Autor:

… a więc
wszystko
zbudowane jest z
atomów…

Fizyk duński,

laureat Nagrody Nobla
z dziedziny fizyki
(1922 r.) za
opracowanie badania
struktury atomu. Jego
prace naukowe
przyczyniły się do
zrozumienia budowy
atomu oraz rozwoju
mechaniki kwantowej.

Ogłosił w 1913 roku
teorię , w myśl której
elektron krąży wokół
jądra po tzw. orbicie
stacjonarnej, nie
zmieniając swojej
energii. Przeskok z orbity
stacjonarnej na inną
powoduje pobranie lub
oddanie porcji energii
zwanej kwantem. Model
atomu przedstawiony
przez Bohra zgadza się z
doświadczeniem tylko dla
wodoru.

• 1897r. – odkrycie przez J.J. Thomsona elektronu,
• 1911r. – odkrycie przez E. Rutherforda jądra atomu,
• 1913r. – przedstawienie przez N. Bohra modelu

budowy atomów wodoropodobnych.

• 1897r. – odkrycie przez J.J. Thomsona elektronu,
• 1911r. – odkrycie przez E. Rutherforda jądra atomu,
• 1913r. – przedstawienie przez N. Bohra modelu

budowy atomów wodoropodobnych.

Bohr przyjął że elektrony poruszają się po
klasycznych torach, podobnie do planet – po
orbitach.
Poszukiwał zasady, która dopuszczałaby tylko
pewne wartości energii elektronu, czyli tylko
określone promienie orbit.

Wzór Bohra na długość linii emisyjnych i absorbcyjnych
w atomie wodoru.

Na podstawie wzoru E = hc/



Bohr wykazał, że długość



emitowanego lub absorbowanego fotonu przy przejściu
elektronu między wewnętrzną orbitą N i zewnętrzną n
można wyznaczyć z następującego wzoru:

















2

2

n

1

N

1

R

1



gdzie N – numer wewnętrznej orbity,
n – numer zewnętrznej orbity,
R – stała Rydberga = 1.097 x 10

7

m

-1



- długość fali ( w metrach) emitowanego

lub absorbowanego fotonu.

1.Elektron porusza się po orbicie kołowej
dookoła jądra. Energia elektronu jest stała (nie
wypromieniowuje energii)
2.Dozwolone są orbity, dla których orbitalny
moment pędu elektronu jest równy całkowitej
wielokrotności wyrażenia h/2π
3.Wypromieniowanie lub pochłanianie kwantu
następuje wtedy, kiedy elektron przeskakuje z
jednej dozwolonej orbity na drugą.
Częstotliwość wyemitowanego (pochłoniętego)
promieniowania jest taka, że ΔE = hν

Mimo rozwoju wiedzy o budowie atomu, nadal aktualne jest

stwierdzenie, że każdy atom składa się z dwóch obszarów:

•dodatnio naładowanego jądra i znajdującej się poza nim
•ujemnie naładowanej sfery elektronowej

Budowa atomu zaproponowana przez Nielsa Bohra
była niewątpliwie wielkim przełomem myślowym w
dziejach nowożytnej fizyki.

Największym sukcesem bohrowskiej koncepcji

budowy atomu było to, że tłumaczyła, dlaczego w
ogóle atomy mogą istnieć. Sformułowany przez
Rutherforda kilka lat wcześniej model planetarny był
przecież całkowicie absurdalny.

Przy ocenie modelu Bohra należy mieć w pamięci

kontekst historyczny, w którym on powstawał. Przed
Bohrem ludzie zupełnie nie wiedzieli, dlaczego
atomy mogą istnieć i jakie prawa nimi rządzą.

Bohr był pierwszym fizykiem atomistycznym, który

odważył się powiedzieć, że prawa fizyki klasycznej
nie są absolutne i nie muszą obowiązywać.

Przed nim takiego samego kroku dokonał tylko

Albert Einstein, odrzucając postulat absolutnego
czasu.

To właśnie dzięki odwadze Nielsa Bohra otwarte

zostały drzwi na nieograniczony ocean nowych
możliwości – fizykę kwantową.