Triak

Zakres pracy, struktura,

symbol.

Autor: Mateusz Dymski
I A

Czym jest triak?

• Triak, element półprzewodnikowy należący do

rodziny tyrystorów. Ma pięciowarstwową strukturę
n-p-n-p-n, pod względem funkcjonalnym jest
odpowiednikiem dwóch tyrystorów połączonych
antyrównolegle (przeciwsobnie i równolegle).

• Triak ma trzy końcówki, 2 anody A1 i A2 oraz

bramkę G. Triaki przewodzą prąd zmienny w obu
kierunkach, a napięcie przełączania regulowane
jest prądem bramki. Używane są jako łączniki
dwukierunkowe, przekaźniki oraz regulatory mocy.

Uproszczoną strukturę blokową

przedstawia poniższy rysunek.

Charakterystyka

triaka

• charakterystyka triaka jest

symetryczną względem początku
układu charakterystyką tyrystora

Zakresy pracy triaka

Są cztery podstawowe zakresy pracy. Przedstawia je poniższy

rysunek:

Zakresy pracy c.d.

• Najczęściej triaki pracują w ćwiartce I i III (QI,

QIII), gdzie zasilanie bramki ma tą samą

polaryzację co końcówka robocza (MT).

Optymalna czułość bramki wynikająca ze

struktury wewnętrznej triaków przypada właśnie

na QI i QIII.

Jeżeli jednak praca w tych zakresach nie jest

możliwa, kolejnym korzystnym zakresem pracy są

ćwiartki QII i QIII (bramka jest zasilana ujemnymi

impulsami).

• Zazwyczaj czułość bramki jest w przybliżeniu taka

sama w QI i QII jednak w QII czułość prądu

załączania jest niższa. Dlatego też, trudno jest

załączyć triaki w ćwiartce QII kiedy prąd końcówki

roboczej (głównej z ang. main terminal MT) ma

małą wartość.

• Czułość bramki jest najniższa w ćwiartce QIV,

dlatego należy unikać pracy w np. QI i QIV.