Konstrukcje i

Technologie

wykonawstwa

budynków

Referat: IV

ŚCIANY

Ściany należą do podstawowej grupy elementów

budynku, stanowiąc jego pionową obudowę zewnętrzną
(ściany zewnętrzne) lub przegrody podziału
wewnętrznej przestrzeni budynku (ściany wewnętrzne).

Ściany konstrukcyjne - ściany, które w założeniach

projektowych, przenoszą poza ciężarem własnym,
pionowe lub poziome obciążenia od innych elementów
budynku. Uszkodzenie lub usunięcie takiej ściany, w
całości lub w części, powoduje zmianę obliczonych
wartości sił wewnętrznych oraz warunki pracy innych
elementów przestrzennej konstrukcji budynku, co może
spowodować stan awaryjny.

ŚCIANY

Ściana nośna - ściana przenosząca w każdym poziomie i do

fundamentu obciążenia pionowe z dachu (stropodachu), ze
stropów i ciężar własny tej ściany usytuowanej powyżej
rozpatrywanego poziomu;

ściana samonośna - ściana przenosząca w każdym poziomie

i do fundamentu tylko ciężar własny tej ściany +
ewentualnie obciążenie z dachu (stropodachu);

ściana usztywniająca - ściana przejmująca obciążenia

poziome działające na budynek; jej zadaniem jest
zapewnienie przestrzennej sztywności konstrukcji budynku.

Ściany niekonstrukcyjne - ściany, które w założeniach

projektowych, przenoszą tylko ciężar własny, przeważnie w
ramach jednej kondygnacji, a w przypadku ścian
zewnętrznych również bezpośrednie oddziaływanie parcia i
ssania wiatru. Podstawową funkcją ściany niekonstrukcyjnej
jest tworzenie pionowej przegrody (optycznej, termicznej,
akustycznej).

Rodzaje ścian ze wzglądu na funkcje

(ogólnie):

- ściany konstrukcyjne
- ściany niekonstrukcyjne

Rodzaje ścian ze wzglądu na funkcje

(szczegółowo):

- ściana wewnętrzna (WN)
- ściana zewnętrzna (ZN)
- ściana zewnętrzna osłonowa (ZO)
- ściana działowa

Materiały do budowy ścian:
- ściany murowe
- ściany betonowe i żelbetowe
- ściany drewniane z bali
- ściany szkieletowe
(metalowe lub drewniane)

ŚCIANY MUROWANE

Rodzaje murów

ŚCIANY MUROWANE

Rodzaje murów

ŚCIANY MUROWANE

Rodzaje murów

ŚCIANY MUROWANE

Wiązania cegieł w murach
- wiązanie pospolite

ŚCIANY MUROWANE

Wiązania
cegieł w murach

- wiązanie

polskie (gotyckie)

MURY KAMIENNE

Mur „dziki”
(mur z kamieni narzutowych)

MURY KAMIENNE

Mur „półdziki”
(mur z kamieni łamanych)

MURY KAMIENNE

Mur „szachulcowy”

MURY KAMIENNE

Mury warstwowe

MURY KAMIENNE

Mury rzędowe

MURY KAMIENNE

Mury mozaikowe

Żelbet



Element konstrukcyjny powstały przez połączenie betonu z
wkładkami stalowymi. Połączenie tych dwóch materiałów jest powszechnie
stosowane w budownictwie. Beton jest materiałem
przenoszącym naprężenia ściskające, jednak jego wytrzymałość na
rozciąganie jest bardzo mała. Stal w elemencie żelbetowym przenosi głównie
naprężenia rozciągające, choć często stosuje się zbrojenie ściskane.
Połączenie stali i betonu pozwala budować konstrukcje różnego typu. Do
zbrojenia stosuje się wkładki w postaci prętów, lin, strun, kabli i siatek.
Można spotkać także konstrukcje ze "sztywnym zbrojeniem", tzn. takie, w
których elementy stalowe o dużych przekrojach (np. dwuteowniki, ceowniki)
są wykorzystane jako rdzeń, np. w słupie kompozytowym.



Właściwa współpraca betonu i stali w konstrukcji możliwa jest dzięki
przyczepności betonu do stali (w celu jej zwiększenia stosuje się pręty
żebrowane) oraz zbliżonej rozszerzalności termicznej obu materiałów.



Do zalet żelbetu, jako materiału konstrukcyjnego, należą: ogniotrwałość,
odporność na znaczne obciążenia statyczne i dynamiczne, swoboda w
kształtowaniu elementów, duża odporność na korozję (przy zachowaniu
właściwej otuliny wkładek stalowych i poprawnym zagęszczeniu układanej
mieszanki betonowej). Odporność na wpływy atmosferyczne można podnieść
wykonując stosunkowo tanie zabezpieczenie powłokowe. Zabezpieczenia te
stosuje się przede wszystkim w konstrukcjach mostów i wiaduktów.

ŚCIANY MONOLITYCZNE Z

BETONU

Przykład deskowania przestawnego
drobnowymiarowego
1 - cokół budynku
2 - hydroizolacja pozioma
3, 8 - beton
4, 5, 6, 7 - elementy deskowania

ŚCIANY MONOLITYCZNE Z

BETONU

Przykład szalunku („deskowania”)
przestawnego wielkowymiarowego
1, 2 - stalowe elementy płytowe;
3 - teleskopowe urządzenie rozpierające;
4 - instalacja grzewcza (para wodna);
5 - śruby niwelacyjne;
6 - urządzenie kompensacyjne

ŚCIANY MONOLITYCZNE Z

BETONU

Przykład szalunku
(„deskowania”)
ślizgowego

ŚCIANY MONOLITYCZNE Z

BETONU

Przykład zastosowania szalunku

ślizgowego

(budowa Stadionu
Narodowego,
Warszawa)

ŚCIANY MONOLITYCZNE Z

BETONU

Przykład szalunku „traconego”

Elementy drobnowymiarowe
i/lub dekoracyjne,
które po wypełnieniu
betonem in situ
pozostają na trwałe
w ścianie jako
jej termoizolacja

Konstrukcja strunobetonowa

Konstrukcja strunobetonowa,

strunobeton – rodzaj żelbetowej

konstrukcji sprężonej charakteryzującej

się naciągiem cięgna sprężającego

przed zabiegiem betonowania oraz

przekazaniem siły sprężającej z cięgna

na beton przez przyczepność. Polska

nazwa technologii pochodzi od

zarzuconego już w praktyce stosowania

jako cięgien stosunkowo cienkich (do 3

mm) drutów. Obecnie do sprężania

konstrukcji strunobetonowych stosuje

się sploty wielodrutowe oraz pręty

sprężające.

Konstrukcja strunobetonowa

- Do wykonania strunobetonu używa się materiałów

(betonu i stali) o wysokiej wytrzymałości

mechanicznej. Są to zazwyczaj elementy

prefabrykowane.

- Podczas produkcji elementów strunobetonowych, w

przygotowane wcześniej formie układa się cięgna.

Po zakotwieniu ich w zewnętrznych elementach

oporowych na torze naciągowym a następnie

wprowadzeniu siły sprężającej wypełnia się formy

betonem. Naciąg zewnętrzny cięgien usuwa się po

uzyskaniu przez beton wymaganej wytrzymałości

na ściskanie.

- Uzyskana konstrukcja ma większą wytrzymałość,

sztywność i rysoodporność przy zginaniu niż

tradycyjny beton zbrojony (żelbet).

Konstrukcja strunobetonowa

- Moment osiągnięcia wytrzymałości przez

beton można przyśpieszyć przez zastosowanie

odpowiedniego składu mieszanki betonowej

(np. z dodatkiem środków chemicznych

przyśpieszających wiązanie) albo przez

naparzanie elementów. Tor ułożenia cięgien w

strunobetonie przebiega wzdłuż linii prostych

(w kablobetonie jest możliwość wytrasowania

toru po łuku), aczkolwiek obecnie często

uzyskuje się trasy łamane poprzez odginanie

cięgien przy użyciu traconych dewiatorów.

- Do naciągu strun używa się naciągarek

umieszczonych pomiędzy czołem formy a

ramą, do której struny są przymocowane.

Konstrukcja strunobetonowa

- Produkcja może się odbywać na długich

torach pozwalających na jednoczesne

formowanie kilku podobnych elementów, np.

belek lub w pojedynczych formach.

- Konstrukcje strunobetonowe stosowane są

do wykonywania przekryć o dużych

rozpiętościach (ograniczonych w zasadzie

warunkami transportowymi, czyli do ok.

25m) (np. w halach przemysłowych,

widowiskowych itp. mostach, wiaduktach, do

produkcji słupów energetycznych,

podkładów kolejowych, stropów typu

"Filigran", belek podsuwnicowych,

dźwigarów itp.

SZKIELETOWE ŚCIANY

DREWNIANE

Przykład
konstrukcji
domu
Drewnianego
(szkieletowy
system
Amerykańsko
-Kanadyjski)



Ściana szkieletowa - ściana, w której elementy konstrukcyjne oddzielone są
od wypełnienia, wykonanego zazwyczaj z mniej wytrzymałego materiału.



W konstrukcjach drewnianych ścian można wyróżnić:



Ściany o szkielecie drewnianym z wypełnieniem cegłą. Jest to ściana ryglowa
zwana potoczne murem pruskim lub fachówką (fachwerk).



Ściany o szkielecie drewnianym wypełnionym trzciną lub słomą zmieszaną z
gliną. Jest ona nazywane konstrukcją szachulcową. W praktyce, zwłaszcza w
wypadku otynkowania ścian nie można rozróżnić szachulca od pruskiego muru,
często więc, zwłaszcza potocznie, używa się tych nazw zamiennie.



Ściana sumikowo - łątkowa



Ściany szkieletowe z bali i desek - składają się z pionowych słupków z bali o
wysokości kondygnacji budynku, usztywnionych w narożach

zastrzałami

. Słupki

narożne budynków o większej wysokości wykonuje się jako ciągłe z trzech bali
połączonych ze sobą. Nad otworami okiennymi i drzwiowymi umieszcza się
rygle nadotworowe. Do szkieletu mocuje się przy pomocy gwoździ deskowanie
(szalowanie) w układzie pionowym lub poziomym. Deskowanie może zostać
wykonane jako dwustronne lub jednostronne, wówczas od strony pomieszczeń
montuje się płyty z materiałów drewnopochodnych, które można np.
otynkować. Przestrzeń pomiędzy okładzinami wypełnia się materiałem
izolacyjnym. Przy budowie takich ścian często stosowano trociny, torf.



Ściany osłonowe w budynkach o konstrukcji szkieletowej stalowej lub
żelbetowej wykonuje się najczęściej na konstrukcjach wsporczych z rusztu
(układ słupków i rygli) stalowych. Do rusztu montuje się:



płyty z blach stalowych z rdzeniem z materiałów izolacyjnych (wełna
mineralna, styropian, poliuretan).



blachy stalowe profilowane lub kasety stalowe i blachy stalowe z wypełnieniem
przestrzeni między blachami materiałem izolacyjnym. W tym przypadku
poszczególne warstwy montuje się na budowie, a przestrzeń między nimi
wypełnia się najczęściej wełną mineralną.



fasady aluminiowo-szklane. W zależności od wysokości ścian mogą być
montowane bezpośrednio do konstrukcji budynku lub do dodatkowej
konstrukcji wsporczej z rusztu stalowego. Profile aluminiowe są wzmocnione od
wewnątrz stalowymi wkładkami. Wypełnienie wykonywane jest z szyb
zespolonych, które mogą zapewnić odpowiednie warunki izolacji termicznej i
akustycznej. Zastosowanie szyb refleksyjnych o różnej kolorystyce podnosi
walory estetyczne tego typu obudowy. Część pól może zostać wypełniona
arkuszami z płaskiej blachy aluminiowej; (od wewnątrz w tych polach stosuje
się zazwyczaj wypełnienie wełną mineralną i obudowanie płytami gipsowo -
kartonowymi).



w latach siedemdziesiątych XX wieku montowano także obudowy z płyt
azbesto - cementowych (eternit).

BEZSPOINOWY SYSTEM OCIEPLANIA

ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH (BSO)

1 - podłoże (ściana do ocieplenia,
murowana lub monolityczna),
2 - warstwa masy lub zaprawy
klejącej,
3 - płyta termoizoalcyjna
(styropian lub wełna mineralna),
4 - dodatkowe mocowanie
płyty termoizolacyjnej łącznikami
mechanicznymi (jeżeli
przewiduje to projekt),
5 - warstwa masy lub zaprawy
klejącej zbrojona siatką z
włókien szklanych,
6 - cienkowarstwowa wyprawa
tynkarska