background image

Strona 1 z 7 

Camerimage Forum 2007 

Łód

ź

, November 28, 2007  

Prawo autorskie a sztuka fotografii w filmie. 

Temat  niniejszej  prezentacji,  a  mianowicie  „prawo  autorskie  a  sztuka  fotografii  w  filmie”, 
stanowi  zagadnienie  na  tyle  szerokie, 

Ŝ

e  nie  b

ę

dzie  mógł  zosta

ć

  w  tym  miejscu  omówiony 

wyczerpuj

ą

co.  Istotne  jest  zatem,  aby  na  pocz

ą

tku  okre

ś

li

ć

  główne  w

ą

tki,  które  b

ę

d

ą

 

poruszone.  Celem  prezentacji  jest  wskazanie  prawnych  mo

Ŝ

liwo

ś

ci  wykorzystania  fotografii 

w produkcji filmowej, a zwłaszcza w produkcjach dokumentalnych. Zasady ogólne b

ę

d

ą

 przy 

tym dotyczyły tak

Ŝ

e innych materiałów ni

Ŝ

 zdj

ę

cia.  

Niniejsza  praca  b

ę

dzie  podzielona  na  trzy  główne  cz

ęś

ci.  Na  wst

ę

pie  ukazana  zostanie 

pokrótce historia i rozwój prawnej koncepcji „utworu fotograficznego”. Druga cz

ęść

 skupi si

ę

 

na zasadach ochrony utworów fotograficznych w polskim prawie oraz na wskazaniu szeregu 
prawnych  mo

Ŝ

liwo

ś

ci  u

Ŝ

ycia  zdj

ęć

  w  filmie.  Ostatnia,  ale  nie  mniej  wa

Ŝ

na  cz

ęść

,  nakre

ś

li 

wpływ przedmiotu fotografowania na prawn

ą

 ochron

ę

 fotografii, co ma decyduj

ą

ce znaczenie 

dla mo

Ŝ

liwo

ś

ci umieszczenia zdj

ęć

 w filmie. 

I. Wst

ę

p. 

Gdy fotografia została wynaleziona w pierwszej połowie XIX wieku, uchodziła ona bardziej za 
rzemiosło  ni

Ŝ

  sztuk

ę

.  Fotografowie  byli  –  szczególnie  w  oczach  malarzy  (uznawanych  za 

„prawdziwych  artystów”)  –  osobami,  które  jedynie  „rysowały  za  pomoc

ą

 

ś

wiatła”

1

wykorzystuj

ą

c  w  tym  celu  procesy  techniczne  odzwierciedlaj

ą

ce  rzeczywisto

ść

  i  maj

ą

ce 

niewiele  wspólnego  z  twórczo

ś

ci

ą

.  To 

ś

wiatło  wykonywało  cał

ą

  prac

ę

,  a  nie  fotograf  – 

twierdzili  sceptycy.  Rzekomy  brak  oryginalno

ś

ci,  co  było  w  zasadzie  prawd

ą

  w  trudnych 

pocz

ą

tkach  fotografii,  ewoluował  ku  bardziej  artystycznemu  podej

ś

ciu  w  miar

ę

  rozwoju  

mo

Ŝ

liwo

ś

ci technicznych aparatów w drugiej połowie XIX wieku.     

Wreszcie  w  gronie  zarówno  artystów,  jak  i  prawników  rozpocz

ę

ły  si

ę

  dyskusje  nad 

mo

Ŝ

liwo

ś

ci

ą

 prawnej ochrony fotografii. Ludzie dostrzegli elementy twórcze i artystyczne 

w  scenariuszu  fotografii,  mo

Ŝ

liwo

ś

ci  wyboru  k

ą

ta  fotografowania,  o

ś

wietlenia,  obiektywu, 

czasu  ekspozycji,  a  nast

ę

pnie  tak

Ŝ

e  filtrów  i  sposobów  edycji  zdj

ęć

,  a

Ŝ

  po  pojawienie  si

ę

 

współczesnych  cyfrowych  narz

ę

dzi  edycyjnych.  Wszystkie  te  osi

ą

gni

ę

cia  technologiczne  

dały  fotografom  nieograniczone  mo

Ŝ

liwo

ś

ci  twórcze  i  zapocz

ą

tkowały  systematyczne 

przesuwanie si

ę

 fotografii z pozycji czystego rzemiosła na szczyty sztuk pi

ę

knych.   

Wkrótce okazało si

ę

Ŝ

e droga od obrazów nieruchomych do kinematografii jest krótsza ni

Ŝ

 

mogło  si

ę

  wydawa

ć

.  Gdy  film  wkroczył  na  scen

ę

  stało  si

ę

  oczywistym, 

Ŝ

e  poł

ą

czenie 

ruchomych obrazów  ze  zdj

ę

ciami b

ę

dzie zawsze istniało. Istnieje ono do dnia dzisiejszego. 

Odgrywa  istotn

ą

  rol

ę

  głównie  w  produkcji  filmów  dokumentalnych.  Dlatego  wła

ś

nie 

zrozumienie praw autorskich do fotografii jest niezb

ę

dne dla legalnego ł

ą

czenia zdj

ęć

 

z filmem.              

Produkcje  dokumentalne  przewa

Ŝ

nie  wykorzystuj

ą

  poł

ą

czenie  zdj

ęć

,  filmów,  muzyki  i 

narracji.  U

Ŝ

ycie  fotografii  w  filmie  zdeterminowane  jest  istotnie  przez  sposób,  w  jaki 

chronione s

ą

 one przez prawo autorskie.  

                                                 

1

 Od greckich słów “ph

ı

t

ό

s” – 

ś

wiatło i “gráph

ı

” – pisa

ć

, rysowa

ć

background image

Strona 2 z 7 

Prawo  polskie  chroni  wprost  utwory  fotograficzne  od  czasu,  gdy  w  roku  1926  została 
uchwalona pierwsza polska ustawa o prawie autorskim. Zasad

ę

 t

ę

 powtórzyła ustawa z roku 

1952.  Oba  akty  prawne  wymagały  umieszczania  na  zdj

ę

ciach  noty  prawnoautorskiej,  jako 

warunku  koniecznego  dla  przyznania  im  ochrony.  Ten  formalny  wymóg  zniesiono,  gdy  w 

Ŝ

ycie weszła obecnie obowi

ą

zuj

ą

ca ustawa o prawie autorskim z roku 1994.   

II. Zasady ochrony i uzyskanie zgody. 

1. Prawa wył

ą

czne twórcy. 

Niezale

Ŝ

nie  od  tego  jaki  utwór  osoby  trzeciej  zechcecie  Pa

ń

stwo  wykorzysta

ć

podstawow

ą

 zasad

ą

 jego legalnego wykorzystania jest konieczno

ść

 zapytania o zgod

ę

 

i  uzyskania  jej.  Fotografia  nie  stanowi  tu  wyj

ą

tku.  Pewne  zagadnienia  czyni

ą

  jednak 

fotografi

ę

  wyj

ą

tkow

ą

  w  porównaniu  do  innych  sztuk.  Ró

Ŝ

nice  wynikaj

ą

  z  faktu  niemo

Ŝ

no

ś

ci 

poddania  wszystkich  zdj

ęć

  ochronie  prawnoautorskiej  –  w  my

ś

l  prawa  autorskiego  nie 

ka

Ŝ

de  zdj

ę

cie  jest  utworem  fotograficznym.  Podstaw

ę

  takiego  rozró

Ŝ

nienia  stanow

ą

  nie 

tylko  przepisy  ustawy  o  prawie  autorskim,  ale  tak

Ŝ

e  fakt, 

Ŝ

e  fotografie  zawieraj

ą

  wi

ę

cej  

”zapo

Ŝ

ycze

ń

”  ni

Ŝ

  inne  utwory,  a  mianowicie  w  miar

ę

  obiektywny  obraz  rzeczywisto

ś

ci 

widoczny na zdj

ę

ciu.   

W my

ś

l polskiej ustawy o prawie autorskim z 1994 roku przedmiotem prawa autorskiego jest 

ka

Ŝ

dy  przejaw  działalno

ś

ci  twórczej  o  indywidualnym  charakterze,  ustalony  w  jakiejkolwiek 

postaci,  niezale

Ŝ

nie  od  warto

ś

ci,  przeznaczenia  i  sposobu  wyra

Ŝ

enia  (utwór).  Czy  zatem 

wszystkie  zdj

ę

cia  podlegaj

ą

  ochronie?  Odpowied

ź

  brzmi  tak,  ale  tylko  je

ś

li  s

ą

  twórcze, 

nacechowane  indywidualizmem  oraz  oryginalne.  Te  podstawowe  kryteria  decyduj

ą

  o 

mo

Ŝ

liwo

ś

ci  uznania  rezultatu  ludzkiej  aktywno

ś

ci  za  utwór  w  rozumieniu  prawa.  Ró

Ŝ

nica 

pomi

ę

dzy  fotografiami  a  utworami  fotograficznymi  zostanie  wyja

ś

niona  w  dalszej  cz

ęś

ci 

prezentacji na podstawie orzecznictwa polskiego S

ą

du Najwy

Ŝ

szego. 

Twórca  korzysta  z  ochrony  prawnoautorskiej  niezale

Ŝ

nie  od  spełnienia  jakichkolwiek 

formalno

ś

ci.  Polskie  prawo  chroni  utwory  od  chwili  ich  ustalenia,  chocia

Ŝ

by  miały  posta

ć

 

nieuko

ń

czon

ą

. Oznacza to, 

Ŝ

e twórcy przysługuje wył

ą

czne prawo do korzystania z utworu i 

rozporz

ą

dzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie 

z utworu. 

2. Ustalanie statusu prawnego potrzebnego materiału.   

Wykorzystanie  fotografii  w  filmie  wymaga  podj

ę

cia  kilku  kroków.  Te  podstawowe 

zasady maj

ą

 zastosowanie tak

Ŝ

e do innych materiałów ni

Ŝ

 zdj

ę

cia. Aby umie

ś

ci

ć

 fotografi

ę

 w 

filmie ustali

ć

 trzeba przede wszystkim czy potrzebne nam zdj

ę

cie podlega ochronie, a 

jak  wspomniano  wi

ę

kszo

ść

  z  nich  jej  podlega.  Je

ś

li  uznajemy, 

Ŝ

e  fotografia  jest  twórcza  i 

posiada indywidualny charakter, to wówczas nale

Ŝ

y zało

Ŝ

y

ć

Ŝ

e chroni j

ą

 prawo autorskie.  

Nawet  je

ś

li  utwór  spełnia  te  podstawowe  kryteria  i  podlega  ochronie,  to  istniej

ą

  pewne 

wyj

ą

tki od zasady wył

ą

cznych praw twórcy. Pierwszym z nich jest wył

ą

czenie spod ochrony 

dokumentów  i  materiałów  urz

ę

dowych.  Materiały  te  tworzone  przez  organy  władzy  i 

rozpowszechniane cz

ę

sto w Internecie nie s

ą

 chronione nawet je

ś

li posiadaj

ą

 walory twórcze 

i  nacechowane  s

ą

  indywidualizmem.  Drugi  wyj

ą

tek  to  dozwolony  u

Ŝ

ytek  chronionych 

utworów,  który  polega  na  dopuszczeniu  przez  samego  ustawodawc

ę

  ograniczonych 

mo

Ŝ

liwo

ś

ci  u

Ŝ

ycia  chronionych  materiałów.  Ten  tak  zwany  „dozwolony  u

Ŝ

ytek  publiczny 

chronionych utworów” obejmuje np. prawo do cytowania. Oznacza to, 

Ŝ

e nawet bez zgody 

twórcy mog

ą

 Pa

ń

stwo  przytacza

ć

 urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w 

background image

Strona 3 z 7 

cało

ś

ci, w zakresie uzasadnionym wyja

ś

nianiem, analiz

ą

 krytyczn

ą

, nauczaniem lub prawami 

gatunku  twórczo

ś

ci.  Szczegółowy  opis  prawa  cytatu  wykracza  poza  zakres  niniejszej 

prezentacji. 

Kolejn

ą

  rzecz

ą

,  o  której  warto  pami

ę

ta

ć

  sprawdzaj

ą

c  status  prawny  utworu  jest  fakt 

wygasania autorskich praw maj

ą

tkowych po upływie siedemdziesi

ę

ciu lat: 

1)  od 

ś

mierci twórcy, a do utworów współautorskich - od 

ś

mierci współtwórcy, który prze

Ŝ

ył 

pozostałych; 

2)  w  odniesieniu  do  utworu,  którego  twórca  nie  jest  znany  -  od  daty  pierwszego 
rozpowszechnienia,  

chyba 

Ŝ

e  pseudonim  nie  pozostawia  w

ą

tpliwo

ś

ci  co  do  to

Ŝ

samo

ś

ci  autora  lub  je

Ŝ

eli  autor 

ujawnił swoj

ą

 to

Ŝ

samo

ść

Czas trwania autorskich praw maj

ą

tkowych liczy si

ę

 w latach pełnych nast

ę

puj

ą

cych po roku, 

w  którym  nast

ą

piło  zdarzenie,  od  którego  zaczyna  si

ę

  bieg  terminów.  Po  wyga

ś

ni

ę

ciu 

autorskich  praw  maj

ą

tkowych  chroniony  materiał  staje  si

ę

  cz

ęś

ci

ą

  domeny  publicznej  i  nie 

podlega  dalszej  ochronie.  Oznacza  to, 

Ŝ

e  mo

Ŝ

emy  wykorzystywa

ć

  go  w  filmie  bez  pytania 

kogokolwiek o zgod

ę

 – taki u

Ŝ

ytek jest oczywi

ś

cie legalny. W kontek

ś

cie domeny publicznej 

paradoksem jest, 

Ŝ

e pierwsze pytanie, jakie nale

Ŝ

y sobie zada

ć

 przed u

Ŝ

yciem zdj

ę

cia brzmi 

czy twórca zmarł – a je

ś

li tak – to kiedy? 

Jedyn

ą

 kwesti

ą

, o której nale

Ŝ

y pami

ę

ta

ć

 korzystaj

ą

c ze zdj

ęć

 znajduj

ą

cych si

ę

  w domenie 

publicznej  jest  poszanowanie  autorskich  praw  osobistych  twórcy,  które  chroni

ą

 

osobist

ą

  wi

ęź

  twórcy  z  jego  dziełem.  Wi

ęź

  ta  jest  nieograniczona  w  czasie  i  wymaga 

podania nazwiska lub pseudonimu twórcy przy ka

Ŝ

dym wykorzystaniu jego utworu. 

3. Uzyskanie zgody na u

Ŝ

ycie materiałów w filmie.  

Je

ś

li  materiał,  którego  chcemy  u

Ŝ

y

ć

  podlega  ochronie  prawa  autorskiego  (jest  utworem),  a 

prawa  maj

ą

tkowe  autorskie  jeszcze  nie  wygasły  albo  niemo

Ŝ

liwe  jest  skorzystanie  z  prawa 

cytatu,  wówczas  potrzebna  jest  zgoda  twórcy.  Czas  zatem  na  kolejny  wa

Ŝ

ny  krok  – 

uzyskanie zgody. Od strony prawnej oznacza to zawarcie umowy licencyjnej albo – rzadziej 
– umowy o przeniesienie autorskich praw maj

ą

tkowych. 

Zawarcie  umowy  mo

Ŝ

e  nast

ą

pi

ć

  w  sposób  bardziej  lub  mniej  sformalizowany.  Mo

Ŝ

e    ono 

sprowadza

ć

  si

ę

  do  pobrania  zdj

ę

cia  ze  strony  internetowej  albo  przeciwnie  –  zawarcia  

umowy  w  formie  pisemnej. W  pierwszym  przypadku  postanowienia  umowne  s

ą

  najcz

ęś

ciej 

narzucone  przez  drug

ą

 stron

ę

  pod  postaci

ą

  ogólnych  warunków  umowy,  na  jakich  mo

Ŝ

liwe 

jest korzystanie z chronionych materiałów. W drugim przypadku mamy zazwyczaj mo

Ŝ

liwo

ść

 

negocjacji, ale procedura ta bywa dro

Ŝ

sza i bardziej czasochłonna. Zarówno tradycyjne, jak i 

elektroniczne  kontrakty  s

ą

  skuteczne  w  polskim  prawie,  cho

ć

  te  pierwsze  wci

ąŜ

  stanowi

ć

 

b

ę

d

ą

 lepszy dowód w post

ę

powaniu s

ą

dowym.    

Przed uzyskaniem zgody istotne jest ustalenie wła

ś

ciciela praw do utworu. Tylko podmiot 

autorskich  praw  maj

ą

tkowych  władny  jest  skutecznie  udzieli

ć

  zgody  na  u

Ŝ

ycie  chronionego 

dzieła.  Zasad

ą

  jest, 

Ŝ

e  prawo  autorskie  przysługuje  twórcy.  Jednak

Ŝ

e  musz

ą

  Pa

ń

stwo 

pami

ę

ta

ć

Ŝ

e  prawa  mogły  zosta

ć

  przeniesione  lub  przej

ść

  na  inne  podmioty.  Mog

ą

  to  by

ć

 

spadkobiercy  zmarłego  twórcy  albo  tzw.  banki  zdj

ęć

.  Proces  poszukiwania  uprawnionego 

background image

Strona 4 z 7 

jest bardzo cz

ę

sto czasochłonny, dlatego te

Ŝ

 nale

Ŝ

y z wyprzedzeniem planowa

ć

 pozyskanie 

niezb

ę

dnych licencji. 

Kolejn

ą

  istotn

ą

  kwest

ą

  jest  zdefiniowanie  potrzebnych  praw.  Oznacza  to  okre

ś

lenie 

sposobu  w  jaki  materiał  b

ę

dzie  wykorzystany,  czyli  wskazanie  tzw.  pól  eksploatacji  dzieła. 

Jest to wa

Ŝ

ne, poniewa

Ŝ

 przyznana licencja obejmuje tylko pola eksploatacji wyra

ź

nie w niej 

wymienione.  W  naszym  przypadku  powinna  ona  zawiera

ć

  co  najmniej  u

Ŝ

ycie  materiału  w 

filmie.  Producenci  utworów  audiowizualnych  (tu  filmów)  mog

ą

  tak

Ŝ

e  skorzysta

ć

  z 

domniemania prawnego, w my

ś

l którego nabywaj

ą

 oni na mocy umowy o stworzenie utworu 

albo  umowy  o  wykorzystanie  ju

Ŝ

  istniej

ą

cego  utworu  wył

ą

czne  prawa  maj

ą

tkowe  do 

eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako cało

ś

ci (art. 70 polskiego 

prawa  autorskiego).  W  praktyce  jednak  znacznie  lepiej  nie  opiera

ć

  si

ę

  na  samym 

domniemaniu,  a  zamiast  tego  umie

ś

ci

ć

  stosowne  postanowienia  w  umowie.  Stanowi  to  dla 

producenta  dodatkowe  zabezpieczenie  na  wypadek,  gdyby  autor  dzieła  stworzonego  do 
filmu podniósł kwest

ę

 praw autorskich. 

Ostatnie  –  równie  istotne  –  cztery  zagadnienia,  które trzeba  rozstrzygn

ąć

  przed  zawarciem 

umowy licencyjnej s

ą

 nast

ę

puj

ą

ce: 

a) wybór rodzaju wymaganej licencji – wył

ą

czna albo niewył

ą

czna – w zale

Ŝ

no

ś

ci od potrzeb, 

b) oznaczenie okresu, na jaki umowa b

ę

dzie zawarta, 

c) oznaczenie terytorialnego zakresu wykorzystania utworu, 

d) wynegocjowanie wynagrodzenia albo podj

ę

cie próby uzyskania bezpłatnej licencji. 

Niezwykle wa

Ŝ

ne jest rozró

Ŝ

nienie pomi

ę

dzy licencj

ą

 wył

ą

czn

ą

 a niewył

ą

czn

ą

Pierwsza 

uczyni Pa

ń

stwa jedynymi uprawnionymi do korzystania z dzieła. Twórca  zobowi

ą

zuje si

ę

  w 

niej,  ze  nie  b

ę

dzie  zezwalał  innym  osobom  na  u

Ŝ

ycie  tego  samego  utworu.  Sprawia  to, 

Ŝ

uzyskuje  si

ę

  swoisty  monopol  na  wykorzystywanie  utworu.  Wad

ą

  tego  rodzaju  licencji  jest 

cz

ę

sto  jej  wysoka  cena  w  porównaniu  do  ceny  licencji  niewył

ą

cznej.  Zalet

ą

  natomiast  s

ą

 

spodziewane przez wył

ą

cznie uprawnionego wi

ę

ksze przychody z eksploatacji utworu.      

Licencja  niewył

ą

czna  stanowi  przeciwie

ń

stwo  wył

ą

cznej.  W  razie  uzyskania  takiej  licencji 

musz

ą

  si

ę

  Pa

ń

stwo  liczy

ć

  z  tym, 

Ŝ

e  autor  mo

Ŝ

e swobodnie  udzieli

ć

  takiej  samej  licencji  na 

dany  utwór  innym  podmiotom  bez  pytania  Pa

ń

stwa  o  zgod

ę

  lub  cho

ć

by  informowania 

Pa

ń

stwa  o  tym  fakcie.  Nale

Ŝ

y  si

ę

  zatem  spodziewa

ć

Ŝ

e  ten  sam  materiał  b

ę

dzie 

prawdopodobnie legalnie wykorzystywany przez innych. 

Decyzja co do wła

ś

ciwego rodzaju licencji zale

Ŝ

y od okoliczno

ś

ci danego przypadku.  

Nale

Ŝ

y  pami

ę

ta

ć

Ŝ

e  w  my

ś

l  polskiego  prawa  umowa  licencyjna  wył

ą

czna  musi  zosta

ć

 

zawarta  w  formie  pisemnej  pod  rygorem  niewa

Ŝ

no

ś

ci.  Oznacza  to, 

Ŝ

e  licencji  takiej  nie 

mo

Ŝ

na  uzyska

ć

  wysyłaj

ą

c  zwykły  e-mail  i  otrzymuj

ą

c  pozytywn

ą

  odpowied

ź

,  chyba 

Ŝ

e  obie 

strony korzystaj

ą

 z kwalifikowanych podpisów elektronicznych.   

Kolejne  istotne  zagadnienia  to  zakres  terytorialny  i  czasowy  licencji.  Zgodnie  z  reguł

ą

 

wyra

Ŝ

on

ą

 w art. 66 polskiego prawa autorskiego, umowa licencyjna uprawnia do korzystania 

z  utworu  w  okresie  pi

ę

ciu  lat  na  terytorium  pa

ń

stwa,  w  którym  licencjobiorca  ma  swoj

ą

 

siedzib

ę

.  Strony  umowy  mog

ą

  zmieni

ć

  te  reguł

ę

 poprzez  odmienne  uregulowanie  umowne. 

background image

Strona 5 z 7 

Jest  to  szczególnie  istotne  je

ś

li  zechc

ą

  Pa

ń

stwo  korzysta

ć

  ze  zdj

ęć

  nie  tylko  w  filmie  jako 

cało

ś

ci, ale tak

Ŝ

e np. na plakatach czy te

Ŝ

 w jakichkolwiek innych materiałach promocyjnych. 

Wówczas konieczne jest nabycie osobnych praw do takiego u

Ŝ

ytku wraz ze wskazaniem ich 

czasowego i terytorialnego zakresu.     

Wynagrodzenie  twórcy  musi  by

ć

  jednoznacznie  okre

ś

lone  w  umowie,  chyba 

Ŝ

e  istnieje 

mo

Ŝ

liwo

ść

  uzyskania  licencji  bezpłatnie.  Je

ś

li  kontrakt  nie  wskazuje  czy  przej

ś

cie  praw  lub 

udzielenie  licencji  nast

ą

piło  nieodpłatnie,  to  wówczas  twórca  ma  prawo  do  wynagrodzenia. 

Co wi

ę

cej, je

Ŝ

eli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odr

ę

bne wynagrodzenie za 

korzystanie  z  utworu  na  ka

Ŝ

dym  odr

ę

bnym  polu  eksploatacji.  Czasem  warto  zapyta

ć

  o 

mo

Ŝ

liwo

ść

  uzyskania  licencji  nieodpłatnie,  szczególnie  gdy  produkcja  ma  charakter 

edukacyjny.  Firmy,  instytucje  publiczne  i  prywatne  cz

ę

sto  ch

ę

tnie  uczestnicz

ą

  w  takich 

projektach. 

III.  Które  fotografie  chronione  s

ą

  prawem  autorskim  ?  (orzeczenia  polskiego  S

ą

du 

Najwy

Ŝ

szego).            

Po  opisie  zasad  ochrony  fotografii  oraz  nakre

ś

leniu  zasad  uzyskiwania  zgody  na 

wykorzystanie materiałów w filmie, czas na opisanie sposobu, w jaki fotografie chronione s

ą

 

w  orzecznictwie  polskiego  S

ą

du  Najwy

Ŝ

szego.  Wska

Ŝ

e  to  nam  sytuacje,  w  których  zgoda 

jest wymagana oraz te, w których mo

Ŝ

emy swobodnie wykorzysta

ć

 fotografie w filmie. 

Jak wspomniano na pocz

ą

tku, nie wszystkie wytwory ludzkiego intelektu podlegaja ochronie 

prawnoautorskiej.  Utwór  musi  reprezentowa

ć

  cho

ć

by  minimalny  poziom  twórczo

ś

ci  i 

oryginalno

ś

ci oraz stanowi

ć

 emanacj

ę

 indywidualnych cech twórcy. 

Zarówno  nauka  prawa,  jak  i  orzecznictwo  wci

ąŜ

  maj

ą

  kłopot  ze  zdefiniowaniem  poziomu 

ochrony fotografii. Zasad

ę

 ogóln

ą

 współczesnego ustawodawstwa stanowi przy tym obj

ę

cie 

ochron

ą

 wszystkich fotografii. S

ą

 jednak pewne wyj

ą

tki. 

Status  prawny  fotografii  zale

Ŝ

y  w  du

Ŝ

ym  stopniu  od  przedmiotu  fotografowania 

widocznego  na  zdj

ę

ciu.    Główne  problemy  to  wskazanie  jak  bardzo  fotografia  musi  si

ę

 

Ŝ

ni

ć

  od  rzeczywisto

ś

ci,  któr

ą

  przedstawia,  aby  zasługiwała  na  prawnoautorsk

ą

  ochron

ę

  

oraz  co  dzieje  si

ę

  wówczas,  gdy  fotografowany  przedmiot  kontrolowany  jest  przez  osob

ę

 

trzeci

ą

 (np. fotografia rze

ź

by). 

1. Fotografie obiektów dwu i trójwymiarowych. 

Wymóg  oryginalno

ś

ci  i  indywidualno

ś

ci  powoduje, 

Ŝ

e  fotografie  dzieł  sztuki  s

ą

  zwykle 

dzielone na dwie grupy. Pierwsz

ą

 stanowi

ą

 fotografie tzw. obiektów dwuwymiarowych, takich 

jak  obrazy,  rysunki,  grafiki.  Drug

ą

  tworz

ą

  fotografie  obiektów  trójwymiarowych  (np.  rze

ź

b, 

obiektów  architektonicznych  itp.).  Te  ostatnie  s

ą

  zazwyczaj  w  pełni  chronione,  natomiast 

fotografie  obiektów  2-D  mog

ą

  stanowi

ć

  jedynie  fotograficzne  reprodukcje  oryginałów.  Je

ś

li 

rzeczywi

ś

cie  brak  im  jakichkolwiek  elementów  twórczych  dodanych  przez  fotografa,  to 

wówczas prawdopodobnie zostan

ą

 wył

ą

czone z zakresu prawa autorskiego. Oznaczałoby to 

całkowity  brak  ochrony  prawnoautorskiej  i  mo

Ŝ

liwo

ść

  korzystania  ze  zdj

ęć

  w  filmie  bez 

pytania  o  zgod

ę

.  Zasada  taka  została  tak

Ŝ

e  przyj

ę

ta  w  orzecznictwie  polskiego  S

ą

du 

Najwy

Ŝ

szego.  

background image

Strona 6 z 7 

W  wyroku  z  dnia  26  czerwca  1998  roku

2

  S

ą

d  Najwy

Ŝ

szy  zaj

ą

ł  stanowisko, 

Ŝ

e  fotograf 

wykonuj

ą

cy  zdj

ę

cia  eksponatów  muzealnych  dla  celów  dokumentacyjnych  nie  korzysta  z 

ochrony  polskiego  prawa  autorskiego.  S

ą

d  przypomniał, 

Ŝ

e  fotografia mo

Ŝ

e  stanowi

ć

  utwór 

fotograficzny tylko, gdy jest przejawem działalno

ś

ci twórczej o indywidualnym charakterze. W 

tym  konkretnym  przypadku  obowi

ą

zkiem  fotografa  było  wykonanie  profesjonalnych  zdj

ęć

 

dokumentalnych na potrzeby stworzenia fotograficznej dokumentacji zbiorów muzealnych. W 
rezultacie fotografie te były idealnymi reprodukcjami fotograficznymi dzieł sztuki. 

Interesuj

ą

ce  jest  stanowisko  pozwanego  –  Muzeum  Narodowego  –  które  przekonywało, 

Ŝ

zdj

ę

cia  wykonane  przez  powoda  nie  przejawiały 

Ŝ

adnych  pierwiastków  oryginalno

ś

ci,  a 

jedynie reprodukowały dzieła innych artystów (obrazów, rze

ź

b a nawet budynków). Z punktu 

widzenia  muzeum  argument  ten  był  niezb

ę

dny  dla  obrony  jego  praw  w  tym  konkretnym 

procesie. Jednocze

ś

nie jednak przyj

ę

ta linia obrony stanowiła działanie przeciwko interesom 

muzeum,  jako 

Ŝ

e  muzea  cz

ę

sto  same  roszcz

ą

  sobie  prawa  do  fotograficznych  reprodukcji 

ich  kolekcji.  Niekiedy  udzielaj

ą

  licencji  na  takie  zdj

ę

cia  i  prosz

ą

  o  wynagrodzenie  za 

przeniesienie  praw.  Do

ść

  cz

ę

sto  muzea  „sprzedaj

ą

”  wysokiej  rozdzielczo

ś

ci  zdj

ę

cia 

dokumentacyjne  malarstwa  twierdz

ą

c, 

Ŝ

e  przysługuje  im  wynagrodzenie  za  udzielenie 

licencji.  Jednocze

ś

nie  w

ą

tpliwym  jest  czy  prawa  autorskie  do  takich  zdj

ęć

  w  ogóle  istniej

ą

Omawiane orzeczenie budzi liczne kontrowersje, szczególnie  w cz

ęś

ci dotycz

ą

cej obiektów 

trójwymiarowych,  gdy

Ŝ

  zdj

ę

cia  takich  obiektów  przewa

Ŝ

nie  korzystaj

ą

  z  pełnej  ochrony 

prawa autorskiego. 

W  innym  orzeczeniu  z  dnia  5  lipca  2002  roku

3

  S

ą

d  Najwy

Ŝ

szy  zaprezentował  bardziej 

elastyczne  podej

ś

cie.  Potwierdził, 

Ŝ

e  fotograf  mo

Ŝ

e  by

ć

  twórc

ą

  nowego  utworu  –  utworu 

fotograficznego,  ale  tylko  je

ś

li  zostanie  dowiedzione, 

Ŝ

e  jego  indywidualny  wkład  twórczy 

widoczny jest na zdj

ę

ciu.            

Podobne orzeczenia spotka

ć

 mo

Ŝ

na w systemach prawa precedensowego. S

ą

d Najwy

Ŝ

szy 

w  Stanach  Zjednoczonych  stwierdził, 

Ŝ

e  warunkiem  koniecznym  ochrony  prawnoautorskiej 

jest oryginalno

ść

 oznaczaj

ą

ca wymóg cho

ć

by minimalnego poziomu twórczo

ś

ci

4

. W sprawie 

Bridgeman  Art  Library  Ltd.  v.  Corel  Corp.  S

ą

d  Federalny  Południowego  Dystryktu  Nowego 

Jorku uznał, 

Ŝ

e reprodukcje fotograficzne dzieł znajduj

ą

cych si

ę

 w domenie publicznej nie s

ą

 

wystarczaj

ą

co oryginalne dla uzyskania ochrony prawa autorskiego.

5

 

W  rezultacie  tylko  oryginalne  zdj

ę

cia  podlegaj

ą

  ochronie  prawa  autorskiego. 

Wykorzystanie  fotograficznej  reprodukcji  w  filmie  nie  wymaga  ponoszenia  kosztów  z  tytułu 
nabycia  praw  własno

ś

ci  intelektualnej,  jako 

Ŝ

e  w  odniesieniu  do  takich  zdj

ęć

  prawa  te 

zwyczajnie  nie  istniej

ą

.  Jest  to  szczególnie  wa

Ŝ

ne,  poniewa

Ŝ

  praktyka  pokazuje, 

Ŝ

e  wiele 

podmiotów uzurpuje sobie prawa do cyfrowych zdj

ęć

 dzieł sztuki i sprzedaje je w Internecie. 

IV. Wnioski.             

Fotografie s

ą

 chronione prawem autorskim a sytuacje, w których zdj

ę

cie mo

Ŝ

emy uzna

ć

 za 

obiektywn

ą

 reprodukcj

ę

 rzeczywisto

ś

ci s

ą

 stosunkowo rzadkie. Pomimo to, warto pami

ę

ta

ć

                                                 

2

 I PKN 196/98 OSNP 1999, nr 14, poz. 454. 

3

 III CKN 1096/00, unpublished. 

4

 Feist Publications, Inc. v. Rural Telephone Service Co., Inc., 499 U.S. 340, 345, 111 S.Ct. 1282, 

1287, 113 L.Ed.2d 358 (1991).  

5

 36 F.Supp. 2d 191 (S.D.N.Y. 1999). 

background image

Strona 7 z 7 

Ŝ

e  wi

ę

kszo

ść

  zdj

ęć

  dokumentacyjnych  obiektów  dwuwymiarowych,  a  w  szczególno

ś

ci 

malarstwa,  nie  podlega  ochronie  i  mo

Ŝ

e  zosta

ć

  bez  przeszkód  wykorzystana  w  filmie. 

Kolejnymi 

ź

ródłami bezpłatnych zdj

ęć

 s

ą

 domena publiczna, materiały urz

ę

dowe oraz prawo 

cytatu.   

W  pozostałych  przypadkach  to  podmiot  praw  autorskich  jest  wył

ą

cznie  uprawniony  do 

udzielenia  zgody  na  u

Ŝ

ycie  zdj

ę

cia.  Przed  zawarciem  umowy  licencyjnej  istotne  jest 

przemy

ś

lenie  kilku  kwestii,  które  zapewni

ą

  legalne  korzystanie  ze  zdj

ęć

  w  filmie.  S

ą

  to 

przede wszystkim: precyzyjne okre

ś

lenie potrzebnych praw (pól eksploatacji), rodzaj licencji, 

jej zakres terytorialny i czasowy oraz oczywi

ś

cie wynagrodzenia dla uprawnionego.   

 

 

Łukasz Niedziela