Kolosy

Memnona

Pięknie rzeźbione sceny czy posągi w grobowcach
i świątyniach tworzono według ścisłych zasad.
Artystów w starożytnym Egipcie obowiązywały
trzy sposoby ukazywania postaci, zależnie od
tego, do jakiej grupy społecznej należała
przedstawiana

osoba.

Wyobrażenia

bóstw,

władców i wysokich urzędników pokazywano w
pozycji siedzącej, stojącej lub kroczącej i w tak
zwanej bezczasowej młodości: jako osoby młode i
piękne; w tej grupie nie wolno było ukazywać
starzenia się ciał ani wad urody. Urzędnicy
przedstawiani byli swobodniej, tak jak wyglądali w
rzeczywistości, z przedmiotami oznaczającymi
wykonywany przez nich zawód. Prostych ludzi
ukazywano w czasie wykonywania pracy.

Do sławnych rzeźb staroegipskich należą Kolosy
Memnona – dwa gigantyczne posągi faraona
Amenhotepa III, który rządził Egiptem w XIV w.
p.n.e. Przedstawiają one władcę siedzącego na
tronie. Jak głosi podanie, posągi te wzniesiono na
rozkaz Memnona, mitycznego władcy sąsiadującej
z Egiptem Etiopii. Każdy z nich wyrzeźbiony jest w
bryle różowawożółtej twardej skały (kwarcytu), ma
prawie 16 m wysokości, 3 m szerokości i waży
ponad 700 ton. Kolosy Memnona stoją w pobliżu
Teb Zachodnich.

Z

Kolosami

Memnona

wiąże

się

pewna

ciekawostka. W 27 roku p.n.e. trzęsienie ziemi
uszkodziło jeden z posągów, który od tej pory
zaczął codziennie o świcie wydawać dźwięki. W
rzeczywistości trzęsienie ziemi spowodowało w
nim pęknięcia. Poranne powietrze, rozgrzewające
się

pod

wpływem

wschodzącego

słońca,

przepływając przez szczeliny, wydawało jęk
przypominający

śpiew.

Gdy

posąg

został

naprawiony, śpiew ustał.

Kolosy Memnona to dwa gigantyczne posągi faraona Amenhotepa

III,

który władał Egiptem w XIV w. p.n.e.

S

Z

T

U

K

A

S

T

A

R

O

Ż

Y

T

N

E

G

O

E

G

I

P

T

U