Określanie miąższości drzewostanu

z wykorzystaniem drzew próbnych

2

Określanie zasobności

drzewostanu z

wykorzystaniem drzew

próbnych

•

Pomiar pierśnic wszystkich drzew w drzewostanie lub na
powierzchni próbnej;

•

Pomiar części wysokości drzew;

•

Wybór drzew próbnych;

•

Ścięcie drzew próbnych i określenie ich miąższości sposobem
sekcyjnym;

•

Wyliczenie miąższości drzewostanu.

3

Określanie zasobności drzewostanu z wykorzystaniem drzew próbnych

wybieranych proporcjonalnie do liczby drzew w stopniach grubości –

metoda Draudta

Prace obliczeniowe w metodzie Draudta

Pogrupowanie drzewa w stopnie grubości i obliczenie liczby drzew
w drzewostanie lub na powierzchni próbnej (N);
Przyjęcie liczby drzew próbnych (N’) i obliczenie ile drzew próbnych

przypada na jedno drzewo w drzewostanie - c;

N

N

c

'



4

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Zestawiamy drzewa w stopnie grubości.

5

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

=n*(N’/N)

Obliczamy liczbę drzew próbnych przypadających na poszczególne stopnie
Grubości.

6

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Zaokrąglamy obliczoną liczbę drzew próbnych tak, by ich suma wyniosła tyle
ile założyliśmy wcześniej (N’). Stopnie, na które przypada mała liczba drzew
należy połączyć.

7

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Obliczamy powierzchnię przekroju stopni grubości lub połączonych stopni
a następnie średni przekrój w stopniu.

=ng/n

8

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Obliczamy pierśnicę drzewa próbnego na podstawie średniego przekroju.
W przypadku stopni, które nie były łączone, pierśnica ta jest równa środkowej
wartości stopnia.

=pierwiastek(4*g/pi())

9

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Wysokość drzew próbnych odczytujemy z krzywej wysokości lub obliczamy
z jej równania.

=14,891*Ln(d) - 20,602

10

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Wypisujemy obliczone wymiary drzew próbnych, które należy znaleźć
w drzewostanie.

11

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Po znalezieniu drzew próbnych w drzewostanie określamy ich pierśnicę,
wysokość, powierzchnię przekroju i miąższość.

12

Określanie miąższości drzewostanu metodą Draudta

Obliczamy miąższość drzewostanu.









'

'

v

g

G

V

3

3

2

2

524

6222

,

46

9168

,

2

7901

,

32

m

m

m

m

V







%

6

,

1

100

533

533

524











w

P

4. Sposób Bitterlicha

a

[mm]

b

[cm]

K

A

13

65

1

B

20

100

1

C

28

100

2

D

40

100

4

Tablice zasobności i przyrostu

drzewostanu

Tablice zasobności

Schwappacha

BONITACJA DRZEWOSTANU

– ocena jakości i

kwalifikacji drzewostanu na podstawie zdolności
produkcyjnej siedliska leśnego dla danego
gatunku

drzewa,

określana

na

podstawie

miąższości drzewostanu, w określonym jego
wieku.

Za miernik bonitacji najczęściej przyjmowana jest
przeciętna wysokość drzewostanu, którą porównuje się z
wysokością przeciętną drzewostanu normalnego danego
gatunku o tym samym wieku, podaną w tablicach
zasobności i przyrostu drzewostanu.

Zastosowanie TABLIC

1. Określanie wieku drzewostanu W
2. Określanie średniej wysokości drzewostanu H (rzadziej średniej

pierśnicy)

3. Określanie bonitacji siedliska

CZYNNIK ZADRZEWIENIA

Sp. Gieruszyńskiego

Wysokość górna

Średnia wysokość drzewostanu zależy od nasilenia zabiegów pielęgnacyjnych
(Assmann)

Propozycja aby bonitację siedliska określać na podstawie wieku i
wysokości górnej

Wysokość górna

(Assmann) to średnia wysokość

100

najgrubszych

drzew rosnących na 1 ha

Na wysokości górnej i wieku są oparte tablice dla drzewostanów świerkowych
opracowane przez Assmanna i Franza

Na wysokości górnej, z możliwością wykorzystania wysokości średniej, oparte
są tablice zasobności dla drzewostanów świerkowych opracowane przez:

•Lembcke, Knappa i Dittmara (1975)

•Halaja, Rehaka (1979)

•Halaja, Panka i Petrasa (1981)

•Rehaka (1981)

W Polsce opracowano tablice zasobności dla sosny, zgodnie z którymi klasę
bonitacji określało się na podstawie

wieku i przeciętnej pierśnicy

drzewostanu (Jedliński 1932).
Nie znalazły praktycznego zastosowania.

Etapy budowy tablic
zasobności

1.

Opracowanie pęku krzywych przedstawiających wzrost

wysokości średniej lub górnej drzewostanu

2.

Wybranie określonej liczby krzywych wzrostu

wysokości, a każdej krzywej będzie odpowiadała
odrębna tabela klas bonitacji siedliska

Ilość klas bonitacji:
Tablice Szymkiewicza dla sosny – 6 klas bonitacji (średnia wysokość
drzewostanu w wieku 100 lat różni się między kolejnymi bonitacjami w
przybliżeniu o 4 m (Ia kl. - 32m, V – 12,5m)
Tablice stosowane w Czechach zawierają 12 bonitacji z symboliką od 12 do 34
z odstopniowaniem co 2 m; symbol bonitacji oznacza średnią wysokość
drzewostanu w wieku 100 lat
Tablice Assmanna i Franza (świerk) zawierają 11 klas bonitacji z symbolami
od 20 do 40m w odstopniowaniu co 2m

3.

Opracowanie zależności między sumaryczną produkcją

i średnią lub górną wysokością drzewostanu

Sumaryczna produkcja

drzewostanu to miąższość

drzewostanu w danym wieku zwiększona o sumę miąższości wszystkich
drzew, które wypadły z drzewostanu lub zostały z niego pobrane w ramach
cięć pielęgnacyjnych.

Dla okresu od 0 do 100 lat sumaryczna produkcja drzewostanów sosnowych

zaliczonych do Ia klasy bonitacji wg tablic Szymkiewicza wynosi 922 m

3

i

maleje dla kolejnych klas o około 140 m

3

.

Produkcyjność

drzewostanu to sumaryczna produkcja przeliczona

na 1 ha i 1 rok.

Największą produkcyjnością charakteryzują się drzewostany:
1. Jodłowe
2. Świerkowe
3. Bukowe
4. Sosnowe
5. Dębowe

4.

Podział sumarycznej produkcji na miąższość w danym

wieku i sumę użytków przedrębnych do danego wieku.
Podział ujęty dla drzewostanu głównego i podrzędnego

5.

Ustalenie przebiegu z wiekiem różnych cech

drzewostanu głównego i podrzędnego:

• Przeciętnej pierśnicy drzewostanu

• Pierśnicowej liczby kształtu

• Liczby drzew

• Pierśnicowego pola przekroju

• Miąższości drzewostanu

• Przyrostu miąższości drzewostanu

Większość dotychczasowych tablic zasobności dotyczą drzewostanów

jednogatunkowych.

Nieliczne tablice dla drzewostanów mieszanych:

• Tablice Bonnemanna dla drzewostanów bukowo-sosnowych

• Tablice Christmanna dla drzewostanów świerkowo-sosnowych

Dla drzewostanów mieszanych stosuje się tablice zasobności dla

drzewostanów jednogatunkowych. Drzewostany takie są traktowane, jak
gdyby były zbudowane z odrębnych drzewostanów jednogatunkowych. Dla
każdego gatunku oddzielnie określa się:

• Klasę bonitacji siedliska

• Szacuje się lub oblicza czynnik zadrzewienia (sumując poszczególne

czynniki zadrzewienia poszczególnych gatunków określa się łączny czynnik
zadrzewienia

Sposób Gerdinga-Borgrevego

Sposób Metzgera

Sposób Bauersachsa

Sposób odstępu drzew

s