•

Wprowadzenie. Szerokopasmowe sieci
dostępowe z integracją usług.

•

Technologie stosowane dla skrętki
miedzianej: DSL, HDSL, SDSL.

•

Sieci dostępowe w technologii ADSL.

•

Sieci dostępowe w technologi FITL
Architektury: FTTC, FTTB, FTTH.

•

Bezprzewodowe sieci LAN. IRDA, WiFi,
WiMax. Normy, urządzenia,
konfiguracje, zabezpieczenia.

Sieci dostępowe HFC. Architektura
jednokierunkowa CB i dwukierunkowa HFC
Sieci ISDN. Konfiguracja dla modelu ISO/OSI.
Styki fizyczne w punktach odniesienia S, T, U,
V1, V3, V4

Sieci teletechniczne o budowie modułowej.
Okablowanie strukturalne, przełączniki sieciowe,
standardy, wymagania techniczne, normy.
Szkieletowe sieci światłowodowe.

Systemy i instalacje inteligentnych
budynków. Porównanie standardów. X-10,
EIB
Zasilanie systemów sieci dostępowych.
Instalacje wydzielonego zasilania.

Literatura

Z. Papir: Sieci dostępowe dla usług

szerokopasmowych. WFPT, Kraków, 1997
A. Simmonds. Wprowadzenie do

transmisji danych. WNT, Warszawa,

1999.
K. Wajda: Sieci szerokopasmowe. WFPT,

Kraków 1994.
J. Chmielewski: Szybkie sieci miejskie.

NetForum, Maj, 1994.

Sieci dostępowe

Wielodostępowy system

komunikacyjny

Kanał

wspóln

y

Macierz wzajemnej słyszalności w

systemie wielodostępowym z węzłem

centralnym

1
1

0

...

0

1

1 1 ... 1 1 1 ... 1 1

1

0

...

0

1
1

H

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

=

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

�

Schemat funkcjonalny użytkownika

ŹI – pierwotne źródło informacji, BUF – bufor,NAD –

nadajnik, ODB

1

– odbiornik sygnałów z kanału

wspólnego, ODB

2

– odbiornik z kanału pomocniczego,

I

B

, I

C

, I

F

, I

Q

, I

T

–informacje o systemie dostępne dla

użytkownika

W systemach wielodostępowych

możemy wyróżnić pięć typów

informacji o stanie systemu:

Informacje o stanie własnego bufora ( I

B

) – użytkownik uzyskuje informacje o

stanie zapełnienia swojego bufora, nie zmniejsza przepustowości kanału
Informacje o stanie kanału wspólnego ( I

C

) – użytkownik uzyskuje informacje o

stanie kanału ( wolny czy zajęty) przy użyciu odbiornika ODB

1

. Informacja ta nie ma

wpływu na przepustowość kanału. Informacja ta nie jest natychmiastowa, musi być

odebrany co najmniej jeden bit. Przykładem protokołu wykorzystującego tą informacje to

CSMA i jego pochodne.
Informacje o wyniku transmisji pakietu ( I

F

) – użytkownik uzyskuje informację czy

transmisja powiodła się i czy pakiet został zaakceptowany przez odbiorcę. Nadawana ona

jest przez kanał właściwy lub kanał pomocniczy, który jest wydzielony z kanału właściwego.

Mechanizm ten jest podstawową regułą dostępu ze sprzężeniem zwrotnym. Przykładem

wykorzystania tej informacji jest protokół ALOHA.
Informacje o stanie bufora innych użytkowników ( I

Q

) – użytkownik uzyskuje

informację o długości kolejek pakietów oczekujących na transmisje lub potwierdzenie

udanej transmisji . Przesłanie tej informacji odbywa się w kanale właściwym lub w kanale

pomocniczym. Przykładem wykorzystana tej informacji jest protokół urnowy, w którym

użytkownik przed przystąpieniem do transmisji musi znać liczbę użytkowników

posiadających niepuste bufory w momencie transmisji. Innym przykładem protokołu jest

DQDB, który pobiera informacje o tym ile pakietów czeka na transmisje w określonych

częściach sieci.
Informacje o początkach ramki ( I

T

). Protokoły dzielą się na asynchroniczne oraz

synchroniczne. Protokoły asynchroniczne są to takie protokoły, które mogą przesyłać dane

w kanale wspólnym w dowolnym momencie, natomiast synchroniczne tylko na początku

ramki

Model warstwowy sieci dostępowej

Struktura funkcjonalna sieci

dostępowej

Znaczenie poszczególnych funkcji

1.

Funkcje portu użytkownika –UPF. Dostosowuje specyfikacje

styku użytkownika do funkcji rdzenia i zarządzania.

2.

Funkcje portu usługi – SPF. Przystosowuje styk SNI ( styk z

węzłami usługi ) do obsługi przez funkcje rdzenia i wyboru

informacji przeznaczonych dla funkcji zarządzania siecią

dostępową.

3.

Funkcje rdzenia CF – Dostosowuje ona wymagania

transportowe dla poszczególnych usług lub użytkowników dla

wspólnego systemu transportowego ( włącznie z protokołami

przenoszonymi przez sieć).

4.

Funkcje transportowe TF – obsługuje ścieżki transportowe

pomiędzy różnymi elementami sieci dostępowej i adaptacje

wykorzystywanych mediów transmisyjnych.

5.

Funkcje zarządzania siecią dostępową AN - SMF – mają za

zadanie

koordynować

konfiguracje

wszystkich

funkcji

dostępnych w sieci dostępowej.

Styk użytkownik – sieć

Styk użytkownika z siecią możemy podzielić na dwie części:
-         - Indywidualny
-         - Współdzielony
Styk indywidualny powinien być wykorzystywany przez obecnie

istniejące typy dostępu i usług, w tym PSTN i ISDN. Nie ma on jeszcze
określonej dokładnej specyfikacji styku UNI i dlatego używa
standardów krajowych.Poprzez pojedynczy styk użytkownika z siecią
może być dostępny więcej niż jeden węzeł usługi. Dlatego też
pojedynczy styk użytkownika może obsługiwać wiele dostępów
logicznych, z których każdy może być dołączony poprzez różne SNI do
różnych węzłów usługi.

Styk węzła usługi ( SNI )

Styk węzła usługi jest stykiem

między siecią dostępową i węzłem
usługi. Jeżeli styki SNI nie znajdują
się w tym miejscu, powinno być
wykorzystane zdalne połączenie
między siecią dostępową i węzłem
usługi, wykorzystujące
przezroczystą ścieżkę transportową.

Styk Q3

Zarządzanie siecią dostępową powinno

odbywać się za pośrednictwem sieci
TMN

( wspólnej dla wszystkich części

telekomunikacyjnej ). Jednakże istnieje
potrzeba współpracy pomiędzy
elementami sieci. Wymagane jest aby
sieć posiadała styk z siecią TMN.
Komunikacja ta odbywa się za pomocą
styku Q3.

Węzeł usługi

Sieć dostępowa obsługuje różne rodzaje

dostępu, co wiąże się z tym, że stosuje się
różne rodzaje węzłów usługi SN. Dzielą się one
na:

a. dedykowane ( obsługujące jeden typ

dostępu )

b. modularne, obsługujące kilka typów

dostępu, ale posiadające jednakowe wymagania
transmisyjne modularne, obsługujące kilka
typów

dostępu,

ale

posiadające

różne

wymagania transmisyjne

LRE – schemat organizacyjny

 

                                                                                                   

                                        

ELEMENTY LRE

 

                                                                                                                

                           

Przepustowość LRE

Przepustowość transmisji ramek

ethernetowych zależy odwrotnie od odległości,

na jaką realizowana jest transmisja. Istnieją

trzy predefiniowane tryby pracy systemu na

przepustowościach:
5 Mb/s - do 1,5 km
10 Mb/s - do 1,25 km
15 Mb/s - do 1 km

gdzie wartości 5, 10 i 15 Mb/s należy traktować

jako przepustowości w sieci Ethernet, a nie

szybkość transmisji ramek LRE.

LMDS -

szerokopasmowego dostępu radiowego

Przykładowa dwuwarstwowa architektura systemu LMDS z
wykorzystaniem mikrokomórek i makrokomórek (Źródło: IEEE
Communications Magazine)

 

                                                                                              

                                             

Adaptacyjne wykorzystanie rodzaju modulacji przez system w
zależności od położenia abonenta

Przykładowa realizacja kanałów dostępowych w LMDS