Biofizyka
2007/2008
dr inż. Michał Wychowański
Wydział Rehabilitacji p. 13
Plan zajęć
Regulamin
Zajęcia z przedmiotu BIOFIZYKA prowadzone są w
formie wykładów i ćwiczeń.
Udział w ćwiczeniach przewidzianych w planie zajęć jest
obowiązkowy.
Student ma prawo do odrobienia zajęć z inną grupą w
terminie i miejscu uzgodnionym z prowadzącym.
Warunkiem koniecznym zaliczenia ćwiczeń jest
uzyskanie pozytywnych ocen z obydwu kolokwiów
przewidzianych w planie ćwiczeń.
Ocena końcowa z ćwiczeń wystawiana jest na podstawie
ocen z kolokwiów, odpowiedzi ustnych i innych prac
wyznaczonych przez prowadzącego.
Tematyka kolokwiów dotyczy materiału omawianego na
wykładach i ćwiczeniach.
Studenci mają prawo do uczestnictwa w konsultacjach
odbywających się w terminach ogłoszonych przez
prowadzącego.
Wszystkie sprawy nieuwzględnione w tym regulaminie
rozstrzyga kierownik Zakładu Biomechaniki zgodnie
z regulaminem studiów.
Sposób oceny sprawdzianu
pisemnego
• Każdy sprawdzian składa się z 2 pytań
dotyczących wykładów.
• 3 zadań dotyczących ćwiczeń.
• oraz pytania dodatkowego „rozbójnika”.
• Każde pytanie i zadanie oceniane jest w
skali 0-10 pkt.
• 27
-32 –
dst
, 33-37-
dst plus
, 38-42
db
,
43-47-
db plus
, 47<
bardzo dobry
.
5. Kształcenie w zakresie biofizyki
Treści kształcenia: Biofizyka – przedmiot i zakres zainteresowań, historia. Studium
dynamiki
układu, modelowanie matematyczne. Rozciąganie i ściskanie tkanek, naprężenia,
odkształcenia, prawo Hooke’a. Skręcanie i zginanie, złamania kości. Pomiar naprężeń
w
kościach podczas prób wytrzymałościowych. Dostosowanie biernego układu ruchu do
przenoszenia obciążeń mechanicznych. Elementy mechaniki płynów – biofizyka
układu
krążenia i oddychania. Kinematyka, kinetyka, mechanika płynów. Obliczanie oporów
aero- i
hydrodynamicznych oraz parametrów przepływu. Wpływ czynników mechanicznych
na
organizm człowieka – ultradźwięki i infradźwięki. Oddziaływanie prądu elektrycznego
i pól
elektromagnetycznych na organizm człowieka. Właściwości elektryczne komórki –
przewodnictwo i potencjały elektryczne w układzie nerwowym. Pomiar oporności ciała
człowieka. Obwody prądu stałego. Praca i moc prądu elektrycznego. Działanie
laserów,
charakterystyka promieniowania laserowego. Obliczanie dawek promieniowania
laserowego.
Podstawy cybernetyki – regulacja procesów fizjologicznych. Biofizyka procesów
widzenia i
słyszenia. Wybrane zagadnienia z zakresu optyki geometrycznej. Pomiary słyszenia
wybranych częstotliwości. Podstawy bioenergetyki i termokinetyki.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu i interpretacji
podstawowych
właściwości fizycznych tkanek; opisu i interpretacji zjawisk fizycznych zachodzących
w ustroju
pod wpływem zewnętrznych czynników fizycznych.
Standardy Kształcenia na
Kierunku Fizjoterapia I stopień
Literatura
•
BIOFIZYKA pod red. Feliksa Jaroszyka, PZWL, Warszawa, 2001
.
•
BIOFIZYKA DLA BIOLOGÓW pod red. Marii Baryszewskiej i Wandy Leyko, PWN, 1997.
•
FIZYKA W MEDYCYNIE Ewa Skrzypczak, Wiedza Powszechna, 1982.
•
CYBERNETYCZNE SYSTEMY RUCHU KOŃCZYN ZWIERZĄT I ROBOTÓW Adam Morecki,
Juliusz Ekiel, Kazimierz Fidelus, PWN 1979.
•
BIONIKA RUCHU Adam Morecki, Juliusz Ekiel, Kazimierz Fidelus, PWN 1971.
•
PODSTAWY BIOFIZYKI pod red. Andrzeja Pilawskiego, PZWL, 1981.
•
BIOFIZYKA DLA STUDIUJĄCYCH WYCHOWANIE FIZYCZNE, Kazimierz Bogdański, AWF
w Warszawie, 1971.
•
BIOFIZYKA Walter Beier, PWN, 1968.
•
THE BIOPHYSICAL FUNDATION OF HUMAN MOVEMENT, Bruce Aberneth i inni, Human
Kinetics Publ., 1997.
•
WYKŁADY Z FIZYKI R. P.Feynman i inni, PWN, 2001.
•
WYBRANE ZAGADNIENIA Z BIOFIZYKI pod red. Stanisława Miękisza, Wydawnictwo
Volumed, Wrocław, 1998.
•
WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW M. Niezgodziński i T. Niezgodziński, PWN, 1998.
•
ŻYWE MASZYNERJE A. V. Hill, Mathesis Polska, 1934.
•
PODRĘCZNIK METROLOGII pod red. P. H. Sydenham, WKŁ, 1988.
•
FIZYKA DLA PRZYRODNIKÓW J. W. Kane i M. M. Sternheim, PWN, 1988.
•
MANIPULATORY BIONICZNE Adam Morecki, PWN, 1976.
•
BIOMECHANIKA INŻYNIERSKA R. Będziński, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej, Wrocław, 1997.
•
FIZYKA R. Resnick i D. Halliday, PWN, 1999.
•
WSTĘP DO BIOFIZYKI S. Przestalski, PWN, 1970.
•
ZARYS BIOFIZYKI E. Ackerman, PWN, 1968.
•
WSTEP DO BIOFIZYKI R. Glaser, PZWL, 1975.
•
MECHANIKA OGÓLNA Jan Misiak, WNT, 1993.
•
FIZYKA SPORTU Krzysztof Ernst, PWN, 1992.
•
ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z BIOFIZYKI I FIZYKI red Józef Terlecki, PZWL, 1999.
Wykłady
1. Biofizyka – przedmiot, zakres, historia, cechy fizyczne, pomiar, błąd
pomiarowy, modelowanie matematyczne. Zasady bezpieczeństwa.
(12.10.2007)
2. Równowaga sił w układzie mięśniowo-szkieletowym człowieka w
warunkach statyki.
(19.10.2007)
3. Zjawiska rozciągania i ściskania tkanek, naprężenia odkształcenia,
prawo Hooke’a.
(26.10.2007)
4. Zjawiska skręcania i zginania, złamania kości. Dostosowanie
biernego układu ruchu do przenoszenia obciążeń mechanicznych.
(02.11.2007)
5. Podstawy mechaniki płynów-biofizyka układu krążenia.
(09.11.2007)
6. Wpływ czynników mechanicznych na organizm człowieka (fale
dźwiękowe, przyspieszenia, ciśnienie, drgania).
(16.11.2007)
7. Oddziaływanie prądu elektrycznego i pól elektromagnetycznych na
organizm człowieka.
(23.11.2007)
8. Fale elektromagnetyczne. Zasada działania lasera i charakterystyka
promieniowania laserowego.
(30.11.2007)
9. Elementy teorii informacji i sterowania.
(07.12.2007)
10. Podstawy cybernetyki – regulacja procesów fizjologicznych.
(14.12.2007)
11.Biofizyka procesu widzenia.
(21.12.2007)
12.Biofizyka procesu słyszenia.
(04.01.2008)
13.Podstawy biotermodynamiki.
(11.01.2008)
14.Podstawy bioenrgetyki i termokinetyki.
(18.01.2008)
Ćwiczenia
1.
Analiza błędów, rachunek przybliżony.
2.
Równowaga układu mięśniowo – szkieletowego w
warunkach statyki. Równowaga płaskiego układu sił.
3.
Obliczanie naprężeń w kościach rozciąganych, ściskanych,
zginanych skręcanych.
4.
Pomiar naprężeń w kości podczas próby na maszynie
wytrzymałościowej.
5.
Kinematyka, kinetyka, mechanika płynów – Obliczanie
oporów aero- i hydrodynamicznych oraz parametrów
przepływu. przykłady, zadania.
6.
Termodynamika, zmiany stanu skupienia. Przemiany
gazowe. Termoregulacja w organizmie człowieka.
7.
SPRAWDZIAN PISEMNY
8.
Obliczanie natężenia i potencjału pola elektrostatycznego.
Pomiar oporności ciała człowieka.
9.
Rozwiązywanie obwodów prądu stałego. Obliczanie pracy i
mocy prądu elektrycznego.
10. Obliczanie dawek promieniowania laserowego. Audiometria.
11. Energetyka wysiłku fizycznego, praca, moc, sprawność.
12.
SPRAWDZIAN PISEMNY
13. Demonstracja zjawisk optyki geometrycznej.
BHP
• Przed rozpoczęciem ćwiczeń przedstawiciel
grupy odbiera od prowadzącego klucz do
szatni
• Obowiązuje zamiana obuwia
• Po opuszczeniu szatni należy zwrócić klucz
do pokoju 13
• W laboratorium nie wolno włączać ani
korzystać z żadnych urządzeń bez zgody
prowadzącego.
• Na ćwiczeniach należy posiadać kalkulator
• Podczas sprawdzianów zabronione jest
posiadanie telefonów komórkowych,
wszelkiego rodzaju zestawów
słuchawkowych oraz innych urządzeń
elektronicznych
Tłumaczenie
• Do
5 grudnia 2007
należy przygotować
streszczenie artykułu z czasopisma
naukowego dotyczącego biofizyki lub nauk
pokrewnych
• Na początku należy wymienić wszystkich
autorów, tytuł w oryginale, dokładne dane
czasopisma, z którego zaczerpnięto artykuł
• Następnie podać przetłumaczony tytuł
• Następnie po kilka zdań na każdy z punktów:
wprowadzenie, materiał i metody, wyniki
badań, wnioski oraz własny komentarz
• Bez szczegółów
• Załączyć kserokopię oryginału artykułu
Odniesienie do artykułu
Wchowanski M., Wit A., Slugocki
G., Gajewski J., Orzechowski G.
(2006) Modeling of minimal-
time weight lifting using the
elbow joint muscles. Journal of
Biomechanics. Vol. 39, Suppl. 1,
p.S48, Abstract 4954.
Plan Tłumaczenia
• Tytuł
• Wstęp
• Materiał i Metody
• Wyniki
• Dyskusja
• Wnioski
• Własny komentarz
Czasopisma
•
Теория и практика физической культуры
•
Sportmedizin
•
Medicine and Science in Sports
•
Physioterapy
•
Physical Therapy
•
Kinesiology
•
Journal of Biomechanics
•
Journal of Applied Biomechanics
•
Journal of Sport Rehabilitation
•
Journal of Sport Sciences
•
Human Movement Science
•
Clinical Biomechanics
•
Biology of Sport
•
Gait and Posture
Fizyka
fizyka (gr. physiké od phýsis ‘natura’) fiz. jedna z
najważniejszych nauk przyrodniczych zajmująca
się badaniem ogólnych właściwości i budowy
materii oraz zjawiskami, które w niej zachodzą;
dzieli się na f. eksperymentalną (doświadczalną)
zajmującą się wykrywaniem i badaniem zjawisk
fiz. oraz f. teoretyczną, która opisuje i grupuje
przy użyciu matematyki zjawiska fiz. na
podstawie wyników ich badań i obserwacji;
istnieją także podziały f. ze względu na
opisywane zjawiska, np. mechanika, optyka
oraz ze względu na przedmiot badań, np. f.
atomu, ciała stałego, geofizyka
Hasło opracowano na podstawie „Słownika
Wyrazów Obcych” Wydawnictwa Europa, pod
redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj,
autorzy: Mirosław Jarosz i zespół. ISBN 83-
87977-08-X. Rok wydania 2001.
Biofizyka
biofizyka (bio- + gr. physiké) biol., fiz.
nauka wyjaśniająca budowę
organizmów oraz ich przemiany za
pomocą praw fizyki, np. przemiana
energii świetlnej w inne formy energii,
wpływ promieniowania
rentgenowskiego na organizm, optyka
oka, dyfuzja organiczna,
współzależność budowy i funkcji.
Hasło opracowano na podstawie
„Słownika Wyrazów Obcych”
Wydawnictwa Europa, pod redakcją
naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj,
autorzy: Mirosław Jarosz i zespół. ISBN
83-87977-08-X. Rok wydania 2001
.
Prekursorzy biofizyki
• Galvani, Helmholtz, Mayer, Young – zajmowali się
układami i procesami biologicznymi
• Herman Helmholtz (1821-1854) ojciec biofizyki badał
zmysły słuchu i wzroku w kategoriach fizyki, zajmował
się badaniem struktur antropofizycznych w zakresie
ich przejawów natury psychofizycznej, twórca optyki
geometrycznej, zajmował się termodynamiką
• Luigi Galvani (1737-1798) zaobserwował zjawisko
kurczenia wypreparowanego mięśnia żaby przy
dotknięciu metalowym narzędziem co dopiero 10 lat
później wytłumaczył Volta
• Alessandro Volta (1754-1827) pionier badań nad
elektrycznością
• Sir Archibald Vivian Hill (1886-1977) fizjolog brytyjski
Biofizyka
• Biofizyka zajmuje się układami biologicznymi i
stawia sobie za cel poznanie fizycznej struktury
tych układów, jak i fizycznej interpretacji ich
funkcji. Ze względu na hierarchię struktur
biologicznych dzieli się zazwyczaj biofizykę na:
molekularną, komórkową, biofizykę układów
biologicznych, do całych organizmów włącznie.
Biofizyka zajmuje się także wpływem czynników
fizycznych na struktury biologiczne oraz na ich
funkcje. Biofizyka dzieli się na czystą i
stosowaną.
• Uprawianie biofizyki wymaga znajomości
matematyki, fizyki, biologii, chemii, biochemi.
Nauki pokrewne
• Biologia (od gr. bios – życie) ogół nauk wszechstronnie
badających przyrodę żywą (organiczną), jej powstanie i rozwój,
procesy życiowe człowieka, zwierząt, roślin.
• Fizjologia nauka o czynnościach żywych organizmów.
• Cybernetyka powstała po II wojnie światowej Wiener określił ją
jako naukę o sterowaniu i przesyłaniu informacji w maszynach i
żywych organizmach a nawet społeczeństwach.
• Biocybernetyka czyli biologia cybernetyczna – zastosowanie
aparatu cybernetyki w badaniach biologicznych.
• Inżynieria biomedyczna – technologia w medycynie.
• Biochemia – biofizyka wyodrębniła się z biochemii w wyniku
zastosowanioa w badaniach struktur i funkcji cząsteczek
biologicznych wysoce skomplikowanych metod
eksperymentalnych wymagających wiedzy fizycznej
• Bionika ruchu zagadnienia dotyczące własności układów
biologicznych i ich wykorzystaniem w budowie układów
technicznych.
• Biomechanika – nauka o ruchu żywych organizmów
Biofizyka
• Według Beiera’ Biofizyka jest
typową nauką graniczną; trudno jest
tu przeprowadzić ostry podział
między fizyką, chemia a fizjologią.
• Celem wykładów i ćwiczeń z biofizyki
jest nauczenie studentów podstaw
badania człowieka metodami fizyki.
Główne metody fizyki
• Pomiar – porównanie danej wielkości
fizycznej z przyjętą jednostką.
• Modelowanie matematyczne –
uogólnienie zdobytych informacji w
postaci wzorów matematycznych
opisujących badane zjawisko.
Pomiar
Pomiar to doświadczenie, którego celem
jest wyznaczenie wartości liczbowej
wielkości albo miary wielkości. Wielkość
jest abstrakcyjną cechą obiektów
określonej kategorii. Wartość liczbowa
wielkości jest liczbą równą stosunkowi
tej wielkości do wielkości przyjętej jako
jednostka miary. Wielkość musi być
zdefiniowana, a mierzyć ją można
dopiero po przyjęciu jednostki miary.
Janusz M. Jaworski
Jednostki podstawowe SI
• metr [m] – długość równa 1 650 763,73
długości fali w próżni promieniowania
monochromatycznego o barwie
pomarańczowej, emitowanego przez izotop
kryptonu 86
• kilogram [kg]
• sekunda [s]
• amper [A]
• kelwin [K]
• kandela [cd]
• radian [rad]
• steradian [sr]
Średnia z pomiarów
• Każdy pomiar
obarczony jest
błędem !
• Średnia
• n - liczba
pomiarów
n
x
x
x
x
x
n
........
3
2
1
Dokładność pomiaru
• Niepewność
przeciętna
• Niepewność
standardowa
• Niepewność
względna
n
x
x
x
x
x
x
x
x
x
n
.........
3
2
1
1
.....
2
2
3
2
2
2
1
n
x
x
x
x
x
x
x
x
n
x
x
x
Model
•Wyidealizowany, uproszczony
obraz rzeczywistego układu
lub zjawiska zachowujący
niektóre jego istotne cechy a
pozbawiony innych,
drugorzędnych.
Model
• Słowo model powstało z łacińskiego
słowa „modus” co znaczy miara, obraz,
sposób.
• Przez model rozumie się taki dający się
pomyśleć lub materialnie zrealizować
układ, który odzwierciedlając przedmiot
badania, zdolny jest zastępować go tak,
że jego badanie (modelu) dostarcza nam
nowej informacji o tym przedmiocie
W. Sztoff
Model matematyczny
a
=
F
___
m