Rodzaje systemów
gospodarczych
Plan wykładu
1. Definicja i podział systemów
2. Charakterystyka
gospodarki
rynkowej
3. Ewolucja systemu rynkowego
4. Charakterystyka
gospodarki
centralnie planowanej
5. Transformacja
systemu
gospodarczego w Polsce
Definicja i podział
systemów
System
gospodarczy
to
system
zarządzania
gospodarką,
z charakterystycznymi typami instytucji
i mechanizmów regulacyjnych.
Systemy
można
podzielić
według
kryterium
dominującej
struktury
własności oraz według dominującego
mechanizmu
alokacji
zasobów
gospodarczych.
Wg dominującej formy
własności gospodarki systemy
dzieli się na:
gospodarkę
kapitalistyczną
–
dominuje własność prywatna
gospodarkę
socjalistyczną
–
dominuje własność państwowa
Wg dominującego mechanizmu
alokacji
zasobów
systemy
dzieli się na:
gospodarkę rynkową
– podmioty
rynkowe mogą podejmować niczym
nieskrępowane decyzje w gospodarce
gospodarkę
nakazowo-
rozdzielczą
(centralnie sterowaną) –
państwo stara się regulować i mieć
wpływ na każdy obszar w gospodarce
Najczęściej
gospodarce
rynkowej
towarzyszy
gospodarka
kapitalistyczna,
natomiast
gospodarce
nakazowo-rozdzielczej
gospodarka socjalistyczna.
Charakterystyka
gospodarki rynkowej
Funkcje rynku:
Rynek dokonuje wyceny dóbr
Rynek jest podstawowym źródłem informacji
dla podmiotów gospodarczych
Rynek
jest
niezbędnym
warunkiem
racjonalnego wykorzystania zasobów
Rynek umożliwia ustalanie się stanów
równowagi w gospodarce
Rynek
jest
weryfikatorem
społecznej
przydatności
produkcji
i
zarazem
mechanizmem dostosowywania produkcji do
potrzeb
Cechy gospodarki
rynkowej
1.
Dominacja własności prywatnej
a)
W ramach własności prywatnej dominuje
własność
akcyjna
pod
względem
wielkości
osiąganych
przychodów
i zysku. Pod względem ilości dominują
przedsiębiorstwa prowadzone w ramach
indywidualnej działalności gospodarczej.
b)
Innymi formami własności prywatnej
jest własność drobnotowarowa i
pracownicza (spółki pracownicze)
2.
Swoboda
w
transferze
prywatnych praw własności
3.
Swoboda
w
prowadzeniu
działalności gospodarczej
4.
Istnienie
instytucji
sprawnie
obsługujących rynek (giełda papierów
wartościowych, giełdy towarowe, banki
komercyjne, instytucje ubezpieczeniowe,
firmy maklerskie)
5.
Integralność
rynków
(wzajemne
uzależnienie się rynku dóbr, finansowego,
czynników wytwórczych, pieniężnego,
walutowego).
6.
Racjonalne wykorzystanie zasobów
7.
Efektywny system motywacyjny
8.
Wysoka innowacyjność gospodarki
9.
Dyscyplina
finansowa
przedsiębiorstw
10.Tendencja do samodzielnego
ustalania się stanów równowagi
11.Duża elastyczność gospodarki
12.Dobre zaopatrzenie sklepów
Wady gospodarki
rynkowej
1. Czynniki ograniczające działanie rynku w
praktyce (procesy monopolizacji gospodarki)
2. Występowanie
negatywnych
efektów
zewnętrznych
Efekt zewnętrzny
występuje wtedy, gdy podmiot
gospodarczy
przerzuca
na
inne
lub
na
społeczeństwo
część
skutków
lub
kosztów
działalności (negatywne) albo inne przedsiębiorstwa
lub społeczeństwo korzystają bez ponoszenia
dodatkowych
wydatków
z rezultatów działalności innych podmiotów.
3.
Brak podmiotów świadczących
dobra publiczne
Dobro publiczne
jest dostarczane
przez państwo, zaś korzyści płynące
z niego nie są ograniczone do jednej
osoby czy jednego gospodarstwa
domowego. Przykładem są: chodniki,
oświetlenie ulic, usługi armii, policji.
4. Występowanie
zjawisk
destabilizujących gospodarkę
5. Tendencja
do
powstawania
dużych różnic majątkowych i
dochodowych
Ewolucja systemu
rynkowego
Ewolucję
systemu
rynkowego
wymusiły
występujące
w XIX wieku procesy monopolizacji oraz Wielki
Kryzys z lat 1929-1933.
W ewolucji miały przede wszystkim znaczenie
dwa procesy:
a)
wzrost ekonomicznej roli państwa
b)
internacjonalizacja wielu procesów i zjawisk
gospodarczych
(międzynarodowy
transfer
kapitału, siły roboczej, innowacji techniczno-
organizacyjnych, nasilanie się współzależności w
sferze przepływu produkcji, usług, przepływ
informacji, rozwój międzynarodowej integracji
gospodarczej
oraz
instytucji
i
organizacji
ponadnarodowych np. Unia Europejska
Ewolucja wymusiła także trzy tendencje
w zmianach stosunków własnościowych:
a) tendencja do wzrostu znaczenia akcyjnej
formy własności kapitalistycznej
b) długookresowa
tendencja
do
wzrostu
znaczenia własności państwowej
c) tendencja
do
wzrostu
znaczenia
kapitalistycznej własności międzynarodowej
W związku z wymienionymi tendencjami
wystąpiły następujące zjawiska:
a)
profesjonalizacja
zarządzania
w
przedsiębiorstwach
(przechodzenie
funkcji
zarządzania
z
rąk
głównych
właścicieli kapitału w ręce zawodowych
menedżerów)
b)
zmiany w charakterze państw oraz
wzrost roli państwa i państwowej
regulacji przedsiębiorstw
(opiekuńcza
rola państwa – ustalanie minimalnych
stawek płacy)
c)
wzrost
roli
związków
zawodowych
(układy pracy)
d)
rozwój różnych form demokracji
przemysłowej
(udział pracowników
w akcjach przedsiębiorstw, fundusze
emerytalne, pakiety zdrowotne)
e)
tendencja do wzrostu liczby
posiadaczy akcji przedsiębiorstw
Charakterystyka
gospodarki centralnie
planowanej
Geneza systemu
Konstrukcja systemu wyrosła na bazie
krytyki
własności
prywatnej
i
kapitalizmu. Zarys systemu przedstawił
w połowie XIX wieku Karol Marks, a jej
praktycznej realizacji zajął się od 1917
roku Włodzimierz Lenin i bolszewicy.
W Polsce system rozwijał się po II wojnie
światowej od 1945 do 1989 roku.
Ideologiczne założenia
systemu
a) własność wspólna
b) harmonijne społeczeństwo bezklasowe
c) planowa regulacja gospodarki
d) awangarda proletariatu (zorganizowanie
klasy proletariatu w partię komunistyczną)
e) kierownicza rola partii komunistycznej
f) symbioza funkcji partyjnych i państwowych
g) koncentracja władzy na szczeblu centralnym
h) założenie o jedności interesów
Cechy systemu
1. Państwowa własność czynników wytwórczych
Odnosiła się przede wszystkim do kapitału,
w mniejszym stopniu do ziemi, a w najmniejszym do
pracy.
2. Istnienie sektora spółdzielczego i prywatnego
Funkcjonowanie tych sektorów związane było
z 3 czynnikami:
ograniczenia
praw
własności
poszczególnych
spółdzielców i właścicieli prywatnych
otoczenie zdominowane przez sektor państwowy
upodobnianie się sektorów do sektora państwowego
3. Centralizacja zarządzania gospodarką
i planowania
4. Nakazowo-rozdzielczy
charakter
systemu
(narzucanie
przez
państwo
instytucjom
i organizacjom gospodarczym ogólnych celów
działania i szczegółowych zadań planowych,
administracyjne
przydzielanie
środków
produkcji, w tym środków finansowych,
scentralizowane
bilanse
materiałowo-
surowcowe)
5. Administracyjne
kształtowanie
cen
produktów i czynników produkcji
6. Hierarchiczna podległość kierownictw
instytucji i organizacji gospodarczych
wobec biurokracji państwowo-partyjnej
7. Centralizacja uprawnień do tworzenia
i
reorganizacji
jednostek
gospodarczych (zakaz podejmowania tego
typu działań przez kierowników istniejących
jednostek i osoby prywatne)
8.
Całkowity brak konkurencji między
jednostkami gospodarczymi
9.
Brak
instytucji
finansowych
działających na zasadach komercyjnych
(bank
centralny
i system bankowy, niebankowe instytucje
finansowe)
10.
Izolacja gospodarki i przedsiębiorstw
od procesów i zjawisk dominujących
w gospodarce światowej
11.Funkcjonowanie przedsiębiorstw
w
warunkach
„miękkiego”
ograniczenia
budżetowego
(regulowanie
i
finansowanie
przedsiębiorstw
przez
państwo,
pokrywanie ich strat, brak w praktyce
bankructw
przedsiębiorstw,
administracyjne
ustalanie
cen;
w
związku z tym przedsiębiorstwa nie
kierowały się zasadą samofinansowania)
Wady gospodarki
planowej
1. Nieracjonalna
alokacja
zasobów
gospodarczych
2. Nieefektywny system motywacyjny
3. Niska innowacyjność gospodarki
4. Brak
dyscypliny
finansowej
w przedsiębiorstwach
5. Brak tendencji do samoczynnego
ustalania się stanów równowagi
6. Mała elastyczność gospodarki
7. Permanentne niedobory dóbr, słabe
zaopatrzenie sklepów
8. Zanik przedsiębiorczości i rozmycie
odpowiedzialności
9. Nieobiektywne informacje gospodarcze
10.Niekontrolowany rozrost administracji
gospodarczej i biurokracji partyjno-
państwowej
(wysokie
koszty
funkcjonowania systemu)
Transformacja systemu
gospodarczego w Polsce
Próby reformy systemu
W Polsce podejmowano 3-krotnie próby
reformowania systemu m. in. w latach 1956-
58, 1973-75 i 1980-82.
Zasadniczy przełom nastąpił po protestach
robotniczych w 1980 roku. Przyczynami tego
stanu rzeczy był spadek produkcji, dochodu
narodowego, wydajności pracy, obniżenie
wykorzystania
majątku
produkcyjnego,
całkowity rozkład rynku wewnętrznego,
załamanie eksportu i importu oraz wzrost
zadłużenia zagranicznego kraju.
Plan Balcerowicza
Był wprowadzany od 1989 roku przez
ministra finansów Leszka Balcerowicza.
Polegał on na:
a)
rygorystycznej
polityce
budżetowej,
polegającej na wzmocnieniu dyscypliny
egzekwowania
dochodów
budżetu
i
odpowiednim administrowaniu wydatkami
oraz
ograniczeniu
dotacji
i
ulg
podatkowych, a także dopłat do eksportu
b)
zliberalizowaniu systemu kształtowania cen
(rozszerzono zakres cen wolnorynkowych)
c)
stosowaniu deflacyjnej polityki dochodowej
opartej
na
wysokim
i
progresywnym
opodatkowaniu wynagrodzeń powyżej pewnej
centralnie ustalonej umowy (tzw. popiwek
czyli podatek od wzrostu wynagrodzeń)
d)
stosowaniu urealnionych stóp procentowych
(kształtowanych
adekwatnie
do
tempa
inflacji)
i redukcji zakresu preferencji kredytowych
e) zniesieniu wszelkich form administracyjnego
rozdzielnictwa produktów
f) zmianie w stosunkach kredytowych między
rządem a Narodowym Bankiem Polskim
(NBP);
(wyeliminowano
możliwość
zaciągania niskooprocentowanego kredytu
pokrywającego deficyt budżetowy)
g) liberalizacji handlu zagranicznego
h) prywatyzacji sektora państwowego
i) wprowadzeniu elementów rynku
kapitałowego
j) przebudowie systemu podatkowego
k) stłumieniu hiperinflacji
l) zrównoważeniu rynku dóbr konsumpcyjnych,
zaopatrzeniowych i inwestycyjnych
m) wprowadzeniu wewnętrznej wymienialności
złotego
n) dynamicznym rozwoju sektora prywatnego
o) znacznym
wzroście
obrotów
handlu
zagranicznego i szybkich zmianach jego
struktury
p) poprawie efektywności gospodarowania
Koszty ekonomiczne
a)
w 1990 roku PKB obniżył się w stosunku do
roku wcześniejszego o 11,6%; a w 1991 o
7%, zaś produkcja przemysłowa obniżyła się
o 23% 1990 roku i 14,2% w 1991 roku
b)
pojawienie się masowego bezrobocia (w
1990 roku stopa bezrobocia wynosiła 6,3%;
w 1991 – 11,8%; w 1992 – 13,6%; w 1993 –
16,4%)
c)
duży spadek płacy realnej (około 25% w
1990 roku i około 30% w latach 1990-93)
d)
dramatyczne załamanie w budownictwie
mieszkaniowym
(liczba
mieszkań
oddawanych do użytku spadła ze 170,1 tys.
przeciętnie
w latach 1986-1990 do 76,1 tys. w 1994)
e)
powstanie patologicznych zjawisk związanych
z nielegalnym importem towarów, korupcją,
sprzedażą majątku państwowego ze stratą
dla skarbu państwa, udział członków rządu
i parlamentu w spółkach
Dziękuję za uwagę