TCP/IP a model

OSI

TCP/IP a model ISO / OSI



Zestaw protokołów TCP/IP nie jest w pełni zgodny z

siedmiowarstwowym modelem odniesienia OSI.



Ewidentną różnicą jest to, iż zestaw TCP/IP ma wyłącznie trzy

warstwy ponad warstwą łącza danych.



To jednak nie wszystko, bowiem zestaw protokołów TCP/IP

nie tworzy pełnej hierarchii w scisłym znaczeniu tego słowa.

Oznacz to że protokół może do realizacji swoich funkcji

wykorzystywać protokół należący do warstwy niższej bez

koniecznosci "przechodzenia" przez warstwę posrednią, na

przykład aplikacja ping korzysta z protokołu ICMP

bezposrednio bez uciekania się do mechanizmów warstwy

transportowej, a przecież protokół ten przypisany jest do

warstwy sieciowej.

TCP/IP a model ISO / OSI



Jeszcze innym przykładem niepostrzegania scisłej hierarchii w

zestawie protokołów TCP/IP jest sytuacja gdy protokół niższy

zamyka protokół wyższy bez koniecznosci komunikacji

protokołów wyższych.

TCP/IP a model ISO / OSI



Podstawowym zadaniem TCP/IP jest ułatwienie

łączenia sieci komputerowych między sobą, byłoby

jednak nirozsądne zakładać że wszystkie sieci są

niezawodne, a również nazbyt ograniczające

dopuszczać zestawianie wyłącznie połączeń

wirtualnych. Z drugiej strony, implementacja trybu

datagramowego powoduje koniecznosć wprowadzania

mechanizmów pakietów zagubionych oraz

przywracania kolejnosci logicznej pakietów

zagubionych.

TCP/IP a model ISO / OSI



Siłą napędową rozwoju TCP/IP są użytkownicy

końcowi.W przypadku modelu OSI siłą sprawczą

ewolucji mogą być wyłącznie duzi dostawcy sprzętu

komputerowego i komunikacyjnego oraz krajowe

organizacje normalizacyjne poprzez dominujących,

krajowych operatorów telekomunikacyjnych.

Konsekwencją tego stanu rzeczy jest znacznie

wolniejszy przebieg procesu zatwierdzania

siedmiowarstwowego modelu odniesienia aniżeli

zestawu TCP/IP

TCP/IP a model ISO / OSI



Z drugiej jednak strony, dyskusja siedmiowarstwowego

modelu OSI jest znacznie bardziej pogłębiona niż

TCP/IP, a to oznacza że model OSI po jego ogłoszeniu

zmienia się w mniejszym stopniu.



Można powiedzieć że zestaw protokołów TCP/IP ma

charakter do pewnego stopnia eksperymentalny tzn.



pewne protokoły składowe mogą być testowane,

niektóre z wynikiem negatywnym, a to może

powodować brak kompatybilnosci nowych wersji z

wersjami starymi, których nie zaktualizowano.

Rysunek przedstawiający graficzne

porównanie modeli OSI ISO z

TCP/IP



Funkcje spełniane przez poszczególne warstwy modelu OSI nie

pokrywają sie z funkcjami warstw modelu TCP/IP. Stąd też

poziomy warstw TCP/IP nie odpowiadają poziomom warstw

modelu OSI. Na rysunku została przedstawiona zbieżnosć

nazewnictwa warstw w obu modelach.

Zadania warstw w TCP/IP



Warstwa programów użytkowych

-

na najwyższym poziomie użytkownicy

wywołują programy użytkowe, które mają

dostęp do usług TCP/IP. Programy użytkowe

współpracują z jednym z protokołów na

poziomie warstwy transportowej i wysyłają

lub odbierają dane w postaci pojedynczych

komunikatów lub strumienia bajtów.

Zadania warstw w TCP/IP



Warstwa transportowa

- jej podstawowym

zadaniem jest zapewnienie komunikacji między jednym

programem użytkownika a drugim. Warstwa ta może

regulować przepływ informacji. Może też zapewnić

pewność przesyłania. W tym celu organizuje wysyłanie

przez odbiorcę potwierdzenia otrzymania oraz ponowne

wysyłanie utraconych pakietów przez nadawcę. W

omawianej warstwie możemy wyróżnić cztery typy

protokołów:



połączeniowy



datagramowy



speech



czasu rzeczywistego

Zadania warstw w TCP/IP



Warstwa intersieci

- odpowiada za obsługę

komunikacji jednej maszyny z drugą. Przyjmuje ona

pakiety z warstwy transportowej razem z

informacjami identyfikującymi maszynę - odbiorcę,

kapsułkuje pakiet w datagramie IP, wypełnia jego

nagłówek, sprawdza czy wysłać datagram wprost do

odbiorcy czy też do routera i przekazuje datagram

do interfejsu sieciowego. Warstwa ta zajmuje się

także datagramami przychodzącymi, sprawdzając

ich poprawność i stwierdzając czy należy je przesłać

dalej czy też przetwarzać na miejscu.

Zadania warstw w TCP/IP



Warstwa interfejsu sieciowego

-

zawiera protokoły koordynujące wymianę inf.

między węzłami i komputerami głównymi (lub

ich logicznymi odpowiednikami) dołączonymi

do jednej sieci.Realizuje ona następujące

funkcje:



sterowania przepływem



zabezp. przed błędami



ustalania priorytetów



tajnosć przesyłanych danych

IPX / SPX



IPX/SPX

(Internetwork Packet

Exchange/Sequential Packet Exchange) - zestaw

protokołów sieciowych firmy Novell (protokół

warstwy sieciowej IPX i warstwy transportowej

SPX). Użytkowany w różnych sieciach lokalnych

(od PC LAN do sieci branżowych). Rozwiązanie to

jako implementacja protokołów XNS (ang. Xerox

Network Service) warstwy transportu i sieciowej

dostępne jest w systemach: NetWare, MS-DOS, MS

Windows i OS/2. Obecnie protokoły te są

wycofywane i zastępowane zestawem protokołów

TCP/IP.



NetBEUI



NetBEUI

– protokół komunikacyjny LAN.

NetBEUI jest wyłącznie protokołem transportu

sieci LAN dla systemów operacyjnych Microsoft.

Nie jest trasowany. Dlatego jego implementacje

ograniczają się do warstwy 2 modelu OSI, w

których działają wyłącznie komputery

wykorzystujące systemy operacyjne firmy

Microsoft. Ogranicza to dostępne architektury

obliczeniowe i aplikacje technologiczne.



Interfejs NetBEUI został opracowany przez IBM

i wprowadzony na rynek w 1985 roku.



NetBEUI



Zalety korzystania z protokołu NetBEUI są następujące:



komputery korzystające z systemów operacyjnych lub

oprogramowania sieciowego firmy Microsoft mogą się

komunikować.



NetBEUI jest w pełni samodostrajającym się protokołem i

najlepiej działa w małych segmentach LAN.



niewielkie wymagania odnośnie do pamięci.



ochrona przed błędami transmisji, a także możliwość

powrotu do normalnego stanu w razie ich wystąpienia.



Wadą

protokołu NetBEUI jest fakt, że nie może być

trasowany (za wyjątkiem usług IPTunnel) i niezbyt dobrze

działa w sieciach WAN.



AppleTalk



AppleTalk

– pakiet protokołów

komunikacyjnych stworzonych przez firmę

Apple Computer w roku 1984, umożliwiających

tworzenie sieci komputerowych i

podstawowych usług sieciowych dla

komputerów Macintosh i innych produktów tej

firmy. Po pewnym czasie firma Apple Computer

zaprzestała rozwoju AppleTalk i zaczęła

wykorzystywać w swych produktach TCP/IP,

który stawał się coraz popularniejszy.

Protokół Zdalnego dostępu



Dziś użytkownicy oczekują dostępu do

Internetu z dowolnego miejsca. Wiele osób

pracuje zdalnie. W związku z tym zdalny

dostęp musi zapewniać takie same możliwości

jakie dostępne są w sieciach LAN. Jednym z

pierwszych protokołów zdalnego dostępu był

SLIP (ang. Serial Line IP). Jest to protokół

bardzo prosty, którego działanie sprowadza

się do „ramkowania” pakietów IP i

przesyłaniu ich łączem szeregowym [12].

Protokół Zdalnego dostępu



Jego ograniczenia spowodowały powstanie PPP (ang.

Point-to-Point Protocol). Lista funkcji protokołu PPP :



- jednoczesna obsługa wielu protokołów,



- konfiguracja łączy,



- wykrywanie błędów,



- kompresja,



- szyfrowanie,



- informacje sieciowe,



- uwierzytelnianie.



Z punktu widzenia bezpieczeństwa interesujące jest

funkcjonowanie uwierzytelniania i szyfrowania w

protokole PPP.