralny C++

Opracowane przez THE PROGRAMMING RESEARCH GROUP

Ok. 200 zasad, opracowanych dla standardowych zadań
programistycznych z zakresu C++

Narzędzia do automatycznej kontroli

PC-lint, FlexeLint

QA C/C++

CodeSurfer

...

Dalsza statystyczna analiza
kodu

Wiedza:

Całościowe badanie kodu źródłowego konkretnej implementacji bez

uruchamiania programu

Cele:

Rozpoznanie miejsc potencjalnie krytycznych w programie

możliwe dzielenie przez 0 (zero)

niezabezpieczone przekroczenie obszaru zapisu

...

Analiza metryk

wyjaśnianie przez modularność/złożoność

wyjaśnianie przez spójność

...

Rozpoznawanie klonów

...

Metryki oprogramowania

Zarządzanie wersjami i błędami

Zarządzanie błędami

dokumentacja i reprodukowalność błędów

klasyfikacja błędów (np. pod względem ich krytyczności)

poszukiwanie błędów i uwzględnianie w planach kolejnych wersji

Zarządzanie wersjami

wersje oprogramowania definiują w sposób ciągły zmiany
nanoszone na oprogramowanie, dyskretne stany na które ma

zostać położony szczególny nacisk

wersja: zdefiniowana jednostka programistyczna powstała przez

integrację modułów

Narzędzia

Bugzilla, WinCVS, Subversion SVN (open source), ...

Wykład 6 – part b

Pierwsze kroki w C++

Klasy, metody, atrybuty, konstruktor,

operator, organizacja programu

4.2. Pierwsze kroki w kierunku

programowania w C++

Co już mamy do dyspozycji ?

Mamy

dokumentację projektu szczegółowego (diagramy

klas, działań i stanów)

język programowania C++

środowisko programistyczne .net

zasady programowania

Implementujemy...

krok 1: implementacja klas

krok 2: implementacja działań

Plan

(rozdz. 3)

Krok 1

narzędzia

(klasy)

Krok 2

działania

(obiekty)

Klasy

Klasa

jest definicją właściwości, metod i semantyki dla pewnego zbioru

obiektów. Wszystkie obiekty danej klasy odpowiadają jej definicji.

Wyrażenia „klasa” i „typ” mogą być w pewnych warunkach traktowane
jako synonimy.

Implementacja klasy

Podejście statyczne

definicja struktury danych podobna do struktur lub rekordów

klasa jako szablon dla potencjalnych obiektów

Podejście dynamiczne

mechanizmy dostępu

implementacja metod podobna do funkcji i procedur

Ogólne

klasa może być potencjalnie wykorzystana poza konkretnym

programem, jako w pełni oprogramowany komponent

należy rozpatrzyć wszystkie potencjalne przypadki zastosowań

Metoda

to operacja jaka może być wykonana przez obiekt. Metodę

określa sygnatura (nazwa, lista parametrów, typ wartości zwracanej).

Wyrażenia: „operacja”, „usługa”, „procedura”, „routine” i „funkcja” mogą

być traktowane jako synonimy.

Implementacja metod

implementacja algorytmu
przekazane parametry

→ obróbka → wynik

łącze wejściowe:

przekazane parametry + właściwości (dostęp do odczytu)

łącze wyjściowe:

wartość zwracana + właściwości (dostęp do zapisu)

Następstwa

działanie metody nie zależy tylko do parametrów przekazanych, ale także

od wewnętrznego stanu obiektu (właściwości).

Deklaracja klasy w C++

Ulamek

- Licznik
- Mianownik

+ Ulamek(int L, int M)
+ ~Ulamek()
+ Wypisz()
+ SprowDoMian(int M)

UML

C++

class CUlamek {

private:

int m_iLicznik;
int m_iMianownik;

public:

CUlamek(int iLicznik, int iMianownik);
~CUlamek()
void Wypisz() const;
void SprowDoMian(int iMianownik);

};

Dane reprezentujące

dowolny ułamek zwykły

Metody do przetwarzania

dowolnego ułamka zw.

Mechanizm dostępu

Zasada: information hiding

Deklaracja właściwości

Deklaracja metod

Rozdział: deklaracja i
implementacja

Plik nagłówkowy: Ulamek.h

definicje struktur i powiązań:
•deklaracje klas
•

używane biblioteki

•

używane definicje typów

Plik implementacji: Ulamek.cpp

realizacja -implementacja metod:
•konstruktorów
•destruktorów
•operatorów
•akcesorów
•innych metod

Zasada „czarnej skrzynki”

Oddzielenie struktur i powiązań od implementacji

pomaga radzić sobie z dużą złożonością

umożliwia oddzielną kompilację elementów programu

gdy potrzebna jest klasa CUlamek, wystarczy dodać odpowiednie pliki

nagłówkowe

Rozdział: deklaracja i
implementacja

// Ulamek.h

class CUlamek {

private:

int m_iLicznik;
int m_iMianownik;

public:

CUlamek(int iLicznik,

int iMianownik);

~CUlamek()
void Wypisz() const;
void SprowDoMian

(int iMianownik);

};

// Ulamek.cpp
#include "Ulamek.h"

CUlamek::CUlamek(int iLicznik, int
iMianownik) {
m_iLicznik=...
}
CUlamek::~CUlamek(){ ... }
void CUlamek::Wypisz() const
{

cout<<"Wynik: "<< ...

}
void CUlamek::SprowDoMian

(int iMianownik) {

m_iLicznik = ...

}

Powiązanie z plikiem

nagłówkowym

Implementacja metody

Wypisz()

•

należącej do klasy

CUlamek

•bezparametrowej,
•

niezmieniającej stanu obiektu,

•

zwracającej typ

void

Implementacja metod

Specyfikacja metody Wypisz klasy CUlamek:
•

funkcja: wypisuje na monitorze wartość ułamka

w postaci dziesiętnej
•

parametry wejściowe: brak

•

zwracana wartość: brak

•warunki PRE i POST: brak
•

metoda nie może zmieniać stanu obiektu

void CUlamek::Wypisz() const
{

if(m_iMianownik)

cout << m_iLicznik / m_iMianownik;

else

cerr << " NaN"; //BLAD: dzielenie przez zero

}
void CUlamek::SprowDoMian(int iMianownik) {

double mnoznik = (m_iLicznik * iMianownik / m_iMianownik);
if(!m_iMianownik && !(mnoznik%1))

m_iLicznik *= mnoznik; m_iMianownik = iMianownik;

else

cerr << "Nie mozna sprowadzic do podanego mianownika.”;

}

na podst.

specyfikacji szczegółowej

cout -

obiekt związany

z monitorem (o tym później)
złącze „na zewnątrz”
-

zmiana właśc. obiektu

Konstruktory

CUlamek::CUlamek(int iLicznik, int iMianownik)
{

if(!iMianownik) {

cerr << "Mianownik nie może być zero! Ustawiam na 1." << endl;
iMianownik = 1;

}
m_iLicznik = iLicznik;
m_iMianownik = iMianownik;

}

Konstruktor:

specjalna metoda,

gwarantuje prawidłową inicjalizację obiektu,

wywoływane automatycznie podczas tworzenia obiektów,

mogą posiadać parametry wejściowe (argumenty)

Nazwa taka

sama jak klasy

Konstruktory standardowe

CUlamek::CUlamek()
{

m_iLicznik = 0;
m_iMianownik = 1;

}
//Alternatywa dla domyslnego konstruktora standardowego
CUlamek::CUlamek(int iLicznik = 0, int iMianownik = 1)
{

if(!iMianownik) { //Blad dzielenia przez 0
{

Konstruktor standardowy:

także konstruktor domyślny,

brak argumentów,

powinien być zawsze implementowany,

szczególnie potrzebny w przypadku agregacji (o tym później)

konstruktor

bezparametrowy

wartości domyślne w przypadku braku

argumentów w wywołaniu.

UWAGA! niebezpieczeństwo

dwuznaczności przy wywołaniu
bezparametrowym!

Destruktory

Destruktor:

oznaczony przez znak tyldy (~) i nazwę klasy,

brak argumentów,

wywoływane automatycznie przez system

aby usunąć obiekt po zakończeniu działania bloku programu (np.
funkcji)

przez wywołanie delete w sposób jawny (o tym później)

CUlamek::~CUlamek()
{

//tu umieszcza sie operacje pozwalajace usunac obiektypowiazane
//z danym obiektem.
//Pamiec przydzielona samamu obiektowi na rzecz ktorego wywolany
//jest destruktor jest dealokowana autoamtycznie (pusty
//destruktor, lub jego brak)

}

brak parametrów

Nasz pierwszy program w C++

CUlamek.h

CUlamek.cpp

TestUlamek.cpp

Krok 1

Krok 2

Definicja i
implementacja klasy
CUlamek

Użycie
zaimplementowanej

klasy w działającym
programie

„używa”

Deklaracja klasy

Nasz pierwszy program w C++

// Ulamek.h
#include <iostream>

class CUlamek {

private:

int m_iLicznik;
int m_iMianownik;

public:

CUlamek(int iLicznik,

int iMianownik);

~CUlamek()
void Wypisz() const;
void SprowDoMian

(int iMianownik);

};

// Ulamek.cpp
#include "Ulamek.h"
using namespace std;

CUlamek::CUlamek(int iLicznik, int iMianownik)

{ /*implementacja podana wcześniej*/ }

CUlamek::~CUlamek()
{ }

void CUlamek::Wypisz() const

{ /*implementacja podana wcześniej*/ }

void CUlamek::SprowDoMian(int iMianownik)

{ /*implementacja podana wcześniej*/ }

// TestUlamek.cpp
#include "Ulamek.h"
void main() {

CUlamek mojUlamek(1,2);
mojUlamek.Wypisz();
mojUlamek.SprowDoMian(4);
mojUlamek.Wypisz();

}

łączenie z definicją klasy

Tworzenie instancji (obiektu) klasy
CUlamek -

niejawne wywołanie konstr.

operator odwołania (.)

Przebieg kompilacji

Ulamek.h

Ulamek.cpp

TestUlamek.cpp

Kompilator

Ulamek

.obj

TestUlamek

.obj

Linker

TestUlamek.exe

Przebieg kompilacji

Ulamek.h

Ulamek.cpp

TestUlamek.cpp

Kompilator

Ulamek

.obj

TestUlamek

.obj

Linker

TestUlamek.exe

Muszą znajdować się w
jednym katalogu.
wspierane przez wizardy

niepowiązane adresy wejściowe

4.3 Nasze klasy „rosną”...

4.3.1 Przestrzenie nazw

4.3.2 Przeciążanie metod
4.3.3 Przeciążanie operatorów

4.3.4 Wzorce

4.3.5 Właściwości i dynamiczna

alokacja pamięci

4.3. Nasze klasy „rosną”...

Przestrzenie nazw

Powód:

większa swoboda nazywania funkcji, zmiennych, ...

niebezpieczeństwo konfliktów nazw w przypadku dużych
projektów

// AAA.h
class CMojaKlasa
{
private:

int var_1;
//...

};

// BBB.h
class CMojaKlasa
{
private:

int var_1;
//...

};

// Test.cpp
#include AAA.h
#include BBB.h

Użycie obydwu headderów

na raz jest niemożliwe.

Błąd kompilacji.

Zastosowanie przestrzeni nazw

deklaracje widoczne tylko w obrębie swojej przestrzeni

deklaracje bibliotek standard. znajdują się w przestrzeni nazw std

UWAGA! mechanizm nie jest wspierany przez wszystkie kompilatory.

// AAA.h
namespace A
{

class CMojaKlasa
{ /* ... */ };

};

// BBB.h
namespace B
{

class CMojaKlasa
{ /* ... */ };

};

// Test.cpp
#include AAA.h
#include BBB.h
using namespace A
B::CMojaKlasa test;
//...

using: wybiera

do użycia jedna

z istniejących

przestrzeni nazw

dostęp do innych

od obecnie używanej

przestrzeni nazw przez

operator dostępu (::)

Przeciążanie metod

Powód:

W standardowym C mogła istnieć tylko jedna funkcja o danej
nazwie.

Funkcje (metody) robiące zasadniczo to samo, powinny

również tak samo się nazywać. Np:

class CUlamek {

// ...

public:

void WypiszNaEkranie() const
{

//...

};
void WypiszNaDrukarce() const
{

//...

};
//...

};

Czy

w każdym przypadku

potrzebna jest nowa

nazwa?

Zły przykład: konstruktory

class CUlamek1
{
CUlamek1(int iL, int iM)
{

m_iLicznik=iL;
m_iMianownik=iM;

};
\\...
};

class CUlamek2
{
CUlamek2(int iL)
{

m_iLicznik=iL;
m_iMianownik=1;

};
\\...
};

class CUlamek3
{
CUlamek3()
{

m_iLicznik=0;
m_iMianownik=1;

};
\\...
};

#include "Ulamek1.h"
#include "Ulamek2.h"
#include "Ulamek3.h"

void main()
{

CUlamek1 ulamekA(1,2);
CUlamek2 ulamekB(3);
CUlamek3 ulamekC;

};

Nigdy

w ten

sposób

Przeciążanie metod - przykład

class CUlamek
{
private:

int m_iLicznik;
int m_iMianownik;

public:

CUlamek();
CUlamek(int iLicznik);
CUlamek(int iLicznik,

int iMianownik);

};

#include "Ulamek.h"
#include <iostream>
CUlamek() {

m_iLicznik=0;
m_iMianownik=1;

};
CUlamek(int iLicznik) {

m_iLicznik=iLicznik;
m_iMianownik=1;

};
CUlamek(int iLicznik, int iMianownik) {

if(!iMianownik) {

std::cerr<<"Dzielenie przez 0!";
std::exit(1);

};
m_iLicznik=iLicznik;
m_iMianownik=iMianownik;

};

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekA(1,2);
CUlamek ulamekB(3);
CUlamek ulamekC(ulamekB);
CUlamek ulamekD;

};

takie same nazwy,

ale inny zestaw parametrów

Przeciążanie metod - przykład

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekA(1,2);
CUlamek ulamekB(3);
CUlamek ulamekC(ulamekB); //Kopiowanie; kompilator dostarcza

//standardowego konstruktora kopiującego

};

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekA(1,2);
CUlamek ulamekB(3);
CUlamek ulamekC; //konstruktor
ulamekC=ulamekB; //przypisanie

};

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekA(1,2);
CUlamek ulamekB(3);
CUlamek ulamekC(3);

};

lu
b

najlepsze

rozwiązanie

Przeciążanie metod - przykład

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekA(1,2);
CUlamek ulamekB(3);
CUlamek ulamekC(ulamekB); //Kopiowanie; kompilator dostarcza

//standardowego konstruktora kopiującego

};

#include "Ulamek.h"
#include <iostream>

CUlamek::CUlamek(int iLicznik) {

m_iLicznik = iLicznik;
m_iMianownik = 1;

};

CUlamek::CUlamek(const CUlamek& kUlamek) {

m_iLicznik = kUlamek.m_iLicznik;
m_iMianownik = kUlamek.m_iMianownik;

};

lub:

przeładować
samodzielnie
konstruktor i

kopiować elementy w
zdefiniowany przez
siebie sposób

Konstruktory kopiujące i

konwertujące

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekB = 3;
CUlamek ulamekC = ulamekB;

};

#include "Ulamek.h"

CUlamek::CUlamek

(const CUlamek& kUlamek)

{

m_iLicznik =

kUlamek.m_iLicznik;

m_iMianownik =

kUlamek.m_iMianownik;

};

class CUlamek
{
private:

int m_iLicznik;
int m_iMianownik;

public:

CUlamek(

const CUlamek& kUlamek

);

CUlamek(int iLicznik);
CUlamek(int iLicznik, int iMianownik);

};

argument

przekazany

przez referencję

konstruktory z

dokładnie jednym

argumentem

niejawne

wywołanie

konstruktora

Konstruktory kopiujące i

konwertujące

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekB = 3;
CUlamek ulamekC = ulamekB;

};

niejawne wywołanie

konstruktora

#include "Ulamek.h"
void main()
{

CUlamek ulamekB(3);
CUlamek ulamekC(ulamekB);

};

jawne wywołanie

konstruktora

Porównanie: jawne i niejawne wywołanie
konstruktorów.

Która metoda jest preferowana?

Document Outline

Wykład 6 – part a
Gdzie jesteśmy?
Cele tego wykładu
Slajd numer 4
Cele implementacji
„Diabelski kwadrat” (Harry M. Sneed)
Software - jakość produktu
Konstruktywne wskaźniki jakości software'u
Zadania w fazie implementacji
Generatory kodu
Dygresja: Narzędzia CASE
Zasady programowania
Zasady programowania
Zasady programowania
Zasady programowania
Zasady programowania
Zasady programowania -standardy
Dalsza statystyczna analiza kodu
Slajd numer 19
Metryki oprogramowania
Zarządzanie wersjami i błędami
Wykład 6 – part b
Slajd numer 23
Co już mamy do dyspozycji ?
Klasy
Metoda
Deklaracja klasy w C++
Rozdział: deklaracja i implementacja
Rozdział: deklaracja i implementacja
Implementacja metod
Konstruktory
Konstruktory standardowe
Destruktory
Nasz pierwszy program w C++
Nasz pierwszy program w C++
Przebieg kompilacji
Przebieg kompilacji
Slajd numer 38
Przestrzenie nazw
Zastosowanie przestrzeni nazw
Przeciążanie metod
Zły przykład: konstruktory
Przeciążanie metod - przykład
Przeciążanie metod - przykład
Przeciążanie metod - przykład
Konstruktory kopiujące i konwertujące
Konstruktory kopiujące i konwertujące

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
w06
inf2 w03
Aire W06
inf2 w02
INF2 2009 Wykl 04 Zaoczne 4na1 Nieznany
AM23 w06 Pochodne czastkowe id Nieznany
jezc w06 wskazniki pliki
inf2, Studia, UTP Ochrona środowiska, I rok, Semestr II, Informatyka
INF2 21
48 w06
PEN w06
LP mgr W06 Zasady Lean Manuf
w06
mps w06
mt pn w06

więcej podobnych podstron

inf2 w06

Document Outline