Adresowanie

względne i

bezwzględne w

arkuszu

kalkulacyjnym Excel

Paulina Litkowska

Kosmetologia I rok

TWSP

Arkusz kalkulacyjny

Arkusz kalkulacyjny jest elektroniczną

wersją arkusza papieru, przeznaczona

do wpisywania na jej powierzchni

liczb, tekstu, sporządzania obliczeń

oraz rysowania wykresów. Arkuszem

kalkulacyjnym nazywamy także

utworzony w tym programie

dokument zawierający dane, ich opis i

wyniki obliczeń.

Arkusz kalkulacyjny składa się z wierszy i

kolumn. Kolumny są nazywane są

kolejnymi literami alfabetu od A, B, C

przez AA, AB, AC aż do XFD. Wiersze są

oznaczone liczbami od 1 do 1048576. W

komórkach można umieszczać dane takie

jak: tekst (dowolne kombinacje liter, cyfr i

spacji), liczby (znaki numeryczne w różnej

postaci, np.2,15zł, 15%.),

formuły( działania matematyczne

wykorzystujące nawiasy , potęgowanie

(^), mnożenie (*), dzielenie (/),

dodawanie (+), odejmowanie (-)).

Aby program zrozumiał, że do

komórki wprowadzane jest

działanie matematyczne a nie

tekst, każdą formułę należy

poprzedzić znakiem „=”.

Przykładowo: „=5+10” lub

„=B1*B8”, „=(G35+C12)/A1^8”. To

właśnie dzięki formułom możemy

zlecić programowi wykonanie

nawet najbardziej żmudnych

obliczeń.

Adres każdej z komórki składa się z dwóch

elementów: litery, która określa położenie

komórki w określonej kolumnie oraz cyfry -

określającej jej położenie w danym wierszu. Aby

odwołać się do konkretnej komórki, należy

wprowadzić literę kolumny, a po niej numer

wiersza np.A5, AB2, CD10. Przykładowo adres

komórki „G3” informuje, że jest to komórka

znajdująca się na przecięciu kolumny G i

trzeciego wiersza . Adres każdej z komórek jest

niepowtarzalny.

Adres komórki

Adresowanie względne

Jest to adresowanie stosowane przez program jako domyślne.

Adresowanie to wykorzystuje względne położenie komórek

względem siebie, a nie ich konkretne adresy.

Przykładowo w dwóch kolumnach np. B i C są dwie serie

danych (w kolumnie B- ceny netto danych produktów, w

kolumnie C- ich ilość), w kolumnie D chcemy otrzymać

iloczyny poszczególnych par obu serii. Aby tego dokonać do

komórki D1 należy wpisać formułę „=B1*C1”, tak wpisaną

formułę można skopiować na pozostałe komórki w kolumnie

C, przeciągając komórkę w dół.. Jest to możliwe właśnie

dzięki temu, że program przy takim adresowaniu sprawdza

tylko względne położenie komórek z formuły względem

siebie, dlatego po skopiowaniu formuły w dół w kolejnej

komórce zastosuje zmodyfikowaną wersje formuły w

postaci „=B2+C2” itd.

Przykład adresowania

względnego w arkuszu

kalkulacyjnym Excel

Wprowadziłam tabelkę, w której chcę obliczyć wartość

sprzedaży poszczególnych produktów. W kolumnie B i C są

dwie serie danych - cena i ilość. W kolumnie D chce

otrzymać iloczyny poszczególnych par obu serii danych

.

1
.

Aby tego dokonać do kom D2 należy wprowadzić

formułę B2*C2

2
.



Taką formułę można skopiować na pozostałe

komórki w kolumnie D przeciągając okienko w dół.

3
.

Jest to możliwe dlatego ze program przy takim adresowaniu

sprawdza tylko względne położenie komórek z formuły

względem siebie, dlatego przy skopiowaniu formuły w dół, w

kolejnej komórce zastosuje zmodyfikowaną wersję formuły w

postaci „B3*C3” itd.

4
.

Adresowanie
bezwzględne

W adresowaniu bezwzględnym ważny jest konkretny

adres komórki, a nie jej położenie względem innych

danych. Aby komórkę oznaczyć adresem bezwzględnym

należy do adresu komórki wprowadzić oznaczenie w

postaci symbolu „$” np. $A$1. Takie adresowanie ma

zastosowanie wtedy gdy wartość jednej komórki odnosi

się do kilku innych danych.

Przykładowo w kolumnach A i B są pewne dane. W

kolumnie A – są produkty, w kolumnie B – ceny netto

danych produktów. Gdy chcemy otrzymać ich wartości

brutto możemy to zrobić mnożąc cenę netto przez

wartość podatku znajdującego się w danej komórce

np.B14. Aby wszystkie wartości z kolumny B pomnożyć

przez tę jedną konkretną komórkę należy zaadresować ją

w postaci adresu bezwzględnego. Formuła przyjmie

postać „=A1*$B$14”. Taką postać można kopiować w

dół, aby policzyć pozostałe wartości dla kolumny B.

Przykład adresowania

bezwzględnego w

arkuszu kalkulacyjnym

Excel

Wprowadziłam tabelkę. W kolumnie B są dane – ceny netto

produktów, a w komórce B14 wartość podatku. W kolumnie

C, chcę otrzymać ceny brutto danych produktów.

1
.



W tabeli chcę obliczyć cenę brutto poszczególnych produktów.

Aby otrzymać cenę brutto dla pierwszego produktu, mnożę

cenę netto (komórka B2) przez wartość podatku znajdującego

się w komórce B14

2
.

Aby komórkę oznaczyć adresem bezwzględnym, należy do

adresu komórki wprowadzić dodatkowe oznaczenie w

postaci symbolu dolar - $ za pomocą klawisza F4. Formuła

wtedy przyjmie postać „=B2*B14” z dolarami :

„=B2*$B$14”. Takie adresowanie ma zastosowanie wtedy

gdy wartość jednej komórki odnosi się do kilku danych.

3
.

Taką postać bez żadnych zmian można kopiować na pozostałe

komórki z kolumny C przeciągając komórkę C2 w dół .

4
.

5
.

W ten sposób otrzymałam ceny brutto (kolumna C)

od ceny netto (kolumna B (do komórki B11))

każdego produktu (kolumna A (do komórki A11)).

Bibliografia



Arkusz kalkulacyjny jako narzędzie technologii
informacyjnej, pod red. Beaty Gontar, Łódź, Katedra
Informatyki, 2011



http://oizet.p.lodz.pl/ms/Rodzaje%20adresowania.pdf