2. Grunty Budowlane –
2. Grunty Budowlane –
Charakterystyka Geotechniczna
Charakterystyka Geotechniczna
Charakterystyka
Podstawowych Właściwości
Fizycznych Gruntu
Cechy Określające Przydatność
Gruntu Jako Materiału
Budowlanego Na Konstrukcje
Ziemne i Ośrodka, w Którym
Wykonywane Są Wykopy
Produkty wietrzenia skał oraz frakcje
uziarnienia gruntów
Produkty wietrzenia lub rozdrobnienia skały
pierwotnej
Nazwa
frakcji
i ich wymiary
Wietrzenie
fizyczne
Wietrzenie
chemiczne
Rozdrobnienie
mechaniczne
przy
transporcie
Bloki
kamienne i
głazy
ostrokrawędzi
ste
-
głazy otoczone
i otoczaki
Kamienista
(ƒ
k
)
powyżej
40 mm
Okruchy
ostrokrawędzi
ste
nie zwietrzałe
okruchy
ostrokrawędziste
okruchy
obtoczone
Żwirowa (ƒ
ż
)
40 ÷ 2 mm
Ziarna
ostrokrawędzi
ste
kryształy
odporne na
wietrzenie
ziarna
obtoczone
Piaskowa
(ƒ
p
)
2÷0,05
mm
drobne kryształy
skały pierwotnej
mączka skalna
powstała przy
obtaczaniu
ww. okruchów
Pyłowa (ƒ
π
)
0,05÷0,000
2 mm
minerały iłowe
bardzo drobne
cząstki mączki
skalnej o
wymiarach
poniżej 0,002
mm
Iłowa (ƒ
i
)
poniżej
0,0002 mm
Frakcja
piaskow
a
Frakcja
pyłowa
Frakcja
iłowa
FRAKCJE UZIARNIENIA
GRUNTÓW
CHARAKTERYSTYKI
CHARAKTERYSTYKI
UZIARNIENIA
UZIARNIENIA
Ziarna i cząstki gruntu dzielone są wg wielkości na
grupy
zwane
frakcjami.
Wyróżniamy
pięć
następujących frakcji:
kamienista o ziarnach d >
25 mm
żwirowa o ziarnach
d = 25 – 2
mm
piaskowa o ziarnach
d = 2 – 0,05
mm
pyłowa o cząstkach
d = 0,05 –
0,002 mm
iłowa o cząstkach
d < 0,002
mm
Uziarnienie gruntu (skład granulometryczny)
określa się procentową zawartością poszczególnych
frakcji w stosunku do ciężaru całej próbki badanego
gruntu.
Wykres uziarnienia (krzywe uziarnienia)
sporządza się
po wykonaniu analizy granulometrycznej (metodą sitową lub
sitowo-aerometryczną)
i obliczeniu procentowych zawartości masy ziaren i cząstek.
F r a k c j e
iłowa
pyłowa
piaskowa
żwirowa
kam.
średnica zastępcza ziarna (cząstki) – d, mm
0
,0
0
1
0
,0
1
0
,
1
1
1
0
1
0
0
zaw
arto
ść
zia
rn
(cz
ąste
k)
o ś
re
dn
icy mn
ie
jsz
ej
niż
d
100%
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
40
50
100%
90
80
70
60
30
20
10
0
7
6
5
4
3
2
1
f
k
f
ż
f
p
f
f
i
x
dx
Z wykresów krzywych uziarnienia można
wyznaczyć:
procentowe
zawartości
poszczególnych
frakcji
(niezbędne do określenia rodzaju gruntu),
średnice cząstek d
10
, d
30
, d
60
(niezbędne do
określenia
wskaźników
uziarnienia
gruntu)
oznaczające średnice cząstek, które wraz z
mniejszymi stanowią 10, 30, 60 %.
Uziarnienie gruntu charakteryzują dwa
wskaźniki:
wskaźnik
krzywizny
uziarnienia:
60
10
2
30
d
d
d
C
wskaźnik różnoziarnistości
(uziarnienia gruntu)
10
60
d
d
U
Zależnie od wskaźnika różnoziarnistości grunty
dzieli się na:
równoziarniste
gdy 1 ≤ U ≤ 5 (np. piaski
wydmowe, lessy),
różnoziarniste
gdy 5 ≤ U ≤ 15 (np.
gliny holoceńskie),
bardzo różnoziarniste
gdy U > 15 (np. gliny
zwałowe, pospółki).
Grunt jest dobrze uziarniony, jeżeli:
C = 1 ÷ 3, a U > 4 dla żwirów lub U > 6 dla
piasków
Parametry Opisujące
Parametry Opisujące
Własności
Własności
Fizyczne
Fizyczne
Cechy fizyczne gruntu można podzielić na
podstawowe
i
od nich
pochodne.
Do podstawowych
cech fizycznych gruntów zalicza
się:
wilgotność w
gęstość właściwą
ρ
s
gęstość
objętościową ρ
cechy te oznaczane są na podstawie badań
laboratoryjnych
stopień zagęszczania I
D
i wskaźnik
zagęszczania Is
Do pochodnych cech fizycznych gruntu
zalicza się:
gęstość objętościową szkieletu
gruntowego ρ
d
porowatość
n
i
wskaźnik
porowatości e
wilgotność całkowitą w
r
i stopień
wilgotności S
r
wskaźnik plastyczności I
P
stopień
plastyczności I
L
CECHY OKREŚLAJĄCE PRZYDATNOŚĆ GRUNTU JAKO
MATERIAŁU BUDOWLANEGO NA KONSTRUKCJE ZIEMNE
Cechy wpływające na wymiary
i rozwiązania konstrukcyjne
budowli ziemnych
Cechy charakteryzujące
podatność gruntu
na zagęszczanie
• wytrzymałość na
ścinanie
• ściśliwość
•
przepuszczalność
(zdolności
filtracyjne)
• uziarnienie
gruntu
• wilgotność
gruntu
• urabialność
gruntu
Parametry Plastyczności Gruntów
Parametry Plastyczności Gruntów
Plastycznością
nazywa się zdolność gruntu do
poddawania
się
trwałym
(nieodwracalnym)
odkształceniom przy stałej objętości, bez pęknięć i
kruszenia się. Cechę tę wykazują tylko te grunty,
które zawierają w swoim składzie cząstki minerałów
ilastych.
Wskaźnik plastyczności I
P
jest to różnica pomiędzy
granicą płynności i granicą plastyczności (zakres
wilgotności wyznaczony granicami), oznacza ile wody
w procentach (w stosunku do masy szkieletu)
wchłania dany grunt przy przejściu ze stanu
półzwartego w półpłynny.
P
L
P
w
w
I
gdzie:
w
P
- granica plastyczności,
w
L
- granica płynności.
Stopień plastyczności I
L
jest to stosunek różnicy
wilgotności
naturalnej
danego
gruntu
i
granicy
plastyczności do różnicy granicy płynności i granicy
plastyczności. Wskaźnik ten określa, jaką konsystencję ma
badany grunt oraz odzwierciedla właściwości gruntu w
stanie in situ.
P
L
P
n
L
w
w
w
w
I
Wykres stanów
gruntu
Wilgotność, %
Stan gruntu
Konsystencja
Wskaźnik plastyczności
I
P
=w
L
-w
P
plastyczna
płynna
zwarta
zwarty
p
ó
ł
zw
a
rt
y
twardo
plastyczny
plastyczny
miękko
plastyczny
płynny
w
L
w
P
w
S
G
ra
n
ic
a
p
ły
n
n
o
śc
i
w
=
w
L
w
=
w
p
+
0
,5
0
I
p
w
=
w
p
+
0
,2
5
I
p
G
ra
n
ic
a
sk
u
rc
zu
w
=
w
s
G
ra
n
ic
a
p
la
st
yc
zn
o
śc
i
w
=
w
p
Poszczególne stany gruntu stanowią określone
konsystencje
Rozróżnia
się
trzy
konsystencje
gruntów spoistych:
płynną
- grunt zachowuje się jak ciecz i nie ma
prawie żadnej wytrzymałości
plastyczną
- odkształca się przy pewnym
nacisku, nie ulega przy tym spękaniom i
zachowuje nadany mu kształt
zwartą
- odkształca się dopiero przy dużych
naciskach, przy czym odkształceniom towarzyszą
spękania
ZAGĘSZCZALNOŚĆ GRUNTU
ZAGĘSZCZALNOŚĆ GRUNTU
Podatność gruntu na zagęszczanie określona
jest
w znormalizowanej próbie Proctora. Z
badania określa się
wilgotność optymalną
(w
opt
)
wbudowywanego gruntu w nasyp,
przy której osiąga się
maksymalną
wartość gęstości objętościowej gruntu
(ρ
ds
).
Próbę Proctora wykonuje się zarówno
dla gruntów spoistych jak i niespoistych. Dla
gruntów
niespoistych,
a w szczególności piasków wykonuje się
także badania w aparacie widełkowym, z
których otrzymuje się graniczne wartości
zagęszczenia
i
maksymalną
gęstość
objętościową suchej masy
(ρ
dmax
)
oraz
minimalną gęstość objętościową suchej
masy
(ρ
dmin
).