PARAZYTOLOGIA
LEKARSKA
1. PIERWOTNIAKI
(PROTOZOA)
Zbigniew Pokora
Aksonema
– zespół włókienek osiowych wzmacniających strukturę
cytoplazmy, aksonemy dość dobrze są widoczne w trofozoicie Giardia
intestinalis.
Aksostyl
– sztywna pałeczka osiowa, wzmacniająca strukturę cytoplazmy
u Trichomonadida.
Amfizoiczny organizm
to organizm zdolny istnieć zarówno w fazie
wolnożyjącej, jak i pasożytniczej, przykładami pełzaki rodzajów Naegleria,
Acanthamoeba, Balamuthia.
Antroponoza
– parazytoza człowieka, która nie jest przenoszona na
zwierzęta.
Antropozoonoza
– parazytoza wywoływana u człowieka przez patogeny w
zasadzie swoiste dla zwierząt (przykładem włośnica).
Autogamia
to proces płciowy u orzęsków polegający na łączeniu się
haploidalnych jąder pochodzących z tego samego osobnika.
Bradyzoit
to, obecne we wnętrzu cysty, stadium troficzne Toxoplasma
gondii, morfologicznie podobne do tachyzoitu, różniące się jednak
wolniejszym czasem generacji (czasem niezbędnym dla podwojenia liczby
komórek), większą opornością na działanie pepsyny i wyższą zawartością
cukrów złożonych.
Choroba infekcyjna
(morbus infectionis) to choroba zakaźna powodowana
przez mikroorganizmy (wirusy, riketsje, bakterie, grzyby).
Choroba inwazyjna
to natomiast choroba zakaźna o etiologii pasożytniczej.
Ciało sierpowate
(aparat parabazalny) – fragmenty mikrotubularnego
szkieletu tarczy przyssawkowej widoczne w cystach Giardia.
Endopoligenia
– forma rozmnażania bezpłciowego obecna w cyklach
niektórych Apicomplexa, polegająca na wytwarzaniu w obrębie trofozoitu
macierzystego więcej niż dwóch komórek potomnych.
Endodyogenia
– forma bezpłciowego rozmnażania Toxoplasma gondii, polegająca
na wytworzeniu w obrębie trofozoitu macierzystego 2 komórek potomnych.
Kariosom
(endosom) to skupienie chromatyny w środkowej części jądra
niektórych pierwotniaków, którego kształt i wielkość może mieć znaczenie
diagnostyczne (różnicowanoie pełzaków).
NIE MYLIĆ Z KINETOSOMEM.
Hemozoina
– pozostałości polimeru heminy, związanego z beta-hematyną,
która powstaje w wodniczce pokarmowej endoerytrocytalnych schizontów
zarodźców (Plasmodium spp.).
Hipnozoit
– obecne w hepatocytach stadium spoczynkowe Plasmodium vivax, P.
ovale, inicjujące wtórną schizogonię endoerytrocytalną.
Hydrogenosom
– organellum obecne w komórkach niektórych beztlenowych
pierwotniaków (Entamoeba histolytica, Trichomonas spp.,
ale nie Giardia
),
zawierające liczne enzymy oksydoredukcyjne szlaku transportu elektronów.
Kariomastigonty
– kompleksy złożone z 1 jądra komórkowego i 4 wici,
charakterystyczne dla wiciowców rzędu Diplomonadida, zwykle w trofozoicie
tych pierwotniaków obecne są 2 kariomastigonty ułożone w symetrii osiowej,
jak u Giardia intestinalis.
Kinetoplast
(=blefaroplast) – organellum obecne w pobliżu kinetosomu u
wiciowców rzędu Kinetoplasmida, stanowiące część dużego mitochondrium
.
Kinetoplasty widzieliście w preparatach trofozoitów Trypanosoma (forma
trypomastigota) i Leishmania (forma promastigota).
Kompleks apikalny
– charakterystyczny dla Apicomplexa aparat,
składający się z pierścienia szczytowego (apikalnego), konoidu i roptrii;
razem z włókienkami subpellikularnymi wzmacnia przedni biegun komórki,
ułatwiając wnikanie pasożyta do komórki żywiciela, obecne w kompleksie
roptrie wykazują ponadto aktywność sekrecyjną, produkowane przez nie
kinazy serynowo-treoninowe zdolne są modyfikować replikację pasożyta,
przez skracanie fazy duplikacji jego komórek, a także interferować ze
ścieżkami sygnalizacyjnymi w komórce żywiciela, zakłócając wytwarzanie w
niej, zagrażającej temu patogenowi, interleukiny 12.
Kosta
– element cytoszkieletu u Trichomonadida, biegnący równolegle do
podstawy błony falującej.
Lekooporność
– zdolność szczepów mikroorganizmów/pasożytów do przeżycia
i ewentualnego namnażania się w obecności leku, stosowanego w stężeniach,
które normalnie je niszczą lub powstrzymują ich rozmnażanie się.
Limax
– nieprecyzyjne i chyba nieuzasadnione określenie pełzaków
amfizoicznych.
Malaria
– w różnicowaniu klinicznym warto pamiętać o takich kryteriach jak:
okres wylęgania schorzenia, periodyka ataku (w godzinach), czas trwania
pierwszego ataku (w tygodniach), czy czas trwania nawrotów choroby
(miesiące/lata).
W różnicowaniu laboratoryjnym, opartym na analizie barwionego rozmazu krwi,
należy zwracać uwagę zwłaszcza na: zmianę morfologii zarażonych krwinek,
wielkość i liczbę trofozoitów w krwince, liczbę merozoitów powstałych z
pojedynczego schizonta, morfologię i barwę pigmentu w dojrzałym schizoncie,
czas pojawiania się we krwi obwodowej, wielkość, kształt i względną liczebność
gametocytów; różnicowanie na makro- i mikrogametocyty nie ma praktycznego
znaczenia.
Merogonia
– forma schizogonii, polegająca na tworzeniu merozoitów ze
stadium meronta.
Oocysta
– powstałe w efekcie gametogonii stadium rozwojowe Apicomplexa,
zawierające zygotę, która po sporogonii tworzy sporozoity.
Patogenność
– zdolność patogena do wywoływania określonych zmian
patologicznych lub chorób;
POLSKI ODPOWIEDNIK – CHOROBOTWÓRCZOŚĆ
.
Pelta
– mikrotubularna struktura powiązana z przednią częścią aksostylu u
Trichomonadida
.
Piroplazmy
– pierwotniaki (Apicomplexa) rzędu Piroplasmida, pasożytujące w
erytrocytach i limfocytach kręgowców, będących żywicielami pośrednimi,
ostatecznymi żywicielami są kleszcze; tu należy rodzaj Babesia.
Plamki Maurera
(ang. Maurer’s dots) – obecne w erytrocytach zarażonych
Plasmodium falciparum.
Plamki Ziemanna
(ang. Ziemann’s dots) – obecne w erytrocytach zarażonych
Plasmodium malariae.
Precysta
– jak nazwa wskazuje, zaokrąglona forma trofozoitu, poprzedzająca
stadium cysty.
Plamki Schuffnera
(ang. Schuffner’s stippling) – obecne w erytrocytach
zarażonych Plasmodium vivax, ale także P. ovale.
Pseudocysta
– skupisko trofozoitów w komórce żywiciela lub otoczone jego
tkanką;
widzieliście na prezentowanych slajdach pseudocysty Toxoplasma gondii i
Trypanosoma cruzi.
Schizogonia
– forma bezpłciowego rozmnażania w cyklach Apicomplexa,
polegajaca na synchronicznym, powtarzalnym podziale komórki.
Species inquirenda
– gatunek o niejasnym stanowisku systematycznym,
przykładem Pneumocystis carinii, obecnie w większości opracowań gatunek
włączany do grzybów drożdżopodobnych, chociaż w porządnych podręcznikach
parazytologii lekarskiej tradycyjnie omawiany razem z pierwotniakami.
Tachyzoit
– intensywnie odżywiające się i dzielące stadium rozwojowe
(troficzne) Toxoplasma gondii.
Wirulencja
– zdolność patogenów do wnikania, rozmnażania się i wywoływania
objawów chorobowych w zakażonym/zarażonym ustroju;
POLSKI ODPOWIEDNIK –
ZJADLIWOŚĆ
.
Wrota inwazji
(porta invasionis) – miejsce wtargnięcia pasożyta do organizmu
żywiciela.
Zakażenie
(infectio) – wnikanie i rozwój biologicznego czynnika
chorobotwórczego (wirusy, riketsje, bakterie, grzyby) w ustroju człowieka lub
zwierzęcia;
NIE MYLIĆ Z ZARAŻENIEM
(chociaż w angielskim termin infection
stosowany jest rutynowo w obu kontekstach).
Sporocysta
– stadium rozwojowe Apicomplexa, wewnątrz którego rozwijają się
sporozoity, będące inwazyjnymi dla żywiciela pośredniego; z reguły sporocysta
znajduje się wewnątrz oocysty.
Sporogonia
– końcowy etap rozmnażania płciowego Apicomplexa, polegający na
wielokrotnym podziale zygoty, przy czym pierwszy jej podział jest redukcyjnym.
Zoonoza
– częsta u ludzi i innych kręgowców choroba zakaźna, która jest
naturalnie przenoszona między zwierzętami i ludźmi. Wyróżnia się:
zooantroponozę (żródłem zakażenia/zarażenia zwierząt są
drobnoustroje/pasożyty ludzi), antropozoonozę (źródłem zakażenia/zarażenia
ludzi są drobnoustroje/pasożyty zwierząt), amfiksenozę (infekcja/inwazja u
ludzi i zwierząt przenoszona w obie strony). W klasyfikacji zoonoz, opartej na
typie cyklu życiowego czynnika sprawczego (etiologicznego) wyróżnia się: 1)
bezpośrednią zoonozę (zoonoza bezpośrednio przenoszona między
kręgowcami lub przez przenosiciela mechanicznego,
przykładem włośnica
);
2) cyklozoonozę (w cyklu rozwojowym czynnika etiologicznego występuje
więcej niż jeden gatunek kręgowca, brak jest bezkręgowca,
przykładem
tasiemczyce jelitowe (teniozy), bąblowice, cenuroza, cysticerkoza
); 3)
metazoonozę (w cyklu rozwojowym czynnika etiologicznego występuje
bezkręgowiec, w którym zachodzi namnażanie i/lub rozwój, przykładem
schisotosomozy i inne trematodozy
); 4) saprozoonozę (część cyklu
rozwojowego czynnika etiologicznego zachodzi poza organizmem
zwierzęcym,
przykładem glistnice, włosogłówczyca
).
Zarażenie
(invasio) – termin obejmujący zarówno proces zarażania, jak i stan
zarażenia, stosowany w odróżnieniu od zakażania i zakażenia dla określania
rozprzestrzeniania się i chorobotwórczego działania pierwotniaków i pasożytów
tkankowych.