Zjawisko rozciągania
i ściskania tkanek,
naprężenia,
odkształcenia, prawo
Hook’a
Warszawa, 15
października 2009
Przedmiot wytrzymałości
materiałów
• Wytrzymałość materiałów zajmuje się
badaniem sił wewnętrznych w ciałach, aby
odpowiedzieć na pytanie, czy pod wpływem
danych obciążeń w jakimś obszarze ciała
siły wewnętrzne nie osiągną zbyt dużych
wartości czy ciało „wytrzyma” dane
obciążenie.
• Drugą, równie ważną dziedziną badań
wytrzymałości materiałów jest analiza
odkształceń ciał i konstrukcji.
Siły zewnętrzne i wewnętrzne
• Pod nazwą sił zewnętrznych
rozumiemy siły czynne, czyli
obciążenia, oraz siły bierne, czyli
reakcje działające z zewnątrz na
dane ciało. Mogą to być siły
skupione, siły powierzchniowe (np.
ciśnienia) lub siły objętościowe (np.
siły przyciągania ziemskiego.
• Siły wewnętrzne to siły z jakimi
jedne cząstki położone wewnątrz
ciała działają na drugie.
Odkształcenia
• Ciała ulegają odkształceniom pod wpływem
działających na nie sił zewnętrznych.
Odkształcenia mogą mieć charakter:
• Sprężysty – po ustąpieniu siły odkształcenia
ustępują, ciało przybiera pierwotną formę,
• Plastyczny – po ustąpieniu siły ciało nie
powraca do pierwotnej formy,
• Niszczące – dochodzi do zniszczenia
struktury, naruszona zostaje spoistość ciała.
Właściwości ciał
• Jeżeli właściwości elementarnej kostki
„wyciętej” z ciała są jednakowe niezależnie
od kierunku, to materiał, z którego
zbudowane jest ciało nazywamy
izotropowym (równokierunkowym) np.
metale, plastiki.
• Istnieją również materiały anizotropowe
(różnokierunkowe), to znaczy takie których
właściwości zależą od orientacji względem
płaszczyzn lub kierunków np kierunku
słojów (drewno) kierunku zbrojeń i sposobu
ułożenia warstw (materiały kompozytowe)
czy względem kierunków anatomicznych
(kości).
Definicja naprężenia
dS
dF
Jeżeli na nieskończenie małym przekroju
dS wypadkowa sił międzycząsteczkowych
wynosi dF, to iloraz siły dF przez pole dS
nazywamy naprężeniem σ.
Jednostki
• 1N = 1kg·1m/s
2
niuton
(jednostka siły)
• 1N·m = 1N·1m niutonometr
(jednostka momentu siły)
• 1Pa = 1N/m
2
paskal
(jednostka naprężenia)
• 1MPa = 1MN/m
2
= 10
6
N/m
2
=
1N/mm
2
Prawo Hooke’a
• W wyniku obserwacji rozciąganych
prętów pryzmatycznych Robert Hook
(1676) stwierdził, że wydłużenie Δl
pręta pryzmatycznego (pręt – długość
jest znacznie większa od pozostałych
wymiarów poprzecznych) jest wprost
proporcjonalne do siły rozciągającej F
i do długości początkowej l pręta, a
odwrotnie proporcjonalne do pola S
przekroju poprzecznego pręta.
Robert Hooke (1635-1703) – angielski
przyrodnik, jeden z największych
eksperymentatorów XVII wieku
.
Jest odkrywcą
Jest odkrywcą
podstawowego prawa
podstawowego prawa
sprężystości (prawo
sprężystości (prawo
Hooke'a), wykonał wiele
Hooke'a), wykonał wiele
obserwacji mikroskopowych
obserwacji mikroskopowych
i teleskopowych (odkrył
i teleskopowych (odkrył
m.in. istnienie gwiazd
m.in. istnienie gwiazd
podwójnych, Wielkiej
podwójnych, Wielkiej
Czerwonej Plamy na
Czerwonej Plamy na
Jowiszu), wykonał też szkice
Jowiszu), wykonał też szkice
powierzchni Marsa użyte
powierzchni Marsa użyte
200 lat potem do
200 lat potem do
oszacowania szybkości
oszacowania szybkości
rotacji tej planety
rotacji tej planety
Prawo Hooke’a
ES
Fl
l
l
l
S
F
E
Współczynnik proporcjonalności E – moduł
sprężystości przy rozciąganiu (Moduł
Younga, 1807)
l
l
S
F
gdzie: l – wydłużenie
F – siła,
l – długość początkowa,
E – moduł Younga,
S – pole przekroju
poprzecznego
Thomas Young
ur. 1773 w Milverton, zm. 1829 w Londynie
Wyjaśnił mechanizm
Wyjaśnił mechanizm
akomodacji oka ludzkiego,
akomodacji oka ludzkiego,
opisał astygmatyzm oraz
opisał astygmatyzm oraz
podał teorię widzenia barw
podał teorię widzenia barw
Moduł Younga (E) – inaczej
Moduł Younga (E) – inaczej
moduł odkształcalności
moduł odkształcalności
liniowej albo moduł
liniowej albo moduł
sprężystości podłużnej –
sprężystości podłużnej –
wielkość uzależniająca
wielkość uzależniająca
odkształcenie liniowe ε
odkształcenie liniowe ε
materiału od naprężenia σ,
materiału od naprężenia σ,
jakie w nim występuje w
jakie w nim występuje w
zakresie odkształceń
zakresie odkształceń
sprężystych.
sprężystych.
Wykres rozciągania
St3
σ
ε
A
B
C D
K
L
Wykres rozciągania
• 0A – linia prosta σ
prop
• 0B – σ
spręż
• B – granica sprężystości
• BD – odkształcenia plastyczne
• D – granica plastyczności
• K – wytrzymałość na rozciąganie R
m
Wytrzymałość na
rozciąganie
• Największe naprężenia,
jakie mogła przenieść
badana próbka,
nazywamy
wytrzymałością na
rozciąganie lub
wytrzymałością doraźną
materiału i oznaczamy
R
m
. Wytrzymałość na
rozciąganie R
m
jest więc
ilorazem maksymalnej
siły F
max
przez pole S
przekroju początkowego
próbki.
S
F
R
m
max
Naprężenia dopuszczalne
• W celu zabezpieczenia
się przed zniszczeniem
konstrukcji (złamaniem
kości) należy przyjąć
pewną nieprzekraczalną
wartość naprężenia
zwaną naprężeniem
dopuszczalnym k
r
.
• Obliczone naprężenia
badanego elementu
muszą spełniać warunek:
• n
m
= współczynnik
bezpieczeństwa dla
rozciągania
r
k
S
F
m
m
r
n
R
k
Wytrzymałość kości
• Właściwości mechaniczne kości i
innych tkanek zależą istotnie od wieku.
• Wytrzymałość kości jest największa w
wieku 30-40 lat, a następnie maleje.
• Wytrzymałość kości jest większa na
ściskanie niż na rozciąganie.
• Wytrzymałość kości na zginanie jest
większa niż na skręcanie.
Wytrzymałość kości
udowej
• Średnia wytrzymałość części zbitej
ludzkiej kości udowej u ludzi
dorosłych wynosi:
• Na rozciąganie 107 MPa
• Na ściskanie 139 MPa
• Na zginanie 160 MPa
• Na skręcanie 53 MPa
Wydłużenie graniczne
• Maksymalne wydłużenie
względne w zależności od
rodzaju kości wynosi 1,4 - 1,5 %.
• Wraz z wiekiem wartość ta
zmniejsza się co oznacza, że
kości osób starszych są bardziej
kruche i mniej wytrzymałe.
Inne tkanki
• Wytrzymałość mięśni na rozciąganie
0,1-0,3 MPa.
• Wytrzymałość kości gąbczastej na
rozciąganie 1-2 MPa.
• Wytrzymałość chrząstki szklistej 1-40
MPa.
• Wytrzymałość ścięgien 40-100 MPa.