PŁYNOTERAPIA

Bilans wodny

Pobór wody

1.woda

spożywana:



płyny

1500 ml



woda z pokarmów

stałych

700 ml

. woda

oksydacyjna

300ml

Razem 2500ml

Utrata wody

z moczem

1500ml

perspiratio

insensibilis



utrata przez płuca

300ml



utrata przez skórę

600ml

. z kałem

100ml

Razem 2500ml

Woda oksydacyjna

Woda oksydacyjna
W czasie spalania:
100 węglowodanów powstaje 60 ml wody oksydacyjnej
100g tłuszczów powstaje 110 ml wody oksydacyjnej
100g białek powstaje 44 ml wody oksydacyjnej

Dla ustroju najważniejsze jest

zachowanie wolemii

Wszystkie procesy zyciowe

zachodzą

w środowisku wodnym

Dobowe zapotrzebowanie na wodę

Pierwsze 10 kg masy ciała 100 ml/kg
Następne 10 kg masy ciała 50 ml/kg
Na każdy następny kilogram 20 ml/kg

Przy założeniu, że: utrata poprzez parowanie
w warunkach fizjologicznych wynosi:

15 x masa ciała = ilość (w ml) wody utraconej

drogą perspiratio insensibilis

Dobowe, podstawowe

zapotrzebowanie na płyny i

elektrolity u dorosłego/kg m.

Woda

30 – 35 ml.

Sód

1 – 2 mmol

Potas

0,5 – 1 mmol

Chlor

1 – 2 mmol

I. W przypadku gorączki należy
dodać:

ok. 500 ml na każdy

C > 37

II.Chorym oparzonym należy dodać to, co tracą
przez uszkodzoną skórę:

utrata (ml/h) =
= (25 + powierzchnia oparzenia w %) x BSA (m

)

III. Chorym z niedrożnością

należy uzupełnić

utratę wynikającą z przechodzenia wody
do “trzeciej przestrzeni”, uwzględniając
skład jonowy traconych płynów.

Niedostrzegalna utrata

wody podczas operacji



Operacje ortopedyczne

150-200 ml/h



Operacje brzuszne

250-350 ml/h



Operacje na kl.piersiowej

450-500 ml/h



Duże operacje brzuszne

450-500 ml/h

Objętość dobowa oraz stężenie poszczególnych

jonów w wydzielinach i wydalinach przewodu

pokarmowego

objętość

HCO

ślina

sok
żołądkowy

żółć

sok
trzustkowy

1500

2500

500

700

10-15

20-90

130-155

110-150

15-20

5-15

4-8

3-10

10-40

20-150

80-110

40-90

2-10

25-40

70-110

Wymioty



zasadowica



hipochloremia



hipokaliemia



hiponatremia

Biegunka



kwasica



hiperkaliemia



hiperchloremia

(utrata HCO

)



hipernatremia



PŁYNY KRYSTALOIDOWE



.IZOTONICZNE



.HIPERTONICZNE



II. PŁYNY KOLOIDOWE



.DEKSTRANY



.ŻELATYNY



.HES



.ALBUMINY, BIAŁKA OSOCZA



KREW I PREPARATY KRWIOPOCHODNE

Krystaloidy



Są płynami z wyboru w początkowej fazie
wyrównywania niedoborów lub przy utracie
<20%



Pod

względem

zawartości

czynników

nieorganicznych skład chemiczny podobny do
składu chemicznego osocza



5% Glu jest równomiernie dystrybuowana w
obrębie całkowitej wody w organizmie(łatwo
przechodzi

przez

wszystkie

przedziały

płynowe),

jest

więc

nieskuteczna

zastępowaniu utrat objętości śródnaczyniowej.

Izotoniczne

1ml krwi utraconej = 3ml krystaloidu
czas redystrybucji po podaniu i.v. 20-40 min.- po

jego upływie w przestrzeni śródnaczyniowej
pozostaje 20% podanej objętości, pozostała część
gromadzi się w tkankach o dużej podatności, co
może spowodować: obrzęk tkanki łącznej i skóry
(pogarsza

utlenowania,

opóźnia

gojenie

,zwiększa stopień uwodnienia płuc (zwiększenie
wentylacji mech., wzrost powikłwń płucnych, a
nawet obrzęk płuc)



płyn Ringera



0.9% NaCl



PWE

rystaloidy

0,9% NaCl ; PWE ; Pł.żołądkowy;

Pł.Ringera



podstawowe płyny w wyrównywaniu

hipowolemii



osmolarność 270 - 300 mOsm/l,skład

zbliżony do płynu śródmiąższowego,pH-7,4



są płynami z wyboru w początkowej fazie

wyrównywania niedoborów lub przy

utracie krwi nie przekraczającej 20%

Hipertoniczne

przywracają obj. Krwi krążącej na podstawie efektu

osmotycznego:

7.5% NaCl daje ok. 30 min. zwiększenie obj.

Śródnaczyniowej 7 razy przekraczające ilość podaną.

Przesunięcia płynowe z przestrzeni śródkomórkowej do

śródmiąższowej i śródnaczyniowej

Powodują: wzrost ciś tęt.
Zwiększenie rzutu serca

Obwodowe rozszerzenie naczyń (osmoreceptory
w krążeniu płucnym)

Wzrost przepływu w krążeniu trzewnym, nerkowym,

wieńcowym)

Zmniejszenie ciś. Śródczaszkowego

Hipertoniczny roztwór

NaCl(7,5%) w

resuscytacji



Podanie niewielkiej objętości w

krótkim czasie - szybki przyrost

objętości

śródnaczyniowej,kosztem

płynu śródkomórkowego

( 2400

mOsm/kg H2O )



dawka - 4ml/kg w ciągu 5 min.,

co powoduje przyrost

objętości, 8 - 12 ml/kg

Hipertoniczny roztwór

NaCl(7,5%) w

resuscytacji



30-minutowe zwiększenie objętości

śródnaczyniowej 7x większe od

podanei objętości



wzrost ciś. Tęt., rzutu serca,

obwodowe rozszerzenie naczyń-

osmoreceptory w krążeniu

płucnym

Roztwory

koloidowe

Dekstran

10% 40 tys

ciś onkotyczne 68 mmHg - wywołuje

odwodnienie przestrzeni

pozanaczyniowej

500 ml daje przyrost objętości

po 1h 750 ml

2 h 1000 ml

4 h 250 ml

Roztwory

koloidowe

Dekstran 6 % 70 tys.



Ciś.onkotyczne nieznacznie tylko wyższe

od osocza



przyrost objętości równy objętości podanej



dłużej utrzymuje się w krążeniu niż

dekstran 40



wskazany we wstrząsie hipowolemicznym

i w profilaktyce p/zakrzepowej

Roztwory

koloidowe

Dekstran

10% 40 tys



zwiększa rzut serca



zmniejsza lepkość krwi



zmniejsza agregację i adhezję płytek



korzystnie działa na mikrokrążenie

dawka 1-1,5 g/kg m.c.- dłuższe podawanie

ryzyko wydłużenia czasu krzepnięcia

Roztwory

koloidowe

Dekstrany - objawy uboczne



wstrząs anafilaktyczny

(reakcja

krzyżowa z antygenem polisacharydowym

bakterii)

zapobieganie -

podanie haptenu-PROMITEN(20

ml),bezpośrednio przed przetoczeniem.



Obecność dekstranu

we krwi może

fałszować wyniki glukozy,białka,a także

utrudniać wykonanie próby krzyżowej

HES



Hydroksyetylowana skrobia-
syntetyczny polimer uzyskiwany z
amylopektyny



Ogranicza aktywność komórek
śródbłonka : zmniejsza stopień
pszepuszczalności, zmniejsza
adherencję leukocytów



Szybciej niż albuminy obniża
zapotrzebowanie na aminy presyjne



Powikłania: zaburzenia krzepnięcia,
świąd, rzadko reakcja anafilaktyczna

Hydroksyetylowana

skrobia

HAES Plasmasteril



Plasmasteril

wysokocząsteczkowy roztwór

skrobi



HAES 6% i 10%

niskocząsteczkowy roztwór

skrobi

Hydroksyetylowana

skrobia

HAES Plasmasteril



Syntetyczny polimer z amylopektyny



ulega degradacji do mniejszych

fragmentów(50 kD) i eliminacji

nerkowej lub dalszej przemiany do

glukozy



efekt utrzymuje się do 24 h



szybciej niż albuminy obniża

zapotrzebowanie na aminy presyjne

Preparaty skrobi

c.cz.

ciś.onk.

mmHg

przyrost

objętości

wydala

dawka

Plasmasteril 450

tys.

obj.

podana

nerki

1,2

g/kg

6%HAES

200

tys

obj.

podana

nerki

1,2

g/kg

10%HAES

200

tys

30%

większa

nerki

2g/kg

c.cz.

ciś.onk.

mmHg

przyrost

objętości

wydala

dawka

Plasmasteril 450

tys.

obj.

podana

nerki

1,2

g/kg

6%HAES

200

tys

obj.

podana

nerki

1,2

g/kg

10%HAES

200

tys

30%

większa

nerki

2g/kg

Albuminy



Duży koszt



Nie ma badań klinicznych
potwierdzających związek z mniejszą
śmiertelnością czy ilością powikłań



W hipoalbuminemii

ALBUMINA

PRZETOCZENIE:

100 ml 25% wzrost obj.osocza o 450

500 ml 5% „ „ „ o 250

Spadek poziomu Albumin poniżej 2,5 g

% to 4x więcej powikłań i 6 x większa

śmiertelność

ALBUMINA



Syntetyzowana

w wątrobie 180 - 300

mg/kg/dobę



w 60% obecna w przestrzeni

zewnątrzkomórkowej

ciśnienie onkotyczne

5% 20 mmHg

20% 80 mmHg

25% 100 mmHg

Żelatyny



Uzyskiwane z hydrolizy białek bydlęcych-
kolagenu



Zawierają roztwory żelatyn w soli fizjologicznej



Tani



Wykazuje słabszy efekt osmotyczny i krócej
pozostaje w krążrniu niż dekstran i HES



Nie działa przeciwzakrzepowo



Do 30% === płyny



>> 30%=== krew( dostarczanie tlenu do tkanek)

Roztwór ŻELATYNY -

Gelafundin



Stosunkowo tani



Wykazuje słabszy efekt osmotyczny i

krócej pozostaje w krążeniu niż

Dekstran i HES



Względnie bezpieczny u chorych z

niewydolnością krążenia



W całości wydalany przez nerki

Charakterystyka

farmakologiczna roztworów

koloidów

Przyros

objętoś

Czas

pozosta

wa-nia

krążeniu

Hamowa

nie

Kaskady

krzepnięc

Efekt

reologicz

Reakcja

anafilaks

Osocze

Albumina

Żelatyna

Dekstran

+++

HES

+++

Roztwory bezelektrolitowe

5% glukoza



łatwo przechodzą przez wszystkie

przedziały płynowe



nie nadają się do uzupełniania

hipowolemii



stosowane w odwodnieniu,kiedy utrata

wody przewyższa utratę elektrolitów

Ustrój broni stałej osmolalności

płynów ustrojowych

Każdy wzrost ciśnienia osmotycznego osocza powoduje
odwodnienie komórek. Błony komórkowe są przepuszczalne
dla wody.

Ustrój dąży do stałego składu elektrolitowego
przestrzeni wodnych

Płyny ustrojowe są elektroobojętne,
czyli suma K

= suma A

w danym płynie.

Jest to możliwe dzięki właściwościom
półprzepuszczalnych błon komórkowych
i pomp błonowych

Badanie pacjenta



(zmiany wartości przy zmianie

pozycji ciała)



Tętno



Wskaźnik Allgowera

Badanie pacjenta



Diureza godzinowa

(spadek diurezy

utrata ok.. 6% m.c.)



OCŻ



Wypełnienie naczyń żylnych

Badanie pacjenta



Elastyczność skóry



Temperatura dystalnych części ciała



Suchość błony śluzowej



Uczucie pragnienia

(utrata ok.2% m.c)

Orientacyjne straty



Ramię: 100-800ml



Przedramię: 50-400ml



Miednica: 500-5000ml



Udo: 300-2000ml



Podudzie: 100-1000ml

Objetość utraconej

krwi

Klasa

wstrząsu wg

ATLS

(ml)

(% )

Tętno na

minutę

Oddechy

na minutę

Stan

świadomości

Spadek

ciśnienia

tetniczego

(mm Hg)

Objawy kliniczne

500

1000

<90

>90

<20

Norma

5 – 15

Blada, chłodna skóra,

pokryta potem

1250

1500

>100

>120

<30

Pobudzony

10 – 30

25 – 50

Żyły szyjne

zapadnięte,

Pragnienie,

skąpomocz, uczucie

chłodu, pobudzenie

III

1750

>150

<40

Apatyczny

30 – 60

Zaburzenia

świadomości z

szerokimi źrenicami,

bezmocz, bóle

brzucha, nudności

> 2000

> 40

Nie

wyczuwalne

>40

Splątany

Senny

>60

Az do utraty

przytomności

Postępowanie



Klasa I

- krystaloidy



Klasa II

- krystaloidy + koloidy



Klasa III

- krystaloidy+koloidy +ME



Klasa IV

- krystaloidy + koloidy +

ME +FFP + płytki

Zasady wyrównywania strat

związanych z krwawieniem

Płyn Ringera lub 0,9%

NaCl

W krążeniu pozostaje

1/5, wyrównanie

niewielkiego

krwawienia 500-1000

Roztwory koloidowe

dekstran,żelatyna,skrob

Utrzymanie obj.krwi

krążącej przy dużym

krwawieniu

Zapewnienie zdolności

przenoszenia tlenu(

Ht-

30;Hb-10 g%)

Osocze świeżo mrożone

Utrzymanie czynników

krzepnięcia

Masa płytkowa

Liczba płytek poniżej 50

tys.

Najważniejsza jest wolemia.
W przypadku krwawienia z utratą krwi < 15 %
należy przetoczyć

czterokrotną

objętość utraty

w postaci krystaloidów i koloidów.

Płynoterapia nie jest celem sama w sobie.
Należy pamiętać o istnieniu obciążenia wstępnego serca,
którego wzrost

tylko do pewnego momentu

poprawia rzut serca.

Podstawowe zasady

płynoterapii

Zapewnić dobowe

zapotrzebowanie na płyny +

zapotrzebowanie związane z

podstawową chorobą

Pokryć ponadplanowe straty

Stopniowo uzupełnić istniejące

uprzednio niedobory

Zlecając choremu płyny należy

uzyskać odpowiedź na

następujące pytania :



Czy leczenie wymaga wzmożonego

nadzoru ?



Jak długo będą wyrównywane niedobory ?



Jak długo prowadzona będzie płynoterapia?



Czy konieczna jest kaniulacja naczynia

centralnego?



Czy konieczne jest rozszerzenie

monitorowania o diurezę ,OCŻ a może jest

konieczność założenia cewnika Swana-

Ganza ?

Hipowolemia



1. Utrata krwi pełnej



W wyniku urazu:

krew może gromadzić

się w jamach ciała, jak i w uszkodzonych
tkankach (mięśnie, tkanka podskórna,
okolica zaotrzewnowa, okolice złamań)



Bez urazu:

krwawienie

przewodu

pokarmowego, pęknięcie
ciąży pozamacicznej szybciej wywoła wstrząs



pęknięcie tętniaka aorty



2. Utrata osocza

WSTRZĄS KRWOTOCZNY

Odpowiedź ustroju na krwotok

zależy od:



Objętości traconej krwi



Szybkości utraty



Wieku chorego



Stanu zdrowia chorego

WSTRZĄS KRWOTOCZNY

Odpowiedź ustroju na krwotok

jest dwufazowa:

Faza krwotoku kompensowanego

z tachykardią;zwiększonym oporem naczyń

systemowych

i utrzymanym ciśnieniem tętniczym

Faza dekompensacji

z hipotensją tętniczą i bradykardią

WSTRZĄS KRWOTOCZNY

Diagnostyka:



Pomiar

RR i tętna



Wskaźnik Allgowera

–

wstrząsowy tętno/RR s

n.0,5-0,7 w krwotoku wzrasta



OCŻ

n.4 – 12 cm H2O



PCWP

n.8-12 mmHg



Diureza godzinowa



Gradient temperatur

(rectum – paluch) różnica 3-

5 wskazuje na centralizację krążenia

WSTRZĄS KRWOTOCZNY

Leczenie

Określenie i zatamowanie krwawienia

Resuscytacja objętościowa

Resuscytacja inotropowa

Resuscytacja oddechowa

WSTRZĄS KRWOTOCZNY

–

Leczenie

Utrata Postępowanie

500-750

podłączyć kroplówkę ,skrzyżować krew

750-1000

przetoczyć HES albo żelatynę

1000-1500

przetoczyć wyjściowo HES albo żelatynę,po

po skrzyżowaniu przetoczyć krew w stosunku

1:2

1500-2000

przywrócić jak najszybciej objętość krwi

stosunek krwi do płynów 1:1

Ponad 2000

można toczyć krew jednoimienną bez krzyżówki

Leczenie wstrząsu

hipowolemicznego



Przywrócenie wymaganej

objętości krwi krążącej



Optymalny Ht



33% , Hb



11g%

WYRÓWNYWANIE

STRAT PŁYNOWYCH

Płyny „białe” :

wieloelektrolitowe;0,9%NaCl;5%glu

koza

Syntetyczne roztwory koloidowe:

10% Dekstran 40;6% Dekstran 70;

roztwór żelatyny;roztwór skrobii

Naturalne roztwory koloidowe:

albumina ludzka ;białka osocza

LECZENIE HIPOWOLEMII-

płyn elektrolitowy czy

koloidowy ?



Objętość krwi krążącej u dorosłego wynosi



6-7 % m.c.(5 l/kg m.c.)



Utrata do 25% objętości może być

kompensowana za pomocą płynów

elektrolitowych i koloidowych



Przy większej utracie krwi ( 1,5 – 2 l) niezbędne

jest przetoczenie ME,osocza św.mrożonego itp..



Przy dużej utracie krwi wskazane jest łączenie

preparatów krwiopochodnych oraz płynów

elektrolitowych i koloidowych

PŁYNY INFUZYJNE

Płyny

podstawowe

5-10% glukoza,z

dodatkiem Na i

Pokrycie

podstawowego

zapotrzebowan

Płyny

wyrównawcze

Płyn

Ringera,płyn

żołądkowy

Wyrównanie

strat płynów

Kwasica

NaHCO3;

Diuretyki

osmotyczne

10-20%

mannitol

Płyny

koloidowe

Dekstran;żelaty

na;

skrobia

hipowolemia,pr

ofilaktyka

zakrzepów

Płyny

odżywcze

AA,ETł

CŻP

Reakcje anafilaktyczne

Każdy roztwór koloidowy może

wywołać reakcję anafilaktyczną –

częstość występowania



Białka osocza 0,014%



Dekstrany 0,032%



Żelatyny 0,066%

Objawy i leczenie

odczynów anafilaktycznych

OBJAWY KLINICZNE



Reakcje skórne



Tachykardia,spadek

RR,nudności,wymioty



Wstrząs,skurcz

oskrzeli



NZK

LECZENIE



Leki

p/histaminowe



Leki

p/histaminowe +

kortykosteroidy



Reanimacja

Charakterystyka najczęściej

stosowanych płynów

infuzyjnych

Płyn

Śr.m.c

dalton

Ciś.kol-

osm.

cm H2O

Wiązanie

H2O

ml/g

subs.

Czas

działania

(h)

Wzrost

objętości

podanej

objętości

10%Deks

tran40

tys.

260

20-25

3-4

140

Dekstran

70tys

20-25

6-8

100

3%żelaty

35tys

ok. 14

3-4

albumina

69tys

14-18

100

PERFLUOROKARBONY

Węglowodory ,których atom wodoru

został zastąpiony

fluorem

(FLUOSOL)

Cechuje je :



zdolność do przenoszenia tlenu



bezbarwność



bezwonność

SZTUCZNE NOŚNIKI

TLENU

Roztwory preparatowej hemoglobiny ( SFH

)

Modyfikowana hemoglobina

Rekombinowana hemoglobina ( rHgB )

Roztwory fluorokarbonów

PREPARATY

KRWIOPOCHODNE



Osocze mrożone



Masa erytrocytarna



Koncentrat płytek krwi



Koncentraty czynników krzepnięcia



Koncentrat granulocytów



Albumina

Osmoterapia

Wymuszanie diurezy poprzez

podnoszenie osmolarności płynu

pozakomórkowego za pomocą

substancji niejonowych (mannitol)

Zastosowanie:



Profilaktyka ostrej niewydolności nerek



Wymuszanie diurezy w zatruciach



Obniżenie ciśnienia śródczaszkowego



Obniżenie ciśnienia śródocznego

D Z I Ę K U J Ę

OSOCZE MROŻONE



Uzupełnia deficyt czynników

krzepnięcia



Odwraca działanie antykoagulantów



Dostarcza naturalnych inhibitorów

krzepnięcia

w temp (-30) zachowuje swą wartość 12

miesięcy

w temp.(-20) 6 miesięcy

Zależność między grupą

krwi dawcy i biorcy osocza

BIORCA DAWCA

A A ; AB

B B ; AB

AB AB

0 0 ;A ;B ;AB

jednostka FFP - 200 ml

KREW PEŁNA



Krew pobierana na

ACD

(cytrynian sodu

+ glukoza)

może być przechowywana

24 dni



Krew pobrana na

CPD

(cytrynian+fosforan + glukoza)

może być

przechowywana do 28 dni



Krew pobrana na

SAGM

(chlorek sodu +

adenina + glukoza + mannitol)

może być

przechowywana 42 dni

IDEALNY „DAWCA”

Krwinki grupy „0”

zawieszone w osoczu

grupy „AB”

MASA ERYTROCYTARNA



Główne wskazanie to wyrównanie

poziomu hemoglobiny



przetoczenie jednej jednostki ME

powoduje wzrost HB o 1 g% ; a Ht o 3%

SFH

(stroma free hemoglobin)

erytrocyty

pozbawione otoczki



wady

:brak 2,3 DPG ; blokuje

ukł.immunologiczny;toksyczna dla nerek

MASA PŁYTKOWA



Prawidłową hemostazę zapewnia l.płytek-

70 tys do 100 tys

( cz.krwawienia-norma)



Wartość graniczna 50 tys.



Profilaktyczne podanie płytek 15-20 tys.

Płytki powinny być toczone w ciągu 6-ciu

godz. od pobrania.

Przetoczenie 1 j. powoduje wzrost o 5-10

tys.

Preparaty osoczopochodne:

albuminy, osocze

Preparaty krwi

Masywne przetoczenie to: 2,5l/h

lub 5l/24h

Objawy uboczne

przetaczania

preparatów krwi



ostra skaza krwotoczna,



ostra kwasica,



hiperkaliemia potransfuzyjna,



zatrucie cytrynianem,



niedobór 2,3DPG,



mikroembolizacja płuc,

CZĘSTOŚĆ ZAKAŻEŃ

KRWIOPOCHODNYCH wynosi

w USA



Dla hepatitis B 1 : 200 tys.

Przetoczeń



Dla hepatitis C 1 : 3 tys.



Dla HIV 1 : 100 tys.

Sód - miernik zaburzeń
równowagi wolnej wody

Stężenie tego jonu bardziej
zależy od całkowitej objętości
wody w ustroju (TBW) niż od
zasobów tego pierwiastka w
organizmie

Hipernatremia z

odwodnieniem -

najczęstsza sytuacja

Wywiady:



wymioty, biegunka



niedostateczna

podaż płynów



leki moczopędne



współistniejąca

niewydolność

nerek

Objawy

subiektywne:



wzmożone

pragnienie



osłabienie



brak apetytu



apatia



omdlenia

ortostatyczne

Hipernatremia z

odwodnieniem

Objawy kliniczne:



zmniejszenie masy

ciała



suchość błon śluzowych



zmniejszone napięcie

skóry



zmniejszone napięcie

gałek ocznych



ortostatyczne zmiany

tętna i ciśnienia



tachykardia

“

Objawy

laboratoryjne”



zwiększona

osmolalność moczu



zmniejszona diureza





mocznika,



białko





Hipernatremia z

odwodnieniem

• 1/2 deficytu uzupełnia się w 12 h

(dłużej jeżeli hipernatremia trwa kilka dni)

•

Cały deficyt uzupełnia się w 48h.

Szybsze uzupełnianie może spowodować obrzęk mózgu

Leczenie :

uzupełnia się 5% glukozą

Hipernatremia z

odwodnieniem

Moczówka prosta

( ADH) m.in. pacjenci po urazie głowy

• ośrodkowa

• nerkopochodna

Leczenie

: ADH do nosa - 5-10j. co 4-6h.

Hiponatremia z

przewodnieniem -

sytuacja stosunkowo rzadka

• zespół TUR
• Niewydolność serca,
• Niewydolność nerek (niektóre

typy),
• Niewydolność wątroby.

Występuje w następujących sytuacjach:

Hiponatremia z

prawidłową ECV-

sytuacja

częsta

Niebezpieczeństwo wiąże się z przewodnieniem
komórek

• Najczęściej problem ten dotyczy chorych
odwodnionych uzupełnianych płynami
niezawierającymi Na+

• lub pacjentów w okresie pooperacyjnym, którym
przetoczono płyny niezawierające Na+ w okresie
zwiększonej sekrecji ADH

Hiponatremia z

prawidłową lub

zwiększoną ECV

Leczenie:

Gdy nie ma objawów : stymulowanie diurezy

ograniczenie wolnej wody
(należy uzupełniać straty wynikające
z perspiratio insensibilis)

W przypadku wystąpienia objawów

- drgawek, śpiączki

(Na <120): należy przetaczać 3% NaCl, uzupełnić K+

Hiponatremia z

odwodnieniem -

częsta

sytuacja

•

biegunka,

• cukrzyca,
• stosowanie leków moczopędnych,
• odwodnienie wyrównywane płynami
niezawierającymi Na

LECZENIE HIPOWOLEMII-

płyn elektrolitowy czy

koloidowy ?



Objętość krwi krążącej u dorosłego wynosi



6-7 % m.c.(5 l/kg m.c.)



Utrata do 25% objętości może być

kompensowana za pomocą płynów

elektrolitowych i koloidowych



Przy większej utracie krwi ( 1,5 – 2 l) niezbędne

jest przetoczenie ME,osocza św.mrożonego itp..



Przy dużej utracie krwi wskazane jest łączenie

preparatów krwiopochodnych oraz płynów

elektrolitowych i koloidowych

ROZMIESZCZENIE

PŁYNÓW USTROJOWYCH

( m.c. 70

kg.)

Przestrzeń

międzykomórkowa

11 litrów(15%

m.c

Przestrzeń

wewnątrzkomórkow

28 litrów ( 40% m.

c.)

Osocze

3 litry (5%

m.c.)

Erytrocyty

2 litry

Płyn pozakomórkowy 20 %

m.c.

Płyn wewnątrzkomórkowy 40

% m.c.

Wchłanianie w jelicie

Jelito czcze

2/3

Jelito kręte

1/3

Jelito cienkie

6/7

Wchłanianie wody

Jelito grube

1/7

Niedrożność



Jelito czcze

- utrata soku żołądkowego,

żółci, soku trzustkowego, zawartości

jelita



Jelito kręte

- j.w.

Hipowolemia (utrata do „trzeciej

przestrzeni”, utrata Na, Cl, K, HCO

Niedrożność

Jelito grube

Ponieważ do okrężnicy dociera

zaledwie ok.500 ml treści,

niedrożność przez pewien czas

może nie wywoływać

poważniejszych zaburzeń.

Przetoki



Wysokie

- zasadowica,

hiponatremia



Wysokie bogate w żółć i sok

trzustkowy

- kwasica, hiponatremia



Niskie

- kwasica, hipokaliemia

Prowadzenie płynoterapii w

okresie

okołooperacyjnym zależy

od :



zapotrzebowania podstawowego



utraty śródoperacyjnej



wydzielania ADH

(należy przetaczać płyny

zawierające Na)

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62
Slide 63
Slide 64
Slide 65
Slide 66
Slide 67
Slide 68
Slide 69
Slide 70
Slide 71
Slide 72
Slide 73
Slide 74
Slide 75
Slide 76
Slide 77
Slide 78
Slide 79
Slide 80
Slide 81
Slide 82
Slide 83
Slide 84
Slide 85
Slide 86
Slide 87
Slide 88

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Szkol Wykład do Or
Szkol Ppoż środki gaśnicze
Szkol Wymagania sanit higieniczne w szpitalu
Szkol Biologiczne w środowisku pracy
Szkol Okres Pracodawcy 07 Koszty wypadków
Szkol Sposoby podawania leków w stanach nagłych
Szkol Lampy bakteriobójcze
Szkol Wymagania budynków i pomieszczeń pracy 2
Szkol Metodyka szkolenia Bhp

więcej podobnych podstron

Szkol Płynoterapia

Document Outline