Ćwiczenie 02 (63). Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
str. 1
Ćwiczenie 2 (63)
Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
Cel ćwiczenia:
Wyznaczenie termoelektrycznej pracy wyjścia elektronów metodą prostych Richardso-
na dla wolframu.
Zagadnienia:
1. Zjawisko termoemisji.
2. Zależność prądu nasycenia od temperatury katody.
3. Wzór Richardsona - Dushmana.
4.
Prawo Stefana-Boltzmanna.
Pytania kontrolne:
5. Wyjaśnij powstawanie napięcia kontaktowego.
6. Objaśnij wpływ napięcia anodowego na wartość prądu anodowego w lampie elek-
tronowej.
7. W oparciu o pasmową teorię budowy ciał stałych, wyjaśnij zjawisko termoemisji i
różne wartości pracy wyjścia dla różnych metali.
8. Wyjaśnij zasadę obliczania kąta nachylenia prostej z wykresu.
9. Zmiana wartości oporu ciał stałych w funkcji temperatury.
Literatura:
H. Szydłowski, Pracownia fizyczna, PWN, W - wa, 1977, rozdz. 7, & 25.
D. Halliday, R. Resnick, Fizyka, t.II, PWN, W - wa, 1967, str. 162 - 174.
C. Kittel, Wstęp do fizyki ciała stałego, PWN, W - wa, 1970, str. 255 - 257
M. Skórko, Fizyka, PWN, W - wa, 1976, str. 255 - 257.
A. Wprowadzenie.
I. Celem ćwiczenia jest zbadanie zależności natężenia prądu emisji termoelektrycznej
od temperatury katody i wyznaczenie pracy wyjścia elektronu z metalu metodą prostych
Richardsona.
Zjawisko termoemisji elektronów.
Zjawisko emisji termoelektrycznej wygodnie jest zbadać przy pomocy lampy elektronowej,
np. AZ-1. Doświadczenie wykazuje, że gęstość prądu nasycenia j
n
( wielkość wyrażająca
prąd termoelektryczny z jednostki powierzchni emitującego układu ) wzrasta nadzwyczaj
szybko ze zwiększeniem temperatury katody.
Teoria kwantowa zjawiska termoelektrycznego pozwala na obliczenie wartości j
n
. Wyraża-
ją wzór Richardsona - Dushmana:
Ćwiczenie 02 (63). Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
str. 2
kT
W
BT
j
n
exp
2
(1)
gdzie:
T - temperatura bezwzględna w K,
W - praca wyjścia,
k - stała Boltzmanna,
B - stała emisyjna zależna od stanu powierzchni metalu i stopnia jego czystości,
j
n
- gęstość prądu nasycenia,
k
n
n
S
I
j
I
n
- natężenie prądu nasycenia,
S
k
- powierzchnia katody.
II.
Praca wyjścia.
Pomiar prądu nasycenia I
n
oraz znajomość temperatury katody "T" pozwala znaleźć
pracę wyjścia W [ eV]. Logarytmując wzór (1) i dokonując pewnych uproszczeń, uzy-
skujemy:
kT
W
const
j
n
ln
(2)
Wykresem zależności (2) w układzie współrzędnych ln j
n
i 1/T jest tzw. prosta Richard-
sona.
Z wykresu i w oparciu o wzór (2) wyznaczamy pracę wyjścia "W"
W = k · tgα (3)
Rys. 1. Prosta Richardsona.
Ćwiczenie 02 (63). Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
str. 3
III. Wyznaczanie temperatury katody T.
Temperaturę katody wyznaczamy w oparciu o prawo Stefana - Boltzmanna. Moc wypro-
mieniowana przez jednostkę powierzchni katody o temperaturze T wynosi:
P
e =
ε σ T
4
(4)
gdzie:
σ - stała = 5,67 x 10
-12
4
2
K
cm
W
ε - emisyjność całkowita (równa 0,5 dla katody lampy AZ -1).
Przyjmując ( w przybliżeniu ), że cała pobierana przez katodę moc zużywa się na promie-
niowanie, otrzymujemy:
P
ż
=P
e
(5)
gdzie:
P
ż
- tzw. moc właściwa katody czyli moc żarzenia przypadająca na jed-
nostkę powierzchni katody.
Ze wzorów ( 4 ) i ( 5 ) otrzymujemy:
T
=
(6)
B. Przebieg ćwiczenia
Pomiar prądu nasycenia i mocy właściwej katody należy przeprowadzić w układzie
pomiarowym wg schematu:
Rys. 1.
Schemat układu pomiarowego. ZNN – zasilacz niskiego napięcia w obwodzie żarzenia lampy, V, A
– woltomierz i amperomierz mierzą odpowiednio napięcie i natężenie prądu żarzenia, ZWN – zasilacz
wysokiego napięcia w obwodzie anodowym lampy, mA – miliamperomierz mierzy natężenie prądu ano-
dowego.
Ćwiczenie 02 (63). Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
str. 4
1. Ustawić napięcie anodowe U
a
= 150 [V] (zasilacz ZS - 1) i dokonać pomiarów prądu
nasycenia I
n
, w zależności od prądu żarzenia I
ż
, poczynając od wartości 0,54 A i zwięk-
szając ją co 0,02 [A] aż do osiągnięcia wartości prądu nasycenia I
n
= 30 mA.
UWAGA! - Po każdej zmianie prądu żarzenia odczekać kilka minut do ustalenia się
temperatury katody.
2. Wszystkie dane pomiarowe zestawić w Tabeli nr 1, a wyniki obliczeń w Tabeli 2.
pamiętając, że
, czyli j
n
= f( P
ż
) .
Tabela 1.
Wyniki pomiarów.
Lp.
U
a
= 150[V]
I
ż
±ΔI
ż
U
ż
± ΔU
ż
I
n
±ΔI
n
[A]
[V]
[mA]
1
2
.
.
n
Tab. 2. Wyniki obliczeń.
Lp.
P
z
± ΔP
z
T
T
T
1
1
j
n
lnj
n
± Δlnj
n
[W]
[
0
K]
[(
0
K)
-1
]
[mA/cm
2]
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Ćwiczenie 02 (63). Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
str. 5
C.
Opracowanie wyników:
1. Błędy pomiaru napięcia ∆U
ż
i natężenia ∆I
ż
prądu żarzenia oraz prądu nasycenia
∆I
n
obliczamy w oparciu o klasy mierników wskazówkowych i zakresy pomia-
rowe korzystając z definicji klasy miernika:
klasa =
· 100
i podanych w instrukcji stanowiska formuł dla mierników cyfrowych.
2. Błędy maksymalne ∆P
ż
obliczamy ze wzoru
.
3. Temperaturę katody i jej odwrotność obliczamy z czterema cyframi znaczącymi,
błąd maksymalny odwrotności temperatury obliczamy ze wzoru
.
4. Błąd logarytmu gęstości prądu nasycenia obliczamy ze wzoru
.
Zwróć uwagę, że na Rys.1 również występuje ∆ln j
n
, lecz w innym kontekście.
5. Wykonać wykres j
n
= f(I
ż
).
6. Wykonać wykres zależności j
n
od mocy właściwej
,
dla lampy AZ-1 przyjąć S
k
= 1cm
2
.
7. Ze wzoru (6) dokonać obliczenia temperatury katody T. Przyjąć ε = 0,5.
8. Wykreślić zależność ln
j
n
= f (
)
9. Wyznaczyć w oparciu o wykres zależności ln
j
n
= f (
) i wzór (3) na pracę wyj-
ścia elektronu z katody lampy AZ-1. Podać jej wartość w eV z dokładnością do
dwóch cyfr znaczących (w ćwiczeniu nie wyznaczamy błędu pracy wyjścia) i
porównać i a z danymi z literatury.
10. Na wszystkich wykresach zaznaczyć błędy maksymalne poszczególnych pomia-
rów.
Ćwiczenie 02 (63). Procesy fizyczne w lampach elektronowych.
str. 6
Ćw.2. (63) Procesy fizyczne w lampach elektronowych
Protokół pomiarowy
Ćw.63.
Laboratorium z fizyki
Rok akadem.:
Temat:
Procesy fizyczne w lampach elektronowych
Kierunek:
Grupa:
Imię i Nazwisko:
Ocena
Data Zaliczenia
Podpis
L
S
K
Tab. 1. Wyniki pomiarów.
Lp.
U
a
= 150[V]
I
ż
±ΔI
ż
U
ż
± ΔU
ż
I
n
±ΔI
n
[A]
[V]
[mA]
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10