Międzynarodowe
konwencje i umowy
transportowe
Michał Beyger
Marek Szczepański
Transport drogowy jest jedną z bardziej
uregulowanych prawnie sfer działalności
człowieka. Jest obiektem regulacji szeregu ,
jak również prawodawstwa krajowego.
Najważniejsze konwencje i regulacje
międzynarodowe
:
1. Konwencje wiedeńskie
a) Konwencja o ruchu drogowym sporządzona w Wiedniu w dniu 8
listopada 1968 r.
b) Konwencja o znakach i sygnałach drogowych Wiedeń 8 listopada
1968r.
2. Konwencja CMR - Genewa w 1956 r.
3. Konwencja ADR - Genewa 30 września
1957r.
4. Konwencja TIR - z 14 listopada 1975
5. Konwencja ATP - Genewa 1 września 1970
r.
6. Umowa AETR – Genewa 11 lipca 1970 r.
7. Umowa INTERBUS – Bruksela 11 grudnia
2000 r.
1. Konwencje wiedeńskie
Konwencje te nie dotyczą bezpośrednio
przedsiębiorstw transportowych, nie mniej
jednak zgodnie z wyżej wymienionymi
konwencjami ich strony zgodziły się na
ujednolicenie podstawowych zasad ruchu
drogowego zawartych w przepisach krajowych, w
celu ułatwienia ruchu międzynarodowego.
•
Kierowca (przewoźnik) zobowiązany jest stosować
się do przepisów krajowych obowiązujących w
danym państwie
•
Można się spodziewać iż podstawowe zasady ruchu
drogowego będą takie same, jak zasady przyjęte w
kraju z którego pochodzi
Wyjątki:
dopuszczalna prędkości pojazdów, dopuszczalny
poziom zawartości alkoholu w organizmie
kierującego pojazdem itp.
•
Jednym z praktycznych aspektów tej konwencji jest
to, że policja drogowa nie ma prawa nakładania
mandatu na kierowców samochodów
zagranicznych, wyposażonych zgodnie z wykazem
wynikającym z rodzimego prawa o ruchu
drogowym
2. Konwencja CMR
Konwencja CMR jest bardzo istotnym aktem
prawnym umożliwiającym wykonywanie
międzynarodowego transportu drogowego, która
została podpisana w Genewie w 1956 r. Polska
ratyfikowała ją w 1962 r.
Konwencja CMR reguluje:
- obowiązki i odpowiedzialność nadawcy wobec
przewoźnika,
- obowiązki przewoźnika za dokumentację lub jej
niewłaściwe
użycie,
- prawa nadawcy do rozporządzania towarem,
- prawa rozporządzania towarem przysługujące odbiorcy,
- warunki wydania towaru odbiorcy,
- możliwość odmowy przyjęcia ładunku przez odbiorcę,
- postępowanie przewoźnika z ładunkiem nieodebranym,
- odpowiedzialność przewoźnika za ładunek oraz wyjątki
zwalniające go,
- reklamacje i roszczenia wynikające z przewozu, tryb i
ich przedawnienie,
- wykonywanie przewozów kolejno przez kilku
przewoźników.
Konwencji CMR nie stosuje się:
- do przewozów wykonywanych na
podstawie
międzynarodowych
konwencji pocztowych,
- do przewozów zwłok,
- do przewozów rzeczy przesiedlenia.
3. Konwencje ADR
W międzynarodowym transporcie drogowym
istotną jest umowa dotycząca międzynarodowego
przewozu towarów niebezpiecznych
Aktualna wersja Umowy ADR pochodzi z 1997r.
Składa się ona z Umowy właściwej oraz z
załączników A i B, będących jej integralną
częścią.
Załącznik A dzieli wszystkie produkowane w
świecie materiały na dziewięć klas
niebezpieczeństwa
Klasa 2 - Gazy,
Klasa 3 - Materiały ciekłe zapalne,
Klasa 4
4.1. Materiały stałe zapalne,
4.2. Materiały samozapalne,
4.3. Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,
Klasa 5
5.1. Materiały utleniające,
5.2. Nadtlenki organiczne,
Klasa 6
6.1. Materiały trujące,
6.2. Materiały zakaźne,
Klasa 7 - Materiały promieniotwórcze
Klasa 8 - Materiały żrące
Klasa 9 - Różne materiały i przedmioty niebezpieczn
Załącznik B określa:
warunki przewozu poszczególnych materiałów
niebezpiecznych, warunki techniczne pojazdów
samochodowych, przyczep, naczep, cystern i
kontenerów,
warunki oznakowania pojazdów i dodatkowe ich
wyposażenie,
warunki załadunku i wyładunku poszczególnych
materiałów,
zakazy ładowania ładunków razem w jednym
pojeździe,
wymagania dotyczące osób uczestniczących w
przewozie, niezbędną dokumentację przy tych
przewozach.
4. Konwencja TIR
TIR ( od fr. Transport International Routier –
Międzynarodowy Transport Drogowy) -
pozwalająca uprościć procedury na i w , celem
większej skuteczności przewozów drogowych.
Zalety Konwencji TIR:
Samochód ciężarowy poruszający się na karnecie
TIR wyjeżdżający z jednego państwa jest sprawdzany i
plombowany, a zostaje odplombowany i skontrolowany
dopiero w państwie docelowym
5. Konwencja ATP
umowa o międzynarodowych przewozach szybko
psujących się artykułów żywnościowych i o
specjalnych środkach transportu przeznaczonych
do tych przewozów, w skrócie zwana ATP.
Postanowienia umowy stosuje się do:
każdego przewozu wykonywanego wyłącznie
transportem kolejowym lub samochodowym bądź
obydwoma tymi rodzajami transportu,
do przewozów morskich na odległość mniejszą niż 150
km
Pojazdy muszą spełniać określone normy:
izolowany cieplnie środek transportu
środek transportu chłodzony w sposób inny niż
mechaniczny przy wykorzystaniu źródła zimna w postaci
lodu naturalnego, płyt eutektycznych, suchego lodu lub
gazów skroplonych pozwala obniżyć temperaturę
wewnątrz nadwozia
środek transportu chłodzony mechanicznie (agregat
sprężarkowy, urządzenie absorbcyjne)
ogrzewany środek transportu
6. Umowa AETR
Umowa AETR określa wiek
kierowcy, czas prowadzenia
pojazdu,
przerwy,
czas
odpoczynku
kierowcy,
obowiązek montowania i
używania
urządzenia
kontrolnego,
obowiązek
homologacji
i
kontroli
urządzenia
kontrolnego
itd.
Umowa AETR została sporządzona w celu
:
rozwoju i usprawnienia międzynarodowych przewozów drogowych
pasażerów i ładunków,
zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego,
uregulowania niektórych warunków zatrudnienia w międzynarodowym
transporcie drogowym
wspólnego ustalenia niektórych środków zapewniających jej
przestrzeganie
Umowa AETR określa:
minimalny wiek kierowców przydzielonych do przewozów towarów,
całkowity okres prowadzenia pojazdu zwany dalej "dziennym okresem
prowadzenia", który nie może przekroczyć 9 godzin a wyjątkowo może być
przedłużony do 10 godzin dwa razy w tygodniu,
przerwy w prowadzeniu pojazdu,
dzienny i tygodniowy czas odpoczynku,
nakaz montowania i używania w pojazdach urządzenia kontrolnego,
Urządzenie kontrolne musi rejestrować następujące
parametry takie jak:
1) odległość przebytą przez pojazd,
2) prędkość pojazdu,
3) czas prowadzenia,
4) inne czasy pracy i czasy dyspozycyjności,
5) przerwy od pracy i dzienne czasy odpoczynku,
6) otwarcie skrzynki, zawierającej kartę kontrolną.
7. Umowa INTERBUS
Umowa INTERBUS dotyczy międzynarodowego
okazjonalnego przewozu pasażerów autokarami
i autobusami
Celem tej umowy jest:
ujednolicenie
procedur,
formularzy
i
międzynarodowych przepisów transportowych
państw należących do Unii Europejskiej wymaganych
przy realizacji przewozów pasażerskich,
dostosowanie do standardów unijnych przewozów
pasażerskich,
zapewnienie odpowiednich warunków socjalnych
kierowcom,
którzy
wykonują
takiego
rodzaju
przewozy,
zapewnienie wysokiego stopnia harmonizacji
warunków technicznych pojazdów wykorzystywanych
do przewozów pasażerskich,
liberalizacja
określonych
rodzajów
międzynarodowych okazjonalnych przewozów osób.
Nakłada ona na przewoźnika
wdrożenia dyrektyw
dotyczących m.in.:
montowania urządzeń rejestrujących i
ograniczających prędkość pojazdów,
dostępu do zawodu przewoźnika,
dopuszczalnych parametrów
określających maksymalne naciski osi
pojazdów, wymiary i masy,
badań technicznych pojazdów.
Transport morski
Konwencja Międzynarodowa tzw. Reguły Haskie z
1924 r., zmienione Protokołami z 1968 r. i 1979 r.
Konwencja Narodów Zjednoczonych o Przewozie
Towarów Morzem - tzw. Reguły Hamburskie z
1978 r.
Obowiązujący jedynie w W Polsce - Kodeks
Morski z 18 września 2001 r.
Umowa o transporcie morskim między Wspólnotą
Europejską i jej państwami członkowskimi, z
jednej strony, a rządem Chińskiej Republiki
Ludowej, z drugiej strony. Umowa podpisana w
maju 1985 r.
Transport Lotniczy
Międzynarodowe przewozy lotnicze
podlegają Konwencj Warszawskiej z 1929 roku
lub podpisanej w 1999 roku Konwencji
Montrealskiej.
Między przewoźnikami obowiązują uchwały
Zrzeszenia Międzynarodowego Transportu
Lotniczego - IATA, oraz
Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa
Cywilnego - ICAO.
Transport kolejowy
W europejskim międzynarodowym
transporcie kolejowym funkcjonują dwa
systemy prawno-przewozowe:
1)CIM, oparty na Konwencji z 1980 roku, o
międzynarodowym przewozie kolejowym
COTIF.
1)SMGS, oparty na umowie o
międzynarodowej kolejowej komunikacji
towarowej z 1951 roku -obowiązuje
głównie w krajach byłego WNP.
Bibliografia:
Towary niebezpieczne. Transport w praktyce. Krzysztof
Grzegorczyk. Wyd. ADeR 2009
Transport miedzynarodowy – Janusz Neider, Wydawca: PWE,
rok 2011
Samochodowy transport krajowy i międzynarodowy.
Kompendium wiedzy praktycznej- Dariusz Starkowski, Krzysztof
Bieńczak, Wyd: Systherm, rok 2011