LEKI DZIAŁAJĄCE NA UKŁAD

KRĄŻENIA

Małgorzata Berezińska

Zakład Farmakologii,

Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Unerwienie serca



Unerwienie
współczulne

–

włókna pozazwojowe
pochodzące

głównie

zwojów

gwiaździstych oraz ze
zwojów szyjnych



Unerwienie
przywspółczulne

–

włókna przedzwojowe
pochodzące z nerwów
błędnych

Receptory błonowe

W błonie komórkowej komórek serca

(komórki robocze i układ przewodzący)
występują receptory:

– około 70% populacji receptorów β w

przedsionkach i 80% w komorach

Układ przewodzący serca

Potencjały czynnościowe w

różnych miejscach serca

Mechanizm bramny – stopniowe
wydłużanie się potencjałów
czynnościowych ku obwodowi układu
przewodzącego, czemu towarzyszy
wydłużanie się okresu refrakcji

Transport jonów przez błonę

komórkową

ATP-aza

Wymiennik

/Ca

Kanały

jonowe

Potencjał czynnościowy mięśnia

sercowego

Wpływ układu współczulnego na

czynność serca



Dodatnie działanie chronotropowe



Dodatnie działanie dromotropowe



Dodatnie działanie inotropowe



Działanie arytmogenne – w stanach patologicznych
oraz w przypadku bardzo silnego pobudzenia
włókien współczulnych

Wpływ układu współczulnego na czynność

serca – dodatni efekt chronotropowy

Wpływ układu współczulnego na czynność

serca – dodatni efekt dromotropowy

Strefa przedsionkowo-

węzłowa

Strefa węzłowa

Strefa węzłowo-pęczkowa

Wpływ układu współczulnego na czynność

serca – dodatni efekt inotropowy

Receptory β

cAMP

Kinazy białkowe

 Zwiększenie natężenia prądu

wapniowego

 Siateczka śródplazmatyczna –

przyspieszony wychwyt wapnia i
ułatwione magazynowanie

 Nasilenie glikogenolizy i lipolizy

Arytmogenne działanie

katecholamin



Katecholaminy zwiększają automatyzm obwodowych
(pozazatokowych) ośrodków bodźcotwórczych



Katecholaminy mogą nasilać patologiczny automatyzm
poprzez aktywację powolnego prądu wapniowego



Katecholaminy mogą pogłębiać zaburzenia
przewodzenia międzykomórkowego poprzez
zwiększanie w komórkach stężenia wapnia, co
powoduje wzrost oporności elektrycznej połączeń
ścisłych

Wpływ układu

przywspółczulnego na czynność

serca

Ujemne działanie

chronotropowe

Ujemne działanie

dromotropowe

Ujemne działanie

inotropowe

Komórkowe mechanizmy

działania acetylocholiny



Zwiększenie przewodności kanału potasowego



Hamowanie kanałów wapniowych

Komórkowe mechanizmy

działania acetylocholiny



Wpływ na kanał potasowy – za pośrednictwem
receptora M



Wiązanie z receptorem M2 w zakończeniach
nerwów współczulnych → hamowanie wydzielania
NA w odpowiedzi na ich pobudzenie



Rozprzężenie receptorów β1 i cyklazy
adenylanowej → zahamowanie syntezy cAMP,
pobudzanej przez agonistów tych receptorów



Pobudzenie syntezy cGMP w komórkach →
aktywacja fosfodiesterazy → zmniejszenie poziomu
cAMP

Sprzężenie

elektromechaniczne



Aktywacja aparatu kurczliwego
wywołana przez potencjał
czynnościowy



Rola potencjału czynnościowego



Napływ jonów wapnia



Uwalnianie jonów wapnia

Hemodynamiczny cykl pracy

serca



Faza wypełniania



Ciśnienie późnorozkurczowe – ciśnienie w komorach tuż
przed rozpoczęciem ich skurczu



Objętość późnorozkurczowa – objętość komór tuż przed
rozpoczęciem ich skurczu



Faza skurczu izowolumetrycznego



Faza wyrzutu



Objętość wyrzutowa serca – objętość krwi wyrzuconej z
prawej i lewej komory do tętnicy płucnej i aorty



Krew zalegająca – krew pozostająca w komorach po
zakończeniu wyrzutu



Objętość późnoskurczowa – objętość komór po zakończeniu
skurczu

Hemodynamiczny cykl pracy

serca



Objętość późnoskurczowa = objętość późnorozkurczowa –
objętość wyrzutowa



Frakcja wyrzutowa – stosunek objętości wyrzutowej do objętości
późnorozkurczowej → określa jaka część krwi znajdującej się w
komorach na początku skurczu zostaje wyrzucona do tętnic; może
być wskaźnikiem stanu czynnościowego mięśnia sercowego

Obciążenie serca

Siła, z jaką krew rozciąga ściany jam
serca zależy od:
Wielkości ciśnienia w komorze
Objętości komory

Obciążenie serca

Obciążenie wstępne (preload) – siła, z
jaką krew rozciąga ściany komory tuż
przed jej skurczem.

Wielkość obciążenia wstępnego zależy
od:
Ciśnienia późnorozkurczowego
Objętości późnorozkurczowej

Obciążenie serca

Obciążenie następcze (afterload) – siła,
z jaką krew rozciąga ściany komory w
momencie otwarcia zastawek
półksiężycowatych.

Wielkość obciążenia

następczego zależy od:

Objętości późnorozkurczowej

komory

Ciśnienia krwi w dużych

tętnicach

Obciążenie serca



Obciążenie następcze – siła przeciw
której skraca się mięsień sercowy w
fazie wyrzutu



Od stopnia skrócenia mięśnia sercowego
zależy objętość wyrzutowa serca

Regulacja pojemności minutowej

serca



Objętość wyrzutowa serca w spoczynku = 70 ml



Objętość minutowa serca w spoczynku = 5 l/min



Objętość minutowa serca przy wysiłku – może
wzrosnąć do 25 l/min



Wzrost objętości wyrzutowej



Wzrost częstości akcji serca

Regulacja siły skurczu

mięśnia sercowego



Wpływ na zmianę rozkurczowej
długości mięśnia



Wpływ na kurczliwość mięśnia

Mechanizm Starlinga

Prawo serca Starlinga: energia skurczu jest w
pewnym

zakresie

proporcjonalna

spoczynkowej

długości

komórek

mięśnia

sercowego

Kurczliwość mięśnia

sercowego



Zdolność mięśnia sercowego do
generowania siły – w skurczu
izometrycznym, przy danej
rozkurczowej długości mięśnia
(objętości póżnorozkurczowej serca)



Przejawia się też w szybkości
narastania siły skurczu

Kurczliwość mięśnia

sercowego

Kurczliwość mięśnia sercowego

zależy od:



Stanu energetyki mięśnia



Stanu układów kurczliwych



Wewnątrzkomórkowego obiegu wapnia



Napięcia autonomicznego układu nerwowego



Częstotliwości pobudzeń

Regulacja nerwowa objętości

minutowej



Układ współczulny → zwiększenie
kurczliwości i częstotliwości akcji serca →
wzrost pojemności minutowej



Powrót żylny



Regulacja krótkofalowa – regulacja pojemności
układu żylnego przez włókna współczulne



Regulacja długofalowa – regulacja objętości
krwi krążącej

Zmiana częstości akcji serca

Zmniejszenie napięcia układu

przywspółczulnego (nerw błędny)

Zwiększenie napięcia układu

współczulnego

Metabolizm energetyczny

mięśnia sercowego



W warunkach fizjologicznych
metabolizm wyłącznie tlenowy



Substraty energetyczne dla mięśnia
sercowego – glukoza, wolne kwasy
tłuszczowe, kwas mlekowy ciała
ketonowe

Praca serca



Praca zewnętrzna – związana z wyrzucaniem
krwi do aorty i tętnicy płucnej; zależy od
objętości wyrzutowej i średniego ciśnienia krwi
w aorcie i tętnicy płucnej w czasie wyrzutu



Praca wewnętrzna – związana z wytworzeniem
napięcia potrzebnego do powstania w komorach
ciśnienia przewyższającego ciśnienie w aorcie i
tętnicy płucnej; jej miernikiem jest zużycie tlenu
przez mięsień sercowy

Zapotrzebowanie mięśnia

sercowego na tlen



80% zużycia tlenu – praca wewnętrzna



20% zużycia tlenu – praca zewnętrzna



Maksymalne napięcie ścian komór jest
zależne od obciążenia następczego 
obciążenie następcze jest głównym
czynnikiem determinującym zużycie O

Zapotrzebowanie mięśnia

sercowego na tlen



Zapotrzebowanie na O

, przy danym

obciążeniu następczym jest
proporcjonalne do szybkości narastania
napięcia, a więc do kurczliwości
mięśnia



Zużycie O

w ciągu minuty jest ponadto

zależne od częstotliwości rytmu serca

Zapotrzebowanie mięśnia

sercowego na tlen



Pobudzenie układu współczulnego silnie zwiększa
zapotrzebowanie na O

poprzez zwiększenie

kurczliwości, zwiększenie częstości rytmu i
zwiększenie obciążenia następczego



Zablokowanie receptorów β powoduje spadek
zapotrzebowania na O



Pobudzenie układu przywspółczulnego powoduje
spadek zapotrzebowania na O

poprzez

zmniejszenie kurczliwości i zwolnienie rytmu
serca

Krążenie wieńcowe



Podstawowe zadanie krążenia
wieńcowego – zaopatrzenie serca w
krew, proporcjonalnie do jego
zapotrzebowania na O



W mięśniu sercowym regulacja
zaopatrzenia w tlen odbywa się poprzez
zmianę przepływu wieńcowego

Krążenie wieńcowe

Ilość krwi przepływającej przez tętnice

wieńcowe zależy od



Ciśnienia krwi w tętnicach wieńcowych



Oporu tętnic wieńcowych

Rezerwa wieńcowa

Maksymalny

przepływ

krwi

przez

tętnice wieńcowe w porównaniu z
przepływem podstawowym

ść

Zużycie O

w spoczynku

10 ml/min/100 g

Rezerwa wieńcowa

Ciśnienie tętnicze krwi



Ciśnienie skurczowe – maksymalne ciśnienie w
fazie skurczu serca



Ciśnienie rozkurczowe – minimalne ciśnienie
w fazie rozkurczu serca



Amplituda ciśnienia krwi – różnica miedzy
ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym



Ciśnienie średnie – szacunkowo wyższe od
ciśnienia rozkurczowego o 1/3 amplitudy
skurczowo-rozkurczowej

Regulacja ciśnienia krwi



Pojemność minutowa



Opór naczyń obwodowych

Liczba

krwinek

czerwonych

Lokalna

kontrola

metaboliczna

Zewnętrzna

kontrola

wazokonstriktorów

Powrót

żylny

Układ

współczulny i

adrenalina

Ssące

działanie

serca

Układ

przywspółczulny

Objętość

wyrzutowa

Częstość

akcji

serca

Objętość

minutowa

Ciśnienie

krwi

Średnica

tętniczek

Lepkość krwi

Opór

obwodowy

Aktywność

mięsni

szkieletowych

Aktywność

oddechowa

Objętość

krwi

krążącej

Wazopresyna

i angiotensyna II

Układ

współczulny i

adrenalina

Bierne przemieszczenia

płynu między

kompartmentem

naczyniowym i tkankowym

Bilans soli

i wody

Wazopresyna, układ

renina-angiotensyna-

aldosteron

Przepływ

krwi

Opór

Miejscowa regulacja krążenia

Działanie substancji

uczestniczących w komórkowej

przemianie materii

adenozynodifosforan

adenozynomonofosforan

adenozyna

jony potasowe

Niewydolność krążenia



Stan, w którym na skutek
nieprawidłowych funkcji składowych
układu krążenia, tkankowy przepływ
krwi jest nieadekwatny do
zapotrzebowania



Niewydolność serca



Bez uszkodzenia serca

Niewydolność serca



Stan, w którym uszkodzone serce nie
może zapewnić odpowiedniego
tkankowego przepływu krwi w czasie
wysiłku, a w zaawansowanych stadiach
także w spoczynku



Ograniczona zdolność wytrzymywania
obciążeń fizycznych z powodu
wykrywalnych zaburzeń czynności
serca (WHO)

Przewlekła niewydolność

serca

Złożony zespół kliniczny, uwarunkowany
zaburzeniami czynności serca, który
charakteryzuje się występowaniem
hemodynamicznych, nerkowych i
neurohumoralnych mechanizmów
kompensacyjnych

Ostra niewydolność serca

Zanik czynności dużej części tkanki mięśnia
sercowego z powodu zawału, rozsianego
zapalenia mięśnia sercowego, ostrego
przeciążenia serca (np. nagły wzrost ciśnienia
w krążeniu płucnym z powodu zatoru płucnego
lub rozerwanie zastawki serca), pozasercowe
powikłania w przebiegu przewlekłej choroby
serca (np. wysoka gorączka)

Przewlekła niewydolność

serca



Choroba wieńcowa



Nadciśnienie



Kardiomiopatie



Zaburzenia rytmu serca



Rzadziej – nabyte wady serca,

toksyczne uszkodzenie serca,

upośledzenie napełniania jam serca lub

funkcji pompowania (np. wysięk

osierdziowy)

Niewydolność serca



Zmniejszenie pojemności wyrzutowej –
niedostateczne opróżnianie komór w czasie
skurczu



Ograniczenie napływu krwi spowodowane
zmniejszeniem podatności komory



Spadek objętości minutowej



Niedokrwienie narządów



Zaleganie krwi w komorach, wzrost ciśnienia
późnorozkurczowego, zastój żylny,

Mechanizmy kompensacyjne



Przewlekła

niewydolność

serca

→

zmniejszona

objętość

wyrzutowa

→

zmniejszenie ilości krwi przepływającej
przez układ tętniczy i przez nerki →
długotrwała aktywacja układu RAA



zwężenie naczyń



retencja sodu i wody



obrzęki

Mechanizmy kompensacyjne



Stymulacja tylnego płata przysadki → uwalnianie
wazopresyny → aktywacja receptorów w kanalikach
zbiorczych → retencja wody



Zwiększone

stężenie

aldosteronu

osoczu

(aktywacja układu RAA i zmniejszony klirens
wątrobowy aldosteronu) → zatrzymywanie sodu w
organizmie



Baroreceptory → aktywacja układu współczulnego →
zwiększone obciążenie następcze, zaburzenia rytmu
serca

Niewydolność

prawokomorowa

Wzrost ciśnienia w prawym

przedsionku i dużych żyłach (zastój

krwi w krążeniu dużym)



Obrzęki (wokół kostek, wodobrzusze,

wątroba zastoinowa)



Proteinuria zastoinowa



Nycturia

Niewydolnośc

prawokomorowa



Zmniejszona zdolność pompowania
prawej komory  zmniejszenie ilości
krwi dopływającej do lewej komory 
spadek pojemności minutowej 
obniżenie ciśnienia tętniczego w
krążeniu dużym  niedokrwienie
tkanek

Ostra niewydolność

lewokomorowa

Wzrost ciśnienia w lewym
przedsionku i żyłach płucnych
 zastój krwi w krążeniu
płucnym  wzrost ciśnienia w
krążeniu małym  wzmożone
przenikanie płynu z naczyń
włosowatych do tkanki
śródmiąższowej i pęcherzyków
płucnych  obrzęk płuc

Przewlekła niewydolność

lewokomorowa

Zastój krwi w krążeniu małym



Duszność



Sinica



Zapalenie oskrzeli

Niewydolność krążenia

(klasyfikacja New York Heart Association

– NYHA)

Klasa I

Bez ograniczeń - zwykły wysiłek fizyczny nie powoduje większego zmęczenia,
duszności ani kołatania serca
Pojawienie się pierwszych objawów niewydolności serca w postaci głównie
zmęczenia i/lub duszności przy dużych wysiłkach fizycznych

Klasa II

Niewielkie ograniczenie aktywności fizycznej - bez dolegliwości w spoczynku,
ale zwykła aktywność powoduje zmęczenie, kołatanie serca lub duszność

Klasa
III

Znaczne ograniczenie aktywności fizycznej - bez dolegliwości w spoczynku, ale
aktywność mniejsza niż zwykła powoduje wystąpienie objawów

Klasa
IV

Każda aktywność fizyczna powoduje dolegliwości; objawy podmiotowe nawet w
spoczynku, każda aktywność nasila dolegliwości

Choroba niedokrwienna

serca

Stan uszkodzenia mięśnia sercowego
wywołany dysproporcją między
zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na
tlen i związki energetyczne a
dostarczaniem tych substancji z krwią

Zapotrzebowanie mięśnia

sercowego na tlen



Obciążenie
następcze



Kurczliwość



Częstość akcji
serca

Przyczyny choroby

niedokrwiennej



Miażdżyca tętnic wieńcowych



Niewłaściwa regulacja wegetatywna



Zaburzenia rytmu serca



Niewydolność serca



Nadmierne zapotrzebowanie na tlen z
powodu wzmożonej pracy serca
(nadciśnienie, wady zastawek)



Za niska zawartość tlenu we krwi

Ból w chorobie

niedokrwiennej



Zlokalizowany w przedniej części klatki
piersiowej, promieniuje do lewej ręki i
szyi



Czynniki chemiczne uwalniane z
niedokrwionego mięśnia sercowego
odpowiedzialne za wystąpienie bólu –
bradykinina, adenozyna, jony potasowe,
jony wodorowe

Postacie choroby

niedokrwiennej



Pierwotne zatrzymanie serca



Dławica piersiowa

•

Stabilna

•

Niestabilna

•

Prinzmethala



Zawał serca



Niewydolność krążenia



Niemiarowość krążenia

Dusznica bolesna

Stabilna (obciążeniowa) – objawy zależą
od obciążenie i po jego przerwaniu szybko
ustępują. Napad może też wystąpić na
skutek pobudzenia układu współczulnego
na tle psychicznym. Ponieważ istnieje
korelacja między częstością akcji serca a
wystąpieniem napadu, występuje on przy
takiej samej, indywidualnej częstości serca.

Dusznica bolesna

Niestabilna – zmienna częstość i
nasilenie napadów oraz natężenie
czynnika , który je wywołuje. Przyczyną
zróżnicowania nasilenia objawów są
zakrzepy o zmiennej wielkości znajdujące
się na płytkach miażdżycowych,
rozerwanie płytki miażdżycowej z
wytworzeniem zakrzepu

Dusznica bolesna

Prinzmethala – dolegliwości pojawiają
się okresowo, są spowodowane
zaburzeniami ukrwienia mięśnia
sercowego z powodu skurczów naczyń

Nadciśnienie tętnicze



Choroba układu krążenia, w której w naczyniach
tętniczych panuje podwyższone ciśnienie krwi.



O nadciśnieniu tętniczym mówimy wówczas gdy podczas
kilkakrotnych pomiarów, dokonywanych w spoczynku,
ciśnienie przekracza wartości graniczne uznane za
prawidłowe. Za wartość graniczną uznaje się ciśnienie
140/90 mm Hg.



Nadciśnienie tętnicze jest chorobą przewlekłą, która
podlega długotrwałemu leczeniu.

Klasyfikacja ciśnienia tętniczego [mm

Hg] wg PTNT

Ciśnienie
skurczowe
(mmHg)

Ciśnienie
rozkurczow
e
(mmHg)

Ciśnienie optymalne

< 120

< 80

Ciśnienie prawidłowe

120 - 129

80 - 84

Ciśnienie wysokie prawidłowe

130 - 139

85 - 89

Nadciśnienie stopień 1 - łagodne

140 - 159

90 - 99

Nadciśnienie stopień 2 -
umiarkowane

160 - 179

100 - 109

Nadciśnienie stopień 3 - ciężkie

≥ 180

≥ 110

Nadciśnienie izolowane
skurczowe

≥ 140

< 90

Nadciśnienie izolowane
rozkurczowe

< 140

≥ 90

Nadciśnienie pierwotne

(samoistne, idiopatyczne)



Występuje u 95% chorych z
nadciśnieniem



Przyczyna niewyjaśniona



Występuje szczególnie często przy
towarzyszącej nadwadze i gdy inni
członkowie rodziny cierpią na to
schorzenie

Nadciśnienie wtórne



Występuje u pozostałych 5% chorych



Jest spowodowane schorzeniem
organicznym - nadczynność tarczycy,
choroby nerek, hiperaldosteronizm,
zwężenie tętnicy nerkowej

Patomechanizm nadciśnienia

tętniczego



Związany ze wzrostem oporu obwodowego –
przewaga procesów kurczliwych i osłabieniem
oddziaływań rozkurczających naczynia tętnicze



Zwiększenie aktywności układu współczulnego



Zwiększenie reaktywności naczyń tętniczych na
związki kurczące – noradrenalina, adrenalina,
angiotensyna II, wazopresyna



Zwiększenie aktywności układu renina-
angiotensyna-aldosteron

Powikłania nadciśnienia

tętniczego



choroba niedokrwienna i zawał mięśnia sercowego



udar mózgu



retinopatia - uszkodzenie siatkówki w wyniku
nadciśnienia



przyspieszenie rozwoju zmian miażdżycowych w
tętnicach wieńcowych,tętnicach
szyjnych,nerkowych,oraz w obrębie tętnic kończyn
dolnych



niewydolność nerek



tętniak rozwarstwiający aorty

LEKI MOCZOPĘDNE

Mechanizmy zwiększania

ilości wydalanego moczu



Podwyższenie ciśnienia krwi



Rozszerzenie naczyń nerkowych i
zwiększenie ilości przepływającej krwi



Zwiększenie ilości wody w organizmie



Zwiększenie przesączania w kłębuszkach
nerkowych



Zahamowanie wchłaniania zwrotnego
wody w nerkach

Mechanizmy działania leków

moczopędnych



Hamowanie transportu czynnego sodu w
kanaliku



Zwiększenie przesączania kłębuszkowego

Skuteczność leków

moczopędnych

Maksymalna ilość sodu wydalonego pod
jego wpływem, wyrażona jako odsetek
ilości sodu w przesączu pierwotnym

Zależy od:
Punktu uchwytu leku
Stanu nawodnienia chorego

Schemat nefronu

Podział leków moczopędnych

Leki modyfikujące transport

kanalikowy

O wysokiej efektywności (do 25-30%)–

diuretyki pętlowe:



Pochodne sulfonamidowe – furosemid,

torasemid, bumetanid, piretanid



Pochodne kwasu fenoksyoctowego –

kwas etakrynowy



Związki organiczne rtęci - mersalil

Podział leków moczopędnych

Leki modyfikujące transport

kanalikowy

O umiarkowanej efektywności (do 15
%):



Pochodne benzotiazydyny = tiazydy –
chlorotiazyd, hydrochlorotiazyd



Związki tiazydopodobne –
chlortalidon, klopamid, indapamid

Podział leków moczopędnych

Leki modyfikujące transport

kanalikowy

O śladowej efektywności (poniżej 5
%):



Diuretyki oszczędzające potas –
spironolakton, triamteren, amilorid



Inhibitory anhydrazy węglanowej -
acetazolamid

Podział leków moczopędnych

Inne leki moczopędne



Diuretyki osmotyczne



Środki pochodzenia roślinnego

Inhibitory anhydrazy

węglanowej - acetazolamid



Stosowane głównie
do hamowania
aktywności
anhydrazy poza
nerkami

Inhibitory anhydrazy

węglanowej - acetazolamid



Działanie ustaje po kilku dniach z
powodu rozwoju mechanizmów
kompensacyjnych



Stosowany w leczeniu jaskry, jako lek
uzupełniający w leczeniu zasadowicy,
zapobieganiu chorobie górskiej,
wspomagająco w leczeniu padaczki

Tiazydy - hydrochlorotiazyd



Podstawowe i często stosowane leki
moczopędne



Działanie pozanerkowe – rozkurczające na
mięśniówkę gładką naczyń



Farmakokinetyka – dobrze wchłaniają się z
przewodu pokarmowego i są podawane tylko
tą drogą

Tiazydy – hydrochlorotiazyd

Działają w końcowym
odcinku pętli nefronu
i początkowej części
kanalika dalszego

Tiazydy - hydrochlorotiazyd

Działania niepożądane:



Reakcje nadwrażliwości



Hiponatremia i hipowolemia



Hipokaliemia!!!



Hipomagnezemia



Hiperkalcemia



Hiperglikemia i hiperlipidemia

Tiazydy - hydrochlorotiazyd

Wskazania:



Łagodna i umiarkowana niewydolność serca u chorych z wydolnymi nerkami



Obrzęki, również pochodzenia nerkowego i wątrobowego



Nadciśnienie



Hipokalcemia i hiperkalciuria

Leki tiazydopodobne

Indapamid:



Hamuje wchłanianie zwrotne sodu w kanalikach bliższych i korowej części kanalików
dalszych



Hamuje transport wapnia w komórkach mięśni gładkich – działa rozkurczająco na naczynia



W małych dawkach działa hipotensyjnie, przy niewielkim działaniu moczopędnym



Nie zaburza metabolizmu lipidów i węglowodanów

Leki tiazydopodobne

Indapamid:



Wskazania – nadciśnienie pierwotne, niewydolność serca



Może konkurować z jodem o białka wiążące surowicy –
przeciwwskazany przy zaburzeniach czynności tarczycy

Klopamid:

Działanie podobne do hydrochlorotiazydu
Częsty składnik preparatów złożonych

Diuretyki pętlowe -

furosemid



Mechanizm działania – hamowanie resorpcji
zwrotnej jonu chlorkowego i wtórnie wchłaniania
jonu sodowego



Miejsce działania – wstępujący odcinek pętli
nefronu



Dodatkowo może nasilać syntezę prostaglandyn i
przepływ kłębuszkowy

Diuretyki pętlowe -

furosemid

Wskazania



Lek pierwszego rzutu w leczeniu stanów nagłych – gwałtowne
działanie i krótki czas działania



Ostra niewydolność lewokomorowa



Ciężkie postacie przewlekłej niewydolności krążenia



Ciężka niewydolność nerek z obrzękami



Nadciśnienie oporne na tiazydy



Diureza forsowana w leczeniu zatruć

Diuretyki pętlowe -

furosemid

Działania niepożądane:



Reakcje nadwrażliwości – pochodna sulfonamidowa!!!



Hiponatremia i hipowolemia



Hipokaliemia!!!



Hipomagnezemia



Hipokalcemia



Hiperglikemia i hiperlipidemia



Działanie ototoksyczne!!!

Diuretyki pętlowe -

torasemid



Działanie zbliżone do furosemidu



Działa silniej moczopędnie, ma dłuższy
czas działania



Powoduje mniejsze zaburzenia wodno -
elektrolitowe

Diuretyki pętlowe – kwas

etakrynowy



Działanie zbliżone do furosemidu



Znacznie bardziej toksyczny od furosemidu,
może powodować nieodwracalne uszkodzenia
słuchu, a także uszkodzenie szpiku kostnego



Stosowany wyłącznie w zastępstwie furosemidu
u chorych z nadwrażliwością na sulfonamidy

Diuretyki oszczędzające

potas - spironolakton



Syntetyczny steroid o budowei podobnej do
aldosteronu – działa jako antagonista
aldosteronu w kanaliku dalszym, hamując
wymianę jonu sodowego na potasowy



Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego



Działanie związane z istnieniem czynnego
metabolitu – kanrenon o długim czasie
półtrwania

Diuretyki oszczędzające

potas - spironolakton



Działania niepożądane – hiperkaliemia,
hirsutyzm, indukuje enzymy mikrosomalne
wątroby, działa antyandrogennie, w badaniach
na zwierzętach działanie kancerogenne



Wskazania – hiperaldosteronizm, w
skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi,
gdy sa one nieskuteczne

Diuretyki oszczędzające

potas – triamteren i amilorid



Pseudoantagoniści aldosteronu –
zmniejszają przepuszczalność błony
komórkowej dla sodu w kanaliku dalszym i
końcowym



Wskazania – najczęściej w skojarzeniu z
diuretykami tiazydowymi w celu zmniejszenia
strat potasu

Diuretyki osmotyczne



rozpuszczalne w wodzie nieelektrolity, nieaktywne
farmakologicznie,

swobodnie

przesączane

niewchłaniane zwrotnie w nerce



powodują wzrost ciśnienia osmotycznego w świetle
kanalika, co utrudnia resorpcję wody, zwiększając
diurezę proporcjonalnie do ilości przesączonego
leku



nawet przy dużym spadku przepływu nerkowego i
ograniczonej filtracji jako jedyne mogą utrzymać
diurezę

Diuretyki osmotyczne -

mannitol



Polisacharyd niemetabolizowany w
organizmie i niewchłaniany z przewodu
pokarmowego



Działanie dwufazowe



Faza krążeniowa



Faza kanalikowa

Diuretyki osmotyczne -

mannitol

Wskazania



Stany obniżonego ciśnienia tętniczego i ostre
zmniejszenie przesączania kłębuszkowego



Zapobieganie obrzękowi mózgu (faza
krążeniowa)



Zmniejszenie ciśnienia w gałce ocznej przed
zabiegami chirurgicznymi



Diureza forsowana w zatruciach

Roślinne leki moczopędne



Kłącze perzu, korzeń wilżyny, korzeń lubczyku,
korzeń podróżnika, liście pokrzywy, liście
brzozy, ziele skrzypu



Nasilając przesączanie kłębuszkowe miernie
zwiększają ilość wydalanego moczu



Stosowane w preparatach ziołowych np.
Fitolizyna, Urogran, Urosan



Stosowane głownie w profilaktyce kamicy
nerkowej

INHIBITORY KONWERTAZY

ANGIOTENSYNY

Inhibitory konwertazy angiotensyny

Angiotensynogen

Angiotensyna I

Receptory AT

Angiotensyna II

Enzym konwertujący

angiotensynę I

Inhibitory konwertazy

angiotensyny

Antagoniści receptora

Renina

Zwężenie naczyń
Uwalnianie

aldosteronu

Przebudowa

serca

Inhibitory konwertazy angiotensyny



Rozszerzają tętnice i żyły, zmniejszając obwodowy
opór naczyniowy



Poprawiają bilans tlenowy serca, zwiększają
objętość wyrzutową lewej komory serca



Hamują proces przerostu komór i ich odkształceń



Zwiększają diurezę i wydalanie jonów sodu z
moczem, zatrzymują jony potasu



Nie wpływają istotnie na gospodarkę
węglowodanową i tłuszczową, zwiększają
wrażliwość na insulinę

Inhibitory konwertazy angiotensyny



Dobrze wchłaniają się z przewodu
pokarmowego



W większości są prolekami, działającymi
poprzez czynne metabolity – enalapril,
perindopril, ramipril, chinapril, benazepril,
cilazapril, fosinopril, trandolapril, moeksipril,
imidapril



Związki, które nie są prolekami – kaptopril,
lizynopril

Inhibitory konwertazy angiotensyny –

nadciśnienie tętnicze



Obniżają ciśnienie tętnicze



Zapobiegają przebudowie mięśniówki naczyń
krwionośnych, a więc odległym skutkom
nadciśnienia



W związku z działaniem przeciwproliferacyjnym
powodują cofanie się zmian przerostowych mięśnia
sercowego



Leki pierwszego rzutu u chorych z towarzyszącą
niewydolnością krążenia i /lub cukrzycą

Inhibitory konwertazy angiotensyny –

niewydolność krążenia



Stosowane są w niewydolności od stopnia II
do IV



Zmniejszając opory obwodowe poprawiają
zaburzone funkcje mięśnia sercowego



Zmniejszają częstość hospitalizacji i
śmiertelność chorych

Inhibitory konwertazy angiotensyny –

działania niepożądane



Kaszel



Ostra hipotonia (szczególnie po zastosowaniu pierwszej
dawki, u chorych na diecie niskosodowej lub w połączeniu z
diuretykami)



Reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, neutropenia)



Zaburzenia perfuzji nerek u chorych z niewydolnością
nerek; niewydolność nerek u chorych ze zwężeniem tętnic
nerkowych



Wzrost stężenia potasu we krwi



Działanie teratogenne w II i III trymestrze ciąży



Zaburzenia smaku

Inhibitory konwertazy angiotensyny –

przeciwwskazania



Zwężenie tętnic nerkowych



Zwężenie aorty



Choroby przebiegające z przewlekłym kaszlem



Ciężka kardiomiopatia zaporowa



Ciąża

Antagoniści receptora

angiotensynowego



Alternatywne drogi powstawania angiotensyny II –
mogą być szczególnie aktywne u pacjentów z
niewydolnością serca i nadciśnieniem lub
uaktywniać się pod wpływem przewlekłego
hamowania ACE



Losartan, eprosartan, walsartan, irbesartan,
kandesartan, telmisartan



Stosowane głównie w leczeniu nadciśnienia
tętniczego i niewydolności krążenia oraz w
profilaktyce zawału serca

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62
Slide 63
Slide 64
Slide 65
Slide 66
Slide 67
Slide 68
Slide 69
Slide 70
Slide 71
Slide 72
Slide 73
Slide 74
Slide 75
Slide 76
Slide 77
Slide 78
Slide 79
Slide 80
Slide 81
Slide 82
Slide 83
Slide 84
Slide 85
Slide 86
Slide 87
Slide 88
Slide 89
Slide 90
Slide 91
Slide 92
Slide 93
Slide 94
Slide 95
Slide 96
Slide 97
Slide 98
Slide 99
Slide 100
Slide 101
Slide 102
Slide 103
Slide 104
Slide 105
Slide 106
Slide 107

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
leki dzialajace na uklad krazen Nieznany
Leki dzialajace na uklad krazenia
leki działające na układ krązenia

więcej podobnych podstron

leki działające na układ krążenia (2)

Document Outline